Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2021 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Asesor sądowy Szymon Śniady

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2021 roku w Łodzi

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa K. G., A. G.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na rzecz powodów solidarnie K. G. i A. G. solidarnie kwotę 9487,81 (dziewięć tysięcy czterysta osiemdziesiąt siedem złotych i osiemdziesiąt jeden groszy) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 września 2020 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na rzecz powodów solidarnie K. G. i A. G. kwotę 1220 (tysiąc dwieście dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

4.  zasądza od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na rzecz powodów K. G. kwotę 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

5.  przyznać i wypłacić radcy prawnemu R. G. wynagrodzenie w wysokości 720 (siedemset dwadzieścia) złotych za pełnienie funkcji kuratora dla pozwanej.

Sygn. akt I C 983/20

UZASADNIENIE

Powodowi K. G. i A. G. wnieśli o zasądzenie od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. (dalej jako: „(...)”) solidarnie kwoty 9487,82 zł z ustawowymi odsetkami za zwłokę od dnia 6 marca 2020 roku do dnia zapłaty, a także o zasądzenie na rzecz powodów od pozwanej kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazali, iż są właścicielami domu, który od 2013 roku był wynajmowany pozwanej, za który to najem pozwana przestała regulować płatności w 2019 roku, wobec czego doszło do wypowiedzenia umowy najmu. Powodowie zmuszeni byli wynająć pomieszczenia magazynowe do przechowywania rzeczy pozostawionych przez pozwaną, opłacić transport tych przedmiotów oraz przeprowadzić remont nieruchomości.

(pozew k. 4-7)

Wobec okoliczności, iż organ uprawniony do reprezentacji pozwanej spółki nie posiadała żadnych członków Sąd na podstawie art. 69 § 1 k.p.c. ustanowił dla niej kuratora do działania w niniejszym postępowaniu.

(postanowienie k. 74, odpis KRS k. 66-73v)

W odpowiedzi na pozew kurator pozwanej wniósł o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powodów na rzecz pozwanej kosztów procesu, nieobciążanie pozwanej kosztami procesu w przypadku uwzględnienia powództwa oraz o przyznanie kuratorowi wynagrodzenia powiększonego o podatek VAT. W uzasadnieniu swojego stanowiska kurator zakwestionował porozumienie w zakresie zwrotu przedmiotu najmu, a także wydatki poczynione na przewiezienie rzeczy oraz najem powierzchni magazynowych.

(odpowiedź na pozew k. 102-103)

Sąd ustalił, co następuje:

K. G. i A. G. zawarli z (...) umowę najmu domu mieszkalnego położonego w Ł. przy ulicy (...) na czas nieokreślony. Czynsz miesięczny wynosił 2800 zł płatny do 10. dnia każdego miesiąca, nadto pozwana była obowiązana do płatności opłaty administracyjnej oraz opłat za media wedle zużycia i na podstawie otrzymanych faktur. Stosownie do § 8 umowy po zakończeniu najmu najemca był obowiązany zwrócić przedmiot najmu w stanie niepogorszonym wynikającym z normalnej eksploatacji i naprawić na koszt własny szkody powstałe w trakcie trwania umowy. W przypadku zaniechania opuszczenia nieruchomości po zakończeniu umowy wynajmujący mają prawo wstępu do nieruchomości i przeprowadzenia jej opóźnienie na koszt ryzyko najemcy. Do rozwiązania stosunku najmu doszło z dniem 31 maja 2019 roku.

(bezsporne, a ponadto umowa najmu k. 12)

31 maja 2019 roku K. G. i A. G. została wydana nieruchomość przy ulicy (...) w Ł. wraz z 3 kompletami kluczy i 2 pilotami. J. K. podpisał protokół, z którego wynikało że przewiezienie wszystkich rzeczy należących do spółki nastąpiło na koszt właścicieli domu, podobnie jak remont domu oraz wynajęcie magazynu. W chwili zwrotu nieruchomości wymagała ona remontu, ściany pomieszczeń zostały zanieczyszczone, między innymi przez psa zmarłego prezesa spółki, zaś krawędzie tych ścian były wyszczerbione przez tego psa. K. G. wraz z A. G. dokonali malowania ścian wewnętrznych pomieszczeń wraz z sufitami, a także naprawy uszkodzonej przez psa ściany.

