Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2021 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 31 maja 2021r. w G.

sprawy z powództwa A. G. (1)

przeciwko (...) sp. z o.o. w R.

o odszkodowanie

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 13 listopada 2020 r. sygn. akt IV P 96/20

oddala apelację

(-) sędzia Grzegorz Tyrka (-)sędzia Jolanta Łanowy-Klimek (-) sędzia Anna Capik-Pater

Sygn. akt VIII Pa 1/21

UZASADNIENIE

Powód A. G. (1) wniósł pozew przeciwko (...) sp. z o. o. w R., domagając się ostatecznie zasądzenia od pozwanej na swoją rzecz odszkodowania w kwocie 15 287,07 zł za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę. Podnosił, że zatrudniony jest u pozwanej od 1 października 1995 r. oraz, że pismem z 4 marca 2020 r. pozwana wypowiedziała mu umowę o pracę. Podał, że jest członkiem organizacji związkowej (...) oraz że został wskazany jako członek podlegający szczególnej ochronie trwałości stosunku pracy. Zarzucił pozwanej, że nie uzyskała zgody zakładowej organizacji związkowej na wypowiedzenie mu umowy o pracę. Według niego przyczyna wypowiedzenia jest niekonkretna, gdyż nie pozwala na stwierdzenie czy rzeczywiście zaistniała. Podniósł, że nie doszło do jakichkolwiek konsultacji z przełożonymi, mających na celu dokonanie oceny pracy i postawy pracowników zajmujących analogiczne stanowisko, porównania ich kwalifikacji oraz umiejętności. Powołując się na orzecznictwo wskazał, że pracodawca dokonujący zwolnienia z przyczyn ekonomicznych jego dotyczących powinien dla obrony zasadności tej czynności wykazać, że zastosował obiektywne, sprawiedliwe kryteria doboru pracownika do zwolnienia i wziąć pod uwagę wszystkich pracowników, których dotyczą przyczyny zmuszające go do rozwiązania stosunku pracy.

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu. Zaprzeczyła, aby Komisja Zakładowa (...) dokonała wskazania powoda, o którym mowa w art. 32 ust 9 ² ustawy o związkach zawodowych. Jednocześnie organizacja ta nie przedstawiła informacji o liczbie członków, a tym samym nie dopełniła obowiązku nałożonego w art. 25 ¹ ust. 2 w/w ustawy, w związku z czym nie przysługują jej uprawnienia zakładowej organizacji związkowej do czasu jego wykonania. W związku z powyższym dokonane przez nią wypowiedzenie nie naruszało art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych. Według pozwanej wskazana przez nią przyczyna wypowiedzenia, czyli likwidacja trzech stanowisk pracy – ślusarz remontowy, w tym stanowiska powoda była rzeczywista i konkretna, spowodowana zmianami organizacyjnymi w jej przedsiębiorstwie, które wymagały zmniejszenia zatrudnienia. Wyjaśniła, że w związku z procesem przejmowania KWK (...) przez Spółkę (...) S.A. zakres usług przez nią świadczonych będzie ulegał stopniowemu ograniczaniu, począwszy od czerwca 2020r. Wobec konieczności likwidacji trzech stanowisk pracy – ślusarz remontowy, przy zastosowaniu obiektywnych kryteriów wytypowała do zwolnienia spośród zatrudnionych na takich samych stanowiskach w Zakładzie (...) trzech pracowników, w tym powoda, stosując kryteria: ogólnego stażu pracy przekładającego się na doświadczenie zawodowe i posiadane kwalifikacje. Pozwana zaprzeczyła aby powodowi nieznane były te kryteria bowiem zostały mu one przedstawione w czasie wręczania wypowiedzenia.

Wyrokiem z 13 listopada 2020 r. Sąd Rejonowy w Zabrzu (sygn. akt IV P 96/20) w pkt 1 zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 15 287,07 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, w pkt 2 nadał wyrokowi w pkt 1 rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 5095,69 zł, w pkt 3 nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Zabrzu – kwotę 1000 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, od uiszczenia której powód był zwolniony.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym :

Jak ustalono, powód A. G. (1) zatrudniony był u pozwanej od 1 października 1995 r. na podstawie umowy na czas nieokreślony, na stanowisku ślusarza remontowego, z wynagrodzeniem w kwocie 5095,69 zł miesięcznie.

Oprócz powoda na stanowisku ślusarza remontowego zatrudnionych było jedenaście osób, których staż pracy był zarówno krótszy jak i dłuższy od stażu powoda.

20 lutego 2020 r. pozwana sporządziła notatkę, z której wynikało, że brak odpowiedniej ilości zamówień na rok 2020 dla Zakładu (...) oddział Ruch P. powoduje konieczność przeprowadzenia w tym oddziale zmian organizacyjnych polegających na likwidacji trzech stanowisk pracy „ślusarz remontowy”, co w konsekwencji wymaga redukcji zatrudnienia i zwolnienia przez (...) trzech pracowników. Wobec powyższego typuje się do zwolnienia następujących pracowników (...), zatrudnionych w Zakładzie (...) oddział Ruch P.: M. K., M. B. i A. G. (2). Wytypowani do zwolnienia pracownicy zostali wybrani spośród zatrudnionych na takich samych lub podobnych stanowiskach w Zakładzie (...) oddział Ruch P. przy zastosowaniu następujących obiektywnych kryteriów doboru: ogólny staż pracy (co przekłada się na doświadczenie zawodowe) i kwalifikacje.

1 kwietnia 2020 r. pozwana sporządziła kolejną notatkę, z której wynikało, że brak odpowiedniej ilości zamówień na rok 2020 dla (...) B. – P. oddział Ruch P. powoduje konieczność przeprowadzenia w tym oddziale dalszych zmian organizacyjnych polegających na likwidacji większości lub nawet wszystkich stanowisk pracy: dwóch stanowisk spawacz elektryczno-gazowy, jednego stanowiska spawacz, kolejnych trzech stanowisk ślusarz remontowy, co wymaga redukcji zatrudnienia i zwolnienia 6 pracowników.

Rano, 4 marca 2020 r. na stanowisko pracy do powoda przyszedł kierownik Zakładu (...) wraz z mistrzem zmiany M. W. i wręczyli mu wypowiedzenie, każąc je podpisać. W piśmie zawierającym wypowiedzenie jako przyczynę w wypowiedzeniu wskazano likwidację trzech stanowisk pracy. Likwidacja stanowiska powoda spowodowana była zmianami organizacyjnymi w przedsiębiorstwie pracodawcy. Powodowi niczego nie tłumaczono. Nie wyjaśniono mu dlaczego został wybrany do zwolnienia. Kierownik nie okazywał mu żadnej notatki ani listy pracowników objętych zwolnieniem, nie wspominał mu o kwalifikacjach jakie powód posiada. Powód nie wiedział dlaczego wybrano go do zwolnienia. Decyzję o zwolnieniu powoda podjął zarząd, który przekazał ją następnie kierownikowi, któremu polecono wręczyć powodowi wypowiedzenie.

Komisja Zakładowa (...) nie dokonała pozwanej wskazania powoda jako sekretarza komisji. Ponadto organizacja ta nie przedstawiła informacji o liczbie członków, a tym samym nie dopełniła obowiązku nałożonego art. 25 ¹ ust. 2 w/w ustawy.

Pismem z 16 marca 2020 r. Komisja Zakładowa (...) nie wyraziła zgody rozwiązanie stosunku pracy z powodem zgodnie z art. 32 ust. 1.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o dowody z dokumentów takich jak: akta osobowe powoda, notatka z 1.04.2020 r. (k. 79), lista pracowników (...) Zakład (...) zatrudnionych na stanowisku ślusarza remontowego w miesiącu marcu 2020 r. (k. 52 – 53), wypowiedzenie w aktach osobowych powoda, pismo z 03.01.2020 r. (k. 82), pismo z 16.03.2020 r. (k. 83), a także dowody z zeznań świadka S. D. (k. 86v. – 87), zeznań świadka M. W. (k. 87v. i 88), przesłuchania powoda (k. 88v.).

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy dał wiarę powodowi, że podczas wręczania wypowiedzenia nie podano mu kryteriów doboru do zwolnienia. Sąd I instancji wskazał, że S. D. dokonał wyłącznie wręczenia wypowiedzenia, bez jego szczegółowego uzasadnienia, a tym bardziej wskazania kryteriów doboru do zwolnienia. Okoliczności te – zdaniem Sądu Rejonowego – zostały dodatkowo potwierdzone zeznaniami świadków S. D. i M. W.. Sąd I instancji zaznaczył, że wprawdzie S. D. wskazał, że brał pod uwagę staż pracy pracowników w podległej mu komórce, wielozadaniowość pracowników jednak nie udostępnił wyników tego porównania powodowi przed wręczeniem mu wypowiedzenia, ani nie przekazał powodowi szczegółowych informacji w tym zakresie. Nie miał również dostępu do zestawienia pracowników, które zostało przez pozwaną dołączone do akt sprawy dopiero na wezwanie Sądu Rejonowego (k. 52). Ostateczną decyzję o zwolnieniu powoda faktycznie podjął zarząd w oparciu o jego opinię.

W ocenie Sądu I instancji pozwana nie wykazała zatem, by powodowi faktycznie przed wręczeniem mu wypowiedzenia przedstawiono mu kryteria doboru do zwolnienia.

Sąd Rejonowy pominął przesłuchanie prezesa zarządu strony pozwanej z uwagi na cofnięcie tego wniosku przez pozwaną.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd I instancji uznał, że roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie, gdyż pozwana typując go do zwolnienia nie zastosowała poprawnie procedury doboru pracownika do zwolnienia.

Przytaczając treść art. 30 §4 k.p., Sąd Rejonowy podkreślił, że w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie, zaś – po myśli art. 45 §1 k.p. – w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Sąd Rejonowy, powołując się na uchwałę Sądu Najwyższego z 27 czerwca 1985 r. (III PZP 10/85), podkreślił że przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę powinna być prawdziwa i konkretna. Dodał przy tym, że ustawodawca dodatkowo rozróżnia czysto formalne wskazanie przyczyny wypowiedzenia, co znajduje bezpośrednie potwierdzenie w art. 30 §4 k.p, od zasadności – prawdziwości i rzeczywistości tej przyczyny o czym stanowi wprost art. 45 §1 k.p. Oznacza to, że wypowiedzenie umowy o pracę bez wskazania przyczyny lub bez jej skonkretyzowania uważane jest za dokonane z naruszeniem prawa - art. 30 §4 k.p., natomiast wypowiedzenie, które nastąpiło z dostatecznie zrozumiałym dla adresata i poddającym się weryfikacji sądowej podaniem przyczyny, lecz ta została następnie uznana za bezzasadną, kwalifikowane jest, jako wypowiedzenie nieuzasadnione w rozumieniu art. 45 §1 k.p.

Dalej Sąd I instancji wyjaśnił, że przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę może dotyczyć zarówno pracodawcy, jak i pracownika, przy czym ocena zasadności oświadczenia woli pracodawcy powinna być dokonywana z uwzględnieniem słusznych interesów obydwu stron oraz celu, treści i sposobu realizacji stosunku pracy.

Sąd Rejonowy wskazał, że z zebranego materiału dowodowego wynika, iż przyczyna rozwiązania z powodem umowy o pracę nie dotyczyła pracownika, albowiem stosunek pracy został rozwiązany z powodu zmian organizacyjnych. Sąd I instancji nie miał wątpliwości, że przyczyna ta była konkretna i rzeczywista, ponieważ zmniejszenie stanu zatrudnienia stanowi uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia, a Sąd nie jest uprawniony do badania celowości i oceny dokonywanych zmian.

Sąd I instancji wyjaśnił, że rzeczywistość przyczyny wypowiedzenia oznacza, że rolą Sądu było tylko zbadanie, czy powód został prawidłowo wytypowany do zwolnienia, albowiem jeśli likwidacja stanowiska dotyczy tylko części spośród większej liczby takich samych lub podobnych stanowisk pracy, tak określona przyczyna wypowiedzenia tłumaczy wprawdzie powód wdrożenia procedury zwolnienia pracownika (w trybie indywidualnym lub grupowym), ale nie wyjaśnia, dlaczego rozwiązano stosunek pracy właśnie z konkretnym pracownikiem, a pozostawiono w zatrudnieniu inne osoby zajmujące stanowiska objęte również redukcją. Pracodawca winien zatem w takim przypadku przedstawić swoje stanowisko, co do zastosowanego kryterium doboru pracownika do zwolnienia, a wskazanie tych kryteriów będzie stanowić uzupełnienie określonej przyczyny rozwiązania stosunku pracy i pozwoli na zapoznanie się pracownika ze stanowiskiem pracodawcy, dlaczego pomimo możliwości zwolnienia innych osób dokonał konkretnego wyboru. Sąd Rejonowy dodał, że konkretna przyczyna wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę oraz kryteria doboru do zwolnienia powinny być pracownikowi znane najpóźniej z chwilą otrzymania pisma wypowiadającego umowę. W tym zakresie ciężar dowodu spoczywa na pracodawcy. Późniejsze ich powoływanie w toku postępowania sądowego nie może odnieść skutku. Pracownik, wobec którego pracodawca nie ujawnił kryteriów doboru do zwolnienia zostaje pozbawiony możliwości oceny trafności dokonanego wyboru w kontekście zasadności dokonanego wypowiedzenia, czyli sprawdzenia przyczyny wypowiedzenia, tego czy się z nią zgadza. Ten brak wymusza na nim wszczęcie sądowej procedury w celu podania konkretnej i rzeczywistej przyczyny, która potencjalnie uzasadnia dokonane wypowiedzenia. Postępowanie sądowe toczy się wyłącznie w granicach przyczyny określonej w wypowiedzeniu i dopuszcza się tylko uzupełnienie jej opisu. Uniemożliwia to pracodawcy ewentualne dostosowywania tych kryteriów do okoliczności danej sprawy.

Sąd I instancji podkreślił, że kryteria doboru pracownika do zwolnienia powinny być sprawiedliwe i obiektywne. Muszą być też zastosowane jednakowo do wszystkich pracowników, a odstępstwa od tych zasad muszą być bardzo przekonująco uzasadnione. Pracodawca winien również wskazać, że dokonując wyboru pracownika wziął pod uwagę wszystkich pracowników, których dotyczą przyczyny rozwiązania stosunku pracy.

Sąd Rejonowy podał, że ostatecznie powód nie kwestionował przyczyny rozwiązania z nim umowy o pracę, ale wskazał, że nie wie dlaczego został wytypowany do zwolnienia. W ocenie Sądu Rejonowego powód do momentu wręczenia mu wypowiedzenia i podczas jego wręczania nie został poinformowany, dlaczego został wybrany do zwolnienia. Nikt nie informował powoda, dlaczego został wybrany do zwolnienia spośród pozostałych ślusarzy remontowych, a taka informacja nie została wskazana w wypowiedzeniu. Powodowi nie wskazano kryteriów doboru do zwolnienia przy wręczeniu mu wypowiedzenia, co potwierdzili zeznający w sprawie świadkowi S. D. i M. W., którzy z resztą wypowiedzenie mu wręczali. Sąd I instancji podkreślił, że to na pozwanej spoczywał obowiązek wykazania przedstawienia powodowi kryteriów doboru powoda do zwolnienia. W ocenie Sądu Rejonowego przedstawienie powodowi kryteriów doboru nie miało miejsca, zaś przedstawienie ich w toku procesu sądowego nie konwalidowało tej czynności. Tym bardziej, że przyjęte kryteria nie są do końca jasne w zakresie stażu pracy, czy chodziło o ogólny staż pracy, czy staż pracy u pozwanego pracodawcy. Sąd Rejonowy dodał, że powód nie wiedział jak jest postrzegany przez swoich przełożonych. Ponadto powód był zaskoczony zwolnieniem go z pracy, trudno wobec tego również uznać, że dobór do zwolnienia był dla niego oczywisty. Świadczy o tym bezpośrednio również treść pozwu.

Sąd I instancji wskazał nadto, że powód nie podlegał ochronie związkowej, gdyż zakładowa organizacja związkowa nie dopełniła ciążących na niej obowiązków i nie dokonała wskazania powoda, o którym mowa w art. 32 ust 9 ² ustawy o związkach zawodowych. Jednocześnie organizacja ta nie przedstawiła informacji o liczbie członków, a tym samym nie dopełniła obowiązku nałożonego art. 25 ¹ ust. 2 w/w ustawy. W tej sytuacji Sąd Rejonowy uznał, że zawiadomienie o zamiarze wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę dokonane Zakładowej Organizacji Związkowej przez pracodawcę 25 lutego 2020 r., czyniło zadość wymogom wynikającym z prawa pracy. Pracodawca nie był związany stanowiskiem zakładowej organizacji związkowej.

Mając na względzie powyższe, Sąd I instancji, na podstawie art. 47 ¹ k.p. orzekł o zasądzeniu od pozwanej na rzecz powoda żądanego odszkodowania. Wysokość żądanego odszkodowania nie była przez pozwaną kwestionowana.

Wyrokowi Sąd Rejonowy nadał rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 477 ² §1 k.p.c.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Z powyższym wyrokiem nie zgodziła się strona pozwana, zaskarżając go w całości. Wniosła apelację, w której wyrokowi Sądu Rejonowego zarzuciła:

1)  naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 233 § 1 k.p.c., w stopniu, który miał istotny wpływ na wynik sprawy poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego, skutkującej bezpodstawnym przyjęciem, że podczas wręczenia powodowi wypowiedzenia umowy o pracę powodowi nie przedstawiono kryteriów doboru do zwolnienia, podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci zeznań świadków (oraz pośrednio z wyjaśnień powoda), niezakwestionowanego przez Sąd I instancji, wynika jednoznacznie, że kryteria te zostały powodowi wskazane;

2)  naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 233 § 1 k.p.c., w stopniu, który miał istotny wpływ na wynik sprawy poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego, skutkującej bezpodstawnym przyjęciem, że przyjęte przez pozwanego kryterium doboru do zwolnienia w postaci stażu pracy nie było jasne, podczas gdy z notatek oraz zestawienia przedłożonego przez pozwanego wynika jednoznacznie jakie kryteria były brane pod uwagę przy zwolnieniach w procedurze likwidacji stanowisk pracy.

W związku z powyższym strona pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów postępowania za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy VIII Wdział Pracy i ubezpieczeń (...) w G. zważył, co następuje:

A apelacja pozwanej jest nieuzasadniona .

W ocenie Sądu Okręgowego zaskarżony wyrok jest trafny albowiem odpowiada prawu. Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w zakresie zgłoszonego roszczenia , a ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji nie narusza zasad określonych w art. 233 kp. Dlatego Sąd Okręgowy w całości przyjął za własne ustalenia Sądu Rejonowego. Co oznacza, iż zbędnym jest ich szczegółowe powtarzanie w uzasadnieniu wyroku Sądu Odwoławczego. Stanowisko takie zostało zaprezentowane przez Sąd Najwyższy w wyroku z 5 listopada 1998r. (sygn. I PKN 339/98, OSNP 1999/24/776).

Argumentacja Sądu I instancji przedstawiona w rozważaniach prawnych jest wyczerpująca i nie wymaga dodatkowego wzmocnienia.

Natomiast , zarzuty apelacji zasadniczo sprowadzają się do tego, iż Sąd I instancji dokonał błędnych ustaleń faktycznych i źle ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. Zarzuty te sprowadzają się w zasadzie do naruszenia normy zawierającej zasadę swobodnej oceny dowodów.

Zgodnie z treścią art. 233 § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału.

Zasada swobodnej oceny dowodów jest jedną z podstawowych reguł procesu cywilnego. Odnosi się ona zarówno do wyboru określonych środków dowodowych jak i do sposobu ich przeprowadzenia. Ramy swobodnej oceny dowodów określone w art. 233 § 1 k.p.c. wyznaczone są wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i ważąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według swego przekonania na podstawie rozważenia zebranego materiału. Dając lub omawiając wiary zeznaniom dowodowym kieruje się wyłącznie własnym przekonaniem (por. wyrok SN z 10 czerwca 1999r. II UKN 685/98 OSNP 2000/17/655, wyrok SN z 29 września 2000r. V CKN 94/00, LEX 52589, wyrok SN z 14 grudnia 2001r. V CKN 561/00, LEX 52713).

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, samo przytoczenie w skardze apelacyjnej odmiennej własnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego nie może być uznane za wystarczające do podważenia dokonanych przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych oraz ich oceny i znaczenia jako przesłanek rozstrzygnięcia sprawy, i nie uzasadnia zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. (por. wyrok SN z 3 września 1969r., PR 228/69, nie publikowany, wyrok SN z 7 stycznia 2005r., IV CK 387/04, LEX nr 177263, wyrok SN z 15 kwietnia 2004r., IV CK 274/03, LEX nr 164852).

Podkreślić należy, że Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego , wyciągając przy tym właściwe wnioski nie przekraczając ram swobodnej oceny dowodów. Dodatkowo Sąd Rejonowy wskazał, które dowody uznał za podstawę swoich ustaleń faktycznych, uzasadniając przyjęte przez siebie stanowisko.

Z kolei apelacja pozwanej jest jedynie polemiką z prawidłowo ustalonym przez Sąd I instancji - stanem faktycznym.

Rację ma Sąd I instancji, iż wynik postępowania dowodowego wskazuje, iż powodowi nie wskazano kryteriów doboru do zwolnienia przy wręczeniu mu wypowiedzenia. Powód był zaskoczony wypowiedzeniem. Z zeznań świadka : S. D. wynika , iż powód podczas wręczania wypowiedzenia został jedynie poinformowany, że ma najkrótszy staż . Natomiast M. W. zeznał, iż nie pamięta dokładnie przebiegu rozmowy. Słusznie zatem Sąd I instancji uznał, iż powód do momentu wręczenia mu wypowiedzenia i podczas jego wręczania nie został poinformowany, dlaczego wytypowano go do zwolnienia, jakie konkretnie kryterium zastosowano , dlaczego właśnie powód został wybrany do zwolnienia spośród pozostałych ślusarzy remontowych. Jeżeli istotnie zastosowano kryterium stażowe, to nie zostało ono precyzyjnie określone, bo nie wiadomo czy chodziło o ogólny staż pracy, czy staż pracy u pozwanego pracodawcy.

Reasumując, Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu I instancji, iż to na pozwanej spoczywał obowiązek wykazania , na podstawie jakich kryteriów wytypowano powoda do zwolnienia.. Kryterium doboru powinno być tak sformułowane już na etapie złożenia pracownikowi oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę, aby pracownik mógł dokonać oceny zasadności doboru jego osoby do zwolnienia w kontekście wskazanego mu kryterium, a w dalszej kolejności podjąć decyzję – czy je kwestionuje czy też nie. Z okoliczności sprawy wynika, iż nie przedstawiono powodowi kryteriów doboru , wskazanie zaś tych kryteriów dopiero na etapie postępowania sądowego, należało uznać za spóźnione.

W konsekwencji, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację jako nieuzasadnioną.

(-) sędzia Grzegorz Tyrka (-)sędzia Jolanta Łanowy-Klimek (-) sędzia Anna Capik-Pater