Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lutego 2021 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia Ewa Lemanowicz - Pawlak

Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Pietrzak

Bez udziału Prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń Wschód w Toruniu

po rozpoznaniu dnia 23 lutego 2021 roku

sprawy:

T. G. (1) s. J. i B. z domu O. ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 22 lipca 2020r. w L. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi M. Z. (1), w ten sposób, że w ramach zamieszczonej oferty pracy na portalu internetowym (...), zobowiązał się do wykonania prac związanych z renowacją tarasu i zawarł z M. Z. (1) umowę, wprowadzając ją w błąd co do zamiaru i możliwości realizacji umowy, a następnie po wykonaniu przez pokrzywdzoną przelewu na rachunek bankowy o nr: (...), tytułem zaliczki oraz kosztów zakupu materiałów, nie wywiązał się z zobowiązania, nie realizując zlecenia i nie zwracając przekazanych pieniędzy, czym spowodował stratę w wysokości 1739 zł na szkodę M. Z. (1),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk.

orzeka:

I)  oskarżonego T. G. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym odmiennym ustaleniem, iż stanowi on wypadek mniejszej wagi z art. 286§1i 3 kk i za to w myśl art. 286§3 kk w zw. z art. 34§1 i §1a pkt 1kk w zw. z art. 35§1kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności w formie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II)  na podstawie art. 46§1kk orzeka wobec oskarżonego środek kompensacyjny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez uiszczenie na rzecz oskarżycielki posiłkowej M. Z. (1) kwoty 1739 (jeden tysiąc siedemset trzydzieści dziewięć) złotych;

III)  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty sądowej i obciąża go wydatkami postępowania w wysokości 70 ( siedemdziesiąt) złotych.

Sygn. akt VIIIK 55/21

UZASADNIENIE

(Uwagi :

Z powodu kłopotów technicznych z użyciem programu ZEUS odstąpiono od sporządzenia uzasadnienia na formularzu określonym w art. 99 a § 1 kpk)

M. Z. (1) zamierzała zlecić renowację tarasu. W związku z tym zamieściła na portalu (...). pl ogłoszenie dot. zlecenia wykonania tej usługi. Na w/w ofertę odpowiedział T. G. (1), prowadzący firmę (...). W trakcie korespondencji mailowej wykazał się wiedzą w zakresie prac, które miały mu zostać zlecone. Ponadto zobowiązał się wykonać prace w dogodnym dla M. Z. (1) terminie.

Z początkowej rozmowy nie wynikało kto dostarczy środki, ustalona została tylko cena - 50 zł za 1 m2, taras miał 70 m2 razem z donicami. Podczas rozmowy telefonicznej M. Z. (1) oznajmiła T. G.,iż zaliczka w wysokości 40% zostanie mu przekazana gotówką przez teścia zleceniodawczyni. M. Z. (1) wysłała do niego maila z podając nr telefonu do teścia oraz do dozorcy budynku. T. G. skontaktował się z nią szybko telefonicznie, miał pretensje twierdząc, iż on w ten sposób nie działa. Wywodził, że nie wie, czy oferentka jest wypłacalna, jak również podniósł kwestię konieczności zakupu oleju do renowacji tarasu. M. Z. (1) zapytała go jaki będzie koszt zakupu oleju, wówczas T. G. przesłał jej link na allegro do osoby, która taki olej sprzedaje, gdzie widniała kwota 339 zł.

W związku z tym strony ustaliły ,iż należność dla T. G. będzie wynosiła 1739 zł. W w/ kwota obejmowała 1400 zł za wykonanie czyszczenia i olejowania tarasu oraz 339 zł , stanowiące równowartość kosztu zakupu materiału wraz z dostawą. Mąż M. Z. (1) przelał ustaloną kwotę na konto żony oskarżonego - A. G.. Następnie T. G. napisał, że odezwie się do M. Z. (1), gdy przyjdzie przelew.

23 lipca 2020r. oskarżony potwierdził przelew. Następnie przez kilka dni nie nawiązywał kontaktu z M. Z. (1). Później zaś napisał, że musi sprawdzić myjkę do czyszczenia, następnie zadzwonił, że sprzęt jest popsuty, musi go dać do naprawy. M. Z. (1) wskazała mu dwa rozwiązania. Po pierwsze, że może stawić się na miejscu, gdyż wspólnota mieszkaniowa dysponuje tego typu urządzeniem. Druga opcja zakładała możliwość wynajmu tego typu sprzętu. Pomimo upływu terminu przewidzianego na realizację usługi (...) nie przyjechał do T. i nie przystąpił do renowacji tarasu.

