Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Dagmara Kos

Protokolant: Justyna Raj

po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2021 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa M. O.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie, odszkodowanie i rentę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda M. O. tytułem zadośćuczynienia kwotę 104.100,00 (sto cztery tysiące sto) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 października 2017 r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda M. O. tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia kwotę 620,00 (sześćset dwadzieścia) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty,

3.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda M. O. tytułem odszkodowania za poniesione koszty opieki osoby trzeciej kwotę 2.536,74 (dwa tysiące pięćset trzydzieści sześć złotych siedemdziesiąt cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty,

4.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda M. O. tytułem skapitalizowanej renty kwotę 3.856,01 (trzy tysiące osiemset pięćdziesiąt sześć złotych jeden grosz) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 września 2018 r. do dnia zapłaty,

5.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda M. O. tytułem renty wyrównawczej:

- kwotę 458,70 (czterysta pięćdziesiąt osiem złotych siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 458,70 (czterysta pięćdziesiąt osiem złotych siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 września 2018 r. r. do dnia zapłaty,

- kwotę 458,70 (czterysta pięćdziesiąt osiem złotych siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 października 2018 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 458,70 (czterysta pięćdziesiąt osiem złotych siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 listopada 2018 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 458,70 (czterysta pięćdziesiąt osiem złotych siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 406,70 (czterysta sześć złotych siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 406,70 (czterysta sześć złotych siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 lutego 2019 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 406,70 (czterysta sześć złotych siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 marca 2019 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 406,70 (czterysta sześć złotych siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 406,70 (czterysta sześć złotych siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 maja 2019 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 406,70 (czterysta sześć złotych siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 355,33 (trzysta pięćdziesiąt pięć złotych trzydzieści trzy grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 lipca 2019 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 355,33 (trzysta pięćdziesiąt pięć złotych trzydzieści trzy grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 sierpnia 2019 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 355,33 (trzysta pięćdziesiąt pięć złotych trzydzieści trzy grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 września 2019 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 355,33 (trzysta pięćdziesiąt pięć złotych trzydzieści trzy grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 października 2019 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 355,33 (trzysta pięćdziesiąt pięć złotych trzydzieści trzy grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 listopada 2019 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 355,33 (trzysta pięćdziesiąt pięć złotych trzydzieści trzy grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2019 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 212,02 (dwieście dwanaście złotych dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 212,02 (dwieście dwanaście złotych dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 lutego 2020 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 212,02 (dwieście dwanaście złotych dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 marca 2020 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 212,02 (dwieście dwanaście złotych dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 212,02 (dwieście dwanaście złotych dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 maja 2020 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 212,02 (dwieście dwanaście złotych dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 czerwca 2020 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 212,02 (dwieście dwanaście złotych dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 lipca 2020 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 212,02 (dwieście dwanaście złotych dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 sierpnia 2020 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 125,58 (sto dwadzieścia pięć złotych pięćdziesiąt osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 września 2020 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 125,58 (sto dwadzieścia pięć złotych pięćdziesiąt osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 października 2020 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 125,58 (sto dwadzieścia pięć złotych pięćdziesiąt osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 listopada 2020 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 125,58 (sto dwadzieścia pięć złotych pięćdziesiąt osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2020 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 55,05 (pięćdziesiąt pięć złotych pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2021 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 55,05 (pięćdziesiąt pięć złotych pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 lutego 2021 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 55,05 (pięćdziesiąt pięć złotych pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 marca 2021 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 55,05 (pięćdziesiąt pięć złotych pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 55,05 (pięćdziesiąt pięć złotych pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 maja 2021 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 55,05 (pięćdziesiąt pięć złotych pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 czerwca 2021 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 55,05 (pięćdziesiąt pięć złotych pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 lipca 2021 r. do dnia zapłaty,

- kwotę 55,05 (pięćdziesiąt pięć złotych pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 sierpnia 2021 r. do dnia zapłaty,

6.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda M. O. tytułem renty wyrównawczej kwotę 55,05 (pięćdziesiąt pięć złotych pięć groszy) płatną do 10 – go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat począwszy od września 2021 r.,

7.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

8.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda M. O. kwotę 5.057,26 (pięć tysięcy pięćdziesiąt siedem złotych dwadzieścia sześć groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu,

9.  zasądza od powoda M. O. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 1.626,08 (jeden tysiąc sześćset dwadzieścia sześć złotych osiem groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa i kwotę tę nakazuje ściągnąć z zasądzonego od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda M. O. roszczenia,

10.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 4.628,08 (cztery tysiące sześćset dwadzieścia osiem złotych osiem groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 338/19

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 12 maja 2018 r. wniesionym do Sądu Rejonowego w Łasku powód M. O. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwoty 35.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia w związku z udziałem w wypadku komunikacyjnym z dnia 13 stycznia 2017 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty, kwoty 3.256,00 zł tytułem zwrotu kosztów opieki wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty i kwoty 620,00 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu w tym kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(pozew- k.3-99)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa według norm przepisanych.

(odpowiedź na pozew- k.172-173)

W piśmie procesowym złożonym na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2018 r. powód rozszerzył powództwo i wnosił o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty 4.027,94 zł jako odszkodowania z tytułu skapitalizowanej renty wyrównawczej za okres od 12 marca 2018 r. do 31 lipca 2018 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia odpisu pisma do dnia zapłaty oraz renty wyrównawczej na przyszłość w kwocie 1.223,70 zł miesięcznie płatnej do 10 – go dnia każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat począwszy od dnia 1 sierpnia 2018 r. Na rozprawie w tym dniu powód popierał powództwo w rozszerzonym kształcie a w imieniu pozwanego nikt się nie stawił.

(pismo procesowe powoda- k.179-181, protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:00:002 – 00:02:09- koperta k.204)

W piśmie procesowym z dnia 23 sierpnia 2018 r. pozwany wnosił o oddalenie powództwa w rozszerzonym kształcie.

(pismo procesowe pozwanego- k.210)

W piśmie procesowym z dnia 16 października 2019 r. powód rozszerzył powództwo i wnosił o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego tytułem zadośćuczynienia dodatkowo kwoty 93.100,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty.

(pismo procesowe powoda- k.260-261)

Postanowieniem z dnia 23 października 2019 r. Sąd Rejonowy w Łasku stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Sieradzu.

(postanowienie z dnia 23 października 2019 r.- k.279)

W piśmie procesowym z dnia 19 grudnia 2019 r. pozwany wnosił o oddalenie powództwa w rozszerzonym kształcie.

(pismo procesowe pozwanego- k.298)

Na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2021 r. powód popierał powództwo w rozszerzonym kształcie i wnosił o zasądzenie kosztów według norm przepisanych a w imieniu pozwanego na tej rozprawie nikt się nie stawił.

(protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 r. na płycie CD 00:01:19 – 00:37:41- koperta k.434)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 13 stycznia 2017 r. powód jechał na rowerze drogą główną w Ł.. Gdy przejeżdżał on przez skrzyżowanie z drogą podporządkowaną, z drogi tej wyjechał kierujący samochodem marki O. (...) nr rej. (...) R. A., który uderzył samochodem w lewą część jego roweru, na skutek czego powód spadł z niego doznając obrażeń ciała.

(bezsporne, zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434, kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Łasku z dnia 5 czerwca 2017 r. wydanego w sprawie sygn. akt II K 57/17- k.14)

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Łasku z dnia 5 czerwca 2017 r. wydanym w sprawie sygn. akt II K 57/17 postępowanie karne przeciwko R. A. toczące się w związku z tym wypadkiem zostało warunkowo umorzone.

(bezsporne, zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434, kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Łasku z dnia 5 czerwca 2017 r. wydanego w sprawie sygn. akt II K 57/17- k.14)

Samochód, jakim poruszał się sprawca wypadku R. A., był ubezpieczony w zakresie OC w (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W..

