Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

po rozpoznaniu 22 września 2021 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. M.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

z udziałem (...) S.A. w G.

o wstrzymanie dostarczania energii elektrycznej

na skutek odwołania J. M. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 20 grudnia 2019 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od J. M. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  zasądza od J. M. na rzecz (...) S.A. w G. kwotę 737,00 zł (siedemset trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVII AmE 108/20

UZASADNIENIE

Decyzją z 20 grudnia 2019 r. Nr (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ( dalej Prezes URE, pozwany), na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.) (dalej k.p.a.) oraz art. 8 ust. 1 w związku z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2019 r., poz. 755 ze zm.) ( dalej p.e.), po rozpatrzeniu wniosku J. M. (dalej powód) z dnia 8 lipca 2019 r. w sprawie rozstrzygnięcia sporu dotyczącego nieuzasadnionego wstrzymania dostaw energii elektrycznej przez (...) S.A. z siedzibą w G. (dalej zainteresowany, Dystrybutor) do obiektu położonego w miejscowości (...), gmina (...), powiat (...), województwo (...), stwierdził, że wstrzymanie dostaw energii elektrycznej przez Dystrybutora 23 sierpnia 2018 r. do obiektu położonego w miejscowości (...), gmina (...), powiat (...), województwo (...), należącego do Wnioskodawcy było uzasadnione.

Odwołanie od powyższej Decyzji złożył powód. Zaskarżając Decyzję w całości wniósł o jej zmianę i uznanie, że wstrzymanie dostaw energii było nieuzasadnione.

Zaskarżonej Decyzji zarzucił:

1)  naruszenie przepisów prawa materialnego: art. 6b ust. 1 pkt 1 oraz ust. 4 p.e. poprzez jego błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie, tj. poprzez uznanie, iż w niniejszej sprawie zaistniały obydwie odrębne przesłanki uprawniające dystrybutora do wstrzymania dostaw energii elektrycznej;

2) naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej, sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceny dowodów zgromadzonych w toku postępowania, co doprowadziło do wadliwego ustalenia, że:

- instalacja w obiekcie powoda stwarza bezpośrednie zagrożenie życia, zdrowia lub środowiska,

- powód dokonywał nielegalnego poboru energii elektrycznej, co ma wynikać z protokołu kontroli, podczas której powód miał być obecny.

Pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o oddalenie odwołania oraz zasądzenie od powoda na rzecz Prezesa URE kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

Odpowiedź na odwołanie złożył również zainteresowany, wnosząc o oddalenie odwołania i zasądzenie od powoda na rzecz zainteresowanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W piśmie procesowym z 14 października 2020 r. powód wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, który dokonałby oceny instalacji na obiekcie w celu stwierdzenia możliwości jej eksploatowania w sposób bezpieczny.

Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Na nieruchomości należącej do powoda w miejscowości (...), gmina (...), powiat (...), województwo (...), umiejscowione są m.in. linie elektroenergetyczne oraz stacja transformatorowa 15/04, kV nr T- (...). Obiekt powoda zlokalizowany pod tym adresem został przyłączony do przedmiotowej infrastruktury elektroenergetycznej. Energia elektryczna była dostarczana do ww. obiektu na podstawie umowy kupna sprzedaży energii elektrycznej nr (...) z dnia 27 lutego 2003 r., zawartej z (...) S.A. z siedzibą w G. (dowód: umowa k. 83- 86 akt adm., pismo k. 69 akt adm.).

W dniu 23 sierpnia 2018 r. upoważnieni przez Dystrybutora kontrolujący, w obecności funkcjonariuszy Policji, przeprowadzili w obiekcie powoda kontrolę, w trakcie której ujawniono zainstalowane urządzenie do kradzieży energii elektrycznej i ustalono nielegalny pobór energii elektrycznej z częściowym pominięciem licznika. Przebieg kontroli, jak też ustalenia kontroli przedstawiono w protokole kontroli. Powód, pomimo obecności podczas kontroli, odmówił podpisania protokołu sporządzonego z przeprowadzonej czynności (dowód: protokół kontroli z załącznikiem k. 75- 77 akt adm.). Ponadto w trakcie kontroli sporządzono dokumentację fotograficzną uwidaczniającą zły stan techniczny urządzeń elektrycznych umożliwiających dostarczanie i pobór energii elektrycznej w obiekcie powoda, niewłaściwe zabezpieczenie instalacji elektrycznej bądź brak jej zabezpieczenia i nieprawidłowy stan instalacji (dowód: dokumentacja fotograficzna k. 80- 81, 147- 149 akt adm.).