M. Z. (1)oraz jej mąż usiłowali się do niego dodzwonić, jednak nie odbierał połączeń, później zaś włączała się poczta głosowa. W zw. z tym M. Z. (1) napisała do T. G. maila z informacją, iż odstępuje od umowy. Nie spotkało się to z żadną reakcją ze strony T. G.. W związku z tym mąż M. Z. (1) zadzwonił do niego z innego numeru. T. G. zadeklarował wówczas ,iż zwróci pieniądze po powrocie do domu. Jednakże nie zwrócił przelanej na konto jego żony kwoty, jak również nie nawiązał kontaktu z pokrzywdzoną.

/ dowód: częściowo wyjaśnienia T. G.-k.50v.-51, 125v.

Zeznania M. Z. (1)5, 38v.,125v.-126;

Potwierdzenie przelewu-k. 7;

Wydruki korespondencji mailowej-k.1—21/

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż usiłował nawiązać z pokrzywdzoną kontakt telefoniczny, jednakże bez rezultatu, gdyż pokrzywdzona nie odbierała połączeń. Zadeklarował,iż byłby skłonny zwrócić pieniądze, jednakże po dokonaniu potrącenia poniesionych przezeń kosztów.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim nie negował swego sprawstwa, albowiem w analizowanym zakresie były one zgodne z pozostałym materiałem dowodowym.

Sąd negatywnie zweryfikował jednak wartość dowodową deskrypcji oskarżonego w zakresie w jakim utrzymywał,iż usiłował skontaktować się z pokrzywdzoną. W ocenie sądu wiarygodność wyjaśnień oskarżonego we wskazanym powyżej zakresie dezawuuje sprzeczność z wiarygodnymi zeznaniami pokrzywdzonej, która kategorycznie zaprzeczyła, aby oskarżony podjął próby nawiązania z nią kontaktu. Wręcz przeciwnie to pokrzywdzona wraz z mężem po dokonaniu przelewu przejawiali inicjatywę w tym zakresie w różnych formach, jednakże nie spotkało się to z odzewem ze strony oskarżonego, na co wskazuje również analiza wydruków z korespondencji mailowej.

Z przytoczonych wyżej względów wyjaśnienia oskarżonego we wskazanym powyżej zakresie nie mogły stanowić samoistnej podstawy do dokonania wiążących ustaleń w zakresie stanu faktycznego

Sąd nie znalazł podstaw, by dyskredytować wiarygodność zeznań (...). Depozycje tego świadka znamionowała jasność i spójność relacji, ponadto były one koherentne z pozostałym materiałem dowodowym.

Nadto sąd dał wiarę wszelkim przeprowadzonym w sprawie dowodom z dokumentów załączonych do akt. Analizowane dokumenty zostały pozyskane, sporządzone i przeprowadzone zgodnie z wymogami procedury karnej, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich rzetelności ani prawdziwości. Również sąd nie miał podstaw, aby podważyć ich wiarygodność.

Czyn przypisany oskarżonemu w niniejszym wyroku, wypełnia znamiona przestępstwa z art.286 § 1i 3 k.k. W myśl tegoż przepisu karze podlega ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Istota tego przestępstwa polega na posłużeniu się fałszem jako czynnikiem sprawczym, który ma doprowadzić pokrzywdzonego do podjęcia niekorzystnej decyzji majątkowej. Wprowadzenie w błąd (zwane oszustwem "czynnym") polega na tym, iż sprawca własnymi podstępnymi zabiegami doprowadza pokrzywdzonego do mylnego wyobrażenia o określonym stanie rzeczy, natomiast "wyzyskanie błędu" - to celowe skorzystanie z mylnego wyobrażenia, w jakim znajduje się pokrzywdzony. Przedmiotem wykonawczym oszustwa jest mienie w znaczeniu szerokim, obejmującym zarówno uszczerbek majątkowy ( damnum emergens), jak i utracone korzyści ( lucrum cessans), jeżeli są następstwem niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonego. Przestępstwo oszustwa ma charakter materialny, przy czym jego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem własnym lub cudzym przez osobę wprowadzoną w błąd lub której błąd został przez sprawcę wyzyskany. Oszustwo jest przestępstwem kierunkowym, w którym celem działania sprawcy jest uzyskanie szeroko pojętej korzyści majątkowej, która może polegać zarówno na uzyskaniu zysku (zwiększeniu aktywów), jak i na zmniejszeniu pasywów. Dążenie sprawcy może obejmować zarówno korzyść dla siebie, jak i dla kogo innego.

