Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód P. 1 (...) w K. w pozwie z dnia 5 listopada 2019 roku domagał się zasądzenia od pozwanych E. Ż. i M. Ż. solidarnie kwoty 7.681,26 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż jest nabywcą wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki o nr (...) z dnia 4 października 2016 roku zawartej pomiędzy Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową im. F. S. w G. a R. Ż.. Pożyczka została udzielona na kwotę 5.400 złotych. W dniu 6 listopada 2016 roku pożyczkobiorca zmarł, nie regulując należności wynikającej z ww. umowy. Zgodnie z Regulaminem Udzielania Kredytów i P. (...) im. (...) roszczenie o zwrot pożyczki staje się wymagalne z dniem ustania członkostwa pożyczkobiorcy, a takie ma miejsce w chwili śmierci. Postanowieniem wydanym w dniu 17 lipca 2019 roku Sąd Rejonowy w Szczytnie w sprawie I Ns 86/19 stwierdził nabycie spadku z dobrodziejstwem inwentarza po zmarłym pożyczkobiorcy przez E. Ż. i M. Ż.. Wobec powyższego stali się oni dłużnikami solidarnymi powoda w zakresie niespłaconej przez spadkodawcę pożyczki. Powód wezwał pozwanych do zapłaty całej należności z tytułu niezapłaconej pożyczki, jednakże nie zaspokoili oni wskazanego w tych pismach żądania powoda. Na kwotę zadłużenia składa się kapitał pożyczki w wysokości 5.400 złotych oraz odsetki karne wynikające z zaległości w spłacie rat pożyczki oraz naliczone od kwoty całego niespłaconego kapitału pożyczki od dnia następującego po dniu wymagalności, a także odsetki zwykłe naliczone zgodnie z treścią umowy w łącznej wysokości 2.281,26 złotych.

W odpowiedzi na pozew pozwana E. Ż. działająca również jako pełnomocnik pozwanego M. Ż. wniosła w pierwszej kolejności o zawieszenie przedmiotowego postępowania do czasu rozstrzygnięcia sprawy o stwierdzenie nieważności czynności prawnej, a następnie o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych kosztów procesu.

Wniosek o zawieszenie postępowania podyktowany był faktem złożenia w dniu 19 grudnia 2019 roku do Sądu Rejonowego w Szczytnie przez E. Ż. i M. Ż. pozwu o stwierdzenie nieważności czynności prawnej. Jako pozwanych wskazano Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo – Kredytową im. F. S. w G. oraz P. 1 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K.. Sprawa ta została zarejestrowana w tutejszym Sądzie pod sygn. I C 1756/19.

Postanowieniem z dnia 19 czerwca 2020 roku wydanym w sprawie I C 1756/19 sprawę tę połączono do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą z powództwa P. 1 (...) z siedzibą w K. przeciwko E. Ż. i M. Ż. o zapłatę prowadzoną pod sygn. I C 1534/19, przy czym postanowiono prowadzić obie sprawy pod sygn. I C 1534/19.

Powództwo o stwierdzenie nieważności czynności prawnej tj. umowy zawartej pomiędzy Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową im. F. S. z siedzibą w G. a R. Ż. z dnia 4 października 2016 roku oraz umowy cesji wierzytelności na rzecz P. 1 Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. oparte zostało na podstawie art.189 k.p.c. w zw. z art 82 k.c. Pozwani – powodowie wzajemni podnosili, że pożyczkobiorca zmarł miesiąc od podpisania umowy pożyczki w wyniku patologicznego upicia, wynikającego z choroby alkoholowej, na którą cierpiał od około 2005 roku. Nasilenie choroby miało miejsce w okresie od 2011 do 2016 roku, kiedy to R. Ż. spożywał duże ilości alkoholu, w tym czasie praktycznie codziennie był pod jego wpływem. Konsekwencją powyższego stanu rzeczy było stopniowe pogarszanie się stanu zdrowia psychicznego wymienionego, obniżenie sprawności intelektualnej i degradacja psychofizyczna z pogłębieniem się objawów zespołu psychoorganicznego. W ocenie pozwanych - powodów wzajemnych stan psychofizyczny R. Ż. w dacie zawarcia umowy z dnia 4 października 2016 roku nie pozwalał mu na złożenie świadomego i z dostatecznym rozeznaniem swoich działań i skutków oświadczenia o zawarciu umowy.

