Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 268/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. C. (1)

w nocy z 6-7 czerwca 2018 roku na ul. (...) w G. uszkodził podest, chodnik oraz elementy klatki schodowej poprzez pomalowanie ich farbą nanosząc rysunki i napisy o tematyce miłosnej czym spowodował straty o łącznej wartości 1404 zł na szkodę Wspólnoty Mieszkaniowej (...) K. J. (...) w G. oraz Towarzystwa (...) tj. występek z art. 288§1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Związek mieszkańca G. D. C. (1) z A. T. oraz okazywanie przez niego wobec niej swoich uczuć, które odrzucała godząc się jedynie na relacje koleżeńskie

2.  Umieszczenie przez oskarżonego D. C. (1) w nocy z 6 na 7 czerwca 2019 r. na chodniku przed blokiem nr (...) przy ul. (...) oraz na podjeździe i schodach prowadzących do drzwi na klatkę schodową, w której mieszka A. T. rysunków farbą w sprayu koloru czerwonego, żółtego, zielonego i niebieskiego w postaci serc jako symbolu miłości oraz napisów w języku polskim i niemieckim o treści „Kocham Cię.”, „Ich Liebe! Dich” i „ (...)” oraz „wybacz O.”, figurki dziewczynki z sercem, a nadto serc w kolorach białym, żółtym, zielonym i niebieskim.

3.  Decyzja zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) o tym, żeby o uszkodzeniu chodnika, schodów i podjazdu prowadzących do drzwi klatki schodowej zawiadomić policję i złożyć wniosek o ściągnie sprawcy oraz starania D. C. (1) u administratora tej nieruchomości, aby naprawić wyrządzona szkodę.

Zeznania świadków:

A. T.

M. T.

E. C.

R. C.

Z. S.

Wyjaśnienia oskarżonego

D. C. (1)

Potwierdzenie zameldowania

Zeznania świadków:

M. T.

A. T.

E. C.

Protokół oględzin

Dokumentacja fotograficzna

Wydruk wiadomości z telefony E. C.

Zeznania świadków:

M. G.

J. D.

K. B.

Z. S.

R. O.

R. C.

Odpis uchwały

Odpis polisy ubezpieczeniowej

odpis faktury

Odpis decyzji wypłaty odszkodowania

k. 225 v-226v oraz 103v-104 w części odczytanej w trybie art..391§1 kpk

k. 224-225 v oraz 100v-101 w części odczytanej w trybie art..391§1 kpk

k. 226-227

k. 241v-242

k. 293-294

k. 222v-223v

k. 181

jw.

jw.

jw.

k. 84-85

k. 86-95

k. 143-147, 217-219

k. 223v-224

k. 261-261 v oraz 133v-134 w części odczytanej w trybie art..391§1 kpk

k. 240v-241v

jw.

k. 349v-350

jw.

k. 160-161

k. 168-170

k. 172

k. 175-176

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

D. C. (1)

w nocy z 6-7 czerwca 2018 roku na ul. (...) w G. uszkodził podest, chodnik oraz elementy klatki schodowej poprzez pomalowanie ich farbą nanosząc rysunki i napisy o tematyce miłosnej czym spowodował straty o łącznej wartości 1404 zł na szkodę Wspólnoty Mieszkaniowej (...) K. J. (...) w G. oraz Towarzystwa (...) tj. występek z art. 288§1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Twierdzenie oskarżonego, który nie przyznać się do popełnienia zarzucanego mu czynu utrzymywał, że w tym czasie przebywał w mieszkaniu matki przy ul. (...) i w związku z tym nie mógł go popełnić.

Wyjaśnienia oskarżonego D. C.

Zeznania świadka

R. C.

jw.

jw.

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. 1

Ad.2

Ad.3

Zeznania świadków:

A. T.

M. T.

E. C.

R. C.

Z. S.

Wyjaśnienia oskarżonego

D. C. (1)

Potwierdzenie zameldowania

Zeznania świadków:

M. T.

A. T.

E. C.

Wydruk wiadomości z telefony E. C.

