Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 kwietnia 2019 roku

Sąd Okręgowy Warszawa- Praga w Warszawie III Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Konrad Gradek

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Joanna Roszczyk

po rozpoznaniu w dniu 03 kwietnia 2019 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko J. Ł. (1)

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej J. Ł. (1) na rzecz powoda (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 140.126,07 (sto czterdzieści tysięcy sto dwadzieścia sześć i 7/100) złotych wraz z umownymi odsetkami w wysokości dwukrotności stopy odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi od dnia 14 września 2018 roku do dnia zapłaty od kwoty 133.410,50 ( sto trzydzieści trzy tysiące czterysta dziesięć i 50/100) złotych;

II.  zasądza od pozwanej J. Ł. (1) na rzecz powoda (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 7.007 (siedem tysięcy siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów opłaty od pozwu oraz kwotę 5.434 (pięć tysięcy czterysta trzydzieści cztery) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt III C 62/19

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł przeciwko J. Ł. (2) pozew o zapłatę kwoty 140126,07 zł. wraz z odsetkami umownymi liczonymi od kwoty 133410,50 zł. od dnia 14 września 2018r. do dnia zapłaty w wysokości dwukrotności stopy odsetek ustawowych za opóźnienie, oraz zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej za pełnomocnictwo.

W dniu 19 listopada 2018r. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zasądzając na rzecz powoda żądane kwoty.

Pozwana złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa. Pozwana wskazała, że miała okresowe kłopoty osobiste i zdrowotne co wpłynęło na jej sytuację finansową natomiast obecnie sytuacja ta ustabilizowała się co pozwala jej na kontunuowanie zobowiązań finansowych. Pozwana zakwestionowała również wysokość dochodzonego przez powoda roszczenia oraz, że powód nie wskazał sposobu wyliczenia roszczenia.

Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu sprawę skierowano na rozprawę. Strony podtrzymały powyższe stanowiska procesowe w toku postępowania prowadzonego w trybie zwykłym przed tutejszym Sądem. Do zakończenia postępowania w sprawie nie uległy one zmianie - k. 83, z tą jednak różnicą że pozwana zadeklarowała, iż zawisły spór jest gotowa rozstrzygnąć w drodze mediacji.

Sad ustalił następujący stan faktyczny.

Powód ( działający poprzednio pod marką (...) BANK) dniu 6 kwietnia 2016r. zawarł z pozwaną umowę o kredyt gotówkowy (...).

Całkowita kwota kredytu wynosiła 154485 zł. Okres kredytowania został określony do 7 kwietnia 2026r. , strony ustaliły, iż spłata kredytu nastąpi w 120 ratach, rata płatna w 6 dniu każdego miesiąca, środki wymagane do spłaty raty powinny były znaleźć się na rachunku w 5 dniu miesiąca, wysokość pierwszej raty ustalono na 2175,68 zł. Strony w umowie ustaliły również wysokość oprocentowania zadłużenia przeterminowanego na 14 % w skali roku (dowód umowa k. 7-8, okoliczności bezsporne).

Początkowo pozwana podjęła spłatę zaciągniętego kredytu, co wynika z historii operacji na rachunku ( k. 41v i następne), dokonując spłaty kredytu w różnych kwotach.

Wobec niedotrzymywania przez pozwaną terminów płatności rat, powód dokonał wypowiedzenia umowy kredytu wraz z wezwaniem do zapłaty całości należności ( k. 9). Wypowiedzenie umowy kredytu pozwana otrzymała w dniu 16.08.2018r. (k. 10v).

