Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 178/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

K. M.

art. 157 § 1 k.k. w zb. z art. 156 § 1 pkt 2 i § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 19 września 2020r. oskarżony przyjechał wraz z W. C., który był kierowcą, do swojego miejsca zamieszkania w P. z terenu działek, na którym wówczas przebywał. Jego celem było zabranie z mieszkania swoich rzeczy. Oskarżony znajdował się pod wpływem alkoholu. Po przyjeździe do miejsca zamieszkania pomiędzy oskarżonym a jego żoną doszło do awantury, oskarżony nie został wpuszczony do mieszkania. Udał się na parking położony przy ul. (...), na którym zaparkował samochód W. C.. Będąc na parkingu zauważył idącego przez parking T. C.. Żywił do ww. złość za to, że jego zdaniem pokrzywdzony miał mu w przeszłości uszkodzić pożyczony mu samochód i nie naprawić szkody. Zaczepił pokrzywdzonego słownie, a gdy ten zareagował, aby nie zwracać się do niego w taki sposób, nagle, w sposób nieoczekiwany dla pokrzywdzonego uderzył go co najmniej dwukrotnie w okolice głowy. Na skutek zadanych mu uderzeń pokrzywdzony upadł i uderzył częścią potyliczną o podłoże, tj. asfalt, którym jest pokryta powierzchnia parkingu. W wyniku działania oskarżonego T. C. doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia powłok miękkich twarzy z lewostronnym krwiakiem okularowym, stłuczenia okolicy potyliczej głowy z drobną raną tłuczoną i sińcem, złamania łuski kości potylicznej i piramidy kości skroniowej po stronie lewej z powstaniem ostrego krwiaka nadtwardówkowego, niewielkiego krwawienia podtwardówkowego i podpajęczynówkowego oraz niewielkich ognisk stłuczenia tkanki mózgowej, przy czym obrażenia mózgowia w postaci krwiaka nadtwardówkowego stanowiło ciężki uszczerbek na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu.

Zeznania świadka W. C.

127v.

321-322

Zeznania świadka T. C.

71v.

315-316v.

Zeznania świadka B. G.

26-27

320-321

Wyjaśnienia oskarżonego

34

44

57

313v.-314

P.. oględzin

(...) poglądowe

19-20

79-80

131-132

140-141

20a-20c

81-85

134-136

142-145

Dokumentacja medyczna

75-78

113

114

387

Opinie sądowo – medyczne

148-156

388-393

412-414

441-446

498v.-502

Oskarżony nie cierpi na chorobę psychiczną, niedorozwój umysłowy czy inne zaburzenia psychiczne. T. criminis miał on zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Opinia sądowo– psych.

311-312

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

K. M.

art. 157 § 1 k.k. w zb. z art. 156 § 1 pkt 2 i § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Działanie oskarżonego z winy umyślnej z zamiarem co najmniej ewentualnym spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu

Wyjaśnienia oskarżonego

34

44

57

313v.-314

Opinie biegłych z zakresu medycyny sądowej

148-156

388-393

412-414

441-446

498v.-502

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Zeznania świadka W. C. złożone w toku postępowania przygotowawczego

Jest to jedyny bezpośredni świadek zdarzenia. Sąd nie dopatrzył się żadnych powodów, dla których miałby on wówczas zeznawać nieprawdę, zwłaszcza, że jest to kolega oskarżonego, a słuchany był krótko po zdarzeniu. W swoich zeznaniach złożonych w toku postępowania przygotowawczego opisał on działanie oskarżonego, tj. fakt dwukrotnego uderzenia pokrzywdzonego i w konsekwencji upadek pokrzywdzonego do tyłu i uderzenie tyłem głowy w nawierzchnię parkingu. Jedyne wątpliwości może budzić w świetle opinii biegłych z zakresu medycyny sądowej przedstawiony przez świadka mechanizm działania oskarżonego polegający na dwukrotnym uderzeniu pokrzywdzonego otwartą ręką, ale zdaniem Sądu może na to mieć wpływ fakt, że świadek obserwował zdarzenie z pewnej odległości siedząc w samochodzie, a zdarzenie miało charakter nagły, a zatem miał ograniczone możliwości obserwacyjne.

