Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2020 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Kryńska – Mozolewska

Protokolant: starszy protokolant sądowy Marzena Szablewska

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2020 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa H. R.

przeciwko Szkole Podstawowej w O.

o uchylenie kary porządkowej

1.  uchyla karę porządkową upomnienia nałożoną na powódkę H. R. dnia 8 października 2018 roku;

2.  zasądza na rzecz powódki H. R. od pozwanej Szkoły Podstawowej w O. kwotę 120,00 zł (słownie: sto dwadzieścia złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VI P 490/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 grudnia 2018 roku (data na kopercie) powódka H. R. wniosła o uchylenie nałożonej na nią kary porządkowej upomnienia. Jako pozwanego powódka wskazała Szkołę Podstawową w O..

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że dnia 8 października 2018 roku została na nią nałożona kara porządkowa upomnienia za nieprzeprowadzenie zajęć rozwijających kreatywność (zajęcia plastyczne i muzyczne dla międzyoddziałowych grup uczniów) w dniach 1, 2, 3 i 5 października 2018 roku. Powódka wskazała, że w tych dniach i w określonych godzinach lekcyjnych w jej planie lekcyjnym nie było wpisanych takich zajęć. Ponadto powódka wskazała, że kara upomnienia została nałożona z naruszeniem przepisów prawa, tj. art. 109 § 2 KP, bowiem pracodawca nie dokonał jej wysłuchania i nie dał jej szansy na wyjaśnienie zaistniałego zdarzenia. W ocenie powódki nałożenie na nią kary upomnienia stanowi też przejaw mobbingu wobec niej. Powódka dalej podała, że nie wyraziła zgody na prowadzenie zajęć rozwijających kreatywność, ponadto wskazała, że zajęcia rozwijające kreatywność nie są objęte ramowym planem nauczania dla szkoły publicznej podstawowej, do której nie uczęszczają dzieci z niepełnosprawnością w stopniu umiarkowanym lub znacznym.

(pozew – k. 1 – 3 verte)

W odpowiedzi na pozew pozwana szkoła wniosła o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu swego stanowiska pozwana podała, że bezspornym jest, że powódka nie przeprowadziła zajęć rozwijających kreatywność w dniach wskazanych w uzasadnieniu nałożenia kary upomnienia. Pozwana dodała, że powódka wiedziała o tych zajęciach, gdyż poza planem lekcji z dziennika L. istniał plan zajęć sporządzony na podstawie arkusza organizacyjnego, który był wywieszony w pokoju nauczycielskim, a ponadto powódka została poinformowana mailowo przez dyrektora o tych zajęciach i ich terminach. Pozwana podniosła także, że powódka została wysłuchana przez dyrektora szkoły dnia 3 października 2018 roku. Pozwana dodała, że przydzielenie powódce zajęć dodatkowych o nazwie „zajęcia rozwijające kreatywność” nie wymagało zgody powódki, gdyż nie było zmianą warunków jej pracy zgodnie z Kartą Nauczyciela. Ponadto pozwana wskazała, że zajęcia rozwijające kreatywność wprowadzone w pozwanej szkole nie są zajęciami przeznaczonymi tylko dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, w rzeczywistości, bowiem miały to być zajęcia plastyczne, muzyczne i polonistyczne w zależności od programu zajęć, który miał być opracowany przez powódkę i zaakceptowany do realizacji przez dyrektora szkoły.

(odpowiedź na pozew – k. 23 – 28)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka H. R. została zatrudniona w pozwanej szkole na podstawie umowy o pracę z dnia 3 września 1990 roku zawartej na czas nieokreślony.

Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki liczone jak ekwiwalent za urlop wynosi 4.312,10 zł brutto.

(dowód: umowa o pracę z dnia 03.09.1990r. – k. B-26 a/o powódki, zaświadczenie o wynagrodzeniu – k. 38)

Dnia 8 października 2018 roku dyrektor pozwanej szkoły nałożył na powódkę karę porządkową upomnienia za nieprzeprowadzenie zajęć rozwijających kreatywność (zajęcia plastyczne i muzyczne dla międzyoddziałowych grup uczniów) w dniu 01.10.2018r. na godzinie 5 i 6 lekcyjnej, 02.10.2018r. na godzinie 8 lekcyjnej, 03.10.2018r. na godzinie 5 i 6 lekcyjnej oraz 05.10.2018r. na godzinie 5 lekcyjnej. W uzasadnieniu kary upomnienia dyrektor pozwanej podał, że prowadzenie tych zajęć należy do obowiązków powódki w ramach zatwierdzonego w dniu 14.09.2018r. przez radę pedagogiczną szkoły aneksu do arkusza organizacyjnego na rok szkolny 2018/2019, a ponadto przydział zajęć został przez powódkę podpisany dnia 14.09.2018r. Powódka otrzymała decyzję o nałożeniu kary upomnienia dnia 29 października 2018 roku. Przed nałożeniem kary upomnienia dyrektor rozmawiał z powódką zadając jej pytanie, dlaczego nie jest w świetlicy z dziećmi i nie prowadzi tam zajęć rozwijających kreatywność. Powódka odpowiedziała, że oczekuje pisemnego potwierdzenia, że posiada kwalifikacje do prowadzenia zajęć edukacyjnych w klasach I – III. Ta rozmowa miała miejsce dnia 3 października 2018 roku.

