Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 17 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR (del.) Anna Ogińska-Łągiewka

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2018 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa S. Z.

przeciwko (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

postanawia:

zawiesić postępowanie na podstawie art. 177 par 1 pkt 3 ¹ k.p.c. do czasu udzielenia odpowiedzi przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej na pytanie prejudycjalne skierowane przez Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt XXV C 1255/17.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 27 września 2017 r. (data stempla) powód S. Z. wniósł
o orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, że pozwany (...) Bank S.A. z siedzibą w W. ma w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu zapłacić na rzecz powoda S. Z. kwoty 169.324,12 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od tej kwoty od dnia 20 października 2016 r. do dnia zapłaty. W przypadku skutecznego wniesienia sprzeciwu, powód wnosił o zasądzenie odpowiednio ( pozew, k. 2 akt).

Swoje roszczenia powód wywodzi m.in. z faktu zastosowania przez pozwany bank
w umowie kredytu nr (...) indeksowanego do waluty obcej ( (...)) niedozwolonych klauzul indeksacyjnych, wskazując na ich abuzywność zgodnie z art. 385 ¹ § 1 k.c. (postanowienia nie były indywidualnie z powodem uzgadniane, są niejasne, sprzeczne z obowiązującym prawem, zasadami kodeksów etycznych i współżycia społecznego, godząc w interesy powoda) mająca prowadzić do eliminacji tychże klauzul z umowy, nie wpływając jednakże na spójność całej umowy albo do nieważności całości umowy, co podniesiono posiłkowo (pozew, k. 2 – 7 akt).

Sąd Okręgowy w Warszawie postanowieniem z 26 lutego 2018 r. zmienionym postanowieniem z dnia 13 marca 2018 r. w sprawie o sygn. akt XXV C 1255/17 skierował do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej następujące pytania prejudycjalne:

a) czy art. 1 ust. 2 oraz art. 6 ust.1 dyrektywy 93/13EWG z dnia 5 kwietnia 1993 roku
w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. U. UE L 1993.95.29) pozwala na przyjęcie, że jeśli skutkiem uznania określonych postanowień umownych, określających sposób spełnienia świadczenia przez strony (jego wysokość), za nieuczciwe warunki umowne miałby być niekorzystny dla konsumenta upadek całej umowy, możliwe jest wypełnienie luk w umowie nie w oparciu o przepis dyspozytywny stanowiący jednoznaczne zastąpienie nieuczciwego warunku, ale w oparciu o przepisy prawa krajowego, które przewidują uzupełnienie skutków czynności prawnej wyrażonych w jej treści również przez skutki wynikające z zasad słuszności (zasad współżycia społecznego) lub ustalonych zwyczajów,

b) „Czy w świetle treści art. 6 ust.1 dyrektywy 93/13 uznanie za nieuczciwe postanowień umownych określających wysokość i sposób spełnienia świadczenia przez strony może prowadzić do sytuacji, w której ustalony na podstawie treści umowy - z pominięciem skutków nieuczciwych warunków - kształt stosunku prawnego odbiegać będzie od objętego zamiarem stron w zakresie obejmujących główne świadczenie stron, w szczególności - czy uznanie
za nieuczciwe postanowienia umownego oznacza, że możliwe jest dalsze stosowanie innych, nieobjętych zarzutem abuzywności postanowień umownych, określających główne świadczenie konsumenta, których uzgodniony przez strony kształt (wprowadzenie ich do umowy) był nierozerwalnie związany z zakwestionowanym przez konsumenta postanowieniem?”,

c) czy możliwe jest utrzymanie w mocy postanowień stanowiących w myśl norm dyrektywy 93/13EWG nieuczciwe warunki umowne jeśli przyjęcie takiego rozwiązania byłoby w chwili rozstrzygania sporu obiektywnie korzystne dla konsumenta?,

d) czy uznanie za nieuczciwe postanowień umownych określających wysokość i sposób spełnienia świadczenia przez strony może prowadzić do sytuacji, w której ustalony na podstawie treści umowy z pominięciem skutków nieuczciwych warunków kształt stosunku prawnego odbiegać będzie od objętego zamiarem stron w zakresie obejmujących główne świadczenie stron, w szczególności - czy uznanie za nieuczciwe postanowienia umownego oznacza, że możliwe jest dalsze stosowanie innych, nieobjętych zarzutem abuzywności postanowień umownych, określających główne świadczenie konsumenta, których uzgodniony przez strony kształt (wprowadzenie ich do umowy) był nierozerwalnie związany
z zakwestionowanym przez konsumenta postanowieniem?

Sprawa ta została zarejestrowana przed Trybunałem Sprawiedliwości pod numerem
C-260/18.

W związku z pytaniami prejudycjalnymi skierowanymi do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Sąd Okręgowy na podstawie art. 177 § 1 punkt 3 ¹ k.p.c. zawiesił postępowanie w rozpoznawanej sprawie, uznając, że jej rozstrzygnięcie zależy od wyniku postępowania toczącego się przed Trybunałem.

We wskazanych pytaniach prejudycjalnych poruszony został problem skutków abuzywności klauzul walutowych oraz indeksacyjnych, zwłaszcza w kontekście problemu zastosowania tzw. redukcji utrzymującej skuteczność postanowienia abuzywnego poprzez wypełnienie luk w umowie. Zważywszy, że Sąd z urzędu obowiązany jest brać taką możliwość pod uwagę a co więcej sam powód wywodzi, że eliminacja niektórych postanowień nie musi wykluczać spójności pozostałej części umowy, istotne jest w ocenie Sądu uzyskanie odpowiedzi na pytania zadane w sprawie zarejestrowanej przed Trybunałem Sprawiedliwości pod numerem C-260/18.

Podsumowując, ze względu na powyższe wątpliwości, które również z uwagi na podstawę prawną dochodzonego przez powodów roszczenia mają być przedmiotem oceny prawnej tutejszego Sądu, zasadnym jest zawieszenie postępowania, albowiem wynik postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej będzie mógł mieć wpływ na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy poprzez dokonanie w powyższym zakresie wykładni dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich

Mając na uwadze powyższe rozważania orzeczono jak w sentencji postanowienia.

ZARZĄDZENIE

Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron.