Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 października 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Andrzej Turliński
Protokolant –	sekretarz sądowy Iwona Hutnik

po rozpoznaniu 2 października 2020 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) sp. z o.o. w P.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania (...) sp. z o.o. w P. od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 6 września 2018 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od (...) sp. z o.o. w P. na rzecz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) z tytułu zwrotu kosztów procesu.

SSO Andrzej Turliński

Sygn. akt XVII AmT 128/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 września 2018 r. Nr (...) Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (Prezes UKE, pozwany) na podstawie art. 210 ust. 1 i 2 oraz art. 209 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1907 z późn. zm. dalej Pt) w zw. z art. 29 ust. 2 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2062 z późn. zm. ustawa o wruist) oraz na podstawie art. 104 k.p.a. w związku z art. 206 ust. 1 Pt, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej na (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. Al. (...) (powód) w związku z niewypełnieniem obowiązku udzielenia informacji, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, za rok 2014 i 2017 nałożył na (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. Al. (...) kary pieniężne, płatne do budżetu państwa, za nieprzekazanie danych przewidzianych w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, tj. nieprzekazanie Prezesowi UKE informacji dotyczących posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej, publicznych sieci telekomunikacyjnych, budynków umożliwiających kolokację, świadczonych usług telefonicznych, usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usług rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych:

1.  według stanu na dzień 31 grudnia 2014 r. w wysokości 23.000,00 zł,

2.  według stanu na dzień 31 grudnia 2017 r. w wysokości 23.000,00 zł.

Od ww. decyzji powód wniósł odwołanie zaskarżając decyzję w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucił:

1.  naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 29 ust. 2 ustawy o wruist poprzez nieprawidłowe uznanie, iż powód nie przekazał aktualnych informacji o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach telekomunikacyjnych, budynkach umożliwiających kolokację, świadczonych usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, przy czym Organ dokonał subsumpcji przy nierozważeniu całego materiału zgromadzonego w sprawie, mimo że powód wyjaśnił w toku postępowania, iż dane zostały przekazane,

2.  naruszenie art. 209 ust. 1 pkt 1 Pt poprzez uznanie, iż powód nie wypełnił obowiązku, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist mimo, że nie ziściły się przesłanki dla zastosowania sankcji, o której stanowi art. 209 ust. 1 pkt 1 Pt tj, powód przekazał dane z art. 2 ust. 2 ustawy o wruist,

ewentualnie, przy uznaniu, że powód nie wykonał obowiązku określonego w art. 2 ust. 2 ustawy o wruist

3.  naruszenie art. 210 ust. 2 Pt poprzez naruszenie dyrektywy wymierzania kary pieniężnej i określenie jej wysokości przy nieuwzględnieniu zakresu naruszenia, a powołaniu się na hipotetyczne zdarzenia, które dopiero mogły wystąpić w przyszłości, a ponadto nierozpatrzenie wszelkich okoliczności jak faktu złożenia dalszych sprawozdań, które sanowały niewykonanie obowiązków za lata wcześniejsze w związku z czym nie istniała nawet obawa wystąpienia szkody oraz naruszenia jakiegokolwiek dobra.

Powód wniósł o:

1.  zmianę decyzji przez orzeczenie, że powód spełnił obowiązek sprawozdawczy z art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, względnie zakres naruszenia nie daje podstaw do nałożenia kary pieniężnej

albo w razie uznania przez Sąd, że powód nie wykonał obowiązku określonego w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist

2.  o zmianę decyzji w ten sposób, że Sąd obniży wysokość orzeczonej kary w decyzji jako niewspółmiernie wysokiej:

a)  za rok 2014 r. – do 2000 zł,

b)  za rok 2017 0 do 4000 zł.

Powód wniósł również o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

Wniósł także o przeprowadzenie dowodu z:

- wydruku systemowego potwierdzenia przekazania danych do SIIS

- zeznania świadków;

1. P. P.,

2. B. W.

- opinii biegłego z zakresu informatyki po uprzednim wezwaniu pozwanego do udostępnienia systemów informatycznych pozwanego w celu dokonania ich oceny i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego w zakresie:

a) analizy programu SIIS pod kątem jego funkcjonalności oraz określenia momentu z jakim podmiot mający dostęp do systemu SIIS może wygenerować potwierdzenia przekazania danych;

b) analizy próby błędów, których pojawienie się na etapie wypełnienia formularza sprawozdawczego uniemożliwiają wygenerowanie dokumentu potwierdzającego przekazanie danych do systemu SIIS;

c) analizy logicznej działania systemu SIIS pod kątem sposobu wypełnienia danych w systemie SIIS i udostępnienia kolejnych stron formularza

- na okoliczność przekazania danych do systemu SIIS i zrealizowania obowiązku z art. 29 ust. 2 ustawy o wruist.

- z pliku dziennika lub rejestr zdarzeń (logi) w systemie SIIS z poziomu konta dostępowego powoda i pozwanego (w trybie wniosku o zabezpieczenie dowodu zgodnie z art. 310 k.p.c.)

na okoliczność wygenerowania dokumentu potwierdzającego przekazanie danych, a tym samym fakt przekazania danych do systemu SIIS i zrealizowania obowiązku z art. 29 ust. 2 ustawy o wruist

- fragmentu instrukcji w zakresie procesu przekazania danych pn. „System Informacyjny o Infrastrukturze Szerokopasmowej. Instrukcja użytkownika. Inwentaryzacja. Wersja oprogramowania(...)r.”

- zeznań świadków:

1) P. P.

2) B. W.

- na okoliczność wypełnienia formularza sprawozdawczego zgodnie z instrukcją użytkownika i sposobie przekazania danych.

W odpowiedzi Prezes UKE wniósł o oddalenie odwołania w całości oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Wniósł także o oddalenie wniosków dowodowych powoda oraz wniosku o zabezpieczenie dowodu.

Postanowieniem z dnia 09 sierpnia 2019 r. Sąd Okręgowy w Warszawie na posiedzeniu jawnym oddalił wniosek powoda o zabezpieczenie dowodów w postaci plików dziennika bądź rejestru zdarzeń (logi) w systemie SIIS z poziomu dostępu z konta powoda i konta pozwanego dotyczących przekazania przez powoda pozwanemu danych przewidzianych w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist za rok 2014 i 2017.

Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny.

Bezsprzeczne jest, że od 22 lipca 2011 r. powód jest przedsiębiorcą telekomunikacyjnym w rozumieniu art. 2 pkt 27 Pt wpisanym do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych prowadzonego przez Prezesa UKE pod numerem: (...).

Pełnomocnik powoda wyjaśnił (K. 51 i 83), że jest tzw. operatorem wirtualnym – nieposiadającym własnej infrastruktury. Jego rola polega na świadczeniu usług przekazywania sygnału telewizyjnego pobieranego od jego nadawcy i przesyłania go operatorom lokalnym, który przekazują sygnał dalej. Powód jako posiadający licencję od nadawcy zarządza sygnałem i z tego powodu jest stroną umów kompleksowych z jego odbiorcami końcowymi (abonentami) obok operatora lokalnego (umowa k. 97 – 102). Zawiera również umowy o współpracy w zakresie świadczenia usług TV z operatorem lokalnym (umowa k. 104 - 107).

Powód nie dysponuje dowodem w postaci Potwierdzenia przekazania danych określonych w art. 29 ust. 2 wruist dla wykazania wykonania obowiązku informacyjnego za 2014 r.

Niezależnie od złożonego w sprawie stanowiska i jego wyjaśnienia, a także dowodów z dokumentów przedłożonych w postępowaniu administracyjnym i sądowym powód złożył wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków i opinii biegłego sądowego z zakresu informatyki dla udowodnienia faktu przekazania danych do systemu SIIS i zrealizowania obowiązku z art. 29 ust. 2 wruist.

Po analizie potrzeby dopuszczenia ww. dowodów Sąd doszedł do następujących wniosków.

W zakresie chwili przekazania danych za 2017 r oraz ich treści wystarczający dla rozstrzygnięcia jest dowód z „Potwierdzenia przekazania danych” (k. 16 – 18 akt adm.) wygenerowany automatycznie przez SIIS dla powoda, po zakreśleniu przez niego znakiem „X” pola punktu 2 „Zakończenia przekazywania danych” tytułu „Oświadczenia”. Ani moment przekazania tych danych ani treść wpisów „Potwierdzenia” nie jest kwestionowana przez pozwanego. Kwestionuje on jedynie zaniechanie podania danych z pkt 1 tytułu „Oświadczenia” w wyniku nie dokonania wpisów w ośmiu polach tej części formularza.

Oznacza to brak potrzeby przeprowadzenia dowodów osobowych na okoliczność przekazania przez powoda za pośrednictwem SIIS danych za rok 2017.

Jeśli zaś chodzi za przekazanie za pośrednictwem SIIS danych za 2014 r. Sąd wziął pod uwagę wiadomość uzyskaną od Prezesa UKE podczas posiedzenia w postępowaniu o zabezpieczenia dowodu (protokół k. 71 – 73 czas 00:10:50).

Wynika z niej, że systemem SIIS zarządza Instytut Łączności. SIIS znajduje się na stronie internetowej Instytutu. Prezes UKE ma dostęp do tej strony. Instytut może wygenerować objęte sporem dane za rok 2014, jeśli tylko zostały mu przesłane przez powoda.

W związku z tym Sąd wystąpił do Instytutu Łączności – Państwowego Instytutu Badawczego o nadesłanie informacji, czy powód w okresie od 1 stycznia 2015 r. do 31 marca 2015 r. zalogował się do SIIS i przekazał za jego pośrednictwem dane określone w art. 29 ust. 2 wruist. Jeśli dane przekazano Sąd zwrócił się o ich nadesłanie (k. 83V).

W piśmie do Sądu (k. 109 ) Dyrektor Instytutu poinformował, że we wskazanym okresie powód nie logował się do SIIS, a dopiero po zalogowaniu mógłby przekazać dane do Systemu.

Art. 29 ust. 2 ustawy o wruist oraz rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 24 lutego 2014 r. w sprawie inwentaryzacji infrastruktury i usług telekomunikacyjnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 276) precyzyjnie wskazują sposób wypełnienia obowiązku sprawozdawczego. Dane wymienione w tym przepisie powinny zostać przedłożone Prezesowi UKE za pośrednictwem systemu elektronicznego SIIS zgodnie z dedykowaną do tego instrukcją obowiązującą na dzień zgłaszania danych.

Pismem z dnia 14 maja 2018 r. (k. 1 – 1V akt adm.) Prezes UKE zawiadomił powoda o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia na niego kary pieniężnej w związku z niewywiązaniem się z obowiązku, o którym mowa w art.. 29 ust. 2 ustawy o wruist, za rok 2014 i 2017. W tym samym piśmie wezwał powoda do przekazania w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, danych dotyczących wielkości przychodu osiągniętego w 2017 r. niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary pieniężnej.

Pismem z dnia 14 czerwca 2018 r. (k. 11 – 12 akt adm.) powód wniósł o doprecyzowanie przez Prezesa UKE rodzaju i zakresu niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, które to niedopełnienie stanowiło podstawę do wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia na powoda kary pieniężnej. Podał, że obowiązek za rok sprawozdawczy 2017 został spełniony w sposób prawidłowy, przez przekazanie pełnych informacji, zgodnych z prawdą i ze stanem faktycznym na dzień 31 grudnia 2016 r. W załączeniu do pisma powód przesłał „Potwierdzenie przekazania danych” pobrane z SIIS na dowód tego, że w stosunku do roku 2017 obowiązek przekazania odpowiednich informacji został spełniony w ustawowym terminie tj. w dniu 12 marca 2018 r. (k. 16 – 18 akt adm.).

Na rozprawie (k. 11) pełnomocnik Prezesa UKE wyjaśnił, że po zalogowaniu się w SIIS przez przedsiębiorcę, wprowadzeniu danych i ich wysłaniu system ten generuje dla wysyłającego dane „Potwierdzenia przekazania danych” takie jak na k. 16 – 18 akt adm. Natomiast po stronie UKE system generuje nieco inny dokument o nazwie „Podsumowanie”. Na żądanie Sądu (vide pkt 1 postanowienia dowodowego Sądu k. 83V) pozwany Prezes Urzędu przedłożył wygenerowane przez SIIS „Podsumowania” dotyczące powoda wg stanu na 20 grudnia 2016 r. i 24 marca 2017 r. (k. 90 – 93V). W obu tych dokumentach powód zaznaczył odpowiednie „kratki” (pola) stawiając w nich „X” i w ten sposób prawidłowo wywiązał się z obowiązku przekazania danych, o których mowa w art. 29 ust. 2 wruist. Wpisanie „X” do odpowiednich pól formularza oznaczało bowiem, że powód nie posiada infrastruktury podlegającej inwentaryzacji. Natomiast w przypadku roku 2017 w znajdującym się na k. 16 – 18 akt adm., nadesłanym przez powoda Potwierdzeniu przekazania danych wg stanu na 12 marca 2018 r. (tj. za rok 2017) kratki w tytule „Oświadczenia” (łącznie dziewięć pól w punkcie 1) nie są wypełnione. W tym tytule powód zakreślił wyłącznie kratkę w punkcie 2, co jest równoznaczne z zakończeniem procesu przekazywania danych i informacji i oświadczeniem, że są one kompletne, prawdziwe i zgodne ze stanem faktycznym na dzień 31 grudnia roku poprzedniego (tj. 2017).

Z uwagi na odległość czasową i związane z tym ograniczenia techniczne SIIS, powód oświadczył, że nie ma możliwości pobrania podobnego wydruku w stosunku do roku sprawozdawczego 2014.

Powód dołączył do pisma Rachunek zysków i strat za 2017 r. (k. 15 akt adm.), z którego wynika, że wielkość jego przychodów za 2017 r. wyniosła: (...) zł. Ponadto bezsporne jest, że powód nie był dotychczas karany przez Prezesa UKE.

Reasumując:

Za rok 2014 powód nie złożył stosownych informacji (brak nawet logowania w systemie SIIS).

Za lata 2015 – 2016 powód złożył informacje w systemie SIIS prawidłowo wypełniając formularz.

Za rok 2017 – w dniu 12 marca 2018 r. zalogował się do systemu SIIS i wydrukował „Potwierdzenie”, ale przekazane Prezesowi UKE dane były niekompletne (nie wypełniono oświadczeń o nie posiadaniu infrastruktury lub nie świadczeniu usług, które podlegają sprawozdawczości).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o wruist Prezes UKE sporządza dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na bieżąco, nie rzadziej niż raz na rok, weryfikuje i aktualizuje, w formie elektronicznej, inwentaryzację przedstawiającą informacje o usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, świadczonych w oparciu o infrastrukturę telekomunikacyjną i publiczne sieci telekomunikacyjne zapewniające szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz pokrycie istniejącą infrastrukturą telekomunikacyjną i publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi zapewniającymi lub umożliwiającymi zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu, z odrębnym zaznaczeniem łączy światłowodowych i sieci bezprzewodowych oraz budynkami umożliwiającymi kolokację.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, w celu wykonania powyższego obowiązku państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne, podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej oraz przedsiębiorcy telekomunikacyjni przekazują aktualne, zgodne za stanem faktycznym, kompletne oraz adekwatne do potrzeb wykonania powyższego obowiązku informacyjnego, dane o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach telekomunikacyjnych, budynkach umożliwiających kolokację, świadczonych usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych oraz aktualizują je corocznie w terminie do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia poprzedniego roku.

Ponadto na podstawie art. 29 ust. 7 ustawy o wruist Minister Administracji i Cyfryzacji wydał rozporządzenie z dnia 24 lutego 2014 r. w sprawie inwentaryzacji infrastruktury i usług telekomunikacyjnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 276 dalej Rozporządzenie), w którym określił:

- rodzaj infrastruktury oraz informacje o świadczonych usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz usługach rozprowadzania programów radiowych telewizyjnych, podlegających inwentaryzacji i skalę map, na których dokonuje się inwentaryzacji,

- elektroniczny format przekazywania danych,

- szczegółowy zakres i sposób prezentowania informacji w inwentaryzacji,

- wzory formularzy służących do przekazywania Prezesowi UKE informacji wraz z objaśnieniami, co do sposobu ich wypełniania.

Rozporządzenie określa, że informacje są przekazywane drogą elektroniczną za pomocą interfejsu internetowego SIIS, przy użyciu udostępnionego tam formularza elektronicznego (jeżeli podmiot nie posiada infrastruktury lub nie świadczy usług, które podlegają sprawozdawczości, należy zaznaczyć to w odpowiedniej części formularza). Jeżeli podmiot ma wątpliwości co sposobu wypełnienia formularza istnieje możliwość wysłania pytania do urzędu poprzez zakładkę „kontakt”.

W przypadku udzielenia niepełnych lub nieprawdziwych informacji, jak również w przypadku nieudzielenia informacji, o których mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne, podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej oraz przedsiębiorcy telekomunikacyjni podlegają karze zgodnie z art. 209 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. z 2017 r. poz. 1907 z późn. zm.).

Ustalony w sprawie stan faktyczny dawał podstawę do przyjęcia, że powód nie przesłał pozwanemu za pomocą interfejsu SIIS danych, o których mowa w art. 29 ust. 2 wruist za 2014 r. Z uwagi na fakt, że systemem SIIS administruje Instytut Łączności Sąd zwrócił się do tego podmiotu o wyjaśnienie czy w ustawowym terminie, tj, w czasie pierwszego kwartału 2015 r. powód przesłał dane do pozwanego przy użyciu SIIS. Dyrektor Instytutu stwierdził brak logowania się powoda w systemie SIIS w tym czasie.

W świetle powyższego twierdzenia powoda i wnioskowane dowody z zeznań dwóch świadków na okoliczność sposobu wypełnienia formularza z SIIS i jego wysłania nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia. Podobnie dowód z opinii biegłego mającego ocenić „generalnie” funkcjonalność i sprawność systemu SIIS nie był istotny dla rozstrzygnięcia, a to z powodu nienawiązania w tezie dowodowej do jakiegokolwiek zdarzenia –wiążącego się konkretnym użyciaem tego systemu przez powoda.

W ocenie Sądu przy przekazywaniu danych w formie elektronicznej z użyciem interfejsu SIIS miarodajnym dowodem na przesłanie danych przez przedsiębiorcę oraz ich treść jest „Potwierdzenie przekazania danych”, który to dokument generuje się automatycznie na stronie internetowej po oświadczeniu przedsiębiorcy o „zakończeniu procesu przekazywania danych i informacji”. Oświadczenie to jest składane przez zakreślenie odpowiedniego pola w końcowej części formularza (vide k. 18 akt adm.).

Oprócz dokumentu „Potwierdzenia” w formie elektronicznej powód mógł z łatwością uzyskać identyczny dokument również w postaci „papierowej” przez jego wydrukowanie. Z możliwości tej skorzystał przy przesyłaniu danych za lata 2015, 2016 i 2017. Nieprzedstawienie omawianego dowodu oraz ustalenie przez Instytut Łączności niezalogowania do SIIS w określonym czasie skutkowało uznaniem przez Sąd, że powód nie wywiązał się z obowiązku przekazania danych z działalności telekomunikacyjnej za rok 2014.

Odnośnie do danych za rok 2017, to z Potwierdzenia przekazania danych z dnia 12 marca 2018 r. (k. 16 – 18 akt adm.) wynika, że zostały złożone, jednakże nie były kompletne.

Powód konsekwentnie twierdził, że nie posiadał infrastruktury podlegającej inwentaryzacji. W związku z tym powinien był zaznaczyć odpowiednie pola w oświadczeniach z formularza. Uczynił to w formularzach za lata 2015 i 2016. Jednak z Potwierdzenia przekazania danych za 2017 r. wynika, że zaniechał tego przekazując dane za ten rok, co w świetle unormowania art. 209 ust. 1 pkt 1 Pt podlega karze tak jak nieudzielenie informacji.

Zatem Prezes UKE postąpił prawidłowo uznając, że powód dopuścił się dwóch deliktów administracyjnych, za które sankcjami są kary pieniężne..

Wysokość tych kar nie budzi wątpliwości. Nie są nadmiernie wygórowane. Każda z nich jest adekwatna do popełnionego czynu. Uwzględniono w nich przesłanki rzutujące na wysokość sankcji określone w art. 210 ust. 2 Pt takie jak: zakres naruszenia, dotychczasową działalność powoda i jego możliwości finansowe.

Zakres (waga) naruszenia nie była znikoma, ponieważ zaniechania powoda utrudniły Prezesowi UKE wywiązanie się z jego ustawowych obowiązków sprawozdawczych i oceny właściwego rynku telekomunikacyjnego. Uwzględniono w decyzji fakt dotychczasowej niekaralności powoda przez pozwany organ regulacyjny. Żadna z kar nie przekraczała możliwości finansowych powoda, co wynika z porównania wartości 23.000 zł z jego przychodem w 2017 r. wynoszącym (...) zł oraz z karą maksymalną, która dla każdego z deliktów wynosiła (...) zł.

W tym stanie rzeczy odwołanie podlegało oddaleniu w oparciu o przepis art. 479 ⁶⁴ § 1 k.p.c., gdyż Sąd nie znalazł podstaw do jego, choćby częściowego, uwzględnienia.

O kosztach orzeczono stosownie do wyniku sporu, który przegrał powód, na podstawie art. 98 § 1 i 3, art. 99 k.p.c. i § 14 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015 r., poz. 1804 ze zm).

Sędzia SO Andrzej Turliński