1.

Zeznania świadka B. G.

Sąd uznał te zeznania za w pełni wiarygodne, są one logiczne, świadek to osoba obca dla oskarżonego. Sąd nie dopatrzył się żadnych powodów, dla których miałaby ona składać zeznania niepolegające na prawdzie.

1.

Wyjaśnienia oskarżonego

Sąd uznał je za wiarygodne w zakresie, w jakim oskarżony nie kwestionuje, że to na skutek jego działania pokrzywdzony doznał stwierdzonych u niego obrażeń ciała

1.

Opinie sądowo - lekarskie

W przedmiotowej sprawie opinię wydawało 3 biegłych z zakresu medycyny sądowej: M. H., P. E. i B. Z..

Sąd uznał wszystkie te opinie za wiarygodne w zakresie rodzaju obrażeń, jakich doznał pokrzywdzony T. C. jak i mechanizmu ich powstawania. Wszystkie te opinie są w tym zakresie zbieżne w swojej treści. Nie wykazują one błędów natury merytorycznej, uwzględniają materiał dowodowy oraz zostały sporządzone z wykorzystaniem wiedzy specjalistycznej.

Wszyscy trzej biegli wskazali na powstanie u pokrzywdzonego obrażeń ciała m. in. w postaci złamania kości potylicznej po stronie lewej i lewej piramidy kości skroniowej oraz powstania krwiaka nadtwardówkowego. Zdaniem wszystkich biegłych obrażenia ciała stwierdzone u pokrzywdzonego powstały na skutek zadania pokrzywdzonemu uderzenia narzędziem twardym, tępokrawędzistym, do jakich zalicza się ludzką dłoń, w konsekwencji których oskarżony upadł z własnej wysokości uderzając częścią potyliczną o twarde podłoże, co skutkowało powstaniem u niego wyżej wymiennych obrażeń w obrębie głowy. Biegli zgodnie stwierdzili, iż stwierdzone u pokrzywdzonego stłuczenie płatów czołowych było typowym następstwem bezpośredniego urazu godzącego w okolicę potyliczną powstałym w mechanizmie przeciwuderzenia. Biegły P. E. zmienił przy tym swoją pisemną opinię na rozprawie, gdzie po dodatkowym zapoznaniu się z materiałem poglądowym stwierdził, że raczej nie jest możliwe spowodowanie powstałych u pokrzywdzonego obrażeń w okolicy oczodołu poprzez zadania uderzenia otwartą ręką.

Jedyna różnica w treści opinii sporządzonych przez biegłych jest taka, że wg biegłych M. H. i B. Z. powstałe u pokrzywdzonego obrażenia ciała należy zakwalifikować jako chorobę realnie zagrażającą życiu z uwagi na powstanie krwiaka nadtwardówkowego. Natomiast zdaniem biegłego P. E. dokumentacja medyczna pozwala na przyjęcie, iż pokrzywdzony doznał obrażeń ciała naruszających prawidłowe funkcjonowanie organizmu na okres przekraczający 7 dni, a stwierdzony u pokrzywdzonego krwiak nadtwardówkowy można kwalifikować jako chorobę zazwyczaj zagrażającą życiu.

Treść opinii uzupełniających złożonych przez biegłych B. Z. i P. E. przed Sądem wskazuje, iż biegli w identyczny sposób oceniają charakter tego obrażenia, natomiast posługują się inną metodyką w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Stwierdzić zatem należy, że ustalenie, jak konkretne uszkodzenie ciała (rozstrój zdrowia) należy kwalifikować, ma charakter prawny, a tym samym kwestia ta należy do sądu a nie do biegłych, co zresztą wielokrotnie podnoszono w orzecznictwie (v: również wyrok SN z 31.03.1978r. V KRN 42/78 OSNPG 12/78 poz. 141)

1.

