Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku A. Ś.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania A. Ś.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 9 października 2013 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 1502/13

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 9 października 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawczyni A. Ś. prawa do emerytury na podstawie art. 46 w zw. z art. 29 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, z uwagi na złożenie wniosku w dniu osiągnięcia wieku emerytalnego tj. w dniu 1 października 2013r.

W dniu 7 listopada 2013r. A. Ś. wniosła odwołanie od tej decyzji, w którym domagała się przyznania emerytury na starych zasadach jako korzystniejszej. Jednocześnie podniosła, że spóźniła się o jeden dzień ze złożeniem wniosku, gdyż źle zinterpretowała przepis.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 października 2013r. A. Ś., urodzona (...), złożyła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniosek o przyznanie jej prawa do emerytury według najkorzystniejszego wariantu. A. Ś. jednocześnie jako członek otwartego funduszu emerytalnego, złożyła wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa. Wnioskodawczyni pozostaje w stosunku pracy.

(dowód: wniosek – k. 1 – 4 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 10 października 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ustalił wnioskodawczyni okresową emeryturę kapitałową w kwocie 251,56zł.od dnia nabycia prawa do emerytury tj. od dnia 1 października 2013r:

(dowód: decyzja z dnia 10.10.2013r. – k. 14 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 10 października 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał A. Ś. emeryturę w kwocie 2519,42zł.

(dowód: decyzja – k. 17 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 17 października 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał A. Ś. od dnia 1 października 2013r. emeryturę z art. 183 ustawy emeryturach i rentach z FUS w kwocie 2570,57zł., składającą się:

- w 20% z emerytury obliczonej na podstawie art. 53 w/w ustawy (wwpw został obliczony z 10 lat od 2003r. do 2012r. i wyniósł 136,89% ) – 539,42zł.

- w 80% z emerytury obliczonej na podstawie art. 26 w/w ustawy – 2031,15 zł.

Wypłata emerytury została zawieszona z powodu kontynuowania przez wnioskodawczynię zatrudnienia. Jednocześnie poinformowano wnioskodawczynię, że emerytura ta jest korzystniejsza od okresowej emerytury kapitałowej ustalonej decyzją z dnia 10.10.2013r..

(dowód: decyzja z dnia 17.10.2013r.- k. 21 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 31 października 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przeliczył A. Ś. od dnia 1 października 2013r. emeryturę z art. 183 ustawy emeryturach i rentach z FUS na kwotę 2573,41zł., składającą się:

- w 20% z emerytury obliczonej na podstawie art. 53 w/w ustawy (wwpw został obliczony z 10 lat od 2003r. do 2012r. i wyniósł 136,89% ) – 539,42zł.

- w 80% z emerytury obliczonej na podstawie art. 26 w/w ustawy – 2033,99 zł.

Wypłata emerytury została zawieszona z powodu kontynuowania przez wnioskodawczynię zatrudnienia. Jednocześnie poinformowano wnioskodawczynię, że emerytura ta jest korzystniejsza od okresowej emerytury kapitałowej ustalonej decyzją z dnia 10.10.2013r..

(dowód: decyzja z dnia 31.10.2013r. – k. 24-15 akt emerytalnych)

Wnioskodawczyni na dzień 31 grudnia 2008r. ukończyła 55 lat i legitymowała się stażem ubezpieczeniowym wynoszącym łącznie 32 lata, 6 miesięcy i 29 dni , w tym 29 lat, 9 miesięcy i 23 dni okresów składkowych oraz 2 lata, 9 miesięcy i 6 dni okresów nieskładkowych.

(dowód: decyzja z dnia 9.10.2013r. – k. 24 akt emerytalnych)

Wnioskodawczyni od dnia 1 października 1972r. do 30 listopada 1973r. pracowała w (...)w Ł., a od dnia 6 sierpnia 1979r. do chwili obecnej jest zatrudniona w (...) S.A. (...)w charakterze magazyniera na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 26.06.1979r. – k.6 akt emerytalnych, zaświadczenie z dnia 24 września 2013r. – k. 8 akt emerytalnych)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Ustawa z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przewiduje różne zasady przechodzenia na emerytury i różne sposoby obliczania wysokości świadczeń, w zależności od wieku ubezpieczonych. Skarżąca urodziła się w (...)., a zatem do ustalenia uprawnień i wysokości jej emerytury ma zastosowanie dział II rozdział 1 ustawy zatytułowany: „Emerytura dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r.”. Stąd też do ustalenia uprawnień i wysokości emerytury skarżącej mają zastosowanie przepisy art. 24 - 26 tej ustawy, zawarte w powołanym rozdziale. Po myśli art. 24 ust. 1 ustawy dla osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r. emerytura przysługuje po osiągnięciu wieku co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem przepisów art. 46, 47, 50, 50a, i 50e i 184.

Zasadą jest, że wskazana w art. 24 ustawy emerytura przysługuje ubezpieczonym urodzonym po 31 grudnia 1948r. Jednakże niektóre osoby w tym przedziale wiekowym mają prawo wyboru miedzy emeryturą „starą” (na zasadzie art. 53 ustawy) a nową (art. 24-26 ustawy). Przepis art. 46 ustawy wskazuje taką grupę osób, która jest uprawniona do przejścia na emeryturę wg starych zasad, są to ubezpieczeni, urodzeni po 31 grudnia 1948r., a przed 1 stycznia 1969r. Wnioskodawczyni jako urodzona w dniu (...) mieści się w tej grupie osób.