W odpowiedzi na pozew o stwierdzenie nieważności umowy powód - pozwany wzajemny P. 1 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od pozwanych - powodów wzajemnych na jego rzecz kosztów postępowania. W jego ocenie wymienionym nie służy powództwo o ustalenie, skoro sprawa dotycząca roszczeń wynikający z umowy pożyczki, w tym jej ważności pozostaje w toku, a pozwani – powodowie wzajemni nie udowodnili, że ich sytuacja materialnoprawna w powiazaniu z sytuacją faktyczną wskazuje na istnienie interesu prawnego, wobec czego powództwo winno zostać oddalone. Nadto wskazał on, że pożyczkobiorca R. Ż. nie był stroną umowy cesji wierzytelności, stąd żądanie unieważnienie tejże umowy z uwagi na stan zdrowia wymienionego, jest pozbawione podstaw.

Identyczne stanowisko w sprawie przyjęła również pozwana Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa im. F. S. z siedzibą w G..

Pismem z dnia 7 maja 2021 roku (data wpływu 11 maja 2021 roku) powód – pozwany wzajemny P. 1 (...) z siedzibą w K. dokonał zmiany powództwa w ten sposób, iż wniósł o zasądzenie od pozwanych – powodów wzajemnych solidarnie na swoją rzecz, w oparciu o przepisu z bezpodstawnego wzbogacenia, kwoty 4.438,07 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 5 listopada 2019 roku do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania. Jednocześnie oświadczył, iż cofa pozew ponad ww. kwotę. Powód nie kwestionował, że umowa z dnia 4 października 2016 roku jest nieważna w myśl art. 82 k.c., jednakże podkreślił, że R. Ż. pobrał od wierzyciela pierwotnego określone kwoty tytułem wypłaty dokonanej z umowy pożyczki i kwot tych nie zwrócił. Strona powodowa stanęła na stanowisku, iż bezwzględna nieważność umowy nie stoi na przeszkodzie dochodzeniu przez powoda roszczenia na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu lub nienależnym świadczeniu.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 4 października 2016 roku pomiędzy Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową im. F. S. z siedzibą w G. a R. Ż. zawarta została umowa pożyczki (kredytu konsumenckiego) o nr (...). Umowa obowiązywała w okresie od dnia 4 października 2016 roku do dnia 4 października 2022 roku. Całkowita kwota pożyczki wynosiła 4.590 złotych, zaś kwota pożyczki z uwzględnieniem kredytowanych kosztów (prowizji oraz kosztów związanych z ustanowieniem zabezpieczeń, kosztów usług dodatkowych i innych kosztów) wyniosła 5.400 złotych. Kwota pożyczki została przekazana na wskazany przez pożyczkobiorcę rachunek bankowy w dniu 4 października 2016 roku. Zgodnie z § 28 Regulaminu udzielania kredytów i pożyczek konsumenckich spółdzielczej kasy oszczędnościowo – kredytowej, który stanowił Załącznik nr 1 do ww. umowy, w razie ustania członkostwa, w tym w przypadku śmierci pożyczkobiorcy, roszczenie o zwrot pożyczki staje się wymagalne z dniem ustania członkostwa.

(dowód: umowa pożyczki z dn. 4.10.2016r. k. 16-18, Regulamin udzielania kredytów i pożyczek konsumenckich spółdzielczej kasy oszczędnościowo – kredytowej k. 59-60, harmonogram spłat pożyczki k. 126-127, zestawienie operacji z rachunku płatniczego k. 128v.)

R. Ż. co najmniej od 2005 roku cierpiał na chorobę alkoholową. W okresie od 2011 roku do chwili śmierci niemalże codziennie był pod wpływem alkoholu, w rzadkich okresach odstawienia cierpiał na dolegliwości zespołu abstynencyjnego, powikłanego niekiedy epizodami majaczenia. Objawy zespołu psychoorganicznego występujące u R. Ż. latem 2016 roku uległy nasileniu uniemożliwiającemu racjonalne myślenie i funkcjonalnie, podejmowanie racjonalnych decyzji, zadbanie o swoje potrzeby. W czasie zawierania i podpisywania powyższej umowy R. Ż. wskutek uzależnienia spowodowanego używaniem alkoholu oraz zespołu psychoorganicznego, znajdował się w stanie wyłączającym świadome i swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli.

(dowód: dokumentacja medyczna R. Ż. k. 271-272, 279-316, 319-323, zeznania świadka J. D. k. 274-274v., zeznania pozwanej E. Ż. k. 274v., opinia biegłego z zakresu psychiatrii k. 342-348)

R. Ż. zmarł w dniu 6 listopada 2016 roku.

(okoliczność bezsporna)

W dniu 27 września 2018 roku Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa im. F. S. z siedzibą w G. dokonała na rzecz P. 1 Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego przelewu wierzytelności wskazanych w „Wykazie wierzytelności”. W wykazie tym pod poz. 380 wykazano wierzytelność wobec R. Ż., wynikającą z umowy pożyczki nr (...) z dnia 4 października 2016 roku.

(dowód: wyciąg z umowy przelewu wierzytelności k. 51-54)

Postanowieniem z dnia 17 lipca 2019 roku wydanym w sprawie I Ns 86/19 Sąd Rejonowy w Szczytnie stwierdził, że spadek po R. Ż., zmarłym w dniu 6 listopada 2016 roku w S., ostatnio stale tam zamieszkałym, na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyły dzieci jego i B.; E. Ż. i M. Ż. po ½ części.

(dowód: kserokopia odpisu postanowienia z dn. 17.07.2019r. k. 65)

W dniu 15 października 2019 roku powód – pozwany wzajemny P. 1 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. skierował do E. Ż. i M. Ż., jako spadkobierców R. Ż., przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 7.660,76 złotych tytułem zwrotu świadczenia wynikającego z pożyczki udzielonej wymienionemu w dniu 4 października 2016 roku.

(dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty k. 55-58)

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo o ustalenie nieważności umowy pożyczki było zasadne.

Żądanie ustalenia nieważności umowy stanowiło odpowiedź pozwanych – powodów wzajemnych E. Ż. i M. Ż. na pozew o zapłatę kwoty 7.681,26 złotych wniesiony przez powoda – pozwanego wzajemnego P. 1 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K., który kwestionował istnienie interesu prawnego po stronie wymienionych, skoro sprawa dotycząca roszczeń wynikających z umowy pożyczki, w tym jej ważności, pozostaje w toku.

Uwzględnienie powództwa opartego na art. 189 k.p.c. wymaga spełnienia dwóch podstawowych przesłanek, tj. istnienia interesu prawnego w żądaniu udzielenia ochrony prawnej przez wydanie wyroku ustalającego oraz istnienia bądź nieistnienia danego stosunku prawnego bądź prawa (w zależności od rodzaju żądania udzielenia ochrony prawnej). Obie przesłanki muszą być spełnione łącznie w dniu zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c.). Interes prawny w rozumieniu ww. przepisu jest kategorią obiektywną. Jest to obiektywna (czyli rzeczywiście istniejąca), a nie tylko hipotetyczna (czyli w subiektywnym odczuciu strony) potrzeba prawna uzyskania wyroku odpowiedniej treści występująca wówczas, gdy powstała sytuacja rzeczywistego naruszenia albo zagrożenia naruszenia określonej sfery prawnej. Praktycznie rzecz biorąc, interes prawny występuje wtedy, gdy sam skutek, jaki wywoła uprawomocnienie się wyroku ustalającego, zapewni powodowi ochronę jego prawnie chronionych interesów, czyli definitywnie zakończy spór istniejący lub prewencyjnie zapobiegnie powstaniu takiego sporu w przyszłości, a jednocześnie interes ten nie podlega ochronie w drodze innego środka (tak: wyrok SN z dnia 04 października 2001 r., I CKN 425/2000, LexisNexis nr (...)). Kodeksowe sformułowanie „ustalenie przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa” jest rozumiane dość szeroko. Zakres art. 189 k.p.c. nie jest bowiem ograniczony wyłącznie do żądania ustalenia nieistnienia stosunku prawnego, który miał być powołany do życia nieważną czynnością prawną, lecz zasadniczo można żądać ustalenia nieważności samej umowy pomimo, że literalnie to z powyższego przepisu nie wynika. Nie jest dopuszczalne żądanie ustalenia stanu faktycznego, np. czy strona przystąpiła do wykonywania umowy, to dopuszczalne jest jednak ustalenie faktu mającego charakter prawotwórczy, czyli wywołującego określone skutki prawne w przyszłości. Przykładowo wymienia się właśnie zawarcie umowy pomiędzy stronami, gdyż z tego faktu wynikają dla stron konkretne skutki prawne, m.in. obowiązek wykonania umowy, prawo żądania odszkodowania w przypadku wadliwego jej wykonania, prawo żądania zapłaty kar umownych etc. Innym przypadkiem ustalania faktu o charakterze prawotwórczym jest właśnie roszczenie o ustalenie nieważności czynności prawnej

Sankcja nieważności bezwzględnej oznacza, że czynność nie wywołuje żadnych skutków prawnych w sferze cywilnoprawnej, a stan ten ma charakter definitywny, nie podlegający konwalidacji. Utrwalone jest także stanowisko, że rozstrzygnięcie o nieważności może nastąpić zarówno w oddzielnym postępowaniu o ustalenie, jak i w każdym postępowaniu, w którym rozstrzygnięcie takie jest relewantne dla wyniku sprawy. Prawo do wytoczenia powództwa, na podstawie legitymacji materialnej przysługuje zatem stronom nieważnej umowy oraz osobom, które na podstawie takiej umowy mogłyby – gdyby była ona ważna – nabyć prawa lub obowiązki (np. osoba trzecia w sytuacji określonej art. 393 § 1 k.c.) albo takim, na których sytuację prawną wpływa ważność lub nieważność czynności. W tym stanie rzeczy nie sposób podzielić stanowiska powoda – pozwanego wzajemnego o braku interesu prawnego pozwanych – powodów wzajemnych w uzyskaniu wyroku ustalającego nieważność umowy pożyczki.

Po przesądzeniu istnienia interesu prawnego w żądaniu stwierdzenia nieważności umowy, należy przejść do oceny drugiej przesłanki powództwa z art.189 k.p.c., czyli merytorycznej oceny powództwa w zakresie istnienia przesłanek z art.82 k.c.

Zgodnie z dyspozycją art. 82 k.c., nieważne jest oświadczenie woli złożone przez osobę, która z jakichkolwiek powodów znajdowała się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli. Dotyczy to w szczególności choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego, chociażby nawet przemijającego, zaburzenia czynności psychicznych. Brak świadomości i swobody w rozumieniu powołanego przepisu rozumiany jest przy tym w orzecznictwie w ten sposób, że chodzi o brak rozeznania, niemożność rozumienia znaczenia swojego zachowania, zrozumienia sensu składanych oświadczeń; nie ma przy tym znaczenia czy stan ten ma charakter trwały czy przemijający. Powzięcie decyzji i wyrażenie woli jest swobodne, gdy zarówno proces decyzyjny, jak i uzewnętrznienie woli nie zostały zakłócone przez destrukcyjne czynniki wynikające z właściwości psychiki czy procesu myślowego osoby składającej oświadczenie woli. Stan wyłączający swobodę musi wynikać z przyczyny wewnętrznej, umiejscowionej w samym podmiocie składającym oświadczenie woli, a nie w sytuacji zewnętrznej ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 20 lutego 2013 r., I ACa 837/12, LEX 1344226).