(bezsporne )

Z miejsca zdarzenia powód został przetransportowany na Szpitalny Oddział Ratunkowy (...) Centrum Medycznego w P.. Wykonano mu tam zdjęcia RTG i rozpoznano u niego wieloodłamowe z przemieszczeniami złamanie przynasady dalszej prawej kości promieniowej i złamanie głowy lewej kości ramiennej, zaopatrzono go tymczasowo unieruchamiając mu obie ręce i wystawiono dla niego skierowanie do szpitala na oddział ortopedyczny, gdzie miał się zgłosić 18 stycznia 2017 r.

(zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:02:53 – 00:25:33- koperta k.204, skierowanie do szpitala- k.19, kserokopia księgi odmów- k.87, kserokopia dokumentacji medycznej- k.88-91)

Gdy powód wrócił do domu, nie mógł poruszać żądną z rąk i wymagał pomocy osoby trzeciej przy wszystkich czynnościach. Odczuwał on duże dolegliwości bólowe ze strony lewego barku. Przebywając w domu spał na siedząco.

(zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434)

W dniu 18 stycznia 2017 r. powód został przyjęty na Oddział (...) Urazowo – Ortopedycznej (...) Centrum Medycznego w P.. Rozpoznano wówczas u niego złamanie nasad dalszych kości łokciowej i promieniowej prawej, złamanie nasady bliższej kości ramiennej lewej ze zwichnięciem stawu ramiennego i stłuczenie kolana lewego z otarciem skóry okolicy przedrzepkowej. Wykonano mu tam badania laboratoryjne i zdjęcia RTG obu kończyn górnych oraz klatki piersiowej. W szpitalu operacyjnie w dniu 20 stycznia 2017 r. nastawiono mu i zespolono płytką (...) i drutem K przedramię prawe i w dniu 24 stycznia 2017 r. operacyjnie nastawiono mu i zespolono płytką (...) (...)kość ramienną lewą. Ponieważ okazało się, że operacja ramienia nie powiodła się, powód przeszedł w dniu 27 stycznia 2017 r. reoperację. Podczas pobytu w szpitalu powód odczuwał silne dolegliwości bólowe, które były uśmierzane farmakologicznie. Został on wypisany ze szpitala w dniu 30 stycznia 2018 r. z zaleceniem utrzymania szyny gipsowej i ortezy stawu barkowego, usunięcia drutu K z nadgarstka po 3 tygodniach oraz kontroli RTG w poradni ortopedycznej. Wystawiono mu też zwolnienie lekarskie na okres 6 tygodni i zalecono przyjmowanie leku przeciwbólowego

(zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:02:53 – 00:25:33- koperta k.204, kserokopia historii choroby- k.18, k.22-k.85, kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.20-21)

Podczas pobytu w szpitalu powód wymagał pomocy przy czynnościach życia codziennego z uwagi na unieruchomienie dwóch rąk. Pomagał mu przy nich personel szpitala i rodzina.

(zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:02:53 – 00:25:33- koperta k.204)

Po wyjściu ze szpitala powód nadal wymagał pomocy przy czynnościach higienicznych, przy jedzeniu i przy ubieraniu się. Miał on bowiem założoną ortezę na lewą rękę i szynę gipsową na prawą rękę. Przy czynnościach tych pomagali mu członkowie najbliższej rodziny.

(zeznania świadków: J. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:28:36 – 00:39:44- koperta k.204, A. P.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:39:44 – 00:49:49- koperta k.204, zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:02:53 – 00:25:33- koperta k.204)

Po wyjściu ze szpitala powód podjął leczenie w Poradni Urazowo – Ortopedycznej (...) Centrum Medycznego w P., w której leczy się do dziś. Lekarz ortopeda nadal przepisuje mu leki przeciwbólowe.

(kserokopia historii choroby- k.92-101, k.186, k.273-274, k.333-335, k.357-360)

W dniach 30 marca 2017 r. i 24 kwietnia 2017 r. powód odbył odpłatne konsultacje ortopedyczne. Za konsultację z dnia 30 marca 2017 r. zapłacił 120,00 zł.

(zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434, kserokopie dokumentacji- k.102-103, kserokopia paragonu- k.165)

Od kwietnia 2017 r. powód poddawany był zabiegom fizjoterapeutycznym. Do chwili obecnej miał przeprowadzonych 14 serii zabiegów rehabilitacyjnych w tym jedną szpitalną i 3 razy był na leczeniu sanatoryjnym. Dwie pierwsze serie zabiegów rehabilitacyjnych, jakim poddał się powód, były odpłatne, gdyż na te refundowane przez NFZ musiałby dłużej czekać. Za każdą z nich powód zapłacił 500,00 zł. Powoda czekają też dalsze serie zabiegów rehabilitacyjnych. Zabiegi te uśmierzają jego dolegliwości bólowe.

(zeznania świadków: J. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:28:36 – 00:39:44- koperta k.204, A. P.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:39:44 – 00:49:49- koperta k.204, zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:02:53 – 00:25:33- koperta k.204, kserokopie skierowań na zabiegi fizjoterapeutyczne- k.105-111, k.127-128, k.187, k.219, k.268, k.272, k.338, k.339, kserokopia zaświadczenia- k.119, kserokopia informacji o przebytej rehabilitacji leczniczej- k.121-125, k.129-131, k.269-271, kserokopia zawiadomienia- k.141, kserokopie rachunków- k.166, k.167, kserokopia karty informacyjnej- k.231, kserokopie zaplanowanego postępowania fizjoterapeutycznego- k.336-337, k.361)

Po wypadku powód załamał się psychicznie, bo nie mógł pogodzić się z utratą sprawności. Zmienił się też psychicznie i stał się złośliwy wobec członków rodziny. W dniu 13 lutego 2017 r. podjął leczenie w (...) i zakończył je w maju 2017 r. Ponownie powrócił do tego leczenia w styczniu 2018 r. i kontynuuje je. Lekarz psychiatra przepisuje mu lek na uspokojenie i pomagający mu w zasypianiu.

(zeznania świadka J. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:28:36 – 00:39:44- koperta k.204, zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:02:53 – 00:25:33- koperta k.204, kserokopie historii choroby- k.112-117, k.118, k.188-189, k.263-265, k.330-332)

Orzeczeniem (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Ł. z dnia 28 lipca 2017 r. powód zaliczony został do lekkiego stopnia niepełnosprawności od 18 stycznia 2017 r. do 28 lipca 2019 r. Kolejnym orzeczeniem (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 29 sierpnia 2019 r. w Ł. powód zaliczony został do lekkiego stopnia niepełnosprawności do 29 sierpnia 2022 r.

(kserokopia orzeczeń o stopniu niepełnosprawności- k.132-133, k.266-267)

W okresie od 9 listopada 2017 r. do 17 listopada 2017 r. powód przebywał na Oddziale (...) Urazowo – Ortopedycznej (...) Centrum Medycznego w P.. Podczas pobytu w tym szpitalu miał on operacyjnie usunięty metal z wygojonego złamania bliższego kości ramiennej lewej. Ze szpitala został on wypisany z zaleceniem przyjmowania leku przeciwbólowego.

(zeznania świadka J. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:28:36 – 00:39:44- koperta k.204, kserokopia karty informacyjnej- k.126)

W dniu 18 maja 2018 r. powód przebywał na Oddziale (...) Urazowo – Ortopedycznej (...) Centrum Medycznego w P. i był w tym dniu poddany zabiegowi operacyjnemu z uwagi na opóźniony zrost złamania nasady bliższej lewej kości ramiennej po leczeniu zachowawczym. Po zabiegu tym miał on nosić rękę na temblaku a w razie dolegliwości bólowych miał przyjmować lek przeciwbólowy.

(kserokopia karty informacyjnej- k.182)

Kolejny raz powód przebywał na Oddziale (...) Urazowo – Ortopedycznej (...) Centrum Medycznego w P. w dniu 7 czerwca 2018 r. i miał w tym dniu podane do złamania głowy kości ramiennej lewej osocze bogatopłytkowe.

(zeznania świadków: J. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:28:36 – 00:39:44- koperta k.204, A. P.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:39:44 – 00:49:49- koperta k.204, kserokopia karty informacyjnej- k.183)

Po złamaniu kości ramiennej powód nie ma w niej zrostu i wytworzył się u niego staw rzekomy.

