Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK 471/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. M.

W dniu 21 maja 2018 r. około godziny 22:30 w G. będąc pasażerem samochodu marki M. (...) nr rej. (...) biorącego udział w wypadku drogowym na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...), gdzie nastąpiło zderzenie tego samochodu z motocyklem marki K. nr rej. (...) kierowanym przez D. K. (1) oraz motocyklem marki Y. nr rej. (...) kierowanym przez P. K., nie udzielił pomocy wymienionym w położeniu grożącym im bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, pomimo tego iż takiej pomocy mógł udzielić pokrzywdzonym bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w ten sposób, iż zbiegł z miejsca wypadku drogowego, w następstwie którego wypadku P. K. doznał obrażeń ciała w postaci urazu czaszkowo-mózgowego, krwiaka przymózgowego prawostronnego, złamania sklepienia czaszki - kości czołowej i ciemieniowej po stronie prawej, stłuczenia mózgu, rany tłuczonej okolicy potylicy, stanowiących chorobę realnie zagrażającą życiu w rozumieniu art. 156§1 pkt 2 kk, zaś D. K. (1) doznał obrażeń ciała w postaci złamania wieloodłamowego, niestabilnego miednicy z rozejściem się stawu krzyżowo-biodrowego lewego, rozejścia się spojenia łonowego i złamania wyrostka poprzecznego L5 po stronie lewej, stanowiących ciężką chorobę długotrwałą w rozumieniu art. 156§1 pkt 2 kk, tj. występek z art. 162§1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Spotkanie oskarżonego M. M. z kolegą K. B. (1) w dniu 21.05.2018 r. w jego mieszkaniu podczas którego do późnych godzin wieczornych spożywali alkohol w postaci piwa i wódki.

2.  Wyjazd K. B. (1) pomiędzy godz. 22:00 a 22:30 z zamiarem udania się do miejscowości S. samochodem marki M. (...) o nr rej. (...) użytkowanym przez niego, a będącym własnością jego syna z oskarżonym M. M., który zajął miejsce pasażera na fotelu obok kierowcy i spowodowanie wypadku na skrzyżowaniu ul. (...), która poruszał się z ul. (...) w wyniku nie zachowania szczególnej ostrożności i nieustąpienia pierwszeństwa przejazdu jadącym ul. (...) motocyklami marki K. o nr rej. (...) D. K. (1) oraz marki Y. o nr rej. (...) P. K., z którymi zderzył się.

3.  Ucieczka K. B. (1), który po uderzeniu w jadący ul. (...) motocykl widząc leżącego na jezdni kierowcę oraz wiedząc, że uderzył również w drugi motocykl odjechał z miejsca wypadku skręcając w lewo w ul. (...) pozostawiając obu kierowców motocykli w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty przez nich życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udzielając im pomocy, a następnie po przejechaniu kilkudziesięciu metrów i skręceniu w prawo w ul. (...) pozostawił samochód, który zapalił się oddalając się wspólnie z M. M., który także nie wrócił na miejsce wypadku i nie udzielił pokrzywdzonym pomocy widząc wcześniej, gdy odjeżdżali leżącą na jezdni jedną osobę.

4.  Zasądzenie od (...) Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz D. K. (2) tytułem zadośćuczynienia kwoty 90.436,00 zł oraz na rzecz P. K. kwoty 45.088,00 zł.

Zeznania K. B. (1) oraz złożone przez niego wyjaśnienia w charakterze podejrzanego i oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego M. M.

Zeznania świadków:

K. B. (2)

K. B. (1)

D. K. (1)

P. K.

P. R.

E. F.

Odpis protokołu oględzin miejsca wypadku drogowego

Odpis materiału poglądowego

Odpis szkicu miejsca wypadku drogowego

Odpis protokołów oględzin pojazdów

Odpis wyroku SR w Giżycku w sprawie IIK 419/18

Zeznania świadków:

P. R.

E. F.

T. J.

H. H.

K. B. (1)

Wyjaśnienia oskarżonego M. M.

Odpis protokołu oględzin miejsca ujawnienia samochodu M. (...) o nr rej. (...)

Odpisy opinii biegłego z zakresu medycyny odnośnie obrażeń doznanych przez P. K.