Na dzień 13 września 2018r. pozwana zalegała z zapłatą kwoty 133410,50 zł. z tytułu niespłaconego kapitału, kwotę 3817,34 zł. z tytułu odsetek umownych naliczonych od dni 6 lutego 2018r. do dnia 30 lipca 2018r., kwotę 1700 zł. z tytułu opłat oraz kwotę 1198,23 zł. z tytułu niespłaconych odsetek za zwłokę naliczonych o dnia 6 lutego 2018r. do dnia 13 września 2019r. Łącznie zadłużenie wymagalne pozwanej wyniosło 140126,07 zł. ( dowód k. 5 - wyciąg z ksiąg banku)

Sąd dał wiarę dokumentom prywatnym na okoliczności określone dyspozycjami art. 245 k.p.c., albowiem nie wzbudziły one wątpliwości Sądu, co do czasu i miejsca ich powstania. Dokumentu zostały złożone w kserokopiach, które aby były uznane za dokument, winny być zaopatrzone w podpis poświadczający zgodność kserokopii z oryginałem. W ocenie Sądu pełnomocnik strony powodowej w sposób zgodny z treścią art. 6 pkt 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych uwierzytelnił dokumenty załączone do akt swoimi podpisami oraz stosowną pieczęcią. Strony nie kwestionowały ich prawdziwości.

Dowody z powołanych dokumentów w sposób wystarczający wyjaśniły fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Co do dowodu z przesłuchania pozwanej stwierdzić należy, iż nie wniosło ono nic istotnego do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Co do zasady pozwana uznała roszczenie, natomiast zgłosiła wątpliwości co do prawidłowości wyliczenia żądanych odsetek, nie podając wszak żadnych dowodów, z których miałyby wynikać inne - niż dokonane przez powoda - wyliczenia. Sąd nie ma podstaw, by kwestionować okoliczności osobiste, które zaszły w życiu pozwanej i w tym zakresie jej zeznania uznaje za wiarygodne, niemniej jednak nie wpłynęły one w żaden sposób na ocenę zasadności i wymagalności roszczenia dochodzonego przez powoda.

Sad zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 720 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki jest zatem umową konsensualną polegającą na zgodnym oświadczeniu woli stron - dającego i biorącego pożyczkę. Obowiązek zwrotu pożyczki jest przedmiotowo istotnym elementem umowy pożyczki, bez którego nie ma umowy pożyczki (wyrok SA w Katowicach z 18 marca 2015r., I ACo 1017/14, Legalis).

W myśl zaś art. 69 ust. 1 pr. bank. przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. W razie niewywiązywania się z przyjętego na siebie przez kredytobiorcę zobowiązania (nie dotrzymywanie warunków umowy), bank ma ustawowe prawo wypowiedzieć umowę (art. 75 ust. 1 w zw. z art. 78 u 78a pr. bank.). Umowa zwarta z pozwaną została skutecznie wypowiedziana, co doprowadziło do powstania wymagalności całej niespłaconej należności wraz z dalszymi odsetkami, opłatami wynikającymi z tabeli opłat i prowizji Banku ( k. 67 -74). Wypowiedzenie umowy kredytu przez bank wywołuje dwojakiego rodzaju skutki prawne. Skutki te występują ex nunc po upływie okresu wypowiedzenia wyznaczonego zgodnie z art. 75 ust. 2 pr. bank. Po pierwsze, wygasa wówczas roszczenie kredytobiorcy wobec banku o dalsze wypłaty kredytu. Kredytobiorca nie może żądać od banku przekazania mu środków pieniężnych. Po drugie, wymagalne staje się roszczenie banku o zwrot kredytu, który został wypłacony na rzecz kredytobiorcy, o ile przewidziany w umowie termin spłaty nie nadszedł wcześniej. Począwszy od pierwszego dnia po upływie okresu wypowiedzenia, bank może rozpocząć naliczanie odsetek za opóźnienie (art. 481 § 1 k.c.).

Gdy upłynie okres wypowiedzenia i kredyt nie został jeszcze spłacony w całości, zobowiązanie kredytowe nie wygasa. Nadal łączy ono strony, a jego treść - pod pewnymi względami - podlega regulacji wynikającej z umowy kredytowej (np. co do wysokości odsetek za opóźnienie). Wykonanie uprawnienia prawo-kształtującego w postaci wypowiedzenia skutkuje wówczas jedynie zmianą stosunku prawnego. Po wypowiedzeniu tytuł prawny wierzytelności banku o zwrot kredytu pozostaje niezmieniony - tytułem tym jest umowa kredytowa, a nie np. bezpodstawne wzbogacenie lub nienależne świadczenie.

Nie ulega wątpliwości, że strony postępowania łączyła umowa o kredyt zawarta w dniu 6.04.2016r., w której sprecyzowano wysokość kredytu i sposób spłaty. Okoliczność zawarcia przedmiotowej umowy o treści przedstawionej przez powoda nie była kwestionowana przez pozwaną w toku postępowania.

Pozwana zakwestionowała wysokość wyliczonego roszczenia, jednak na poparcie swoich twierdzeń nie podała żadnych dowodów, w szczególności nie wskazała jaka powinna być - jej zdaniem - prawidłowo wyliczona wysokość jej zobowiązania wobec powoda, przez co argumentację pozwanej należy uznać za gołosłowną polemikę z twierdzeniami powoda.

Deklaracja pozwanej, iż chciałaby uzgodnić sposób zakończenia sporu w mediacji padła na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku lecz wobec braku woli mediacji ze strony powodowej nie mogła zostać zrealizowana. Z pewnością, gdyby wolę mediacji i polubownego zakończenia sporu pozwana zademonstrowała powodowi wcześniej powód do takiej propozycji podszedłby poważnie, nie traktując jej jedynie w kategoriach taktyki procesowej zmierzającej do opóźnienia wydania orzeczenia.

W ocenie Sądu zasadność powództwa znajduje oparcie w treści zawartej przez strony umowy. Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, iż powód na zasadzie art. 6 k.c. wykazał zasadność i wysokość dochodzonego roszczenia. Odpowiedzialność pozwanej wynika z treści zobowiązania umownego (art. 353 § 1 k.c.).

Podstawowym obowiązkiem pozwanej w niniejszej sprawie było spłacanie kwoty kredytu, zgodnie z umową. Mając na uwadze powyższe, uznać należy, że roszczenie o zapłatę kwoty 140126,07 zł zasługiwało na uwzględnienie.

Uwzględnieniu na podstawie art. 481 § 1 k.c. podlegał również wniosek powoda o zasądzenie odsetek umownych za opóźnienie w kredytu liczonych od kwoty niespłaconego kapitału w kwocie 133410,50 zł. od dnia 14.09.2018r. W przypadku opóźnienia wierzyciel może domagać się świadczenia ubocznego w postaci odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Strony mogą samodzielnie określić wysokość odsetek, nawet w razie opóźnienia, co zostało określone w art. 481 § 2 k.c., odsetki nie mogą być jednak wyższe niż wysokość odsetek maksymalnych. Strony jako wysokość odsetek umownych przyjęły dwukrotność stopy odsetek ustawowych. Od daty 14.09.2018r. odsetki stały się wymagalne, albowiem wówczas upłynął bezskuteczny termin spełnienia świadczenia głównego. Zgodnie z ustaleniami stron zawartymi w umowie kredytowej kredytobiorca zobowiązał się do dokonywania płatności sumy rat kapitałowo-odsetkowych do 6 dnia każdego miesiąca. Gdy to nie nastąpi, strony ustaliły wysokość odsetek dla zadłużenia przeterminowanego (* vide par. 3 pkt/. 3 i 4 umowy kredytowej). Na mocy powyższego zapisu Sąd uznał za zasadne wyliczenie przez powoda odsetek umownych (3817,34 zł.) i odsetek za zwłokę (11198,23 zł.) - , które to sumy zostały wliczone do łącznej kwoty wymagalnego na dzień 13.09.2018r. zadłużenia.

Rozstrzygnięcie w zakresie kosztów procesu wynika z zasady odpowiedzialności za wynik sprawy określonej w art. 98 § 1 k.p.c.