Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2021 roku

Sąd Rejonowy w Koszalinie w I Wydziale Cywilnym w składzie następującym:

Przewodnicząca sędzia Marta Knotz

po rozpoznaniu w K. na posiedzeniu niejawnym

skargi pozwanej D. O. o wznowienie postępowania sądowego

w sprawie z powództwa Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko D. O.

o zapłatę

1.  uchyla nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym wydany przez referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym w Koszalinie w dniu 8 lutego 2018 roku w sprawie I Nc 420/18,

2.  oddala powództwo,

3.  zasądza od powoda Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. na rzecz pozwanej D. O. kwotę 4016,29 złotych (cztery tysiące szesnaście złotych dwadzieścia dziewięć groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania,

4.  nakazuje pobrać od Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu rejonowego w Koszalinie 1130 (tysiąc sto trzydzieści) złotych tytułem opłaty sądowej, od uiszczenia której pozwana była zwolniona.

(sędzia Marta Knotz)

I C 494/20

UZASADNIENIE

Powód Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. wniósł o zasądzenie od pozwanej D. O. kwoty 22598,81 złotych wraz z należnościami ubocznymi tytułem wierzytelności z umowy pożyczki, nabytych przez powoda w drodze cesji.

Pozwana D. O. wniosła o oddalenie powództwa, zarzucając, iż nigdy takiej umowy pożyczki nie zawierała.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. zawarł w dniu 19 grudnia 2016 roku z (...) spółką akcyjną w W. umowę cesji wierzytelności z umowy pożyczki numer (...)wobec D. O..

(dowód: umowa cesji z załącznikami – k. 9 – 25)

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 31 stycznia 2018 roku w sprawie I Nc 420/18 nakazano pozwanej zapłatę roszczenia w całości. Nakaz ten D. O. odebrała osobiście w dniu 15 lutego 2018 roku i nie wniosła od niego sprzeciwu.

D. O. na skutek udaru straciła zdolność pisania i mówienia. Po wieloletniej terapii w 2019 roku wciąż wykazywała głębokie zaburzenia czytania i pisania. W chwili odbioru nakazu zapłaty D. O. była w stanie afazji. Afazja te utrudnia, lecz nie uniemożliwia jej komunikacji. Udział w postępowaniu sądowym pozwanej jest możliwy, lecz wymaga udziału zawodowego pełnomocnika.

(dowód: opinia biegłego neurologa k. 83-84, zeznania świadka A. O. – k. 75-76, zaświadczenie lekarskie – k. 23)

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności rozpoznania wymagała skarga D. O. o wznowienie postępowania w sprawie I Nc 420/18 zakończonego prawomocnym nakazem zapłaty.

Zgodnie z art. 401 pkt 2 k.p.c. Można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności jeżeli (…) strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana bądź jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania; nie można jednak żądać wznowienia, jeżeli przed uprawomocnieniem się wyroku niemożność działania ustała lub brak reprezentacji był podniesiony w drodze zarzutu albo strona potwierdziła dokonane czynności procesowe.

Sąd uwzględnił wniosek o wznowienie postępowania w spawie, albowiem w chwili doręczenia pozwanej nakazu zapłaty znajdowała się ona w stanie zdrowia, wywołanym wcześniejszym udarem mózgu, który uniemożliwiał jej realny udział w postępowaniu sądowym. Pozwana nie była pozbawiona zdolności sądowej ani procesowej, gdyż formalnie nie została ubezwłasnowolniona. Jednakże jej rzeczywisty stan zdrowia uniemożliwiał jej podejmowanie czynności procesowych, a w szczególności złożenie sprzeciwu. Pozwana straciła bowiem zdolność złożonej komunikacji, a w szczególności pisania i mówienia czegoś więcej niż prostych słów. Z niekwestionowanej opinii biegłego neurologa wynika, iż D. O. może uczestniczyć w postępowaniu sądowym tylko z udziałem pełnomocnika z powodu afazji. W postępowaniu zakończonym nakazem zapłaty pozwana nie była natomiast reprezentowana przez pełnomocnika.

Każdy człowiek ma prawo do rzetelnego procesu sądowego zgodnie z art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz prawo do skutecznego środka prawnego wynikającego z art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Karta ma tu zastosowanie, gdyż sprawa dotyczy ochrony konsumentów, regulowanej przepisami prawa Unii Europejskiej.

Prawa te gwarantują realny udział osoby, której sprawa dotyczy w postępowaniu sądowym, obejmujący możliwość obrony, prezentowania własnego stanowiska i zgłaszania zarzutów. Pozwana, która na skutek udaru straciła zdolność złożonej komunikacji (mowy i pisania) i która nie była reprezentowana przez pełnomocnika – nie miała zagwarantowanego prawa do rzetelnego procesu i skutecznego środka prawnego. Dlatego na podstawie art. 401 pkt 2 k.p.c. sąd stosując wykładnię prokonwencyjną i prounijną uwzględnił wniosek pozwanej o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym nakazem zapłaty. W postępowaniu I Nc 420/18 D. O. nie zapewniono prawa do rzetelnego procesu i skutecznego środka prawnego, a więc doszło do naruszenia przepisów art. 6 Konwencji i art. 47 Karty. W efekcie pozwana została pozbawiona możności działania.

Po merytorycznym, ponownym zbadaniu sprawy na podstawie art. 412§1 i 2 k.p.c. sąd uchylił wydany w sprawie nakaz zapłaty i oddalił powództwo.

Pozwana zaprzeczyła bowiem zawarciu umowy pożyczki, a powód, który z umowy tej wywodził roszczenie nie przedłożył żadnych dowodów na jej zawarcie. Sama umowa cesji wierzytelności z pożyczki nie dowodzi, iż umowa pożyczki została skutecznie zawarta, ani jaka była jej treść. Wystarczającym dowodem istnienia wierzytelności nie jest również wyciąg z ksiąg rachunkowych powoda w sytuacji, gdy pozwany przeczy zawarciu jakiejkolwiek umowy z poprzednikiem prawnym powoda.

Powód nie ustosunkował się również do podniesionego w sprawie zarzutu przedawnienia roszczenia, wobec czego należy uznać ten zarzut za przyznany. Powód nie przedłożył umowy pożyczki, nie wskazał daty wymagalności rat pożyczki ani daty wypowiedzenia umowy, wobec czego uniemożliwił inną ocenę zarzutu przedawnienia.

Mając powyższe na uwadze powództwo oddalono w całości.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty te złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej w wysokości minimalnej stawki 3600 złotych i zaliczka poniesiona przez pozwaną na koszty opinii biegłego 416,29 złotych.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazano pobranie od powoda na rzecz Skarbu Państwa opłatę od skargi o wznowienie postępowania, od uiszczenia której pozwana była zwolniona.

(sędzia Marta Knotz)