Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 450/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1 Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.

M. H. (1)

I. w dniu 23 lutego 2020r w W. gm. (...) woj. (...) będąc osobą na której ciążył obowiązek opieki nad małoletnim J. H. naraził go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w ten sposób, że będąc w mieszkaniu rzucił go z wysokości około 50 cm na kanapę, następnie wyniósł w ubraniu, w którym przebywał w pomieszczeniu do samochodu osobowego m-ki O. (...) o nr rej (...) i pozostawił go w nim bez opieki, nie zważając na bardzo złe warunki atmosferyczne, jakie panowały w tym dniu tj. bardzo silne podmuchy wiatru, padający deszcz niską temperaturę i znajdując się pod działaniem alkoholu jako kierujący samochodem O. (...) o nr rej (...) przewiózł swojego syna J. H. z miejscowości W. do miejscowości W.

tj. czyn z art. 160 § 2 kk

II. w dniu 23 lutego 2020r w W. gm. (...) woj. (...) w ruchu lądowym prowadził pojazd mechaniczny m-ki O. (...) o nr rej (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości nie niższym niż 1,80 promila, będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego we W. z dnia 7 maja 2009r wydanym w sprawie II K 32/09U oraz z dnia 25 listopada 2009r wydanym w sprawie II K 632/09U

tj. czyn z art. 178a § 4 kk

III. w dniu 23 lutego 2020r w W. gm. (...) woj. (...) pozbawił wolności W. H. w ten sposób, że zamknął ją w mieszkaniu na klucz , po czym ten klucz zabrał ze sobą

tj. czyn z art. 189 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.1.  Zorganizowanie w dniu 23 lutego 2020r przez oskarżonego M. H. (1) i W. H. w wynajmowanym mieszkaniu w W. spotkania towarzyskiego i spożywanie alkoholu przez jego uczestników m.in. przez oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 81-82, 86-87, 223-224, 278

Zeznania W. H.

k. 27-29, 153-154, 313

Zeznania M. A.

k. 43-46, 314

Zeznania N. M.

k. 48-50,158-159, 314

1.1.2.  Wszczęcie przez oskarżonego M. H. (1) awantury, podczas której rzucił małoletniego syna J. H. na kanapę z wysokości około 50 cm

Zeznania W. H.

k. 27-29, 153-154, 313

Zeznania M. A.

k. 43-46, 314

Zeznania N. M.

k. 48-50,158-159, 314

1.1.3.  Opuszczenie mieszkania przez oskarżonego M. H. (1) i zabranie ze sobą małoletniego syna J. H. w ubraniu nieodpowiednim do złych warunków pogodowych, a następnie pozostawienie go bez opieki w samochodzie

Zeznania W. H.

k. 27-29, 153-154, 313

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 81-82, 86-87, 223-224, 278

Zeznania K. S.

k. 22-23, 278-279

Zeznania A. S.

k.35-36,279

Protokół oględzin zapisu monitoringu wraz ze zrzutami ekranowymi

k.119-138

Notatka urzędowa wraz z informacją o warunkach pogodowych

k.163-168

1.1.4.  Zamknięcie W. H. przez oskarżonego M. H. (1) w mieszkaniu w W. i zabranie ze sobą kluczy od tego mieszkania

Zeznania W. H.

k. 27-29, 153-154, 313

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 81-82, 86-87, 223-224, 278

Zeznania K. S.

k. 22-23, 278-279

Zeznania A. S.

k.35-36,279

Raport historii działania

k.59-72

1.1.5.  Kierowanie przez nietrzeźwego M. H. (1) samochodem m-ki O. (...) o nr rej (...) i przewożenie na trasie z miejscowości W. do miejscowości W. małoletniego syna J. H.

Zeznania W. H.

k. 27-29, 153-154, 313

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 81-82, 86-87, 223-224, 278

zeznania A. M. (1)

k.55-57, 297-298

zeznania K. M. (1)

k.52-53, 298

Raport historii działania

k.59-72

Protokoły badania stanu trzeźwości M. H. (1)

k.11-13, 14

Protokół z pobrania krwi M. H. (1)

k.139

Opinia z zakresu badań fizykochemicz-nych

k.140

Opinia z zakresu toksykologii sądowej

k.180-185

Protokół przeszukania samochodu O. (...)

k.9-10

1.1.15.  Uprzednia karalność M. H. (1) za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości

Karta karna

k.160-162

Wyrok SR we W. z dnia 07.05.2009 sygn II K 32/09

k.220-221

Wyrok SR we W. z dnia 25.11.2009 sygn II K 632/09

k.222

1.1.18.  M. H. (1) ma 32 lata. Posiada wykształcenie zawodowe (spawacz). Pracuje jako kierowca i zarabia około 4000 zł/msc. Jest żonaty i ma na utrzymaniu niespełna 2-letniego syna.

Oskarżony jest zdrowy: nie był leczony psychiatrycznie, odwykowo, ani neurologicznie.

M. H. (1) był uprzednio wielokrotnie karany, w tym 2-krotnie w 2009r za przestępstwo z art. 178a p. 1 kk

Dane o osobie oskarżonego

k. 81, 86, 223

karta karna

k. 160-162

Wyrok SR we W. z dnia 07.05.2009 sygn II K 32/09

k.220-221

Wyrok SR we W. z dnia 25.11.2009 sygn II K 632/09

k.222

1.2.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2

M. H. (1)

I.w dniu 23 lutego 2020r w W. gm. (...) woj. (...) będąc osobą na której ciążył obowiązek opieki nad małoletnim J. H. naraził go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w ten sposób, że będąc w mieszkaniu rzucił go z wysokości około 50 cm na kanapę, następnie wyniósł w ubraniu, w którym przebywał w pomieszczeniu do samochodu osobowego m0ki O. (...) o nr rej (...) i pozostawił go w nim bez opieki, nie zważając na bardzo złe warunki atmosferyczne, jakie panowały w tym dniu tj. bardzo silne podmuchy wiatru, padający deszcz niską temperaturę i znajdując się pod działaniem alkoholu jako kierujący samochodem O. (...) o nr rej (...) przewiózł swojego syna J. H. z miejscowości W. do miejscowości W.

tj. o czyn z art. 160 § 2 kk

II. w dniu 23 lutego 2020r w W. gm. (...) woj. (...) w ruchu lądowym prowadził pojazd mechaniczny m-ki O. (...) o nr rej (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości nie niższym niż 1,80 promila, będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego we W.z dnia 7 maja 2009r wydanym w sprawie II K 32/09U oraz z dnia 25 listopada 2009r wydanym w sprawie II K 632/09U

tj. o czyn z art. 178a § 4 kk

III. w dniu 23 lutego 2020r w W. gm. (...) woj. (...) pozbawił wolności W. H. w ten sposób, że zamknął ją w mieszkaniu na klucz , po czym ten klucz zabrał ze sobą

tj. czyn z art. 189 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.1.  Brak narażenia małoletniego J. H. na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w ten sposób

wyjaśnienia oskarżonego

k. 81-82, 86-87, 223-224, 278

zeznania A. M. (1)

k.55-57, 297-298

zeznania K. M. (1)

k.52-53, 298

1.2.2.  Spożywanie przez M. H. (1) alkoholu w po przybyciu do W. i pozostawieniu syna pod opieką znajomych A. i K. M. (1)

wyjaśnienia oskarżonego

k. 81-82, 86-87, 223-224, 278

Zeznania A. M. (1)

k. 297-298

2.OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

1.1.2

1.1.3

1.1.4

1.1.5

Zeznania W. H.-kiej

W. H. zeznała, że w dniu 23 lutego 2020r wraz z mężem M. H. (1) zaprosili do swojego mieszkania w W. znajomych M. A. i N. M.. Podczas spotkania wszyscy spożywali alkohol. Około 20.00, kiedy pokrzywdzona przebywała w sąsiednim pokoju, oskarżony wszczął awanturę, podczas której ubliżał gościom, krzyczał na nich, groził, że ich zabije i wyganiał z mieszkania. Po wyjściu M. A. i N. M. W. H. zakomunikowała mężowi, że dzwoni na Policję i zamierza wrócić z dzieckiem do swojej matki. Na tym tle doszło między nimi do kłótni, w trakcie której oskarżony zabrał ich 2-miesięcznego syna i opuścił z nim mieszkanie. Po pewnym czasie wrócił, spakował rzeczy dziecka, a wychodząc zamknął mieszkanie na klucz, pozostawiając żonę w zamknięciu. W. H. zadzwoniła do matki oraz na Policję, informując iż nietrzeźwy mąż porwał ich dziecko. Według świadka oskarżony naraził ich syna na niebezpieczeństwo, ponieważ wyniósł go z domu w ubranku nieodpowiednim do pogody, która tego dnia była fatalna (niska temperatura, opady i wiatr). Dodatkowo kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości oraz w stanie silnego wzburzenia. Następnego dnia od N. M. dowiedziała się jeszcze, że podczas kłótni ze znajomymi poprzedniego wieczora oskarżony rzucił syna na kanapę z wysokości około 50 cm.

Sąd uwzględnił zeznania W. H., ponieważ były one spójne i przekonujące. Brak jest jakichkolwiek podstaw, by poddawać je w wątpliwość, zwłaszcza że znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

