Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11/10/2021 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Kryńska-Mozolewska

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2021 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w trybie art. 148 (1) § k.p.c

sprawy z odwołania K. C. od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 19 marca 2021 r. znak WN- (...).1.597.2021

przeciwko: Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

zmienia zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że zalicza odwołującą K. C. do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.

Sygn. akt VI U 206/21

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 27 stycznia 2021 roku nr: (...) Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. zaliczył K. C. do osób niepełnosprawnych w stopniu lekkim o symbolu przyczyny (...) - do dnia 31 stycznia 2025 roku.

Orzeczeniem z dnia 19 marca 2021 roku nr: (...) Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. utrzymał w mocy orzeczenie z dnia 27 stycznia 2021 roku.

(orzeczenia PZON z dnia 27.01.2021 r. i WZON z dnia 19.03.2021 r. – akta WZON)

K. C. wniosła odwołanie od orzeczenia WZON żądając o zaliczenie jej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

(odwołanie – k. 1)

W odpowiedzi na odwołanie WZON wniósł o jego oddalenie.

(odpowiedź na odwołanie – k. 4-5)

Sąd ustalił, co następuje:

K. C. urodziła się (...) roku. Zamieszkuje z rodzicami i siostrą w jednym domu rodzinnym.

(ocena pedagogiczna – akta WZON)

Odwołująca się cierpi na cukrzycę typu 1. Jest leczona aktualnie insuliną NovoRapid. Jest po przeszkoleniu dietetycznym, zna wymienniki węglowodanowe i białkowo-tłuszczowe. Wie jak je stosować. Nie ma powikłań typowych dla tej jednostki chorobowej. Ma jednak nieprawidłowe wartości hormonów tarczycy, które mogą utrudniać w krótkiej perspektywie wyrównanie cukrzycy. Białkomocz może świadczyć u niej o uszkodzeniu nerek.

K. C. nie może podejmować pracy w zawodach w których jest ryzyko hipoglikemii np. kierowca zawodowy, praca na wysokości, głębokości, przy maszynach w ruchu. Istnieje konieczność zaopatrzenia odwołującej w sprzęt do podawania insuliny oraz zaopatrzenia we wkłucia do podawania insuliny (dreny). Nie istnieje konieczność stałej lub długotrwałej opieki osoby drugiej. Odwołująca jest niepełnosprawna z przyczyn diabetologicznych w stopniu umiarkowanym trwale.

(opinia biegłego diabetologa G. R. – k. 11-12v)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt WZON oraz opinii biegłego diabetologa. Opinia biegłego była spójna, została sporządzona po przeanalizowaniu dokumentacji medycznej oraz zbadaniu odwołującej. Odwołująca nie wnosiła do niej zastrzeżeń. Odnośnie uwag WZON do tejże opinii Sąd miał na względzie, że WZON nie składał wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej lub innego biegłego. Uwagi sprowadzały się tylko do kwestionowania oceny stanu zdrowia odwołującej, która w ocenie Sądu została prawidłowo dokonana przez biegłego.

Żadna ze stron nie wnosiła o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 – 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 ro rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych - do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne. Na uwagę zasługuje to, że między drugą a trzecią przesłanką umiarkowanego stopnia niepełnosprawności ustawodawca posłużył się alternatywą „lub", co oznacza w praktyce konieczność spełnienia, co najmniej dwóch z trzech wskazanych grup przesłanek definiujących umiarkowany stopień niepełnosprawności. Zawsze występować musi naruszenie sprawności organizmu i, dodatkowo, albo niezdolność do pracy (zdolność jedynie w warunkach pracy chronionej), albo konieczność pomocy w pełnieniu ról społecznych. Natomiast niezdolność do samodzielnej egzystencji oznacza naruszenie sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się i komunikację.

W tej sprawie zostały spełnione przesłanki do zaliczenia odwołującej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Odwołująca się jest niewątpliwie osobą o naruszonej sprawności organizmu. Nie jest sprawna tak jak osoba zdrowa, ponieważ cierpi na cukrzycę typu 1 wymagającą leczenia insuliną oraz stosowania odpowiedniej diety.

Odwołująca się jest osoba wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Konieczność udzielania pomocy, w tym również w pełnieniu ról społecznych, oznacza zależność osoby od otoczenia, polegającą na udzielaniu jej wsparcia w czynnościach samoobsługowych, w prowadzeniu gospodarstwa domowego, współdziałania w procesie leczenia, rehabilitacji, edukacji oraz w pełnieniu ról społecznych właściwych dla każdego człowieka, zależnych od wieku, płci, czynników społecznych i kulturowych. Natomiast konieczność opieki została zdefiniowana dla celów orzekania o niepełnosprawności i oznacza ona całkowitą zależność osoby od otoczenia, polegającą na pielęgnacji w zakresie higieny osobistej i karmienia lub w wykonywaniu czynności samoobsługowych, prowadzeniu gospodarstwa domowego oraz ułatwiania kontaktów ze środowiskiem.

Z opinii biegłego diabetologa wynika, że odwołują się jest niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym.

Do opinii odwołująca się nie wnosiła żadnych zarzutów.

Pozwany WZON w piśmie procesowym z dnia 30.08.2021 r wyraził pogląd, że stan naruszenia sprawności organizmu powoduje ograniczenia dające się kompensować przy pomocy pompy insulinowej, nie powoduje jednak konieczności zapewnienia częściowej ani czasowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych i zaspakajania podstawowych potrzeb życiowych były niezasadne. Pozwany nie składał żadnych wniosków dowodowych w zakresie uzupełnienia materiału dowodowego.

Odwołująca się jest osobą uznaną przez biegłego z zakresu diabetologii dr G. R. za osobę niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Biegły stwierdził, że naruszenie sprawności organizmu jest od momentu rozpoznania cukrzycy, a mianowicie od lipca 2021 r. Sąd nie miał zastrzeżeń do opinii biegłego. Nie budziła Sądu także metodologia sporządzania opinii. Biegły oparł się o całokształt materiału dowodowego, dokumentacji medycznej, jak również zbadał odwołującą się.

Resumując zasadnym jest zaliczenie odwołującej do osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym.

Mając na względzie powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...).