Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 2 sierpnia 2021 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu - Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Joanna Składowska

po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2021 roku w Sieradzu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku M. T.

z udziałem (...) SA w L.

o ustanowienie służebności przesyłu

na skutek apelacji uczestnika postępowania

od postanowienia Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 14 kwietnia 2021 roku,

sygn. akt I Ns 1161/19

postanawia:

1.  oddalić apelację;

2.  zasądzić od (...) SA w L. na rzecz M. T. 240 (dwieście czterdzieści) złotych z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu apelacyjnym wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas po upływie tygodnia od doręczenia uczestnikowi odpisu niniejszego postanowienia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I Ca 321/21

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z 14 kwietnia 2021 r., wydany pod sygn. akt I Ns 1161/19, Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli obciążył nieruchomość gruntową położoną

w S. oznaczoną jako działka ewidencyjna nr (...) objętą księgą wieczystą (...), służebnością przesyłu na rzecz każdoczesnego właściciela usytuowanych tam urządzeń przesyłowych w postaci naziemnego odcinka linii energetycznej średniego napięcia (SN) 15 kV, polegającą na prawie korzystania z gruntu o powierzchni 724 m ² wskazanego linią przerywaną na mapie sporządzonej przez biegłego geodetę W. K., stanowiącej integralną część orzeczenia, poprzez utrzymanie w/w linii energetycznej, jej obsłudze, konserwacji i naprawie (pkt 1), zasądzając od (...) SA w L. na rzecz M. T. 13 300 złotych z tytułu jednorazowego wynagrodzenia za ustanowienie w/w służebności przesyłu (pkt 2) oraz 4 797 złotych

z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się postanowienia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 3), nakazując pobrać od (...) SA w L. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli kwotę 2 336,59 złotych z tytułu zwrotu wydatków (pkt 4).

Rozstrzygnięcie zapadło przy następujących ustaleniach i wnioskach:

Wnioskodawca M. T. jest właścicielem nieruchomości gruntowej położnej w S. gmina Z. o powierzchni 3,0494 ha oznaczonej jako działka ewidencyjna nr (...) objęta księgą wieczystą (...). Dla nieruchomości brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działka ta posiada przeznaczenie dwufunkjcyjne: na głębokość około 65 metrów do drogi publicznej - tereny osadnictwa wiejskiego, pozostała cześć działki - tereny rolne i leśne.

Na ww. nieruchomości zlokalizowane są urządzenia elektroenergetyczne uczestnika postępowania, w tym napowietrzna linia energetyczna średniego napięcia 15 kV biegnąca wzdłuż granicy działek nr (...) na odcinku około 135 metrów - 3 metry od tej granicy oraz stacja transformatorowa i dwa słupy energetyczne.

Granica pasa gruntu umożliwiającego obsługę i korzystanie z ww. urządzeń elektroenergetycznych wynosi 5 metrów. Powierzchnia służebności przesyłu, umożliwiająca korzystanie z urządzeń przesyłowych oraz dokonywanie jej konserwacji, remontów

i modernizacji wraz z prawem przejazdu i przechodu przez nieruchomość celem dostępu do niej wynosi 724 m ².

Wysokość jednorazowego wynagrodzenia rekompensującego wnioskodawcy jako właścicielowi utrudnienia i ograniczenia eksploatacyjne oraz obniżenie wartości działki ewidencyjnej nr (...) wynosi 13 300 złotych.

W ocenie Sądu Rejonowego, w przedstawionym stanie faktycznym wniosek

o ustanowienie służebności przesyłu zasługiwał na uwzględnienie na podstawie art. 305 ¹ k.c. Zakres służebności został ustalony w oparciu o opinię biegłego z zakresu energetyki i urządzeń elektrycznych, a przedstawiony na mapie przez biegłego geodetę. Wysokość wynagrodzenia określono na podstawie opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości.

Mając powyższe na względzie, Sąd pierwszej instancji postanowił jak w punkcie 1. i 2. sentencji na podstawie art. 305 ¹ oraz 305 ² § 2 k.c.

