Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2021r.

Sąd Rejonowy w Rybniku Wydział IV Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Jerzy Cisowski

Protokolant: Marzena Papiernik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2021r. w R.

sprawy z powództwa małoletniej K. D. reprezentowanej przez matkę D. K.

przeciwko T. D.

o alimenty

1)  zasądza od T. D. alimenty na rzecz jego córki K. D. ur. (...) po 400 zł (czterysta złotych) miesięcznie począwszy od 24 marca 2020 roku płatne z góry 15-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności, do rąk D. K.;

2)  nadaje rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w punkcie 1;

3)  oddala powództwo w pozostałej części;

4)  zasądza od T. D. 900,00 zł (dziewięćset złotych) na rzecz D. K., jej kosztów procesu;

5)  pobiera od T. D. 630 zł (sześćset trzydzieści złotych) kosztów sądowych.

sygn. akt IV RC 149/20

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 11 marca 2021 roku.

Małoletnia powódka K. D. działająca przez matkę D. K. domagała się zasądzenia od pozwanego T. D. alimentów w kwocie po 1000 zł miesięcznie płatnych do dnia 15-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia wniesienia pozwu.

W uzasadnieniu pozwu podano, że małoletnia powódka pochodzi z nieformalnego związku (...) z pozwanym. Pozwany poza małoletnią posiada również trójkę dzieci z rozwiązanego przez rozwód związku małżeńskiego z A. D.. Wyrokiem rozwodowym pozwany został zobowiązany do uiszczania na rzecz córek alimentów w kwocie 1000 zł oraz na rzecz byłej żony w wysokości 200 zł. Małoletnia z uwagi na niepełnosprawność jest dzieckiem o zwiększonych potrzebach. Małoletnia musi być zaopatrywana w odpowiednie przedmioty, ułatwiające jej funkcjonowanie, potrzebuje również stałej opieki w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Podjęła naukę w Zespole Szkolno – Przedszkolnym dla Dzieci Niesłyszących i Słabo Słyszących w K.. Matka codziennie dowozi ją do szkoły. Matka małoletniej z uwagi na konieczność sprawowania stałej opieki nad córką nie może podjąć zatrudnienia. Małoletnia wraz z matką utrzymuje się ze świadczenia pielęgnacyjnego oraz zasiłków. Podniesiono, że pomimo iż wynagrodzenie pozwanego wynosi ok. 7654 zł brutto nie partycypuje on w kosztach utrzymania córki. Nie angażuje się również w jej wychowanie. ( k. 3-6).

Pozwany na rozprawie 17 lutego 2021r. uznał żądanie pozwu do kwoty 300 zł . Podniósł, że z uwagi na wysokość swoich dochodów nie ma możliwości płacenia alimentów w wyższej kwocie. Obecnie jego wynagrodzenie za pracę wynosi 2600 zł netto i potrącane z niego jest 70% z tytułu alimentów.

Sąd ustalił.

Małoletnia powódka urodzona (...) w R. pochodzi z nieformalnego związku pozwanego i D. K..

Małoletnia K. ma obecnie 10 lat, jest niepełnosprawna od urodzenia, ma niedosłuch i problemy neurologiczne. Posiada orzeczenie o niepełnosprawności, wydane do 31 października 2022r. Uczęszcza do Zespołu Szkolno – Przedszkolnego dla Dzieci Niesłyszących i Słabo Słyszących w K..

Koszty utrzymania małoletniej powódki to:

- wyżywienie ok. 500 zł ( w tym 100 zł obiady w szkole),

- środki czystości 100 zł,

- wydatki szkolne 20zł,

- odzież i obuwie 150 zł,

- rehabilitacja 500 zł,

- lekarstwa 100 zł,

Łącznie: 1370 zł

Matka małoletniej ma obecnie 44 lata, z zawodu jest technologiem żywności. Nie pracuje z uwagi na konieczność zajmowania się małoletnią. Przysługuje jej świadczenie pielęgnacyjne w związku z opieką nad małoletnią w kwocie 1830 zł. Otrzymuje również zasiłek pielęgnacyjny na rzecz córki w kwocie 215 zł, zasiłek rodzinny 220zł, który jest połączony ze świadczeniem rehabilitacyjnym oraz świadczenie 500 plus.

Małoletnia mieszka wraz z matką w wynajmowanym domu. Koszty utrzymania domu to: czynsz 1600 zł, , prąd 150 zł, gaz 150 zł, woda 130 zł, łącznie 2030 zł.

Matka małoletniej powódki otrzymuje zwrot kosztów przejazdu małoletniej z miejsca zamieszkania na zajęcia w Zespole Szkolno – Przedszkolnym dla Dzieci Niesłyszących i Słabo Słyszących w K..

Pozwany ma obecnie 42 lata, obecnie ma problemy zdrowotne w związku z kolanem i przebywa na zwolnieniu lekarskim. Pracuje jako magazynier otrzymując średnie miesięczne wynagrodzenie ok. 2600 zł, z którego prowadzona jest egzekucja komornicza z tytułu alimentów na dzieci z poprzedniego małżeństwa pozwanego.

Pozwany w czasie gdy pozostawał w związku z matką małoletniej powódki osiągał średnie wynagrodzenie w wysokości ok. 5000 zł. W październiku 2018 r. został zwolniony dyscyplinarnie za szkody firmy w związku z uwzględnioną reklamacją. Pracował wówczas po 12 godzin dziennie, 7 dni w tygodniu.

Pozwany poza małoletnią posiada trójkę dzieci w wieku 21, 19 i 17 lat pochodzących z poprzedniego związku małżeńskiego, na które ma zasądzone alimenty w łącznej kwocie 1000 zł miesięcznie oraz 6 miesięczne dziecko z aktualnego związku małżeńskiego. Żona pozwanego jest w ciąży z kolejnym dzieckiem.