Od powyższej kary upomnienia powódka dnia 4 listopada 2018 roku wniosła sprzeciw, w treści, którego wskazała m. in., że nie została wysłuchana przez dyrektora, a także, że nieprawdą jest, że dnia 14 września 2018 roku zaakceptowała przydział zajęć rozwijających kreatywność. Powódka dodała, że dnia 4 września 2018 roku dyrektor wręczył jej pismo informujące o zmianie stanowiska pracy, co zostało dokonane samowolnie, bez zachowania przewidzianych prawem terminów do wypowiedzenia warunków pracy.

W odpowiedzi na sprzeciw powódki dyrektor pozwanej szkoły nie uznał jego zasadności i podtrzymał nałożoną karę upomnienia. Wskazał on, że przeprowadził z powódką rozmowę wyjaśniającą na temat nieprzeprowadzenia przez nią zajęć w dniach 1 i 2 października 2018 roku. Powódka otrzymała odpowiedź dyrektora szkoły na jej sprzeciw dnia 5 grudnia 2018 roku.

(dowód: kara upomnienia – k. 5 i k. B-389 a/o powódki, sprzeciw od kary upomnienia – k. 6, odpowiedź na sprzeciw – k. 7, zeznania powódki H. R. – protokół rozprawy z dnia 28.01.2020r. od 00:29:58 do 01:32:18, notatka służbowa – k. 29)

W arkuszu organizacyjnym na rok szkolny 2018/2019, zatwierdzonym przez organ prowadzący dnia 29 maja 2018 roku, powódce przypisano prowadzenie 6 godzin zajęć z języka polskiego, 4 godzin zajęć z muzyki oraz 12 godzin obowiązków wychowawcy w świetlicy. Poza powódką obowiązki wychowawcy w świetlicy w arkuszu organizacyjnym miała przypisane również P. M. w wymiarze 8 godzin. Łącznie było przewidzianych 20 godzin tygodniowo obowiązków wychowawcy świetlicy. W arkuszu nie było przewidzianych żadnych zajęć rozwijających kreatywność. Pomimo sporządzenia arkuszu organizacyjnego w maju 2018 roku powódka nie otrzymała wówczas wypowiedzenia zmieniającego od pracodawcy oraz nie wyraziła zgody na zmianę warunków zatrudnienia.

W dniu 4 września 2018 roku powódka otrzymała pismo od dyrektora pozwanej szkoły, datowane na dzień 29 sierpnia 2018 roku, w którym dyrektor poinformował powódkę, że w ramach stosunku pracy od 01.09.2018r. do 31.08.2019r. będzie ona realizowała obowiązki nauczyciela w klasach IV – VII w wymiarze 10/18 zajęć dydaktycznych oraz obowiązki wychowawcy świetlicy szkolnej w wymiarze 12/26, pensum uśrednione wynosiło 22 godziny.

W odpowiedzi - pismem z dnia 5 września 2018 roku, powódka nie wyraziła zgody na zmianę warunków pracy i wynagrodzenia zawartych w umowie o pracę i odmówiła przyjęcia stanowiska wychowawcy świetlicy szkolnej w wymiarze 12/26. Powódka w roku szkolnym 2018/2019 nie prowadziła zajęć wychowawcy na świetlicy.

Dnia 14 września 2018 roku dyrektor szkoły skierował do powódki kolejne pismo, w którym wskazał, że wobec jej braku zgody na przyjęcie stanowiska wychowawcy świetlicy szkolnej w wymiarze 12/26, od dnia 17 września 2018 roku będzie ona wykonywała pracę nauczyciela – w ramach dotychczas obowiązującego ją wymiaru tygodniowego czasu pracy – w następującym zakresie:

- 12/18: j. polski kl. VI – 6h, muzyka kl. IV – VII – 4h, zajęcia dydaktyczno – wyrównawcze z N. W. – 2h,

- 6/18: zajęcia rozwijające kreatywność w klasach I – III.