(kserokopia skierowania do poradni ortopedycznej- k.184)

Po raz kolejny powód przebywał na Oddziale (...) Urazowo – Ortopedycznej (...) Centrum Medycznego w P. w dniu 23 lipca 2018 r. i miał w tym dniu podane do złamania głowy kości ramiennej lewej osocze bogatopłytkowe.

(zeznania świadków: J. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:28:36 – 00:39:44- koperta k.204, A. P.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:39:44 – 00:49:49- koperta k.204, kserokopia karty informacyjnej- k.185)

Ponownie powód trafił na Oddziale (...) Urazowo – Ortopedycznej (...) Centrum Medycznego w P. w dniu 26 listopada 2018 r. w celu leczenia operacyjnego wtórnego przemieszczenia złamania trzonu kości łokciowej lewej. Wykonano mu wówczas stabilizację kości płytką mostującą (...). Po tym zabiegu miał założony na tę rękę gips na okres 4 tygodni oraz zalecono mu przyjmowanie leków przeciwbólowych.

(kserokopia karty informacyjnej- k.232)

Powód jest osobą praworęczną. W chwili, gdy doszło do wypadku, pracował on na stanowisku pracownika produkcji w (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., gdzie był zatrudniony od 28 kwietnia 2008 r. Jego praca wymagała sprawności obu rąk. Wcześniej przez 20 lat pracował jako drapacz – postrzygacz. Z zawodu jest on technikiem mechanikiem maszyn i urządzeń rolniczych ale nigdy nie pracował w tym zawodzie. Za październik 2016 r. uzyskał on wynagrodzenie w kwocie 2.828,37 zł netto, za listopad 2016 r. w kwocie 3.458,34 zł netto, za grudzień 2016 r. w kwocie 2.861,64 zł netto.

(zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:02:53 – 00:25:33- koperta k.204, kserokopia zaświadczenia o dochodach- k.193, wydruki poleceń przelewów- k.194-195)

Po wypadku powód przebywał na zwolnieniu lekarskim a potem pobierał świadczenie rehabilitacyjne. Umowa o pracę została z nim rozwiązana bez wypowiedzenia, gdyż utracił on zdolność do wykonywania pracy. Powód złożył wówczas wniosek o rentę. Lekarz orzecznik ZUS stwierdził u powoda częściową niezdolność do pracy i od dnia 10 lipca 2018 r. przebywa on na rencie. Rentę tą ma przyznaną do dnia 31 września 2021 r.

(zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:02:53 – 00:25:33- koperta k.204, kserokopie orzeczeń lekarza orzecznika ZUS- k.133, k.138-139, k.142, k.229, k.275, k.362, k.401-402, k.405-406, kserokopie decyzji- k.136-137, k.140, k.190-191, k.230, k.403, k.404, k.407, k.408-409, k.410-411, kserokopia oświadczenia- k.233)

Za marzec 2018 r. powód uzyskał wynagrodzenie w kwocie 2.045,77 zł netto, za kwiecień 2018 r. w kwocie 2.482,10 zł netto, za maj 2018 r. w kwocie 2.045,77 zł netto, za czerwiec 2018 r. kwocie 1.982,10 zł netto i za lipiec 2018 r. w kwocie 627,03 zł netto. W lipcu 2018 r. otrzymał on też rentę w wysokości 1.309,42 zł. Od sierpnia 2018 r. do 30 czerwca 2019 r. powód otrzymywał rentę w wysokości 1.825,75 zł. Od 1 lipca 2019 r. do 31 sierpnia 2020 r. powód otrzymywał rentę w wysokości 1.877,12 zł. Od 1 września 2020 r. powód otrzymywał rentę w wysokości 1.963,56 zł.

(wydruki poleceń przelewów- k.196-199, wydruk zestawienia operacji- k.200-201, kserokopie decyzji- k.190-191, k.230, k.276-277, k.363-364, k.404, k.407, k.408-409, k.410-411)

Powód w czasie gdy doszło do wypadku był w pełni sprawną osobą i był „złotą rączką”. Wykonywał on wszystkie prace domowe i drobne remonty. Po wypadku ma on znaczne ograniczenie ruchomości barku lewego i odczuwa ból przy poruszaniu tym ramieniem. Nie może on teraz dźwigać lewą ręką ani podnosić jej powyżej linii piersi. Gdy wykonuje jakieś pracę tą ręką, czuje ból. Jego prawa ręka doszła do sprawności po wypadku. Powód może jeździć na rowerze ale gdy dojeżdża do drogi podporządkowanej nadal odczuwa lęk, że ktoś mu zajedzie drogę. Powód nadal nie może pogodzić się z niepełnosprawnością i tym, że nie wszystkie prace może teraz wykonać. Czuje się przez to mniej wartościowym człowiekiem. Z tego też powodu ograniczył życie towarzyskie.

(zeznania świadków: J. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:28:36 – 00:39:44- koperta k.204, A. P.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:39:44 – 00:49:49- koperta k.204, zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:02:53 – 00:25:33- koperta k.204)

Powód obecnie nigdzie nie pracuje.

(częściowo zeznania świadka J. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2018 r. na płycie CD 00:28:36 – 00:39:44- koperta k.204, częściowo zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434)

Po operacji barku powód ma na nim bliznę.

(zeznania powoda M. O.- protokół rozprawy z dnia 13 sierpnia 2021 na płycie CD 00:04:42 – 00:33:51- koperta k.434)

Na skutek udziału w wypadku powód doznał wieloodłamowego złamania końca bliższego lewej kości ramiennej ze zwichnięciem głowy kości ramiennej oraz złamania nasad dalszych kości przedramienia prawego. Proces leczenia następstw wypadku nie został zakończony, gdyż nie doszło do zrostu złamania końca bliższego lewej kości ramiennej. Rokowanie jest niepewne, ponieważ najprawdopodobniej celem poprawienia funkcji lewego barku powód będzie zmuszony do poddania się zabiegowy protezoplastyki lewego stawu ramiennego. Dolegliwości bólowe ze strony lewego barku i prawego nadgarstka utrzymują się u powoda nadal. Ich stopień nasilenia nie jest znaczny. W stawie barkowym powstała blizna łącznotkankowa, która stabilizuje odłamy kostne. Złamanie kości przedramienia prawego zostało zespolone płytką metalową a poza ograniczeniem ruchomości prawego nadgarstka dolegliwości bólowe są nieznaczne. Ze względu na obrażenia obu kończyn górnych i ich unieruchomienie powód przez 2 miesiące po wypadku zmuszony był do korzystania z pomocy innych osób w wykonywaniu czynności związanych zaspakajaniem podstawowych potrzeb życiowych przez 5 godzin dziennie. Po tym okresie czynności te mógł on wykonywać samodzielnie pomimo utrudnień. Udział innych osób w ich wykonywaniu był pomocny ale nie był konieczny. Ze względu na znaczne ograniczenie funkcji lewej kończyny górnej powód ma ograniczone możliwości wykonywania pracy zarobkowej oraz ma utrudnione wykonywanie czynności życia codziennego. Obrażenia lewej kończyny górnej doznane przez powoda na skutek udziału w wypadku skutkowały 40 % długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu powoda a obrażenia prawej kończyny górnej doznane przez powoda na skutek udziału w wypadku skutkowały 8 % trwałym uszczerbkiem na zdrowiu powoda. Łącznie następstwa wypadku skutkują u powoda 48 % uszczerbkiem na zdrowiu. Leczenie rehabilitacyjne urazów narządu ruchu winno być podjęte jak najszybciej po urazie oraz po interwencji chirurgicznej. Konsultowanie przypadku przez innego lekarza niż lekarz prowadzący nie było absolutnie konieczne ale mogło wynikać z chęci upewnienia się co do prawidłowości podejmowanego leczenia.

