Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2021 roku

Sąd Rejonowy w G. II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Zbigniew Krzyżanowski

Protokolant: st. sekr. Sąd. Marta Czech

w obecności Prokuratora: ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22.11.2021 r. sprawy karnej:

M. P. (1) - urodz. (...) w W., córki J. i W. zd. T., obywatelstwa polskiego, pesel (...), niekaranej

oskarżonej o to, że:

w sierpniu 2019r. w G. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia cudzym mieniem w ten sposób, że powiadomiła Komornika Sądowego o nieotrzymanej racie alimentacyjnej w kwocie 300 zł za sierpień 2019 zasądzonej przez Sąd Okręgowy w T. z dnia 27.11.2017r. sygn.. akt (...) na rzecz małoletniego O. P., co skutkowało wszczęciem postępowania egzekucyjnego (...) w celu wyegzekwowania zaległych alimentów i zajęciem wynagrodzenia za pracę A. P.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

O R Z E K Ł

I.  Oskarżoną M. P. (1) uniewinnia od popełnienia zarzucanego jej czynu;

II.  Kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

II K 475/20

UZASADNIENIE

Oskarżona M. P. (1) ma wykształcenie średnie, z zawodu jest sprzedawcą. Nie była dotąd karana. Aktualnie jest po rozwodzie i na utrzymaniu ma jedno dziecko.

(dowód : karta karna – k.141, dane o podejrzanej – k.104 ).

M. P. (1) pozostawała od grudnia 2016 r. w związku małżeńskim z A. P. (aktualnie W.). Z tego związku pochodzi jedno dziecko -syn O.. W lipcu 2017 roku oskarżona złożyła pozew o rozwód bez orzekania o winie do Sądu Okręgowego w T. wraz z wnioskiem o zabezpieczenie w zakresie obowiązku alimentacyjnego na dziecko. W dniu 2 października 2017 r. Sąd oddalił wniosek co do zabezpieczenia. Po przeprowadzeniu pierwszej rozprawy rozwodowej Sąd udzielił zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych zobowiązując pozwanego do zapłaty kwoty 300 zł miesięcznie do 15 dnia każdego miesiąca do rąk powódki M. P. (1). Proces rozwodowy pomiędzy stronami trwał przez okres 3 lat i zakończył się orzeczeniem rozwodu bez orzekania o winie w dniu 29 stycznia 2020 r.

(dowód : kopia pozwu k. 47-49, odpis postanowienia k. 38 i k. 62, odpis wyroku k.76-77)

A. P. (obecnie W.) od chwili zobowiązania go do zabezpieczenia roszczenia o alimenty za zgodą oskarżonej przelewał na jej konto miesięcznie kwotę 300 złotych. W 2019 roku oskarżona wspólnie z dzieckiem oraz matką mieszkała w wynajmowanym mieszkaniu. Matka miała pomóc jej w wychowaniu dziecka i ewentualnym zajmowaniem się nim, gdyż oskarżona wykonywała pracę zarobkową. Z uwagi na toczący się proces rozwodowy oskarżona nie utrzymywała kontaktów z mężem. Jednocześnie miała problem ze swoją matką, która nałogowo nadużywała alkohol. Matka spożywała alkohol praktycznie codziennie Oskarżona w związku z taką sytuacją nie rozmawiała ze swoją matką oraz z mężem z którymi pozostawała w konflikcie. Najczęściej po pracy zamykała się z dzieckiem lub sama w pokoju.

(dowód : wyjaśnienia oskarżonej M. P. k.153v, protokoły rozpraw sprawy rozwodowej k.63-75)

W miesiącu sierpniu 2019 r. oskarżona zauważyła, że na jej konto nie wpłynął przelew od męża na kwotę 300 zł. W tym czasie zajęta była poszukiwaniem nowego mieszkania dla siebie i dziecka, gdyż nie zamierzała dalej mieszkać z matką.

(dowód : wyjaśnienia oskarżonej M. P. k. 153v )

W dniu 27 sierpnia 2019 r. oskarżona udała się do Komornika Sądowego D. L. (1) i w jej kancelarii złożyła wniosek egzekucyjny wraz z tytułem jaki było orzeczenie sądowe. Wnioskowała o ściągnięcie sumy 300 złotych należnych za miesiąc sierpień 2019 r. od męża. W dniu 5 września 2019 r. wezwany do komornika mąż oskarżonej oświadczył, że nie zalega z alimentami lecz kwestii tej nie rozwinął ani nie wyjaśnił podając, że wierzycielka kwotę odebrała. W dniu 6 września wezwana oskarżona oświadczyła komornikowi, że nie otrzymała alimentów za miesiąc sierpień. W rezultacie kolejnych ustaleń i faktu, że już za miesiąc wrzesień wierzyciel zapłacił alimenty a w sprawie rozwodowej zapadł wyrok postepowanie egzekucyjne zostało zawieszone. Oskarżona wniosku nie wycofała obawiając się, że były już mąż może w przeszłości unikać płacenia alimentów.

(dowód : dokumentacja komornicza k.78-86, zeznania świadka D. L. k. 154, wyjaśnieni a oskarżonej. M. P. k,. 153v)

W dniu 21 października 2019 r. A. P. przeslał do Prokuratury Rejonowej w G. zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez oskarżoną opisując cały szereg czynów, które jego zdaniem popełniła oskarżona wraz z nieopisaną w żaden sposób płytą CD mającą zawierać treść rozmowy telefonicznej nie wiadomo kiedy ( w jakiej dacie) odbytą i z jakimi osobami i twierdząc w piśmie, że alimenty przekazał do rąk oskarżonej.

( dowód : zawiadomienie k. 1-3 )

Składający zawiadomienie A. P. ( obecnie W.) w trakcie prowadzonej przed sądem rozprawy oświadczył, że odmawia składania jakichkolwiek zeznań w sprawie. Podobne oświadczenie złożyła wezwana w charakterze świadka matka oskarżonej – W. P. (1), co skutkowało procesowo z uznaniem, że ich złożone wcześniej zeznania nie istnieją i nie można ich brać pod uwagę przy rozstrzyganiu sprawy.

( oświadczenia A. W. i W. P. k.154)

Oskarżona M. P. (1) od samego początku postępowania nie przyznawała się do winy oraz do popełnienia zarzucanego jej ostatecznie czynu i przed Sądem złożyła obszerne i dokładne wyjaśnienia. Opisała swój związek z pokrzywdzonym opisując jego zachowanie i sytuacje jakie zachodziły w trakcie faktycznej separacji w czasie trwania procesu rozwodowego. Od lipca 2019 r. wskazała na brak kontaktu z pokrzywdzonym, tragiczną sytuacje domową z nadużywającą alkoholu matką, potrzebą poszukiwania nowego lokalu dla siebie i dziecka a ponadto przyznała też wykazywaną bierność ze swojej strony w relacjach z matką oraz pokrzywdzonym. Oświadczyła wielokrotnie, że nie otrzymała w miesiącu sierpniu należnej kwoty alimentów ani od pokrzywdzonego ani od swojej matki ani też nie wzięła żadnych pieniędzy leżących ponoć na jakimś meblu w mieszkaniu ( gdyż takie odmienne od siebie wersje pojawiały się w zawiadomieniu pokrzywdzonego, wynikały z oświadczeń składanych przez pokrzywdzonego w trakcie prowadzonej egzekucji oraz wyjaśnień oskarżonej).

Sąd w takiej mając do dyspozycji jedynie wersję oskarżonej co do opisywanych zdarzeń oraz sytuacji pomiędzy stronami całkowicie dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej oraz słuchanego świadka co do przedstawionych przez nich okoliczności faktycznych i podjętych zgodnie z prawem czynności związanych z egzekucją kwoty miesięcznego zadłużenia alimentacyjnego. W tym zakresie zeznania słuchanego świadka oraz wersja przedstawiona przez oskarżoną nie budzą wątpliwości i znajdują potwierdzenie w zgromadzonych w sprawie dokumentach .

Niebagatelne znaczenie dla oceny zachowania oskarżonej oraz intencji działania pokrzywdzonego miała również postawa pokrzywdzonego oraz matki oskarżonej, którzy zrezygnowali ze swoich zeznań w trakcie rozprawy. Z treści złożonego zawiadomienia można wysnuć logiczny wniosek, że chęć zawiadomienia prokuratury o sytuacjach pojawiła się dopiero po upływie trzech miesięcy od zaistnienia faktu niepłacenia alimentów, wszczęciu postepowania egzekucyjnego gdy pokrzywdzony najprawdopodobniej krótko przed zakończeniem procesu rozwodowego ( w styczniu 2020 r.) zniecierpliwił się zachowaniem oskarżonej, zaprzestaniem utrzymywania z nim kontaktu, opuszczeniem mieszkania i brakiem zainteresowania jego osobą. Wątpliwości co do rzetelności złożonego zawiadomienia o popełnieniu rozmaitych czynów budzi również postawa pokrzywdzonego i de facto rezygnacja z działań przeciwko oskarżonej w fazie postępowania sądowego oraz przedstawiania swojej wersji wydarzeń.

Zdaniem Sądu całościowa ocena zebranych w sprawie dowodów wskazuje na istniejące poważne wątpliwości co do możliwości przypisania oskarżonej popełnienia zarzucanego jej ostatecznie czyny z art. 286 § 1 kk oraz do wykazania jakiejkolwiek jej winy w tym zakresie, a które to zdarzenie opisał w swoim zawiadomieniu pokrzywdzony.

Zasadnym zatem było uniewinnienie oskarżonej.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. sąd zwolnił oskarżoną w całości od obowiązku uiszczenia opłaty oraz od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania, którymi obciążył Skarb Państwa.