W dniu 14 września 2018 roku odbyła się rada pedagogiczna, na której przedstawiono modyfikacje do arkusza organizacyjnego w zakresie przydziału zajęć dydaktyczno – wychowawczych. W ramach zmian wskazano, że w związku z odmową powódki prowadzenia zajęć świetlicowych, od dnia 7 września 2018 roku, zajęcia na świetlicy będą prowadzić A. H. w wymiarze 4 godzin, P. M. w wymiarze 1 godziny i J. N. w wymiarze 1 godziny. Jednocześnie przydzielono powódce 6 godzin zajęć rozwijających kreatywność, które miały według wyjaśnień dyrektora szkoły polegać na prowadzeniu zajęć plastycznych, muzycznych i polonistycznych z elementami twórczych rozwiązań. W odpowiedzi powódka stwierdziła, że jest to łamanie prawa oświatowego i poprosiła dyrektora o pisemne potwierdzenie, że posiada kwalifikacje do pracy z uczniami klas I-III. Ostatecznie rada pedagogiczna pozytywnie zaopiniowała nowy przydział godzin. Również rada rodziców pozytywnie zaopiniowała wprowadzenie zajęć rozwijających kreatywność. Powódka podpisała przedstawiony jej nowy przydział godzin, jednak nie zgodziła się na prowadzenie zajęć rozwijających kreatywność, ze względu na brak kwalifikacji do nauczania w klasach I-III. Następnie mailem z dnia 15 września 2018 roku dyrektor przesłał powódce zmieniony plan lekcji uwzględniający zajęcia rozwijające kreatywność. W tym mailu dyrektor nie podał żadnego programu tych zajęć, ani nie wskazał, w jakich salach miałyby się one odbywać, zobowiązując jedynie powódkę do przygotowania do dnia 20 września 2018 roku programu zajęć rozwijających kreatywność. Zajęcia według planu miały być prowadzone dla dzieci z klas I-III, zaś we wtorek dla dzieci z klas I-VII.

Dnia 17 września 2018 roku sporządzony został aneks do arkusza organizacji pracy pozwanej szkoły na rok 2018/2019, w którym wprowadzono dla powódki 6 godzin zajęć rozwijających kreatywność. Zmieniony arkusz organizacyjny został zatwierdzony przez organ prowadzący dnia 27 września 2018 roku. Według nowego arkusza organizacyjnego powódce przydzielono 6 godzin zajęć z języka polskiego, 4 godzin zajęć z muzyki, 2 godziny zajęć dydaktyczno – wyrównawczych oraz 6 godzin zajęć rozwijających kreatywność. Jednocześnie w arkuszu organizacyjnym przydzielono innym nauczycielom łącznie 14 godzin obowiązków wychowawcy w świetlicy.

Pismem z dnia 17 września 2018 roku powódka zgłosiła gotowość do wykonywania obowiązków służbowych zgodnie z posiadanymi przez nią kwalifikacjami. Kolejnym pismem z dnia 17 września 2018 roku powódka oświadczyła, że wyraża zgodę na obniżenie jej tygodniowego wymiaru czasu pracy do 12/18 godzin dydaktycznych, tzn. 6 godzin języka polskiego w klasie VI, muzyki w klasach IV-VI – 4 godziny oraz 2 godziny dydaktyczno – wyrównawcze z N. z klasy VI. Tym samym powódka odmówiła prowadzenia zajęć rozwijających kreatywność w wymiarze 6 godzin tygodniowo.

(dowód: arkusz organizacyjny zatwierdzony dnia 29.05.2018r.- k. 116, pismo z dnia 29.08.2018r. – k. 17, pismo z dnia 05.09.2018r. – k. 16, pismo z dnia 14.09.2018r. – k. 15, protokół z posiedzenia rady pedagogicznej dnia 14.09.2018r. – k. 31 – 33, pismo rady rodziców z dnia 10.09.2018r.- k. 34, mail z dnia 15.09.2018r. – k. 30, aneks nr (...) do arkusza organizacji pracy szkoły – k. 112 – 114, arkusz organizacyjny zatwierdzony dnia 27.09.2018r. – k. 115, pisma z dnia 17.09.2018r. – k. 13 – 14, zeznania powódki H. R. – protokół rozprawy z dnia 28.01.2020r. od 00:29:58 do 01:32:18)

Zajęcia rozwijające kreatywność w zmienionym arkuszu organizacyjnym miały być prowadzone przez powódkę na świetlicy. W tym samym czasie na świetlicy mogło przebywać nawet do sześćdziesięciu dzieci. Z uwagi na charakter zajęć rozwijających kreatywność mogły one być prowadzone jedynie w mniejszych grupach dzieci. W godzinach, w których miały być prowadzone te zajęcia nie było wyznaczonych żadnych innych nauczycieli do opieki nad dziećmi przebywającymi na świetlicy. Dyrektor nie przewidział, jaka grupa dzieci miałaby przychodzić na te zajęcia. Nie było również programu edukacyjnego. Dyrektor przekazał jedynie powódce w sobotę dnia 15 września 2018 roku informacje, że ma ona przygotować do 20 września 2018 roku plan prowadzenia zajęć i przystąpić do ich realizacji już od 17 września 2018 roku. Zajęcia nie miały też przewidzianej konkretnej grupy uczniów, która miała na nie uczęszczać, uczestniczenie w tych zajęciach miało zależeć wyłącznie od swobodnej decyzji poszczególnych uczniów. Zajęć rozwijających kreatywność nie było wpisanych w ramowe plany nauczania poszczególnych klas. Dyrektor szkoły nie zapewnił dyżurów międzylekcyjnych na przerwach pomiędzy godzinami owych zajęć rozwijających kreatywność.

(dowód: zeznania powódki H. R. – protokół rozprawy z dnia 28.01.2020r. od 00:29:58 do 01:32:18, zeznania dyrektora pozwanej A. K. – protokół rozprawy z dnia 10.10.2019r. od 00:02:18 do 01:18:26, wydruk z dziennika elektronicznego – k. 87 – 93, przykładowe ramowe plany nauczania – k. 59 - 60)

W okresie od 1 września 2018 roku do 17 września 2018 roku powódka H. R. miała pracować na świetlicy w dniach poniedziałek, środa i piątek w godzinach od 11:45 do 15:45, zaś we wtorek i czwartek w godzinach 11:45 do 15:45 na świetlicy pracowała P. M.. Powódka nie wykonywała pracy na świetlicy w tym okresie, nie zgodziła się, bowiem na zmianę jej stanowiska pracy. Z kolei od 17 września 2018 roku do 31 października 2018 roku według organizacji pracy świetlicy w poniedziałek P. M. pełniła dyżur w godzinach od 13:45 do 15:45, we wtorek P. M. pełniła dyżur w godzinach od 11:45 do 14:45, a A. H. w godzinach od 13:45 do 15:45, w środę A. H. pełniła dyżur w godzinach od 13:45 do 15:45, w czwartek P. M. pełniła dyżur w godzinach od 11:45 do 15:45, a w piątek J. N. pełnił dyżur w godzinach od 14:45 do 15:45, a A. H. w godzinach od 12:45 do 14:45.

Powódka miała prowadzić zajęcia rozwijające kreatywność od dnia 17 września 2018 roku w poniedziałki na 5 i 6 godzinie lekcyjnej, we wtorki na 8 godzinie lekcyjnej, w środy na 5 i 6 godzinie lekcyjnej oraz w piątki na 5 godzinie lekcyjnej. Zajęcia te miały się odbywać w godzinach, w których wcześniej, zgodnie z planem zajęć obowiązującym w okresie od 1 września 2018 roku do 17 września 2018 roku, powódka miała prowadzić zajęcia wychowawcy na świetlicy.

(dowód: organizacja pracy świetlicy – k. 109 – 110, mail z dnia 15.09.2018r. – k. 30, plan zajęć powódki – 85 – 86 verte)

Powódka nie przeprowadziła zajęć rozwijających kreatywność w dniu 1 października 2018 roku na godzinie 5 i 6 lekcyjnej, 2 października 2018 roku na godzinie 8 lekcyjnej, 3 października 2018 roku na godzinie 5 i 6 lekcyjnej oraz 5 października 2018 roku na godzinie 5 lekcyjnej.

(bezsporne)

Konsekwencją prowadzenia zajęć rozwijających kreatywność było obniżenie wynagrodzenia o kwoty odpowiadające owym nieprzepracowanym 6 godzinom lekcyjnym.

(dowód: zeznania dyrektora pozwanej A. K. – protokół rozprawy z dnia 10.10.2019r. od 00:02:18 do 01:18:26)

Dnia 20 marca 2002 roku został nadany powódce stopień awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego.

(dowód: akt nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela z dnia 20.03.2002r. – k. B-117 a/o powódki)

Powódka w roku szkolnym 2018/2019 pracowała na część etatu w innej szkole.

(dowód: zeznania powódki H. R. – protokół rozprawy z dnia 28.01.2020r. od 00:29:58 do 01:32:18)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane wyżej dowody z dokumentów, których wiarygodność nie została skutecznie zakwestionowana przez strony w toku postępowania. Sąd oparł się również na dowodach z zeznań stron, różnie jednak oceniając ich wiarygodność.

Sąd nie dał wiary zeznaniom dyrektora pozwanej szkoły A. K. w zakresie, w jakim twierdził on, że zajęcia rozwijające kreatywność miały się odbywać w różnych salach poza salami przeznaczonymi na świetlicę, nie zostało to bowiem potwierdzone w toku postępowania. W ocenie sądu, w godzinach, w których powódka miała te zajęcia prowadzić brak było nauczyciela, który miałby dyżur w świetlicy, a ponadto dyrektor przyznał, że jeśli chodzi o zajęcia, które miały być prowadzone w dniach 1, 2, 3 i 5 października 2018 roku to miały się one odbyć najprawdopodobniej w salach świetlicowych. Wobec powyższego Sąd dał wiarę zeznaniom powódki, że zajęcia rozwijające kreatywność miały się odbywać na świetlicy. Nie są też wiarygodne zeznania dyrektora pozwanej szkoły, że na zajęcia rozwijające kreatywność miało uczęszczać jednorazowo maksymalnie do 15 osób, bowiem nie zostało to potwierdzone w inny sposób. Sąd miał na uwadze, że dyrektor powoływał się na znajomość planu zajęć poszczególnych klas, jednak taki plan nie został w toku postępowania przez pozwaną przedstawiony. Jednocześnie z planu przesłanego powódce wynika, że przykładowo we wtorek zajęcia rozwijające kreatywność miały być prowadzone dla uczniów z klas od I do VII, co wskazuje na dużą liczbę uczniów, którzy potencjalnie mogli w tych zajęciach brać udział. Sąd nie dał też wiary zeznaniom dyrektora w zakresie, w jakim twierdził on, że w maju 2018 roku poinformował powódkę, że w nowym roku szkolnym ma ona prowadzić zajęcia świetlicowe. Sąd miał bowiem na uwadze, że w toku postepowania nie zostały przedłożone żadne dokumenty, które miałyby to potwierdzać, w szczególności brak jest wypowiedzenia zmieniającego, które w takiej sytuacji powinno zostać powódce przedłożone np. w postaci protokołu z posiedzenia rady pedagogicznej, która zatwierdziła arkusz organizacyjny zawierający przydzielenie powódce 12 godzin zajęć świetlicowych. Wobec powyższego również i w tym zakresie Sąd dał wiarę powódce, która zeznała, że nikt o takich planach jej nie poinformował. Sąd nie dał również wiary zeznaniom dyrektora pozwanej w zakresie, w jakim twierdził on, że zajęcia rozwijające kreatywność miały jedynie po części zastąpić zajęcia świetlicowe, w ocenie Sądu, bowiem zajęcia te zostały wprowadzone po to, aby powódka uczestniczyła w zajęciach świetlicowych, których prowadzenia wcześniej odmówiła. Świadczy o tym brak jakiegokolwiek planu tych zajęć, niejasna ogólna koncepcja przedstawiona przez dyrektora szkoły, czy brak przewidzianych w planie odrębnych sal lekcyjnych. Nie są wiarygodne zeznania dyrektora pozwanej, że zależało mu na tym, aby zajęcia jak najszybciej ruszyły, a sam ich plan mógł zostać sporządzony w późniejszym czasie. W ocenie sądu do obowiązków dyrektora należy organizacja nauczania w szkole, a tym samym odpowiednie przygotowanie planu zajęć i ich programu, który należałoby realizować.

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania powódki H. R.. Znajdują one, bowiem potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. W szczególności Sąd miał na uwadze, że w czasie, kiedy miała prowadzić zajęcia rozwijające kreatywność nie było na świetlicy żadnego innego nauczyciela, co znajduje potwierdzenie w przedłożonych przez pozwanego dokumentach o organizacji pracy świetlicy na k. 109 – 110 akt sprawy. Ponadto ocena całokształtu zebranego materiału dowodowego potwierdza zeznania powódki, że w rzeczywistości dyrektor szkoły wprowadził zajęcia rozwijające kreatywność po to, aby zmusić powódkę do pracy na świetlicy.

Sąd nie oparł ustaleń faktycznych na dowodzie w postaci wykazu nauczycieli, którzy mieli prowadzić w zastępstwie za powódkę zajęcia rozwijające kreatywność z k. 111 akt sprawy. Sąd miał, bowiem na uwadze, że: po pierwsze nie wskazano w tym wykazie, w jakich dniach i w jakich godzinach nauczyciele ci mieli zajęcia te prowadzić, a poza tym sam dyrektor szkoły w zeznaniach potwierdził jednak, że nie prowadzili oni tych zajęć, bo nie mieli uprawnień poza P. M.. Wiarygodność zeznań dyrektora pozwanej szkoły, podważa fakt, że informację podane w piśmie z k. 111, podważone zostały w zeznaniach dyrektora na kolejnej rozprawie, gdzie zeznał, że jednak takie zajęcia nie były prowadzone.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest roszczenie powódki o uchylenie nałożonej na nią kary porządkowej upomnienia.

Zgodnie z art. 75 ust. 2 ustawy – Karta Nauczyciela, za uchybienia przeciwko porządkowi pracy, w rozumieniu art. 108 Kodeksu pracy, wymierza się nauczycielom kary porządkowe zgodnie z Kodeksem pracy. Z kolei art. 108 § 1 KP wskazuje, że za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych, a także przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy, pracodawca może stosować:

1) karę upomnienia;

2) karę nagany.

W niniejszej sprawie pracodawca zastosował wobec powódki karę upomnienia, a więc karę mieszczącą się w katalogu kar porządkowych przewidzianych prawem pracy. Zgodnie z art. 112 § 1 KP jeżeli zastosowanie kary nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa, pracownik może w ciągu 7 dni od dnia zawiadomienia go o ukaraniu wnieść sprzeciw. O uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje pracodawca po rozpatrzeniu stanowiska reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej. Nieodrzucenie sprzeciwu w ciągu 14 dni od dnia jego wniesienia jest równoznaczne z uwzględnieniem sprzeciwu. Bezspornym jest, że powódka wniosła w terminie sprzeciw do pracodawcy, który został przez pozwaną odrzucony. W tej sytuacji, zgodnie z art. 112 § 2 KP, pracownik, który wniósł sprzeciw, może w ciągu 14 dni od dnia zawiadomienia o odrzuceniu tego sprzeciwu wystąpić do sądu pracy o uchylenie zastosowanej wobec niego kary. Bezsporne jest, że powódka otrzymała pismo o odrzuceniu jej sprzeciwu dnia 5 grudnia 2018 roku, pozew zaś został wniesiony dnia 13 grudnia 2018 roku, co oznacza, że pozew został wniesiony w terminie.

W dalszej kolejności sąd dokona merytorycznej oceny roszczenia powódki.

Zgodnie z przywołanym wyżej art. 112 § 1 i 2 KP przesłanką do uchylenia przez sąd nałożonej na pracownika kary porządkowej jest jej zastosowanie z naruszeniem przepisów prawa. W niniejszej sprawie spełnione zostały wymogi z art. 110 KP, powódka została powiadomiona na piśmie o nałożonej na nią karze upomnienia, pracodawca wskazał rodzaj naruszenia przez nią obowiązków pracowniczych i datę dopuszczenia się tego naruszenia. Powódka została również poinformowana o prawie zgłoszenia sprzeciwu i terminie jego wniesienia. Zgodnie z art. 109 § 1 KP kara nie może być zastosowana po upływie 2 tygodni od powzięcia wiadomości o naruszeniu obowiązku pracowniczego i po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia się tego naruszenia. Z analizy stanu faktycznego wynika, że również ten termin został zachowany w sprawie.

Kolejnym warunkiem zgodności nałożenia kary porządkowej z prawem jest uprzednie wysłuchanie pracownika, zgodnie z art. 109 § 2 KP. Z ustaleń Sądu wynika, że przedmiotem rozmowy dyrektora z powódką dnia 3 października 2018 roku było nieprowadzenie zajęć rozwijających kreatywność. Sąd miał jednak na uwadze, że kara upomnienia została nałożona za nieprzeprowadzenie zajęć w dniach 1 października 2018 roku, 3 października 2018 roku oraz 5 października 2018 roku. Skoro rozmowa została przeprowadzona dnia 3 października 2018 roku, a kara upomnienia dotyczyła również zdarzeń późniejszych to nie został spełniony warunek wysłuchana pracownika przed nałożeniem na niego kary. Wobec powyższego Sąd uznał, że pracodawca naruszył art. 109 § 2 KP, przez co nałożenie kary upomnienia było niezgodne z prawem.