(opinia biegłego ortopedy Z. P.- k.221-222, uzupełniająca opinia pisemna biegłego ortopedy Z. P.- k.290-291)

Na skutek udziału w wypadku powód doznał wieloodłamowego złamania końca bliższego kości ramiennej lewej ze zwichnięciem głowy kości ramiennej oraz złamania dalszych nasad kości przedramienia prawego. Proces leczenia i rehabilitacji złamania dalszych nasad kości przedramienia prawego został zakończony po 2 miesiącach od urazu, proces leczenia obrażeń lewego barku nadal trwa, gdyż brak jest cech zrostu oraz wystąpiła częściowa osteoliza głowy kości ramiennej. Przeprowadzenie prywatnych zabiegów rehabilitacyjnych w kwietniu 2017 r. i maju 2017 r. było uzasadnione, gdyż rehabilitacja refundowana przez NFZ mogła się odbyć dopiero w czerwcu 2017 r. Z powodu ograniczenia ruchomości w prawym nadgarstku istnieje zagrożenie szybkim rozwojem samoistnych zmian zwyrodnieniowych w tym stawie. Rokowanie co do wygojenia złamania bliższej nasady kości ramiennej lewej jest wątpliwe w związku z czym rozważana jest protezoplastyka stawu ramiennego. Cierpienia fizyczne spowodowane bólem pourazowym, koniecznością poddania się kilku zabiegom operacyjnym oraz pozostawania w unieruchomieniu gipsowym prawej kończyny górnej i w kamizelce ortopedycznej unieruchamiającej lewą kończynę górną były znaczne w pierwszych 2 miesiącach po wypadku. Od 3 miesiąca stopniowo zmniejszyły się do miernych i od około roku od urazu są niewielkie w okresach przeciążeń kończyn górnych i zmian pogody. Powód w pierwszych 2 miesiącach od wypadku ze względu na unieruchomienie obu kończyn górnych wymagał pomocy osób trzecich w załatwianiu czynności fizjologicznych, czynnościach higienicznych, ubieraniu i rozbieraniu się oraz wszystkich dnia codziennego w wymiarze 5 godzin dziennie. Od trzeciego miesiąca wymiar pomocy osób trzecich w zakresie czynności higienicznych, ubieraniu się i wszystkich codziennych stopniowo zmniejszył się do 1 godziny dziennie. Od 7 miesiąca po urazie powód wymaga pomocy w pracach domowych związanych z unoszeniem obu kończyn górnych powyżej poziomu głowy i przenoszeniem ciężarów powyżej 4 kg w wymiarze 1 godziny tygodniowo. W przyszłości po ewentualnym wygojeniu złamania głowy kości ramiennej lewej, powód nie będzie zdolny do wykonywania pracy wymagającej sprawności obu kończyn górnych. Złamanie wieloodłamowe bliższej nasady kości ramiennej lewej ze zwichnięciem głowy kości ramiennej, leczone operacyjnie, powikłane brakiem zrostu, z następowymi zanikami mięśniowymi obręczy barkowej i ramienia oraz znacznym ograniczeniem ruchomości barku spowodowało u powoda 40 % uszczerbku na zdrowiu. Złamanie dalszych nasad kości przedramienia prawego wygojone z ograniczeniem ruchomości nadgarstka spowodowało u powoda 8 % trwałego uszczerbku na zdrowiu.

(opinia biegłej w zakresie rehabilitacji medycznej G. B.- k.242-249)

U powoda w związku z wypadkiem z dnia 13 stycznia 2017 r. powstały nieznacznie nasilone zaburzenia adaptacyjne. Charakter, poziom nasilenia i czas trwania tych zaburzeń nie spowodował u powoda trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym. Powód nie będzie w przyszłości odczuwał istotnych orzeczniczo konsekwencji zdarzenia na zdrowiu psychicznym. Zdarzenie to nie miało istotnego orzeczniczo wpływu na sytuację rodzinną, zawodową, towarzyską i finansową powoda.

(opinia biegłego psychiatry M. G.- k.309-316, uzupełniająca opinia pisemna biegłego psychiatry M. G.- k.382-387)

W żadnym z badań powoda nie widać radiologicznych cech zrostu kości po przebytym złożonym złamaniu kości ramiennej lewej.

(opinia biegłego radiologa A. K.- k.345-347)

U powoda po wypadku stwierdza się pourazowe ograniczenie ruchomości barku lewego, stan po urazie wielomiejscowym z 13 stycznia 2017 r., złamanie nasad dalszych kości łokciowej i promieniowej prawej, złamanie nasady bliższej kości ramiennej lewej ze zwichnięciem stawu ramiennego, stłuczenie kolana lewego oraz nie mające związku z urazem nadciśnienie tętnicze, przerost gruczołu krokowego w wywiadzie i nadwagę. U powoda stwierdza się naruszenie sprawności organizmu pozostające w związku ze stanem narządu ruchu w stopniu powodującym jego częściową niezdolność do pracy zarobkowej. Orzeczona niepełnosprawność nie wyklucza możliwości podjęcia pracy. Powód jest dość dobrze zaadaptowany do niepełnosprawności. Powód może wykonywać prace dozorujące, prace w ochronie rzeczy i mienia, również w godzinach nocnych. Obecny stan narządu ruchu nie uniemożliwia powodowi uczestnictwa w szkoleniach zawodowych np. z obsługi komputera. Powód może wykonywać prace manualne na poziomie ergonomicznej wysokości stołu/blatu np. kontrolera jakości. Praworęczny powód może też wykonywać wszelkie prace związane z obsługą monitora ekranowego, może też wykonywać pracę świadczoną zdalnie przy wykorzystaniu nowoczesnych usług telekomunikacyjnych. Proces leczenia następstw wypadku z dnia 13 stycznia 2017 r. jeszcze się u niego nie zakończył. W dniu 18 września 2020 r. powód został zakwalifikowany do alloplastyki barku lewego, która daje szansę na poprawę jego funkcjonalności a tym samym poszerzenia możliwości zatrudnienia. Czynności chwytne i siła mięśniowa obu kończyn górnych u powoda są prawidłowe a funkcja chodu jest niezaburzona.

(opinia biegłej z zakresu medycyny pracy I. P. (1)- k.368-370, uzupełniająca opinia pisemna biegłej z zakresu medycyny pracy I. P. (1)- k.421)

Powód zgłosił pozwanemu szkodę powstałą na skutek udziału w wypadku pismem z dnia 21 marca 2017 r. i zażądał wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 200.000,00 zł, zwrotu kosztów leczenia w kwocie 115,57 zł i zwrotu kosztów opieki w kwocie 3.256,00 zł.

(bezsporne, zgłoszenie szkody- k.143-145)

Decyzją z dnia 19 kwietnia 2017 r. pozwany przyznał na rzecz powoda kwotę 9.400,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i kwotę 115,57 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia i nie przyznał zwrotu kosztów opieki.

(bezsporne, kserokopia decyzji- k.146)

Pismem z dnia 21 kwietnia 2017 r. powód zażądał od pozwanego między innymi wypłaty dalszej kwoty 620,00 zł z tytułu zwrotu kosztów leczenia.

(bezsporne, kserokopia pisma powoda- k.147-149)

Decyzją z dnia 5 czerwca 2017 r. pozwany odmówił wypłaty zwrotu kosztów leczenia.

(bezsporne, kserokopia decyzji- k.150)

Pismem z dnia 6 czerwca 2017 r. powód zażądał od pozwanego wypłaty dalszej kwoty 500,00 zł z tytułu zwrotu kosztów leczenia.

(bezsporne, kserokopia pisma powoda- k.151)

Decyzją z dnia 5 lipca 2017 r. pozwany przyznał powodowi odszkodowanie w żądanej kwocie 500,00 zł.

(bezsporne, kserokopia decyzji- k.152)

Pismem z dnia 3 października 2017 r. powód zażądał od pozwanego zweryfikowania stanowiska w kwestii przyznanego zadośćuczynienia.

(bezsporne, kserokopia pisma powoda- k.153-154)

Decyzją z dnia 5 lipca 2017 r. pozwany przyznał powodowi dalsze zadośćuczynienie w kwocie 6.500,00 zł.