Na gruncie niniejszej sprawy należało uznać w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, że R. Ż. w chwili zawierania umowy pożyczki, tj. 4 października 2016 roku znajdował się w stanie wyłączającym świadome i swobodne powzięcie decyzji oraz wyrażenie woli. Jak wynika z zeznań świadków oraz przedłożonej do akt dokumentacji medycznej, spadkodawca pozwanych – powodów wzajemnych od kilkunastu lat był osobą uzależnioną od alkoholu. Nasilenie choroby alkoholowej u wymienionego miało miejsce od 2011 roku. W tym okresie praktycznie codziennie był on pod wpływem alkoholu, dni w których był trzeźwy i można było z nim nawiązać logiczny kontakt należały do rzadkości. Podczas ostatniego spotkania z córką E. Ż. we wrześniu 2016 roku R. Ż. również był pod wpływem alkoholu, był w złym stanie fizycznym, nie miał świadomości gdzie się znajduje i po co przyszedł do jej mieszkania. Nie prosił wówczas o pieniądze na alkohol, co wcześniej zdarzało się notorycznie. W celu ustalenia czy stan zdrowia wymienionego pozwalał mu na świadome lub swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli na datę zawarcia umowy z dnia 4 października 2016 roku Sąd dopuści dowód z opinii biegłego psychiatry M. P.. Na podstawie danych z akt sprawy biegły stwierdził, że R. Ż. w dniu 4 października 2016 roku cierpiał na zaburzenia psychiczne – zespół uzależniania spowodowany używaniem alkoholu, zespół psychoorganiczny. Opiniowany był kilkukrotnie hospitalizowany w (...) O., w tym dwukrotnie z powodu ostrych psychoz alkoholowych. Z dokumentacji medycznej wynika jednoznacznie, że był on osobą ciężko uzależnioną od alkoholu, pił alkohol ciągami, a po jego odstawieniu cierpiał na dolegliwości zespołu abstynencyjnego, powikłanego niekiedy epizodami majaczenia. Biegły wskazał, że wieloletnie nadużywanie alkoholu ma toksyczny wpływ na centralny układ nerwowy, skutkuje nasilaniem się zmian charakterologicznych, a następnie zaburzeń funkcji poznawczych. U osoby uzależnionej najpierw dochodzi do organicznych zaburzeń osobowości, a później rozwija się proces otępienny. Już w 2008 roku stwierdzono u R. Ż. objawy organicznych zaburzeń osobowości oraz zaburzenia pamięci, a z uwagi na nadużywanie alkoholu przez kolejne 8 lat, nie ulega wątpliwości, że zaburzenia te pogłębiały się; wystąpiło u niego stępienie afektu, obniżenie funkcji poznawczych, zaburzenia krytycyzmu i zdolności przewidywania skutków własnego postępowania, zniesienie mechanizmów kontrolujących zachowanie. Zdaniem biegłego objawy zespołu psychoorganicznego obecne od co najmniej 2008 roku, latem 2016 roku uległy nasileniu uniemożliwiającemu racjonalne myślenie i funkcjonowanie, podejmowanie racjonalnych decyzji, zadbanie o swoje potrzeby. Biegły zwrócił również uwagę na kwestię drżenia mięśniowego w stanach trzeźwości u osób z wieloletnim wywiadem uzależnienia od alkoholu, które to drżenie utrudnia m.in. składanie podpisów. U osób uzależnionych wprawienie się w stan upojenia alkoholowego zmniejsza lub całkowicie usuwa drżenie mięśniowe. Opiniowany pod umową pożyczki złożył czytelny podpis nie ujawniający w żadnym stopniu drżenia, która to okoliczność także przemawia za tym, że wymieniony podpis pod umową pożyczki złożył będąc w stanie nietrzeźwości. Sąd w całości podzielił powyższą opinię, uznając ją za fachową, rzetelną i wyczerpującą oraz sporządzoną w oparciu o wiedzę i doświadczenie biegłego. Sąd nie znalazł argumentów by odmówić jej waloru wiarygodności. Opinia została sporządzona bowiem przez kompetentną osobę – specjalistę psychiatrę w oparciu o analizę akt, dokumentacji medycznej oraz zeznania świadka i pozwanej – powódki wzajemnej. Nadto żadna ze stron nie kwestionowała wniosków zawartych w opinii, co dodatkowo przemawia za jej rzetelnością i fachowością.

Wobec powyższego stwierdzić należało, że przedmiotowa umowa pożyczki z dnia 4 października 2016 roku jest nieważna, co spowodowało również nieważność umowy cesji z dnia 27 września 2018 roku w części odnoszącej się do wierzytelności wobec R. Ż., albowiem przeniesienie wierzytelności odbywa się zgodnie z zasadą, że nikt nie może przenieść więcej praw niż sam posiada (nemo in alium plus iuris transferre potest quam ipse habet).

W dalszej kolejności, wskazać należy iż powód – pozwany wzajemny P. 1 N. Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty reprezentowany przez fachowego pełnomocnika w sposób zdecydowany i niebudzący wątpliwości zakreślił w pozwie okoliczności faktyczne sprawy a także podstawy prawne swojego żądania, domagając się zasądzenia kwoty 7.681,26 złotych wynikającej z umowy pożyczki zawartej przez spadkodawcę pozwanych i tak zakreślonym stanem faktycznym Sąd był związany. Sprawa niniejsza, zarówno w zakresie zapłaty, jak i ustalenia nieważności umowy, podlegała rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, bowiem zgodnie z art. 505 ¹ pkt 1 k.p.c. przepisy o postępowaniu uproszczonym stosuje się w sprawach o roszczenia wynikające z umów, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza dwudziestu tysięcy złotych (według stanu prawnego na dzień wniesienia pozwu). Wprawdzie w toku postępowania, po wydaniu opinii przez biegłego z zakresu psychiatrii, powód dokonał zmiany powództwa w ten sposób, że wniósł o zasądzenie od pozwanych solidarnie na swoja rzecz kwoty 4.438,07 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 5 listopada 2019 roku do dnia zapłaty w oparciu o przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu, cofając pozew w pozostałej części, jednakże mając na uwadze treść art. art. 505 4 § 1 k.p.c., taka modyfikacja żądania była niedopuszczalna. Należy podnieść, iż obowiązujący w postępowaniu uproszczonym zakaz przedmiotowej zmiany powództwa jest zakazem bezwzględnym, co oznacza, że dotyczy zarówno zmiany żądania, jak również zmiany podstawy faktycznej żądania zgłoszonego w pozwie. Należy tym samym przyjąć, że czynność procesowa strony powodowej zmierzająca do przedmiotowej zmiany powództwa jest bezskuteczna nawet wtedy, gdy nowe żądanie nadaje się również do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym. Powództwo identyfikowane jest przez żądanie i jego podstawę faktyczną. Zmiana podstawy faktycznej żądania polega na uzasadnieniu tego samego żądania innymi okolicznościami faktycznymi. O zastąpieniu podanej pierwotnie podstawy faktycznej, nową podstawą w sprawie o świadczenie można mówić wtedy, gdy zmiana okoliczności faktycznych powoduje, że żądanie (choć tak samo sformułowane, np. dotyczące zapłaty takiej samej sumy pieniężnej) nie jest już tym samym, gdyż inne jest materialnoprawne źródło obowiązku, którego realizacji powód dochodzi (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 09 listopada 2004 roku, sygn. akt V CK 246/04, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 1998 roku, sygn. akt III CKN 32/98, OSNC 1999, nr 5, poz. 96.). W tym stanie rzeczy Sąd zmianę w zakresie podstawy faktycznej powództwa w oparciu o powyżej powołane przepisy pozostawił bez rozpoznania i swoim rozstrzygnięciem objął pierwotne żądanie powoda wskazane w pozwie. Mając na względzie powyższe zważania uznać należało, iż stan faktyczny niniejszej sprawy wyczerpuje hipotezę art. 82 k.c., tym samym czyniąc umowę pożyczki z dnia 4 października 2016 roku nieważną, co skutkowało oddaleniem roszczenia z niej wynikającego skierowanego przeciwko spadkobiercom pożyczkobiorcy.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt. 2 wyroku w oparciu o art.98 k.p.c., zważywszy na fakt, iż powód – pozwany wzajemny P. 1 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty przegrał sprawę w całości. Na koszty zasądzone na rzecz pozwanych – powodów wzajemnych składają się kwota 400 złotych tytułem opłaty od pozwu.

W pkt. IV wyroku w oparciu o art.113 ust.1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 k.p.c., Sąd nakazał ściągnąć od powoda P. 1 Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Szczytnie, kwotę 956,25 złotych tytułem wydatków pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Szczytnie z tytułu wynagrodzenia biegłego.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...) P. 1 (...),

3.  (...)

S., (...)