Tytułem przypomnienie wskazać należy, że kara upomnienia została nałożona na powódkę za nieprzeprowadzenie zajęć rozwijających kreatywność. Sąd badał czy dyrektor mógł te zadania powódce przydzielić i czy w ramach swoich obowiązków pracowniczych powinna je ona prowadzić. W ocenie Sądu pracodawca ma prawo zlecać wykonanie różnych zadań pracownikowi, o ile nie stanowi to zmiany jego stanowiska pracy. W niniejszej sprawie dyrektor pozwanej szkoły argumentował, że nie doszło do zmiany stanowiska pracy powódki, a jedynie do przydzielenia jej innych zadań - prowadzenia zajęć rozwijających kreatywność. Zajęcia te, jak wynika z ustaleń Sądu, miały się odbywać na świetlicy w określonych dniach i określonych godzinach. Sąd miał na uwadze, że początkowo dyrektor szkoły w arkuszu organizacyjnym zatwierdzonym pod koniec maja 2018 roku przewidział dla powódki 12 godzin zajęć wychowawcy na świetlicy i 8 godzin dla P. M.. Powódka jednak nie wyraziła zgody na zmianę jej stanowiska pracy z nauczyciela na wychowawcę w świetlicy. Z lektury art. 42 ust. 3 Karty Nauczyciela wynika, że stanowisko wychowawcy świetlic szkolnych jest stanowiskiem innym niż stanowisko nauczyciela szkoły podstawowej. Wskazać należy, że zgodnie z art. 18 Karty Nauczyciela nauczyciel zatrudniony na podstawie mianowania może być przeniesiony na własną prośbę lub z urzędu za jego zgodą na inne stanowisko w tej samej lub innej szkole, w tej samej lub innej miejscowości, na takie same lub inne stanowisko. Z powyższego wynika, że przeniesienie nauczyciela zatrudnionego na podstawie mianowania na inne stanowisko w tej samej szkole, czyli ze stanowiska nauczyciela szkoły podstawowej na stanowisko wychowawcy świetlicy, wymaga jego zgody. Powódka, chociaż ma stopień awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego, nie jest zatrudniona na podstawie mianowania, ale na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. W tej sytuacji, więc należało do niej zastosować regulację z art. 42 KP w zw. z art. 91 c Karty Nauczyciela, a więc wręczyć jej wypowiedzenie zmieniające, albo zawrzeć z nią porozumienie w zakresie zmiany jej stanowiska pracy. Taki pogląd znajduje aprobatę również w orzecznictwie Sądu Najwyższego, który wskazał w wyroku z dnia 8 lipca 2015 roku, sygn. akt II PK 11/15, że artykuł 42 § 1-3 KP ma zastosowanie do zmiany warunków pracy nauczyciela zatrudnionego na podstawie umowy o pracę. Jak wynika z ustaleń Sądu powódka nie wyraziła zgody na przydzielenie jej 12 godzin pracy na stanowisku wychowawcy świetlicy, nie zostało jej też wręczone wypowiedzenie zmieniające, wobec czego pracodawca nie mógł skutecznie zmienić jej warunków pracy w tym zakresie. Kolejna propozycja pracodawcy zawierała przydzielenie powódce zamiast 12 godzin pracy, jako wychowawca świetlicy – 6 godzin zajęć rozwijających kreatywność. W ocenie Sądu wprowadzenie zajęć rozwijających kreatywność w istocie stanowi obejście przepisów o wypowiedzeniu zmieniającym i próbę zmiany stanowiska powódki bez konieczności uzyskiwania jej zgody. W ocenie sądu dyrektor szkoły stworzył zajęcia rozwijające kreatywność wówczas, gdy nie uzyskał zgody powódki na przydzielenie jej 12 godzin zajęć w świetlicy. W arkuszu organizacyjnym zatwierdzonym pod koniec maja 2018 roku na rok szkolny 2018/2019 nie było takich zajęć. Po podliczeniu zajęć przewidzianych dla wychowawcy na świetlicy okazało się, że w nowym arkuszu organizacyjnym, zatwierdzonym 27 września 2018 roku, jest ich 14 godzin, czyli o 6 godzin mniej niż w arkuszu zatwierdzonym pod koniec maja 2018 roku. Brakujące 6 godzin wychowawcy na świetlicy zostały przekształcone na 6 godzin zajęć rozwijających kreatywność, które przydzielono właśnie powódce. Co prawda 6 godzin rozwijających kreatywność było liczone po 45 minut za każdą godzinę, a 6 godzin obowiązków wychowawcy na świetlicy jest liczone, jako pełna godzina zegarowa (60 minut), jednak Sąd miał na uwadze, że dyrektor szkoły nie zapewnił dyżurów międzylekcyjnych. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że żaden inny nauczyciel nie otrzymał tych zajęć do prowadzenia, poza powódką. Brak było jakichkolwiek materiałów dydaktycznych, czy programu tych zajęć. Nie sposób uznać argumentacji dyrektora pozwanej szkoły, który argumentował, że wyznaczył termin powódce, aby to ona sama opracowała program tych zajęć. Sąd miał, bowiem na uwadze, że przydzielenie tych zajęć powódce miało miejsce w toku roku szkolnego, po jego rozpoczęciu. Powódka powinna mieć odpowiedni czas dla przygotowania konspektu, czy programu takich zajęć, oraz ich rozplanowania. W tym zaś przypadku została ona postawiona przed faktem dokonanym, bowiem dyrektor szkoły przekazał powódce w sobotę informację, aby przygotowała ona plan zajęć, które miały rozpocząć się już od poniedziałku. Powódka nie wiedziała tak naprawdę, na czym zajęcia te w koncepcji dyrektora miałyby polegać. Jednocześnie dyrektor przydzielił powódce godziny, które miała spędzać na świetlicy, jako wychowawca. Warto, bowiem zwrócić uwagę również na fakt, że w godzinach, w których powódka miała prowadzić zajęcia rozwijające kreatywność żaden inny nauczyciel nie pełnił dyżuru na świetlicy, co wynika z porównania zestawień z k. 109 i 110 akt sprawy. Logicznym jest, że gdyby dyrektor chciał zapewnić prowadzenie zajęć rozwijających kreatywność to powinien zapewnić w tych samych godzinach obsadę świetlicy, aby powódka mogła skupić się na prowadzeniu zajęć. Podkreślić należy, że zajęcia rozwijające kreatywność miały się odbywać w salach świetlicowych, dyrektor pozwanej w swych zeznaniach, co prawda próbował przekonywać, że mogły być one prowadzone też w innych salach, jednak w rzeczywistości nie zostało udowodnione, aby dyrektor sporządził plan, w którym wskazane byłyby sale lekcyjne, w których zajęcia te miały być prowadzone. Sąd miał również na uwadze, że zajęcia miały być prowadzone dla dzieci z klas I-III, a we wtorki nawet dla dzieci z klas I-VII. Zdziwienie budzi połączenie na jednej godzinie lekcyjnej dzieci w różnym wieku, dla których powódka miałaby zorganizować spójny program zajęć. Wpisanie w planie dzieci z różnych grup wiekowych nasuwa skojarzenia z opieką świetlicową. Poza tym Sąd miał na uwadze, że zajęcia takie nigdy nie były przeprowadzone w oparciu o wcześniej przygotowany program jak również nie były prowadzone przez innych niż powódka nauczycieli.

Zajęcia rozwijające kreatywność przewidywało rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 28 marca 2017 roku w sprawie ramowych planów nauczania dla publicznych szkół (Dz. U. z 2017r., poz. 703), Zgodnie z regulacją tego rozporządzenia zajęcia rozwijające kreatywność były przewidziane jedynie w planie nauczania dla szkoły podstawowej specjalnej dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym. Pozwana nie jest taką szkołą, wobec czego nie ma żadnego uzasadnienia dla wprowadzenia w niej takich zajęć. Dyrektor pozwanej szkoły nie wykazał, aby istniała jakakolwiek inna potrzeba prowadzenia takich zajęć w oparciu zapotrzebowanie w pozwanej szkole.

Nie jest zasadne powoływanie się przez pozwaną na regulację z art. 109 ustawy Prawo oświatowe (t.j. - Dz. U. z 2019r., poz. 1148, ze zm.). Sąd miał bowiem na uwadze, że zgodnie z art. 109 ust. 1 pkt 6 tej ustawy podstawowymi formami działalności dydaktyczno-wychowawczej szkoły są m. in. zajęcia rozwijające zainteresowania i uzdolnienia uczniów, w szczególności w celu kształtowania ich aktywności i kreatywności. Jednak rację ma powódka wskazując, że nazwa „zajęcia rozwijające kreatywność” jest zarezerwowana dla zajęć prowadzonych w szkołach podstawowych dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym. Nie sposób uznać, aby zajęcia wprowadzone przez dyrektora pozwanej szkoły miały być zajęciami dla uczniów szczególnie uzdolnionych, o których mowa w przywołanym przez powódkę rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 roku w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. z 2017r., poz. 1591, ze zm.). Dyrektor, bowiem nie nie powoływał się na tę przesłankę przy wprowadzaniu tych zajęć.

Reasumując, Sąd uznał roszczenie powódki za zasadne i uchylił nałożoną na nią karę upomnienia.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 KPC oraz §9 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015r., poz. 1800, ze zm.), zasądzając na rzecz 120 złotych.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)