Podstawowym kryterium rozgraniczenia oszustwa od niewywiązania się z zobowiązania jest wykazanie, że w chwili zawierania umowy sprawca działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, to jest dążył do uzyskania świadczenia poprzez wprowadzenie w błąd lub wyzyskanie błędu co do okoliczności mających znaczenie dla zawarcia umowy, mając świadomość, że gdyby druga strona umowy znała rzeczywisty stan, nie zawarłaby umowy lub nie zawarłaby jej na tych warunkach, na jakich została zawarta (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 29 sierpnia 2013 roku, II AKa 122/13, Legalis).

Przekładając powyższe rozważania na realia niniejszej sprawy, nie ulega wątpliwości, iż T. G. wypełnił swoim zachowaniem znamiona przestępstwa z art.286 §1 i 3k.k. W chwili zawarcia umowy zadeklarował, iż wykona konkretną usługę w ustalonym z pokrzywdzoną terminie, jednakże nie wywiązał się z tego zobowiązania. Na oszukańcze działania oskarżonego wskazywać może nadto postawa oskarżonego w trakcie negocjowania warunków i sposobu zapłaty za usługę, gdy wyraził stanowczy sprzeciw, aby do uregulowania należności doszło w formie gotówkowej w momencie przystąpienia przez niego do realizacji umowy. Asumpt do powyższej konkluzji dawało również późniejsze zachowanie oskarżonego. Znamiennym bowiem jest,iż po dokonaniu przelewu na konto jego żony, oskarżony zaczął zwodzić pokrzywdzoną, wymyślając kolejne okoliczności, które miały stanowić przeszkodę w realizacji usługi. O tym,iż jego działania były ukierunkowane na oszukanie pokrzywdzonej wskazuje również fakt,iż pomimo wskazywania mu różnych sposobów rozwiązania deklarowanych przez niego problemów, nie przystąpił on do renowacji tarasu, co więcej zaczął unikać jakichkolwiek kontaktów z pokrzywdzoną. Przede wszystkim należy jednak podnieść,iż pomimo upływu ponad 6 miesięcy nie zwrócił pokrzywdzonej chociażby części należności.

Jednocześnie wskazać należy,iż sąd uznał, iż czyn oskarżonego z uwagi na stosunkowo nieznaczną wysokość wyrządzonej szkody stanowił wypadek mniejszej wagi z art. 286§1 i 3kk .

Przy wymiarze kary jako okoliczności łagodzące sąd uwzględnił przyznanie się oskarżonego do winy oraz stosunkowo nieznaczną wysokość wyrządzonej szkody . Z drugiej jednak strony sąd nie mógł tracić z pola widzenia wysokiego stopnia zawinienia czynu, determinowanego premedytowanym sposobem działania oskarżonego. Nadto czynnikiem wpływającym na obostrzenie wymiaru zastosowanej sankcji karnej była uprzednia karalność oskarżonego.

Mając powyższe względy na uwadze sąd orzekł wobec oskarżonego karę 6 m-cy ograniczenia wolności w formie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Należy podkreślić, iż w judykaturze i piśmiennictwie wskazuje się, że ratio legis kar o charakterze wolnościowym tkwi w przekonaniu, że efekt resocjalizacyjny wobec sprawcy przestępstwa niewykazującego cech głębokiej demoralizacji osiągnąć można w warunkach wolności kontrolowanej. Zdaniem sądu orzeczona kara spełni swoje cele w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej. Świadomość permanentnej kontroli sądu będzie zdaniem sądu dostatecznie stymulować oskarżonego do respektowania porządku prawnego oraz spłaty zobowiązań wobec oskarżycielki posiłkowej. Ponadto orzeczona kara uzmysłowi oskarżonemu karygodność i nieopłacalność działań niezgodnych z porządkiem prawnym i pozwoli na wypracowanie prawidłowych wzorców zachowań.

Nadto na podstawie art. 46§1kk sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej M. Z. (1) kwoty 1739 zł. W/w środek ma zadośćuczynić zasadzie kompensaty szkody wyrządzonej czynem zabronionym.

O kosztach procesu orzeczono w myśl 627 kpk w związku z art.3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz.223 ze zm.). Aczkolwiek oskarżony jest bezrobotny i ciąży na nim zobowiązanie alimentacyjne, jednakże jest osobą młodą i zdrową, twierdzi,że utrzymuje się z majątku rodzinnego, w związku z tym nie powinien mieć problemów z pozyskaniem środków na pokrycie należności sądowych.