Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE

A. J. został oskarżony o to, że w dniu 01 lutego 2013 roku o godz. 21:30 w H. przy ul. (...) dokonał kradzieży z włamaniem do zbiornika paliwa samochodu ciężarowego marki V. o numerze rejestracyjnym (...) w ten sposób, że po uprzednim przedostaniu się na ogrodzony siatką parking firmy (...) przy użyciu nieustalonego narzędzia odkręcił śrubę zabezpieczającą wlew paliwa, a następnie przy użyciu gumowej rurki dokonał z jego wnętrza zaboru w celu przywłaszczenia 124 l oleju napędowego o wartości strat 679,52 zł na szkodę firmy (...) G. K. z siedzibą w H., tj. o czyn kwalifikowany z art. 279§1 k.k.

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim Zamiejscowy VII Wydział Karny z siedzibą w Hajnówce wyrokiem z dnia 26 sierpnia 2013 roku w sprawie o sygn. akt VII K 92/13 oskarżonego A. J.uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu mocą aktu oskarżenia czynu wypełniającego dyspozycję występku z art. 279 §1 k.k. i za to na podstawie art. 279 §1 k.k. skazał go i jednocześnie wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69 §1 i §2 k.k. oraz art. 70 §1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 2 (dwóch) lat.

Na podstawie art. 46 §1 k.k. zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego firmy (...) z siedzibą w H. kwoty 515,12 zł (pięciuset piętnastu złotych i dwunastu groszy).

Na podstawie art. 44 §2 k.k. orzekł względem oskarżonego środek karny – przepadek dowodów rzeczowych w postaci plastikowego kanistra o pojemności 30 litrów oraz gumowego przewodu o długości 1,95 metra szczegółowo opisanych i zapisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/11/2013 pod pozycjami 1 i 2 na karcie 42 akt niniejszej sprawy.

Na podstawie art. 624§1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania i opłat przejmując je w całości na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżony A. J. wskazując, że Sąd Rejonowy wszelkie wątpliwości rozstrzygnął na jego niekorzyść opierając ustalenia na przypuszczeniach, a nie dowodach. Zarzucił również brak możliwości przesłuchania na rozprawie A. S., który mógłby potwierdzić częściowo jego wersję wydarzeń.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie o tyle, o ile doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku w części dotyczącej ilości paliwa, którego zaboru dokonał, wartości spowodowanej szkody w mieniu pokrzywdzonego i w efekcie obowiązku jej naprawienia. W pozostałym zakresie jako niezasadna nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, że kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku wykazała, że Sąd I instancji przyjął prawidłowe ustalenia co do sprawstwa oskarżonego A. J. i jego winy w zarzuconym mu czynie. Sądowa ocena dowodów (poza kwestią dotyczącą ilości przedmiotu zaboru i wysokości szkody, o czym niżej) nie wykazuje błędów natury faktycznej (niezgodności z treścią dowodu, pominięcia pewnych dowodów) oraz logicznej (błędów rozumowania i wnioskowania), a także nie jest sprzeczna z doświadczeniem życiowym lub wskazaniami wiedzy. Tym samym pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k.

Sąd I instancji nie oparł się – jak wskazuje na to apelujący – na przypuszczeniach, a konkretnych dowodach właściwie je oceniając. Zarówno zeznania świadków D. D., funkcjonariuszy Policji przybyłych na interwencję, którzy ujęli oskarżonego i dokonywali oględzin, jak również częściowo wyjaśnienia samego A. J. wskazują, że w dniu 01 lutego 2013 roku dopuścił się on zarzuconego mu zachowania włamując się do baku paliwa pojazdu marki V. należącego do firmy (...). Z w/w dowodów wynika, że jego zachowanie polegało na tym, że po uprzednim przedostaniu się na teren ogrodzonego siatką parkingu za pomocą nieustalonego narzędzia odkręcił śrubę zabezpieczającą wlew paliwa tego pojazdu, a następnie przy użyciu gumowej rurki dokonał zaboru oleju napędowego w celu przywłaszczenia na szkodę w/w firmy.

W szczególności zasadnie Sąd I instancji stwierdził, że zbiornik z paliwem w w/w pojeździe, przeciwnie do twierdzeń A. J., był zabezpieczony. Przeczą temu wprost nie tylko przeprowadzone dowody (m.in. A. D. – użytkownik pojazdu wskazał, że przed zdarzeniem bak był zamknięty, zabezpieczony specjalną śrubą, które to zabezpieczenie otwiera się kluczem k. 13v, 132v), ale również zasady logicznego rozumowania. Trudno bowiem uznać – jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy, że na ogrodzonym parkingu (oskarżony najpierw przedostał się przez siatkę), w porze nocnej pozostawiono by pojazd ciężarowy z otwartym bakiem. Tym bardziej, że był on zatankowany do pełna i przygotowany do wyjazdu w trasę.

Wbrew twierdzeniom A. J. Sąd Okręgowy nie stwierdził w tym zakresie żadnych uchybień tak przy ocenie, jak i przy gromadzeniu dowodów. W szczególności nie jest tak, jak wskazuje apelujący, że nie miał on możliwość zgłoszenia wniosku dowodowego o przesłuchanie w charakterze świadka A. S., a wręcz przeciwnie. Jak wynika z protokołu rozprawy w dniu 10 czerwca 2013 roku oskarżony miał możliwość inicjatywy dowodowej (wniósł o przeprowadzenie dowodu z zeznań funkcjonariuszy Policji dokonujących oględzin i wniosek został uwzględniony k. 134). Nie domagał się natomiast przesłuchania A. S., a przed zamknięciem przewodu sądowego oświadczył, że nie żąda uzupełnienia postępowania dowodowego, nie wnosi o przeprowadzenie dodatkowych dowodów (k. 161). Dlatego też nie sposób czynić i w tym zakresie Sądowi Rejonowemu żadnych zarzutów.

Na marginesie jedynie wskazać należy, że zeznania A. S. nie mogły zmienić ustaleń odnośnie zarzuconego oskarżonemu zachowania, bowiem A. S. nie był obecny w momencie dokonywania przez oskarżonego kradzieży paliwa. Jak wyjaśnił sam oskarżony A. J. na rozprawie „A. S. nic nie widział w tym wypadku. Ja tylko przyjechałem do A. S. żeby się pożegnać i to tyle” (k. 134). Do powzięcia przestępczego zamiaru, pozbycia się zabezpieczenia i finalnie kradzieży paliwa z pojazdu marki V. należącego do firmy (...) doszło po tym, jak A. J. pożegnał się z A. S. i wracał do domu. Sam oskarżony w toku składanych wyjaśnień wskazał również: „wtedy po rozstaniu się z A. S. wpadłem na pomysł, że w związku z tym, że miałem w samochodzie baniak 30 l. na ropę, to pójdę i ściągnę trochę oleju napędowego z samochodów zaparkowanych na terenie firmy (...)” (k. 35).

Reasumując, nie ulega wątpliwości prawidłowość ustalenia, że A. J. swoim zachowaniem dopuścił się kradzieży z włamaniem do zbiornika paliwa samochodu ciężarowego marki V. na szkodę firmy (...), czym wyczerpał znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 279§1 k.k.

Obligatoryjność poddania zaskarżonego wyroku totalnej kontroli odwoławczej (wobec jej wniesienia przez samego oskarżonego osobiście – porównaj m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 05 lipca 2007 roku w sprawie o sygn. akt IV KZ 44/07, OSNwSK 2007/1/1554) doprowadziła natomiast do ujawnienia i wyeliminowania przez Sąd Okręgowy popełnionych przez Sąd I instancji błędów w zakresie ilości oleju napędowego, której zaboru dokonał A. J., wartości spowodowanej szkody w mieniu pokrzywdzonego i w efekcie obowiązku jej naprawienia.

W szczególności wskazać należy, że zgromadzony materiał dowodowy pozwolił na przyjęcie, że A. J. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 30 litrów oleju napędowego, a nie jak przyjął Sąd I instancji 124 litrów tego oleju. Z prawidłowych ustaleń poczynionych przez Sąd Rejonowy wynika, że A. J. po tym jak powziął zamiar dokonania zaboru paliwa wziął ze sobą z samochodu gumowy wężyk i 30 – litrowy baniak, który napełnił zanim został spłoszony przez D. D. (takie przedmioty również ujawniona na miejscu zdarzenia i opisano w protokole oględzin k. 9 – 10).

W tej sytuacji nie sposób przyjąć, że dokonał on zaboru większej niż 30 litrów ilości paliwa. Przypomnieć należy, że kradzież jest dokonana w chwili zawładnięcia przez sprawcę cudzą rzeczą w zamiarze jej przywłaszczenia (porównaj Kulik Marek, komentarz do art. 278 kodeksu karnego. LEX).

Brak jest dowodów na ustalenie, że A. J. udając się na miejsce zdarzenia z 30 – sto litrowym baniakiem, a także realizując zachowania sprawcze (wypełniając baniak paliwem z baku) miał zamiar przywłaszczyć paliwo w większej ilości.

Tego stanowiska nie może zmienić fakt, że po jego spłoszeniu z baku pojazdu wyciekła większa ilość ropy. Niewątpliwie ta okoliczność winna mieć znaczenie przy ustalaniu szkody jaką oskarżony swoim zachowaniem wyrządził w mieniu pokrzywdzonego. To za sprawą jego zachowania, użycia i pozostawienia wężyka w baku do ziemi spłynęła bowiem większa ilość ropy. Jak zeznał m.in. T. W. – funkcjonariusz Policji interweniujący na miejscu zdarzenia ropa była porozlewana, było mokro, czuć było paliwo, a po oględzinach musiał prać buty, bo miał na nich ropę (k. 161). Przy tym nie sposób zgodzić się z Sądem Rejonowym, że ze zbiornika wyciekło 94 litry ropy.

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym zeznań świadków J. W. – przeprowadzającego tankowanie wszystkich pojazdów w firmie (...), także po zdarzeniu pojazdu marki V. (k. 63v, 124), W. T. – funkcjonariusza Policji obecnego przy tym tankowaniu (k. 160v) oraz ze sporządzonej przez niego notatki urzędowej (k. 29) następnego dnia, po dokonaniu przez A. J. zaboru paliwa, do baku przedmiotowego pojazdu zatankowano do pełna 94 litry paliwa (przed zdarzeniem bak był również w pełni wypełniony ropą – pojazd był przygotowany do wyjazdu w trasę). Z tego płynie wniosek, że wskutek zachowania oskarżonego powstał brak paliwa w łącznej ilości 94 – ech litrów. Jako, że 30 litrów było w baniaku, którego oskarżony nie zdołał przenieść z miejsca zaboru wobec spłoszenia go przez D. D. (ilość ta została odzyskana przez pokrzywdzonego), do ziemi wyciekło 64 litry paliwa (94 – 30 = 64).

Dlatego też zaskarżony wyrok należało zmienić w ten sposób, że w przypisanym czynie w punkcie I części dyspozytywnej wyroku należało przyjąć, że oskarżony dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 30 litrów oleju napędowego o wartości 164,40 złotych (30 litrów x 5,48 zł. /średnia cena paliwa w okresie zdarzenia k. 16/), powodując łączną szkodę w mieniu pokrzywdzonego w kwocie 515,12 złotych (94 litry x 5,48 zł.). Jednocześnie w punkcie III części dyspozytywnej wyroku należało przyjąć kwotę 350,72 złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody. Jako, że pokrzywdzony – jak wskazano powyżej – odzyskał 30 litrów paliwa znajdującego się w baniaku (k. 15) należało mu zasądzić kwotę za utracone wobec zachowania oskarżonego 64 litry paliwa (64x 5,48 zł.).

Nie dopatrując się innych uchybień, które mogłyby mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku zwłaszcza, że wymierzona oskarżonemu kara (orzeczona w dolnych granicach ustawowego zagrożenia z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na najkrótszy możliwy okres próby) nie nosi cech niewspółmierności, a w szczególności w stopniu rażącym (art. 438 pkt 4 k.p.k.) w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.

Na mocy art. 624§1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. z uwagi na sytuację majątkową oskarżonego utrzymującego się z pracy dorywczej, i posiadającego na utrzymaniu dziecko zwolniono go od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

O kosztach obrony z urzędu za postępowanie odwoławcze orzeczono na mocy §14 ust. 2 pkt 4 w zw. z §2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348, z późn. zm).