Protokół oględzin

Dokumentacja fotograficzna

Zeznania świadków:

M. G.

J. D.

K. B.

Z. S.

R. O.

R. C.

Odpis uchwały

Odpis polisy ubezpieczeniowej

odpis faktury

Odpis decyzji wypłaty odszkodowania

Z zeznań A. T. wynika, że oskarżonego D. C. (1) poznała w 2016 r. oraz, że zakochał on się w niej. Zeznała nadto, że nie chciała z nim chodzić i tłumaczyła mu, że nigdy nie będą parą oraz, że mogą spotykać się jedynie na stopie koleżeńskiej. Dodała, że oskarżony jak to określiła „nie dawał za wygraną” i ciągle pisał do niej oraz dzwonił wyznając jej miłość. Jej zeznaniom sąd dał wiarę, gdyż znalazły one w tej części potwierdzenie w zeznaniach M. T.- jej babci, E. C.- siostry oskarżonego i jego matki R. C. oraz sąsiada Z. S.. Z zeznań powyższych świadków wynika mianowicie, że oskarżony i A. T. przez pewien czas spotykali się. Przyznał to również w złożonych wyjaśnieniach oskarżony utrzymując, że ich związek nie był oparty na „głębszych uczuciach”. W tej części sad dał wiarę zeznaniom zarówno powyższych świadków, jak i wyjaśnieniom oskarżonego.

Wiarygodności nie budzi również stanowiący dokument urzędowy, któremu przysługuje walor zaufania publicznego, wydruk z Rejestru PESEL zawierający dane osobowe oskarżonego oraz informacje o miejscu jego zamieszkania.

A. T., co wynika ze złożonych przez nią zeznań oraz z zeznań jej babci M. T., z którą mieszka nie było w mieszkaniu w nocy z 6 na 7 czerwca 2019 r. Właśnie tej nocy pod oknami ich mieszkania znajdującego się na drugim piętrze słyszano oskarżonego D. C. (1), który wołał A. T. prosząc ją żeby zeszła na dół. Wynika to z zeznań Z. S., będącego w tym czasie członkiem zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w G., a jednocześnie mieszkającego w sąsiedztwie M. T. i jej wnuczki, który zaznaczył, że nie słyszał tych nawoływań oraz, że dowiedział się o tym z relacji mieszkańców tego budynku następnego dnia. Zeznaniom tego świadka sąd dał wiarę, gdyż dalszy przebieg zdarzeń, które miały miejsce tej nocy z udziałem oskarżonego stanowi logiczną i spójną całość. D. C. (1) pod blokiem pojawił się mianowicie ponownie ok. 3.00-4.00 nad ranem po to, żeby za pomocą farb w sprayu głównie w kolorze czerwonym, ale także białym, żółtym, zielonym i niebieskim wykonać na chodniku oraz na podjeździe i schodach prowadzących do drzwi na klatkę schodową bloku, w którym mieszka A. T. rysunki serc różnych wielkości, jako symbolu miłości, którą w ten sposób wyznał jej, o czym świadczyły umieszczone pod nimi napisy w języku polskim i niemieckim o treści „Kocham Cię.” „Ich Liebe! Dich” oraz „wybacz O.”, a nadto rysunki dziewczynki trzymającej w ręku serce. Wykonującego te rysunki i napisy oskarżonego zauważyła M. T., która nie mogąc zasnąć wstała z łóżka i słysząc charakterystyczne odgłosy wydawane przez zgniatane blaszane puszki, które skojarzyła z osobami przeszukującymi śmietniki wyjrzała przez okno w pokoju wnuczki, do którego weszła. Zauważyła wówczas pod blokiem w czarnym kapeluszu przykucniętego mężczyznę potrząsającego jakimś pojemnikiem, w którym po chwili widząc jego twarz rozpoznała kolegę wnuczki oskarżonego D. C. (1). Przez pewien czas obserwowała go w oświetleniu zainstalowanym nad drzwiami klatki schodowej, w której mieszka włączającym się i wyłączającym w związku z zainstalowanym czujnikiem ruchu. W pewnym momencie zniknął on i wówczas postanowiła skontaktować się telefonicznie z wnuczką. Następnie gdy po pewnym czasie A. T. przyjechała pod blok i skontaktowała się z nią telefonicznie (nie odbierała telefonu, gdy babcia dzwoniła do niej) M. T. udała się na podwórko i wówczas zobaczyła wykonane przez oskarżonego farbą w sprayu na chodniku, schodach oraz podjeździe rysunki w postaci serc i napisy w języku polskim i niemieckim. Widząc treść napisów i rysunków A. T. nie miała wątpliwości, że ich autorem jest D. C. (1), ponieważ takiej samej treści przesyłał jej na kartkach oraz w smsach. Potwierdziła to również jej babcia M. T., opisując co widziała i twierdząc, że mężczyzną którego zobaczyła był D. C. (1). Z zeznań A. T. wynika nadto, że o wykonanych przez oskarżonego rysunkach i napisach powiadomiła telefonicznie jego siostrę E. C. oraz, że wysłała jej zdjęcia. Przesłuchana na powyższą okoliczność w charakterze świadka E. C. potwierdziła to, przyznała nadto, że zapewniła A. T. o tym, że wyjaśni sprawę i jeżeli rzeczywiście zrobił to jej brat to zapłaci on za spowodowane szkody. Dołączyła nadto wydruk korespondencji z A. T..