Wobec ustaleń poczynionych przez kontrolujących obiekt powoda odłączono od sieci oraz zdemontowano licznik (dowód: protokół kontroli z załącznikiem k. 75- 77 akt adm., zlecenie OT k. 78 akt adm.). W efekcie rozwiązano też z powodem umowę kupna sprzedaży energii elektrycznej ze skutkiem na dzień 23 sierpnia 2018 r. (dowód: zgłoszenie rozwiązania umowy k. 82 akt adm., pismo k. 150 akt adm.).

Powód zgłosił Dystrybutorowi zastrzeżenia do protokołu kontroli w piśmie z 28 sierpnia 2018 r., wskazując m.in., że nie był obecny przy czynnościach kontrolnych (dowód: zastrzeżenia do protokołu kontroli k. 89- 90, 91 akt adm.).

Z uwagi na wstrzymanie dostaw energii elektrycznej do obiektu powoda, pismem z 8 lipca 2019 r. wystąpił on do Prezesa URE z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu dotyczącego wznowienia świadczenia usług przez Dystrybutora, jak też o wydanie postanowienia, w którym Prezes URE określi warunki podjęcia i kontynuowania dostaw energii elektrycznej. W piśmie tym powód wskazał, że Dystrybutor bezprawnie korzysta z jego nieruchomości oraz wykonuje prace związane z posadowioną infrastrukturą elektroenergetyczną. Powód podniósł, że poinformował Dystrybutora, iż udostępni mu nieruchomość dopiero po ostatecznym uregulowaniu stanu prawnego i tym samym nie wpuszczał pracowników Dystrybutora na teren nieruchomości. W związku z tym prowadzane są przed Sądem Rejonowym w Elblągu dwa postępowania dotyczące ustanowienia służebności przesyłu, jedno z wniosku Dystrybutora, a drugie powoda. Zdaniem powoda Dystrybutor wielokrotnie podejmował „...próby zmuszenia mnie do nieodpłatnego udostępnienie moich nieruchomości w celu wykorzystania do różnych prac”. Powód wyjaśnił, iż „w wyniku mojego konsekwentnego niewpuszczania pracowników (...) S.A. i odmawiania podpisania przedstawianych mi niekorzystnych dla mnie propozycji zgód na wykonywanie przez (...) S.A. prac, przeprowadzono u mnie kontrolę, po której stwierdzono, że rzekomo kradłem prąd za pomocą jakiegoś urządzenia”. (dowód: wniosek z załącznikami k. 1- 61 akt adm.).

W piśmie z 4 września 2019 r. powód sprecyzował, iż żąda rozstrzygnięcia przez Prezesa URE sporu odnośnie nieuzasadnionego wstrzymania dostaw energii (dowód: pismo k. 64, 65 akt adm.).

W związku z tym Prezes URE, pismem z 16 września 2019 r., zawiadomił powoda i Dystrybutora o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie rozstrzygnięcia tego sporu oraz wezwał strony do przesłania wyjaśnień i dokumentów (dowód: zawiadomienie wraz z z.p.o. k. 67- 68 akt adm.).

Dystrybutor udzielił odpowiedzi w piśmie z 1 października 2019 r., do którego załączył szereg dokumentów (dowód: pismo z załącznikami k. 69- 102 akt adm.), a powód w piśmie z 2 października 2019 r. z załącznikami (dowód: pismo z załącznikami k. 104- 141 akt adm.).

Dystrybutor uzupełnił swoją odpowiedź pismem z 23 października 2019 r., przesyłając dodatkową dokumentację fotograficzną z kontroli, wskazując na nieprawidłowości będące potencjalnym źródłem zagrożenia pożarowego i porażeniowego w przypadku przywrócenia zasilania przez Dystrybutora (dowód: pismo z załącznikami k. 143- 149 akt adm.). Kolejne uzupełnienie swoich wyjaśnień Dystrybutor przedstawił w ramach pisma z 31 października 2019 r. (dowód: pismo z załącznikiem k. 150- 151 akt adm.).

Postanowieniem wydanym 5 listopada 2019 r. Prezes URE odmówił uwzględnienia wniosku powoda o wydanie postanowienia nakazującego Dystrybutorowi podjęcie i kontynuowanie dostaw energii elektrycznej do obiektu powoda (dowód: postanowienie k. 152- 153 akt adm.).

Jednocześnie pismem z 5 listopada 2019 r. powód i Dystrybutor zostali zawiadomieni o zakończeniu postępowania dowodowego (dowód: zawiadomienie wraz z z.p.o. k. 154- 154b akt adm.).

Powód po zapoznaniu się ze zgromadzonym materiałem dowodowym w dniu 25 listopada 2019 r. (dowód: oświadczenie k. 155 akt adm.) oraz 5 grudnia 2019 r. (dowód: oświadczenie k. 156 akt adm.) zgłosił uwagi w piśmie z 11 grudnia 2019 r., wskazując, że „...nigdy nie było żadnych zastrzeżeń co do stanu instalacji mojej nieruchomości. Zatem podnoszenie obecnie rzekomych zarzutów w piśmie z dnia 23 października 2019 r. co do stanu instalacji na mojej nieruchomości, jest jedynie nieudolną próbą usprawiedliwienia przez (...) SA nieuzasadnionego odmawiania mi podłączenia prądu". (dowód: pismo z załącznikami k. 157- 165 akt adm.).

20 grudnia 2019 r. Prezes URE wydał zaskarżoną Decyzję (dowód: Decyzja k. 167- 170 akt adm.).

W międzyczasie wyrokiem z 3 czerwca 2019 roku Sąd Rejonowy w Elblągu VIII Wydział Karny uznał powoda za winnego kradzieży energii elektrycznej. Na skutek apelacji powoda Sąd Okręgowy w Elblągu uchylił wyrok Sądu Rejonowego i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania (okoliczność niesporna).

Po ponownym rozpoznaniu sprawy, nieprawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Elblągu z 10 lipca 2020 r. (sygn. akt VIII K 1462/19) J. M. został uznany za winnego kradzieży energii elektrycznej w nieustalonym okresie, nie później niż do dnia 23 sierpnia 2018 r., na szkodę (...) S.A. w G., tj. za czyn kwalifikowany na podstawie art. 278 § 1 i 5 k.k., za co został skazany na karę grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych w wysokości 40 zł oraz zobowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej (...) S.A. (dowód: wyrok z uzasadnieniem k. 36- 43 akt sąd.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych w trakcie postępowania administracyjnego i sądowego, których autentyczność nie była podważana przez żadną ze stron postępowania.

Sąd oddalił wniosek powoda o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, który dokonałby oceny instalacji na obiekcie w celu stwierdzenia możliwości jej eksploatowania w sposób bezpieczny, ponieważ jak podniósł powód w piśmie procesowym z 14 października 2020 r., mimo, iż nie zgadzał się z twierdzeniami zainteresowanego w przedmiocie oceny stanu instalacji obiektu zostały przez niego usunięte wszelkie rzekome nieprawidłowości dotyczące tego stanu, podczas gdy obecna weryfikacja instalacji elektrycznej powoda byłaby nieprzydatna dla rozstrzygnięcia sprawy jako, że Sąd bada w niniejszej sprawie, czy zaszły podstawy do wstrzymania przez zainteresowanego dostaw energii elektrycznej do obiektu powoda na dzień 23 sierpnia 2018 r. ? Pozytywna odpowiedź na to pytanie pozwoli rozstrzygnąć również, czy wstrzymanie dostaw energii w tym dniu było uzasadnione, a tym samym czy Decyzja Prezesa URE jest prawidłowa. Z tej też przyczyny stan techniczny instalacji elektrycznej u powoda w chwili obecnej nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona Decyzja jest słuszna i ma oparcie w przepisach prawa a podnoszone przez powoda zarzuty nie są trafne, stąd nie mogą skutkować zmianą tej Decyzji.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 p.e. przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii może wstrzymać, z zastrzeżeniem art. 6c, dostarczanie paliw gazowych lub energii, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że nastąpiło nielegalne pobieranie paliw lub energii. Z kolei w myśl art. 6 ust. 4 p.e. przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, wstrzymuje dostarczanie paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że instalacja znajdująca się u odbiorcy stwarza bezpośrednie zagrożenie życia, zdrowia lub środowiska.

Jak stwierdził zaś Prezes URE w Decyzji w niniejszej sprawie zaistniały obydwie odrębne przesłanki z art. 6 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 p.e. uprawniające (...) S.A. do wstrzymania dostaw energii elektrycznej powodowi.

