Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Zambrowie II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Anna Iwanowska

Protokolant Izabela Orłowska

w obecności oskarżyciela – bez udziału

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 02.02.2021r., 11.03.2021r., 11.05.2021r., 21.09.2021r.

sprawy R. Ś. (1) urodz. (...) w (...), syna R. i S. z d. W.,

obwinionego, o to że:

I.  W dniu 16 września 2020 roku, około godz. 10:50 na drodze relacji W.-Ł., pow. (...), woj. (...), kierując samochodem ciężarowym marki (...) o nr rej. (...), nie zachował należytej ostrożności podczas wymijania się na łuku drogi z samochodem ciężarowym (...) o nr rej. (...), zjechał na częściowo zajmowany przez niego pas ruchu w wyniku czego doszło do zderzenia się obu pojazdów, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw

II.  W miejscu i czasie jak w pkt. 1 nie podał danych personalnych właściciela lub posiadacza pojazdu oraz danych dotyczących zakładu ubezpieczeń, w którym zawarta jest umowa obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej i odjechał z miejsca zdarzenia

tj. o wykroczenie z art. 97 kw w zw. z art. 44 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym

I.  Obwinionego R. Ś. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 86 § 1 kw, art. 97 kw w zw. z art. 44 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym i za to na mocy art. 86 § 1 kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw, w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 500 (pięćset) złotych.

II.  Obciąża obwinionego R. Ś. (1) zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych za postępowanie sądowe i w kwocie 20 (dwadzieścia) złotych za czynności wyjaśniające oraz zasądza od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz obciąża go kosztami wynagrodzenia biegłego w kwocie 510 (pięćset dziesięć) złotych.

Sygn. akt II W 540/20

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 września 2020 roku, około godz. 10:50 na drodze relacji W.-Ł., doszło do zderzenia samochodu marki (...)o nr rej. (...) z samochodem ciężarowym (...) o nr rej. (...), w wyniku tego, że R. Ś. (1) kierujący pojazdem (...) nie zachował należytej ostrożności podczas wymijania się na łuku drogi, zjechał na częściowo zajmowany przez pojazd (...) pas ruchu w wyniku czego doszło do zderzenia się obu pojazdów, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, R. Ś. (1) po zdarzeniu nie zatrzymał pojazdu i odjechał z miejsca zdarzenia nie podając kierowcy drugiego pojazdu danych personalnych właściciela lub posiadacza pojazdu oraz danych dotyczących zakładu ubezpieczeń, w którym zawarta jest umowa obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: częściowo wyjaśnienia obwinionego R. Ś. (1) (k.77v, 00:09:07-00:11:53,35), częściowo zeznania świadków: D. J. (k.100,00:03:01-00:19:13,46), R. D. (k.77v, 00:13:55-00:24:10, 8), zeznania świadków: G. M. (k. 89v, 00:05:56-00:16:20,29), M. R. (k.89v,00:16:34-00:29:40, 32), M. D. (k.78,00:24:25-00:28:19,54) i S. F. (k.89v,00:30:11-00:36:43), notatkę urzędową z interwencji (k.1), protokół oględzin (k. 2), zdjęcia (k. 3-5), notatkę urzędową (k.6), zdjęcia (k.10-21), mail (k.22-23), protokół oględzin z dokumentacją fotograficzną (k.36-42), protokół oględzin (k. 49-51), opinię nr (...) (k. 105-118).

Obwiniony R. Ś. (1) (k.77v,00:09:07-00:11:53,35) wskazał, że przyznaje się do zarzutu drugiego ale nie przyznaje się do popełnienia czynu pierwszego. Odjechał po zderzeniu pojazdów bo nie widział żeby drugi kierowca się zatrzymał, kiedy wracał po 15-20 minutach na drodze nikogo nie było. Obwiniony wskazał, że kierujący pojazdem (...) na łuku drogi jechał środkiem jezdni i pomimo tego, że obwiniony zjechał na pobocze doszło do zderzenia pojazdów.

Sąd zważył co następuje:

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie sposób dać wiarę wyjaśnieniom obwinionego w zakresie w jakim nie przyznaje się do stawianego mu pierwszego zarzutu. Materiał dowodowy, w tym zeznania świadków i opinia biegłego, jasno wskazują, że sprawcą kolizji był kierujący pojazdem (...) R. Ś. (1).

W sprawie przesłuchano szereg świadków, oprócz kierującego pojazdem marki (...) również inne osoby mające wiedzę na temat zdarzenia. W ocenie Sądu zeznania świadków należy uznać za wiarygodne i wiernie opisujące przebieg zdarzenia z dnia 16 września 2020r. Jedynie w zakresie w jakim D. J. i R. D. wskazują uszkodzenia pojazdu, sąd nie uwzględnił zeznań w całości z uwagi na treść opinii biegłego, która wykluczyła aby część uszkodzeń mogła powstać we wskazanych okolicznościach.

Kierowca pojazdu (...) D. J. (k.100,00:03:01-00:19:13,46), wskazał, że kiedy wracał swoim pojazdem – zamiatarką na bazę, z łuku drogi wyjechała ciężarówka, która nie zmieściła się w łuku, świadek podał, że próbował uciekać na pobocze ale nie chciał wykonywać ruchów, które mogłyby doprowadzić do wywrócenia pojazdu. Pojazdy zderzyły się lusterkami. Lusterko w samochodzie świadka odpadło, a metalowy pałąk odpadając uszkodził również inne części samochodu. Świadek zatrzymał się, zbierał części lusterka, zatrzymał się również kierowca busa, który mu pomagał. Świadek wskazał, że wezwano policję, na którą oczekiwał już w bazie. Przełożony świadka R. D. (k.77v,00:13:55-00:24:10,8) potwierdził zeznania swojego kierowcy, wskazał dokładnie uszkodzenia samochodu, podał, że pojazd obecnie jest już naprawiony. Wskazał ponadto, że D. J. zadzwonił do niego powiedział o kolizji. Świadek sam próbował ustalić sprawcę kolizji, rozpytywał okolicznych mieszkańców, próbował zdobyć monitoring sklepowy. Skontaktowała się z nim osoba, która rozmawiała ze świadkiem zdarzenia tj. G. M.. G. M. przesłuchany w charakterze świadka (k.89v,00:05:56-00:16:20,29) przyznał, że był świadkiem zdarzenia, jechał za wywrotką prowadzoną przez obwinionego. Wskazał, że pojazd ten jechał blisko osi jezdni, na łuku drogi zderzył się z jadącym z przeciwka pojazdem ciężarowym, posypały się plastiki, również na jego samochód. Wywrotka nie zatrzymała się, świadek zrobił zdjęcia pojazdu.

W charakterze świadka przesłuchano również pracodawcę obwinionego M. R. (k.89v,00:16:34-00:29:40,32), który podał, że został przez obwinionego powiadomiony o kolizji, obwiniony powiedział mu, że nikt się nie zatrzymał. M. R. kwestionował uszkodzenia pojazdu (...) wskazując, że nie powstały na wysokości na jakiej znajdują się lusterka. Wskazał również, że dzwonił do niego R. D., chciał się porozumieć, ostatecznie powiedział jednak że chce żeby sprawa trafiła do sądu. Świadek dodał, że pojechał na miejsce zdarzenia gdzie widział lusterko, ponadto widział, że pobocze było uszkodzone tylko po stronie po której jechał jego kierowca. Zeznań świadka w tym zakresie nie sposób w żaden sposób zweryfikować, gdyż oględzin drogi, na której doszło do zderzenia dokonano dopiero w dniu 16 listopada 2020r. (k. 49-51).

Interweniujący na miejscu zdarzenia policjanci M. D. (k. 78,00:24:25-00:28:19,54) i S. F. (k.89v,00:30:11-00:36:43) podali, że interwencja miała miejsce po kilku godzinach od zdarzenia, z pokrzywdzonym rozmawiali na posesji firmowej, później pojechali na miejsce zdarzenia. Wykonano również oględzin pojazdu zgłaszającego. Zeznania świadków potwierdzone zostały notatką urzędową z interwencji (k.1), protokołem oględzin wraz ze zdjęciami (k.2-5).

W sprawie dopuszczono dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego i odtwarzania przebiegu kolizji i wypadków (k.105-118). Biegły wskazał, że przyczyną zaistnienia przedmiotowego zdarzenia było niedostosowanie się do przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym przez kierującego samochodem ciężarowym marki (...), który podczas manewru wymijania się z samochodem ciężarowym marki (...) nie zachował bezpiecznego odstępu od wymijanego pojazdu poprzez niewykonanie manewru zjazdu na prawo i ograniczenia prędkości, do czego był zobligowany przepisami i warunkami ruchu. Odnosząc się do uszkodzeń pojazdu marki (...) biegły podał, że w jego ocenie uszkodzenie rury ssącej oraz uszkodzenie pokrywy akumulatorów nie noszą śladów uszkodzeń w charakterystyce mogącej zaistnieć w przedmiotowych okolicznościach. Pozostałe uszkodzenia mogły powstać w okolicznościach przedmiotowego zdarzenia – w wyniku kontaktu z przemieszczającym się pałąkiem i lusterkiem mogło powstać uszkodzenie filtra wody. Biegły wskazał ponadto, że zrobiona przez niego analiza wskazuje, że kierujący samochodem marki (...) poruszał się z wyższą prędkością niż kierujący samochodem (...) a chwilowy kierunek jazdy samochodu (...) w chwili zdarzenia był skierowany do wewnątrz samochodu marki (...), w chwili zderzenia kierujący pojazdem (...) wykonał manewr obronny skrętu kierownicą w prawo – co dodatkowo wskazuje, że poruszał się bliżej osi jezdni. Z powyższego wynika, że pojazdem uderzającym był pojazd marki (...). Biegły dodał, że pojazdy poruszały się po drodze o nawierzchni asfaltowej o szerokości 5,10 m. Obydwaj kierujący pojazdami ciężarowymi powinni być świadomi, że szerokość ich pojazdów mierzona po zewnętrznych krawędziach lusterek zewnętrznych przekracza 2,6 m, co wskazuje że kierujący powinni dostosować się do art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym i zachować bezpieczny odstęp od wymijanego pojazdu a w razie potrzeby zjechać na prawo i zmniejszyć prędkość lub zatrzymać się. W ocenie Sądu przedmiotową opinię uznać należy za w pełni wiarygodną. Została ona sporządzona przez profesjonalnego biegłego z wieloletnim stażem, specjalistę w swojej dziedzinie. Opinia nie była kwestionowana przez strony postępowania i w jasny sposób, bez żadnych wątpliwości, wskazuje sprawcę zdarzenia.

W ocenie Sądu zachowanie obwinionego wypełnia znamiona określone w art. 86 § 1 kw. Kierujący samochodem (...) R. Ś. (1) działaniem swym spowodował bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, wypełniając znamiona czynu określonego w art. 86 § 1 kw. Z winy obwinionego doszło do uszkodzenia pojazdu kierowanego przez D. J.. Niewątpliwie obwiniony dopuścił się również czynu z art. 97 kw w zw. z art. 44 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym, do czego się przyznał.

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze dyrektywy z art. 33 kodeksu wykroczeń. Kara grzywny w kwocie 500 złotych jest adekwatna do popełnionego przez obwinionego czynu, a jednocześnie uwzględnia sytuację majątkową i rodzinną obwinionego. Wymierzając karę Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu, cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do obwinionego. Z uwagi na to, że wymierzona kara to kara grzywny sąd wziął również pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe.

O opłatach i kosztach postępowania Sąd orzekł w oparciu o: art. 119 § 1 i 2 kpsw, art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych oraz § 2 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia. Sąd zasądził od obwinionego opłatę w kwocie 30 złotych, oraz obciążył go zryczałtowanymi wydatkami postępowania za czynności wyjaśniające w kwocie 20 złotych oraz za postępowanie sądowe w kwocie 100 złotych. Obwiniony został ponadto obciążony kosztami opinii biegłego w kwocie 510 złotych.