Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 listopada 2021 r

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2021 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa E. W.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zadośćuczynienie i odszkodowanie

1.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powódki E. W. tytułem zadośćuczynienia kwotę 3.400,00 zł (trzy tysiące czterysta złotych 00/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 09.09.2019r. do dnia zapłaty.

2.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powódki E. W. tytułem odszkodowania kwotę 350,00 zł (trzysta pięćdziesiąt złotych 00/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 21.12.2019r. do dnia zapłaty.

3.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

4.  Nie obciąża powódki kosztami procesu na rzecz pozwanego.

5.  Nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Giżycku od powódki E. W. kwotę 289,47 zł (dwieście osiemdziesiąt dziewięć złotych 47/100), od pozwanego (...) S.A. w S. kwotę 267,20 zł (dwieście sześćdziesiąt siedem złotych 20/100) z tytułu poczynionych wydatków.

SSR Alina Kowalewska

Sygn. akt I C 381/20

UZASADNIENIE

Powódka E. W. domagała się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanego (...) S.A. w S. kwoty 7.400 zł tytułem dalszego zadośćuczynienia pieniężnego za ból krzywdę i cierpienie doznane przez powódkę na skutek wypadku z dnia 9 lipca 2019 r. wraz odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 8 września 2019 r. do dnia zapłaty orz kwoty 350 zł wraz odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 8 września 2017 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za koszty leczenia poniesione w związku z przedmiotowym wypadkiem. W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniu 9 lipca 2019 r. uległa wypadkowi komunikacyjnemu. Po wypadku została przewieziona karetką pogotowia do placówki medycznej. W placówce medycznej stwierdzono u powódki wzmożone napięcie mięśni, przykręgosłupowych, ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego, a także bolesność uciskową na wysokości wrostków kolczystych. U powódki zdiagnozowano skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa. stwierdzono uraz, głowy, szyi i klatki piersiowej oraz przepisano leki. W chwili ww. zdarzenia pojazd kierowany przez sprawcę wypadku był objęty obowiązkowym ubezpieczeniem u pozwanego zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Powódka zgłosiła szkodę pozwanemu, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacał powódce zadośćuczynienie w kwocie 600 zł, które w ocenie powódki jest zaniżone.

Pozwany (...) S.A. w S. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Pozwany zakwestionował powództwo co do wysokości oraz podkreślił, że w toku postępowania likwidacyjnego ustalił, iż powódka w wyniku przedmiotowego zdarzenia nie doznała krzywdy, która uzasadniałaby przyznanie wyższego zadośćuczynienia ponad wypłacone. Pozwany podniósł, iż żądane zadośćuczynienie powinno być odpowiednie w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. tj. powinno mieć charakter kompensacyjny, ale z drugiej strony powinno mieć wartość odpowiadającą aktualnej stopie życiowej społeczeństwa. Pozwany poddał również pod wątpliwość żądanie odsetek ustawowych od dat wskazanych w pozwie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 9 lipca 2019 r. w K. doszło do wypadku komunikacyjnego, w następstwie, którego poszkodowana została powódka E. W.. W chwili zdarzenia pojazd kierowany przez sprawcę wypadku był objęty obowiązkowym ubezpieczeniem u strony pozwanej w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

(dowód: okoliczności bezsporne)

Powódka z uwagi na powypadkowe dolegliwości, została przewieziona karetką do Szpitala (...) w K.. Po wykonaniu badań diagnostycznych rozpoznano u powódki skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa. Powódka została wypisana w tym samym dniu do domu z zaleceniami kontroli w poradni urazowo-ortopedycznej, prowadzenia oszczędnego trybu życia, unikania dźwigania oraz zażywania leków przeciwbólowych.

(dowód: karta informacyjna (...) Szpitala (...) w K.- k. 12-13)

W dniu 10 lipca 2019 r. powódka z uwagi na zgłaszane zawroty głowy, odurzenie i ból głowy otrzymała od lekarza rodzinnego skierowanie do poradni neurologicznej . Leczenie w poradni neurologicznej było prowadzone z powodu zgłaszanych przez powódkę dolegliwości bólowych.

(dowód: skierowanie- k. -12, historia choroby z Poradni Neurologicznej- k.13 )

Powódka wymagała także wsparcia psychologicznego z powodu lęków przed jazdą samochodem, obniżonego nastroju, natrętnych wspomnień o przedmiotowym wypadku. Powódka odbyła sesje terapeutyczne z psychologiem w dniach 12 lipca 2019 r., 17 lipca 2019 r., 23 lipca 2019 r. Koszt sesji terapeutycznych wyniósł 300 zł

(dowód: zaświadczenie- k.30-31, faktura - k. -32)

W dniu 1 sierpnia 2019 r. powódka odbyła wizytę u lekarza POZ, który zdiagnozował u niej obniżony nastrój, objawy somatyczne- wzmożoną potliwość, bóle głowy, uczucie kołatania serca, zaburzenia snu nocnego.

(dowód: dokumentacja medyczna – k. 28-29)

Powódka kontynuowała leczenie ambulatoryjne w poradni chirurgicznej w W.. Leczenie było prowadzone z powodu zgłaszanych przez powódkę dolegliwości bólowych odcinka szyjnego kręgosłupa. Powódce wykonano badanie RTG, w którym stwierdzono wyrównaną niewielkie lewowypukłe skrzywienie boczne odcinka Th –L kręgosłupa oraz spłycenie kifozy piersiowej. Koszt wykonania zdjęcia RTG wynosił 50 zł

(dowód: historia choroby z Poradni Chirurgicznie- k. 14-15, faktura- k.33, wynik badania RTG- k. 21 )

W dniu 30 stycznia 2020 r. lekarz ortopeda skierował powódkę na badanie MR kanału kręgowego i rdzenia w odcinku szyjnym z powodu drętwienia kończyny górnej lewej po urazie skrętnym kręgosłupa szyjnego danego na skutek przedmiotowej kolizji.

(dowód: skierowanie. – k. 14)

Przez okres 2 miesięcy po zdarzeniu powódka miała problemy z poruszaniem się i wykonywaniem podstawowych czynności, wymagała pomocy osób trzecich, przez dwa tygodnie nosiła kołnierz ortopedyczny. Powódka odczuwała dolegliwości bólowe w zakresie kręgosłupa szyjnego, przyjmowała z tego powodu leki przeciwbólowe. Powódka miała problemy ze snem i musiała zażywać leki nasenne. Mąż pomagał powódce przy czynnościach dnia codziennego- przy robieniu zakupów, przygotowaniu posiłków, opiece nad dzieckiem Powódce towarzyszyły- lęk przed jazdą samochodem, problemy ze snem, drażliwość dolegliwości bólowe. Przed wypadkiem powódka rekreacyjne jeździła rowerem, po wypadku nie jest w stanie wsiąść na rower z uwagi na stany lękowe.

(dowód: zeznania świadka K. W.- k. 59-59v)

W wyniku zdarzenia z dnia 9 lipca 2019 r. powódka doznała powierzchownego urazu kręgosłupa szyjnego. W związku z przebytym urazem u powódki nie doszło do stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, nie występują także neurologiczne następstwa wypadku. Wypadek komunikacyjny wywarł wpływ na stan emocjonalny powódki. Powódka przez dwa tygodnie po wypadku była płaczliwa, niespokojna, miała zaburzenia snu, problemy z koncentracją oraz lęki przed jazdą samochodem, wykazywała niechęć do spotkań ze znajomymi. Z uwagi na kłótliwość i płaczliwość powódki uległy pogorszeniu jej relacje z rodziną. Powyższe dolegliwości - trudności w funkcjonowaniu poznawczym, emocjonalnym i społecznym wyczerpywały diagnozę „zburzeń adaptacyjnych”.

(dowód: opinia biegłego sądowego G. P. k. – 70-71, opinia uzupełniająca biegłego sądowego G. P. k. – 86-87, opinia biegłego sądowego I. K. - k. – 134-136v)

Powódka zgłosiła szkodę pozwanemu pismem z dnia 11 lipca 2019 r. Decyzjami z dnia 9 sierpnia 2019 r. i 29 listopada 2019 r. pozwany przyznał powódce zadośćuczynienie w łącznej kwocie 700 zł oraz odszkodowanie z tytułu utraconych dochodów i poniesionych kosztów leczenia w łącznej kwocie 991,71 zł

(dowód: zgłoszenie szkody, decyzja pozwanego z dnia 29.11.2019 r. – akta szkody płyta CD -41, decyzja pozwanego z dnia 8.09.2019 r. - k. 8-10)

Powódka odwołała się od tej decyzji pozwanego. Pozwany w odpowiedzi z dnia 20 grudnia 2019 r. dopłacił powódce odszkodowanie z tytułu dojazdów do placówek medycznych w kwocie 200 zł.

(dowód: decyzja pozwanego z dnia 20.12.2019 r. – akta szkody płyta CD –k. 41)

Są d zwa żył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Okoliczności mające znaczenie dla rozstrzygnięcia Sąd ustalił na podstawie opinii biegłych G. P. (2) i I. K. (2) a także zeznań świadka K. W. (2) oraz dokumentów przedłożonych przez powódkę. Natomiast fakt wypadku komunikacyjnego, w którym ucierpiała powódka, sprawstwo osoby kierującej pojazdem ubezpieczonym w zakresie OC u pozwanego były niesporne. Niesporna była także odpowiedzialność pozwanego co do zasady oraz przebieg postępowania likwidacyjnego i wysokość wypłaconego już świadczenia. W oparciu o treść art. 34 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych nie mogło budzić wątpliwości, iż pozwany odpowiada w granicach odpowiedzialności cywilnej kierującego pojazdem mechanicznym za skutki wypadku z dnia 9 lipca 2019 r.

Ze względu na niewymierność krzywdy, określenie w konkretnym wypadku odpowiedniej sumy ustawodawca pozostawił sądowi. Sąd dysponuje w takim wypadku większym zakresem swobody, niż przy ustalaniu szkody majątkowej i sumy potrzebnej do jej naprawienia. Kryteria istotne przy ustalaniu „odpowiedniej” sumy zadośćuczynienia to przykładowo: rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość, stopień winy sprawcy (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 lutego 2004 r. sygn. akt V CK 282/03). Ugruntowany jest pogląd, że zadośćuczynienie z art. 445 k.c. ma charakter przede wszystkim kompensacyjny, musi być rozważane indywidualnie i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość dla poszkodowanego Podkreślenia wymaga jednak, iż ustalony procentowo przez biegłych lekarzy zakres i rodzaj uszczerbku na zdrowiu poszkodowanego ma znaczenie jedynie pomocnicze i nie może stanowić głównego wskaźnika wysokości należnego poszkodowanemu zadośćuczynienia, gdyż przy ustaleniu jego wysokości należy brać pod uwagę również pozostałe wyżej wymienione czynniki (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2005 r. sygn. akt I CK 7/05).

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego powódka niewątpliwe doznała krzywdy wskutek ww. zdarzenia, a więc jej roszczenie o zadośćuczynienie co do zasady należy uznać za usprawiedliwione. Natomiast wysokość należnego zadośćuczynienia, zdaniem sądu, winna kształtować się w kwocie 4.100 zł. Dokonując takiej oceny sąd miał przede wszystkimi na względzie fakt, że powódka doznała jedynie powierzchownego urazu kręgosłupa szyjnego wskutek zdarzenia z 9 lipca 2019 r. Powódka nie wymagała leczenia operacyjnego, ani hospitalizacji, jednak niewątpliwie odczuwała dolegliwości bólowe stanowiące skutek zdarzenia z dnia 9 lipca 2019 r. Negatywne skutki zdarzenia ustąpiły, jednakże nie można pominąć faktu, iż powódka choćby przez noszenie kołnierza ortopedycznego podlegała ograniczeniom ruchowym i miała prawo odczuwać z tego powodu dyskomfort. Utrzymujący się ból oraz konieczność zażywania leków przeciwbólowych oraz nasennych - niewątpliwie stanowiły uciążliwość. Konsekwencją zdarzenia były także trudności emocjonalne i konieczność skorzystania przez nią z pomocy psychologicznej w formie sesji terapeutycznych.

Wszystkie te okoliczności świadczą, zdaniem sądu, o wystąpieniu krzywdy w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. W ocenie sądu wysokość zadośćuczynienia kwocie 4.100 zł przedstawia realną wartość ekonomiczną i spełnia warunek przywrócenia równowagi naruszonej przez cierpienia fizyczne doznane przez powoda. Zasadniczym kryterium, decydującym o wysokości należnego zadośćuczynienia, jest rozmiar doznanej krzywdy, jednakże jej niewymierny charakter sprawia, że ocena ta powinna opierać się na całokształcie okoliczności sprawy. Powódka otrzymała już od pozwanego kwotę 700,00 zł tytułem zadośćuczynienia, zatem do zasądzenia pozostało 3.400 zł.