Pozwany mieszka wraz żoną, dzieckiem oraz dwójką małoletnich dzieci żony z poprzedniego związku w wynajmowanym mieszkaniu. Miesięczne koszty utrzymania mieszkania to czynsz 1285 zł oraz pozostałe koszty w wysokości 350 zł.

Żona pozwanego otrzymuje zasiłek wychowawczy z ZUS w kwocie 1490 zł oraz posiada świadczenie 500 plus na każde z dzieci.

Pozwany posiada zadłużenie w kwocie ok. 40 tysięcy, które powstało w czasie kiedy mieszkał wspólnie z matką małoletniej powódki.

Dowód: akt urodzenia k. 8, wyrok k. 9, orzeczenie o niepełnosprawności k. 10, umowa k. 11, decyzja Prezydenta Miasta R. k. 12-13, rachunki k. 14-27,31 umowa najmu k. 28-30,zaświadczenie o dochodach k. 78,83, zeznania stron k. 79v.-81

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody przeprowadzone w sprawie, szczegółowo powyżej opisane.

Strony nie składały dalszych wniosków dowodowych, a w konsekwencji postępowanie dowodowe Sąd uznał za wystarczające do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył:

Zgodnie z regulacją art. 133 § 1 k.r.o. każdy z rodziców obowiązany jest do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych ustawodawca określił w art. 135 § 1 k.r.o., uzależniając go z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej zaś od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć te, których zaspokojenie zapewni podmiotowi uprawnionemu do alimentów odpowiedni rozwój fizyczny i duchowy.

Będą to zatem nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji lecz również te, których celem jest stworzenie warunków bytowania stosownie do wieku uprawnionego, stanu jego zdrowia i innych okoliczności, których uprawniony nie jest w stanie własnymi siłami sobie zapewnić.

Należy przy tym podkreślić, że opisane, usprawiedliwione potrzeby w przypadku dziecka uprawnionego do alimentów powinny być przy tym oceniane całościowo, a zatem nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych podmiotów zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku.

Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można przy tym - co jednoznacznie wskazano w orzecznictwie Sądu Najwyższego - odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te (usprawiedliwione potrzeby uprawnionego i możliwości majątkowe oraz zarobkowe zobowiązanego) w praktyce pozostają bowiem we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustaleniu przez sąd wysokości alimentów (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 roku, III CRN 350/69, OSNPG 1970/2/15). Konkludując powyższe, przy ocenie zakresu obowiązku alimentacyjnego należy brać pod uwagę zatem również usprawiedliwione potrzeby własne zobowiązanego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 1975 roku, III CRN 330/75, LEX nr 7777).

Nadto zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w tezie IV wytycznych w zakresie wykładni prawa i praktyki sądowej w sprawach o alimenty, dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej z dnia 16 grudnia 1987 roku III CZP 91/86).

Bezspornym w niniejszej sprawie jest fakt, że małoletnia powódka, jest dzieckiem niesamodzielnym i nie ma możliwości, aby poczynić starania w celu samodzielnego utrzymania. Małoletnia powódka nie dysponuje również jakimkolwiek majątkiem, który mógłby stanowić jej źródło utrzymania.

Należy wskazać, iż matka małoletniej powódki swój obowiązek alimentacyjny względem małoletniej córki wykonuje przede wszystkim poprzez osobiste starania o jej wychowanie i opiekę. Małoletnia jest osobą niepełnosprawną, wymagającą wzmożonej opieki ze strony matki. Matka małoletniej z uwagi na niepełnosprawność córki oraz konieczność stałego zajmowania się nią, dowożenia do szkoły nie ma możliwości podjęcia pracy zarobkowej. Otrzymuje świadczenie pielęgnacyjne na córkę.

Koszty utrzymania małoletniej nie należą do przeciętnych kosztów utrzymania dziecka w wieku powódki. Niemniej jednak determinuje je w dużej mierze stan zdrowia powódki. Małoletnia ma niedosłuch i problemy neurologiczne, jest rehabilitowana.

Odnosząc się do sytuacji majątkowej pozwanego przede wszystkim należy podkreślić, że pozwany poza małoletnią posiada jeszcze czwórkę niesamodzielnych dzieci z innych związków. Nadto żona pozwanego jest obecnie w ciąży z kolejnym dzieckiem. Możliwości finansowe pozwanego są ograniczone z uwagi na konieczność zapewnienia każdemu z dzieci utrzymania na równym poziomie.

Biorąc zatem pod uwagę, że alimenty co do zasady powinny służyć zaspokajaniu bieżących usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego i zważywszy na aktualną sytuację ekonomiczną obojga rodziców oraz rzeczywisty koszt utrzymania małoletniej, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz małoletniej powódki alimenty w kwocie po 400,00 zł miesięcznie począwszy od 24 marca 2020 roku, a w pozostałej części oddalił powództwo. Datę początkową alimentów ustalono zgodnie z żądaniem, od daty wniesienia pozwu.

Sąd uznał, iż zasądzona tytułem alimentów kwota leży w granicach możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego, nie spowoduje po jego stronie nadmiernego uszczerbku w dobrach własnych.

O odsetkach na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat alimentacyjnych orzeczono w myśl przepisu art. 481 § 1 i 2 k.c., natomiast o natychmiastowej wykonalności punktu 1 wyroku Sąd orzekł na mocy art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Sąd stosownie do art. 98 k.p.c. oraz § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Nadto z mocy art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 630 zł tytułem kosztów sądowych, od uiszczenia których strona powodowa była zwolniona z mocy prawa.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować uzasadnienie,

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki,

3.  K.. 14 dni.

R., dnia 23 marca 2021 roku