Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

III Ka 428/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim z dnia 16 czerwca 2021 roku w sprawie II K 1293/20.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażącej niewspółmierności kary 2 miesięcy pozbawienia wolności połączonej z karą 12 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie ,a to w wyniku braku uwzględnienia w odpowiednim zakresie okoliczności całkowitego pojednania się oskarżonego i pokrzywdzonej oraz przebaczenia oskarżonemu przez pokrzywdzoną.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut chybiony. Przypomnieć należy bowiem skarżącemu, iż zarzut rażącej niewspółmierności kary, stanowiący względną przyczynę odwoławczą, o której mowa w art. 438 pkt 4 k.p.k., aby można było uznać go za skuteczny, musi wykazywać, iż na podstawie konkretnie wskazanych okoliczności, które winny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, wymierzoną względem osoby oskarżonego karę należy uznać za "rażąco" niewspółmierną, tzn. taką, która jest niewspółmierna w stopniu nie dającym się zaakceptować (tak: Sąd Najwyższy III KR 189/94, Prok. i Pr. 1115/5/18). Innymi słowy, sama subiektywna surowość orzeczonej względem oskarżonego kary, jeśli jest ona uzasadniona dyrektywami, o których mowa w treści art. 53 k.k., nie może stanowić skutecznego zarzutu apelacyjnego, jeśli kwestionująca jej wymiar strona nie wykaże, iż kara ta zarówno z punktu widzenia sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa, powinna być uznana za wyjątkowo niesprawiedliwą, zbyt drastyczną czy też rażąco łagodną. Sytuacja taka w rozpoznawanej sprawie nie ma miejsca, apelujący poza tym zdaje się przy tym zapominać , że oskarżonemu formalnie za zarzucany mu czyn z art. 207§1 kk groziła kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności, a sąd meriti mimo to biorąc pod uwagę okoliczności sprawy wymierzył D. Z. przy zastosowaniu art.37b kk tzw karę sekwencyjną , w ramach której orzekł wobec w/w między innymi karę 2 pozbawienia wolności. W związku z czym i tak obniżył już poziom dolegliwości karnej wobec oskarżonego w tym zakresie , gdyż znajduje się ona faktycznie poniżej dolnego progu ustawowego zagrożenia za to przestępstwo. Nadto należy wskazać , że sąd wymierza karę, kierując się zasadami jej wymiaru wskazanymi w art. 53, 54 § 1 i 2 oraz art. 55 k.k. Ogólne dyrektywy wymiaru kary wskazane zostały w art. 53 § 1 k.k. i ma ona spełniać cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do skazanego, a także realizować potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Ponadto z przywołanego przepisu wynika, że dolegliwość kary nie powinna przekroczyć stopnia winy , a zarazem powinna uwzględniać stopień społecznej szkodliwości czynu. W konsekwencji, sąd - ustalając konkretny rozmiar represji karnej - powinien kierować się wskazanymi dyrektywami wymiaru kary oraz wziąć pod uwagę okoliczności wymienione w art. 53 § 2 k.k. posługując się przy tym swobodnym uznaniem. W ocenie sądu odwoławczego, sąd I instancji należycie uargumentował wysokość wymiaru orzeczonych względem oskarżonego kar ( patrz k 107v ), szczegółowo odnosząc się do kolejnych dyrektyw jej wymiaru, a zarazem we właściwy sposób wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku. W szczególności dokonał klasyfikacji z punktu widzenia wpływu na ewentualny wymiar kary - okoliczności obciążających i okoliczności łagodzących i podział ten nie raził nadmiernym przypisaniem wagi poszczególnym okolicznościom. Sąd I instancji również w sposób prawidłowy i zyskujący pełną akceptację sądu odwoławczego wskazał, z jakich przyczyn uznał, iż kara tzw. mieszana tj.-2 miesięcy pozbawienia wolności połączona z karą 12 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie- jest sankcją adekwatną i sprawiedliwą oraz zasłużoną.

Odnosząc się z kolei do wniosku autora apelacji tj. zastosowania w stosunku do oskarżonego nadzwyczajnego złagodzenia kary to trzeba przypomnieć, że podstawą zastosowania tej instytucji w warunkach o jakich mowa w art 60§2 kk jest wykazanie , iż w sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek , który powoduje , że nawet najniższa kara przewidziana w ustawie musi być uznana za karę rażąco surową. Jest przy tym oczywiste , że wystąpienie takiego szczególnego wypadku powinno znajdować wsparcie w okolicznościach nietypowych samego zdarzenia albo takich cech sprawcy , które charakteryzują go w sposób wyjątkowo pozytywny i powodują , że zasługuje on na wymierzenie kary poniżej ustawowego minimum. Ocena co do tego , że w odniesieniu do konkretnego sprawcy zachodzi podstawa do skorzystania z dobrodziejstwa przewidzianego w art. 60§2 kk należy oczywiście do sądu i jest oceną swobodną , ale nie dowolną. Decydując się na orzeczenia kary z nadzwyczajnym jej złagodzeniem , sąd ma więc obowiązek przedstawić argumenty uzasadniające przekonanie , że w realiach rozpoznawanej sprawy zaistniały przesłanki do takiego postąpienia. Nie może budzić też wątpliwości , że wypadki szczególnie uzasadnione , o jakich mowa w przepisie art 60§2 kk , istotnie różnią się od wypadków zwykłych , co do których obowiązują standardowe dyrektywy wymiaru kary. Te ostatnie bowiem pozwalają na wykorzystanie możliwości istniejących w ramach ustawowych granic zagrożenia karą.( patrz wyrok SN z dnia 28 marca 2019r. ;VKK 125/18 ; LEX nr 2642143 ).Skarżący formułując swój zarzut w uzasadnieniu apelacji eksponuje pojednanie się oskarżonego z pokrzywdzoną i przebaczenie D. Z. przez matkę. Są to jednak typowe okoliczności determinujące wymiar kary i w oczywisty sposób miały one korzystny wpływ na wymiar kary , jak wynika to z treści uzasadnienia ( K 107 V ).Obrońca oskarżonego skutecznie pomija jednak i instrumentalnie przemilcza okoliczności obciążające w/w jak, chociażby wspomnianą trafnie przez sąd I instancji wielokrotną karalność D. Z.. Należy dostrzec jednak i fakt , iż zarzucanego mu czynu dopuścił się on wobec osoby mu najbliższej , krótko po opuszczeniu przez niego zakładu karnego ( sierpień 2019 roku ) ,na utrzymaniu której faktycznie pozostawał , gdyż nie pracował i nadużywał w tym czasie alkoholu. Czynił to zamieszkując w jednym pokoju z pokrzywdzoną , w dodatku swoją postawą wpływając negatywnie na małoletnie dziecko siostry , które w tym domu z rodzicami też równocześnie przebywało. Matka oskarżonego mimo to go jednak żywiła i kupowała mu niezbędne lekarstwa. Nadto nie wywiązywał się też ze swego obowiązku alimentacyjnego wobec swych dzieci. Nagromadzenie powyższych okoliczności obciążających w ocenie sądu odwoławczego wykluczało więc skorzystanie z nadzwyczajnego złagodzenia sprawy , gdyż wskazane wyżej przez skarżącego okoliczności nie są na tyle istotne , a ich nasilenie nie jest bynajmniej na tyle duże , aby mogły one zdecydować o zastosowaniu tej instytucji.

Reasumując aczkolwiek postawiony przez skarżącego zarzut rażącej niewspółmierności kary nie wymaga wskazania nowych , nie uwzględnionych przez sąd orzekający okoliczności i wystarczające jest wskazanie, że okoliczności prawidłowo ustalone mają takie znaczenie i ciężar gatunkowy, których orzeczona kara bądź nie uwzględnia, bądź uwzględnia w stopniu nieadekwatnym - jednakże zarzuty podniesione w apelacji nie spełniają tego wymogu i nie mogą zostać ocenione inaczej niż jako zwykła polemika z oceną Sądu.

Wniosek

Zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary ograniczenia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Kontrola instancyjna nie wykazała , aby sąd I instancji dopuścił się uchybień wskazanych w apelacji obrońcy oskarżonego. Wobec bezzasadności więc podniesionego zarzutu apelacyjnego nie zasługiwał też na uwzględnienie powyższy wniosek.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Podstawa rozstrzygnięcia §17 ust 2 pkt 4 w zw. § 4 ust 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

III

7.  PODPIS

SSO Patryk Pietrzak

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w w O. z dnia 16 czerwca 2021 w sprawie II K 1293/20.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

Zmiana