Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 393/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 11 lutego 2021r. sygn. akt II K 711/18

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ obrońca

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

W dacie 9 czerwca 2021r. oskarżony nie figurował w kartotece karnej Krajowego Rejestru Karnego.

Dane Krajowego Rejestru karnego z dnia 9 czerwca 2021r.

440

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dane Krajowego Rejestru karnego z dnia 9 czerwca 2021r.

Niekwestionowany.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegający na uznaniu S. S. winnym zarzucanego mu czynu mimo że nie pozwalał na to zebrany materiał dowodowy, zwłaszcza niewiarygodne i tendencyjne twierdzenia współoskarżonej J. F., a także zeznania świadka M. T., pominięte jak podano w uzasadnieniu przez Sąd w całości, a na podstawie których oceniono przecież (2.2. pkt. 1.1.1.1.) – jako nieprawdziwe wyjaśnienia S. S.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Błąd ustaleń faktycznych zachodzi, gdy treść dokonanych ocen i wniosków dokonanych przez sąd nie odpowiada zasadom logicznego rozumowania, a mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych może być podniesiony skutecznie tylko wtedy, gdy w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenia faktycznie nie mające oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo gdyby takiego ustalenia nie poczyniono pomimo, że z dowodów określony fakt jednoznacznie wynikał.

Niestety w niniejszej sprawie wbrew oczekiwaniom apelującego takie błędy nie wystąpiły. Sam oskarżony negując sprawstwu i winie przedstawił rozbieżne wersje zdarzenia. Pierwotnie w postępowaniu przygotowawczym oskarżony przyznał swą obecność na miejscu dokonania rozboju w towarzystwie K. O., M. którego nazwiska nie zna, i M. T. z dziewczyną, której nie zna nazwiska, po czym wskazał, iż udał się do sklepu po piwo a gdy wrócił do towarzystwa cyt.”na ziemi leżał już mężczyzna, którego wcześniej z nami nie było. M. T. powiedział, że uderzył tego gościa a K. mu przywalił,…tylko K. obszukiwał mu kieszenie i może coś zabrał ale ja nie widziałem” k. 71 akt. Przed sądem oskarżony po odczytaniu tych wyjaśnień potwierdził je, ale dodał, że już wcześniej pokrzywdzony zaczepiał jego towarzystwo, był bardzo pijany, ale wcześniej taka okoliczność „wyleciała mu z głowy” k. 322v. Sąd I instancji szczegółowo i przekonująco wskazał powody, dla których odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego ( sekcja 1.1.1.1.), oceniając je jako nieprawdziwe i stanowiące wynik obranej linii obrony, obliczonej na unikniecie odpowiedzialności karnej, jako że pozostają one w relacji sprzeczności z wiarygodnym materiałem dowodowym, tj. obciążającymi go wyjaśnieniami skazanej J. F. i zeznaniami świadków A. P., M. S., pokrzywdzonego M. P. oraz po części wyjaśnieniami K. O..

Nawet jeżeli skazana J. F. była beneficjentką zaboru przedmiotów pokrzywdzonego ( w pkt. II wyroku została skazana za wypłatę środków pieniężnych przy użyciu skradzionej pokrzywdzonemu kary płatniczej), to taki fakt nie umniejsza wiarygodności jej wersji zdarzenia. J. F. konsekwentnie w toku procesu, rzeczowo i logicznie opisała okoliczności popełnionego na pokrzywdzonym rozboju, nie miała uzasadnionych powodów do tendencyjnego obciążania oskarżonego S. S. i K. O., sam apelujący nie podał żadnych powodów ( typu konflikty czy nieporozumienia z oskarżonym) dla których skazana J. F. miałaby zeznawać fałszywie na niekorzyść oskarżonego.

Zasadnie wnioskował także Sąd I instancji, iż wersja zdarzenia podawana przez skazaną J. F. pokrywa się z pozostałymi dowodami, które wymienił i analizował w sekcji 2.1 motywów. Wymienił tu zeznania świadka A. P., osoby całkowicie bezstronnej, która nie znała oskarżonego, zaś z jej zeznań jednoznacznie wynika, iż to dwóch mężczyzn kopało pokrzywdzonego, leżącego na ziemi, jeden z nich miał ciemne włosy ( co odpowiada wyglądowi oskarżonego), zaś jak pokrzywdzony został pobity i leżał na ziemi to cyt. „ zabrali mu portfel” k. 163 v. Nie można zgodzić się z argumentem apelującego, iż skoro pokrzywdzony M. P. nie rozpoznał oskarżonego jako napastnika a świadek P. nie jest w stanie poznać ani tych co bili ani pobitego mężczyzny, to takie okoliczności mają dla oskarżonego charakter alibijny.

Pokrzywdzony akcentował, iż został uderzony w tył głowy, zatem nie był w stanie rozpoznać tego napastnika, ale gdy upadł na ziemię leżał twarzą do ziemi i zasłaniał głowę przed uderzeniami, był kopany z dwóch stron, co wskazuje na dwóch bijących, a zatem potwierdza relację J. F. że to oskarżony i K. O. wspólnie pobili pokrzywdzonego, zaś relacja świadka P. stanowi już tylko dowód uzupełniający co do faktu pobicia pokrzywdzonego przez dwóch mężczyzn i następnie kradzieży portfela. Tym samym apelujący nie podważył waloru wiarygodności tych dowodów obciążających.

Świadek M. S. przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym i sądowym konsekwentnie podkreślał, że podczas zdarzenia znajdował się pod wpływem alkoholu ( zresztą jak wszyscy uczestnicy zdarzenia) ale pamięta, że od J. F. przekazała mu, iż to S. ( tj. oskarżony) bił pokrzywdzonego i pokrzywdzonemu zginął portfel. Nie sposób i w tej części uznać sądową ocenę wiarygodności świadka za błędną, bo nie ma ku temu jakichkolwiek przesłanek.

Sąd I instancji słusznie zauważył, że linii wyjaśnień oskarżonego nie potwierdził także kolejny uczestnik zdarzenia w osobie świadka M. T.. Ów świadek w postępowaniu przygotowawczym zasłaniał się niepamięcią wobec spożytego alkoholu, ale przyznał fakt pobicia pokrzywdzonego przez S. S. i K. tj. K. O., przy czym nie potrafił jednoznacznie wskazać, który z nich pokrzywdzonego uderzył pierwszy , ale utrzymywał cyt. „ w każdym razie na pewno tego mężczyznę uderzył K. albo S., nikogo innego tam nie było”( k. 105-106). Na rozprawie świadek zeznania zmieniał w sposób nieudolny, jakoby to w przedmiotowym zdarzeniu w ogóle nie uczestniczył K. O., choć przyznał udział oskarżonego, jednocześnie nie potrafił przekonująco podać przyczyny zmiany stanowiska na korzyść K. O.. Świadek także zmieniał zeznania na korzyść oskarżonego, jakoby to pokrzywdzonego uderzył ktoś postury S. ( oskarżonego), co przecież pozostawało w sprzeczności z wcześniejszymi depozycjami, iż na miejscu zdarzenia nikogo innego nie było. Tak więc zeznania świadka M. T. nie miały dla oskarżonego korzystnej wymowy, zostały uwzględnione przy ocenie wyjaśnień oskarżonego S. S.. Istotnie też, złożone w postępowaniu przygotowawczym i przed sądem pozostają w sprzecznościach co do przebiegu zdarzenia i udziału poszczególnych osób, co może być tłumaczone spożyciem przez świadka znacznej ilości alkoholu podczas zdarzenia, co ostatecznie doprowadziło sąd I instancji do wniosku o pominięciu tego dowodu dla potrzeb ustalania stanu faktycznego. Nie zmienia to jednak wstępnej konstatacji, iż w każdej wersji to dowód dla oskarżonego niekorzystny.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku nie może sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu wyrażonymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, lecz powinien zmierzać do wykazania, jakich konkretnie uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego dopuścił się sąd, oceniając zebrany materiał dowodowy. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu I instancji odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, opartego na innych dowodach aniżeli te, na których oparł się tenże sąd nie może prowadzić do wniosku, że rzeczywiście sąd ten dopuścił się przy wydaniu wyroku omawianego uchybienia. Tak więc wyjaśnienia oskarżonego zostały ocenione prawidłowo jako niewiarygodne, a apelujący nie wykazał powodów, dla których ustalenia zaskarżonego wyroku byłyby obarczone błędem co do współudziału oskarżonego S. S. w dokonaniu przedmiotowego rozboju.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut apelacji okazał się nieskuteczny i jako taki nie stanowi podstawy do postulowanego orzeczenia reformatoryjnego w rozumieniu art. 437 § 2 kpk.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Takie nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Uznanie sprawstwa i zawinienia oskarżonego co do zarzucanego mu występku oraz wymiar kary.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji zebrał pełny materiał dowodowy, następnie prawidłowo ocenił ściśle do kryteriów art. 7 kpk ( oceniając dowody we wzajemnym powiązaniu, wywodząc słuszne i logiczne wnioski końcowe) , w następstwie czego poczynił trafne ustalenia faktyczne, a prawidłowa ich subsumpcja skutkowała słusznym skazaniem oskarżonego za zarzucany mu i finalnie przypisany występek współudziału w rozboju kwalifikowanym z art. 280 § 1 kk i art. 157 § 2 kk i art. 275 § 1 kk i art. 276 kkk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Ponadto w sprawie nie wystąpiły także podstawy bezwzględne z art. 439 § 1 kpk dla uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów apelacyjnych.

Nie wystąpiły również w sprawie okoliczności o jakich mowa w art. 440 kpk, uzasadniające zmianę wyroku na korzyść oskarżonego czy uchylenie wyroku w trybie art. 437 § 2 kpk.

Nie wzbudza także zastrzeżeń wymiar kary, także wobec braku uzasadnionych podstaw dla ewentualnej korekty orzeczenia na korzyść oskarżonego, tym bardziej, że wymierzono oskarżonemu karę z dobrodziejstwem zastosowania art. 37 b kk, tj. w miejsce przewidzianej ustawą w art. 280 § 1 kk kary pozbawienia wolności od 2-ch do 12 lat wymierzono karę mieszaną 6-ciu miesięcy pozbawienia wolności oraz 2-ch lat ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 624§ 1 kpk w zw. z art. 636 § 1 kpk, przyjmując - wobec braku po stronie oskarżonego istotnego majątku i dochodów ( oskarżony pracuje dorywczo i ma na utrzymaniu troje małoletnich dzieci) – zasadność zwolnienia oskarżonego od ich ponoszenia.

7.  PODPIS

SSO Sylwana Wirth - Bzunek SSO Ewa Rusin SSO Krzysztof Płudowski

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uznanie sprawstwa i zawinienia oskarżonego

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana