Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2021r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2021 r. w K.

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  Powództwo oddala,

II.  Zasądza od powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł. ma rzecz pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 900,00 zł (dziewięćset złotych) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.

sygn. akt I C 519/21

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 2.186,57 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 06.02.2021 r. doszło do kolizji,
w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód poszkodowanej B. V. Lupo o nr rej (...). Osoba odpowiedzialna za zdarzenie była ubezpieczona u pozwanego, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił odszkodowanie w kwocie 1.211,33 zł. W dniu 15.03.2021 r. poszkodowana przelała na rzecz powoda wierzytelności, jakie przysługiwały jej od pozwanego
z tytułu szkody zaistniałej w związku ze zdarzeniem z dnia 06.02.2021 r. W ocenie powoda odszkodowanie wypłacone poszkodowanej przez pozwanego było zaniżone, a żądana w pozwie kwota różnica między wypłaconym odszkodowaniem
a rzeczywistą wartością szkody, która w ocenie powoda wynosi 3.397,90 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A.
z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, że uznał swoją odpowiedzialność za zdarzenie opisane w pozwie i wskazał, że wypłacił poszkodowanej odszkodowanie
w wysokości 1.238,68 zł. W ocenie pozwanego wypłacone odszkodowanie wyczerpało w całości uprawnione roszczenia powoda z tytułu opisanej w pozwie szkody, dodatkowo wskazał, że poszkodowana nie skorzystała z możliwości naprawy pojazdu w jednym z warsztatów, z którym współpracuje pozwany i rozliczenia szkody w formie bezgotówkowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 06.02.2021 r. doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód poszkodowanej B. V. Lupo o nr rej (...). Sprawca zdarzenia był objęty obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. z siedzibą w W. Ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność za zdarzenie i wypłacił poszkodowanej odszkodowanie w kwocie 1.238,68 zł.

(bezsporne, dowód: dokumenty w aktach szkody)

Umową przelewu wierzytelności z dnia 15.03.2021. poszkodowana B. K. przelała na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł. wszelkie wierzytelności, jakie przysługiwały jej w związku ze szkodą z dnia 06.02.2021 r.

(dowód: umowy cesji k. 12-13)

Pismem z dnia 10.05.2021 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 2.186,57 zł.

(dowód: pismo k. 14)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie pomiędzy stronami nie było sporne powstanie szkody oraz odpowiedzialność pozwanego i legitymacja czynna powoda. Sporna była natomiast wysokość należnego odszkodowania związanego ze szkodą z dnia 06.02.2021 r., przy czym każda ze stron ustalając wysokość zasadnego wg niej odszkodowania, opierała się na sporządzonych przez siebie kosztorysach, które wzajemnie kwestionowały.

Zgodnie z treścią art. 361 § 1 i 2 kc oraz art. 363 § 2 kc zasada pełnej kompensaty poniesionej szkody określa uprawnienie poszkodowanego do żądania od podmiotu odpowiedzialnego odszkodowania, które obejmuje nie tylko straty, które poszkodowany poniósł, ale także korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wobec tego za szkodę należy uznać różnicę pomiędzy stanem majątku poszkodowanego, jaki istnieje po zdarzeniu powodującym szkodę, a stanem majątku, jaki istniałby, gdyby owe zdarzenie nie wystąpiło. Poszkodowany ma prawo zatem oczekiwać, iż otrzymana od zobowiązanego kwotę, która w całości pokryje koszty przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody. Należne poszkodowanemu odszkodowanie powinno odpowiadać kosztom usunięcia różnicy w wartości majątku poszkodowanego, tj. kosztom przywrócenia pojazdowi jego stanu sprzed uszkodzenia. Dodatkowo w ramach odszkodowania powinien być także ujęty rynkowy ubytek wartości handlowej pojazdu.

W związku ze stanowiskami stron, dla ustalenia rzeczywistej wartości należnego powodowi odszkodowania tj. w celu ustalenia kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody, należało skorzystać z wiadomości specjalnych i dopuścić dowód z opinii biegłego (art. 278 § 1 kpc), albowiem ustalenie wartości naprawy pojazdu poszkodowanego przekraczało zakres wiedzy wynikający
z doświadczenia życiowego osób posiadających wykształcenie ogólne i niemożliwe było do ustalenia przez sąd w oparciu o inne zgłoszone przez strony dowody.
O przeprowadzenie takiego dowodu wnioskował powód, w związku
z czym sąd, w oparciu o treść art. 130 ⁴ § 1 i 2 kpc wezwał pełnomocnika powoda do wpłacenia zaliczki na opinię biegłego (k.41) w terminie 14 dni, pod rygorem pominięcia tego dowodu. Mimo upływu wskazanego terminu, pełnomocnik powoda zaliczki nie uiścił, nie wnosił również w oparciu o treść art. 166 kpc, o przedłużenie mu terminu do wykonania tego zobowiązania. Brak wpłacenia zaliczki skutkował pominięciem dowodu z żądanej opinii biegłego (art. 130 ⁴ § 5 kpc) i ostatecznie spowodował, że opinia nie została przeprowadzona.

Pominięcie dowodu z opinii biegłego skutkowało negatywnymi konsekwencjami jedynie dla powoda, ponieważ zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Strony zobowiązane są w myśl przepisu art. 232 kpc wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą korzystne dla siebie skutki prawne. W niniejszej sprawie to bez wątpienia na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających objęte pozwem roszczenie. To powód, a nie pozwany winien wykazać, że należy mu się wyższe, niż wypłacone przez pozwanego odszkodowanie, co, jak wskazano wyżej, możliwe było jedynie poprzez przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, a co nie nastąpiło.

W ocenie sądu nie zachodziły przesłanki do dopuszczenia dowodu z opinii biegłego z urzędu, albowiem proces cywilny jest co do zasady kontradyktoryjny i to na stronach ciąży obowiązek zgłaszania odpowiednich dowodów, tym bardziej, że obie strony były reprezentowane przez profesjonalistów, od których wymaga się staranniejszego działania i znajomości przepisów regulujących postępowanie przed sądem. Również charakter sprawy nie przemawiał za dopuszczeniem tego dowodu z urzędu. Poza tym jak słusznie wskazał Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 18.09.2013 r. sygn. akt I ACa 375/12 gdyby za każdym razem, kiedy strona nie uiści należnej zaliczki na poczet wnioskowanego dowodu z opinii biegłego, sąd miałby dokonywać tej czynności z urzędu, to art.130[4] § 5 k.p.c. byłby w praktyce zbędny.

Wobec powyższego powództwo należało oddalić jako nieudowodnione.

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc, zasądzając od powoda na rzecz pozwanego koszty zastępstwa procesowego.