1.1.1

1.1.2

1.1.3

1.1.4

1.1.5

Wyjaśnie-nia oskarżonego

Oskarżony przyznał, że podczas spotkania ze znajomymi M. A. i N. M. spożywał alkohol. Stwierdził, że we czwórkę wypili około 3 butelek wódki ,,kolorowej” o poj. 0,5 litra każda (k.87). Potwierdził również, że pokłócił się ze znajomymi i wyprosił ich z mieszkania, aczkolwiek powodu kłótni upatrywał w zachowaniu M. A., który miał zagrażać bezpieczeństwu jego syna. Oskarżony nie kwestionował także faktu, że po wyjściu znajomych pokłócił się z żoną. Wtedy zabrał syna i pojechał z nim do A. i K. M. (1), mieszkających we W.. Wyjaśnił, że zabierając syna chciał mu zapewnić bezpieczeństwo, bo żona była agresywna, nietrzeźwa i obawiał się, że nie będzie w stanie zająć się dzieckiem jak należy. Zdawał sobie sprawę z tego, że kierując samochodem jest pod działaniem alkoholu, ale nie czuł się pijany. M. H. (1) przyznał również, że zamknął w mieszkaniu żonę, nie zostawiając jej kluczy, ale –jak stwierdził- zamierzał wrócić rano, ,,kiedy emocje opadną”.

Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego co do w/w kwestii, gdyż pokrywały się one z pozostałymi dowodami, natomiast kwestie, którym sąd nie dał wiary zostaną omówione w dalszej części uzasadnienia (pkt 2.2.)

1.1.1

1.1.2

1.1.3

1.1.4

1.1.5

zeznania M. A.

Oboje świadkowie zgodnie zeznali, że w dniu 23 lutego 2020r zostali zaproszeni przez M. i W. H. do ich mieszkania, a przebywając tam spożywali alkohol. Około godz. 20.00, kiedy W. H. położyła się w sąsiednim pokoju, oskarżony zaczął wypytywać N. M. o dyskotekę, na której miała być z jego żoną. Nie satysfakcjonowały go jednak odpowiedzi, jakie otrzymał, więc zaczął się awanturować w stosunku do N. M.. M. A. wtrącił się do rozmowy i stanął w obronie swojej dziewczyny. W tym czasie miał na rękach małoletniego J. H.. Oskarżony wyrwał mu z rąk dziecko i zamiast delikatnie położyć je na łóżku, rzucił je na kanapę z wysokości około 30-50 cm. Następnie zaczął szarpać M. A.. Ubliżał gościom, wyganiał ich z mieszkania, a nawet groził nożem. W tej sytuacji N. M. i M. A. opuścili mieszkanie. Następnego dnia dowiedzieli się, że po ich wyjściu oskarżony zabrał dziecko i gdzieś pojechał, a żonę zostawił mieszkaniu, które zamknął na klucz. N. M. odniosła się również do panujących wówczas warunków atmosferycznych. Zeznała mianowicie, że po wyrzuceniu ich z domu przez oskarżonego oczekiwali na przystanku na przyjazd szwagra i zapamiętała, że było bardzo zimno i padał deszcz.

Sąd uwzględnił zeznania wymienionych świadków, ponieważ były one spójne i przekonujące. Wprawdzie można doszukać się pewnych nieścisłości (np. co do ilości spożytego alkoholu, czy chronologii poszczególnych zdarzeń), natomiast są to szczegóły o tyle nieistotne, że nie dyskwalifikują tych dowodów. Relacje świadków w połączeniu z pozostałymi dowodami tworzą spójny i logiczny obraz zdarzenia .

Zeznania N. M.

1.1.1

1.1.2

1.1.3

1.1.4

1.1.5

zeznania K. S.

Brat i matka W. H. złożyli zeznania zgodne z wersją przedstawioną przez W. H.. Wyraźnie zaznaczyli, że nie byli bezpośrednimi świadkami zdarzenia, a o całej sytuacji dowiedzieli się po telefonie W. H.. Pojechali wówczas do W., gdzie zastali ją zamkniętą w mieszkaniu i przerażoną tym, że oskarżony ,,porwał” ich syna i nie wiadomo, dokąd się z nim udał. W. H. zamartwiała się, bo oskarżony zabrał dziecko w ubranku, w którym spało, nie zakładając mu nic cieplejszego, a na dworze było zimno. Okazało się, że oskarżony pojechał do swoich znajomych mieszkających we W. i kilka godzin później został zatrzymany, a dziecko wróciło pod opiekę matki.

Zeznania te sąd uznał za wiarygodne. Świadkowie wyraźnie rozgraniczali co widzieli na własne oczy, a co jest im wiadome z innych źródeł, co pozwala uznać ich relacje za miarodajne.

Zeznania A. S.

1.1.1

1.1.5

Zeznania A. M. (2)-skiej

Sąd uznał zeznania świadków za wiarygodne co do tego, że dnia 23 lutego 2020r w godzinach wieczornych przyjechał do nich oskarżony wraz z dzieckiem i poprosił o przenocowanie. Z jego relacji wynikało, że w ich mieszkaniu była impreza i wszyscy spożywali alkohol. Następnie doszło do kłótni, podczas której żona zagroziła, że pozbawi go kontaktów z synem. Wtedy -niewiele myśląc- wyszedł z domu i zabrał ze sobą dziecko. Oskarżony nie ukrywał, że on także spożywał alkohol, ale pomimo tego zdecydował się kierować samochodem.

Co do w/w kwestii zeznania świadków były zgodne z pozostałym materiałem dowodowym.

Zeznania K. M. (2)- skiego

1.1.3

Protokół oględzin monitoringu wraz ze zrzutami ekranu

Dokument nie budził wątpliwości, co do rzetelności sporządzenia. Wynika z niego, że oskarżony pozostawił syna w samochodzie bez opieki nie na krótką chwilę, lecz od godz. 20:50 do godz. 20:56:56.

1.1.3

Notatka urzędowa wraz z informa-cją o warun-kach pogodo-wych

Dokument nie budził wątpliwości, co do rzetelności sporządzenia. Wynika z niego, że w dniu 23.02.2020r w godz. 20.00 -21.00 w W. występowały przelotne opady deszczu, a temperatura oscylowała koło 5 stopni C.

1.1.3

1.1.5

Raport historii działania

Dokument nie budził wątpliwości, co do rzetelności sporządzenia. Wynika z niego, że w dniu 23.02.2020r o godz. 20:54:52 zadzwoniła W. H. z prośbą o interwencję, zgłaszając że po awanturze nietrzeźwy mąż zabrał ich 2-miesięczne dziecko i gdzieś z nim pojechał. Z zapisów w raporcie wynika ponadto, że zgłaszająca była przerażona i płakała.

1.1.5

Protokoły badania stanu trzeźwoś-ci M.H.-ńskiego

Dokumenty nie budziły wątpliwości co do rzetelności przeprowadzenia czynności i prawidłowości sporządzenia dokumentacji. Wynika z nich, że podczas badań stanu trzeźwości w dniu 24.02.2020r oskarżony miał odpowiednio: o godz. 1.43 – 0,18 mg/l, o godz. 02.00 – 0,15 mg/l, o godz. 02.02 – 0,13 mg/l, o godz. 03.05 – 0,00 mg/l, o godz. 03.39 – 0,00 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

1.1.5

Protokół z pobrania krwi M.H.-ńskiego

Dokument nie budzi wątpliwości, co do rzetelności przeprowadzenia czynności. Potwierdza, że oskarżonemu pobrano krew do badań w dniu 24.02.2020r o godz. 3.20

1.1.5

Opinia z zakresu badań fizykochemicz-nych

Dowód nie kwestionowany przez strony.

Z opinii wynika, że w pobranej od oskarżonego próbce krwi stwierdzono obecność alkoholu etylowego na poziomie 0,06 promila, natomiast nie stwierdzono obecności substancji psychotropowych, czy odurzających.

1.1.5

Opinia z zakresu toksykologii sądowej

Kluczowe znaczenie dla ustalenia, czy oskarżony znajdował się pod wpływem alkoholu w czasie, gdy kierował samochodem osobowym (czyli pomiędzy godz. 20.48 - 21.30) miała opinia toksykologiczno – sądowa. Biegły R. C. po przeprowadzeniu rachunku prognostycznego (opartego na wyjaśnieniach oskarżonego i zeznaniach świadków co do czasu i ilości spożytego alkoholu) stwierdził, że w przedziale czasowym od godz. 20.48 do 21.30 M. H. (1) znajdował się w stanie nietrzeźwości nie niższym niż 1,80 promila. Ponadto biegły zauważył, że wykluczając wersję oskarżonego o nadpiciu przez niego alkoholu po 21.30 we W. i zastosowaniu w takim przypadku rachunku retrospektywnego, to wówczas stężenie alkoholu we krwi oskarżonego w w/w przedziale czasowym wynosiłoby 1,40 – 1,25 promila.

Sąd podzielił opinię R. C., bowiem została sporządzona rzetelnie, zgodnie z wymogami prawa, a wnioski z niej wypływające wynikają z wiedzy specjalistycznej jej autora. Podkreślenia wymaga, że biegły rzeczowo i obszernie odniósł się do różnych wersji spożycia alkoholu. Wobec powyższego Sąd uznał wnioski opinii za w pełni miarodajne.

1.1.5

Protokół przeszu-kania samo- chodu O. (...)

Dokument nie budzi wątpliwości, co do rzetelności przeprowadzenia. Potwierdza, że podczas przeszukania pojazdu, którym kierował oskarżony znaleziono wyłącznie torbę z rzeczami dziecka, natomiast nie ujawniono częściowo opróżnionej butelki z wódką

1.1.6

1.1.7

Karta karna

Dokumenty urzędowe, nie kwestionowane przez strony. Potwierdzają uprzednią karalność oskarżonego, w tym 2-krotne skazanie za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości.

Wyrok SR we W. z dnia 07.05.2009 sygn II K 32/09

Wyrok SR we W.z dnia 25.11.2009 sygn II K 632/09

2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1.

1.2.2.

Wyjaśninia oskarżo nego

Oskarżony zaprzeczył by podczas kłótni ze znajomymi rzucił syna na kanapę. Wyjaśnił, że zabrał dziecko z rąk M. A., gdyż ten był nietrzeźwy i miał powiedzieć ,,mam twojego syna i co mam z nim zrobić?” Słowa te oskarżony odebrał jako groźbę, więc wyrwał mu dziecko i odłożył je do bujaczaka. M. H. (1) stwierdził ponadto, że zabierając syna z domu i jadąc z nim do W. nie naraził go na żadne niebezpieczeństwo. Wyjaśnił, że przed opuszczeniem domu ubrał syna ciepło, a w samochodzie zostawił go samego wyłącznie na krótką chwilę, kiedy wrócił do domu po jego rzeczy. Odnośnie kierowania samochodem w stanie nietrzeźwości i przewożenia syna w tymże stanie oskarżony stwierdził, że chociaż wcześniej spożywał alkohol, to nie czuł się pijany, a na wyniki badania miał wpływ alkohol, jaki wypił już we W. po tym jak zostawił syna pod opieką A. i K. M. (1). Jak twierdził wypił wtedy około pół butelki ,,kolorowej” wódki, którą miał w samochodzie

Powyższe wyjaśnienia oskarżonego nie zyskały zaufania sądu. Przedstawiona przez M. H. (1) wersja wydarzeń nie tylko nie wytrzymała konfrontacji z konsekwentnymi zeznaniami świadków, ale sama w sobie była mało przekonująca. Przypomnieć należy, że oskarżony opuścił mieszkanie po uprzedniej kłótni ze znajomymi, a następnie z żoną. Był ewidentnie pod wpływem alkoholu, mocno wzburzony, więc wydaje się mało realne, by w takim stanie pomyślał o tym, by przed wyjściem z mieszkania ubrać syna w cieplejsze ubranie. Zdaniem sądu bardziej wiarygodnie brzmiała wersja przedstawiona przez W. H., a mianowicie, że w pewnym momencie ich kłótni oskarżony ,,złapał” dziecko w tym, w czym spało i wyszedł z nim z mieszkania. Według sądu oskarżony najprawdopodobniej już po fakcie zreflektował się i zostawiwszy dziecko w samochodzie wrócił po jego rzeczy. Nie można wykluczyć, że zanim dotarł do miejsca zamieszkania znajomych A. i K. M. (1) ubrał syna w cieplejsze rzeczy. To zgadzałoby się z zeznaniami A. M. (1), która utrzymywała, że w momencie przybycia oskarżonego z synem do nich chłopczyk był ubrany w kombinezon i czapeczkę. Podkreślenia wymaga, że gdyby nawet wyeliminować z treści pkt I aktu oskarżenia zarzut, że małoletni J. H. nie był ubrany odpowiednio do pogody, to nie ulega wątpliwości, że pozostałe działania oskarżonego wobec syna (pozostawienie go w samochodzie bez opieki i przewożenie go na odcinku kilkunastu kilometrów, znajdując się w stanie nietrzeźwości) narażało małoletniego na poważne niebezpieczeństwo dla jego zdrowia, a nawet życia. Nie przekonały sądu także twierdzenia oskarżonego o spożyciu dodatkowego alkoholu już po przyjeździe do W., gdyż podczas przeszukania pojazdu O. (...) bezpośrednio po zatrzymaniu oskarżonego nie ujawniono w pojeździe częściowo opróżnionej butelki z alkoholem, a jedynie torbę z rzeczami dziecka (k.9-10) Podana przez oskarżonego wersja o ,,nadpiciu” alkoholu miała zapewne służyć wykazaniu, że podczas kierowania przez niego pojazdem w drodze do W. stężenie alkoholu w jego organizmie było na zdecydowanie niższym poziomie. Niezależnie jednak od tego, czy przyjmiemy, czy też odrzucimy tę wersję opinia toksykologiczna jednoznacznie rozstrzyga, że w każdym z tych przypadków w czasie kierowania pojazdem oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości.

Z opisanych wyżej przyczyn sąd nie podzielił tej części wyjaśnień oskarżonego, uznając iż stanowią one jedynie realizację przyjętej linii obrony zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

1.2.1.

1.2.2.

zeznania A. M. (2)-skiej

Świadek–podobnie jak oskarżony- utrzymywała, że małoletni J. H. był należycie zaopiekowany przez ojca. A. M. (1) podała, że chłopiec był ubrany odpowiednio do pogody (w kombinezon i czapeczkę), a oskarżony miał ze sobą rzeczy niezbędne dla niemowlaka (ubranka, butelkę, mleko). Podczas pobytu u nich oskarżony opiekował się synem (starał się go utulić, gdy płakał). Świadek zeznała ponadto, że M. H. (1) nie wyglądał na pijanego i gdyby sam nie powiedział, że spożywał tego dnia alkohol, to ona by się tego nie domyśliła. Miał również stwierdzić, że napił się także wódki już we W. w samochodzie, kiedy poszedł po rzeczy dziecka

Sąd nie uwzględnił zeznań świadka w w/w kwestiach z tych samych przyczyn, dla których nie podzielił wyjaśnień oskarżonego. Ponadto zauważyć należy, że A. M. (1) składając zeznania w postępowaniu przygotowawczym nie wspominała o spożyciu dodatkowego alkoholu przez oskarżonego po przyjeździe do W., natomiast relacjonowała o tym przed sądem - po upływie prawie roku od zdarzenia. Dla sądu nie ulega wątpliwości, że to uzupełnienie zeznań było wynikiem konsultacji z oskarżonym i wspólnego ,,przypominania” sobie zdarzeń przed złożeniem zeznań na rozprawie .

P.-ły przeszu-kania pomiesz-czeń mieszkalnych, osoby oskarżo-nego

Dowody nie kwestionowane przez strony, ale nieprzydatne z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy.

P. samo- chodu O. (...)

Protokół oględzin noża

zeznania W. P.

Dowód nieprzydatny z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy, bowiem świadek nie posiadał wiedzy na temat okoliczności irrelewantnych w niniejszym postępowaniu

zeznania E. S.

Świadek -jako osoba najbliższa (matka oskarżonego)-skorzystała z prawa do odmowy składania zeznań.

3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1,2,3

M. H. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Co do czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 1)

Art. 160 § 2 kk jest kwalifikowanym typem przestępstwa z art. 160 § 1 kk i penalizuje narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu osoby, wobec której sprawca ma szczególny obowiązek opieki . Ten szczególny obowiązek, może wynikać z: aktu prawnego (np. z ustawy o zawodzie lekarza), z umowy (np. obowiązki instruktora sportowego, pielęgniarki), orzeczenia sądu, czy tez –jak w nieniejszej sparwie- z przepisów prawa rodzinnego, które nakłada na rodziców szereg obowiązków względem nieletnich dzieci.

Kodeks karny w art. 160 § 1-3 nie określa sposobu zachowania się sprawcy realizującego znamiona typu czynu zabronionego. Zachowanie to ma polegać na "narażaniu" człowieka .

Narażenie człowieka na niebezpieczeństwo, o którym jest mowa w tym przepisie, zachodzić będzie w wypadku naruszenia przez sprawcę opartych na naszej wiedzy i doświadczeniu reguł postępowania w stosunku do drugiego człowieka, reguł wykształconych dla określenia tolerowanego, ze względu na wagę podejmowanej czynności, stopnia zagrożenia. Sprawca musi naruszyć tę regułę postępowania, która chroni bezpieczeństwo życia lub zdrowia ludzkiego przed zagrożeniem na tej drodze, na której sprawca je w rzeczywistości sprowadził (A. Zoll. [w:] A. Barczak-Oplustil, G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 117-277 k.k., Zakamycze 2006, wyd. II.).

Przenosząc powyższe na kanwę niniejszej sprawy oczywistym jest, że M. H. (1) nie sprostał obowiązkom rodzicielskim. Mając pod opieką 2-miesiecznego syna wprawił się w stan nietrzeźwości, po czym naraził go na bezpośrednie niebezpieczeństow utraty życia lub cięzkiego uszczerbu na zdrowiu w ten sposób, że zamiast położyć go delikatnie na kanapie rzucił go z wysokości około 50 cm, następnie wyniósł w ubraniu, w którym dziecko przebywało w pomieszczeniu do samochodu osobowego m-ki O. (...) o nr rej (...) i pozostawił je w nim bez opieki, nie zważając na bardzo złe warunki atmosferyczne, jakie panowały w tym dniu tj. bardzo silne podmuchy wiatru, padający deszcz niską temperaturę. Ponadto znajdując się pod działaniem alkoholu jako kierujący samochodem O. (...) o nr rej (...) przewiózł swojego syna J. H. z miejscowości W. do miejscowości W..

Co do czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 2)

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony M. H. (1) wyczerpał swoim zachowaniem ustawowe znamiona występku z art. 178a § 4 kk .

W dniu 23 lutego 2020r w W. gm. (...) woj. (...) w ruchu lądowym prowadził pojazd mechaniczny m-ki O. (...) o nr rej (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości na poziomie nie niższym niż 1,80 promila.

Podkreślenia wymaga, że oskarżony był uprzednio skazany prawomocnie za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego we W. z dnia 7 maja 2009r w sprawie II K 32/09U oraz z dnia 25 listopada 2009r w sprawie II K 632/09U. Wymienione skazania (aczkolwiek pochodzące z 2009r) nie uległy dotychczas zatarciu, ponieważ przed upływem terminu do ich zatarcia M. H. (1) został skazany za inne przestępstwa, a w takim przypadku zgodnie z treścią art. 108 kk możliwe jest tylko równoczesne zatarcie wszystkich skazań.

