Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 stycznia 2021 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku – I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Piotr Połczyński

po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2021 r. w Gdańsku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa S. C.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  ustala, że koszty procesu ponosi w całości powódka S. C. i pozostawia ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

SSR Piotr Połczyński

UZASADNIENIE

Powódka S. C. domagała się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G., na jego koszt, kwoty 5.000,-zł - tytułem odszkodowania za zmniejszenie wartości należącego do niej lokalu mieszkalnego znajdującego się przy ul. (...) w G. wraz ze związanym z tą nieruchomością udziałem spowodowane wejściem w życie uchwały Sejmiku Województwa (...) numer 203/XVIII/16 z dnia 29 lutego 2016 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania wokół (...) im. (...) w G. - wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu (co nastąpiło w dniu 29 marca 2018 r. - koperta na k. 85) do dnia zapłaty. Stanowisko swoje powódka w dalszym toku postępowania nie uległo zmianie.

W odpowiedzi na pozew oraz w dalszym toku procesu, domagając się oddalenia powództwa na koszt powódki, pozwany zakwestionował objęte pozwem żądanie, zarzucając w szczególności, iż w związku z utworzeniem obszaru ograniczonego użytkowania powódka nie doznała jakichkolwiek ograniczeń w korzystaniu z należącej do niej nieruchomości lokalowej oraz nie nastąpiło obniżenie jej wartości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. C. była - w okresie czasu od 2 listopada 2012 roku do 19 kwietnia 2018 r. - właścicielką lokalu mieszkalnego numer (...), znajdującego się przy ul. (...) w G., objętego księgą wieczystą o numerze (...), którego powierzchnia użytkowa wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych wynosi (...)m ². Z własnością tego lokalu związany jest, wynoszący (...) części, udział w nieruchomości wspólnej objętej księgą wieczystą nr (...).

/ dowody: wydruk treści księgi wieczystej numer (...) - k. 21-27; przesłuchanie powódki - k. 372 (protokół elektroniczny rozprawy z dnia 12 grudnia 2018 r., od 00:02:56); odpis wypisu aktu notarialnego umowy darowizny objętego pozwem lokalu z dnia 19 kwietnia 2018 r. - k. 380-385/

Przedmiotową nieruchomość powódka darowała, już po wytoczeniu powództwa w niniejszej sprawie, swojej matce.

/ dowód: przesłuchanie powódki - k. 372 (protokół elektroniczny rozprawy z dnia 12 grudnia 2018 r., od 00:02:56); odpis wypisu aktu notarialnego umowy darowizny objętego pozwem lokalu z dnia 19 kwietnia 2018 r. - k. 380-385/

Nieruchomość ta znajduje się w budynku mieszkalnym wielolokalowym, w obszarze zabudowy mieszkaniowej i jest wykorzystywana na cel mieszkaniowy.

/ bezsporne/

Nieruchomość budynkowa położoną przy ul. (...) w G. znajduje się w strefie (...) obszaru ograniczonego użytkowania wprowadzonego z dniem 31 marca 2016 r. mocą uchwały Sejmiku Województwa (...) numer 203/XVIII/16 z dnia 29 lutego 2016 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania wokół (...) im. (...) w G..

/ dowody: wydruk mapy - k. 30; zaświadczenie Marszałka Województwa (...) - k. 79/

Ze względu na rodzaj chronionego terenu w obszarze ograniczonego użytkowania wyróżniono, mocą § 4 przedmiotowej uchwały, dwie strefy, to jest – strefę A (wewnętrzną) i strefę (...) (zewnętrzną). W odniesieniu do strefy (...) obszaru ograniczonego użytkowania, w § 5 powołanej uchwały wprowadzono następujące ograniczenia w zakresie przeznaczenia terenu i korzystania z terenów: zakazano przeznaczenia terenu pod budowę szpitali, domów opieki społecznej i budynków związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, takich jak między innymi szkoły, przedszkola, internaty, żłobki, domy dziecka, jak też tworzenia stref ochronnych; zakazano lokalizowania budynków o funkcji szpitali, domów opieki społecznej i budynków związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, takich jak przykładowo szkoły, przedszkola, internaty, domu dziecka, z wyłączeniem jednak w szczególności rozbudowy, odbudowy lub nadbudowy istniejących obiektów; zakazano zmiany funkcji budynków istniejących na budynki o funkcji szpitali, domów opieki społecznej i budynków związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży.

/ bezsporne/

Z kolei w § 6 uchwały określone zostały wymagania techniczne dotyczące budynków zlokalizowanych w strefie ograniczonego użytkowania, przy czym w odniesieniu nieruchomości budynkowych zlokalizowanych w strefie (...) obowiązek zastosowanie zabezpieczeń zapewniających właściwy klimat akustyczny w pomieszczeniach przewidziany został wyłącznie w odniesieniu do istniejących budynków o funkcji szpitali, domów opieki społecznej oraz budynków związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, takich jak w szczególności szkoły, przedszkola, internaty i domy dziecka.

/ bezsporne/

Pismem datowanym na 16 marca 2018 r., powódka bezskutecznie wezwała pozwanego do zapłaty, w terminie 7 dni, kwoty 100.000,-zł jako odszkodowania w związku z utworzeniem powołanego obszaru ograniczonego użytkowania.

/ dowody: wezwanie do zapłaty - k. 80; potwierdzenie nadania – k. 81/

Wejście w życie uchwały Sejmiku Województwa (...) numer 203/XVIII/16 z dnia 26 lutego 2016 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania wokół (...) im. (...) w G. nie spowodowało spadku wartości nieruchomości lokalowej położonej przy ul. (...) w G..

/ dowód: opinia biegłej - k. 400-426; ustne uzupełniające wyjaśnienia biegłej - k. 491(protokół elektroniczny rozprawy z dnia 8 stycznia 2020 r., od 00:02:10); pisemna uzupełniająca opinia biegłej - k. 504-507 v./

Sąd zważył, co następuje:

W oznaczonym powyżej zakresie stan faktyczny sprawy był między stronami niesporny. Został on ustalony również w oparciu o przywołane w poprzedzającej części niniejszego uzasadnienia dowody. Z kolei pozostałe dowody, które nie stanowiły podstawy poczynienia ustaleń w zakresie istotnych okoliczności sprawy, nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia.

W kwestii legitymacji procesowej powódki wskazania na gruncie niniejszej sprawy wymaga, iż zbycie w toku sprawy rzeczy objętej sporem nie ma wpływu na dalszy bieg sprawy (art. 192 pkt 3 k.p.c.).

Dla określenia, czy na skutek wprowadzenia obszaru ograniczonego użytkowania mocą uchwały Sejmiku Województwa (...) numer 203/XVIII/16 z dnia 29 lutego 2016 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania wokół (...) im. (...) w G. doszło do obniżenia wartości objętej pozwem nieruchomości, miarodajna była opinia biegłej wraz z ustnymi wyjaśnieniami biegłej i pisemną opinią uzupełniającą. W sprawie opiniowała biegła dysponującą fachową wiedzą specjalistyczną oraz odpowiednim doświadczeniem w reprezentowanej przez siebie dziedzinie, a wydana przez nią opinia – przy uwzględnieniu ustnych wyjaśnień i pisemnej opinii uzupełniającej – jest jasna, kompletna, pozostaje wewnętrznie niesprzeczna, zaś zaprezentowane w niej konkluzje wynikają logiczne z przesłanek, w oparciu o które zostały wyprowadzone. Powódka, domagając się w tych okolicznościach dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności, bez wątpienia dała wyraz braku swojej akceptacji dla opinii biegłej M. B., jednakże nie jest to bynajmniej samoistnie równoznaczne ze skutecznym podważeniem wyrażonych w niej wniosków. W tym bowiem celu konieczne byłoby przedstawienie przekonywującej, merytorycznej argumentacji, zaś warunku tego w sposób oczywisty nie spełniają uwagi o charakterze polemicznym. Nie sposób przy tym pomijać, iż obowiązek dopuszczenia dowodu z kolejnej opinii tego samego biegłego lub z opinii dalszych biegłych powstaje wtedy (art. 286 k.p.c.), gdy zachodzi taka potrzeba, a więc wówczas, gdy przeprowadzona już opinia zawiera istotne luki, jest niekompletna (nie odpowiadając na postawioną tezę dowodową), niejasna, czy nienależycie uzasadnione lub nieweryfikowalna. Jednakże żadna z tych podstaw w odniesieniu do wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłej z zakresu szacowania nieruchomości, przy uwzględnieniu złożonych przez biegłą ustnych wyjaśnień i pisemnej opinii uzupełniającej, nie zachodzi. Nie można tymczasem przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuszczać każdorazowo dowód z opinii innego biegłego tej samej specjalności, gdy wniosek taki podyktowany jest faktycznie wyłącznie tym, że opinia jest dla strony niekorzystna.

Zgodnie z art. 129 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. 2019 r., poz. 1396 ze zm.), w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości jej właściciel może żądać odszkodowania za poniesioną szkodę, która obejmuje również zmniejszenie wartości nieruchomości. Koniecznymi przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej, przewidzianej w przywołanym unormowaniu, których kumulatywne spełnienie stanowi warunek sine qua non uwzględnienia powództwa w niniejszej sprawie, są: wejście w życie aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, szkoda poniesiona przez właściciela nieruchomości oraz związek przyczynowy między wprowadzonym ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości, a szkodą. Po myśli zaś art. 136 ust. 2 Prawa ochrony środowiska obowiązany do wypłaty odszkodowania jest podmiot, którego działalność spowodowała wprowadzenie ograniczeń w związku z ustanowieniem obszaru ograniczonego użytkowania.

Jako że objęta pozwem nieruchomość stanowi lokal mieszkalny, znajdujący się w budynku wielorodzinnym położonym w strefie (...) obszaru ograniczonego użytkowania i znajdującym się na terenie przeznaczonym na cele mieszkaniowe, wskazania wymaga, iż uchwała Sejmiku Województwa (...) numer 203/XVIII/16 z dnia 29 lutego 2016 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania wokół (...) im. (...), nie wprowadza zasadniczo żadnych ograniczeń w odniesieniu do tego typu nieruchomości. Co prawda w § 5 ust. 1 lit. c) przedmiotowej uchwały zakazano zmiany funkcji istniejących budynków na budynki o funkcji szpitali, domów opieki społecznej i budynki związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, jednakże powodowie nie tylko nie dowiedli, ale nawet nie twierdzili, by planowali zmianę przeznaczenia objętego pozwem lokalu mieszkalnego na jedno z wymienionych oraz - co szczególnie istotne - by w świetle innych niż wynikające z powołanej uchwały uwarunkowań prawnych oraz zarazem w świetle uwarunkowań faktycznych związanych w szczególności z samym lokalem, było to w ogóle potencjalnie możliwe. Przywołany zakaz odnosić można tymczasem wyłącznie do tych nieruchomości, w odniesieniu do których wskazana w nim zmiana funkcji byłaby w ogóle możliwa - i to zarówno pod względem faktycznym, jak i prawnym; zgodnie zaś z kodeksowymi regułami dowodzenia (art. 6 k.c. i art. 232 zd. 1 k.p.c.), wykazanie powyższego należało na gruncie niniejszej sprawy do powódki. S. C. powyższego nawet nie dowodziła. Gdyby jednak nawet przyjąć, że powyższy zapis powołanej uchwały skutkował ograniczeniem w zakresie przysługującego powódce prawa własności objętego pozwem lokalu mieszkalnego, to: po pierwsze - w świetle wskazań doświadczenia życiowego, mając na względzie mieszkalne przeznaczenie tego lokalu i tożsame przeznaczenie budynku, w którym przedmiotowa nieruchomość mieszkaniowa się znajduje, należałoby uznać je za nieistotne; po drugie zaś - na gruncie rozpatrywanej sprawy nie wystąpiła w ogóle szkoda polegająca na obniżeniu wartości nieruchomości.

Brak było też podstaw pozwalających przyjąć, by poprzez wprowadzenie obszaru ograniczonego użytkowania nastąpiło usankcjonowanie podwyższonego poziom hałasu dla położonych w strefie (...) nieruchomości o standardowych wymaganiach akustycznych. Stosownie bowiem do punktu Lp. 2 Tabeli nr 2 znajdującej się w Załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r., poz. 112 ze zm.), normę prawną w zakresie dopuszczalnego poziomu hałasu pochodzącego od startów, lądowań i przelotów statków powietrznych, obowiązującą na terenach o przeznaczeniu innym niż tereny o podwyższonych wymaganiach akustycznych, w tym w szczególności na terenach zabudowy mieszkaniowej, wyznaczają odpowiednio wskaźniki: LAeqD = 60 dB oraz LAeqN = 50 dB. Tymczasem stosownie do § 4 ust. 1 uchwały Sejmiku Województwa (...) numer 203/XVIII/16 z dnia 29 lutego 2016 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania wokół (...) im. (...), poziomy dźwięku stanowiące podstawę wyznaczenia obszaru ograniczonego użytkowania i strefy (...) są niższe (zob. § 3 ust. 1 oraz § 4 ust. 1 uchwały). Powodowie nie dowiedli tymczasem, nie wnosząc zresztą o dopuszczenie jakichkolwiek dowodów w tym zakresie (a nawet nie twierdzili), by faktyczne poziomy hałasu w strefie (...) przekraczały normy przewidziane w powołanym rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku.

Tym samym nie sposób twierdzić, by wprowadzenie obszaru ograniczonego użytkowania mogło spowodować wyrządzenie powodom szkody związanej z usankcjonowaniem konieczności znoszenia hałasu przekraczającego dopuszczone prawem normy.

Brak nade wszystko było podstaw do ustalenia, by w ogóle doszło do jakiegokolwiek zmniejszenia wartości nieruchomości objętej pozwem. Szczególnego zaakcentowania zatem wymaga, iż rozpatrywana w tym miejscu odpowiedzialność odszkodowawcza przysługuje nie za samo ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, a za konkretną szkodę związaną z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości. Tymczasem w okolicznościach niniejszej sprawy nie może być w ogóle mowy o wystąpieniu jakiejkolwiek szkody majątkowej (w swojej pisemnej opinii uzupełniającej biegła wskazała nawet na wzrost cen nieruchomości).

W tym stanie rzeczy, działając na podstawie art. 129 ust. 2 a contrario Prawa ochrony środowiska - w odniesieniu do żądania głównego - w zw. art. 481 § 1 a contrario k.c. - co do roszczenia odsetkowego (mając na względzie, iż pozwany nie pozostaje wobec powódki w opóźnieniu ze spełnieniem dochodzonego odszkodowania w jakiejkolwiek kwocie) - w punkcie I wyroku Sąd powództwo oddalił.

W punkcie II, działając na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. z art. 108 § 1 zd. 2 k.p.c., Sąd ustalił, że koszty procesu ponosi w całości – jako przegrywająca sprawę – powódka, jednocześnie pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

G., dnia 28 stycznia 2021 r.

SSR Piotr Połczyński