Zaznaczyć przy tym trzeba, że powód jedynie oponuje i neguje ustalenia będące podstawą zaskarżonej Decyzji, przeczy dokonaniu kradzieży energii elektrycznej oraz wypiera ujawnienie złego stanu instalacji elektrycznej w jego obiekcie, uznając, że zostały oparte na twierdzeniach zainteresowanego w tym zakresie, które są pokłosiem innego sporu jaki z nim toczy odnośnie uregulowania stanu prawnego infrastruktury elektroenergetycznej posadowionej na nieruchomości powoda oraz korzystania z jego nieruchomości przez Dystrybutora celem wykonywania prac na tej infrastrukturze i stanowią de facto próbę skłonienia go do odstąpienia od swoich roszczeń. Tymczasem powód nie przedstawia jakichkolwiek dowodów, które podważyłyby rzeczone ustalenia, co wymaga podkreślenia, poczynione na podstawie obszernego i wiarygodnego materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania administracyjnego w postaci protokołów kontroli oraz dokumentacji zdjęciowej.

Przede wszystkim należy podnieść, że nielegalny pobór energii w obiekcie powoda zlokalizowanym w miejscowości (...) został w pełni udokumentowany w protokole kontroli dokonanej w tym obiekcie bezpośrednio 23 sierpnia 2018 r. Kontrolujący, upoważnieni do przeprowadzenia kontroli przez Dystrybutora, naocznie stwierdzili pobór energii z częściowym pominięciem licznika i odwzorowali w protokole schemat przedstawiający nielegalny pobór energii. Opisując zaś sposób ujawnionego nielegalnego poboru energii kontrolujący podnieśli, iż: „Nielegalny pobór energii elektrycznej polegał na podłączaniu do zacisków wyjściowych zabezpieczeń przedlicznikowych 3-fazowych przewodów (...) poprzez krokodylki. Drugi koniec przewodów wetknięty był do zacisków wyjściowych zabezpieczeń zalicznikowych zasilających obiekty bazy. Bezpieczniki były wyjęte.” Ponadto w ww. protokole odnotowano, że stwierdzono „…obecność urządzenia przeznaczonego do kradzieży energii (przejęliśmy uchwyt do BM zakończony przedłużaczem).”, a następnie iż „Urządzenie do kradzieży i przewody zabezpieczono razem z obciętą kłódką…”. Sąd zważył, iż brak jest podstaw do poddawania w wątpliwość rzeczonych ustaleń kontroli i działań kontrolujących, zwłaszcza, że wykonywali oni swe czynności w obecności funkcjonariuszy Policji, co wskazano w protokole, a co potwierdził sam powód, podnosząc jednak, że funkcjonariusze Policji zjawili się na miejscu w związku z inną sprawą. Wprawdzie powód twierdzi, że nie było go podczas kontroli, ale z protokołu wynika, że odbiorca odmówił jego podpisu. Podobnie, jak zapisano w tym protokole „Odbiorca nie dopuszczał do pomieszczenia z licznikiem, twierdząc, że nie posiada klucza do kłódki. Kłódkę przecięto w obecności Policji.”, co przekonuje o obecności J. M. w obiekcie w toku kontroli. Dystrybutor podniósł też w piśmie z 1 października 2019 r., iż odbiorca w sposób bardzo agresywny wymusił opuszczenie posesji przez kontrolujących jeszcze w trakcie wypełniania przez nich protokołu kontroli, co wyjaśnia brak podpisu powoda na protokole.

Znaczące w tym kontekście jest, iż J. M. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Elblągu z 10 lipca 2020 r. o sygn. VIII K 1462/19 za ujawnioną wówczas kradzież energii elektrycznej w nieustalonym okresie, nie później niż do dnia 23 sierpnia 2018 r., jak wynika z uzasadnienia tego wyroku, na podstawie obszernego materiału dowodowego, w tym dokumentacji kontrolnej i zeznań kontrolujących przeprowadzających kontrolę u powoda 23 sierpnia 2018 r. Powód podniósł co prawda w piśmie z 14 października 2020 r., że wyrok ten jest nieprawomocny, ale należy zaznaczyć, iż jest to już drugi wyrok uznający go za winnego tego czynu, gdyż pierwszy wyrok skazujący z dnia 3 czerwca 2019 r. został uchylony.

W tym miejscu wskazać trzeba, że przesłankę uprawniającą przedsiębiorstwo energetyczne do wstrzymania dostaw energii na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 p.e. stanowi już tylko „nielegalne pobieranie energii” zdefiniowane w art. 3 pkt 18 p.e. jako pobieranie energii bez zawarcia umowy, z całkowitym albo częściowym pominięciem układu pomiarowo-rozliczeniowego lub poprzez ingerencję w ten układ mającą wpływ na zafałszowanie pomiarów dokonywanych przez układ pomiarowo-rozliczeniowy, co oznacza, że wystarczającym jest wyłącznie stwierdzenie w wyniku przeprowadzonej kontroli takiego nielegalnego poboru bez potrzeby udowodnienia winy konkretnej osobie. Pogląd taki wyraził też Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 9 kwietnia 2003 r. o sygn. I CKN 252/01 (Legalis) wskazując, iż „Pojęcie nielegalnego pobierania energii w rozumieniu art. 3 pkt 18 PrEnergU nie zawiera natomiast znamion odnoszących się do strony podmiotowej czynu, którą określa się jako winę w znaczeniu subiektywnym. To oznacza, że ustalenie nielegalnego pobierania energii w omawianym znaczeniu nie wymaga badania winy sprawcy.”

Tym samym wobec istnienia przekonującego materiału dowodzącego nielegalnego poboru energii w obiekcie powoda w miejscowości (...), zwłaszcza w postaci protokołu kontroli dokonanej w asyście Policji, Sąd przyjął, że przedsiębiorstwo energetyczne miało podstawę do wstrzymania dostawy energii powodowi na mocy art. 6 ust. 1 pkt 1 p.e.

Niezależnie od powyższego Sąd uznał również, że pomimo, iż w rzeczonym protokole skupiono się na kwestii nielegalnego poboru energii, to w trakcie kontroli sporządzono też dokumentację fotograficzną, która stanowi dowód innych nieprawidłowości urządzeń i instalacji elektrycznej w obiekcie powoda będących źródłem zagrożenia pożarowego i porażeniowego. Dystrybutor wymienił te nieprawidłowości w piśmie z 23 października 2019 r., bazując na rzeczonej dokumentacji. Wskazał, iż:

- instalacja w rozdzielnicach lokalnych jest wykonana w sposób prowizoryczny,

- fragmenty przewodów posiadają uszkodzoną izolację zabezpieczoną taśmą,

- przewody ułożone są w sposób nieuporządkowany i nie są zabezpieczone dodatkową izolacją na styku z elementami konstrukcyjnymi rozdzielnic,

- brak jest czytelności obwodów (występuje tzw. „pajęczyna”),

- kable nie są zabezpieczone rurami osłonowymi,

- w żeliwnej rozdzielnicy rolę dodatkowej izolacji pełnią materiały łatwopalne - kawałki kartonu,

- urządzenia nN są wyeksploatowane, o czym świadczą między innymi przegrzane styki robocze aparatów elektrycznych,

- przewody połączone są ze sobą poprzez niezamocowane na stałe kostki łączeniowe,

mimo, iż w świetle § 36 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r., w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (Dz. U. z 2007 r. Nr 93, poz. 623 ze zm.) w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu elektroenergetycznego oraz niezawodnej pracy tego systemu podmioty, których urządzenia lub instalacje są przyłączone do sieci utrzymują należące do nich sieci i wewnętrzne instalacje zasilające i odbiorcze w należytym stanie technicznym.

Sąd zważył, iż wobec tego, że nieprawidłowości te, wyliczone przez profesjonalny podmiot, są generalnie zauważalne na zdjęciach, a oczywistym jest, że w szczególności niepoprawne zabezpieczenia czy w ogóle ich brak stwarzają ryzyko pożarowe, a zapętlenie przewodów i ich uszkodzenie grozi porażeniem, istniały podstawy do wyłączenia dostaw energii do obiektu powoda wobec stanu umieszczonej w nim instalacji na podstawie art. 6 ust. 4 p.e. Odnosząc się zaś do kwestii sformułowania przedmiotowych wniosków dopiero w toku postępowania administracyjnego, co podnosił powód, Sąd stwierdził, iż okoliczność ta nie zmienia faktu, iż dany stan instalacji istniał w dacie kontroli, stąd uzasadnione było wstrzymanie dostaw na dzień 23 sierpnia 2018 r. także z tego powodu.

Biorąc pod uwagę powyższe konkluzje, iż Dystrybutor był uprawniony na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 p.e., a wręcz zobowiązany na mocy art. 6 ust. 4 p.e. do odcięcia dostaw energii elektrycznej do obiektu powoda w miejscowości (...) w dniu 23 sierpnia 2018 r., Sąd uznał, że zaskarżona Decyzja, wydana w oparciu o art. 8 ust. 1 p.e., stwierdzająca, że wstrzymanie dostaw w tym dniu do ww. obiektu było uzasadnione, jest prawidłowa.

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, oddalił wniesione przez powoda odwołanie na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Z uwagi na nieuwzględnienie odwołania, powoda należało uznać za stronę, która przegrała proces i zasądzić od niego na rzecz pozwanego oraz zainteresowanego zwrot kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 720,00 zł ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 265), a dodatkowo w przypadku zainteresowanego 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)