Zeznaniom M. T. i A. T. sąd dał wiarę, gdyż tworzą one spójną oraz wzajemnie uzupełniającą się całość. W prawdzie w zeznaniach M. T. pojawiły się pewne nieścisłości odnośnie szczegółów (np. nakrycie głowy oskarżonego, czy dodzwoniła się do wnuczki, kiedy udała się na podwórko) jednak zdaniem sądu nie miały one istotnego znaczenia na wiarygodność jej zeznań, zaś co sama przyznała wynikały z tego, że jest osobą bardzo nerwową (świadczyło o tym również zachowanie świadka podczas przesłuchania). Konsekwentnie twierdziła natomiast, że nie ma żadnych wątpliwości, iż mężczyzną którego widziała patrząc przez okno był oskarżony D. C. (1).

Sąd dał wiarę zeznaniom E. C. w części, w której przyznała ona, że skontaktowała się z nią A. T. i przesłała zdjęcia twierdząc, iż widoczne na nich napisy i rysunki wykonał jej brat D. C. (1).

Nie ma także podstaw, aby kwestionować wiarygodność przedłożonych przez nią wydruków korespondencji z A. T..

Wykonane na chodniku, schodach i podjeździe rysunki i napisy opisano w protokole przeprowadzonych oględzin oraz utrwalono je wykonując zdjęcia z tej czynności. Wiarygodność tak sporządzonego przez funkcjonariuszy policji dokumentu urzędowego zgodnie z art. 143§1 pkt 3 kpk zdaniem sądu nie budzi żadnych wątpliwości,

Już następnego dnia w godzinach porannych mieszkańcy bloku nr (...) przy ul. (...) wychodząc na zewnątrz zauważyli wykonane na chodniku, schodach i podjeździe przed środkową klatką schodową napisy i rysunki. Wśród tych osób byli również członkowie Zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej tej nieruchomości mieszkający w tym bloku, a mianowicie J. D., K. B., R. O. i Z. S.. Z zeznań K. B. wynika, że spotkał na podwórku i rozmawiał z M. T., która wskazała na oskarżonego D. C. (1), twierdząc, że to on wykonał te rysunki i napisy. Członkowie zarządu wspólnoty co wynika ze złożonych przez nich zeznań zdecydowali, że o umieszczeniu rysunków i napisów wykonanych farbą w sprayu zawiadomią administratora nieruchomości, który w związku z tym, że doszło do uszkodzenia mienia wspólnoty został również zobligowany, aby zawiadomić o tym policję, co potwierdził w złożonych zeznaniach M. G.- pracownik Zespołu (...) z siedzibą przy ul. (...) w G., która to firma zarządzała nieruchomością przy ul. (...). Z zeznań tego świadka wynika nadto, że członkowie zarządu wskazali na oskarżonego D. C. (1) jako osobę, która wykonała te rysunki i napisy. Złożono również wniosek o ściganie sprawcy co wynika m.in. z zeznań J. D. i zawiadomienia o przestępstwie przyjętego od M. G..

Nadmienić należy, że wynajęta przez wspólnotę mieszkaniowa firma szkody, które zostały wyrządzone i związane były z umieszczeniem na schodach i podjeździe do klatki schodowej oraz na chodniku rysunków i napisów ostatecznie wyceniła na kwotę 1404 zł. Przywrócenie stanu pierwotnego wiązało się nie tylko ze zlikwidowaniem napisów, ale również z koniecznością wymiany zamalowanej kostki brukowej na chodniku o powierzchni ok. 7m2, gdyż nie było możliwe usunięcie farby w inny sposób. Kwotę powyższą w ramach ubezpieczenia nieruchomości wspólnocie mieszkaniowej wypłaciła firma ubezpieczeniowa U. T.. S.A.

Zeznaniom powyższych świadków, które tworzą spójną, wzajemnie uzupełniającą się i logiczną całość sąd w pełni dał wiarę. Nie ma również żadnych podstaw, aby kwestionować wiarygodność dokumentów w postaci odpisu zlecenia robót firmie (...), P. A. oraz odpisu decyzji wypłaty odszkodowania.

Nadmienić należy, co wynika z zeznań R. C.- matki oskarżonego, że jej syn wyjechał w dniu 09.06.2018 r. do (...). Potwierdził to również w złożonych wyjaśnieniach oskarżony i w tej części sad dał mu wiarę. R. C. zeznała nadto, że po jego wyjeździe do jej mieszkania przyszli funkcjonariusze policji twierdząc, że D. C. (2) wykonał jakieś rysunki przed jakimś budynkiem oraz, że była u niej w związku z tymi rysunkami babci O. T.. Przyznała nadto, że gdy syn wrócił do Polski prosiła go o to, żeby poszedł do wspólnoty mieszkaniowej i naprawił szkody związane z wykonaniem tych rysunków oraz, że zrobił to on i udał się do administratora tej nieruchomości, ale nie przyjęto od niego pieniędzy. W tej części sąd również dał wiarę zeznaniom R. C., gdyż znalazły one w pełni potwierdzenie w zeznaniach M. G., z których wynika, iż oskarżony dwukrotnie był w siedzibie firmy Zespół (...) i po uzyskaniu informacji, że szkoda wynosi 1404 zł kwotę tę chciał wpłacić, jednak nie przyjęto jej, gdyż nie wyraził na to zgody przewodniczący Zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej, a nadto nie posiadali w biurze kasy. W złożonych zeznaniach M. G. utrzymywał nadto, że oskarżony podczas obu wizyt prosił o to, aby dogadać się jakoś z Zarządem Wspólnoty oraz potwierdził gotowość naprawienia szkody. Zeznaniom M. G. sad także dał wiarę, tym bardziej, że oskarżony nie kwestionował tego, iż udał się do tej firmy i rozmawiał z zatrudnionymi w niej ludźmi.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Ad. 1

Wyjaśnienia oskarżonego D. C. (2)

Zeznania świadka

R. czerwonko

Wyjaśnieniom oskarżonego w części w której nie przyznając się do popełnienia zarzuconego mu czynu utrzymywał, iż w tym czasie przebywał w mieszkaniu matki przy ul. (...), a w związku z tym nie mógł go popełnić sad nie dał wiary uznając je za całkowicie gołosłowną linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności.

Zdaniem sądu tego, że oskarżony był w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu tj. pomiędzy godz. 3.00-4.00 w mieszkaniu z pewnością nie potwierdziły zeznania jego matki R. C.. Wprawdzie utrzymywała ona, że syn przed wyjazdem za granicę w dniu 09.06.2018 r. przez 3 noce przebywał w domu twierdząc nadto, że regularnie wstaje do toalety w nocy o godz. 2.30 i zaglądała do jego pokoju, żeby sprawdzić czy jest w nim, gdyż martwiła się o niego, lecz w tej części jej zeznaniom sąd nie dał wiary. O ile niewątpliwie mogła ona widzieć syna w mieszkaniu, gdy szła spać i gdy następnego dnia wstawała rano, o tyle twierdzenie świadka, że wstając w nocy do toalety, czego również nie można wykluczyć, za każdym razem zaglądała do jego pokoju, żeby sprawdzić czy jest on w nim zdaniem sądu nie tylko jest nie przekonujące, ale przede wszystkim gołosłowne. Oczywistym jest, że jako matka była zainteresowana, aby pomóc mu i o ile na etapie postępowania przygotowawczego uznała, że powinien to załatwić ze swoją dziewczyną i odmówiła składania zeznań przekonana, że naprawienie wyrządzonej szkody do czeka namawiała go załatwi sprawę, o tyle mając świadomość skierowanego przeciwko synowi aktu oskarżenia w obawie przed grożącą mu odpowiedzialnością zdecydowała się złożyć zeznania dające mu alibi nie bacząc na grożącą jej odpowiedzialność.

W zakresie zarzutu stawianego aktem oskarżenia za niemające znaczenia dla ustalenia faktu miały natomiast obszerne wyjaśnienia oskarżonego, w których opisał on charakter stosunków łączących go z A. T.. Również zeznania jego matki R. C. i siostry E. C. w tej części uznać należy za niewnoszące w sprawie niczego istotnego.

Odnośnie stawianego oskarżonemu zarzutu niczego istotnego nie wniosły także:

- zeznani świadka J. T. (k. 261v)- męża M. T., który podobnie jak inni mieszkańcy bloku zobaczył rano wychodząc na spacer z psem wykonane na chodniku wykonane rysunki i napisy. Potwierdził nadto zeznania żony w części dotyczącego tego, że wstaje ona czasami w nocy do ubikacji, jednak w związku tym, że ma mocny sen nie słyszy tego;

- dokumenty z akt sprawy PR 1 Ds. 225.2019 Prokuratury Rejonowej w Giżycku dotyczącej uporczywego nękania A. T. przez D. C. (1), zakończonej umorzeniem dochodzenia w związku z brakiem wniosku o ściganie pochodzącego od osoby uprawnionej, który A. T. cofnęła zaś prokurator zgodnie z art. 12§3 kpk ostatecznie wyraził na to zgodę (akta sprawy PR 1 Ds. 225.2019 w szczególności: zarządzenie o niewyrażeniu zezwolenia na cofnięcie wniosku o ściganie k. 79, zarządzenie o zmianie zarządzenia z dnia 29.03.2019 r. oraz wyrażenie zgody na cofniecie wniosku o ściganie k. 211, postanowienie o umorzeniu dochodzenia k. 212-213);

- odpis wyroku w sprawie II K 91/20 SR w Giżycku z dnia 24.06.2020 r. oraz zmieniający go odpis wyroku SO w Olsztynie w sprawie VII Ka 563/20, z którego wynika, że D. C. (1) został pobity 16.10.2019 r. przez P. G., który przez pewien czas był chłopakiem A. T., czego w złożonych uzupełniających zeznaniach nie kwestionowała ona (zeznania A. T. k. 360-361).

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

D. C. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zniszczenie, uszkodzenie lub uczynienie cudzej rzeczy niezdatną do użytku zostało spenalizowane w art. 288§1 kk. Zniszczenie i uszkodzenie rzeczy nie różnią się jakościowo, lecz tylko ilościowo i polega na powodowaniu fizycznych zmian w strukturze rzeczy. W wypadku zniszczenia rzeczy zachodzi jej całkowite unicestwienie bądź uszkodzenie idące tak daleko, że rzecz przestaje przynależeć do tego rodzaju do jakiego należała przed czynem. Uszkodzenie stanowi natomiast naruszenie substancji rzeczy bez jej unicestwienia, co oznacza częściowe zniszczenie rzeczy, którego istota polega bądź na zmianie (obniżeniu) jej wartości bądź na częściowej zmianie jej formy lub wartości użytkowej w takim stopniu, że do usunięcia tego uszkodzenia konieczne jest naruszenie substancji rzeczy. W wyroku z dnia 22.08.2002 r. w sprawie V KKN 362/01 Sąd Najwyższy podtrzymując uchwałę z dnia 13.03.1984 r. w sprawie VI KZP 48/83 stwierdził, że uszkodzenie mienia poprzez umieszczenia napisu w miejscu do tego nie wyznaczonym tylko wówczas mogło stanowić przestępstwo z art. 212§1 KK69 (obecnie art.288§1 kk), jeżeli w wyniku tego działania nastąpiło pomniejszenie wartości materialnej lub użytkowej budynku, obiektu lub innej rzeczy na tyle, że do usunięta tego uszkodzenia konieczne będzie naruszenie ich substancji. Uczynienie rzeczy niezdatną do użytku to nie możność używania jej zgodnie z przeznaczeniem, bez fizycznego naruszenia jej substancji. Przestępstwo określone w art. 288§1 kk może być popełnione tylko umyślnie w obu postaciach zamiaru. Występek ten należy do czynów przepołowionych, a kryterium przepołowienia jest wartość spowodowanej szkody, która jeżeli nie przekracza 500 zł to czyn podlega kwalifikacji z art. 124 §1 kw.

Niewątpliwie zachowaniem opisanym w akcie oskarżenia z tą zmianą, że oskarżony uszkodził w podanym wyżej rozumieniu, a nie zniszczył podjazd, chodnik oraz elementy klatki schodowej poprzez pomalowanie ich farbą i umieszczenie napisów i rysunków, w pełni wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 288§1 kk. Jego wina i okoliczności popełnienia czynu mając na uwadze omówione wyżej dowody, które sad obdarzył przymiotem wiarygodności nie budzą żadnych wątpliwości.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

-----

------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

------

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

------

------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-----

☐

3.4. Umorzenie postępowania

-----

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-----

☐

3.5. Uniewinnienie

-----

------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-----

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. C. (1)

1

1

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia czynu przypisanego mu w pkt 1 wyroku sąd na podstawie art. 288 §1 kk w zw. z art. 4§1 kk (zgodnie z dyrektywa zawartą w tym przepisie, z uwagi na to, że w czasie orzekania obowiązywała ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa sąd zastosował ustawę poprzednio obowiązująca tj. Kodeks karny w brzmieniu przed zmianami wprowadzonymi ustawa z dnia 19.06.2020 r. – Dz.U. poz. 1086- zmieniającą m.in. z dniem 24.06.2020 r. art. 37a kk, gdyż była względniejsza dla sprawcy ) przy zastosowaniu art. 37a kk (treść tego przepisu poprzednio obowiązująca, przed zmianą, o której mowa wyżej jest względniejsza od obecnie obowiązującej) w zw. z art. 33§1 i 3 kk skazał go na karę grzywny w wysokości 60 stawek dziennych przyjmując, że jedna stawka dzienna równa się kwocie 20 zł. Stosując przepis art. 37a kk sąd miał na uwadze to, że zarzucane oskarżonemu przestępstwo jest zagrożone tylko karą pozbawienia wolności nie przekraczającą 8 lat i mając na uwadze prymat kar wolnościowych wynikający z systematyki kar określonej w art. 32 kk, orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności nie byłoby celowe.

Ustalając wysokość jednej stawki dziennej sąd miał na uwadze przede wszystkim aktualną sytuację materialną oskarżonego, który jak wynika z nadesłanych przez niego do sadu pism ponownie podjął pracę za granicą oraz jego warunki osobiste i rodzinne (jest kawalerem i nie posiada nikogo na utrzymaniu).

Wymierzając powyższą karę sąd miał na uwadze jako okoliczności obciążające wysoki stopień zawinienia oskarżonego wynikający z popełnienia przypisanego mu czynu z winy umyślnej z zamieram bezpośrednim oraz społecznej szkodliwości wyrażającej się w rodzaju i charakterze naruszonego dobra, sposobie i okolicznościach popełnienia tego czynu oraz wysokości wyrządzonej szkody.

Na korzyść oskarżonego sąd uwzględnił natomiast jego dotychczasową niekaralność (dane o karalności k. 357).

Zdaniem sądu tak wymierzona kara grzywny jest współmierna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a nadto winna przyczynić się do osiągnięcia celów w zakresie wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania na jego osobę oraz w zakresie szeroko rozumianej prewencji ogólnej.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

-----

------

-----

------

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---------

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

3

Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 616§1 pkt 2 kpk sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego Wspólnoty Mieszkaniowej (...) K. J. (...), tytułem zwrotu wydatków w związku z ustanowieniem pełnomocnika kwotę 5000 zł zgodnie ze złożonym wnioskiem.

Sąd na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych i art. 627 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty kwotę 120,00 zł i obciążył go kosztami sądowymi w pozostałym zakresie w kwocie 130,00 zł nie znajdując podstaw do zwolnienia go od obowiązku uiszczenia powyższych należności.

1.Podpis