Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lipca 2021 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2021 r. w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z powództwa K. N.

przeciwko pozwanemu Miejskiemu Przedsiębiorstwu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na rzecz powoda K. N. kwotę 501 396,86 zł (pięćset jeden tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt sześć złotych osiemdziesiąt sześć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości określonej w art. 481 § (...) k.c. od dnia 1 maja 2019 roku do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  zasądza od pozwanego Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na rzecz powoda K. N. kwotę 20 000 (dwadzieścia tysięcy) złotych tytułem zwrotu uiszczonej części opłaty sądowej od pozwu,

4.  ściąga od pozwanego Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. kwotę 6 796 (sześć tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt sześć) złotych tytułem nieuiszczonej części opłaty sądowej od pozwu,

5.  zasądza od pozwanego Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na rzecz powoda K. N. kwotę 8 100 zł (osiem tysięcy sto złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

V P 13/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 lipca 2019 roku powód K. N. wniósł o orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, że pozwany Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. ma zapłacić na jego rzecz kwotę 535 919,78zł. tytułem wynagrodzenia za czas pozostawanie bez pracy wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 maja 2019 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia (...) października 2019 roku V Np. (...)/19 Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. nakazał pozwanemu Miejskiemu Przedsiębiorstwu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R., aby zapłacił:

- powodowi K. N. kwotę 535 919,78zł. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 maja 2019 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 20 000zł. tytułem zwrotu części uiszczonej opłaty sądowej od pozwu;

- na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. kwotę 6796zł. tytułem nieuiszczonej części opłaty sądowej od pozwu

w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu albo wniósł w tym terminie sprzeciw do tutejszego Sądu.

Nakaz został doręczony pozwanemu 9 października 2019 roku.

W dniu 23 października 2019 roku pełnomocnik pozwanego wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości.

Pełnomocnik pozwanego wniósł o odrzucenie pozwu na podstawie art. 199§1 pkt (...) k.p.c. z uwagi na to, że kwestia zapłaty wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy została prawomocnie rozstrzygnięta wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 24 kwietnia 2019 roku w sprawie V Pa 56/18, i zasądzenie kosztów procesu, ewentualnie o oddalenie powództwa w całości.

Jednocześnie na podstawie art. 177§1 pkt 1 k.p.c. wniósł o zawieszenie postępowania w sprawie do czasu prawomocnego zakończenia postępowania toczącego się przed Sądem Najwyższym w przedmiocie rozpoznania skargi kasacyjnej od wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 24 kwietnia 2019 roku w sprawie V Pa 56/18.

Ponadto zarzucił sprzeczność żądania pozwu z zasadami współżycia społecznego oraz społeczno gospodarczym przeznaczeniem prawa za okres od 24 maja 2016 roku do 7 kwietnia 2017 roku, gdyż w tym okresie wytoczone przez powoda 29 (...) roku powództwo o przywrócenie do pracy toczące się przed Sądem Rejonowym w Radomsku w sprawie IV P 22/16 było na jego wniosek zawieszone. Zdaniem pełnomocnika pozwanego żądanie wynagrodzenia za czas zawieszenia postępowania w sprawie IV P 22/16 stanowi nadużycie prawa podmiotowego, o którym mowa w art. 8 k.p., gdyż działania powoda doprowadziły do przedłużenia postępowania w sprawie o przywrócenie do pracy.

Pełnomocnik pozwanego zarzucił także błędne ustalenie wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Pełnomocnik pozwanego podniósł, że aneks nr (...) z dnia 15 czerwca 2015 roku do umowy o pracę z 17 czerwca 2011 roku oraz uchwała nr (...) (...) (...) Spółki z ograniczona odpowiedzialnością z dnia 10 czerwca 2015 roku, na podstawie którego został zmieniony przelicznik z (...),(...) na (...),(...), uwzględniony przez powoda przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia, został uchwałą nr (...) (...) (...) Spółki z ograniczona odpowiedzialnością z dnia (...) roku uznany za nieważny. Nie może zatem stanowić podstawy obliczania wynagrodzenia powoda za czas pozostawania bez pracy. Poza tym powód w dniu (...) (...) roku został odwołany z funkcji (...) (...) Spółki z o.o.. Pełnomocnik pozwanego podniósł, że obecnie w myśl art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2016 roku o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (tj. Dz. U. z 2017 roku poz. 2190) zatrudnienie członka zarządu nie jest możliwe na podstawie umowy o pracę lecz umowy cywilnoprawnej. Ma to o tyle znaczenie, że pozwana nie mogła powoda przywrócić na stanowisko Prezesa Zarządu Spółki, bo została powołana na nie inna osoba, ani na zawrzeć stosunku pracy na stanowisko członka zarządu, gdyż wykluczały to przepisy obowiązujące w dacie przywrócenia powoda do pracy tj. 30 kwietnia 2019 roku. Tym samym po przywróceniu do pracy powód nie mógł kontynuować zatrudnienia na zasadach określonych na początku. Dlatego pozwany zrealizował obowiązek przywrócenia powoda do pracy przez wypłatę na jego rzecz wynagrodzenia w wysokości jaka przysługiwała mu w dacie rozwiązania stosunku pracy i zwolnił go z obowiązku świadczenia pracy. Pełnomocnik pozwanego podniósł, że odwołanie powoda z funkcji prezesa zarządu wiąże się automatycznie z utratą uprawnień, jakie niesie za sobą zatrudnienie na tym stanowisku, w tym przywilejów dotyczących uposażenia. Wyklucza to możliwość podwyższania wynagrodzenia powoda na zasadach przysługujących członkom zarządu, bo powód po odwołaniu z funkcji prezesa zarządu, nie był członkiem zarządu, a tym samym żądanie wypłaty wynagrodzenia w wysokości ustalonej do aktualnej wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego ogłaszanego przez Prezesa GUS.