(protokół k. 15, kopia listu J. K. k. 34, protokół k. 35, zeznania J. K. k. 126, przesłuchanie powoda k. 127, przesłuchanie powódki k. 127-128)

K. G. i A. G. wzywali spółkę oraz W. B. do zabrania pozostawionych rzeczy, jednak bezskutecznie. do K. G. w dniu 20 maja 2019 roku wynajął garaż położony w S. od E. M., na okres 6 miesięcy z czynszem miesięcznym 350 zł, w dniu 30 maja 2019 roku dokonał opłaty z tytułu czynszu w wysokości 2100 zł. K. G. zlecił przewóz rzeczy pozostawionych przez (...) do wynajętego garażu, za co poniósł koszt 381,30 zł. Aneksem z 19 listopada umowa najmu garażu został przedłożona o kolejne 6 miesięcy, z czynszem 400 zł miesięcznie, zaś K. G. 21 lutego 2020 roku dokonał zapłaty z tego tytułu w wysokości 2400 zł. Wynajmujący później dokonali utylizacji odpadów i spalenia dokumentów z segregatorów.

(umowa najmu k. 16-17v, potwierdzenie k. 19, faktura k. 20, potwierdzenie k. 21, wezwanie z potwierdzeniem nadania k. 29-30, aneks k. 31-32v, potwierdzenie k. 33, zeznania J. K. k. 126, przesłuchanie powoda k. 127, przesłuchanie powódki k. 127-128)

Podczas czynności porządkowych oraz remontowych K. G. zamówił worki za kwotę 44,07 zł oraz materiały malarskie oraz żarówki za kwoty 478,72 zł i 340,82 zł. K. G. i A. G. samodzielnie dokonywali remontów w celu minimalizacji ich kosztów.

(faktury k. 22-24v, przesłuchanie powódki k. 127-128)

Wynajmujący zlecili naprawę pieca grzewczego, wobec odkrycia po wydaniu nieruchomości, iż w domu nie ma ciepłej wody, za co ponieśli koszt 3737 zł. Do zepsucia się pieca doszło wskutek awarii pompy, która według serwisu naprawiającego wyniknęła z powodu braku serwisu pieca. W trakcie trwania najmu nie było żadnego serwisu pieca grzewczego, która powinna odbywać się raz do roku. Zgodnie z ustaleniami K. G. z prezesem spółki, to spółka miała robić te przeglądy.

(faktura k. 25, zeznania J. K. k. 126, przesłuchanie powoda k. 127, przesłuchanie powódki k. 127-128)

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o złożone w sprawie dokumenty, a także depozycje świadka oraz powodów. Treść tych depozycji, jak również dokumentów, nie były kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron i również Sąd nie znalazł podstaw do odmówienia im wiary.

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Zgodnie zaś z art. 675 § 1 k.c. po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym; jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania. Przepisy te znajdują odpowiednie zastosowanie do najmu lokali w oparciu o treść art. 680 k.c.

Mając na uwadze powyższe pozwana spółka jako najemca zobowiązana była wydać powodom jako wynajmującym przedmiotową nieruchomość wobec wygaśnięcia łączącego strony stosunku najmu – przy czym wydana nieruchomości winna byłaby w stanie niepogorszonym (z wyjątkiem normalnego zużycia rzeczy).

W toku postępowania strona powodowa wykazała, iż lokal został wydany powodom jednak w stanie pogorszonym – doszło do uszkodzeń i zabrudzeń ścian, a także sufitów. Wad tych nie można było uznać za wynikających z normalnego następstwa prawidłowego wykorzystywania lokalu. Jak wynikało z zeznań świadka, a także powodów, do większości tych uszkodzeń doszło z powodu obecności w wynajmowanym domu psa oraz zachowania tego czworonożnego lokatora, przy jednoczesnym nie usuwaniu szkód powodowanych przez niego. Wyszczerbienie kątów ścian, czy też poważne zabrudzenia zarówno ścian jak i sufitów nie można uznać za stan normalny w przypadku zdania lokalu, wynajętego w stanie nieposiadającym wad. Podobnie pozwana spółka doprowadziła swoim zaniechaniem do uszkodzenia pieca grzewczego, gdyż z ustaleń między strona to na najemcy spoczywał obowiązek przeprowadzenia przeglądów technicznych pieca, do których nie dochodziło, a których brak doprowadził do awarii.

Roszczenie powodów Sąd ocenił jako żądanie naprawienia szkód poniesionych wskutek oddania lokalu w niewłaściwym stanie, a więc na przepisie art. 675 § 1 k.c. w zw. z art. 471 k.c. Niewykonanie tego obowiązku stanowi nienależyte wykonanie zobowiązania w rozumieniu art. 471 k.c. i tym samym podstawę żądania odszkodowania.

Należy nadto zaznaczyć, iż pozwana spółka w momencie wydania rzeczy nie opróżniła jej z należących do niej ruchomości, co zostało wykazane dowodami z zeznań świadka oraz przesłuchaniem powodów. Mimo wezwań do ich odbioru żaden pracownik spółki nie odebrał tych rzeczy od powodów, co spowodowało konieczność ich wywiezienia oraz magazynowania przez powodów. Strony umówiły się, iż po zakończeniu najmu wynajmujący będą mieli prawo do przeprowadzenia opóźnienia nieruchomości na koszt najemcy. Jednocześnie należy wskazać, iż skoro obowiązkiem najemcy po zakończeniu trwania stosunku najmu jest zwrot rzeczy, to zwrot ten winien nastąpić bez obciążenia przedmiotu najmu składowaniem w nim ruchomości najemcy, gdyż pozostawienie cudzych przedmiotów w lokalu jest pogorszeniem jego stanu. Pomocniczo zwrócić uwagę należy również na treść art. 1046 § 9 k.p.c., która stanowi, iż przeprowadzając egzekucję dotyczącą wydania nieruchomości, komornik usunie ruchomości niebędące przedmiotem egzekucji i odda je dłużnikowi, a w razie jego nieobecności pozostawi osobie dorosłej spośród jego domowników, gdyby zaś i to nie było możliwe, ustanowi dozorcę, pouczając go o obowiązkach i prawach dozorcy ustanowionego przy zajęciu ruchomości, i odda mu usunięte ruchomości na przechowanie na koszt dłużnika. Również w tym wypadku żądanie powodów było oparte o art. 471 k.c. i znajdowało uzasadnienie w zakresie poniesionych przez powodów kosztów przewozu rzeczy oraz wynajmu pomieszczenia do ich składowania.

Należy podkreślić, iż wszystkie dochodzone kwoty strona powodowa wykazała załączonymi do akt sprawy fakturami z adnotacjami o ich opłaceniu lub też z potwierdzeniami przelewów kwot wynikających z tych faktur. Kurator pozwanej kwestionował zasadność kosztów przewozu i magazynowania rzeczy, jednak w sprawie została wykazana konieczność ich poniesienia przez powodów wobec braku odbioru ich przez pozwaną. Jednocześnie kurator pozwanej nie kwestionował wysokości tych kosztów, co przy wykazaniu ich faktycznego poniesienia dowodami z dokumentów przemawiała za uznaniem ich za uzasadnione w zakresie całej żądnej kwoty.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. W pierwszej kolejności należało podkreślić, iż powodom należały się ustawowe odsetki za opóźnienie, gdyż kodeks cywilny nie posługuje się kategorią odsetek ustawowych za zwłokę. W zakresie zaś terminu, od którego odsetki zostały zasądzone Sąd miał na względzie, że aż do momentu ustanowienia kuratora w niniejszej sprawie strona pozwana nie została prawidłowo wezwana do zapłaty żądanych w niniejszym postępowaniu należności wobec braku osób uprawnionych do reprezentacji spółki i obierania oświadczeń o charakterze materialnoprawnym. Z uwagi na powyższe Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia następnego po dniu doręczenia odpisu pozwu kuratorowi pozwanej – do dnia zapłaty. W pozostałym zakresie roszczenie podlegało oddaleniu.

O kosztach postępowania poniesionych przez strony w postępowaniu przed Sądem I instancji Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c. stosownie do ogólnej zasady odpowiedzialności za wynik postępowania. Skoro powodowie wygrali proces w całości należał się im zwrot poniesionych przez nich kosztów w toku postępowania, na które to złożyła się opłaty od pozwu w wysokości 500 zł oraz zaliczki na wynagrodzenie kuratora pozwanej 720 zł – łącznie 1220 zł. Nadto powód był reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata wobec czego poniósł koszt 1800 zł tytułem kosztów zastępstwa (w oparciu o § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie). Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w pkt 3 i 4 wyroku.

O wynagrodzeniu kuratora pozwanej Sąd orzekł w oparciu o rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 roku w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej. Stosownie do § 1 aktu prawnego wysokość wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej, w przypadku gdy kuratorem jest radca prawny, ustala się w kwocie nieprzekraczającej 40% stawek minimalnych za czynności radców prawnych określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 22 ⁵ ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, jednak nie mniej niż 60 zł. Stawka ta stosownie w sprawie o zapłatę kwoty 9487,81 zł wynosi zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych 1800 zł, zaś 40% tej kwoty to 720 zł. Jednocześnie nie było podstawy zasądzenia od przyznanej kwoty podatku od towarów i usług. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 stycznia 2007 r., sygn. III CZP 95/06, przyjął, że podatek od towarów i usług nie wchodzi w skład niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez pełnomocnika z wyboru. Oznacza to, że do wynagrodzenia i wydatków pełnomocnika, zaliczanych do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata nie dolicza się podatku VAT, płaconego od usług adwokackich (radcowskich). W tym miejscu należy w całości podzielić wywód Sądu Apelacyjnego w Katowicach zawarty w uzasadnieniu postanowienia z 24 marca 2020 roku, w sprawie o sygn. akt V AGz 80/20, zgodnie z którym cytowana wyżej uchwała zachowuje pełną aktualność na gruncie aktualnie obowiązującego Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców pranych z uwagi na zbieżność regulacji obu tych aktów prawnych. W ocenie Sądu uzasadnionym jest wniosek, że stawki określone w tym Rozporządzeniu zawierają już podatek od towarów i usług. Powyższe prowadzi do wniosku, że do wynagrodzenia kuratora będącego radcą prawnym przyznanego na podstawie Rozporządzenia nie dolicza się podatku VAT, a zatem jest to wynagrodzenie brutto w ujęciu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto powyższe wniosku wzbogaca wykładnia historyczna, gdyż poprzednio obowiązujące Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1476), zawierało w § 1 ust. 3 unormowanie, iż wynagrodzenie kuratora będącego podatnikiem obowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług, określoną zgodnie ze stawką tego podatku obowiązującą w dniu orzekania o wynagrodzeniu. Skoro zatem to Rozporządzenie zostało uchylone na mocy § 4 aktualnie obowiązującego Rozporządzenia, w którym nie wprowadzono analogicznego zapisu, to oznacza, że wolą ustawodawcy było wprowadzenie zasady, że wynagrodzenie, o którym tutaj mowa obejmuje już podatek VAT.