Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 118/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

G. K.

H. S. (1)

J. S. (1)

Czyny przypisane w punkcie I i II cz. dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W sierpniu 2020 r. G. K. wraz z H. S. (1) remontowali mieszkanie położone we W. przy ul. (...). Z kolei J. S. (1) wykonywał remont mieszkania w tej samej bramie, pod numerem 10. Mężczyźni zapoznali się ze sobą i w dniu 25 sierpnia 2020 r. J. S. (1) zaprosił G. K. i H. S. (1) do remontowanego przez siebie mieszkania. G. K. i H. S. (1) około godziny 23.00 poszli do J. S. (1). Mieli ze sobą cztery piwa i pół litra wódki. Następnie mężczyźni wspólnie spożywali alkohol. Po północy udali się do sklepu nocnego po jeszcze jedną butelkę wódki.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego G. K.

k. 42-44, 219-221, 302-304

częściowo wyjaśnienia oskarżonego H. S. (1)

k. 49-51, 222-224, 305-306

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1)

k. 66-69, 306-308, 318

protokoły konfrontacji

k. 75,76

Gdy mężczyźni wrócili do mieszkania nr (...), razem siedzieli na balkonie i rozmawiali. W pewnym momencie doszło do sprzeczki i J. S. (1) uderzył G. K. pięścią w twarz, w wyniku czego upadł on na podłogę. Leciała mu krew z nosa. J. S. (1) wszedł do mieszkania, a za nim udał się H. S. (1) i zaczął go uspokajać. J. S. (1) jednak ściągnął koszulkę, zaczął krzyczeć (...), (...) i wymachiwać metalowym przedmiotem. Uderzał w narzędzia, które były na podłodze. Robił miejsce do bójki, chciał się bić. Gdy G. K. podszedł do J. S. (1), ten uderzył go metalowym narzędziem w rękę, a następnie pięścią w twarz. G. K. przewrócił się na podłogę. Potem J. S. (1) rzucił się na H. S. (1). Doszło do bójki, każdy z mężczyzn zadawał ciosy. Mężczyźni uderzali się pięściami i kopali.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego G. K.

k. 42-44, 219-221, 302-304

częściowo wyjaśnienia oskarżonego H. S. (1)

k. 49-51, 222-224, 305-306

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1)

k. 66-69, 306-308, 318

protokoły konfrontacji

k. 75,76

W pewnym momencie mężczyźni przewrócili się. J. S. (1) leżał na H. S. (1), a G. K. próbował go odciągnąć. Wtedy J. S. (1) ugryzł H. S. (1) w ucho, odgryzając mu część małżowiny usznej. H. S. (1) zaczął krzyczeć, leciała mu krew. J. S. (1) miał krew na ustach. G. K. uderzył J. S. (1). Ten puścił H. S. (1) i nadal atakował. Bójka trwała dalej. Mężczyźni bili się w pokoju, przedpokoju i w łazience. Rzucali różnymi przedmiotami. J. S. (1) został obsypany klejem do kafelek. Odgłosy bójki około godziny 3.00 obudziły sąsiadkę K. P.. Z mieszkania nr (...) rozlegały się krzyki, hałas tłuczonych kafelek i rozbijanych sprzętów.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego G. K.

k. 42-44, 219-221, 302-304

częściowo wyjaśnienia oskarżonego H. S. (1)

k. 49-51, 222-224, 305-306

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1)

k. 66-69, 306-308, 318

protokoły konfrontacji

k. 75,76

zeznania świadka K. P.

k. 54, 310

Następnie mężczyźni opadli z sił. G. K. powstrzymywał H. S. (1), mówił, żeby już nie kopał J. S. (1). Mówił: „przestań go bić, sprawdź, czy żyje, zabrałeś mu już klucze?” G. K. i H. S. (1) około godziny 4.30 wyszli z mieszkania, zostawiając w nim J. S. (1), który leżał na podłodze. Udali się do lokalu, który remontowali. Wychodząc, H. S. (1) zamknął mieszkanie, zabrał klucze i powiesił je na płocie przy bramie. Następnie zadzwonił na numer alarmowy 112, bo potrzebował pomocy medycznej. Poinformował też dyspozytora, że pomocy może wymagać również J. S. (1).

częściowo wyjaśnienia oskarżonego G. K.

k. 42-44, 219-221, 302-304

częściowo wyjaśnienia oskarżonego H. S. (1)

k. 49-51, 222-224, 305-306

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1)

k. 66-69, 306-308, 318

protokoły konfrontacji

k. 75,76

zeznania świadka K. P.

k. 54, 310

Rano dnia 26 sierpnia 2020 r., do mieszkania położonego we W. przy ul. (...) przyjechali jego właściciele, tj. M. K. (1) i W. K.. Gdy weszli do lokalu, powiedzieli dzieciom, by zostały na zewnątrz. W środku zastali J. S. (1), który miał liczne obrażenia ciała. Miał opuchniętą twarz, krwawił. Mieszkanie było zdewastowane – ściany były poobijane i pochlapane krwią, niektóre kafelki były zniszczone, zostało wyrwane z zawiasów okno balkonowe, inne okno częściowo wyrwane, kaloryfer był wyrwany, był rozsypany cement i klej, połamane listwy przypodłogowe, rozbite lustro. (...), które były częściowo zapakowane, uległy uszkodzeniu. W łazience był rozbity sedes geberit, poobijane płytki. Na zewnątrz budynku, znajdowały się wyrzucone przez okno narzędzia, wiertła, wentylator. M. K. (2) opatrzyła J. S. (1) i zawiozła go do domu teściowej. M. K. (1) znalazła na siatce przy wejściu do klatki przy ul. (...) klucze od jej mieszkania oraz klucze od samochodu. J. S. (1) nie chciał, by zawiadamiać o zajściu Policję, mówił że całą odpowiedzialność za zniszczenia weźmie na siebie. W późniejszym czasie naprawił wszystkie szkody. W dniu 27 sierpnia 2020 r. J. S. (1) został zatrzymany przez Policję.

zeznania świadka W. K.

k. 14, 311-312

zeznania świadka M. K. (1)

k. 143, 310-311

protokół oględzin mieszkania

k. 16-17

dokumentacja fotograficzna z oględzin miejsca zdarzenia

k. 130-136

protokół zatrzymania osoby

k. 22-23

W wyniku zdarzenia z dnia 25/26 sierpnia 2020 r. G. K. odniósł obrażenia w postaci – podbiegnięcia krwawego i obrzęku na nosie, pęknięcia błony śluzowej nosa, obrzęku i otarcia błony śluzowej na wardze dolnej, obrzęku na grzbiecie, otarcia naskórka i obrzęku na barku prawym, otarcia naskórka, podbiegnięć krwawych i obrzęków na łokciu i przedramieniu prawym i ręce prawej, otarć naskórka na kończynie górnej lewej, podbiegnięć krwawych i obrzęków na udzie prawym i stopie prawej, podbiegnięć krwawych i obrzęku na udzie lewym. Obrażenia te naruszyły czynności narządów jego ciała na okres poniżej dni siedmiu.

opinia sądowo – lekarska z dnia 27.08.2020 r.

k. 30-33

uzupełniająca opinia sądowo – lekarska z dnia 5.11.2020 r.

k.159 – 162

dokumentacja medyczna

k. 195-198

ustna opinia biegłego M. G.

k. 308-309

W wyniku zdarzenia z dnia 25/26 sierpnia 2020 r. H. S. (1) odniósł obrażenia w postaci wieloodłamowego złamania paliczka bliższego palca III stopy prawej, obrzęk na stopie prawej. Obrażenia te naruszały czynności narządów jego ciała na okres powyżej siedmiu dni. Ponadto H. S. (1) odniósł obrażenie w postaci rany kąsanej małżowiny usznej lewej ze znacznym ubytkiem małżowiny. Obrażenie te stanowiło ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci trwałego i istotnego zeszpecenia.

opinia sądowo – lekarska z dnia 27.08.2020 r.

k. 26-29

uzupełniająca opinia sądowo – lekarska z dnia 5.11.2020 r.

k. 153- 158

dokumentacja medyczna

k. 185-194

ustna opinia biegłego M. G.

k. 308-309

W wyniku zdarzenia z dnia 25/26 sierpnia 2020 r. J. S. (1) odniósł obrażenia w postaci - liczne podbiegnięcia krwawe, obrzęki i otarcia naskórka oraz rana tłuczona na głowie z utrzymującym się obrzękiem okolicy stawu skroniowo – żuchwowego prawego z ograniczeniem ruchomości w tym stawie, podspojówkowy wylew krwawy w gałce ocznej prawej, rana w obrębie błony śluzowej jamy ustnej, otarcia naskórka i podbiegnięcia krwawe na szyi, liczne otarcia i podbiegnięcia krwawe oraz obrzęk naskórka na tułowiu, liczne otarcia naskórka, podbiegnięcia krwawe i obrzęk na kończynie górnej prawej, liczne otarcia naskórka i obrzęk na kończynie lewej górnej, podbiegnięcia krwawe i otarcia naskórka na kończynie dolnej prawej, podbiegnięcia krwawe i otarcia naskórka na kończynie dolnej lewej. Obrażenia te naruszyły czynności narządów jego ciała na okres powyżej siedmiu dni. Nadto z przewodu słuchowego prawego ucha wysypywał się szary proszek, tj. klej do kafelek.

opinia sądowo – lekarska z dnia 27.08.2020 r.

k. 34-39

uzupełniająca opinia sądowo – lekarska z dnia 5.11.2020 r.

k. 163-168

dokumentacja medyczna

k. 199-217

ustna opinia biegłego M. G.

k. 308-309

dokumentacja fotograficzna

k. 300-301

Oskarżony G. K. , ur. (...), posiada wykształcenie wyższe magisterskie w zakresie administracji publicznej. Jest bezdzietnym kawalerem. Obecnie nie posiada pracy i nie uzyskuje dochodów.

Oskarżony nie był karany sądownie.

oświadczenie oskarżonego

k. 302

wywiad

k. 235

karta karna

k. 244

Oskarżony H. S. (1) , ur. (...), posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest kelnerem kucharzem. Jest żonaty, ma dwoje dzieci w wieku 19 i 15 lat. Oskarżony prowadzi własną działalność gospodarczą w zakresie wykańczania mieszkań i uzyskuje dochód w wysokości około 3-3,5 tys. zł miesięcznie.

Oskarżony nie był karany sądownie.

oświadczenie oskarżonego

k. 305

wywiad

k. 236

karta karna

k. 245

Oskarżony J. S. (1), ur. (...), posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem budownictwa. Jest kawalerem, ma dwoje dzieci w wieku 9 i 11 lat. Pracuje u swojej konkubiny, a oprócz tego posiada tartak, koparki. Jest zatrudniony w oparciu o umowę o pracę w (...) w charakterze pomocy. Uzyskuje dochód w wysokości 4-6 tys. zł miesięcznie.

Oskarżony był karany sądownie.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej z dnia 18 lipca 2016 r., sygn. akt II K 596/15, za popełnienie czynu z art. 266 § 1 k.k. został skazany na karę 100 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki w kwocie 20 zł.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej z dnia 2 lutego 2018 r., sygn. akt II K 174/16, za popełnienie czynu z art. 157 § 1 k.k., został skazany na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności, przy zobowiązaniu do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Został zobowiązany do uiszczenia na rzecz pokrzywdzonego kwoty 1000 zł tytułem nawiązki.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Myślenicach z dnia 19 lutego 2019 r., sygn. akt II K 549/18, za popełnienie czynu z art. 222 § 1 k.k. został skazany na karę 100 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki w kwocie 10 zł.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej z dnia 15 stycznia 2019 r., sygn. akt II K 315/18, za popełnienie czynu z art. 191 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., został skazany na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby.

oświadczenie oskarżonego

k. 307

wywiad

k. 237

karta karna

k. 246-248

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania świadka K. P.

Sąd uznał zeznania świadka za w pełni wiarygodne. Świadek była osobą całkowicie obcą dla wszystkich uczestników postępowania i nie miała żadnego interesu w tym, by zeznawać na korzyść lub niekorzyść któregoś z oskarżonych. Świadek w nocy dnia 25/26 sierpnia 2020 r. przebywała w mieszkaniu sąsiadującym z mieszkaniem położonym we W. przy ul. (...). Słyszała odgłosy toczącej się w tym mieszkaniu bójki. Wskazała, że około godziny 3.00 obudziły ją hałasy. Słychać było trzy osoby znajdujące się pod wpływem alkoholu, przekleństwa, a także odgłosy walki, obijania kafelek i sanitariatów. Słyszała też słowa: „przestań go bić, sprawdź, czy żyje, zabrałeś mu już klucze”. Następnie około godziny 4.30 sytuacja się uspokoiła i dwóch mężczyzn wyszło na korytarz, mówiąc: „spodziewałeś się takiej reakcji ?” Świadek wskazała też, że słyszała wówczas, że osoba która została w mieszkania dawała oznaki życia, więc nie wzywała pomocy. Na rozprawie świadek zeznała nadto, że w trakcie zdarzenia nie słyszała żadnych odgłosów, które można byłoby zinterpretować jako wołanie o pomoc. Zeznania świadka korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Zeznania świadka M. K. (3)-wski

Zeznania świadka (...) (...)