Odpis dokumentacji medycznej

Odpisy opinii biegłego z zakresu medycyny odnośnie obrażeń doznanych przez D. K. (1)

Odpis dokumentacji medycznej

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem SO w Olsztynie w sprawie IC 4/19

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem SR w Giżycku w sprawie IC 22/19 oraz odpis wyroku SO w Olsztynie w sprawie IXCa 429/20

k. 222v-223 oraz k. 140 w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk, k. 17v, k. 19 w części odczytanej w trybie art. 391§2 kpk

k. 202v-203 oraz k. 13, k. 18v, k. 80 i k. 107v w części odczytanej w trybie art. 389§1 kpk

k. 153-154

j/w

k. 221v oraz k. 62v-64v, k. 88v-89, k. 155v-156 w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

k. 203-203v oraz k. 37v-38 w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

k. 222-222v oraz k. 9v i k. 139v w części odczytane w trybie art. 391§1 kpk

k. 10v

k. 6-7

k. 24-28

k. 29

k. 31-32, k. 33-34, k. 35-36

k. 91

j/w

j/w

k. 221v-222 oraz k. 138v w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

k. 222v

j/w

j/w

k. 3-4

k. 65-66, k. 67

k. 68-71

k. 72-73, k. 74

k. 75-78

k. 229-236

k. 246-248, k. 249

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

----------------

-------------------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

----------------

----------------

---------------

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. 1

Ad. 2

Ad. 3

Ad. 4

Zeznania K. B. (1) oraz złożone przez niego wyjaśnienia w charakterze podejrzanego i oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego M. M.

Zeznania świadków:

K. B. (2)

K. B. (1)

D. K. (1)

P. K.

P. R.

E. F.

Odpis protokołu oględzin miejsca wypadku drogowego

Odpis materiału poglądowego

Odpis szkicu miejsca wypadku drogowego

Odpis protokołów oględzin pojazdów

Odpis wyroku SR w Giżycku w sprawie IIK 419/18

Zeznania świadków:

P. R.

E. F.

T. J.

H. H.

K. B. (1)

Wyjaśnienia oskarżonego M. M.

Odpis protokołu oględzin miejsca ujawnienia samochodu M. (...) o nr rej. (...)

Odpisy opinii biegłego z zakresu medycyny odnośnie obrażeń doznanych przez P. K.

Odpis dokumentacji medycznej

Odpisy opinii biegłego z zakresu medycyny odnośnie obrażeń doznanych przez D. K. (1)

Odpis dokumentacji medycznej

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem SO w Olsztynie w sprawie IC 4/19

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem SR w Giżycku w sprawie IC 22/19 oraz odpis wyroku SO w Olsztynie w sprawie IXCa 429/20

Bezspornym jest, co wynika zarówno z zeznań K. B. (1) oraz złożonych przez niego wyjaśnień w charakterze podejrzanego, jak i z wyjaśnień oskarżonego M. M., że obaj będąc kolegami od wielu lat spotkali się w dniu 21.05.2018 r. dwukrotnie. Zarówno podczas pierwszego spotkania w ciągu dnia, jak i podczas drugiego w późnych godzinach wieczornych przebywając w mieszkaniu K. B. (1) spożywali alkohol w postaci piwa i wódki, co także obaj przyznali. Zeznania K. B. (1) i złożone przez niego wyjaśnienia w charakterze podejrzanego oraz wyjaśnienia oskarżonego M. M. w tej części są spójne, wzajemnie uzupełniają się i tworzą przekonującą całość dlatego sąd dał im wiarę. Nadmienić jedynie należy, że podczas pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego (k. 13) M. M. zaprzeczył temu żeby z K. B. (1) w dniu 21.05.2018 r. spożywali alkohol, jednak już przesłuchany ponownie (k. 18v) przyznał, że w tej części jego wyjaśnienia nie polegały na prawdzie.