Postanowieniem z dnia 19 listopada 2019 roku Sąd Okręgowy odmówił odrzucenia pozwu. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że w sprawie IV P 22/16 Sąd Rejonowy zasądził na rzecz powoda wynagrodzenie jedynie za okres (...) miesięcy pozostawania bez pracy w wysokości 43 659,99zł. ( 3 x14 553,33zł.), a powód pozostawał bez pracy przez dłuższy okres i w niniejszym postępowaniu dochodzi wynagrodzenia za pozostały czas pozostawania bez pracy, co wyklucza powagę rzeczy osądzonej.

Sąd Apelacyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2020 roku w sprawie IIIAPz 35/19 oddalił zażalenie pozwanego na postanowienie z dnia 19 listopada 2019 roku.

Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2019 roku Sąd Okręgowy na podstawie art. 177§1 pkt 1 k.p.c. zawiesił postępowanie w sprawie do czasu rozpoznania przez Sąd Najwyższy skargi kasacyjnej od wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 24 kwietnia 2019 roku w sprawie V Pa 56/18.

Sąd Apelacyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 5 czerwca 2020 roku w sprawie IIIAPz (...)/20 odrzucił zażalenie powoda na postanowienie z dnia 19 grudnia 2019 roku.

Postanowieniem z dnia 1 grudnia 2020 roku Sąd Najwyższy w sprawie I PK 189/19 odmówił przyjęcia do rozpoznania skargo kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 24 kwietnia 2019 roku w sprawie V Pa 56/18

Postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2021 roku Sąd Okręgowy podjął zawieszone postępowanie w sprawie.

Pełnomocnik powoda popierał powództwo.

Pełnomocnik pozwanego nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 8 k.p. z uwagi na to, że powód swoim zachowaniem doprowadził do przedłużenia postępowania w sprawie o przywrócenie do pracy. Ponadto zarzucił błędne ustalenie wysokości wynagrodzenia.

Strona powodowa nie wyraziła zgody na zawarcie ugody.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. jest Gmina M. R., która jest jedynym wspólnikiem Spółki. Organami Spółki są: zgromadzenie wspólników, rada nadzorcza, zarząd. Organem uprawnionym do reprezentacji Spółki jest Zarząd Spółki. Organem nadzoru jest Rada Nadzorcza. Do kompetencji Rady Nadzorczej należy m.in. powoływanie i odwoływanie Zarządu Spółki oraz ustalanie wysokości wynagrodzenia członków zarządu.

(dowód: odpis KRS – k. 59 akt, umowa Spółki – k. 279-286 akt)

Uchwałą nr (...) z dnia 16 czerwca 2011 roku Rady Nadzorczej Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. K. N. został z dniem 17 czerwca 2011 roku powołany na stanowisko Prezesa Spółki (...) R..

W dniu 17 czerwca 2011 roku powód K. N. zawarł z pozwanym Miejskim Przedsiębiorstwem (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. reprezentowanym przez Radę Nadzorczą umowę o pracę na stanowisku (...) Spółki, w pełnym wymiarze czasu pracy, na czas określony 5 lat, jednak nie dłużej niż do czasu zaprzestania pełnienia funkcji Prezesa Spółki, za wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości (...) –krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego ogłaszanego przez Prezesa GUS.

(dowód: uchwała nr (...) z 16.06.2011r. – k. B-1 akt osobowych, umowa o pracę – k. B-2 akt osobowych)

Aneksem nr (...) z dnia 29 maja 2013 roku wynagrodzenie powoda od dnia 1 czerwca 2013 roku wzrosło z (...) krotności do (...),2 krotności.

(dowód: aneks nr (...) z 29.05.2013r. – k. B-12 akt osobowych)

Aneksem nr (...) z dnia 15 czerwca 2015 roku, na podstawie uchwały nr (...) (...) (...) Spółki z ograniczona odpowiedzialnością z dnia 10 czerwca 2015 roku, wynagrodzenie powoda od dnia 1 czerwca 2015 roku wzrosło z (...),2 krotności do (...),(...) krotności.

(dowód: aneks nr (...) z 15.06.2015r. – k. B-22 akt osobowych)

Aneksem z dnia 5 października 2015 roku, strony zmieniły umowę o pracę z dnia 17 czerwca 2011 roku w zakresie §3 co do czasu trwania umowy o pracę, w ten sposób, że zapis „ umowa zostaje zawarta na czas określony, tj. 5 lat, jednak nie dłużej niż do czasu zaprzestania pełnienia funkcji Prezesa Spółki” zastąpiono zapisem „umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony”.

(dowód: aneks z 5.10.2015r. k. B-23 akt osobowych)

Aneks do umowy o pracę z dnia 5 października 2015 r. został zawarty z inicjatywy (...) A. M., która chciała, aby powód kontynuował bez żadnych przeszkód dotychczasową strategię spółki. Jako organ właścicielski spółki wysoko ceniła powoda jako profesjonalistę i dobrego fachowca, dzięki któremu spółka po raz pierwszy od 2002 r. w 2014 r. odnotowała zysk. Kwestię zmiany umowy na czas nieokreślony została przez nią uzgodniona z Radą Nadzorczą oraz konsultowana z prawnikami. Powód nie miał udziału w formułowaniu treści aneksu. Nie zabiegał o jego podpisanie, aneksem był mile zaskoczony.

(dowód: uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. w sprawie V Pa 56/18 w części dotyczącej dodatkowych ustaleń faktycznych – k. 496-497 akt IV P 22/16 Sądu Rejonowego w Radomsku )

Po wyborach samorządowych w R. zmienił się (...) Miasta R., został nim w miejsce A. J. F..

Po zaprzysiężeniu (...) J. F. działający jako jednoosobowe zgromadzenie wspólników powołał nowych członków Rady Nadzorczej pozwanej.

Uchwałą nr (...) z dnia (...) roku (...) (...) spółki z o.o. w R. stwierdzono nieważność uchwał i czynności Rady Nadzorczej dotyczących ustaleń wynagrodzenia (...) (...) sp. z o.o. w R. K. N. zawartych w kolejnych aneksach do umowy o pracę z dnia 17 listopada 2011 roku, jako dokonanych przez organ nieuprawniony, nie wymieniony w treści art. 6 ust 1 ustawy z dnia (...) marca 2000 roku o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi Dz. U, 2015r. poz. 2099),.

(dowód: uchwała nr (...) – k. 60 – 60 odwrót akt)

Nowo ukształtowana Rada Nadzorcza w dniu (...) (...) roku odwołała powoda ze stanowiska Prezesa pozwanej i powołała nowego prezesa R. G., a na stanowisko Wiceprezesa Zarządu S. B..

Powód sprawował funkcję Prezesa jednoosobowo, nie było za jego kadencji wiceprezesa. Po odwołaniu ze stanowiska (...) pozwany nie powierzył powodowi nowego stanowiska, ani nowego zakresu obowiązków. Powód przychodził do pracy, ale nie miał zlecanych żadnych obowiązków. Pracodawca zakazywał mu robienia czegokolwiek, kazał mu czas pracy spędzać w swoim pokoju.

Po odwołaniu powoda ze stanowiska (...), pozwany rozmawiał z powodem na temat rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron z uwagi na to, że był już wówczas w okresie ochronnym ze względu na wiek. Powód nie wyraził na to zgody, oświadczył, że chce dopracować do emerytury. Wówczas pozwany poinformował powoda, że jeśli nie zgodzi się na rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem, zostanie zwolniony w trybie art. 52 k.p.

(dowód: zeznania powoda – protokół rozprawy z dnia 17 czerwca 2021 roku od minuty 7:10 do minuty 56:49)

W dniu 15 (...) roku pozwany rozwiązał z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 kp. Z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych polegającego na:

1. uzyskaniu dla siebie korzyści majątkowej bez podstawy prawnej w wysokości 19 969,28 złotych tytułem wyrównania wynagrodzenia za rok 2014, pomimo, że zawarte z radą nadzorczą porozumienie zostało później po wypłacie wynagrodzenia unieważnione,

2. zawarciu niekorzystnej dla spółki umowy i wypłacaniu Kancelarii (...) R. P. (...) w C. wynagrodzenia mimo nieświadczenia przez nią żadnych usług oraz zaniechaniu polegającym bądź to na wypowiedzeniu umowy z dnia 18 listopada 2013 roku bądź też na egzekwowaniu obowiązków wynikających z tejże umowy.

(dowód: rozwiązanie umowy o pracę- k. 20 akt)

Powód mając na uwadze zarzuty dotyczące wypłaty mu wyrównania wynagrodzenia zwrócił pozwanej wypłaconą kwotę 19 351,86 złotych brutto (okoliczność bezsporna).

W dniu 29 (...) roku powód K. N. złożył do Sądu Rejonowego w Radomsku pozew przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. o przywrócenie do pracy w związku z bezprawnym i bezzasadnym rozwiązaniem z nim umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym w dniu 15 (...) roku oraz przyznanie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Sprawa została zarejestrowana pod sygnatura IV P 22/16.

(dowód: pozew – k. 3-15 akt sprawy IV P 22/16)

Na rozprawie w dnu 24 maja 2016 roku w sprawie IV P 22/16 pełnomocnik powoda wniósł o zawieszenie postępowania na zgodny wniosek stron. Pełnomocnik pozwanego również wniósł o zawieszenie postępowania w sprawie.

Postanowieniem z dnia 24 maja 2016 roku Sąd Rejonowy w Radomsku na podstawie art. 178 k.p.c. zawiesił postępowanie w sprawie IV P 22/16.

W dniu 6 marca 2017 roku powód wniósł o podjęcie zawieszonego postępowania.

W dniu 9 marca 2017 roku wniosek po podjęcie zawieszonego postępowania złoży także pełnomocnik powoda.

Zarządzeniem Wiceprezesa Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 7 kwietnia 2017 roku z uwagi na usprawiedliwioną nieobecność dotychczasowego sędziego referenta sprawa IV P 22/16został skierowana do referatu nowego sędziego.

Postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2017 roku Sąd Rejonowy w Radomsku podjął postępowanie w sprawie.

(dowód: protokół rozprawy z 24 maja 2016 roku – k. 145 akt IV P 22/16 , postanowienie - k. 146 akt sprawy IV P 22/16, wniosek o podjęcie zawieszonego postępowania – k. 148 i 149 akt sprawy IV P 22/16, zarządzenie – k. 151 akt sprawy IV P 22/16, postanowienie – k. 152 akt sprawy IV P 22/16 )

Wyrokiem z dnia 20 lutego 2018 roku, sygn. akt IVP 22/16 Sąd Rejonowy w Radomsku przywrócił powoda K. N. pracy u pozwanej Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z.o.o. w R. na poprzednich warunkach(punkt 1 sentencji wyroku), pod warunkiem podjęcia pracy, zasądził od pozwanej Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z.o.o. w R. na rzecz powoda K. N. kwotę 43 659,99 zł brutto tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy (punkt (...) sentencji wyroku), zasądził od pozwanej Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z.o.o. w R. na rzecz powoda K. N. kwotę 720 zł z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (punkt (...) sentencji wyroku).

(dowód: wyrok – k. 284 akt sprawy IV P 22/16)

Powód w apelacji od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 14,553,33 zł brutto miesięcznie z odsetkami ustawowymi za opóźnienie do dnia podjęcia pracy do dnia zapłaty za cały okres pozostawania powoda bez pracy oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2019 roku w sprawie V Pa 56/18,po rozpoznaniu apelacji powoda K. N. i pozwanego Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku IV Wydziału Pracy z dnia 20 lutego 2018r. sygn. IV P 22/16 oddalił apelację pozwanego oraz odrzucił apelację powoda.

Sąd Okręgowy w uzasadnieniu wyroku uznał, iż zawarcie aneksu do umowy o pracę z dnia 5 października 2015 roku zmieniające charakter umowy o pracę na czas nieokreślony było w dacie zawierania aneksu prawnie dopuszczalne , także do osób, które zatrudnione są w spółkach na stanowiskach prezesów spółek. Obowiązujące w dacie zawierania aneksu prawo pozwalało na zawieranie umów o pracę z prezesami spółek zarówno na czas określony, jak i nieokreślony bądź na czas pełnienia funkcji Prezesa.

(dowód: apelacja powoda – k. 322-324 akt sprawy IV P 22/16,wyrok z uzasadnieniem– k. 470 – akt sprawy IV P 22/16)

Postanowieniem z dnia 1 grudnia 2020 roku Sąd Najwyższy w sprawie I PK 189/19 odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 24 kwietnia 2019 roku w sprawie V Pa 56/18.

(dowód: postanowienie – k. 562-564 akt IV P 22/16)

W dniu 30 kwietnia 2019 roku powód podjął pracę u pozwanego po przywróceniu do pracy (okoliczność bezsporna)

Pismem z 30 kwietnia 2019 roku K. N. wezwał Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w R. do próby ugodowej przez zapłatę na jego rzecz wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy w wysokości 533 163zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 30 kwietnia 2019 roku do dnia zapłaty. Powód ustalił wynagrodzenie za okres od 15 (...) roku do dnia 24 kwietnia 2019 roku według (...),(...) krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego ogłaszanego przez Prezesa GUS, które wynosiło:

- w IV kwartale 2015 roku- 4280,39zł. (co daje 14 553,33zł. wynagrodzenia miesięcznego w 2016 roku ) ,

- w IV kwartale 2016 roku – 4403,78zł. (co daje 14972,85zł. wynagrodzenia miesięcznego w 2017 roku),

- w IV kwartale 2017 roku – 4793,51zł. ( co daje 16114,33zł. wynagrodzenia miesięcznego w 2018 roku) ,

- w IV kwartale 2018 roku – 5071,25zł. (co daje 17242,25zł. wynagrodzenia miesięcznego w 2019 roku).

(dowód: zawezwanie do próby ugodowej – k. 32 – 33 akt, obwieszczenie Prezesa GUS – k. 35- 38 akt)

K. N. po rozwiązaniu umowy o pracę z pozwaną w trybie art. 52 kp, nie podjął zatrudnienia z uwagi na to, że dysponował świadectwem pracy, gdzie miał wpisany dyscyplinarny tryb rozwiązania stosunku pracy, co utrudniało mu pozyskanie nowej pracy. Powód nie chciał okazywać takiego świadectwa pracy. Bez złożenia zaś ostatniego świadectwa pracy żaden pracodawca nie chciał go zatrudnić. Powód po rozwiązaniu stosunku pracy nie przebywał też na zwolnieniu lekarskim.

(dowód: pismo z 25.05.2016 roku – k. 112 akt, pisma – k. 109-111 akt)

Pismem z dnia 7 maja 2019 roku pozwany wypowiedział umowę o pracę powodowi z 17 czerwca 2011 roku z zachowaniem 3-miesięcznego wypowiedzenia ze skutkiem na 31 sierpnia 2019 roku. Jako przyczynę wskazano odwołanie z funkcji (...) w dniu (...) (...) roku uchwałą Rady Nadzorczej (...) Spółka z o.o. w R. nr (...) roku. Pozwany udzielił powodowi urlopu wypoczynkowego od 8 maja 2019 roku do 22 maja 2019 roku, a w pozostałym okresie wypowiedzenia zwolnił go z obowiązku świadczenia pracy do upływu okresu wypowiedzenia. Powód otrzymał wypowiedzenie w dniu 7 maja 2019 roku.

(dowód: wypowiedzenie – k. 218 akt)

Od dnia (...) roku powód jest uprawniony do emerytury.

(dowód: zeznania powoda – protokół rozprawy z dnia 17 czerwca 2021 roku od minuty 7:10 do minuty 56:49)

Wynagrodzenie powoda w okresie od 15 (...) roku do dnia 29 kwietnia 2019 roku, wyliczone na podstawie wysokości wynagrodzenia otrzymywanego przez powoda w dacie rozwiązania umowy o pracę 15 marca 2016 roku tj. w wysokości 14 553,33zł. miesięcznie wynosi 545 056,85zł.

(okoliczność bezsporna – wyliczenia pozwanego – k. 219 akt)

Obecny prezes i wiceprezes pozwanej Spółki zatrudnieni są na podstawie umowy cywilno­prawnej ( okoliczność bezsporna).

Wynagrodzenie (...) Spółki na podstawie uchwały nr (...) (...) (...) Spółki z oo w R. z 29 czerwca 2017 roku wynosi (...) - krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego ogłaszanego przez Prezesa GUS.

(dowód: uchwała – k. 234 akt)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo zasługuje co do zasady na uwzględnienie.

Powód w dniu 30 kwietnia 2019 roku podjął pracę u pozwanego w wyniku przywrócenia go do pracy prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku w sprawie IVP 22/16.

Stosownie do treści art. 57 § 1 k.p. pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za (...) miesiące i nie mniej niż za 1 miesiąc.

Jeżeli umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem, o którym mowa w art. 39, albo z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy; dotyczy to także przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z pracownikiem - ojcem wychowującym dziecko lub pracownikiem - innym członkiem najbliższej rodziny, o którym mowa w art. 175 ^{( 1)} pkt (...), w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego, albo gdy rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego(art. 57 § 2 k.p.).

Powód urodził się (...) W dacie wręczenia mu przez pozwanego pisma o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia (...) roku miał lat (...) miesięcy, do osiągnięcia wieku emerytalnego (który wynosił wówczas dla niego (...) miesiące) brakował mu (...) rok. Ponieważ w dacie rozwiązania umowy o pracę, powodowi brakowało nie więcej niż (...) lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, na mocy art. 39 k.p. korzystał z ochrony przedemerytalnej. Powyższe oznacza że w myśl art. 57§ 2 k.p. należy mu się wynagrodzenie za cały czas pozostawania bez pracy tj. za okres od 15 (...) roku do 29 kwietnia 2019 roku.

Przy ustalaniu wysokości należnego powodowi wynagrodzenia należy mieć na względzie, że w sprawie IV P 22/16 Sąd Rejonowy w Radomsku przywracając powoda do pracy zasądził na jego rzecz od pozwanego kwotę 43 659,99 złotych, odpowiadającą 3-miesięcznemu ostatniemu wynagrodzeniu powoda wynoszącemu 14 553,33zł., tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy pod warunkiem podjęcia pracy u pozwanej. Tylko w tym zakresie tj. co do żądania wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, wobec podjęcia przez powoda pracy u pozwanej w dniu 30 kwietnia 2019 roku, wyrok w sprawie IV P 22/16 ma powagę rzeczy osądzonej. Oznacza to, że o zasądzoną w sprawie IV P 22/16 kwotę 43 659,99zł. należy pomniejszyć należne powodowi wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy za okres od 15 (...) roku do 29 kwietnia 2019 roku. Brak zatem było podstaw do odrzucenia pozwu w niniejszej sprawie, gdyż powód domaga się w pozwie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy za okres nieobjęty wyrokiem w sprawie IVP 22/16. Nie zachodzi tu zatem powaga rzeczy osądzonej. Z tych względów Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 19 listopada 2019 roku odmówił odrzucenia pozwu, a zażalenie pozwanego zostało przez Sąd Apelacyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2020 roku w sprawie IIIAPz 35/19 oddalone. Tym samym kwestia ta została już prawomocnie rozstrzygnięta, co oznacza, że pozwany nie może ponownie domagać się odrzucenia pozwu.

Spór pomiędzy stronami koncentrował się na wysokości należnego powodowi wynagrodzenia.

Zdaniem pozwanej, w przypadku zasadności żądania, powodowi za czas pozostawania bez pracy należy się wynagrodzenie, które otrzymywał w dacie rozwiązania stosunku pracy tj. 15 (...) roku, a które wynosiło 14 553,33zł. i stanowiło (...),(...) przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego ogłaszanego przez Prezesa GUS tj. w IV kwartale 2015 roku, które wynosiło 4280,39zł.

