Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 173/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 07 maja 2021 r. wydany w sprawie II K 83/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. P. (1)

nie przeprowadzono postępowania dowodowego

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

M. P. (1)

nie przeprowadzono postępowania dowodowego

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

nie przeprowadzono postępowania dowodowego

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut podniesiony przez Prokuratora polegający na obrazie przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. przepisu art. 6 k.p.k. w zw. z art. 133 § 1 i § 2 kpk i art. 117 § 2 kpk poprzez uznanie korespondencji skierowanej do oskarżonego M. P. (1), a zawierającej wezwanie na rozprawę wyznaczoną przed Sądem Rejonowym w Wieluniu w przedmiotowej sprawie na dzień 07 maja 2021 r. za skutecznie doręczoną w dniu 14 kwietnia 2021 r. poprzez awizo, podczas gdy w dniu 14 kwietnia 2021 r. oskarżony nie miał możliwości odebrania korespondencji, albowiem przebywał na kwarantannie w miejscu zamieszkania, a nadto przeprowadzenia rozprawy pod nieobecność oskarżonego, który usprawiedliwił swoją nieobecność wskazując w piśmie z dnia 30 kwietnia 2021r. na okoliczności uniemożliwiające odebranie korespondencji sądowej, wskutek czego doszło do naruszenia prawa do obrony oskarżonego poprzez uniemożliwienie uczestniczenia wymienionemu w rozprawie i przeprowadzenia rozprawy pod nieobecność oskarżonego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja wniesiona w niniejszej sprawie na korzyść oskarżonego przez Prokuratora Rejonowego w Wieluniu okazała się zasadna i skutkowała wydaniem orzeczenia o charakterze kasatoryjnym przez Sąd Odwoławczy.

Prokurator we wniesionej apelacji zarzucił naruszenie przez Sąd I instancji przepisów postępowania, tj art. 6 kpk, art. 133 § 1 i § 2 kpk oraz art. 117 § 2 kpk, które to naruszenie mogło mieć wpływ na treść wyroku wydanego w dniu 07 maja 2021 r. w sprawie II K 83/21.

Z argumentacją podniesioną w apelacji przez skarżącego należy w całości się zgodzić. Analiza akt sprawy prowadzi do wniosku, iż po wyznaczeniu rozprawy przez Sąd Rejonowy rozprawa w dniu 07 maja 2021 r. była prowadzona pod nieobecność oskarżonego M. P. (1), bez udziału oskarżonego przeprowadzono w sprawie postępowanie dowodowe, zaś po zamknięciu przewodu sądowego został wydany wyrok skazujący oskarżonego za popełnienie zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów. Ma przy tym rację Prokurator, iż otwierając w dniu 07 maja 2021 r. rozprawę Sąd I instancji dysponował niepodjętą w terminie korespondencją od oskarżonego, która została dwukrotnie awizowana i zarządzeniem sędziego z dnia 06 maja 2021 r. uznana za doręczoną w dniu 14 kwietnia 2021r. Awizacja korespondencji skierowanej do oskarżonego zawierającej wezwanie na rozprawę, jak również pouczenia dla oskarżonego, w świetle regulacji wynikającej z art. 133 k.p.k. wywoływała skutek doręczenia. Po wywołaniu sprawy Sąd opierając się - nota bene błędnie - na przepisie art. 377 § 3 kpk postanowił prowadzić postępowanie bez udziału oskarżonego uznając, że będąc zawiadomiony o terminie rozprawy osobiście nie stawił się i nie nadesłał usprawiedliwienia, nie wnosił nadto o odroczenie rozprawy. Po odczytaniu aktu oskarżenia Sąd Rejonowy opierając decyzję o przepis art. 377 § 4 kpk ujawnił poprzez odczytania wyjaśnienia oskarżonego złożone w postępowaniu przygotowawczym.

Podejmując przedmiotową decyzję Sąd I instancji nie tylko błędnie uznał, że oskarżony o terminie rozprawy został zawiadomiony osobiście (co nie miało miejsca), ale w ogóle błędnie uznał, że oskarżony o terminie rozprawy został powiadomiony prawidłowo poprzez awizowanie korespondencji. Okazało się bowiem , że już po zakończeniu postępowania i zamknięciu rozprawy, na której ogłoszono wyrok, Sąd powziął informację, z której wynikało, że M. P. (1) w dniach od 10 kwietnia 2021 r. do 19 kwietnia 2021 r. przebywał na kwarantannie, tj. w terminie drugiej awizacji kierowanego do oskarżonego wezwania, co w konsekwencji powodowało wadliwość doręczenia wezwania oskarżonemu poprzez jego dwukrotną awizację.

W tej sytuacji Sąd I instancji prowadząc postepowanie bez udziału oskarżonego i uznając prawidłowość doręczenia korespondencji dla oskarżonego uczynił to nie tylko z naruszeniem art. 377 § 3 kpk - de facto błędnie zastosowanego w niniejszej sprawie, jak i art. 133 § 1 i 2 kpk. Jak słusznie wskazał Prokurator, zgodnie z przepisem art. 133 § 1 k. p.k., jeżeli doręczenia nie można dokonać w sposób wskazany w art. 132 k.p.k., pismo przesłane za pośrednictwem operatora pocztowego pozostawia się w najbliższej placówce pocztowej tego operatora pocztowego, a przesłane w inny sposób - w najbliższej jednostce Policji lub właściwym urzędzie gminy. Stosownie do unormowania zawartego w przepisie art. 133 § 2 k.p.k. o pozostawieniu pisma w myśl § 1 art. 132 k.p.k. doręczający umieszcza zawiadomienie w skrzynce do doręczania korespondencji bądź na drzwiach mieszkania adresata lub w innym widocznym miejscu ze wskazaniem, gdzie i kiedy pismo pozostawiono oraz że należy je odebrać w ciągu 7 dni, a w razie bezskutecznego upływu tego terminu należy czynność zawiadomienia powtórzyć jeden raz. W razie dokonania tych czynności pismo uznaje się za doręczone.

Sąd Odwoławczy podziela również twierdzenia zawarte w apelacji Prokuratora, iż korespondencja zawierająca wezwanie na rozprawę, która odbyła się w dniu 07 maja 2021 r., dla oskarżonego M. P. (1) nie została bezpośrednio doręczona adresatowi. Z adnotacji widniejących na kopercie (k.75) zawierającej korespondencję skierowaną do M. P. (1) wynika, że korespondencja była dwukrotnie awizowana, tj. I awizo w dniu 30 marca 2021 r., II awizo w dniu 7 kwietnia 2021 r. Termin odbioru korespondencji upływał zatem w dniu 14 kwietnia 2021 r. Po wskazanej dacie korespondencja została zwrócona do Sądu Rejonowego w Wieluniu jako niepodjęta w terminie, a następnie zarządzeniem z dnia 06 maja 2021 r. uznana za doręczona w sposób prawidłowy. W tej sytuacji procesowej Sąd Rejonowy w Wieluniu uznając doręczenie korespondencji dla oskarżonego za dokonane prawidłowo - a nawet uznając błędnie, że została ona doręczona osobiście - nie znajdując przeszkód procesowych - przeprowadził rozprawę pod nieobecność oskarżonego i wydał w sprawie wyrok. Przeprowadzając rozprawę Sąd nie posiadał wiedzy, iż w dniu 5 maja 2021 r. do Sądu Rejonowego w Wieluniu wpłynęło pismo M. P. (1), w którym poinformował, iż przebywał na kwarantannie w miejscu zamieszkania w terminie od 10 kwietnia 2021 r. do 19 kwietnia 2021 r. Do pisma została załączona kopia zaświadczenia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w W. z dnia 26.04.2021 r. potwierdzającego tą okoliczność. W piśmie tym oskarżony wniósł „o przywrócenie terminów pism sądowych". Wskazane pismo wpłynęło do II Wydziału Karnego Sądu Rejonowego w Wieluniu co prawda w dniu 7 maja 2021 r., ale już po zakończeniu rozprawy (godz. 11:26), na co wskazuje prezentata na kopii tego pisma i ogłoszeniu wyroku.

W tej sytuacji Prokurator w wywiedzionej apelacji słusznie wskazał, że z uwagi na fakt, iż oskarżony nie miał możliwości odebrania korespondencji zawierającej wezwanie na rozprawę główną w niniejszej sprawie, albowiem również w dniu 14 kwietnia 2021 r., kiedy upływał termin odbioru przedmiotowej korespondencji, przebywał na kwarantannie, doręczenie korespondencji poprzez dwukrotne awizowanie należało uznać za wadliwe, a nieobecność oskarżonego na rozprawie wyznaczonej przed Sądem Rejonowym w Wieluniu na dzień 7 maja 2021 r. za usprawiedliwioną.

Tym samym Sąd Rejonowy w Wieluniu rozpoznając sprawę na rozprawie w dniu 07 maja 2021 r. pod nieobecność oskarżonego M. P. (1) dopuścił się naruszenia przepisu postępowania, tj. art. 133 § 1 i § 2 k.p.k. uznając niezasadnie, że wezwanie na rozprawę główną zostało skutecznie doręczonego oskarżonemu, czym naruszono prawo oskarżonego do udziału w rozprawie zagwarantowane mu na mocy art. 374 § 1 kpk. W niniejszej sytuacji procesowej postępując w sposób prawidłowy i mając wiedzę o braku prawidłowego doręczenia wezwania na rozprawę Sąd I instancji winien powstrzymać się od przeprowadzenia na tej rozprawie czynności procesowych i wyznaczyć kolejny termin celem merytorycznego rozpoznania sprawy. Zgodnie bowiem z art. 117 § 2 k.p.k, czynności nie przeprowadza się, jeżeli osoba uprawniona nie stawiła się, a brak dowodu, że została o niej powiadomiona, oraz jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że niestawiennictwo wynikło z powodu przeszkód żywiołowych lub innych wyjątkowych przyczyn, a także wtedy, gdy osoba ta usprawiedliwiła należycie niestawiennictwo i wnosi o nieprzeprowadzanie czynności bez jej obecności, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W przedmiotowej sprawie doszło do naruszenia przepisu art. 117 § 2 k.p.k w ten sposób, że korespondencja sądowa zawiadamiająca oskarżonego o terminie rozprawy nie została skutecznie do niego doręczona , a zatem Sąd nie był uprawniony do przeprowadzenia czynności dowodowych na rozprawie w dniu 07 maja 2021r. W konsekwencji błędnego uznania, iż oskarżony o terminie rozprawy został powiadomiony prawidłowo Sąd Rejonowy z naruszeniem prawa oskarżonego do udziału w rozprawie wynikającego z art. 374 § 1 kpk przeprowadził rozprawę pod nieobecność oskarżonego, przeprowadził na niej postepowanie dowodowe i ogłosił na niej wyrok.

W tej sytuacji Sąd Odwoławczy uznał w pełni za zasadny zarzut wnoszącego apelację naruszenia przez Sąd I instancji przepisu art. 117 k.p.k, skutkujący również naruszeniem art. 374 § 1 kpk. Jak podkreśla się w orzecznictwie, przepis art. 117 k.p.k. ma charakter gwarancyjny dla stron uprawnionych do wzięcia udziału w czynności procesowej. Poza sporem jest przecież, iż warunkiem realizacji prawa do obrony w znaczeniu materialnym jest właśnie m.in. przysługujące oskarżonemu prawo do udziału w rozprawie umożliwiające mu przeciwstawienie się tezie oskarżenia. Prawidłowe zawiadomienie stron wiąże się z wysłaniem zawiadomienia do rzeczywistego miejsca zamieszkania lub pobytu adresata. Musi ono zatem wskazywać nie tylko jego dane osobowe, czyli imię i nazwisko, ale i właściwy adres, pod którym zawiadamiany zamieszkuje bądź przebywa.

Rozprawę pod nieobecność oskarżonego, którego udział w rozprawie nie był obowiązkowy można prowadzić tylko wówczas, gdy został on prawidłowo, a więc w sposób zgodny z treścią przepisów zawartych w rozdziale 15 kodeksu postępowania karnego, zawiadomiony o jej czasie i miejscu. Nieprawidłowe powiadomienie, polegające m.in. na skierowaniu zawiadomienia pod niewłaściwy adres, jest z kolei równoznaczne z niepowiadomieniem o terminie rozprawy i w rezultacie zawsze rodzi konieczność zaniechania jej przeprowadzenia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2021 r., IV KK 569/20, LEX nr 3168930).

Niezależnie od tego, że Sąd I instancji błędnie przyjął, że oskarżony M. P. (1) został zgodnie z przepisami kodeksu postepowania karnego zawiadomiony o terminie rozprawy, to naruszył również przepisy postepowania związane z należytym usprawiedliwieniem nieobecności strony na rozprawie. Nie można bowiem pominąć okoliczności, iż w dniu 5 maja 2021 r. do Sądu Rejonowego w Wieluniu wpłynęło pismo M. P. (1), w którym poinformował on o tym, że przebywał na kwarantannie w miejscu zamieszkania w terminie od 10 kwietnia 2021 r. do 19 kwietnia 2021 r. Do pisma została załączona kopia zaświadczenia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w W. z dnia 26.04.2021 r. potwierdzającego tą okoliczność. W piśmie tym oskarżony wniósł „o przywrócenie terminów pism sądowych". Oskarżony zatem po zakończeniu kwarantanny domowej, a co istotne - przed terminem rozprawy wyznaczonej na dzień 07 maja 2021 r. - poinformował Sąd o braku możliwości odebrania kierowanej wobec niego korespondencji , co powinno skutkować uznaniem przez Sąd, iż pomimo awizowania w sposób prawidłowy korespondencji dla oskarżonego, w istocie nie został on zawiadomiony o tej czynności procesowej, co winno skutkować w odroczeniem rozprawy w dniu 07 maja 2021 r. na inny termin i zawiadomienie oskarżonego o tym terminie wraz z doręczeniem mu pouczeń.

Naruszenie przez Sąd I instancji przepisów postępowania związanych z zawiadomieniem oskarżonego M. P. o terminie rozprawy oraz należytym usprawiedliwieniem nieobecności na rozprawie wynikającej faktycznie z niewiedzy o tym, iż taka czynność została zaplanowana, należy łączyć z naruszeniem art. 6 k.p.k. Zgodnie bowiem z art. 6 k.p.k. oskarżonemu przysługuje prawo do obrony, w tym prawo do korzystania z pomocy obrońcy, aktywnego uczestniczenia w rozprawie, składania wniosków dowodów, a przede wszystkim złożenia wyjaśnień i ustosunkowania się do zarzutów wynikających z oskarżenia. W kontekście braku skutecznego doręczenia M. P. (1) zawiadomienia o rozprawie głównej, na której Sąd ogłosił także wyrok, doszło do naruszenia prawa do obrony oskarżonego. Oskarżony miał bowiem prawo do uczestnictwa w rozprawie głównej i podejmowania wszelkiej aktywności procesowej na swoją korzyść. W przedmiotowej sprawie został pozbawiony takiej możliwości. Podobne stanowisko zostało wyrażone w orzecznictwie, gdzie stwierdzono, że naruszenie obowiązku informacyjnego należytego powiadomienia o terminie rozprawy nie stanowi uchybienia, o którym mowa w art. 439 § 1 pkt 11, ale okoliczność ta może być jedynie przedmiotem zarzutu naruszenia art.117 § 2 w zw. z art.133 § 2 czy też nawet art. 6 (postanowienie SN z 23.08.2017 r., V KK 307/17, LEX nr 2340618).

Z tego względu Sąd Odwoławczy uznał za zasadne zarzuty podniesione w apelacji wniesionej przez Prokuratora Rejonowego w Wieluniu na korzyść oskarżonego świadczące o takim naruszeniu przez Sąd I instancji przepisów postępowania gwarantujących oskarżonemu prawo do udziału w postepowaniu oraz podjęcia przez niego obrony w związku z wniesionym oskarżeniem, które mógłby mieć wpływ na treść wydanego w dniu 07 maja 2021 r. wyroku. Oskarżony mając bowiem wiedzę o wyznaczonym terminie rozprawy miał prawo stawić się na rozprawie, korzystać z pomocy obrońcy, złożyć wyjaśnienia, aktywnie brać udział w prowadzonym postępowaniu dowodowym. Na obecnym etapie postepowania nie sposób oczywiście przesądzać o tym, w jakim stopniu obecność oskarżonego na rozprawie czy przeprowadzenie dowodów zgłoszonych przez oskarżonego mogłoby wpłynąć na treść wyroku i końcowe rozstrzygnięcie w sprawie, jednakże oskarżonemu należało zagwarantować prawo do podjęcia aktywnej obrony poprzez umożliwienie uczestniczenia w procesie sądowym. Takiego prawa oskarżony M. P. został pozbawiony.

Z tego też względu Sąd odwoławczy uznał za zasadne zarzuty podniesione w apelacji przez Prokuratora świadczące o naruszeniu przez Sąd przepisów postępowania, które to naruszenie mogło mieć treść wyroku. Uznać należy, iż uchybienia proceduralne, których dopuścił się Sąd I instancji (częściowo w sposób niezawiniony) mogły mieć znaczenie dla końcowego rozstrzygnięcia w sprawie.

Wniosek

Wniosek Prokuratora o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek zasadny ze względu na uznanie zasadności zarzutu. W związku z naruszeniem przepisu postepowania wskazanych w apelacji przez skarżącego skutkujących nieprawidłowym zawiadomieniem oskarżonego naruszone zostało prawo do obrony oskarżonego, w tym prawo do uczestniczenia w rozprawie. Z tego względu koniecznym jest ponowne przeprowadzenie w sprawie całego postępowania dowodowego - po uprzednim prawidłowym zawiadomieniu oskarżonego o terminie rozprawy, w której to rozprawie ma prawo, ale nie obowiązek uczestniczyć (art. 374 § 1 kpk), chyba że Sąd postanowi inaczej. Zasadny jest zatem wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania celem przeprowadzenia w sprawie przewodu sądowego w całości.

3.2.

Zarzut wynikający z apelacji wniesionej przez oskarżonego, jak również z pism stanowiących uzupełnienie apelacji, z których wynika, że skarżący podnosi naruszenie przepisów prawa procesowego dotyczących prawidłowego doręczenia pism sądowych, a tym samym zawiadomienia go o terminie rozprawy.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Oskarżony nie wskazał szczegółowo zarzutów we wniesionym środku odwoławczym. Z treści złożonej apelacji i pism stanowiących jej uzupełnienie należy wywodzić, że apelujący zarzucił pozbawienie go możliwości udziału w rozprawie głównej oraz naruszenie przepisów dotyczących doręczeń w postępowaniu, jednak bez wskazania konkretnych przepisów oraz uchybień ze strony sądu.

Co do zasady, argumenty podniesione przez oskarżonego świadczące o naruszeniu przepisów postępowania gwarantujących mu udział w rozprawie, a tym samym prawo do obrony, zostały wzięte pod uwagę ze względu na ich zasadność, również w kontekście złożonej apelacji prokuratora i zarzutów tam przedstawionych. Sąd odwoławczy pominął natomiast zarzuty oskarżonego dotyczące merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie oraz związane z przedstawioną przez niego oceną postępowania sędziów w niniejszej sprawie, gdyż z uwagi na uchylenie wyroku z przyczyn formalnych (proceduralnych) zbędnym było ustosunkowanie się przez Sąd odwoławczy do zarzutów dotyczących końcowego rozstrzygnięcia.

Wniosek

Brak sformułowania wniosku w apelacji złożonej przez oskarżonego. Z treści wywiedzionej apelacji można jedynie wywnioskować, iż skarżący wnosił o ponowne rozpoznanie sprawy.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Analogicznie jak w pkt 3.1

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

W przedmiotowej sprawie doszło do naruszenia przez Sąd I instancji art. 133 § 1 i § 2 k.p.k oraz art. art. 117 § 2 k.p.k i art. 374 § 1 kpk. Naruszenia należy także łączyć z prawem oskarżonego do obrony (art. 6 k.p.k.). W orzecznictwie podkreśla się, że jedną z podstawowych gwarancji procesowych jest, przewidziane w art. 6 k.p.k., prawo do obrony w znaczeniu materialnym. Przejawem realizacji tego uprawnienia w postępowaniu przed Sądem meriti jest - wynikające z art. 374 § 1 k.p.k. - prawo do udziału oskarżonego w rozprawie głównej. Należy w pełni zaaprobować pogląd wyrażony w doktrynie, że ewentualna nieobecność oskarżonego, z wyjątkami wynikającymi z art. 374 § 1 zd. 2 i art. 374 § 1a k.p.k., musi być wynikiem jego świadomej decyzji woli, a nie braku stosownej informacji czy też nawet wprowadzenia go w błąd przez organ procesowy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 grudnia 2020 r., IV KK 481/20, LEX nr 3096719).

W przedmiotowej sprawie oskarżony pozbawiony został możliwości czynnego uczestniczenia w postępowaniu na etapie przeprowadzania rozprawy głównej poprzez naruszenie przez Sąd I instancji przepisów procesowych dotyczących doręczenia zawiadomienia o terminie rozprawy - w tym przypadku poprzez awizowanie korespondencji, co skutkowało dokonaniem czynności procesowych bez udziału oskarżonego. Nie mógł on bowiem z przyczyn obiektywnych, od niego niezależnych, związanych z przebywaniem na kwarantannie domowej, odebrać awizowanego zawiadomienia pocztowego pozostawionego w placówce pocztowej. Zawiadomienie to dotyczyło terminu przeprowadzenia rozprawy głównej, na której także Sąd ogłosił wyrok wobec oskarżonego.

Oskarżony usprawiedliwił brak możliwości odebranie kierowanej przez niego korespondencji, wyraził chęć uczestnictwa w czynnościach procesowych, które zostały przeprowadzone bez jego udziału. W tej sytuacji błędnie uznano, iż nie zachodziła przeszkoda umożliwiająca przeprowadzenie rozprawy w dniu 07 maja 2021 r. bez udziału oskarżonego.

W tej sytuacji uznając, że nastąpiło naruszenie przepisów postępowania, mogących mieć wpływ na treść wyroku, koniecznym jest powtórzenie całego postepowania dowodowego na rozprawie - po uprzednim prawidłowym wezwaniu lub zawiadomieniu oskarżonego o wyznaczonym terminie rozprawy. Powyższe zapewni realizację prawa oskarżonego do obrony i umożliwi mu uczestnictwo w rozprawie oraz aktywny udział w prowadzonych czynnościach w toku postępowania sądowego.

Z tych zatem względów konieczne było uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

Rozstrzygający ponownie sprawę Sąd I instancji przed wydaniem wyroku w sprawie winien przeprowadzić w sprawie wszystkie dowody, które mogą mieć znaczenia dla postępowania, również te zgłoszone przez strony po dokonaniu uprzedniej oceny zasadności zgłoszonych wniosków dowodowych (oczywiście w przypadku złożenia takich wniosków).

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Z powodu uchylenie wyroku z przyczyn proceduralnych w niniejszej sprawie koniecznym jest przeprowadzenie na nowo postepowania dowodowego w całości, po zapewnieniu oskarżonemu prawa do osobistego udziału w rozprawie. Z tego względu brak potrzeby formułowania przez Sąd Odwoławczy wniosków co do zakresu czynności dowodowych koniecznych do przeprowadzenia na rozprawie.

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

brak - wyrok został uchylony i sprawę przekazano do ponownego rozpoznania.

7.  PODPIS

sędzia Aneta Swiniarska

Sieradz, dnia. 27.10.2021r.

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 07 maja 2021 r. w sprawie II K 83/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.12. 

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator Rejonowy w Wieluniu

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 07 maja 2021 r. w sprawie II K 83/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana