Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2020 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2020 r. w G. sprawy z powództwa J. Ś. (1) przeciwko M. Z. (1)

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki J. Ś. (1) na rzecz pozwanego M. Z. (1) kwotę 3.617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od powódki J. Ś. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 1.388,60 zł (jeden tysiąc trzysta osiemdziesiąt osiem złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 273/19

UZASADNIENIE

STAN FAKTYCZNY

J. Ś. (1) za pośrednictwem swojej córki A. M. (1) zleciła przedsiębiorcy M. Z. (1) wykonanie usługi polegającej na naprawie uszkodzonej automatycznej skrzyni biegów w pojeździe F. (...). Pojazd został pozostawiony w warsztacie prowadzonym przez pozwanego przy ul. (...) w G.. Warsztat znajdował się w budynku będącym własnością osoby trzeciej. Pozwany był dzierżawcą części powierzchni w tym budynku. W dniu 30 września 2018 r. doszło do pożaru w tym budynku. Był to dzień wolny od pracy (niedziela), pozwany wówczas nie był tam obecny i nie prowadził żadnych prac. Na skutek pożaru całkowitemu zniszczeniu uległa m.in. wymontowana z przedmiotowego samochodu automatyczna skrzynia biegów. Pojazd powódki nie uległ spaleniu, znajdował się na zewnętrznym parkingu. Przyczyną pożaru był niewłaściwy stan instalacji elektrycznej budynku (oświetleniowej).

Dowód: zeznania M. Z., k. 65-67

zeznania A. M., k. 54-56

zeznania J. Ś., k. 67-69

Powodem przekazanie pojazdu do naprawy były symptomy wadliwego działania skrzyni biegów zaobserwowane przez powódkę w trakcie jazdy w/w pojazdem (szarpanie w czasie jazdy przy zmianie prędkości). Pojazd w tym czasie miał przebieg około 100.000 km.

Dowód: zeznania J. Ś., k. 67-69

Ocena dowodów

Strona powodowa nie udowodniła winy pozwanego w powstaniu zdarzenia, które zniszczyło przedmiotową skrzynię biegów.

Jakkolwiek strona pozwana nie miała obowiązku dowodzenia okoliczności negatywnej (braku winy), to jednak z wiarygodnych zeznań pozwanego wynika, że przyczyna pożaru go nie obciąża – był jedynie dzierżawcą (najemcą) powierzchni w budynku, pożar miał miejsce poza czasem pracy warsztatu, nie miał związku z pracą lub stanem warsztatu. Reasumując, brak w sprawie jakichkolwiek dowodów mogących powiązać szkodę z działaniem lub zaniechaniem pozwanego. Przechowywanie w weekend wymontowanych skrzyni biegów wewnątrz warsztatu nie jest przejawem jakiegokolwiek błędu lub niestaranności.

Zeznania A. M. i J. Ś. są wiarygodne, przy czym nie dostarczają – jak wspomniano wyżej – żadnych okoliczności mogących pozwolić na przypisanie pozwanemu winy za powstanie szkody.

Pozostałe dowody nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia.

KWALIFIKACJA PRAWNA

Odpowiedzialność pozwanego można rozpatrywać na gruncie odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 k.c.) i deliktowej (415 k.c.). W obu przypadkach nie da się w świetle zgromadzonego materiału stwierdzić winy i odpowiedzialności pozwanego za zdarzenie wywołujące szkodę. Pożar budynku miał przyczynę całkowicie niezależną od pozwanego. Było to typowe zdarzenie losowe, niemożliwe do przewidzenia. Należy podkreślić, że nawet gdyby kwalifikować umowę zawartą przez strony jako mieszaną, zawierającą elementy umowy przechowania (art. 835-845 k.c.), to odpowiedzialność pozwanego za przypadkowe zniszczenie rzeczy zachodziłaby tylko wówczas, gdyby używał rzeczy, zmienił miejsce lub sposób przechowywania lub oddał na przechowanie osobie trzeciej (at. 841 k.c.). Takie fakty nie miały w danym przypadku miejsca. Ze zgromadzonego materiału nie wynika, aby pozwany umownie przyjął rozszerzoną odpowiedzialność za przypadkowe uszkodzenie lub utratę rzeczy.

Zdaniem Sądu działalność gospodarcza pozwanego nie ma cech kwalifikujących ją do kategorii objętych unormowaniem art. 435 § 1 k.c. Usługi naprawcze (mechaniczne) w branży samochodowej, jak większość współczesnych biznesów, wykorzystują urządzenia elektryczne (podobnie jak np. usługi dentystyczne, prawnicze, księgowe, informatyczne, itd.), ale ma to charakter pomocniczy względem umiejętności manualnych i zastosowania wiedzy specjalnej mechanika. Używanie takich narzędzi ręcznych, jak np. wiertarki lub szlifierki elektryczne nie ma w danym przypadku tej skali, co np. ruch pociągu. Niezależnie od tego należy stwierdzić, że pożar w wyniku wad instalacji budynku, w którym działalność prowadził pozwany jako najemca (zdarzenie w czasie wolnym od pracy i kiedy warsztat był zamknięty) nie ma w ogóle związku z ruchem tego warsztatu. Przyjęcie koncepcji odmiennej byłoby w istocie absurdem – pożar miał miejsce w nocy z soboty na niedzielę – pozwany został o nim powiadomiony, kiedy trwało już gaszenie w niedzielę nad ranem. Trudno uznać w tym okolicznościach uznać, że pożar budynku weekendową noc, to przejaw „ruchu przedsiębiorstwa” pozwanego.

Wobec braku udowodnienia zasady odpowiedzialności pozwanego – powództwo podlegało oddaleniu na mocy art. 415 k.c. a contrario, art. 471 k.c. a contrario, art. 841 k.c. a contrario – punkt I. sentencji.

KOSZTY

Na mocy art. 98 § 1 k.p.c. powódka, jako przegrywająca w całości proces jest obowiązana zwrócić pozwanemu koszty procesu, na które składa się: 3.600 zł tytułem opłaty w stawce minimalnej za czynności radcy prawnego (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł) – punkt II. sentencji.

Ponadto w punkcie III. sentencji na mocy art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazano ściągnąć od powódki niezaliczkowaną część wynagrodzenia biegłego, wydatkowaną tymczasowo ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni.