Pełny tekst orzeczenia

(...)

Uzasadnienie wyroku z dnia 22.09.2021r.

Sygnatura akt

III K 177/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3 – 8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

L.p.

Wskazać oskarżonego

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1. 

T. P. (1)

Czyn wskazany w pkt.1 części rozstrzyga-jącej wyroku

W dniu 12 sierpnia 2014r. pomiędzy (...) S.A. z siedzibą w W. (jako finansującym - obecnie (...) S.A. z siedzibą w Ł.), a spółką (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. (jako korzystającym), reprezentowaną przez Prezesa Zarządu T. P. (1), doszło do zawarcia dwóch umów leasingu operacyjnego o numerach (...) na okres 48 miesięcy. Przedmiotem każdej z umów była koparko - ładowarka (...) 3 (...) rok produkcji 2014 o wartości początkowej 330.870 zł. Dostawcą obu pojazdów była firma (...) (zakup na podstawie faktur z 20.08.2014r.). Płatność okresowych opłat leasingowych miała następować co miesiąc, jednak korzystający z leasingów dokonał zapłaty tylko po trzy płatności za każdą z umów. Płatności w związku z umową nr (...) następowały w dniach: 29 września 2014r. (7.780.43 zł), 8 grudnia 2014r. (7.754,94 zł) i 23 lutego 2015r. (k.7.700.10 zł), a w związku z umową nr (...) następowały w dniach: 1 października 2014r. (7.780,43 zł), 8 grudnia 2014r. (7.754,94 zł) i 23 lutego 2015r. (7.700,10 zł). Z uwagi na zwłokę w płatnościach (...) S.A. wypowiedziało umowy leasingu w dniu 12 stycznia 2015r. oraz wezwało spółkę (...) sp. z o.o. do zwrotu wyleasingowanego sprzętu w terminie do 19 stycznia 2015r. (wypowiedzenia umów zostały doręczone oskarżonemu 10.01.2015r.).

Podczas rozmów prowadzonych przez windykatora zatrudnionego przez pokrzywdzonego z T. P. (1), reprezentującym (...) sp. z o.o., początkowo wyrażał on chęć zwrotu maszyn, deklarując zwrot koparek własnym transportem do 14.04.2015r., a dopiero w późniejszym terminie przyznał, że maszyny zostały wywiezione do Iraku, że „podnajął” je firmie wykonującej usługi w Iraku, na dowód czego przedłożył skan dokumentów w postaci umowy z firmą (...) Ltd i dokumenty wywozowe (...). Z tych dokumentów wynika, że 4 września 2014r., a zatem zaraz po odbiorze sprzętu, koparki zostały wywiezione z Polski przez tureckiego przewoźnika.

Oskarżony tym samym wprowadził w błąd przedstawicieli spółki (...) S.A. z siedzibą w W. poprzez zatajenie okoliczności, że będące przedmiotem leasingu dwie koparko - ładowarki (...) 3 (...) mają zostać oddane do używania innemu podmiotowi gospodarczemu na terenie Iraku, zrobił to świadomie, skoro już 1 sierpnia 2014r., czyli jeszcze przed zawarciem umów leasingu, podpisał umowę na wywiezienie tych koparko – ładowarek do Iraku. Natomiast jeszcze przed zawarciem umów leasingowych, oskarżony przedstawiał leasingodawcy umowę z dnia 2 maja 2014r. na wykonanie robót budowlanych ze spółką (...) Sp. z o.o., co miało na celu uzyskanie pozytywnej decyzji leasingowej na finasowanie przedmiotowych koparko – ładowarek, gdy tymczasem oskarżony zamierzał wywieźć te maszyny do Iraku i dlatego nie informował o tym leasingodawcy.

Natomiast zgodnie z art. 3 § 2 pkt 5 umów leasingu oddanie przedmiotów leasingu do używania osobie trzeciej wymagało zgody finansującego. Tymczasem T. P. (1) oddał maszyny firmie (...) sp. z o.o. do użytkowania w Iraku, informując pokrzywdzonego o tym dopiero podczas postępowania windykacyjnego i tym samym uniemożliwiając odzyskanie sprzętu.

Do chwili obecnej pokrzywdzony nie odzyskał koparko - ładowarek, brak informacji gdzie znajdują się maszyny, a spółka (...) sp. z o.o. nie dokonała dalszych płatności tytułem spłaty leasingów.

Oskarżony poza tym, wprowadził w błąd przedstawicieli spółki (...) S.A. z siedzibą w W. co do zamiaru wywiązania się z przyjętego na siebie w imieniu reprezentowanej spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. zobowiązania wywiązania się z zawartych umów leasingu, czym doprowadził spółkę (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia w dniu 27 sierpnia 2014r. mieniem znacznej wartości w kwocie 562.479,00 zł w wyniku zawarcia dwóch umów leasingu operacyjnego o nr (...) dotyczących wyżej wskazanych maszyn budowlanych.

Sytuacja finansowa reprezentowanego przez oskarżonego podmiotu gospodarczego, przedłożenie nierzetelnego, w tym zawyżającego obroty i zysk spółki, rachunku zysków i strat za pierwsze półrocze 2014r., wskazuje, że oskarżony nie miał zamiaru w imieniu (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. wywiązać się z zawartych umów leasingu.

T. P. (1) w celu podpisania przedmiotowych umów leasingu i przedstawienia korzystnej sytuacji finansowej reprezentowanej przez siebie spółki, istotnej dla zawarcia tych umów, przedłożył bowiem rachunek zysków i strat na dzień 30 czerwca 2014r., z którego wynikało m.in, że przychody netto spółki wyniosły 4.924.062,71 zł, a zysk netto - 71.661,49 zł. Natomiast z uzyskanej od Naczelnika Pierwszego (...) Urzędu Skarbowego w P. informacji, opartej na złożonej przez przedmiotową spółkę deklaracji i sprawozdaniu finansowym za 2014r. wynika, że przychody netto za cały 2014r. wyniosły tylko 209.560.86 zł i odnotowano stratę w wysokości 36.230,76 zł. Również historia rachunków bankowych spółki wskazuje na bardzo niskie przepływy finansowe.

Oskarżony zatem, działając w opisany wyżej sposób, w dniu 12 sierpnia 2014r., w P., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, reprezentując jako prezes zarządu spółkę (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. i wprowadzając w błąd przedstawicieli spółki (...) S.A. z siedzibą w W. co do sytuacji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego poprzez przedłożenie nierzetelnego, w tym zawyżającego obroty i zysk spółki, rachunku zysków i strat za pierwsze półrocze 2014r. oraz wprowadzając w błąd poprzez zatajenie okoliczności, że będące przedmiotem leasingu dwie koparko - ładowarki (...) 3 (...) mają zostać oddane do używania innemu podmiotowi gospodarczemu na terenie Iraku, a także wprowadzając w błąd przedstawicieli spółki (...) S.A. z siedzibą w W. co do zamiaru wywiązania się z przyjętego na siebie w imieniu reprezentowanej spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. zobowiązania wywiązania się z zawartych umów leasingu, doprowadził spółkę (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia w dniu 27 sierpnia 2014r. mieniem znacznej wartości w kwocie 562.479,00 zł w wyniku zawarcia dwóch umów leasingu operacyjnego o nr (...) dotyczących wyżej wskazanych maszyn budowlanych, działając na szkodę (...) S.A. z siedzibą w W..

Oskarżony w ten sposób wyrządził w mieniu pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w Ł. (jako następcy prawnego pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W.) szkodę w wysokości 516.008,06 zł (pięćset szesnaście tysięcy osiem złotych sześć groszy), na którą składa się wartość mienia będącego przedmiotem dwóch umów leasingowych, tj. 562.479 zł (281.239,50 zł x 2) pomniejszona o dokonane przez T. P. (1) w imieniu (...) Sp. z o.o. wpłaty tytułem rat leasingowych (po 3 uiszczone raty na poczet każdej z dwóch umów, tj. łącznie 23.235,47), przy czym tak wyliczona szkoda uwzględnia już tzw. opłaty wstępne (opłaty administracyjne, zaliczkę) wpłacone przez T. P. (1) w imieniu (...) Sp. z o.o. bezpośrednio na rzecz dostawcy leasingowanego sprzętu wysokości 49.630,50 zł za każdą z dwóch umów. Pokrzywdzony zapłacił bowiem dostawcy sprzętu będącego przedmiotem umów zawartych z firmą oskarżonego wartość początkową koparko – ładowarek pomniejszoną już o wstępną opłatę leasingową, którą miał jako zaliczkę wpłacić dostawcy – sprzedawcy ( firmie (...)) sam oskarżony. Te wstępne opłaty leasingowe zapłacone przez oskarżonego odnośnie każdej z umów wynosiły 49.630,50 zł (10.760 zł opłata administracyjna + 29.590,00 zł wstępna opłata leasingowa). Pokrzywdzony zatem zapłacił dostawcy za każdą z maszyn kwotę z faktury, tj. 330,870 zł pomniejszoną o wpłatę własną oskarżonego w wysokości 49.630,50 zł.

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 344-347 oraz złożone na rozprawie 13.09.2021r.

- zeznania świadków:

S. K. k. 82-87, 125-126 (ujawnione na rozprawie 13.09.2021r.)

- częściowo zeznania świadka J. K. k. 208 oraz złożone na rozprawie 13.09.2021r.

dokumenty:

- dokumentacja przedłożona przez pokrzywdzone-go dotycząca umów leasingowych (k. 1 – 80, 129-138),

- informacja z KRS (k. 219-229, 255-259),

- informacja i dokumentacja przesłanej przez Naczelnika Pierwszego (...) Urzędu Skarbowego w P. (k. 147 – 149, 266-305),

- informacja z banków (k. 335-339, 349-352)

- informacja przesłanej przez pełnomocnika pokrzywdzone-go z potwierdzeniami

przelewów - k. 312-314

- pisma k. 309

- dane z ZUS dot. T. P.

k.322, 316-317

- dane z ZUS dot. (...) sp. z o.o.

k.335-339

- informacja od pełnomocnika pokrzyw-dzonego k.361, 423-424

- tłumaczenie dokumentów z k.77-79 dot. umowy z 1.08.2014r. między P., a W.

(...) sp. z o.o. oraz dokumentu CMR k.378-381

- dokumenty przedłożone przez obrońcę k. 437-439

- kopia aktu notarialnego, operatu szacunkowego k. 446-466, 475-488

T. P. (1)

Oskarżony nie był karany za przestępstwa.

dokumenty:

- Informacja z K. – k. 355

T. P. (1)

T. P. (1) s. R. i B. z d. G., urodził się w dniu (...) w P., ma wykształcenie średnie, z zawodu kucharz, żonaty, ojciec dwojga dorosłych dzieci, które posiada na swoim utrzymaniu, utrzymujący się z pracy dorywczej w Niemczech jako dekarz i uzyskujący z tytułu 2000-2200 EURO dochodu miesięcznie. Oskarżony jest współwłaścicielem mieszkania o pow. 79 m 2.

dokumenty:

- notatka urzędowa i dokumenty dotyczące sytuacji majątkowej oskarżonego – k. 362- 374

- kwestionariusz wywiadu środowiskowego –k. 435-436

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

T. P. (1)

Czyn wskazany w pkt. 1 części rozstrzygają-cej wyroku

W zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym brak było podstaw do przyjęcia, że oskarżony – jak twierdził – nie działał z zamiarem doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem leasingodawcy w momencie zawierania umów leasingowych i że nie zamierzał:
-wprowadzić w błąd przedstawicieli spółki (...) S.A. z siedzibą w W. co do sytuacji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego poprzez przedłożenie nierzetelnego, w tym zawyżającego obroty i zysk spółki, rachunku zysków i strat za pierwsze półrocze 2014r.

- wprowadzić w błąd poprzez zatajenie okoliczności, że będące przedmiotem leasingu dwie koparko - ładowarki (...) 3 (...) mają zostać oddane do używania innemu podmiotowi gospodarczemu na terenie Iraku,

- wprowadzić w błąd przedstawicieli spółki (...) S.A. z siedzibą w W. co do zamiaru wywiązania się z przyjętego na siebie w imieniu reprezentowanej spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. zobowiązania wywiązania się z zawartych umów leasingu.

wyjaśnienia oskarżonego

k. 344-347 oraz złożone na rozprawie 13.09.2021r.

T. P. (1)

Czyn wskazany w pkt 1 części rozstrzygają-cej wyroku

W zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym brak było podstaw do przyjęcia, że – jak twierdził oskarżony – koparko – ładowarki uległy zniszczeniu w wyniku działań wojennych na terenie Iraku, zwłaszcza, że w tym zakresie wersja oskarżonego sprzeczna jest z zeznaniami świadka J. K..

wyjaśnienia oskarżonego

k. 344-347 oraz złożone na rozprawie 13.09.2021r.

T. P. (1)

Czyn wskazany w pkt 1 części rozstrzygają-cej wyroku

W toku niniejszego postępowania nie znalazła potwierdzenia relacja świadka J. K., że koparko – ładowarki należące do pokrzywdzonego, a przekazane w ramach leasingu operacyjnego oskarżonemu jako prezesowi zarządu (...) sp. z o.o., były wykorzystywane do prac budowlanych na terenie Iraku na podstawie umowy podwykonawstwa.

zeznania świadka J. K. k. 208 oraz złożone na rozprawie 13.09.2021r.

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać L.p. odnoszącą się
do faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

1.1.1.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego (dowód wiarygodny częściowo)

Podstawą ustaleń faktycznych Sąd uczynił jedynie częściowo wyjaśnienia oskarżonego, a mianowicie w części, w jakiej były one bezsporne, bo korespondowały ze zgromadzonymi w aktach sprawy dokumentami. Dotyczy to wyjaśnień oskarżonego odnośnie samego faktu zawarcia dwóch umów leasingowych dotyczących maszyn opisanych w wyroku, treści tych umów, warunków ich zawarcia, przedłożenia celem zawarcia tych umów dokumentacji dotyczącej sytuacji finansowej reprezentowanego przez oskarżonego podmiotu gospodarczego, w tym przedłożenie nierzetelnego, w tym zawyżającego obroty i zysk spółki, rachunku zysków i strat za pierwsze półrocze 2014r., podobnie jak zasługiwały na podzielenie wyjaśnienia oskarżonego odnośnie płatności dokonanych tytułem opłaty wstępnej, a także uregulowanych następnie przez oskarżonego w imieniu leasingobiorcy trzech rat leasingowych na poczet każdej z umów. Te wyjaśnienia jako zbieżne z innymi dowodami, w szczególności dokumentacją zgromadzoną w aktach i zeznaniami świadka S. K., Sąd podzielił, nie znajdując podstaw do ich podważenia.

Sąd podzielił także jako bezsporne wyjaśnienia oskarżonego dotyczące jego sytuacji osobistej, rodzinnej, materialnej, majątkowej – w zakresie w jakim zbieżne są z wywiadem środowiskowym przeprowadzonym w miejscu zamieszkania oskarżonego przez zawodowego kuratora sądowego oraz innymi dokumentami urzędowego pochodzenia.

1.1.1.

zeznania świadka

S. K.

Zeznania złożone przez świadka były spójne, logiczne i rzeczowe, nie były podważane przez żadną ze stron niniejszego postępowania, jak również znalazły swoje odzwierciedlenie w zgromadzonej dokumentacji dotyczącej dwóch umów leasingu operacyjnego. Świadek szczegółowo opisał okoliczności zawarcia umów leasingowych pomiędzy leasingodawcą, a oskarżonym reprezentującym leasingobiorcę, warunki tych umów. Nadto opisał czynności windykacyjne prowadzone wobec leasingobiorcy po wypowiedzeniu umów, podkreślając, że wywiezienie maszyn do Iraku odbyło się bez wiedzy i zgody leasingobiorcy, czyli właściciela tych maszyn. Świadek opisał również swoje kontakty w toku czynności windykacyjnych z oskarżonym, a z których wynika, że T. P. (1) wprowadził w błąd pracowników pokrzywdzonego w celu doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci koparko – ładowarek, działając tym samym w celu osiągnięcia korzyści majątkowe.

1.1.1

Częściowo zeznania świadka J. K. (dowód wiarygodny częściowo)

Zeznania świadka jedynie częściowo zasługiwały na podzielenie, a mianowicie w zakresie w jakim zbieżne są z innymi dowodami, w szczególności dokumentami dotyczącymi umowy pomiędzy spółką reprezentowaną przez oskarżonego, a (...) na wydzierżawienie maszyn do prac w Iraku i ich przewiezieniu. Nie zasługują natomiast na podzielenie zeznania świadka w pozostałym zakresie, odnośnie losów przedmiotowych maszyn, ponieważ brak wiarygodnych informacji odnośnie tego, co w rzeczywistości stało się z tymi maszynami, a sam świadek składał na ten temat sprzeczne wewnętrznie i wymijające zeznania, które także sprzeczne były z wersją oskarżonego odnośnie tego, co ostatecznie stało się z tymi maszynami i gdzie obecnie znajdują się.

1.1.2

1.1.3

Dokumenty wymienione wyżej w części 1.1

Podstawą ustaleń faktycznych Sąd uczynił także zebrane w sprawie, a ujawnione na rozprawie w trybie art. 393 § 1 – 3 k.p.k. i art. 394 § 2 k.p.k. oraz art. 405 k.p.k. dokumenty. Sąd uznał je za wiarygodny materiał dowodowy, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności, ani prawdziwości informacji w nich zawartych, a i Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw, by zakwestionować je z urzędu. Przechodząc do oceny zebranych w sprawie dokumentów wskazać należy, że w aktach niniejszej sprawy zgromadzono szereg dokumentów, wskazanych obok. Dokumenty te można podzielić na te, które wytworzone zostały w toku przeprowadzonych w sprawie czynności procesowych, a za zadanie miały dokumentowanie ich przebiegu (np. protokoły), czy też dokumenty pochodzące od różnych instytucji. Odnosząc się do pierwszej grupy dowodów wskazać należy, że dokumentują one czynności procesowe, przeprowadzone przez właściwe organy w ramach swoich kompetencji i zgodnie z obowiązującymi przepisami i brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania ich wiarygodności. Również dowody, które - na żądanie policji, prokuratora bądź sądu - zostały nadesłane przez odpowiednie instytucje uznano za wiarygodne, zwłaszcza, iż żadna ze stron procesu ich nie kwestionowała.

Kwestionowane w toku niniejszego postępowania nie były również dokumenty prywatne, przedłożone przez strony, wobec czego stanowiły one podstawę ustalenia stanu faktycznego.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać L.p. odnoszącą się do faktu z pkt 1

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

1.2.1.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego (dowód niewiarygodny częściowo)

Nie zasługiwały na podzielenie jako niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, że nie działał z zamiarem doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem leasingodawcy w momencie zawierania umów leasingowych i że nie zamierzał wprowadzić w błąd leasingodawcy reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego poprzez przedłożenie nierzetelnego, w tym zawyżającego obroty i zysk spółki, rachunku zysków i strat za pierwsze półrocze 2014r.

Jako nieprawdziwe Sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonego złożone w toku postępowania sądowego, w których starał się przekonać Sąd, iż nie chciał oszukać leasingodawcy, a nierzetelne dokumenty dotyczące sytuacji finansowej jego firmy przedłożone w celu zawarcia umów leasingu wynikały z tego, że zakładał on wzrost przychodów na skutek nabycia tych maszyn i wykorzystania ich do pracy w Iraku.

Nie zasługują na podzielenie jako niewiarygodne, nielogiczne, wewnętrznie sprzeczne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego wyjaśnienia oskarżonego, że „miałem szczere intencji, chciałem, żeby moja firma zarabiała. Nie miałem intencji, żeby to było z jakąkolwiek szkodą dla Raiffeisen”.

Zdaniem Sądu takie wyjaśnienia oskarżonego stanowią jedynie jego linię obrony i zmierzają do uniknięcia odpowiedzialności karnej za oszustwo. Tłumaczenia oskarżonego, że wysłał wyleasingowane maszyny do Iraku w ramach kontraktu z firmą (...), aby zachować płynność finansową swojej firmy i tym samym wywiązać się z płatności z tytułu umów leasingowych, są niewiarygodne, zwłaszcza, że przeczy im pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy. Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, w szczególności dotyczące wynajęcia przedmiotowych maszyn firmie (...) i wyekspediowania ich do Iraku bez wiedzy i zgody leasingodawcy, niezgodnie z umowami leasingowymi, wbrew twierdzeniom oskarżonego świadczą o działaniu przez niego od początku z zamiarem oszukania leasingodawcy.

Nie zasługują na podzielenie jako sprzeczne z zeznaniami świadka J. K. wyjaśnienia oskarżonego, że w Iraku w wyniku działań wojennych doszło do całkowitego zniszczenia dwóch koparek, co miał mu przekazać J. K.. Świadek J. K. zaprzeczył bowiem na rozprawie, aby posiadał w tym zakresie jakiekolwiek informacje.

1.2.3.

częściowo zeznania świadka K. (dowód niewiarygodny częściowo)

Nie zasługują na podzielenie zeznania świadka odnośnie losów przedmiotowych maszyn, ponieważ brak wiarygodnych informacji odnośnie tego, co w rzeczywistości stało się z tymi maszynami, a sam świadek składał na ten temat sprzeczne wewnętrznie i wymijające zeznania, które także sprzeczne były z wersją oskarżonego odnośnie tego, co ostatecznie stało się z tymi maszynami i gdzie obecnie znajdują się.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przy każdym czynie wskazać oskarżonego.

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Czyn wskazany w punkcie 1 części rozstrzygającej wyroku

T. P. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

Okoliczności zaistniałego czynu, zarzuconego oskarżonemu w akcie oskarżenia, a także wnioski wynikające z przeprowadzonego postępowania dowodowego, doprowadziły Sąd do uzasadnionego przekonania, że wina oskarżonego T. P. (1) nie budzi w ocenie Sądu żadnych wątpliwości, została w pełni wykazana i polega na tym, że:

- w dniu 12 sierpnia 2014r., w P., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, reprezentując jako prezes zarządu spółkę (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. i wprowadzając w błąd przedstawicieli spółki (...) S.A. z siedzibą w W. co do sytuacji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego poprzez przedłożenie nierzetelnego, w tym zawyżającego obroty i zysk spółki, rachunku zysków i strat za pierwsze półrocze 2014r. oraz wprowadzając w błąd poprzez zatajenie okoliczności, że będące przedmiotem leasingu dwie koparko - ładowarki (...) 3 (...) mają zostać oddane do używania innemu podmiotowi gospodarczemu na terenie Iraku, a także wprowadzając w błąd przedstawicieli spółki (...) S.A. z siedzibą w W. co do zamiaru wywiązania się z przyjętego na siebie w imieniu reprezentowanej spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. zobowiązania wywiązania się z zawartych umów leasingu, doprowadził spółkę (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia w dniu 27 sierpnia 2014r. mieniem znacznej wartości w kwocie 562.479,00 zł w wyniku zawarcia dwóch umów leasingu operacyjnego o nr (...) dotyczących wyżej wskazanych maszyn budowlanych, działając na szkodę (...) S.A. z siedzibą w W.,

co wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

W związku z przyjętą kwalifikacją przypisanego oskarżonemu w wyroku czynu poczynić należy w pierwszej kolejności rozważania na temat znamion zarzuconego i przypisanego T. P. (1) przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. Penalizowane w art. 286 § 1 k.k. przestępstwo oszustwa polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym. Zachowanie sprawcy polega na wprowadzeniu w błąd innej osoby w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przy czym z jednej strony jest ono nakierowane na osobę, która dokonuje niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem, z drugiej zaś strony na mienie, które sprawca uzyskuje w wyniku rozporządzenia. Z powyższego wynika, że przestępstwo opisane w art. 286 § 1 k.k. jest przestępstwem materialnym, którego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem, przy czym nie jest koniecznym osiągnięcie przez sprawcę korzyści majątkowej z niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Wprowadzenie w błąd należy rozumieć natomiast jako zachowanie prowadzące do wywołania (powstania) u danej osoby błędu, a więc fałszywego odzwierciedlenia rzeczywistości w świadomości tej osoby, przy czym przed podjęciem działania przez sprawcę, pokrzywdzony nie ma błędnego wyobrażenia o rzeczywistości. Nieprawidłowe odzwierciedlenie rzeczywistości w świadomości rozporządzającego mieniem ma być więc rezultatem postępowania sprawcy. Ustawa nie zawiera przy tym jakichkolwiek ograniczeń, co do sposobów w wyniku zastosowania, których następuje wprowadzenie w błąd, jednocześnie nie jest wymagane, by sprawca podejmował szczególne czynności polegające na działaniu podstępnym, istotnym jest bowiem tylko to, by sposób ten miał wywołać w konkretnym podmiocie wyobrażenia o stanie rzeczy, który nie odpowiada prawdzie. Wykładnia znamienia „niekorzystnego rozporządzenia mieniem” obejmuje zarówno sytuację, w której powstały rzeczywiste uszczerbki w mieniu poszkodowanego (damnum emergens), jak i spodziewane, a utracone w wyniku zachowania sprawcy prowadzącego do niekorzystnego rozporządzenia, korzyści (lucrum cessans), co w efekcie oznacza generalnie pogorszenie sytuacji majątkowej rozporządzającego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 stycznia 2006 r., sygn. akt III KK 198/05). Tym samym, w chwili rozporządzenia mieniem powstanie szkody nie jest wcale warunkiem koniecznym do przyjęcia, że to rozporządzenie było niekorzystne (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 sierpnia 2000 r., sygn. akt V KKN 267/00). Ponadto w wykładni ustawowego znamienia „niekorzystności” rozporządzenia, jako skutku przestępstwa oszustwa istotne znaczenie ma to, że droga „pochodu” przestępstwa oszustwa kończy się z chwilą dokonania przez pokrzywdzonego rozporządzenia takim mieniem i dlatego też korzystność czy też niekorzystność owego rozporządzenia należy oceniać tylko z punktu widzenia okoliczności istniejących w czasie rozporządzania mieniem, a nie tych, które następują później (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 sierpnia 2000 r., sygn. akt V KKN 267/00). Od strony podmiotowej przestępstwo oszustwa jest przestępstwem umyślnym kierunkowym, ponieważ przepis wymaga, by sprawca działał „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”. Przypisując sprawcy popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. wykazać zatem należy, że obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko to, że wprowadza w błąd inną osobę (względnie wyzyskuje błąd), ale także i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion.

Z kolei przepis art. 294 § 1 k.k. stanowi o obostrzeniu odpowiedzialności danego sprawcy, a mianowicie osoba, która dopuszcza się przestępstwa określonego m.in. w art. 286 § 1 k.k. w stosunku do mienia znacznej wartości – podlega obostrzonej odpowiedzialności karnej (od roku do 10 lat pozbawienia wolności), przy czym zgodnie z brzmieniem art. 115 § 5 k.k. mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200.000 złotych.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż zebrany materiał dowodowy wskazuje, iż oskarżony dopuścił się oszustwa na szkodę spółki (...) SA z/s w W., gdyż zataił, że wyleasingowane maszyny zostaną oddane innemu podmiotowi do używania i to na terenie Iraku oraz przedłożył celem zawarcia umów leasingu dokumenty, z których wynikało, że spółka, którą zarządzał osiąga wysokie obroty i zysk, podczas gdy tak w istocie nie było. T. P. (1) jako prezes zarządu i jedyny właściciel (...) Sp. z o.o. realizował wszystkie sprawy związane z zawarciem i realizacja umów leasingu w imieniu spółki. Całokształt zgromadzonych w sprawie dowodów, w szczególności zeznania świadka S. K., dokumentacja przedłożona przez pokrzywdzonego, wskazują, że T. P. (1) celowo wprowadził w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru wywiązania się z uregulowania wszystkich opłat wynikających z zawartych umów leasingu. Na taki zamiar po stronie oskarżonego wskazują składane w toku procedury zawierania umów leasingu zamówienia i kontrakty, które miały uwiarygadniać jego działalność na terenie kraju, a co za tym idzie, że będzie osiągał z tego tytułu przychody, które bez problemu pozwolą mu wywiązać się z płatności leasingowych. Powyższe miało na celu uzyskanie pozytywnej decyzji leasingowej na finansowanie przedmiotowych koparko – ładowarek, tymczasem już w trakcie procedury załatwiania leasingu, bo 1 sierpnia 2014r. oskarżony zawarł kontrakt z firmą (...) z siedzibą w Iraku, której przedstawiciel zaproponował oskarżonemu wykorzystanie wyleasingowanych maszyn do prac na terenie Iraku. Zdaniem Sądu okoliczności przytoczone wskazują na to, że oskarżony zawarł umowy leasingu właśnie po to, aby przedmiotowe koparko – ładowarki wynająć albo w inny sposób wykorzystać bez wiedzy leasingodawcy, czyli właściciela tych maszyn, dlatego zataił ten fakt przed pokrzywdzonym. Zważyć jednocześnie należy, iż w toku postępowania nie ustalono ponad wszelką wątpliwość, że rzeczywiście maszyny te zostały przekazane do użytkowania firmie (...) na terenie Iraku, świadek J. K. składał bowiem w tym zakresie sprzeczne i wymijające zeznania. Nie można bowiem wykluczyć, że oskarżony w inny sposób rozporządził tymi maszynami, działając tym samym na szkodę ich właściciela czyli pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w Ł. (jako następcy prawnego pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W.). Faktem bezspornie ustalonym jest bowiem to, że pokrzywdzony nie odzyskał tych maszyn, a nie ustalono również, gdzie obecnie się znajdują. O działaniu w celu doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez oskarżonego świadczą także przywoływane wyżej okoliczności towarzyszące zawarciu umów leasingu, a mianowicie przedłożenie pokrzywdzonemu nierzetelnych spreparowanych na potrzeby uzyskania pozytywnej decyzji leasingowej dokumentów dotyczących sytuacji finansowej (...) sp. z o.o., co również w ocenie Sądu świadczy o tym, że oskarżony zawierając umowy leasingu nie miał zamiaru wywiązać się z nich. Również fakt uiszczenia tzw. opłat wstępnych, czy zapłaty pierwszych rat leasingowych nie oznacza, że oskarżonemu nie towarzyszył od początku zamiaru oszukania pokrzywdzonego w opisany wyżej sposób, wszak te opłat wstępne były niezbędne w ogóle do uruchomienia leasingu. Wreszcie zachowanie oskarżonego już po wypowiedzeniu umów leasingu również potwierdza, że oskarżony działał od początku z zamiarem oszukania pokrzywdzonego. W toku postępowania windykacyjnego oskarżony składał bowiem sprzeczne deklaracje odnośnie miejsca przechowywania maszyn, odnośne ich zwrotu, czy gołosłowne deklaracje odnośnie spłaty rat leasingu. Takie zachowanie oskarżonego zdaniem Sądu potwierdza, że już w momencie zawierania umów leasingu oskarżony miał zamiar nie wywiązać się z zaciągniętych zobowiązań wobec pokrzywdzonego. Czynu tego zatem oskarżony dopuścił się umyślnie, w zamiarze bezpośrednim kierunkowym, bo w celu osiągniecia korzyści majątkowej.

Mając na uwadze wysokość szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu w wyniku doprowadzenia go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem stwierdzić należy także, że oskarżony dopuścił się oszustwa w stosunku do mienia znacznej wartości, dlatego przyjęta przez Sąd kwalifikacja prawna czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 1 części rozstrzygającej wyroku z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. jest w pełni zasadna.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż Sąd podzielił w całości kwalifikację czynu zarzuconego w akcie oskarżenia, zgadzając się jednocześnie z poglądem wyrażonym w doktrynie i orzecznictwie, że leasing nie został wprost wymieniony w przepisie art. 297 § 1 k.k., ani też nie mieści się w żadnej kategorii instrumentów w nim wymienionych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 6 kwietnia 2017r. II AKa 10/17, legalis nr 1636881, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 7 lipca 2016r. II AKa 168/16, legalis nr 1532812), dlatego brak podstaw do uzupełniania kwalifikacji czynu przypisanego w wyroku oskarżonemu o art. 297 § 1 k.k., mimo przedłożenia przez oskarżonego leasingodawcy nierzetelnych dokumentów finansowych w celu zawarcia umów leasingu.

Oczywiście ustalenie umyślności jako znamienia strony podmiotowej czynu przypisanego oskarżonemu nie przesądzało jeszcze o jego winie, a dopiero ją warunkowało (vide: J. Z., „Karygodność i wina jako przesłanki odpowiedzialności, Prokuratura i Prawo 1998/6). W niniejszej jednak sprawie została spełniona także druga z pozytywnych przesłanek przypisania winy oskarżonemu, tj. ukończenie przez niego odpowiedniego wieku, a nie zachodziła żadna z negatywnych przesłanek przypisania jemu winy (okoliczności wyłączających winę). Oceniając stopień winy oskarżonego wskazać należy, że nie zachodziły w stosunku do niego jakiekolwiek szczególne okoliczności wyłączające czy ograniczające winę. W szczególności nie był on w chwili czynu niepoczytalny, ani też jego zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem nie była ograniczona w sposób prawnie relewantny.

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

-----------------------------------------------

-------------------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt
z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

T. P. (1)

1

1

Miarkując z kolei okoliczności dotyczące wymiaru kary wobec oskarżonego Sąd zważył, że podstawowym kryterium orzekania kary w ramach prewencji indywidualnej jest zgodnie z art. 53 k.k. przede wszystkim osobowość sprawcy, a w szczególności stopień jego zawinienia, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu, a także relacja między charakterem popełnionego przez niego czynu, a potrzebami w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa. Uznając zatem winę oskarżonego w zakresie przypisanego mu w wyroku czynu za wykazaną, Sąd przystąpił do wymierzenia oskarżonemu odpowiedniej i sprawiedliwej kary, adekwatnej do stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu, a także uwzględniając cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara winna osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz warunki i właściwości osobiste oskarżonego. Ponadto orzeczona kara powinna spełniać rolę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a Sąd, wymierzając karę oskarżonemu, miał na uwadze także zasady prewencji ogólnej. Jednocześnie Sąd baczył jednak, by kara wymierzona oskarżonemu uwzględniała sposób jego zachowania, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na nim obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa oraz możliwość ich naprawienia w przyszłości. Ponadto Sąd, wymierzając karę – zgodnie z dyspozycją art. 53 § 2 k.k. – uwzględnił także właściwości i warunki osobiste oskarżonego, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu. Jednocześnie pamiętać też należy, że wymierzona kara nie może być zbyt dolegliwą. Przy wymiarze kary Sąd, kierując się dyrektywami wymiaru kary zawartymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. oraz art. 115 § 2 k.k., miał na uwadze tak okoliczności obciążające, jak i łagodzące dotyczące oskarżonego.

Jako okoliczności obciążające uwzględniono:

- rozmiar spowodowanej szkody, która nie została naprawiona

- znaczny stopień szkodliwości społecznej jego czynu, a przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu wzięto pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej szkody oraz sposób i okoliczności popełnienia czynu,

- rodzaj i charakter naruszonego dobra chronionego prawem, jakim jest mienie

- brak skruchy, żalu, nie podjęcie jakichkolwiek działań, aby naprawić szkodę.

Jako okoliczności łagodzące uwzględniono:

- dotychczasową niekaralność oskarżonego za przestępstwa,

- prowadzenie ustabilizowanego trybu życia,

- incydentalny charakter czynu zabronionego popełnionego przez oskarżonego, który prowadzi ustabilizowane, spokojne życie,

Jak wynika z art. 53 § 2 k.k. wymierzając karę należy wziąć także pod uwagę właściwości i warunki osobiste sprawcy.

Sąd miał na uwadze, że sankcja karna za zarzucany T. P. (1) czyn zabroniony wynosi od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności (art. 294 § 1 k.k.)

Skład orzekający w niniejszej sprawie nie miał wątpliwości, że przestępstwo popełnione przez T. P. (1) miało incydentalny charakter w jego życiu, którego dotychczasowy przebieg był nienaganny.

Uwzględniając powyższe Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu przestępstwa, należycie uwzględniającą wskazane powyżej okoliczności obciążające i łagodzące, a zarazem nie przekraczającą stopnia winy oskarżonego, będzie wymierzona mu na podstawie art. 294 § 1 k.k. kara 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 33 § 2 k.k. kara grzywny w wymiarze 200 (dwustu) stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50,00 (pięćdziesiąt) złotych.

Zdaniem Sądu orzeczona wobec oskarżonego kara za przypisane mu przestępstwo będzie karą adekwatną do stopnia winy i stopnia szkodliwości społecznej czynu przez niego popełnionego, stanowić będzie sprawiedliwą odpłatę za popełnione przestępstwo, a jednocześnie umożliwi mu refleksję nad powagą i skutkami jego zachowania. Jednocześnie wymiar kary grzywny odpowiada wymogom z art. 33 § 1 i 3 k.k., mając na uwadze sytuację materialną i możliwości zarobkowe oskarżonego.

T. P. (1)

1,2

1

Uwzględniając istniejące co do oskarżonego okoliczności łagodzące, a przede wszystkim jego wcześniejszą niekaralność za przestępstwa i dotychczasowy ustabilizowany tryb życia, Sąd uznał, że istnieje co do niego podstawa dla przyjęcia zdecydowanie pozytywnej prognozy kryminologicznej, iż mimo braku wykonania wymierzonej mu kary pozbawienia wolności, będzie on przestrzegał obowiązującego porządku prawnego, a w szczególności nie popełni żadnego nowego przestępstwa, zawieszając dlatego na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. - w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015r. - w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo na okres 4 (czterech) lat tytułem próby. Dla weryfikacji tego założenia Sąd wyznaczył oskarżonemu 4 – letni okres próby, uznając jednocześnie, że nie ma potrzeby kontrolować zachowania oskarżonego w okresie próby poprzez dozór kuratora sądowego.

Zaznaczyć należy, iż Sąd zastosował poprzez art. 4 § 1 k.k. przepisy obowiązujące w czasie popełnienia przestępstwa, gdyż są względniejsze dla sprawcy, chociażby z uwagi na możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy wymierzonej oskarżonemu.

T. P. (1)

3

1

Respektując słuszne interesy pokrzywdzonego, za celowe i konieczne Sąd uznał orzeczenie wobec oskarżonego na podstawie art. 46 § 1 k.k. - w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015r. - w zw. z art. 4 § 1 k.k. środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz (...) S.A. z siedzibą w Ł. (jako następcy prawnego pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W.) kwoty 516.008,06 (pięćset szesnaście tysięcy osiem złotych sześć groszy) zł.

Sąd nie orzekł naprawienia szkody w wysokości wskazanej we wniosku pokrzywdzonego k. 423-424, tj. w wysokości 562.479 zł (równowartość mienia będącego przedmiotem niekorzystnego rozporządzenia), a jedynie w wysokości wskazanej w pkt 3 wyroku, ponieważ – jak wyżej wskazano – należało uwzględnić dokonane przez T. P. (1) w imieniu (...) Sp. z o.o. wpłaty tytułem rat leasingowych (po 3 uiszczone raty tj. łącznie 23.235,47 zł na poczet każdej z dwóch umów).

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Wskazać oskarżonego

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności.

6. Omówienie innych zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

1.  KOszty procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności.

T. P. (1)

4

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k. oraz art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa w całości koszty procesu, tj. w kwocie 398,83 zł oraz wymierzono oskarżonemu opłatę w kwocie 2.300,00 (dwa tysiące trzysta) zł.

Obciążenie oskarżonego w całości kosztami procesu było konieczne, ponieważ oskarżony jest osobą młodą, zdrową, ma możliwości zarobkowania i zgromadzenia środków na zapłatę tych kosztów bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i swojej rodziny.

Podpis

P., dnia 19 października 2021r.

Sędzia Dorota Biernikowicz