Zeznania świadków były w pełni wiarygodne. Świadkowie, którzy byli właścicielami mieszkania przy ul. (...) we W. opisali stan tego lokalu, jak zastali w dniu 26 sierpnia 2020 r. Z ich relacji wynikało, że mieszkanie zostało zdewastowane. Szczegółowo podali zakres zniszczeń. Świadkowie zrelacjonowali też to, w jakim stanie znajdował się oskarżony J. S. (1). Podali, że był opuchnięty, krwawił, wobec czego udzielili mu pierwszej pomocy. Świadkowie wskazali nadto, że oskarżony nie chciał, by o zdarzeniu zawiadamiać Policję, nie chciał też korzystać z fachowej pomocy medycznej. Mówił, że razem z kolegami spożywał alkohol, a potem doszło do bójki. Zaznaczał, że całą odpowiedzialność za zniszczenia w mieszkaniu bierze na siebie i faktycznie przywrócił lokal do poprzedniego stanu. Zeznania świadków korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym.

Pisemne opinie sądowo – lekarskie sporządzone przez biegłego M. G.

Ustna opinia biegłego M. G.

Opinie sporządzone przez biegłego były jasne, spójne i logiczne. Biegły w tych opiniach jednoznacznie wypowiedział się o zakresie obrażeń, jakich każdy z oskarżonych doznał w wyniku zdarzenia z dnia 25/26 sierpnia 2020 r. Biegły określił charakter tych obrażeń w kontekście przepisów prawa karnego.

Protokół oględzin mieszkania, dokumentacja fotograficzna z oględzin miejsca zdarzenia, protokół zatrzymania osoby, dokumentacje medyczne, dokumentacja fotograficzna dotycząca obrażeń jakich doznał J. S. (1)

- Wiarygodność wymienionych dowodów nie budziła wątpliwości

Protokoły konfrontacji

Dowody te miały mniejsze znaczenia dla ustaleń w niniejszej sprawie. Oskarżeni podtrzymywali wersje zdarzenia przedstawiane przez siebie w trakcie składania wyjaśnień.

Oświadczenia oskarżonych

Wywiady

Karty karne

- Wiarygodność wymienionych dowodów nie budziła wątpliwości. W oparciu o te dowody Sąd ustalił właściwości i warunki osobiste oskarżonych oraz ich dotychczasowy tryb życia.

W.-nienia oskarżo-nych G.-rza K. i H. S. (3)-wskiego

Oskarżony G. K. w toku postępowania przygotowawczego w dniu 28 sierpnia 2020 r. (k. 42-44) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że kiedy razem z kolegą H. S. (1) remontowali mieszkanie przy ul. (...) we W., poznali J. S. (1), który remontował inne mieszkanie. W dniu 25 sierpnia 2020 r. J. S. (1) zaprosił ich do siebie, do mieszkania nr (...). Tam wszyscy razem pili alkohol – piwo i pół litra wódki. Po północy dokupili jeszcze jedną butelkę wódki, po czym wrócili do mieszkania nr (...) i razem przebywali na balkonie. Oskarżony wyjaśnił, że w pewnym momencie, zupełnie niespodziewanie, został uderzony przez J. S. (1) w twarz i przewrócił się na podłogę. J. S. (1) i H. S. (1) weszli do mieszkania. H. S. (1) próbował uspokajać J. S. (1), ale ten ściągnął koszulkę i krzyczał (...), (...). Wziął jakiś metalowy przedmiot i zaczął uderzać w narzędzia stojące na podłodze. Gdy oskarżony chciał go uspokoić, J. S. (1) uderzył go w rękę metalowym przedmiotem, po czym znowu uderzył go pięścią w twarz. Oskarżony przewrócił się, a J. S. (1) rzucił się na H. S. (1) i zaczął go bić. Oskarżony wyjaśnił, że próbował odciągnąć J. S. (1), odbijali się od ścian, każdy zadawał ciosy. W pewnym momencie wszyscy przewrócili się na podłogę. J. S. (1) leżał na H. S. (1), a oskarżony na nich. Oskarżony załapał J. S. (1) za ręce i wtedy H. S. (1) zaczął głośno krzyczeć. Oskarżony wyjaśnił, że w tym momencie J. S. (1) musiał odgryźć H. S. (1) ucho, ale on sam tego momentu nie widział. H. S. (1) leciała krew z ucha, a J. S. (1) miał krew na ustach. Oskarżony wyjaśnił, że uderzył J. S. (1), żeby puścił H. S. (1). Gdy tak się stało J. S. (1) dalej atakował. Bójka trwała nadal, wszystko działo się szybko. Oskarżony wskazał, że nie mogli z H. S. (1) wyjść z mieszkania, J. S. (1) ciągle chciał ich bić. W końcu J. S. (1) został obezwładniony i oskarżony z H. S. (1) opuścili mieszkanie. Oskarżony wyjaśnił też, że w późniejszej fazie powstrzymywał H. S. (1), żeby przestał już kopać J. S. (1).

W toku kolejnego przesłuchania (k. 219-221) oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia. Podkreślił, że jedynie bronił się przed agresją J. S. (1).

Na rozprawie (k. 302-304) oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podtrzymał wyjaśnienia złożone w toku postępowania przygotowawczego. Nie kwestionował tego, że brał udział w zdarzeniu. Podkreślił, że pierwszy cios został zadany przez J. S. (1). Zrelacjonował przebieg zajścia w taki sam sposób, jak w czasie śledztwa. Zaznaczał, że razem z H. S. (1) byli przerażeni agresją J. S. (1). Próbowali go uspokoić, chcieli jak najszybciej wyjść z mieszkania. Bronili się przed J. S. (1). Gdy wszyscy opadli z sił, oskarżony z H. S. (1) opuścili mieszkanie i H. S. (1) zadzwonił na numer 112. Powiedział, że potrzebuje pomocy, ale że też może jej wymagać J. S. (1). Oskarżony nie pamiętał, by było takie zdarzenie, żeby twarz J. S. (2) została posypana klejem. Nie wiedział też nic o tym, aby miały zostać zabrane klucze do mieszkania. Nie wydawało mu się, by były wyrzucane narzędzia przez okno, a jeżeli tak było, to nie wiedział kto to robił.

Oskarżony H. S. (1) w toku postępowania przygotowawczego w dniu 28 sierpnia 2020 r. (k. 49-51) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że pomagał swojej koleżance razem z G. K. przy remoncie mieszkania przy ul. (...) we W.. Poznali wtedy J. S. (1), który remontował mieszkanie w tej samej klatce pod numerem 10. W dniu 25 sierpnia 2020 r. J. S. (1) zaprosił ich do siebie, umówili się na piwo. Oskarżony wyjaśnił, że w związku z tym razem z G. K. poszli do J. S. (1) około godziny 23.00. Mieli ze sobą cztery piwa oraz pół litra wódki. Następnie razem spożywali ten alkohol, a po pół nocy dokupili jeszcze jedną butelkę wódki. Kiedy wrócili ze sklepu do mieszkania, siedzieli razem na balkonie. Oskarżony wyjaśnił, że w pewnym momencie J. S. (1) wstał i uderzył G. K. pięścią w twarz. W wyniku tego uderzenia G. K. spadł z krzesełka. Oskarżony wyjaśnił, że wstał i zapytał J. S. (1), co robi, chciał go uspokoić. Kiedy G. K. się podniósł i podszedł do J. S. (1), pytając o co chodzi, J. S. (1) znowu uderzył go w twarz. G. K. przewrócił się. Wtedy już wszyscy znajdowali się w pokoju. J. S. (1) zaczął rozrzucać narzędzia, które były na podłodze. Następnie rzucił się na oskarżonego. Oskarżony H. S. (1) wyjaśnił, że G. K. chciał mu pomóc. Później był „jeden wielki młyn”. Wyjaśnił też, że J. S. (1) zdjął koszulkę i krzyczał (...), (...), groził, że ich pozabija wymachując jakąś rurką. Oskarżony wskazał, że ciężko było opisać, co było po kolei. Zaznaczył, że razem z G. K. próbowali powalić J. S. (1) na podłogę, spacyfikować go, żeby mogli wyjść. Wyjaśnił też, że podczas szarpaniny, gdy byli zablokowani, poczuł nagle ból i ciepło na uchu i zobaczył krew. J. S. (1) ugryzł go wtedy w ucho. Później walka trwała dalej. Udało się J. S. (1) obezwładnić. Wyjaśnił, że uderzyli J. S. (1) jeszcze kilka razy, on sam kopnął go. Oskarżony wskazał, że podczas szarpaniny każdy zadawał ciosy. Po wyjściu z mieszkania zadzwonił na numer alarmowy. Oskarżony nie pamiętał, aby on lub G. K. mówił: „nie bij go, wystarczy”.

Podczas kolejnego przesłuchania (k. 222-224) oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia. Podkreślił, że bójkę zaczął J. S. (1), a on się tylko bronił.

Na rozprawie (k. 305-306) oskarżony H. S. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podtrzymał wyjaśnienia złożone w toku postępowania przygotowawczego. Podkreślał, że nie dało się swobodnie wyjść z mieszkania bez obezwładnienia J. S. (1), który cały czas był agresywny, groził, atakował. Oskarżony wskazał też, że wychodząc z G. K. z mieszkania, zamknął drzwi na klucz, aby J. S. (1) nie mógł ich gonić. Klucze powiesił na płocie przed klatką. Zaznaczył też, że nie pamięta takiej sytuacji, aby J. S. (1) prosił by go już nie bić, aby wzywał pomocy.

Ocena

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonych G. K. i H. S. (1), ale jedynie w części. Wyjaśnienia oskarżonych w ocenie Sądu, w dużej mierze polegały na prawdzie. Oskarżeni przedstawili w istocie wspólną wersję wydarzeń z dnia 25/26 sierpnia 2020 r.

Sąd uznał, że zgodne z rzeczywistością były twierdzenia oskarżonych, że prowodyrem całego zajścia był oskarżony J. S. (1). Oskarżeni zgodnie wskazywali, że bójka rozpoczęła się po tym, jak oskarżony J. S. (1) uderzył pięścią w twarz oskarżonego G. K.. Za prawdziwością tego stwierdzenia oprócz zgodnych wyjaśnień oskarżonych G. K. i H. S. (1), przemawiały opinie sądowo – lekarskie. Z opinii tych wynikało, że u oskarżonego G. K. stwierdzono obrażenia w postaci – podbiegnięcia krwawego i obrzęku na nosie, pęknięcia błony śluzowej nosa, obrzęku i otarcia błony śluzowej na wardze dolnej. Obrażenia te mogły zatem powstać w wyniku uderzenia pięścią w twarz. Nadto za tym, iż to oskarżony J. S. (1) sprowokował zajście przemawiały okoliczności dotyczące jego charakteru oraz dotychczasowego trybu życia. Oskarżony J. S. (1) sam w swoich wyjaśnieniach przyznał, że jest osobą nerwową, pobudliwą. Był on już w przeszłości karany za przestępstwa z użyciem przemocy. Wobec tego, zdaniem Sądu, w sytuacji stresującej dla oskarżonego, w której nie spodobało mu się z jakiś powodów postępowanie oskarżonych G. K. i H. S. (1), mógł on zareagować agresją. Jego zachowanie mogło być tym bardziej nieadekwatne do warunków, gdyż znajdował się wówczas w stanie nietrzeźwości. Alkohol spotęgował u oskarżonego negatywne emocje. Oprócz tego, na to, że oskarżeni G. K. i H. S. (1) byli zaskoczeni postępowaniem oskarżonego J. S. (1) wskazywały zeznania świadka K. P.. Świadek zeznała, że słyszała jak wychodzący z mieszkania przy ul. (...) we W. mężczyźni pytali się siebie: „spodziewałeś się takiej reakcji?”. Z zeznań obiektywnego świadka wynikało zatem, że oskarżeni faktycznie byli zdumieni, zaszokowani tym co się wydarzyło.

Sąd uznał za polegające na prawdzie wyjaśnienia oskarżonych G. K. i H. S. (1) dotyczące dalszego przebiegu zdarzenia. Oskarżeni zgodnie twierdzili, że oskarżony J. S. (1) nie reagował na próby uspokojenia go. Ściągnął koszulkę, krzyczał, groził, wymachiwał metalowym narzędziem, ponownie uderzył oskarżonego G. K. w twarz, po czym wywiązała się bójka. Jednakże Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonych, że podjęli oni walkę z oskarżonym J. S. (1) jedynie we własnej obronie. Oskarżeni podkreślali, że nie mogli opuścić mieszkania inaczej jak tylko poprzez uprzednie obezwładnienie oskarżonego J. S. (1).

Odnosząc się do powyższego, w pierwszej kolejności wskazać należało, że z wyjaśnień oskarżonych G. K. i H. S. (1) nie wynikało, by podejmowali oni realne próby wydostania się z mieszkania, w którym doszło do konfliktu. Nie ma w tych wyjaśnieniach stwierdzeń wskazujących na to, że któryś z oskarżonych kierował się do drzwi wejściowych, ale zostało to uniemożliwione przez oskarżonego J. S. (1). Żaden z oskarżonych nie próbował też wezwać pomocy z zewnątrz. Oskarżonych było dwóch, a zatem jeden z nich, zdaniem Sądu, choć przez chwilę miał możliwość np. chwycić telefon i wykonać połączenie alarmowe. Oskarżeni G. K. i H. S. (1) jednak zdecydowali sami rozprawić się z oskarżonym J. S. (1). Z wyjaśnień oskarżonych wynikało, że ciosy były zadawane przez jedną i drugą stronę konfliktu.

W ocenie Sądu zachowania oskarżonych G. K. i H. S. (1) nie można było uznać za obronę konieczną, czy też ewentualnie za przekroczenie obrony koniecznej. Zdaniem Sądu materiał dowodowy przemawiał za tym, że oskarżeni G. K. i H. S. (1) nie tylko bronili się przed oskarżonym J. S. (1), ale także atakowali go. Wymienieni oskarżeni sami przyznawali, że ciosy były zadawane zarówno przez nich, jak i przez oskarżonego J. S. (1). Podobnie wskazywał w swoich wyjaśnieniach oskarżony J. S. (1). O tym, że w mieszkaniu przy ul. (...) doszło do regularnej bitwy świadczył zakres zniszczeń tego lokalu. Nadto istotne były zeznania świadka K. P., która zeznała, że słyszała jak oskarżeni mówili jeden do drugiego: „przestań go bić, sprawdź, czy żyje, zabrałeś mu już klucze”. Takie słowa nie padają z ust człowieka, który broni się przed napastnikiem. Świadczyły one o tym, że oskarżony J. S. (1) został obezwładniony, a mimo to był dalej bity przez oskarżonych G. K. i H. S. (1). Oskarżony G. K. w swoich pierwszych wyjaśnieniach przyznał, że w pewnym momencie powstrzymywał oskarżonego H. S. (1), żeby przestał już kopać oskarżonego J. S. (1). Ponadto na to, że oskarżony J. S. (1) został mocno pobity, wskazywały opinie sądowo – lekarskie. Z opinii tych wynikało, że oskarżony doznał szeregu rozległych obrażeń ciała, w tym w jego prawym uchu znajdował się klej do kafelek. Oskarżony J. S. (1) był zatem atakowany przez oskarżonych G. K. i H. S. (1) także przy użyciu przedmiotów znajdujących się w mieszkaniu.

W.-nienia oskarżo-nego (...)

Oskarżony J. S. (1) w toku postępowania przygotowawczego w dniu 28 sierpnia 2020 r. (k. 66-69) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że poznał G. K. i H. S. (1), bo remontowali mieszkania w tej samej klatce. Podał, że oskarżeni zapraszali go na wspólne imprezy, ale on nie miał na to czasu, gdyż chciał jak najszybciej skończyć remont mieszkania przy ul. (...) we W.. W czwartek, 27 sierpnia 2020 r. zamierzał wrócić do domu. Oskarżony wyjaśnił, że dnia 25 sierpnia 2020 r., około godziny 23.00 otworzyły się drzwi, okazało się, że przyszli oskarżeni G. K. i H. S. (1). Mieli ze sobą piwo i wódkę, byli już pod wpływem alkoholu. Oskarżony wyjaśnił, że tłumaczył oskarżonym, że nie może z nimi imprezować, bo ma odebrać dziecko znad morza, ale ostatecznie przystał na ich propozycję. Usiedli razem na balkonie i pili przyniesiony alkohol. Kiedy się skończył, poszli kupić kolejną butelkę wódki. Potem wrócili do mieszkania nr (...) i siedzieli na balkonie. Oskarżony wyjaśnił, że w trakcie rozmowy oskarżeni zaczęli być wobec niego bardziej uszczypliwi. W pewnym momencie H. S. (1) wszedł do mieszkania i było z niego słychać jakieś trzaski. Oskarżony zobaczył, że kilka rzeczy w mieszkaniu zostało zniszczonych. Wskazał, że wtedy zaczęła się szamotanina. Widział urwane okno i porozwalane panele, ale nie widział tego jak H. S. (1) to niszczył. Oskarżony nie umiał powiedzieć, kto pierwszy zaczął tę szamotaninę. Oskarżony wyjaśnił, że był uderzany po głowie przez H. S. (1), chyba uderzał go pięściami. W pewnym momencie przewrócili się i szamotali się na ziemi. Jeden z oskarżonych przytrzymywał go, a drugi okładał. Oskarżony próbował się bronić. Wyjaśnił, że potem został przeciągnięty do korytarza. Dalej był bity. Oskarżeni rzucali w niego listwami, panelami, rurą od odkurzacza, pralką, sypali na niego klej do płytek. Oskarżony wyjaśnił, że wtedy już nie miał siły na nic, czekał tylko na to, aby ktoś wszedł do mieszkania i udzielił mu pomocy. Potem oskarżeni zostawili go na chwilę i zaczęli niszczyć mieszkanie. Wyrwali kaloryfery, zniszczyli ubikację. Potem przez chwilę była cisza i został czymś oblany. Oskarżeni cały czas grozili mu w wulgarnych słowach. Oskarżony wyjaśnił, że nie podnosił się i udawał, że jest nieprzytomny. Miał nadzieję, że oskarżeni zostawią go w spokoju. Obudził się następnego dnia, chyba stracił przytomność, potem przyszli do mieszkania jego właściciele i udzielili mu pomocy. Oskarżony podkreślał, że oskarżeni G. K. i H. S. (1) wprosili się do niego, on ich nie zapraszał. Zaprzeczył temu, aby miał rozpocząć bójkę, uderzając jednego z oskarżonych w twarz. Nie brał do ręki żadnych narzędzi i nie groził oskarżonym. Podał, że wszystkich zniszczeń w mieszkaniu dokonali oskarżeni. Stwierdził, że nie ściągał koszulki i nie krzyczał (...), (...). Oskarżony przyznał, że w trakcie szarpaniny mógł ugryźć w ucho H. S. (1), ale podkreślił, że zrobił to w obronie własnej. Nie wiedział, co się stało z fragmentem tego ucha. Nie korzystał ze specjalistycznej pomocy medycznej.

Na rozprawie (k. 306-308, 318) oskarżony J. S. (1) przyznał się do udziału w bójce, ale nie przyznał się do spowodowania uszczerbku na zdrowiu u H. S. (1). Zaznaczył, że zrobił to w obronie własnej. Oskarżony podtrzymał wyjaśnienia złożone w toku postępowania przygotowawczego. Wyjaśnił, że był na ziemi z H. S. (1), który trzymał go za szyję. Nie mógł mówić ani oddychać, a G. K. podbiegał do niego i go kopał. Oskarżony wskazał, że wtedy się wyszarpnął i odgryzł kawałek ucha. Wskazał, że prosił, aby oskarżeni przestali go bić. Mówił, że ma dzieci, na końcu zaczął wołać o pomoc. Kiedy tak krzyczał, był kopany, więc udał że stracił przytomność. Oskarżeni G. K. i H. S. (1) niszczyli mieszkanie. Zniszczeniu uległ też telefon oskarżonego. Stwierdził, że oskarżeni nie zamknęli mieszkania po to, aby ich nie gonił. Po tym, jak oskarżeni wyszli, zabarykadował się w mieszkaniu. Oskarżony J. S. (1) przyznał też, że jest osobą nerwową, pobudliwą. Był karany sądownie. Opisał dolegliwości, które odczuwa do dziś w związku ze zdarzeniem z dnia 25/26 sierpnia 2020 r.

Ocena

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego J. S. (1), ale jedynie w części. Wyjaśnienia oskarżonego w ocenie Sądu, w dużej mierze nie polegały na prawdzie.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego J. S. (1), że to nie on był prowodyrem całego zajścia. Wyjaśnienia oskarżonego były tu sprzeczne z wyjaśnieniami oskarżonych G. K. i H. S. (1). Oskarżeni zgodnie wskazywali, że bójka rozpoczęła się po tym, jak oskarżony J. S. (1) uderzył pięścią w twarz oskarżonego G. K.. Za prawdziwością tego stwierdzenia oprócz zgodnych wyjaśnień oskarżonych G. K. i H. S. (1), przemawiały opinie sądowo – lekarskie. Z opinii tych wynikało, że u oskarżonego G. K. stwierdzono obrażenia w postaci – podbiegnięcia krwawego i obrzęku na nosie, pęknięcia błony śluzowej nosa, obrzęku i otarcia błony śluzowej na wardze dolnej. Obrażenia te mogły zatem powstać w wyniku uderzenia pięścią w twarz. Nadto za tym, iż to oskarżony J. S. (1) sprowokował zajście przemawiały okoliczności dotyczące jego charakteru oraz dotychczasowego trybu życia. Oskarżony J. S. (1) sam w swoich wyjaśnieniach przyznał, że jest osobą nerwową, pobudliwą. Był on już w przeszłości karany za przestępstwa z użyciem przemocy. Wobec tego, zdaniem Sądu, w sytuacji stresującej dla oskarżonego, w której nie spodobało mu się z jakiś powodów postępowanie oskarżonych G. K. i H. S. (1), mógł on zareagować agresją. Jego zachowanie mogło być tym bardziej nieadekwatne do warunków, gdyż znajdował się wówczas w stanie nietrzeźwości. Alkohol spotęgował u oskarżonego negatywne emocje. Ponadto, w ocenie Sądu oskarżony J. S. (1) przedstawił mało prawdopodobną wersję, iż to oskarżony H. S. (1) rozpoczął konflikt. Z wyjaśnień oskarżonego J. S. (1) wynikało, że oskarżony H. S. (1) w pewnym momencie opuścił balkon, na którym wszyscy siedzieli i zaczął niszczyć mieszkanie. Jednak trudno przyjąć, że oskarżony ten tak po prostu, bez powodu przystąpił do dewastacji lokalu.

Sąd nie dał też wiary wyjaśnieniom oskarżonego J. S. (1), który zaprzeczał temu, aby miał ściągnąć koszulkę, krzyczeć i grozić oskarżonym G. K. i H. S. (1). Wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1) stały tu w sprzeczności ze zgodnymi wyjaśnieniami pozostałych oskarżonych.

Nie było też prawdą to, iż oskarżony J. S. (1) był w czasie zajścia jedynie stroną broniącą się. Oskarżeni G. K. i H. S. (1) podkreślali wielokrotnie w swoich wyjaśnieniach, potężną agresję oskarżonego J. S. (1), który wciąż ich atakował i wyrażał wolę walki. Na to, że oskarżeni G. K. i H. S. (1) byli atakowani przez oskarżonego J. S. (1), wskazywały opinie sądowo – lekarskie, w których stwierdzono, iż w wyniku zajścia oskarżeni odnieśli szereg obrażeń ciała. Oskarżony J. S. (1) odgryzł oskarżonemu H. S. (1) fragment małżowiny usznej. O tym, że w mieszkaniu przy ul. (...) doszło do regularnej bitwy świadczył zakres zniszczeń tego lokalu. Oprócz tego, na to, że oskarżeni G. K. i H. S. (1) byli zaskoczeni postępowaniem oskarżonego J. S. (1) wskazywały zeznania świadka K. P.. Świadek zeznała, że słyszała jak wychodzący z mieszkania przy ul. (...) we W. mężczyźni pytali się siebie: „spodziewałeś się takiej reakcji?”. Z zeznań obiektywnego świadka wynikało zatem, że oskarżeni faktycznie byli zdumieni, zaszokowani tym co się wydarzyło. Sąd nie dał też wiary wyjaśnieniom oskarżonego J. S. (1), że w trakcie zdarzenia był słabszą stroną konfliktu i wzywał pomocy. Świadek K. P., która słyszała słowa padające w czasie bójki w sąsiednim mieszkaniu, zeznała, że w trakcie zdarzenia nie słyszała żadnych odgłosów, które można byłoby zinterpretować jako wołanie o pomoc. Zdaniem Sądu nie można było też zgodzić się z oskarżonym J. S. (1), że wszystkich zniszczeń w mieszkaniu przy ul. (...) we W., dokonali wyłącznie oskarżeni G. K. i H. S. (1). Gdyby tak faktycznie było oskarżony J. S. (1) nie brałby wyłącznie na siebie odpowiedzialności za zniszczenia. Jak wynikało z zeznań świadków M. K. (1) i W. K. oskarżony własnym staraniem przywrócił lokal do stanu poprzedniego. Ponadto w ocenie Sądu na to, że oskarżony J. S. (1) nie był jedynie osobą pokrzywdzoną w wyniku zajścia świadczyło to, że nie chciał aby o tym zdarzeniu informować Policję, nie chciał też skorzystać z fachowej pomocy medycznej. Zdaniem Sądu taka postawa oskarżonego wynikała z tego, iż wolał on, by zdarzeniem tym nie interesowały się żadne służby.

Za polegające na prawdzie Sąd uznał natomiast wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1), iż był on atakowany przez pozostałych oskarżonych, w tym rzucali oni w niego różnymi przedmiotami. Okoliczność ta wynikała z wyjaśnień oskarżonych G. K. i H. S. (1), jak też z opinii sądowo – lekarskich dotyczących obrażeń oskarżonego J. S. (1), jakich doznał w wyniku zdarzenia.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt II cz. dyspozytywnej wyroku

J. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie oskarżonego J. S. (1) wypełniło znamiona przestępstwa z art. 158 § 1 k.k. i art. 156 § 1 pkt 2 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Dyspozycję artykułu 158 § 1 k.k. wypełnia ten, kto bierze udział w bójce lub w pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1. Przedmiotem tego przestępstwa są życie i zdrowie. Przestępstwo to można popełnić tylko przez działanie. Jest to przestępstwo materialne. Do jego znamion należy skutek. W § 1 jest nim narażenie człowieka na niebezpieczeństwo utraty życia lub spowodowania uszczerbku na zdrowiu (ciężkiego lub średniego). W orzecznictwie wskazuje się, że jako skutek dla tego typu przestępstwa należy traktować już samo narażenie pokrzywdzonego na uszczerbek na zdrowiu w rozumieniu art. 157 § 1 k.k. lub narażenie go na dalej idące niebezpieczeństwo, tj. uszczerbku wskazanego w art. 156 § 1 k.k. lub nawet utraty życia. Przez bójkę rozumie się zdarzenie, w którym biorą udział co najmniej trzy osoby i każda z nich jednocześnie atakuje i broni się (nie można wskazać strony wyłącznie ofensywnej i wyłącznie defensywnej). Strona podmiotowa tego przestępstwa polega na umyślności. Może ono zostać popełnione zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. (por. Mozgawa Marek, red. Kodeks karny. Komentarz aktualizowany – LEX)

Z kolei dyspozycję art. 156 § 1 pkt 2 k.k. wypełnia ten, kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci między innymi trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała. Dyspozycję art. 157 § 2 k.k. zaś, wypełnia ten kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni.

Oskarżony J. S. (1) w dniu 25/26 sierpnia 2020 r. brał udział w bójce, podczas której zadawał uderzenia i kopnięcia po całym ciele H. S. (1) i G. K.. W zdarzeniu tym nie było strony jedynie broniącej się i atakującej. W wyniku bójki, działań oskarżonego J. S. (1), oskarżony H. S. (1) odniósł obrażenia w postaci - wieloodłamowego złamania paliczka bliższego palca III stopy prawej, obrzęk na stopie prawej. Obrażenia te naruszały czynności narządów jego ciała na okres powyżej siedmiu dni. Z kolei oskarżony G. K. odniósł obrażenia w postaci podbiegnięcia krwawego i obrzęku na nosie, pęknięcia błony śluzowej nosa, obrzęku i otarcia błony śluzowej na wardze dolnej, obrzęku na grzbiecie, otarcia naskórka i obrzęku na barku prawym, otarcia naskórka, podbiegnięć krwawych i obrzęków na łokciu i przedramieniu prawym i ręce prawej, otarć naskórka na kończynie górnej lewej, podbiegnięć krwawych i obrzęków na udzie prawym i stopie prawej, podbiegnięć krwawych i obrzęku na udzie lewym. Obrażenia te naruszyły czynności narządów jego ciała na okres poniżej dni siedmiu. Oskarżony H. S. (1) został narażony na nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. Ponadto oskarżony J. S. (1) w czasie bójki, odgryzł oskarżonemu H. S. (1) fragment ucha lewego, powodując u niego obrażenia w postaci rany kąsanej małżowiny usznej lewej ze znacznym ubytkiem małżowiny. W ten sposób oskarżony spowodował u oskarżonego H. S. (1) ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci trwałego, istotnego zeszpecenia. Oskarżony J. S. (1) działał umyślnie, w zamiarze bezpośrednim.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Punkt I cz. dyspozytywnej wyroku

G. K. i H. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie oskarżonych G. K. i H. S. (1) wypełniło znamiona przestępstwa z art. 158 § 1 k.k. Dyspozycję tego artykułu wypełnia ten, kto bierze udział w bójce lub w pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1. Przedmiotem tego przestępstwa są życie i zdrowie. Przestępstwo to można popełnić tylko przez działanie. Jest to przestępstwo materialne. Do jego znamion należy skutek. W § 1 jest nim narażenie człowieka na niebezpieczeństwo utraty życia lub spowodowania uszczerbku na zdrowiu (ciężkiego lub średniego). W orzecznictwie wskazuje się, że jako skutek dla tego typu przestępstwa należy traktować już samo narażenie pokrzywdzonego na uszczerbek na zdrowiu w rozumieniu art. 157 § 1 k.k. lub narażenie go na dalej idące niebezpieczeństwo, tj. uszczerbku wskazanego w art. 156 § 1 k.k. lub nawet utraty życia. Przez bójkę rozumie się zdarzenie, w którym biorą udział co najmniej trzy osoby i każda z nich jednocześnie atakuje i broni się (nie można wskazać strony wyłącznie ofensywnej i wyłącznie defensywnej). Strona podmiotowa tego przestępstwa polega na umyślności. Może ono zostać popełnione zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. (por. Mozgawa Marek, red. Kodeks karny. Komentarz aktualizowany – LEX)

W niniejszej sprawie oskarżeni G. K. i H. S. (1) brali udział w bójce wraz z oskarżonym J. S. (1), podczas której zadawali mu uderzenia pięściami i kopali go po całym ciele. W zdarzeniu tym nie było strony jedynie broniącej się i atakującej. Oskarżeni G. K. i H. S. (1) narazili w ten sposób oskarżonego J. S. (1) na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 k.k., tj. średniego uszczerbku na zdrowiu.

Sąd zmienił kwalifikację prawną czynu przypisanego oskarżonym. Sąd uznał, że nie można było przypisać oskarżonym skutków w postaci spowodowania obrażeń ciała u oskarżonego J. S. (1). Bójka była zdarzeniem dynamicznym i nie można było ustalić, który oskarżony, jakie konkretnie obrażenia ciała spowodował u oskarżonego J. S. (1).

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

G. K. H. S. (1)

Punkt I, III i IV cz. dyspozytywnej wyroku

Wymierzając oskarżonym G. K. i H. S. (1) kary pozbawienia wolności za przypisane im przestępstwa, Sąd baczył, aby ich dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oraz społecznej szkodliwości popełnionych przez nich czynów. Sąd uznał, że wymierzone w punkcie I części dyspozytywnej wyroku kary pozbawienia wolności będą adekwatne do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynów oraz uczynią zadość wymaganiom art. 53 § 1 i § 2 k.k. W przekonaniu Sądu kary pozbawienia wolności w orzeczonych wymiarach spełnią stawiane im cele zapobiegawcze i wychowawcze w odniesieniu do oskarżonych. Winny one unaocznić oskarżonym naganność ich zachowania, oraz zapobiec powrotowi do naruszania przez nich porządku prawnego. Natomiast w ramach prewencji ogólnej wymierzone oskarżonym kary z jednej strony powinny odstraszać potencjalnych sprawców tego rodzaju przestępstw, a z drugiej ukazując naganność tego rodzaju zachowań oraz nieuchronność kary, winny pozytywnie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Sąd kierował się tym by kary odzwierciedlały stopień winy. Oskarżeni mieli pełną swobodę wyboru i realizacji zachowania zgodnego z prawem. Rozwój intelektualny, emocjonalny i społeczny każdego z oskarżonych dawał możliwość podjęcia decyzji o zachowaniu zgodnym w prawem. Oskarżeni posiadali możliwość sterowania swoim postępowaniem, dokonywania wyborów pomiędzy zachowaniem pożądanym z ogólnospołecznego punktu widzenia i sprzecznym z modelem poprawnych społecznie relacji międzyludzkich. Mimo tego oskarżeni zdecydowali się na podjęcie działań sprzecznych z prawem, karygodnych i społecznie szkodliwych. Zdecydowali się by na agresję oskarżonego J. S. (1) odpowiedzieć również agresją i przemocą.

Okolicznością obciążającą przy wymiarze kar była duża społeczna szkodliwość czynów popełnionych przez oskarżonych. Czyny te godziły w bardzo istotne dobro prawne jakim jest zdrowie i życie człowieka. Oskarżeni uczestniczyli w bójce, w której w wyniku ich przemocowych działań oskarżony J. S. (1) był narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo doznania średniego uszczerbku na zdrowiu. Okolicznością łagodzącą było natomiast to, że oskarżeni nie byli dotychczas karani sądownie. Ponadto nie byli oni inicjatorami zajścia, działali spontanicznie, pod wpływem chwili, będąc zaskoczonymi zaistniałą sytuacją.

Sąd mając na uwadze całokształt okoliczności niniejszej sprawy uznał, że oskarżeni zasługiwali na to, by wykonanie orzeczonych wobec nich kar pozbawienia wolności, zostało warunkowo zawieszone. Sąd przyjął bowiem, że prognoza kryminologiczna oskarżonych, którzy dotychczas nigdy nie byli karani sądownie, jest pozytywna. Popełnione przez nich przestępstwa miały charakter incydentalny. Sąd zawiesił oskarżonym wykonanie orzeczonych kar pozbawienia wolności na okres 2 lat próby. W ocenie Sądu jest to okres potrzebny na zapewnienie prewencyjnego oddziaływania na oskarżonych, jak i dla weryfikacji postawionej prognozy kryminologicznej.

Sąd zobowiązał nadto oskarżonych do systematycznego informowania Sądu o przebiegu okresu próby, a ponadto do powstrzymania się od nadużywania alkoholu w okresie próby.

J. S. (1)

Punkt II cz. dyspozytywnej wyroku

Wymierzając oskarżonemu J. S. (1) karę pozbawienia wolności za przypisane mu przestępstwo, Sąd baczył, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oraz społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. Sąd uznał, że wymierzona w punkcie II części dyspozytywnej wyroku kara pozbawienia wolności będzie adekwatna do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynu oraz uczyni zadość wymaganiom art. 53 § 1 i § 2 k.k. W przekonaniu Sądu kara pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze spełni stawiane jej cele zapobiegawcze i wychowawcze w odniesieniu do oskarżonego. Winna ona unaocznić oskarżonemu naganność jego zachowania, oraz zapobiec powrotowi do naruszania przez niego porządku prawnego. Natomiast w ramach prewencji ogólnej wymierzona oskarżonemu kara z jednej strony powinna odstraszać potencjalnych sprawców tego rodzaju przestępstw, a z drugiej ukazując naganność tego rodzaju zachowań oraz nieuchronność kary, winna pozytywnie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Sąd kierował się tym by kara odzwierciedlała stopień winy. Oskarżony miał pełną swobodę wyboru i realizacji zachowania zgodnego z prawem. Rozwój intelektualny, emocjonalny i społeczny dawał mu możliwość podjęcia decyzji o zachowaniu zgodnym w prawem. Oskarżony posiadał możliwość sterowania swoim postępowaniem, dokonywania wyborów pomiędzy zachowaniem pożądanym z ogólnospołecznego punktu widzenia i sprzecznym z modelem poprawnych społecznie relacji międzyludzkich. Mimo tego oskarżony zdecydował się na podjęcie działań sprzecznych z prawem, karygodnych i społecznie szkodliwych.

Okolicznością obciążającą przy wymiarze kary była duża społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego. Czyn ten godził w bardzo istotne dobro prawne jakim jest zdrowie i życie człowieka. Oskarżony uczestniczył w bójce, którą sam wywołał. Nadto spowodował u oskarżonego H. S. (1) ciężki uszczerbek na zdrowiu. Oskarżony był już karany sądownie za przestępstwa z użyciem przemocy. Sąd nie znalazł okoliczności łagodzących.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. S. (1)

Punkt V cz. dyspozyty-wnej wyroku

Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu J. S. (1) na poczet kary pozbawienia wolności okres jego zatrzymania.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt VI cz. dyspozyty-wnej wyroku

Sąd na podstawie ar. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonych G. K., H. S. (1) i J. S. (1) koszty postępowania na nich przypadające, w tym wymierzył im opłaty.

6.  1Podpis

Mariusz Wiązek