Z zeznań K. B. (2) wynika, że był on właścicielem samochodu marki M. (...) o nr rej. (...) oraz że użytkownikiem tego pojazdu był jego ojciec K. B. (1). Nie ulega również wątpliwości, że podczas spotkania z M. M. 21.05.2018 r. K. B. (1) po godz. 22:00 zaproponował mu wyjazd do miejscowości S. położonej w pobliżu G., na co zgodził się on, gdzie udali się użytkowanym przez niego samochodem M. (...) o nr rej. (...). Pojazdem kierował co wynika z zeznań i wyjaśnień K. B. (1) on zaś oskarżony M. M. zajął przedni fotel kierowcy. Gdy poruszając się ul. (...) dojechali do skrzyżowania z ul. (...) nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu jadącemu ul. (...) motocyklem marki K. o nr rej. (...) D. K. (3) oraz bezpośrednio za nim motocyklem marki Y. o nr rej. (...) P. K., z którymi zderzył się. To, że 21.05.2018 r. około godz. 22:30 ul. (...) w kierunku centrum G. jechał motocyklem marki K. o nr rej. (...) jako pierwszy D. K. (1) zaś za nim motocyklem marki Y. o nr rej. (...) P. K. wynika ze złożonych przez nich zeznań. Nadto z zeznań tych świadków wynika, że gdy wjechali na skrzyżowanie z ul. (...) zostali uderzeni przez wyjeżdzający z tej ulicy z ich lewej strony samochód marki M.. Świadkami tego wypadku byli znajdujący się w pobliżu E. F. i P. R., którzy słysząc huk wybiegli w kierunku skrzyżowania ul. (...) z ul. (...), na którym zobaczyli leżące dwa motocykle oraz ich kierowców i odjeżdżający ul. (...), w którą skręcił z ul. (...) w kierunku położonej w pobliżu cerkwi samochód osobowy. Obaj udzielili pomocy leżącym kierowcom zaś E. F. dzwoniąc na nr 112 powiadomił o wypadku służby ratownicze.

Zeznaniom wszystkich omówionych wyżej świadków oraz wyjaśnieniom oskarżonego sąd dał wiarę, gdyż są one spójne i wzajemnie uzupełniają się.

Nie budzi także wątpliwości wiarygodność dokumentacji sporządzonej przez funkcjonariuszy policji w miejscu wypadku drogowego, a mianowicie: protokół oględzin, materiał poglądowy w postaci zdjęć, szkic miejsca wypadku oraz protokoły oględzin pojazdów uczestniczących w wypadku.

Za spowodowanie wypadku drogowego w wyniku którego pokrzywdzony P. K. doznał obrażeń ciała stanowiących chorobę realnie zagrażającą życiu w rozumieniu art. 156§1 pkt 2 kk zaś D. K. (1) obrażeń ciała stanowiących ciężką chorobą długotrwałą w rozumieniu art. 156§1 pkt 2 kk oraz ucieczkę z miejsca zdarzenia tj. przestępstwo z art. 177§2 kk w zw. z art. 178§1 kk K. B. (1) został skazany prawomocnym wyrokiem SR w Giżycku (fakt znany sądowi z urzędu) z dnia 03.10.2018 r. w sprawie IIK 419/18. Wyrok powyższy w zakresie wskazanym w art. 8§2 kpk jest wiążący. Skazanie za powyższe przestępstwo oraz odbycie orzeczonej kary potwierdził również w złożonych zeznaniach K. B. (1).

Z zeznań P. R. i E. F. o czym byłą mowa wyżej wynika bezspornie, że kierujący samochodem M. (...) po zderzeniu z motocyklami zbiegł z miejsca zdarzenia odjeżdżając ul. (...). Ze złożonych przez K. B. (1) wyjaśnień w charakterze podejrzanego wynika, że po uderzeniu w motocykl, który jechał jako pierwszy widząc leżącego na jezdni jego kierowcę oraz mając świadomość tego, że zderzył się również z drugim motocyklem nie udzielając ich kierowcom pomocy i pozostawiając na jezdni w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty w związku z doznanymi niewątpliwie obrażeniami życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu zbiegł z miejsca zdarzenia odjeżdżając ul. (...), a następnie skręcając w pobliską ul. (...). Jak wynika z zeznań i wyjaśnień K. B. (1) po przejechaniu następnych kilkudziesięciu metrów w związku z tym, że samochód zaczął się palić zatrzymał się i wysiadł z niego. Z pojazdu wysiadł wówczas również jego pasażer oskarżony M. M., z wyjaśnień którego wynika, że po zderzeniu na skrzyżowaniu ul. (...), którą jechali i ul. (...) z motocyklem wprawdzie uderzył głową w szybę jednak widział leżącą na jezdni jedną osobę. Nie kwestionował także tego, że K. B. (1) odjechał kawałek i następnie samochód zapalił się oraz że gdy wysiedli z niego słysząc jego krzyk nawołujący go do ucieczki będąc pod działaniem alkoholu spanikował i uciekł z nim pozostawiając kierowców motocykli, z którymi się zderzyli bez pomocy. Płonący samochód oraz dwóch mężczyzn, którzy wysiedli z niego zauważyła H. H. mieszkająca w budynku pod którym zatrzymał się. Jednego z nich, a mianowicie K. B. (1) rozpoznała, gdyż znała go wcześniej. Ze złożonych przez tego świadka zeznań wynika nadto, że udali się oni w kierunku budynku, w którym mieszka, a następnie weszli na klatkę schodową, jednak po chwili opuścili ją i oddalili się w kierunku pobliskiego osiedla.

Widząc samochód, który się pali inny mieszkaniec budynku położonego przy ul . (...) w pobliżu którego zatrzymał się on T. J. wezwał straż pożarną. Również on widział wychodzących z budynku, w którym mieszka H. H. dwóch mężczyzn, którzy poruszali się dość szybko. Zeznaniom powyższych świadków sąd dał wiarę, gdyż również tworzą spójną i wzajemnie uzupełniającą się całość.

Sąd dał również wiarę w tej części wyjaśnieniom oskarżonego oraz zeznaniom i wyjaśnieniom K. B. (1). Z wyjaśnień M. M., który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu wynika, że po zatrzymaniu samochodu przez K. B. (1) w związku z tym, że zapalił się on bez narażania siebie na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu mógł wrócić na miejsce wypadku drogowego i udzielić pomocy kierowcom motocykli, z którymi zderzyli się, jednak jak sam przyznał „spanikował” i uciekł.

Miejsce, w którym ujawniono samochód M. (...) o nr rej. (...) opisano w protokole oględzin, którego wiarygodność nie budzi żadnych wątpliwości. Z zeznań pokrzywdzonych D. K. (1) i P. K. wynika, że po zderzeniu z samochodem i upadku na jezdnię stracili przytomność. Obrażenia jakich doznali zostały opisane w dokumentacji medycznej oraz opiniach z zakresu medycyny sporządzonych przez biegłego specjalistę ortopedii i traumatologii oraz chirurgii ogólnej dr n. med. A. S., z których wynika, iż obaj pokrzywdzeni doznali ciężkich obrażeń ciała w rozumieniu art. 156§1 pkt 2 kk. Ustalenia opinii oraz wnioski w nich zawarte sąd w pełni podzielił, gdyż są one jasne, pełne i poparte przekonującą argumentacją wynikającą z posiadanej przez biegłego wiedzy specjalistycznej.

Z ustaleń dokonanych na podstawie prawomocnego wyroku, który zapadł przed SO w Olsztynie w sprawie IC 4/19 w dniu 15.07.2020 r. z powództwa D. K. (1) przeciwko (...) Towarzystwo (...) S.A. w W., w którym K. B. (1) posiadał umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pojazdu wynika, iż tytułem zadośćuczynienia zasądzono na rzecz powoda kwotę 90.436,00 zł. Prawomocnym wyrokiem SR w Giżycku z dnia 06.03.2020 r. w sprawie IC 22/19 z powództwa P. K. przeciwko (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. zasądzono tytułem zadośćuczynienia na jego rzecz kwotę 45.088,00 zł.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Za niemające znaczenia dla ustalenia faktów w zakresie zarzutu stawianego oskarżonemu sąd uznał:

-

zeznania H. N. (k. 138v i k. 222), gdyż nie wniosły one niczego istotnego w zakresie stawianego oskarżonemu zarzutu,

-

odpis umowy kupna sprzedaży oraz odpis dowodu rejestracyjnego motocykla Y. (k. 39, k. 40),

-

odpisy opinii technicznej wydanych przez powołanego w sprawie biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego (k. 41-47, k. 48-53, k. 54-60).

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

M. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przedmiotem ochrony przestępstwa z art.162§1 kk jest życie i zdrowie człowieka oraz solidarność wobec człowieka w potrzebie. Zachowanie sprawcy polega na nieudzieleniu pomocy. Warunkiem odpowiedzialności sprawcy na podstawie art. 162§1 kk jak słusznie podniósł to Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 11 lutego 2003 r. w sprawie VKK 112/02 nie jest zaistnienie jakiegokolwiek skutku, a w szczególności wymienionych w tym przepisie: utraty życie lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu człowieka. Warunkiem takim jest świadomość sprawcy, że inna osoba znajduje się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i uchylenie się tegoż sprawcy od udzielenia pomocy mimo, że może on jej udzielić bez narażenia siebie samego lub innej osoby na takie samo niebezpieczeństwo. Tak więc jest to przestępstwo formalne z zaniechania, a w związku z tym sprawca ponosi odpowiedzialność za występek z art. 162§1 kk, jeżeli świadomie uchylił się od udzielenia pomocy człowiekowi, którego życie znajdowało się w bezpośrednim niebezpieczeństwie jeżeli mógł udzielić takiej pomocy bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo określone w tym przepisie. Można je zatem popełnić tylko umyślnie zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym.

Z dokonanych wyżej ustaleń wynika bezspornie, że oskarżony M. M., jak sam przyznał w złożonych wyjaśnieniach widział po zderzeniu samochodu z motocyklem, gdy odjeżdżali z miejsca wypadku, że na jezdni leży jedna osoba. Kilkadziesiąt metrów dalej zatrzymali się i niewątpliwie mógł wrócić na miejsce wypadku żeby udzielić jej pomocy bez narażenia siebie na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, jednak nie zrobił tego uciekając wspólnie z oskarżonym. Zdaniem sądu w pełni wyczerpał znamiona zarzucanego mu występku z art. 162§1 kk w podanym wyżej rozumieniu. Jego wina i okoliczności popełnienia zarzucanego mu czynu nie budzą najmniejszych wątpliwości.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

--------------

--------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

--------------

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

--------------

--------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

--------------

☐

3.4. Umorzenie postępowania

--------------

--------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

--------------

☐

3.5. Uniewinnienie

--------------

--------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

--------------

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. M.

1.

2.

3.

1.

2.

3.

Uznając oskarżonego M. M. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia sąd na podstawie art. 162§1 kk skazał go na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając powyższą kare sąd miał na uwadze jako okoliczności obciążające wysoki stopień zawinienia oskarżonego wynikający z popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z winy umyślnej co najmniej z zamiarem ewentualnym oraz społecznej szkodliwości wyrażającej się w rodzaju i charakterze naruszanych dóbr w postaci ochrony życia i zdrowia człowieka i solidarności wobec człowieka w potrzebie, rozmiarze grożącej szkody oraz sposobie i okolicznościach popełnienia tego czynu. Na niekorzyść oskarżonego sąd uwzględnił również jego dotychczasową karalność (dane o karalności k. 253-254).

Jako jedyną okoliczność przemawiającą na korzyść oskarżonego sąd miał natomiast na uwadze jego przyznanie się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Zdaniem sądu tak wymierzona kara jest współmierna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się, a nadto winna przyczynić się do osiągnięcia celów w zakresie wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania na jego osobę oraz w zakresie szeroko rozumianej prewencji ogólnej.

Uznając, że dla osiągnięcia celów kary, w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa nie jest konieczne orzekanie wobec oskarżonego kary bezwzględnej pozbawienia wolności, a tym samym, że zachodzą przesłanki określone w art. 69§1 i 2 kk wykonanie orzeczonej kary 7 miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawieszono tytułem próby, zgodnie z art. 70§1 kk na okres 2 lat, zobowiązując go na podstawie art. 72§1 pkt 5 kk do powtrzymania się od nadużywania alkoholu. Zdaniem sądu wskazany okres próby oraz nałożony obowiązek są wystarczające do osiągnięcia celów kary w zakresie wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania na osobę oskarżonego.