Mając na względzie wynik postępowania, o jego kosztach orzeczono w oparciu

o art. 520 § 2 k.p.c., a o pokryciu kosztów nieuiszczonych pozostałych wynagrodzeń biegłych tymczasowo pokrytych przez Skarb Państwa na podstawie art. 83 § 2 u.k.s.c. w zw. z art. 520 § 2 k.p.c.

Apelację od postanowienia Sądu Rejonowego wniósł uczestnik postępowania, zaskarżając orzeczenie w części, tj. w pkt 2 ponad kwotę 780,39 złotych i podnosząc następujące zarzuty:

1.  naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na treść zapadłego rozstrzygnięcia, mianowicie:

a)  przepisu art. 233 § 1 k.p.c., poprzez dokonanie oceny materiału dowodowego bez wszechstronnej jego analizy w sposób przekraczający granice swobodnej oceny dowodów, a to w oparciu o pisemną opinię biegłego z zakresu (...), którą należy uznać za niepełną. Biegły nie sporządził analizy rynku lokalnego, porównał nieruchomości o innym przeznaczeniu oraz innej powierzchni, a także nie uwzględnił szkody lokalizacyjnej, o którą należało pomniejszyć wartość wynagrodzenia. W ocenie uczestniczki został w znacznym stopniu zawyżony współczynnik współkorzystania z nieruchomości;

b)  przepisu art. 278 § 1 k.p.c.. poprzez oddalenie wniosku dowodowego uczestniczki postępowania w przedmiocie powołania nowego biegłego z zakresu wyceny nieruchomości, bowiem opinia na podstawie której Sąd pierwszej instancji dokonał ustalenia stanu faktycznego była niepełna.

W oparciu o wskazane zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez oddalenie wniosku w części ponad kwotę 780,39 złotych.

Wnioskodawca domagał się oddalenia apelacji na koszt skarżącego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Wbrew zarzutom skarżącego, Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, w takim zakresie, na jaki zezwalały przeprowadzone dowody, po dokonaniu ich oceny zgodnie z kryteriami wskazanymi w art. 233 k.p.c. Ustalenia te Sąd Okręgowy uznaje za własne.

Skuteczne postawienie zarzutu dokonania błędnych ustaleń, będącego konsekwencją niewłaściwej oceny materiału dowodowego wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego. Wyrażenie przez stronę odmiennego poglądu, co do oceny poszczególnych dowodów jest jej prawem, jednakże możliwość przedstawienia innej wersji stanu faktycznego, nie świadczy jeszcze o nadużyciu swobodnej oceny dowodów. Jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł wyrażonych w art. 233 § 1 k.p.c. i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne.

Trzeba w tym miejscu także podkreślić, do opinia biegłego podlega, jak inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c., lecz co odróżnia ją pod tym względem, to szczególne kryteria oceny, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej. Specyfika oceny tego dowodu wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia i wiedzy powszechnej. Podważenie mocy dowodowej opinii poprzez zakwestionowanie wiadomości specjalnych, do których biegli się odwołują, bądź wywodzenie z takiej opinii dalszych wniosków opartych na wiadomościach tego rodzaju, z uwagi na treść art. 278 § 1 k.p.c., może nastąpić wyłącznie poprzez przeprowadzenie dowodu z uzupełniającej opinii tych samych biegłych lub z opinii innego biegłego. Potrzeba powołania innego biegłego lub dalsze uzupełnienie przedstawionej opinii powinny zaś wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczasowej opinii. O dopuszczeniu tego dowodu nie może zatem decydować wyłącznie wniosek strony, lecz zawarte w tym wniosku konkretne uwagi i argumenty podważające miarodajność dotychczasowej opinii. W przeciwnym wypadku wniosek taki musi być uznany za zmierzający wyłącznie do nieuzasadnionej zwłoki

w postępowaniu, co winno skutkować jego pominięciem.

Zgodzić należy się z Sądem Rejonowym, że w sprawie przedmiotowej brak było podstaw do podważenia opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości B. K.. Biegły odniósł się do podnoszonych przez uczestnika postępowania zarzutów. Po złożeniu zaś przez biegłego stosownej opinii uzupełniającej, skarżący ograniczył się do stwierdzenia, że nadal opinię kwestionuje, domagając się dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego, nie dostarczając wszakże jakichkolwiek argumentów przemawiających za uzupełnieniem materiału dowodowego w postulowanym kierunku.

Apelujący podniósł w uzasadnieniu środka zaskarżenia, że nieruchomości przybrane do porównania powinny mieć przeznaczenie rolno - budowlane i być o powierzchni około 3,2594 ha, tymczasem w opinii wskazane zostały nieruchomości o powierzchni ok. 2 000 m ²,

a współczynnik K został znacznie zawyżony. Tymczasem wyraźnie wskazuje na to biegły, przyjmując, że nieruchomość posiada przeznaczenie dwufunkcyjne. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz wydaną decyzją

o warunkach budowy dla działki, z której w wyniku podziału geodezyjnego powstała działka nr (...), na głębokości ok. 65 od drogi publicznej obejmuje teren osadnictwa wiejskiego. Natomiast pozostała część nieruchomości to tereny rolne i leśne. Z tej przyczyny wszakże, w ocenie biegłego, którą Sąd Okręgowy podziela, należało dokonać osobnej wyceny wartości rynkowej nieruchomości w strefie mieszkalnej i wynagrodzenia za przebiegającą przez nią służebność, przy przyjęciu współczynnika K (obniżenia wartości) na poziomie 0,6 oraz stawki 26 złotych za m ² oraz w strefie obejmującej grunty rolne, przy przyjęciu współczynnika K na poziomie 0,2 i cenie 6 złotych za m ² .

Z powyższego wynika zatem, że przybrane do porównania winny być z jednej strony transakcje gruntami pod zabudowę zagrodową i budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne

o powierzchni stanowiącej ok. połowę powierzchni działki nr (...), a więc - tak jak przyjął biegły - w przedziale od 879 do 2 808 m ². Z drugiej zaś grunty rolne. Z oczywistych względów ograniczenia związane z zabudową w przebiegu pasa służebności są bardzo wysokie - brak możliwości zabudowy, stąd wysokość współczynnika K. Natomiast w przypadku gruntów rolnych istnieje w zasadzie możliwość prowadzenia upraw na terenie objętym służebnością i tu prawidłowo współczynnik K został przez biegłego określony na dużo niższym poziomie. Zastrzeżenia uczestnika postępowania o znacznym zawyżeniu wskazanego współczynnika,

z jednej strony nie zawierają jakiegokolwiek uzasadnienia, wobec czego nie sposób się do nich ustosunkować, z drugiej nie uwzględniają jego zróżnicowania w odniesieniu do poszczególnych części nieruchomości. Warto podkreślić natomiast, że opinia główna zawiera wyjaśnienie w zakresie uwzględnionych przy określeniu współczynnika K elementów (strony 14-15 opinii).

Na zakończenie - w odniesieniu do postulowanego przez skarżącego zmniejszenia wysokości wynagrodzenia o „szkodę lokalizacyjną” - należy podnieść, że w apelacji nie wskazano jakiekolwiek uzasadnienia prawnego takiego zabiegu, a lakoniczność zarzutu nie pozwala na ustosunkowanie się do niego.

Z tych wszystkich względów apelacja jako niezasadna - na podstawie art. 385 k.p.c.

w związku z art. 13 § 2 k.p.c. - podlegała oddaleniu.

O zwrocie uczestnikowi postępowania kosztów zastępstwa procesowego

w postępowaniu apelacyjnym orzeczono na podstawie art. 520 § 2 k.p.c., przy zastosowaniu stawki minimalnej, zgodnie z § 5 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U. poz. 1800 ze zm.).