Strona powodowa podniosła natomiast, że wysokość wynagrodzenia powoda była uzależniona od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego ogłaszanego przez Prezesa GUS. Ponieważ zaś to wynagrodzenie w IV kwartale 2016, 2017 i 2018 roku wzrastało, to wynagrodzenie powoda winno także wzrosnąć w roku 2017, 2018 i 2019, stosownie do aktualnego w danym roku przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku.

Stanowisko powoda nie zasługuje na uwzględnienie. Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, ma szczególny charakter, gdyż przesłanką jego otrzymania nie jest wykonanie pracy (art. 80 KP), ale pozostawanie bez pracy w wyniku bezprawnego rozwiązania umowy o pracę, a następnie podjęcie pracy. Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy powinno więc odpowiadać wynagrodzeniu za pracę, jakie otrzymywałby pracownik, gdyby w tym czasie pracował. Należy więc uwzględnić wszystkie prawnie dopuszczalne i konieczne zmiany (podwyższenia, ale także i obniżenia) w wysokości tego wynagrodzenia, które nastąpiłyby (musiałyby nastąpić), gdyby pracownik kontynuował zatrudnienie (zob. wyr. SN z 12.7.2011 r., II PK 18/11, OSNP 2012, Nr 17–18, poz. 220).

Wprawdzie zgodnie z umową o pracę wynagrodzenie powoda było powiązane z przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego ogłaszanego przez Prezesa GUS, ale tak ustalone wynagrodzenie było ściśle związane z zajmowaniem przez powoda kierowniczego stanowiska - (...). Powód bowiem jako Prezes Zarządu pozwanej Spółki był wynagradzany zgodnie z ustawą z dnia (...) marca 2000 roku o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi

Powód w dniu (...) roku został odwołany z funkcji (...) (...) Spółki z o.o. Od 2 (...) roku powód nie zajmował zatem kierowniczego stanowiska, nie był Prezesem Zarządu pozwanej Spółki, a zwykłym pracownikiem. Odwołanie powoda z funkcji Prezesa Zarządu – jak słusznie podnosi strona pozwana- wiąże się automatycznie z utratą uprawnień, jakie niesie za sobą zatrudnienie na tym stanowisku, w tym przywilejów dotyczących uposażenia. Wyklucza to możliwość podwyższania wynagrodzenia powoda na zasadach przysługujących członkom zarządu, bo powód po odwołaniu z funkcji prezesa zarządu, nie był członkiem zarządu, a jedynie zwykłym pracownikiem.

Dlatego powód – wobec nie obniżenia mu przez pracodawcę po odwołaniu ze stanowiska (...) wynagrodzenia w drodze wypowiedzenia zmieniającego- był uprawniony do wysokości wynagrodzenia ostatnio otrzymywanego. Nie przysługiwało mu natomiast odniesienie wskaźnika (...),(...) do aktualnego przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, bo to przysługiwało tylko osobom kierującym pozwaną spółką, a powód do takich osób - w dacie rozwiązania umowy o pracę 15 (...) roku - się nie zaliczał. Tym samym żądanie wypłaty wynagrodzenia w wysokości ustalonej do aktualnej wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego ogłaszanego przez Prezesa GUS należy uznać za bezzasadne. Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy jest bowiem pochodne od warunków zatrudnienia sprzed rozwiązania umowy o pracę, a w dacie rozwiązania umowy o pracę 15 marca 2016 roku powód nie zajmował w pozwanej Spółce stanowiska kierowniczego, był zwykłym pracownikiem.

Należy podnieść, że strona pozwana – nawet jakby chciała- to nie mogła przywrócić powoda do pracy na stanowisko (...) ani członka zarządu. I to nie tylko dlatego, że na stanowisko Prezesa Zarządu Spółki została powołana inna osoba. Jak bowiem podkreślił pełnomocnik pozwanego, obecnie w myśl art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2016 roku o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2016 roku poz. 1202.) zatrudnienie członka zarządu nie jest możliwe na podstawie umowy o pracę lecz umowy cywilnoprawnej. Pozwana nie mogła zatem powoda przywrócić do pracy na stanowisko członka zarządu, gdyż wykluczały to przepisy obowiązujące w dacie przywrócenia powoda do pracy tj. 30 kwietnia 2019 roku. Tym samym po przywróceniu do pracy powód nie mógł kontynuować zatrudnienia na zasadach określonych na początku. Dlatego pozwany zrealizował obowiązek przywrócenia powoda do pracy przez wypłatę na jego rzecz wynagrodzenia w wysokości jaka przysługiwała mu w dacie rozwiązania stosunku pracy i zwolnił go z obowiązku świadczenia pracy.

Na marginesie należy podnieść, że pozwana następcy powoda tj. nowemu Prezesowi Zarządu przyznała wynagrodzenie według przelicznika (...) -krotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, co w 2017 roku dawało kwotę 13 211,34 zł. ( 4403,78zł. x (...)), w 2018 roku – 14380,53zł. (4793,51zł. x 3), a zatem było cały czas niższe od wynagrodzenia powoda na ostatnio zajmowanym stanowisku (...) w 2016 roku , które wynosiło 14 553,33zł. Dopiero w 2019 roku wynagrodzenie Prezesa Zarządu pozwanej Spółki wynosiło 15 213,75 zł. (5071,25zł. x 3) i było wyższe zaledwie o 660,42zł. od wynagrodzenia powoda na ostatnio zajmowanym stanowisku.