W pozostałym zakresie dotyczącym roszczenia o zadośćuczynienie sąd powództwo oddalił o czym orzeczono w pkt 2. Wskazać należy, że funkcjonowanie powódki na co dzień nie jest ograniczone, obecnie powódka pod względem fizycznym jest osobą zdrową i może wykonywać wszelkie czynności dnia codziennego. Jak wskazuje się w orzecznictwie wysokość zadośćuczynienia nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego- utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 września 2001 r. sygn. akt III CKN 427/00)

Wystąpienie szkody materialnej uzasadnia natomiast przyznanie odszkodowania. Regułą jest uzyskanie pełnego odszkodowania. Co do zasady, należne poszkodowanemu odszkodowanie powinno odpowiadać wysokości doznanej przez niego szkody i rekompensować mu uszczerbek, jaki dotknął jego prawnie chronione dobra lub interesy. Odszkodowanie winno zapewnić poszkodowanemu wyrównanie poniesionego uszczerbku, nie może jednak prowadzić do jego wzbogacenia. Zgodnie z przepisem art. 361 § 1 k.c. obowiązek naprawienia szkody obejmuje normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Z tego względu poniesione przez powódkę wydatki z tytułu pomocy psychologicznej oraz wykonanego zdjęcia RTG powinny podlegać rekompensacie.

W myśl przepisu art. 444 § 1 k.c., odszkodowanie obejmuje wszelkie koszty wynikłe z uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia. W rachubę wchodzą koszty leczenia w szerokim tego słowa znaczeniu. Z tych sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki tytułem należnego odszkodowania obejmującego zwrot kosztów sesji terapeutycznych u psychologa oraz wykonania zdjęcia RTG kwotę 350 zł.

O odsetkach dochodzonych pozwem w niniejszej sprawie Sąd orzekł w oparciu o art. 481 k.c. i art. 455 k.c. w zw. z art. 14 ustawy z dnia z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych mając na uwadze wskazany w ww. przepisie 30-dniowy termin do wypłaty świadczeń takich jak zadośćuczynienie o odszkodowanie. Stąd zasądzono odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty zadośćuczynienia od dnia 9 września 2019 r. do dnia zapłaty, zaś od kwoty odszkodowania 21 grudnia 2019 r. do dnia zapłaty.

Jeżeli natomiast chodzi o rozliczenie kosztów procesu to sąd postanowił nie obciążać powódki obowiązkiem ich zwrotu na rzecz pozwanego. Podstawę do zastosowania art. 102 k.p.c. stanowią konkretne okoliczności danej sprawy, przekonujące o tym, że w danym przypadku obciążenie strony przegrywającej kosztami procesu na rzecz przeciwnika byłoby niesłuszne, niesprawiedliwe. Stanowią je zarówno fakty związane z samym procesem, jak i leżące poza nim, a dotyczące sytuacji życiowej i stanu majątkowego stron, które powinny być oceniane przede wszystkim z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego (vide postanowienie Sądu Najwyższego z 16 lutego 2011 r., sygn.. akt II CZ 203/10). Zasadność zastosowania art. 102 k.p.c. wymaga rozważenia całokształtu okoliczności sprawy, jej charakteru, przebiegu postępowania, prezentowanych przez strony w toku tego postępowania postaw i stanowisk.

W ocenie sądu w niniejszej sprawie za zastosowaniem art. 102 k.p.c. przemawiał szczególny charakter sporu, w którym powódka dochodziła m. in. zadośćuczynienia za krzywdę jaką doznała w wypadku drogowym. Charakter tego roszczenia jest trudny do sprecyzowania bez wiadomości specjalnych. Dodatkowym argumentem stwarzającym podstawę do nieobciążania powódki zwrotem kosztów procesu na rzecz pozwanego było subiektywne przekonanie powódki o rozmiarze doznanej krzywdy.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych sąd nakazał pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa kwotę 289,47 zł oraz od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 267,20 zł- w takiej proporcji, w jakiej strony przegrały sprawę - tytułem zwrotu części wydatków, które tymczasowo wyłożone zostały przez Skarb Państwa.

SSR Alina Kowalewska