Sygn. akt III Cz 1085/13
Dnia 11 marca 2014 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy
w następującym składzie :
Przewodniczący-Sędzia: SO Magdalena Hupa-Dębska
Sędziowie: SO Aleksandra Janas
SO Andrzej Dyrda (spr.)
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 marca 2014 r. w Gliwicach sprawy z powództwa W. L. (L.)
przeciwko (...) T. P., R. (...) Spółka Jawna w Ś.
o zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji
na skutek zażalenia powoda
na rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 2 postanowienia Sądu Rejonowego
w Tarnowskich Górach
z dnia 15 kwietnia 2013 r., sygn. akt I C 778/11
postanawia:
1.zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zasądzić od pozwanej na
rzecz powoda kwotę (...) (trzy tysiące siedemnaście) złotych tytułem zwrotu
kosztów procesu;
2. zasądzić od pozwanej na rzecz powoda kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych
tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
SSO Andrzej Dyrda SSO Magdalena Hupa-Dębska SSO Aleksandra Janas
Sygn. akt III Cz 1085/13
Rozstrzygnięciem zawartym w punkcie 2 postanowienia Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 11 marca 2013r. Sąd ten zasądził od powoda W. L. na rzecz pozwanego (...), R. (...) spółki jawnej kwotę 2.417 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania w oparciu o art. 98 k.p.c.
Zażalenie na to postanowienie wniósł powód domagając się jego zmiany w ten sposób, aby zasądzić koszty postępowania od pozwanego na rzecz powoda oraz żądał zasądzenie od strony pozwanej kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Stosownie do regulacji prawnej z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Prawidłowe zastosowanie tej regulacji prawnej sprowadza się zatem do ustalenia strony wygrywającej i przegrywającej, na którą zostanie nałożony obowiązek.
W niniejszym postępowaniu powództwo zostało oddalone. Rozstrzygnięcie to, co do zasady, winno stawiać stronę powodową w roli strony przegrywającej. Niemniej jednak, rozstrzygając tą kwestię, w każdym przypadku należy uwzględniać zarówno przedmiot sprawy jak również przyczyny oddalenia powództwa.
Powód, pozwem wniesionym 14 listopada 2011r., domagał się zwolnienia zajętych ruchomości spod egzekucji, tj. samochodu S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), rok produkcji 1997r. oznaczonego w protokole zajęcia komorniczego z dnia 14 września 2011r. sporządzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Tarnowskich Górach M. Z. w sprawie o sygn. akt Km 8404/11 pod numerem 10.
Postanowieniem z 17 maja 2012r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Tarnowskich Górach M. Z. umorzył postępowanie egzekucyjne w stosunku do opisanej powyżej ruchomości. Niewątpliwie było to skutkiem wytoczenia powództwa, a także, udzielonego, w ramach niniejszego postępowania, zabezpieczenia.
Pozwany tymczasem podnosił, że powództwo zostało wytoczone przedwcześnie. Okoliczność tą należy uznać za bezpodstawną. Pozwany pomija bowiem, że wezwanie o zwolnienie spod egzekucji opisanej powyżej ruchomości zostało do niego wystosowane pismem datowanym na 11 października 2011r. (k. 70). Nie można również pominąć, że pełnomocnik dłużnika pismem doręczonym Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Tarnowskich Górach M. Z. w dniu 6 października 2011r., wskazał adresy właścicieli zajętych ruchomości. Nadto, co istotniejsze, przeciwko stwierdzeniu, że powództwo jest przedwczesne świadczy również treść art. 841 § 3 k.p.c., stanowiąca, że powództwo można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa, chyba że inny termin jest przewidziany w przepisach odrębnych.
Wskazane powyżej okoliczności czyniły zasadnym uznanie pozwanego jako strony przegrywającej i obciążenie go obowiązkiem poniesienia kosztów procesu zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c.
Wysokość i zakres tych kosztów, w przypadku strony reprezentowanej przez adwokata, reguluje art. 98 § 3 k.p.c. Zgodnie z nim, do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.
Koszty te, po stronie powoda, kształtowały się następująco: uiszczone koszty sądowe w postaci opłaty od pozwu w wysokości 600 zł ustalonej zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2010r. Nr 90, poz. 594 z późniejszymi zmianami), opłata za czynności adwokackie ustalona na podstawie § 4 ust. 1 i § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz.U. z 2013r. poz. 461) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa ustalona zgodnie z art. 1 ust. 2 w związku z art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2006r. Nr 225 poz. 1635 z późniejszymi zmianami) w kwocie 17 zł, gdyż, jak stwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 17 czerwca 2011r. (II UZ 15/11), uiszczenie opłaty skarbowej od dokumentu stwierdzającego ustanowienie pełnomocnika jest poniesieniem wydatku, który z obiektywnego punktu widzenia jest konieczny do realizacji praw strony w postępowaniu sądowym. Łącznie koszty te wyniosły 3.017 zł.
Z powołanych powyżej względów, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji, po myśli art. 386 § 1 w związku z art. 397 § 2 k.p.c., a o kosztach postępowania zażaleniowego po myśli art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c. i art. 397 § 2 k.p.c.
SSO Andrzej Dyrda SSO Magdalena Hupa - Dębska SSO Aleksandra Janas