Paradoksalnie zatem, gdyby była możliwość przywrócenia powoda do pracy na stanowisko (...) pozwanej Spółki, to w związku z obniżeniem przelicznika obowiązującego przy ustalaniu wynagrodzenia Prezesa Zarządu pozwanej Spółki z (...),(...) na 3, co Sąd przy ustalaniu należnego powodowi wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, byłby zobowiązany uwzględnić, należne mu wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy byłoby niższe od zasądzonego w niniejszej sprawie.

Nie ma natomiast racji strona pozwana twierdząc, że w związku z uznaniem uchwałą nr (...) (...) (...) Spółki z ograniczona odpowiedzialnością z dnia (...) roku za nieważny aneksu nr (...) z dnia 15 czerwca 2015 roku do umowy o pracę z 17 czerwca 2011 roku oraz uchwały nr (...) (...) (...) Spółki z ograniczona odpowiedzialnością z dnia 10 czerwca 2015 roku, na podstawie którego zmieniono powodowi przelicznik z (...),(...) na (...),(...), nie może on stanowić podstawy obliczenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy powoda. Uchwała nr (...) (...) (...) Spółki z ograniczona odpowiedzialnością z dnia 1 (...) roku nie ma wpływu na wysokość wynagrodzenia powoda, gdyż nie została implementowana do łączącego strony stosunku pracy. Obniżenie pracownikowi wynagrodzenia za pracę może nastąpić jedynie w drodze wypowiedzenia zmieniającego. Pracodawca – jak wyżej podniesiono - nigdy takiego wypowiedzenia zmieniającego powodowi nie wręczył, a wręcz przeciwnie po przywróceniu powoda do pracy w dniu 30 kwietnia 2019 roku, przyznał mu wynagrodzenie w takiej samej wysokości jak w dacie rozwiązania umowy o pracę 15 marca 2016 roku.

W przedmiotowej sprawie nie zaistniały także przesłanki do pozbawienia powoda, czy też zmniejszenia należnego mu wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, o co wnosiła strona pozwana, na podstawie art. 8 k.p.

W wyroku z dnia 2 sierpnia 2000 r. I PKN 750/99 Sąd Najwyższy stwierdził, że w sytuacji gdy sąd uznał, że nie można uznać by zachowanie pracownika było szczególnie naganne czy wyjątkowo rażące, nie jest zasadne skorzystanie z wyjątkowego środka prawnego jakim jest odmowa przywrócenia do pracy ze względu na zasady współżycia społecznego, czy społeczno-gospodarcze przeznaczenie prawa. Odnosi się to także w pełni do zasądzenia odszkodowania za czas pozostawania bez pracy. Zgodnie z art. 57 § 2 KP w przypadku pracownika szczególnie chronionego wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy obejmuje cały ten okres. Pracodawca podejmujący spór o przywrócenie do pracy z pracownikiem szczególnie chronionym powinien się liczyć z tym, że w przypadku przywrócenia do pracy będzie musiał zapłacić wynagrodzenie za cały czas pozostawania bez pracy.

Zdaniem Sądu nie jest dopuszczalne pozbawienie powoda w oparciu o art. 8 KP zagwarantowanych przepisami prawa roszczeń w sytuacji, gdy umowa o pracę została z nim przez pracodawcę rozwiązana bez wypowiedzenia, w okresie ochronnym ze względu na wiek przedemerytalny i to pomimo braku przyczyn uzasadniających zastosowanie takiego trybu rozwiązania umowy. Wskazane w rozwiązaniu umowy o pracę przyczyny Sąd I i II instancji uznał za nieuzasadniające zastosowanie takiego trybu rozwiązania umowy o pracę. Strona pozwana swoimi bezprawnymi działaniami doprowadziła do tego, że powód będąc w wieku przedemerytalnym przez okres od 15 (...) roku do 29 marca 2019 roku pozostawał bez pracy. Wydane powodowi świadectwo pracy ze wskazanym dyscyplinarnym trybem rozwiązania stosunku pracy, uniemożliwiało powodowi znalezienie odpowiedniej pracy. Nie ma jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że powód żądając wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy z uwagi na bezprawne rozwiązanie z nim stosunku pracy przez pozwanego, nadużywa prawa. Przyjęcie odmiennego stanowiska stanowiłoby premiowanie naruszenia prawa przez pracodawcę.

Nie zasługuje na aprobatę stanowisko strony pozwanej, iż powód nie powinien otrzymać wynagrodzenia za okres, w którym na jego wniosek postępowanie w sprawie o przywrócenie do pracy IV P 22/16 zostało zawieszone przez okres prawie roku czasu. Należy przypomnieć stronie pozwanej, że do zawieszenia postępowania w sprawie IV P 22/16 doszło na zgodny wniosek stron, a zatem przy aprobacie strony pozwanej. Tym samym okoliczność, iż postępowanie w sprawie IV P 22/16 przez prawie rok czasu się nie toczyło, obciąża w równej mierze obydwie strony, a nie tylko powoda. Bez zgody strony pozwanej nie doszłoby bowiem do zawieszenia postępowania. Dodatkowo należy zauważyć, że powód zgłaszając wniosek o zawieszenie postępowania w sprawie, jak zeznał, pozostawał w przekonaniu, że czas zawieszenia postępowania w sprawie, będzie wykorzystany przez strony na dążenie do ugodowego załatwienia sprawy. Nie było zatem intencją powoda, co teraz zarzuca pozwany, przedłużanie postępowania o przywrócenie do pracy, lecz jego zakończenie w drodze ugody. Zachowanie powoda w czasie procesu o przywrócenie do pracy nie było naganne. To strona pozwana, nie akceptując wyroku przywracającego powoda do pracy, wnosząc kolejno apelację, a następnie skargę kasacyjną, doprowadziła do tego, że powód pozostawał tak długo bez pracy. Ponadto strona pozwana mogła zabezpieczyć się przed ewentualną przegraną, proponując powodowi zatrudnienie w pozwanej Spółce na wybranym przez siebie stanowisku. Z sobie wiadomych tylko względów strona pozwana tego nie zrobiła, mimo że wiedziała (korzysta wszak z fachowej i stałej obsługi prawnej), że powód jest w okresie ochronnym i w razie przywrócenia do pracy, będzie miał prawo do żądania wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy. Pozwana nie może zatem teraz konsekwencji przegrania sprawy o przywrócenie do pracy przerzucać na powoda.

Reasumując Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uznania, iż żądanie przez powoda wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego lub społeczno - gospodarczym przeznaczeniem prawa.

Sąd zasądził na podstawie art. 57§2 kp. na rzecz powoda kwotę 501 396, 86zł. , tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, ustalając je na podstawie § 1 ust 1, §2a i §13 ust 1 i 2 rozporządzenia (...) w sprawie sposobu w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy z dnia 29 maja 1996 r. (Dz.U. Nr 62, poz. 289) tj. z dnia 20 kwietnia 2017 r. (Dz.U. z 2017 r. poz. 927) w zw. z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. poz. 14, z 2002 r. poz. 1810, z 2003 r. poz. 2290, z 2006 r. poz. 1591 oraz z 2009 r. poz. 1353), tj. w wysokości 14 553,33zł. za każdy miesiąc pozostawania bez pracy. Sąd w tym zakresie oparł się na wyliczeniach strony pozwanej zawartych w piśmie procesowym z 14 kwietnia 2021 roku (k. 219), które w zakresie obrachunkowym, nie było kwestionowane przez stronę powodową.

Wynagrodzenie powoda w okresie od 15 (...) roku do dnia 29 kwietnia 2019 roku, wyliczone na podstawie wysokości wynagrodzenia otrzymywanego przez powoda w dacie rozwiązania umowy o pracę 15 marca 2016 roku tj. w wysokości 14 553,33zł. miesięcznie wynosi 545 056,85zł. Po odjęciu od tej kwoty wynagrodzenia zasądzonego tytułem pozostawania bez pracy w sprawie IVP 22/16 43 659,99zł., należne powodowi wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy wynosi 501 396,86zł.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. zasadzając je od dnia wymagalności roszczenia o wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, czyli od dnia następnego po przywróceniu do pracy czyli od dnia 1 maja 2019 roku.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo jako niezasadne (pkt 2 wyroku).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., obciążając nimi w całości stronę pozwaną, gdyż powód uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania.

Na koszty procesu złożyła się opłata sądowa od pozwu w wysokości 26 796zł. oraz koszty zastępstwa adwokackiego pełnomocnika powoda.

Koszty zastępstwa Sąd ustalił na podstawie § 2 pkt 7 w zw. z § 9 ustęp 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800) na kwotę 8100zł.

Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika powoda o zasądzenie wysokości wynagrodzenia pełnomocnika w podwójnej stawce, gdyż wbrew supozycji strony powodowej, sprawa nie miała charakteru skomplikowanego. Podwyższenia wynagrodzenia nie uzasadnia też nakład pracy pełnomocnika strony powodowej. W sprawie odbyły się jedynie dwie rozprawy, w tym jedna w trybie zdalnym. Pełnomocnik powoda został ustanowiony już po samodzielnym wniesieniu przez powoda pozwu, w trakcie trwania procesu w dniu 5 grudnia 2019 roku. Jego praca ograniczyła się do złożenia: pisma procesowego w grudniu 2019 roku ze stanowiskiem w sprawie, zażalenia na postanowienie Sądu o zawieszeniu postępowania w sprawie, które zostało przez Sąd Apelacyjny odrzucone z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych zażalenia oraz odpowiedzi na zażalenie strony pozwanej na postanowienie o odmowie odrzucenia pozwu.

Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda uiszczoną przez powoda część opłaty sądowej od pozwu w kwocie 20 000zł. na podstawie art. 100 k.p.c. Natomiast brakującą część opłaty sądowej, której nie miał obowiązku uiścić powód, Sąd ściągnął od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa –Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. na podstawie art. 113 ust 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 k.p.c.