(bezsporne, kserokopia decyzji- k.155)

Powyższych ustaleń stanu faktycznego Sąd dokonał w oparciu o zeznania powoda i świadków, które korespondowały ze sobą i były zgodne co do istotnych okoliczności w sprawie a także w oparciu o opinie biegłych z zakresu ortopedii Z. P., z zakresu rehabilitacji medycznej G. B., z zakresu psychiatrii M. G., z zakresu radiologii A. K. i z zakresu medycyny pracy I. P. (2) oraz o zgromadzone w aktach sprawy dokumenty, których treści strony nie kwestionowały.

Sąd nie dał jedynie wiary zeznaniom powoda w tym zakresie, w jakim podawał on, iż szukał pracy lecz ze swoimi ograniczeniami, jakie ma po wypadku nie mógł jej znaleźć. Zeznania jego w tym zakresie potwierdzała wprawdzie świadek J. O., jednak Sąd nie mógł nie zauważyć, iż jako żona powoda jest ona zainteresowana wynikiem tej sprawy i do jej zeznań podchodzić musiał z dużą ostrożnością. Korespondujące ze sobą zeznania powoda i jego żony nie znalazły odzwierciedlenia w żadnym z przeprowadzonych dowodów i Sąd uznał je wobec tego za gołosłowne.

Sąd dał wiarę w całości wszystkim opiniom biegłych, jakie wydane zostały w przedmiotowej sprawie. Były one bowiem jasne, wewnętrznie niesprzeczne oraz naukowo i logicznie uzasadnione. Treść tych opinii oparta została na badaniu powoda i na analizie jego dokumentacji medycznej, przy czym sporządzono je z uwzględnieniem zasad fachowej wiedzy i doświadczenia. Rozważając procentowy uszczerbek na zdrowiu oraz charakter obrażeń powoda biegli uwzględnili swoje wieloletnie doświadczenie w zakresie opiniowania. Sąd nie dostrzegł przy tym żadnych czynników osłabiających zaufanie do wiedzy biegłych i ich bezstronności ani żadnych ważnych powodów, które zmuszałyby do dopuszczenia dowodu z opinii innych specjalistów.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd pominął informację (...) Komitetu Pomocy (...) w Ł. co do wysokości stawek odpłatności za usługi opiekuńcze uznając, że nie ma on znaczenia dla rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Właściciel samochodu, który uderzył w rower, którym jechał powód, zawarł z pozwanym zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem tego pojazdu. Zakres ochrony ubezpieczeniowej i odpowiedzialności ubezpieczyciela uregulowany został przez ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r., poz. 854 ze zm.)

Zgodnie z art. 34 ust. 1 powołanego aktu prawnego z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Art. 36 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym w czasie gdy doszło do wypadku stanowił, iż odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Suma gwarancyjna nie może być niższa niż równowartość w złotych – w przypadku szkód na osobie 5.000.000 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte ubezpieczeniem bez względu na liczbę poszkodowanych – ustalana przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu wyrządzenia szkody.

Podstawę odpowiedzialności kierującego ubezpieczonym pojazdem R. A., który doprowadził do zderzenia z rowerem, którym jechał powód, na skutek czego powód doznał szkody, jest art. 415 kc. Przepis ten stanowi, że kto z winy swojej wyrządził drugiemu szkodę obowiązany jest do jej naprawienia.

Pozwany w toku likwidacji szkody ustalił, iż kierujący pojazdem R. A. ponosi winę za spowodowanie wypadku, w wyniku którego obrażeń ciała doznał powód. Prowadzone przeciwko niemu postępowanie karne w związku ze spowodowaniem wypadku zostało bowiem prawomocnie warunkowo umorzone, co jest jednoznaczne ze stwierdzeniem jego winy za spowodowanie wypadku. Stwierdzenie odpowiedzialności za szkodę kierującego ubezpieczonym u pozwanego samochodem jest w związku z tym równoznaczne z odpowiedzialnością za nią pozwanego na podstawie zawartej umowy ubezpieczenia OC pojazdu. Pozwany przyjął zresztą swoją odpowiedzialność za tę szkodę wypłacając w toku tego procesu świadczenia odszkodowawcze na rzecz powoda.

Zaistnienie u powoda obrażeń ciała spowodowało po jej stronie powstanie roszczenia o odszkodowanie, rentę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę na podstawie art. 444 § 1 i 2 kc i art. 445 § 1 kc.

Pozwany uznał wcześniej swoją odpowiedzialność za szkodę doznaną przez powoda i przyznał mu kwotę 15.900,00 zł z tytułu zadośćuczynienia i przyznał mu też świadczenia odszkodowawcze w związku z poniesionymi przez niego kosztami leczenia, jednak nie zwrócił mu kwoty 620,00 zł za konsultację lekarską i zabiegi rehabilitacyjne i nie przyznał mu żadnej kwoty jako odszkodowania za opiekę osób trzecich.

W przedmiotowym procesie powód dochodził dalszego zadośćuczynienia w kwocie 128.100,00 zł, odszkodowania za koszty opieki osób trzecich w kwocie 3.256,00 zł, odszkodowania za poniesione koszty leczenia w kwocie 620,00 zł, odszkodowania za utracone dochody w okresie od 12 marca 2018 r. do 31 lipca 2018 r. i renty wyrównawczej w kwocie 1.223,70 zł miesięcznie płatnej począwszy od 1 sierpnia 2018 r.

Zgodnie z art. 445 § 1 kc w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym tj. art. 444 kc, Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz cierpienie psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia). Trzeba mieć przy tym na względzie, że zadośćuczynienie obejmuje cierpienia zarówno już doznane jak i te, które wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. Nadto prawomocne zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę wyłącza mimo pogorszenia się stanu zdrowia przyznanie dalszego zadośćuczynienia za krzywdy, które można było przewidzieć w ramach podstawy przeprowadzonego sporu (porównaj uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1967 r., III PZP 37/67 OSNCP 1968, z. 7, poz. 113)

Udział powoda w wypadku był dla niego z pewnością źródłem cierpień zarówno fizycznych jak i psychicznych. Proces leczenia powoda był długotrwały i bolesny a nadto mimo upływu 4 lat nadal nie został zakończony. Wiązał się on z 6 pobytami powoda w szpitalu, gdzie tylko podczas pierwszego wykonywane miał 3 zabiegi operacyjne, które wiązały się z cierpieniami fizycznymi. Zabiegom operacyjnym w związku z doznanymi urazami powód poddawany był później jeszcze dwukrotnie. Po zabiegach operacyjnych powód miał unieruchamiane kończyny górne, co z pewnością było dokuczliwe, zwłaszcza po pierwszym pobycie w szpitalu, kiedy to powód miał unieruchomione naraz obie kończyny górne. Miał on zresztą je unieruchomione także bezpośrednio po wypadku, kiedy oczekiwał na przyjęcie na oddział ortopedyczno – urazowy. Unieruchomienie rąk powoda spowodowało, iż nie był on zdolny do wykonywania żadnych czynności życia codziennego i stał się zależny od innych osób, które musiały mu w nich pomagać. Dla zdrowego i sprawnego do tej pory mężczyzny musiało to być wyjątkowo krępujące. Przez dwa miesiące po wypadku powód odczuwał znaczne dolegliwości bólowe ze strony obu kończyn górnych, które od 3 miesiąca stopniowo zmniejszyły się do miernych i od około roku od urazu do dzisiaj są niewielkie w okresach przeciążeń kończyn górnych i zmian pogody. Z racji urazów obu rąk powód stracił pracę, jaką świadczył przed wypadkiem, gdyż utracił zdolność do jej wykonywania. Nie może on też wykonywać zwykłych czynności domowych, gdyż odczuwa bóle lewej ręki. Wszystko o miało zły wpływ na jego samopoczucie, gdyż czuje się on dzisiaj niepełnowartościowym człowiekiem. Powód nie może pogodzić się z niepełnosprawnością, zmienił się psychicznie, stał się złośliwy i zamknął się w sobie. Zrobił się on nerwowy i miał problemy ze snem przez co zaczął leczyć się psychiatrycznie. Jednocześnie powód, którego leczenie nie przynosi oczekiwanych efektów, gdyż nadal nie zrasta mu się bark, ma też obawy co do swojej przyszłości

Skutki wypadku powód odczuwa do dziś. Złamanie wieloodłamowe bliższej nasady kości ramiennej lewej ze zwichnięciem głowy kości ramiennej, leczone operacyjnie, powikłane brakiem zrostu, z następowymi zanikami mięśniowymi obręczy barkowej i ramienia oraz znacznym ograniczeniem ruchomości barku spowodowało u powoda 40 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Złamanie dalszych nasad kości przedramienia prawego wygojone z ograniczeniem ruchomości nadgarstka spowodowało u powoda 8 % trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Zadośćuczynienie z art. 445 § 1 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach. (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 1962 r., IV CR 902/61, OSNCP 1963, poz. 105, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 1965 r., I PR 203/65, OSPiKA 1966, poz. 92, wyrok Sadu Najwyższego z dnia 22 marca 1978 r., IV CR 79/78, nie publ.)

Sąd doszedł do przekonania, że adekwatne do rozmiaru doznanej przez powoda na skutek wypadku krzywdy a jednocześnie nie pozostające w oderwaniu od stosunków majątkowych społeczeństwa będzie zadośćuczynienie w łącznej kwocie 120.000,00 zł.

Ponieważ powód otrzymał już od pozwanego zadośćuczynienie w kwocie 15.900,00 zł, Sąd zasądził od pozwanego na jego rzecz tytułem zadośćuczynienia różnicę pomiędzy zadośćuczynieniem należnym a jego wypłaconą częścią w kwocie 104.100,00 zł a w pozostałym zakresie żądanie w zakresie zasądzenia zadośćuczynienia jako niezasadne oddalił.

Świadczenie z tytułu zadośćuczynienia, jak każde odszkodowawcze świadczenie pieniężne, podlega co do odsetek zasadom art. 481 § 1 kc. Zgodnie z tym przepisem, odsetki należą się wierzycielowi od chwili, gdy świadczenie pieniężne stało się wymagalne a dłużnik go nie spełnił. Dłużnik ma obowiązek spełnić świadczenie pieniężne dopiero od chwili, gdy wskazana została jego wysokość. Dopiero bowiem od tej chwili można mówić o „świadczeniu pieniężnym” w rozumieniu art. 481 § 1 kc.

Z charakteru świadczenia w postaci zadośćuczynienia, którego wysokość zależna jest od oceny rozmiaru doznanej krzywdy, ze swej istoty trudno wymiernej i zależnej od szeregu okoliczności związanych z następstwami naruszenia dobra osobistego, wynika, że obowiązek jego niezwłocznego spełnienia powstaje po wezwaniu dłużnika. (porównaj wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 września 1970 r. II PR 257/70, OSNC 1971/6/103).

Powód zawiadomił pozwanego o wypadku pismem z dnia 21 marca 2017 r., w którym żądał wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 200.000,00 zł. Po nadesłaniu tego pisma pozwany wypłacił powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 9.400,00 zł. Kolejnym pismem z dnia 3 października 2017 r. powód prosił pozwanego o weryfikację stanowiska w sprawie przyznanego zadośćuczynienia i złożył dokumentację, z której wynikało, że powód nie ma cech zrostu kostnego w lewej ręce.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych pozwany obowiązany był do wypłaty zadośćuczynienia w terminie 30 dni od dnia złożenia przez poszkodowanego zawiadomienia o szkodzie. Jednakże, stosownie do treści art. 14 ust. 2 tejże ustawy, jeżeli w tym terminie wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie powinno być wypłacone w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

Pozwany, który wiedzę o braku zrostu kostnego u powoda powziął w dniu 3 października 2017 r., najpóźniej winien wypłacić należną powodowi kwotę zadośćuczynienia do dnia 17 października 2017 r. Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda ustawowe odsetki za opóźnienie od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia od dnia 18 października 2017 r. do dnia zapłaty a w pozostałym zakresie żądanie zasądzenia odsetek oddalił jako niezasadne.

Dalsze roszczenia powoda znajdują podstawę w art. 444 § 1 kc, z którego wynika, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe
z tego powodu koszty. Naprawienie szkody obejmuje więc w szczególności zwrot wszelkich wydatków poniesionych przez poszkodowanego zarówno w związku z samym leczeniem i rehabilitacją (lekarstwa, konsultacje medyczne), jak i koszty opieki niezbędnej w czasie procesu leczenia oraz inne dodatkowe koszty związane z doznanym uszczerbkiem (koszty przejazdów, wyżywienia itp.). Koszty objęte kompensacją muszą być uzasadnione ze względu na rodzaj i rozmiary poniesionego uszczerbku i pozostawać w adekwatnym związku przyczynowym.

W zakresie odszkodowania z tytułu kosztów leczenia powód dochodził pozwem zasądzenia kwoty 620,00 zł z czego kwota 120,00 zł była kwotą, jaką powód zapłacił za konsultację ortopedyczną a kwota 500,00 zł kwotą, jaką zapłaci za serię zabiegów rehabilitacyjnych.

Jak wynika z opinii biegłego ortopedy Z. P. leczenie rehabilitacyjne urazów narządu ruchu winno być podjęte jak najszybciej po urazie oraz po interwencji chirurgicznej a konsultowanie przypadku przez innego lekarza niż lekarz prowadzący nie jest absolutnie konieczne ale może wynikać z chęci upewnienia się co do prawidłowości podejmowanego leczenia. Zabiegi rehabilitacyjne refundowane przez NFZ, na jakie skierowany został powód w dniu 1 marca 2017 r., wyznaczone zostały dopiero na połowę czerwca 2017 r. Powód chcąc skorzystać z nich wcześniej musiał skorzystać z nich odpłatnie a jego wydatek poniesiony na te zabiegi był uzasadniony i pozostawał w związku przyczynowym z wypadkiem. Nie można też odmówić zasadności zasięgnięcia przez powoda konsultacji lekarskiej u ortopedy. Powód, który już podczas pobytu w szpitalu po wypadku poddany był reoperacji barku, miał zasadne podstawy by chcieć upewnić się, że stosowane wobec niego postępowanie lecznicze jest prawidłowe. W tej sytuacji wydatek 120,00 zł za tę konsultację był wydatkiem celowym. Żądanie zwrotu kosztów konsultacji medycznej w kwocie 120,00 zł i kosztów rehabilitacji medycznej w kwocie 500,00 zł powód zgłosił pozwanemu w piśmie z dnia 21 kwietnia 2017 r. załączając do niego paragon i rachunek opiewające na dochodzone kwoty. Kwoty te pozwany winien mu zatem wypłacić najpóźniej w dniu 22 maja 2017 r. Uwzględniając powyższe i treść żądania pozwu, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia kwotę 620,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty.

Powód domagał się także zasądzenia od pozwanego na jego rzecz zwrotu poniesionych kosztów opieki nad nim w okresie od 14 stycznia 2017 r. do 20 marca 2017 r. w kwocie 3.256,00 zł. Jak wynika z opinii biegłego ortopedy i biegłego z zakresu rehabilitacji medycznej powód ze względu na obrażenia obu kończyn górnych i ich unieruchomienie przez 2 miesiące po wypadku zmuszony był do korzystania z pomocy innych osób w wykonywaniu czynności związanych zaspakajaniem podstawowych potrzeb życiowych przez 5 godzin dziennie. Z opinii biegłego z zakresu rehabilitacji medycznej wynikało też, że od trzeciego miesiąca wymiar pomocy osób trzecich w zakresie czynności higienicznych, ubieraniu się i wszystkich codziennych stopniowo zmniejszył się do 1 godziny dziennie.

Od 18 stycznia 2017 r. do 30 stycznia 2017 r. powód przebywał w szpitalu więc oczywistym jest, iż pomoc czynnościach życia codziennego świadczył mu personel szpitalny a rodzina mogła jedynie ten personel wspomagać. Jednocześnie fakt ponoszenia całego ciężaru opieki nad poszkodowanym w trakcie leczenia i rehabilitacji nieodpłatnie przez członków najbliższej rodziny nie zwalnia ubezpieczyciela od obowiązku zwrotu kwoty obejmującej wartość tych świadczeń (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 marca 1969 r., sygn. akt I PR 28/69).

Opieka nad osoba chorą, co do zasady, nie ogranicza się do zwykłej obecności opiekuna, ale wymaga określonych kwalifikacji i umiejętności. W przedmiotowej sprawie obowiązki opiekuna sprowadzały się do pomocy w wykonywaniu zwykłych czynności dnia codziennego takich jak toaleta, ubieranie się, jedzenie a zatem nie wymagały szczególnych kwalifikacji, tak jak nie wymaga się ich od osoby wykonującej pracę za wynagrodzeniem w stawce minimalnej. Powód opierając się na informacji (...) Komitetu Pomocy (...) w Ł. przyjął stawkę za 1 godzinę usług opiekuńczych na kwotę 11,00 zł. Nie ulega jednak wątpliwości, iż w stawki za usługi realizowane przez (...) Komitetu Pomocy (...) w Ł. wliczone są podatki i inne obciążenia i stąd nie mogą one stanowić podstawy do obliczeń w tej sprawie. Z tych względów Sąd wyliczeń należnych powodowi kosztów opieki dokonał przy uwzględnieniu miesięcznego wynagrodzenia minimalnego za 2017 r. w stawce netto, mając na uwadze, że od tych należnością nie są odprowadzane składki na ubezpieczenie zdrowotne i społeczne oraz podatek dochodowy. Najniższe wynagrodzenie miesięczne w 2017 r. wynosiło 2.000,00 zł brutto, a zatem 1.459,48 zł netto. W skali miesiąca pracownik pracuje przeciętnie 22 dni, a zatem 176 godzin, co daje stawkę 8,29 zł netto za godzinę pracy.

Przyjmując, iż koszt jednej godziny opieki wynosi 8,29 zł, powodowi za okres od 14 stycznia 2017 r. do 14 marca 217 r. należy się zwrot kosztów opieki w kwocie 2.487,00 zł (5 h x 60 dni x 8,29 zł) i za okres od 15 marca 2017 r. do 20 marca należy mu się zwrot kosztów opieki w kwocie 49,74 zł (1 h x 6 dni x 8,29 zł). Sąd zasądził zatem od pozwanego na rzecz powoda z tytułu odszkodowania za poniesione koszty opieki osób trzecich kwotę 2.536,74 zł a w pozostałym zakresie oddalił powództwo jako niezasadne. Ponieważ roszczenie z tytułu odszkodowania za koszty w dochodzonej pozwem kwocie zgłoszone zostało przez powoda w piśmie zgłaszającym szkodę z dnia 21 marca 2017 r. odsetki ustawowe za opóźnienie od zasądzonej kwoty Sąd zasądził od dnia 21 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty.

W przedmiotowym procesie powód dochodził skapitalizowanej renty wyrównawczej w kwocie 4.027,94 zł miesięcznie za okres od 12 marca 2018 r. do 31 lipca 2018 r. i renty na przyszłość w kwocie 1.223,70 zł miesięcznie płatnej do 10 dnia każdego miesiąca począwszy od 1 sierpnia 2018 r.

W czasie, gdy powód pozostawał w zatrudnieniu przed wypadkiem, jego zarobki netto wynosiły średnio 3.049,45 zł miesięcznie. Należy zatem przyjąć, że taką kwotę zarabiałby dalej, gdyby nie uległ wypadkowi.

Od 12 marca 2018 r. do 9 lipca 2018 r. powód pobierał świadczenie rehabilitacyjne.

Za okres od 1 marca do 31 marca 2018 r. do 31 marca 2018 r. wypłacono mu świadczenie rehabilitacyjne w kwocie 2.045,77 zł. Zatem jego dochód zakres od 12 marca 2018 r. do 31 marca 2018 r. z tego tytułu wyniósł 1.319,85 zł. Gdyby powód pracował, zarobiłby w okresie od 1 marca 2018 r. do 31 marca 2018 r. 3.049,45 zł a zatem w okresie od 12 marca 2018 r. do 31 marca 2018 r. 1.967,38 zł. Utrata dochodu przez powoda w okresie od 12 marca 2018 r. do 31 marca 2018 r. wynosiła zatem 647,53 zł.

Za kwiecień 2018 r. powód otrzymał świadczenie rehabilitacyjne wysokości 2.482,10 zł. Gdyby pracował zarobiłby w tym miesiącu 3.049,45 zł. Utrata dochodu przez powoda w kwietniu 2018 r. wynosiła zatem 567,35 zł.

Za maj 2018 r. powód otrzymał świadczenie rehabilitacyjne wysokości 2.045,77 zł. Gdyby pracował zarobiłby w tym miesiącu 3.049,45 zł. Utrata dochodu przez powoda w kwietniu 2018 r. wynosiła zatem 1.003,68 zł.

Za czerwiec 2018 r. powód otrzymał świadczenie rehabilitacyjne wysokości 1.982,10 zł. Gdyby pracował zarobiłby w tym miesiącu 3.049,45 zł. Utrata dochodu przez powoda w kwietniu 2018 r. wynosiła zatem 1.067,35 zł.

Za okres od 1 lipca 2018 r. do 9 lipca 2018 r. powód otrzymał świadczenie rehabilitacyjne wysokości 627,03 zł. Gdyby pracował zarobiłby w tym okresie 885,32 zł. Utrata dochodu przez powoda w tym okresie wynosiła zatem 258,29 zł.

Od 10 lipca 2018 r. powód jest osobą częściowo niezdolną do pracy i z tego tytułu pobiera rentę. Rozważając czy zasadne jest jego roszczenie o rentę wyrównawczą za okres od 10 lipca 2018 r. wskazać należy, że gdy wypadek przy pracy nie spowodował całkowitej niezdolności do pracy, a jedynie ograniczył możliwości zarobkowania poszkodowanego, jako podstawę ustalenia wysokości renty wyrównawczej przyjmuje się wysokość spodziewanego wynagrodzenia pomniejszonego o wynagrodzenie, które może on uzyskać wykorzystując ograniczoną zdolność do pracy bez względu na aktualną sytuację na rynku pracy, przy czym powinno się jednak uwzględniać realną sytuację na rynku pracy, czyli faktyczne możliwości podjęcia pracy przez poszkodowanego z ograniczoną zdolnością do pracy.

Jak wynika z opinii biegłego lekarza medycyny pracy powód od 10 lipca 2018 r. jest osobą częściowo niezdolną do pracy zarobkowej. Orzeczona u niego niepełnosprawność nie wyklucza możliwości podjęcia przez niego pracy. Czynności chwytne i siła mięśniowa obu kończyn górnych u powoda są prawidłowe a funkcja chodu jest niezaburzona. Powód jest dość dobrze zaadaptowany do niepełnosprawności i według opinii biegłego może wykonywać prace dozorujące, prace w ochronie rzeczy i mienia, również w godzinach nocnych. Obecny stan narządu ruchu nie uniemożliwia powodowi uczestnictwa w szkoleniach zawodowych np. z obsługi komputera. Powód może także wykonywać prace manualne na poziomie ergonomicznej wysokości stołu/blatu np. kontrolera jakości. Praworęczny powód może też wykonywać wszelkie prace związane z obsługą monitora ekranowego, może też wykonywać pracę świadczoną zdalnie przy wykorzystaniu nowoczesnych usług telekomunikacyjnych. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że od 10 lipca 2018 r. powód ma możliwość zarobkowania choćby poprzez wykonywanie prac na podstawie umów cywilnoprawnych a okoliczność ta powinna znaleźć odzwierciedlenie przy rozstrzyganiu kwestii renty wyrównawczej. Powód nie przedstawił przy tym obiektywnych dowodów wskazujących na to, iż nie ma realnej możliwości zarobkowania. Uwzględniając stan zdrowia powoda oraz warunki społeczno – ekonomiczne, w szczególności sytuację na rynku pracy oraz zasady doświadczenia życiowego, Sąd uznał zatem iż powód ma możliwość uzyskiwania dochodów na poziomie zbliżonym do połowy płacy minimalnej. Na rynku pracy istnieje dość duże zapotrzebowanie na dozorowanie, którą to pracę powód może w świetle opinii biegłego świadczyć. Wątpliwym jednak jest, by z uwagi na stan zdrowia powód mógł uzyskać wynagrodzenie wyższe, niż odpowiadające połowie płacy minimalnej.

Gdyby powód nie uległ wypadkowi zarabiałby miesięcznie 3.049,45 zł. Za okres od 10 lipca 2018 r. do 31 lipca 2018 r. jego dochód wyniósłby 2.164,13 zł. Za okres od 10 lipca 2018 r. do 31 lipca 2018 r. powód otrzymał rentę w wysokości 1.309,42 zł. Płaca minimalna w 2018 r. wynosiła netto 1.530,00 zł. Połowa tej kwoty to 765,00 zł i taką kwotę powód mógłby zarobić w okresie od 1 lipca 2018 r. do 31 lipca 2018 r. Za okres zatem od 10 lipca 2018 r. do 31 lipca mógłby osiągnąć dochód w wysokości 542,90 zł. Utrata dochodu powoda w tym okresie wynosi zatem 311,81 zł.

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem skapitalizowanej renty za okres od 12 marca 2018 r. do 31 lipca 2018 r. kwotę 3.856,01 zł a w pozostałym zakresie żądanie zasądzenia skapitalizowanej renty oddalił. Pismo powoda zawierające żądanie zasądzenia renty skapitalizowanej zostało doręczone pozwanemu w dniu 22 sierpnia 2018 r. wobec czego odsetki ustawowe za opóźnienie od zasądzonej renty wyrównawczej Sąd zasądził od dnia 22 września 2018 r.

W okresie od 1 sierpnia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. powód gdyby nie uległ wypadkowi zarabiałby miesięcznie 3.049,45 zł. W okresie tym otrzymywał on rentę w wysokości 1.825,75 zł i mógł zarobić 765,00 zł. Utrata dochodów powoda w każdym z tych miesięcy wynosiła zatem 458,70 zł.

W okresie od 1 stycznia 2019 r. do 30 czerwca 2019 r. powód gdyby nie uległ wypadkowi zarabiałby miesięcznie 3.049,45 zł. W okresie tym otrzymywał on rentę w wysokości 1.825,75 zł. Płaca minimalna w 2019 r. wynosiła netto 1.634,00 zł. Połowa tej kwoty to 817,00 zł i taką kwotę powód mógłby zrobić w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 30 czerwca 2019 r. Utrata dochodów powoda w każdym z tych miesięcy wynosiła zatem 406,70 zł.

W okresie od 1 lipca 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. powód gdyby nie uległ wypadkowi zarabiałby miesięcznie 3.049,45 zł. W okresie tym otrzymywał on rentę w wysokości 1.877,12 zł. Połowa płacy minimalnej wynosiła w tym okresie 817,00 zł i taką kwotę powód mógłby zrobić w tym okresie. Utrata dochodów powoda w każdym z tych miesięcy wynosiła zatem 355,33 zł.

W okresie od 1 stycznia 2020 r. do 31 sierpnia 2020 r. powód gdyby nie uległ wypadkowi zarabiałby miesięcznie 3.049,45 zł. W okresie tym otrzymywał on rentę w wysokości 1.877,12 zł. Płaca minimalna w 2019 r. wynosiła netto 1.920,62 zł. Połowa tej kwoty to 960,31 zł i taką kwotę powód mógłby zrobić w okresie od 1 stycznia 2020 r. do 31 sierpnia 2020 r. Utrata dochodów powoda w każdym z tych miesięcy wynosiła zatem 212,02 zł.

W okresie od 1 września 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. powód gdyby nie uległ wypadkowi zarabiałby miesięcznie 3.049,45 zł. W okresie tym otrzymywał on rentę w wysokości 1.963,56 zł. Połowa płacy minimalnej w tym okresie wynosiła 960,31 zł i taką kwotę powód mógłby zrobić w tym okresie. Utrata dochodów powoda w każdym z tych miesięcy wynosiła zatem 125,58 zł.

W 2021 r. powód gdyby nie uległ wypadkowi zarabiałby miesięcznie 3.049,45 zł. W okresie tym otrzymywał on rentę w wysokości 1.963,56 zł. Płaca minimalna w 2021 r. wynosiła netto 2061,67 zł. Połowa tej kwoty to 1.030,84 zł i taką kwotę powód mógłby zrobić miesięcznie w 2021 r. Utrata dochodów powoda w 2021 r. wynosiła zatem 55,05 zł.

Za okres od 1 sierpnia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. Sąd zasądził od powoda rentę wyrównawczą w kwocie 458,70 zł miesięcznie, za okres od 1 stycznia 2019 r. do 30 czerwca 2019 r. w kwocie 406,70 zł miesięcznie, za okres od 1 lipca 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. w kwocie 355,33 zł miesięcznie, za okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 sierpnia 2020 r. w kwocie 212,02 zł miesięcznie, za okres od 1 września 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. w kwocie 125,58 zł miesięcznie, za okres od 1 stycznia 2021 r. do 31 sierpnia 2021 r. w kwocie 55,05 zł miesięcznie a w pozostałym zakresie żądanie zasądzenia renty wyrównawczej za te miesiące Sąd oddalił.

Od renty za sierpień 2018 r. i za wrzesień 2018 r. Sad zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 22 września 2018 r. a od każdej kolejnej raty renty od dnia 11 – go każdego miesiąca.

Sąd zasądził też od pozwanego na rzecz powoda rentę wyrównawczą na przyszłość w kwocie 55,05 zł miesięcznie płatną do 10 – go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

Powód dochodził w przedmiotowym procesie ostatecznie zasądzenia kwoty 136.003,94 zł i zasądzenia renty na przyszłość w kwocie 1.223,70 zł. Wartość przedmiotu sporu wynosiła zatem w przedmiotowej sprawie 150.688,34 zł.

Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 111.112,75 zł i uwzględnił jego roszczenie o rentę na przyszłość w kwocie 660,60 zł a więc roszczenie o wartości przedmiotu sporu 111.773,35 zł. Żądania powoda zatem uwzględnione zostały w 74 %. Zgodnie z art. 100 kpc w takiej też proporcji Sąd rozdzielił koszty procesu.

Na poniesione przez powoda koszty procesu złożyły się: część opłaty od pozwu w kwocie 6.599,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 3.600,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 5 w zw. z § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 265), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł i część wynagrodzenia biegłych w kwocie 1.500,00 zł. W sumie powód poniósł koszty procesu w wysokości 8.099,00 zł.

Poniesione przez pozwanego koszty procesu to wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie w kwocie 3.600,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 5 w zw. z § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 265).

Łącznie zatem koszty postępowania poniesione przez strony wyniosły 11.699,00 zł. Powód powinien ponieść 26 % tych kosztów a więc kwotę 3.041,74 zł. Ponieważ poniósł on większe koszty Sąd zasądził na jego rzecz od pozwanego kwotę 5.057,26 zł tytułem częściowego zwrotu poniesionych przez niego kosztów procesu.

W sprawie pozostały nie pokryte koszty opinii biegłych w kwocie 5.318,16 zł i część opłaty od pozwu w kwocie 936,00 zł. Łącznie nie pokryte koszty procesu wyniosły 6.254,16 zł.

Co do nie pokrytych kosztów procesu to Sąd na podstawie 113 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 785 ze zm.) zasądził od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu 26 % tych kosztów czyli kwotę 1.626,08 zł i kwotę tą nakazał ściągnąć z zasądzonego od pozwanego na jego rzecz roszczenia a na podstawie art. 113 ust. 1 powołanej ustawy zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 4.628,08 zł, która stanowi 74 % tych kosztów i odpowiada stosunkowi, w jakim pozwany przegrał sprawę.