I tak, zgodnie z art. 46 ustęp 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. a przed dniem 1 stycznia 1969 r., przysługuje również prawo do emerytury na warunkach określonych w art. 29, 32, 33 i 39 ustawy (to jest na warunkach przewidzianych dla osób urodzonych przed 1 stycznia 1949 r.), jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

1) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa;

2) warunki do uzyskania emerytury określone w tych przepisach spełnią do dnia 31 grudnia 2008 r.;

Wnioskodawczyni nie starała się o emeryturę w obniżonym wieku emerytalnym z art. 32 ustawy, z tytułu działalności twórczej z art. 33 ustawy, ani o emeryturę górniczą z art. 39 ustawy, a zatem do jej sytuacji odnosi się wyłącznie art. 29 ustawy.

Stosownie do treści art. 29 ustęp 1 ustawy prawo do emerytury przysługuje tylko tym ubezpieczonym kobietom, które nie osiągnęły wieku emerytalnego określonego w art. 27 ust. 2 ustawy, a jednocześnie ukończyły 55 lat i mają co najmniej 30-letni okres składkowy i nieskładkowy albo jeżeli mają co najmniej 20-letni okres składkowy i nieskładkowy oraz została uznana za całkowicie niezdolną do pracy. Dodatkowo w myśl art. 29 ustęp 2 ustawy emerytura, o której mowa w ust. 1 art. 29 ustawy, przysługuje ubezpieczonym, którzy:

1) ostatnio, przed zgłoszeniem wniosku o emeryturę, byli pracownikami oraz

2) w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym pozostawali w stosunku pracy co najmniej przez 6 miesięcy, chyba że w dniu zgłoszenia wniosku o emeryturę są uprawnieni do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Spełnienia warunków, o których mowa w ust. 2, nie wymaga się od ubezpieczonych, którzy przez cały wymagany okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, podlegali ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułu pozostawania w stosunku pracy (art. 29 ustęp 3 ustawy).

W będącej przedmiotem osądu bezspornym było, iż wnioskodawczyni na dzień 31 grudnia 2008r. ukończyła 55 lat i legitymowała się wymaganym stażem ubezpieczeniowym (łącznie 32 lata, 6 miesięcy i 29 dni , w tym 29 lat, 9 miesięcy i 23 dni okresów składkowych oraz 2 lata, 9 miesięcy i 6 dni okresów nieskładkowych). Zarówno w chwili złożenia wniosku emerytalnego jak i obecnie podlega cały czas ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowym z tytułu pozostawania w stosunku pracy nieprzerwanie od dnia 6 sierpnia 1979r.

Jedyną podstawą odmowy przyznania wnioskodawczyni emerytury na warunkach art. 46 w zw. z art. 29 ustawy było złożenie przez nią wniosku emerytalnego dopiero po osiągnięciu wieku emerytalnego. Tymczasem emerytura przyznawana na podstawie w/w przepisów jest emeryturą wcześniejszą, co oznacza że nie może być przyznana po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego określonego dla kobiet w art. 27 ustęp 2 ustawy. Wynika to wprost z treści art. 29 ustęp 1 ustawy, zgodnie z którym prawo do emerytury przysługuje tylko tym ubezpieczonym kobietom, które nie osiągnęły wieku emerytalnego określonego w art. 27 ust. 2 ustawy. Co znamienne przepis art. 27 ustęp 2 ustawy nie różnicuje wieku emerytalnego kobiet, tak jak to czyni ustęp 3 art. 27 ustawy w stosunku do mężczyzn. Oznacza to, że prawo do wcześniejszej emerytury na podstawie art. 46 w zw. z art. 29 i art. 27 ustęp 2 ustawy przysługuje kobietom, które wystąpią z wnioskiem emerytalnym przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego określonego w art. 27 ustęp 2 ustawy, czyli przed ukończeniem 60 roku życia, a nie przed osiągnięciem wieku określonego w art. 24 ustawy, który dla wnioskodawczyni wynosi 60 lat i 3 miesiące. Do takiego wniosku prowadzi też analiza treści art. 24 ustawy, który określając wiek emerytalny, czyni to z zastrzeżeniem art. 46 ustawy. Oznacza to, że przepis art. 24 ustawy nie ma zastosowania w przypadku emerytur przyznawanych z art. 46 ustawy. Przepis art. 46 ustawy określa odrębnie przesłanki nabycia prawa do emerytury. Jednym z tych warunków jest złożenie wniosku emerytalnego przed osiągnięciem wieku 60 lat w przypadku kobiet, o czym stanowi art. 46 w zw. z art. 29 ustęp 1 i art. 27 ustęp 2 ustawy.

Należy podkreślić, że emerytura wcześniejsza jest przyznawana nie z urzędu, ale na podstawie wniosku. Złożenie wniosku emerytalnego jest zatem niezbędną przesłanką do realizacji prawa do emerytury.

Tymczasem skarżąca złożyła wniosek o emeryturę w dniu 1 października 2013r., a zatem po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego określonego w art. 27 ustęp 2 ustawy. Przyczyny uchybienia terminu do złożenia tego wniosku nie mają znaczenia, w tym nieznajomość przepisów, czy złe ich zinterpretowanie. Termin do złożenia wniosku o emeryturę wcześniejszą nie podlega przywróceniu.

Skoro zatem wnioskodawczyni nie spełniła wszystkich przesłanek, od których zależało prawo do emerytury na podstawie art. 46 w zw. z art. 29 ustawy, zaskarżona decyzja została wydana prawidłowo.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołanie jako bezzasadne.