Co do czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 3)

Przedmiotem ochrony na gruncie przepisu art. 189 k.k. jest wolność w rozumieniu możliwości swobodnego poruszania się i przemieszczania, a zatem wolność w sensie fizycznym . Zachowanie sprawcy polega na pozbawieniu człowieka wolności. Nie ulega wątpliwości, że pojęcie to obejmuje umieszczenie człowieka w pomieszczeniu zamkniętym, z którego nie może się on z łatwością wydostać w sposób odpowiadający konstrukcji pomieszczenia (tj. np. przez drzwi). Nie ma zatem znaczenia to, że pokrzywdzony mógłby opuścić takie pomieszczenie przez otwarte okno (tak np. J. Wojciechowska [w:] B. Kunicka-Michalska, J. Wojciechowska, Przestępstwa przeciwko wolności, wolności sumienia i wyznania, wolności seksualnej i obyczajności oraz czci i nietykalności cielesnej. Rozdziały XXIII, XXIV, XXV i XXVII Kodeksu karnego. Komentarz, Warszawa 2001, s. 21). Pozbawieniem wolności będzie też pozostawienie człowieka na terenie ogrodzonym, którego nie może on opuścić z powodu tego, że ogrodzenie jest za wysokie, albo dlatego że podłączone jest pod nie napięcie. W takiej sytuacji pokrzywdzony jest również pozbawiony swobody przemieszczania się, co odpowiada indywidualnemu przedmiotowi ochrony na gruncie przepisu art. 189 kk. Przestępstwo ma charakter umyślny i może być popełnione w zamiarze zarówno bezpośrednim, jak i ewentualnym. Z punktu widzenia kwalifikacji prawnej tego czynu nie ma znaczenia cel, jaki towarzyszył sprawcy.

Przenosząc powyższe na kanwę rozpoznawanej sprawy oczywistym jest, ze oskarżony zamknąwszy żonę w mieszkaniu na klucz i zabrawszy ten klucz ze sobą pozbawił ją wolności, a tym samym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 189 § 1 kk.

☐

3.2 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.3  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. H. (1)

1,2,3

I,II,III

Oskarżony miał świadomość bezprawności swojego zachowania i mógł zachować się w sposób zgodny z prawem, a jednak zdecydował się podjąć działanie penalizowane przez normę prawa karnego. W sprawie nie zachodzą żadne ustawowe ani pozaustawowe okoliczności wyłączające lub ograniczające winę.

Przy wymiarze kary za każde z 3 przypisanych oskarżonemu przestępstw sąd miał na względzie to, by kara odpowiadała stopniowi społecznej szkodliwości przestępstwa i nie przekraczała stopnia zawinienia. Sąd wziął również pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie kara ta ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego. Wymiar kary z jednej strony powinien spełnić cele wychowawcze kary tj. uzmysłowić oskarżonemu wagę popełnionego przez niego czynu, wdrożyć go do przestrzegania porządku prawnego, zaś z drugiej strony spełnić cele zapobiegawcze kary, skutecznie powstrzymując oskarżonego od popełnienia przestępstwa w przyszłości. Przy wymiarze kary uwzględniony został dotychczasowy sposób życia oskarżonego, jego osobowość i dotychczasowa karalność.

M. H. (1)

1

I

Mając na uwadze rodzaj i charakter naruszonego dobra, którym jest bezpieczeństwo małoletniego dziecka sąd przyjął wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. M. H. (1) nie wywiązując się z obowiązków względem dziecka naraził swojego syna na niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a nawet utraty życia. Dla takiego postępowania trudno znaleźć jakiekolwiek usprawiedliwienie.

Za przypisane oskarżonemu przestępstwo z art. 160 § 2 kk Sąd wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

M. H. (1)

2

II

Również w przypadku czynu z art. 178a § 4 kk Sąd przyjął, znaczny stopień społecznej szkodliwości. Czyn oskarżonego godził w bezpieczeństwo innych uczestników ruchu, zagrażając najważniejszym dobrom takim jest zdrowie i życie człowieka.

Za to przestępstwo sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

M. H. (1)

3

III

Również w przypadku czynu z art. 189 kk Sąd przyjął, znaczny stopień społecznej szkodliwości, ponieważ oskarżony wykroczył przeciwko wolności drugiego człowieka.

Za to przestępstwo sąd wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

M. H. (1)

4

I,II,III

Na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 85a k.k. i art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed zmian wprowadzonych ustawą z dnia 19 czerwca 2020r o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz.U. z 23.06.2020 poz. 1086) w zw z art. 4 § 1 kk w miejsce orzeczonych wobec oskarżonego M. H. (2) w pkt 1), 2) i 3) kar jednostkowych wymierzono mu łączną karę łączną jednego roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności

Stosując zasadę częściowej absorpcji łączonych kar, Sąd miał na względzie zbieżność czasową popełnionych przestępstw. Pełnej absorpcji sprzeciwiał się różny charakter dóbr prawnie chronionych, przeciwko którym były wymierzone przestępstwa przypisane oskarżonemu, a także jego naganna postawa. W tym zakresie odwołać należy się do danych o karalności oskarżonego, która prowadzi do wniosku, iż oskarżony już dużo wcześniej wkroczył na ścieżkę przestępstwa. Zdaniem sądu jedynie kara bezwzględnego pozbawienia wolności może zdaniem sądu spełnić cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego. Jest to naturalna konstatacja w sytuacji, gdy dotychczas stosowane kary nie spełniły swoich celów. Stanowić ona będzie pewien szok dla oskarżonego, pozwoli mu przemyśleć swoje dotychczasowe postępowanie, uświadomi, że przestępstwo nie popłaca i przez to wdroży go do przestrzegania porządku prawnego. Nie sposób bowiem nie zauważyć, że oskarżony jest jednostką zdemoralizowaną, a zważywszy na częstotliwość popełnianych przez niego występków stwierdzić należy, że swoje działanie uznaje za coś absolutnie normalnego i nie bierze pod uwagę innego sposobu życia. W tej sytuacji jedynie kara bezwzględnego pozbawienia wolności i związana z nią izolacja może stanowić bodziec, pod wpływem którego oskarżony zmieni swój system wartości i sposób życia, w żadnym zaś wypadku nie są w stanie spełni tych celów inne kary aniżeli bezwzględna kara pozbawienia wolności.

Przy orzekaniu wobec oskarżonego kary łącznej konieczne było powołanie przepisów dotyczących tej materii w brzmieniu sprzed zmian wprowadzonych ustawą z dnia 19 czerwca 2020r o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz.U. z 23.06.2020 poz. 1086). Art. 86 p 1 kk w nowym brzmieniu stanowi, że sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. Jeżeli najwyższą z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa jest kara 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności, dolną granicę kary łącznej przyjmuje się w tej wysokości. Karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach." Art. 86 w ,,starym” brzmieniu był korzystniejszy, gdyż dolną granicą kary łącznej była najwyższa z kar jednostkowych, zaś obecnie kara łączna musi być wymierzona powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa.

M. H. (1)

6

II

Na podstawie art. 42 § 3 kk Sąd –w związku ze skazaniem za czyn z pk II- orzekł wobec oskarżonego dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Powołany przepis (obowiązujący od dnia 18 maja 2015r) stanowi bowiem, że sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a § 4 , chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami.

W przypadku oskarżonego sąd nie dopatrzył się żadnych szczególnych okoliczności. M. H. (1) z racji uprzednich skazań za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości wiedział, że takie zachowanie jest penalizowane. W czasie, kiedy podjął decyzję o kierowaniu pojazdem w dniu 23 lutego 2020r nie zaistniała żadna wyjątkowa sytuacja, która usprawiedliwiałaby jego decyzję o kierowaniu pojazdem..

Okoliczności zdarzenia z udziałem oskarżonego wskazują na to, że prowadzenie przez niego pojazdów stwarza istotne zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu. Oskarżony niedostatecznie pojmuje obowiązki ciążące na prowadzącym pojazd gdyż naruszył elementarne zasady bezpieczeństwa w ruchy lądowym; oskarżony naruszył również wymogi ogólnej przezorności i zdrowego rozsądku. Takim zachowaniem wykazał, że nie zasługuje na zaufanie jakim obdarza się każdego posiadającego prawo prowadzenia pojazdów

M. H. (1)

7

II

Zgodnie z treścią art. 43a § 2 kk sąd –w związku ze skazaniem za czyn z pk II- orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 10 000 złotych. Świadczenie to jest obligatoryjne, a zostało wymierzone w najniższym możliwym rozmiarze. Będzie ono stanowić z jednej strony dodatkową dolegliwość dla oskarżonego, z drugiej zaś zadośćuczyni społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

5.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. H. (1)

5

Zgodnie z dyspozycją art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 24 lutego 2020r godz. 01.25 do dnia 25 lutego 2020r godz. 16.49,

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

8

Sąd na podstawie art. 29 ust.1 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. z 1982r Nr 16 poz.124 z późn. zm.) w zw. z § 17 ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 3 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 03.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 18.10.2016r poz. 1714) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat B. G. kwotę 944,64 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej jako kurator małoletniego pokrzywdzonego J. H..

Na kwotę tę złożyły się; 180 (należność za dochodzenie) + 420 (należność za I termin rozprawy) + 168 (należność za 2 kolejne terminy) + 23% VAT .

Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 23.06.1973r.o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 1983r. Nr 49 poz. 223) ustawy z dnia 23.06.1973r.o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 1983r. Nr 49 poz. 223) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące:

a) wydatki w kwocie 4353,98 zł, na które złożyły się:

-3389,34 zł tytułem wydatków postępowania przygotowawczego ;

-20 złotych tytułem kosztów doręczeń w postępowaniu sądowym;

- 944,64 tytułem wynagrodzenia kuratora małoletniego pokrzywdzonego

b) opłata w kwocie 300 złotych (opłata od wymierzonej kary pozbawienia wolności)

Oskarżony osiąga stałe dochody, toteż obowiązek poniesienia wskazanych kosztów, spowodowanych przy tym jego własnym działaniem nie będzie stanowił dla niego nadmiernej uciążliwości.

1Podpis