Mając na uwadze zasądzone na rzecz D. K. (1) i P. K. od (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. kwoty zadośćuczynienia sąd uznając, że orzeczenie zadośćuczynienia od oskarżonego, który był pasażerem samochodu w kwocie po 10.000,00 zł, której domagał się pełnomocnik, w sprawie powyższej związane byłoby ze znacznymi trudnościami związanymi z koniecznością przeprowadzenia w niezbędnym zakresie postępowania dowodowego, z inicjatywą którego nie wystąpił pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych i w związku z tym zasądził na każdego z nich na podstawie art. 46§2 kk nawiązki w kwocie po 3.000,00 zł. Tak zasądzone nawiązki zdaniem sądu uwzględniają rozmiar krzywdy jaka została wyrządzona pokrzywdzonym. Nadmienić przy tym należy, że na etapie postępowania przygotowawczego w takiej właśnie kwocie pokrzywdzeni domagali się zadośćuczynienia od sprawcy wypadku drogowego twierdząc, że swoje roszczenia w pozostałym zakresie skierują przeciwko Towarzystwu (...).

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

---------------

---------------

---------------

---------------

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---------------

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4.

5.

6.

Mając na uwadze wniosek pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych o zasądzenie od oskarżonego na ich rzecz tytułem poniesionych wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika kwot po 6.000,00 zł, przede wszystkim podnieść należy, że przepis art. 627 kpk stanowi, iż w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza od skazanego wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego, rzeczywiście poniesione, jeżeli mieszczą się one w granicach przewidzianych w stawkach dla takich wydatków, a więc między stawką minimalną, a maksymalną określoną przepisami Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015.1800 z późn. zm.). W judykaturze zarówno Sądów Apelacyjnych, jak i Sądu Najwyższego podkreśla się, że ustalona w umowie z adwokatem kwota nie musi stanowić podstawy zasądzenia poniesionych wydatków procesowych. Sąd powinien je ustalić w granicach między jednokrotnością, a sześciokrotnością stawki minimalnej, co wynika z przepisu §15 ust. 1 i 3 wyżej powołanego rozporządzenia, uwzględniając rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz niezbędny nakład pracy adwokata (patrz. m.in. postanowienie SN z 07.01.2005 r., WZ 68/04, Legalis Nr 96864; postanowienie SA w Krakowie z 04.07.2019 r., II AKz 353/19, Legalis Nr 22692290).

Dokonując oceny w tym zakresie w powyższej sprawie, w szczególności mając na uwadze przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu, a także rodzaj sprawy, która z pewnością nie należy do zawiłych i w związku z tym zgromadzony materiał dowodowy, który nie należy do obszernych zawierający się w jednym tomie (nadmienić należy, iż sprawę powyższą wyłączono na podstawie art. 34§3 kpk do odrębnego rozpoznania ze sprawy, w której oskarżony był również K. B. (1), który skorzystał z możliwości przewidzianej w art. 387§1 kpk) zdaniem sądu stwierdzić należy, że nakład pracy adwokata był niewielki. Żądnie zatem zasądzenia od oskarżonego na rzecz oskarżycieli posiłkowych wynagrodzenia w maksymalnej wysokości tj. sześciokrotności stawki minimalnej nie znajduje żadnego uzasadnienia. Mając powyższe na uwadze sąd uznał, że zasądzanie poniesionych wydatków w wysokości czterokrotności stawki minimalnej wynoszącej 840,00 zł tj. na rzecz każdego z oskarżycieli posiłkowych w kwocie 3.360,00 zł jest zasadne i uwzględnia stopień zawiłości sprawy oraz niezbędny nakład pracy adwokata. Nadmienić należy, iż występując z wnioskiem o zasądzenie poniesionych wydatków adwokat nie przedłożył żadnych dokumentów (w tym umowy), z których wynikałoby, że takie kwoty zostały rzeczywiście uiszczone.

Z podanych wyżej powodów dalej idącego wniosku sąd nie uwzględnił.

Sąd zasądził na podstawie art. 618§1 pkt 11 kpk od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. W. O. wynagrodzenie za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu zgodnie ze złożonym wnioskiem w kwocie 1.343,16 zł brutto.

Mając na uwadze ustalenia dotyczące sytuacji materialnej oskarżonego, który jest zobowiązany do płacenia alimentów i nie posiada żądnego stałego źródła dochodów (jest zarejestrowany jako bezrobotny bez prawa do zasiłku) i majątku uznając, że zachodzą przesłanki określone w art. 624§1 kpk sąd w całości zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

1.Podpis