Opinia sądowo – psychiatryczna

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zawartych w niej wniosków. Sporządzona została zgodnie w wymogami opiniowania sądowego i wykorzystaniem wiedzy specjalistycznej

1.

Protokoły oględzin i materiały poglądowe

Dokumenty urzędowe sporządzone przez uprawnione podmioty w ramach ich kompetencji w oparciu o właściwe przepisy ustawy, niekwestionowane przez strony.

1.

Dokumentacja medyczna

Dokumentacja urzędowa wytworzona przez uprawnione podmioty – brak podstaw do zakwestionowania jej zapisów.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

Wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia te w zakresie, w jakim oskarżony przedstawia mechanizm, w wyniku którego doszło do obrażeń ciała, są sprzeczne z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności z wnioskami płynącymi z treści opinii sporządzonych przez biegłych z zakresu medycyny sądowej, a tym, samym nie zasługują na wiarę. W ocenie Sądu mogą one stanowić przyjętą przez oskarżoną linię obrony mającą prowadzić do pomniejszenia zakresu jego odpowiedzialności karnej, jak również mogą wynikać z faktu, że oskarżony znajdował się pod wpływem alkoholu, był zdenerwowany, zdarzenie miało nagły przebieg, stąd może on mieć problemy z prawidłowym jego odtworzeniem.

1.

Częściowo zeznania świadka W. C. złożone w trakcie rozprawy

W trakcie rozprawy świadek przedstawił przebieg zdarzenia w sposób podobny do wersji przedstawionej przez oskarżonego. Zdaniem Sądu może to wynikać z faktu, że świadek jako kolega oskarżonego chciał wzmocnić przyjętą przez oskarżonego linię obrony. Ta część zeznań pozostaje w sprzeczności w innym materiałem dowodowym, w szczególności wnioskami płynącymi z opinii biegłych lekarzy z zakresu medycyny sądowej. Świadek finalnie potwierdził treść swoich zeznań z postępowania przygotowawczego co do przebiegu zdarzenia, które to zeznania Sąd uznał za wiarygodne z przyczyn omówionych już powyżej.

1.

Zeznania świadków C. C., J. K., M. W.

Z uwagi na treść nie mają żadnego znaczenia dla rozpoznania sprawy, bowiem świadkowie nie znają przebiegu zdarzeń.

1.

Zeznania świadka N. F.

Świadek nie widziała przebiegu zdarzenia, zna go jedynie z relacji osób trzecich, w tym oskarżonego. Jako osoba pozostająca w relacji emocjonalnej z oskarżonym jest zainteresowana korzystnym dla niego rozstrzygnięciem sprawy, co może się przekładać na treść jej zeznań.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

K. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony przyznał się do zadania uderzeń pokrzywdzonemu, ale nie z zamiarem, aby zrobić mu krzywdę. Węzłowym problemem w przedmiotowej sprawie było zatem ustalenie, z jakim zamiarem działał oskarżony, a w szczególności, czy działał on – jak to zarzuca prokurator w akcie oskarżenia – z zamiarem co najmniej ewentualnym spowodowania u pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu.

Przechodząc do kwalifikacji prawnej w pierwszym rzędzie stwierdzić należy, iż w ocenie Sądu powstałe u pokrzywdzonego obrażenia ciała wyczerpują znamiona choroby realnie zagrażającej życiu.

U pokrzywdzonego zdiagnozowano krwiaka nadtwardówkowego i z uwagi na jego stan podjęto decyzję o natychmiastowej operacji z pominięciem powtórzenia badań obrazowych. Żaden z biegłych opiniujących w sprawie nie miał wątpliwości, że takie działania lekarzy były zasadne i że bez przeprowadzonej operacji pokrzywdzony mógłby umrzeć. Objętość ewakuowanego operacyjnie krwiaka wskazuje, że był on znacznych rozmiarów.

Cechą charakterystyczną dla tego typu krwiaków jest to, że uciskają one na mózg, w konsekwencji czego dochodzi do pojawienia się i narastania poważnych objawów klinicznych, utraty przytomności, głębokiej śpiączki i finalnie zgonu. Krwiak ten jest bardzo niebezpieczny z uwagi na szybkość jego ewaluacji, co prowadzi do szybkiego wzrostu ciasnoty śródczaszkowej. Odpowiednio wcześnie podjęte leczenie operacyjne pozwala na wyleczenie krwiaka bez niekorzystnych następstw, ale jednocześnie śmiertelność w tej chorobie wynosi od 5 do 30 % u chorych leczonych oraz prawie 100 % u chorych nieleczonych. Jednocześnie usunięcie krwiaka nie jest równoznaczne z pełnym powrotem do zdrowia, chory może pozostać niepełnosprawny bądź wymagać długotrwałej rehabilitacji (v: T. Marcinkowski „Medycyna sądowa dla prawników” wyd. PW „Ars Boni et aequi” Poznań 2000, dr n. med. D. Włoch – Kopeć „Krwiak nadtwardówkowy” medycynapraktyczna.pl, M. Karwacka, M. Siemiński, W. Nyka „Krwiak nad- i podtwardówkowy” Via Medica Journals journals.viamedica.pl).

Stąd też zdaniem Sądu prawidłowe jest przyjęcie, iż w przedmiotowej sprawie pokrzywdzony doznał obrażeń ciała, które stanowiły chorobę realnie zagrażającą jego życiu.

Jak to przyjęto i w doktrynie i w orzecznictwie, w tym Sądu Najwyższego (v: wyrok z dnia 17 maja 1972 roku III KR 64/72 OSNKW 1972 z. 10 poz. 159, wyrok z dnia 6 kwietnia 1984 roku III Kr 322/83 OSNPG nr 8 – 9/84 poz. 80), decydującym kryterium prawidłowości kwalifikacji prawnej czynu nie jest wyłącznie skutek czynu, ale również zamiar sprawcy czynu, który to zamiar sąd ocenia na podstawie faktów wynikających z przewodu sądowego.

O zamiarze sprawcy świadczy całokształt tak podmiotowych jak i przedmiotowych okoliczności. Dopiero na podstawie wszystkich okoliczności dotyczących danego wypadku i osoby sprawcy możliwe jest odtworzenie rzeczywistych przeżyć sprawcy i ustalenie, do czego zmierzał, czego chciał , względnie – postępując w określony sposób – co przewidywał i na co się godził (v: wyrok SN z 12 maja 1976 roku V KR 20/76 „Gazeta Prawnicza” nr 23/76).

Zamiar sprawcy można i należy ustalać na podstawie działania przestępnego sprawcy, rodzaju użytych w ramach tego działania niebezpiecznych narzędzi, ilości oraz siły ciosów zadawanych nimi osobie pokrzywdzonej, a także według tego, w jakie części ciała ofiary narzędziami tymi godzono (tak m. in. wyrok SN z dnia 17 grudnia 1990 roku II 94/90 OSP nr 1/92 poz. 13).

Należy zauważyć, że dla przyjęcia zamiaru sprawcy nie są wystarczające tylko przesłanki przedmiotowe, do których w przedmiotowej sprawie należało zadanie ciosów w ważną dla organizmu człowieka część ciała jaką jest głowa, ale niezbędne jest również rozważenie przesłanek natury podmiotowej, tj. tła i powodów zajścia, pobudek działania oskarżonego, jego stosunku do pokrzywdzonego, osobowości i charakteru, jego dotychczasowego trybu życia, zachowania się przed i po popełnieniu czynów oraz innych okoliczności, z których niezbicie wynikałoby, że oskarżony chcąc spowodować uszkodzenia ciała, swoją zgodę stanowiącą realny proces psychiczny towarzyszący czynowi, obejmował tak wyjątkowo ciężkie skutki, jakim jest choroba realnie zagrażająca życiu. Jest rzeczą oczywistą, że jakichkolwiek wątpliwości, które w tym zakresie pojawiają się, a których w toku postępowania nie udaje się usunąć, nie wolno rozstrzygać na niekorzyść oskarżonego ( v: również wyrok SN z dnia 21.01.1985 r., sygn. Akt I KR 320/84, OSNPG nr 2/1986, wyrok SA w Warszawie z dnia 14.05. 2002 r., sygn. akt II AKa 141/02 OSA 2002/11/79, wyrok SA w Białymstoku z dnia 12.10.2006 r., sygn. akt II AKa 182/06 niepublikowany ).

W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie nie zostało bez wątpliwości wykazane i tym samym udowodnione, że oskarżony działał co najmniej w zamiarze ewentualnym spowodowania u pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a zatem, że godził się w całości na wystąpienie aż tak poważnych konsekwencji.

W wypadku, gdy oskarżony nie przyznał się do stawianego mu czynu jego zamiar, który jest procesem myślowym, ustalić należy na podstawie okoliczności wiążących się ze sposobem działania, o którym mowa była wyżej.

Niewątpliwie w sprawie występuje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy zadaniem pokrzywdzonemu przez oskarżonego uderzeń, a wszystkimi powstałymi u pokrzywdzonego obrażeniami ciała.

O ile jednak zasadne jest przyjęcie, że K. M. uderzył T. C. umyślnie i godził się przy tym na spowodowanie u pokrzywdzonego naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na czas powyżej 7 dni poprzez spowodowanie u niego złamań kości, wylewów krwi czy zasinień, albowiem są to naturalne i powszechne konsekwencje takiego działania, o tyle nie zostało udowodnione, że taką zgodą po stronie oskarżonego był objęty dalszy skutek w postaci powstania krwiaka nadtwardówkowego czyli choroby realnie zagrażającej życiu. Prawdopodobieństwo wystąpienia tego skutku nie było bowiem na tyle wysokie, aby mówić o godzeniu się na niego. Podkreślić trzeba, że oskarżony nie używał w czasie zdarzenia żadnych przedmiotów – np. cegły, kamienia czy butelki. Nie trenował boksu czy sportów walki, które pozwalałyby mu na dokładne kontrolowanie siły i miejsca ciosów. Zadał pokrzywdzonemu jedynie uderzenia nieuzbrojoną dłonią.

O ile zatem jeszcze mógł przewidzieć, że na skutek niespodziewanie zadanego uderzenia osoba uderzona może się przewrócić i doznać w związku z tym urazów związanych z upadkiem typu stłuczenia, zasinienia, złamania, skręcenia, to trudno jednocześnie przyjąć, że oznaczało to również godzenie się na powstanie skutku w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

Jak wynika i z zasad doświadczenia życiowego i z opinii sporządzonych przez biegłych lekarzy specjalistów medycyny sądowej takie następstwo zdarza się bardzo rzadko. Miejsce, w którym doszło do zdarzenia, to parking o asfaltowej zużytej nawierzchni, ale bez znajdujących się tam przedmiotów o ostrych krawędziach typu kamienie, krawężniki, donice i.t.p., których obecność mogłaby przemawiać za możliwością przewidywania wystąpienia tak ciężkiego skutku będącego wynikiem upadku.

Zachowanie podjęte przez oskarżonego było działaniem podjętym z zamiarem nagłym i niewątpliwie miało ono związek z faktem, iż był on zdenerwowany awanturą z żoną i niewpuszczeniem go do mieszkania, a na widok pokrzywdzonego, do którego żywił pretensje związane z pożyczeniem mu auta w przeszłości i jego uszkodzeniem, o które obwiniał pokrzywdzonego, jego złość się spotęgowała.

Należy jednak przy tym podkreślić, że oskarżony miał możliwość zrealizowania zamiaru spowodowania u pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, gdyby taki zamiar posiadał. Oskarżony dysponował bowiem przewagą fizyczną, działał z zaskoczenia. Warunki fizyczne oskarżonego w połączeniu z okolicznościami, w jakich doszło zdarzenia (praktycznie pusty parking) pozwało ma na dalsze zadawanie ofierze ciosów, kopnięć, które skutkowałyby powstaniem choroby realnie zagrażającej życiu. Tymczasem uderzenia zadane przez oskarżonego nie były szczególnie silne: spowodowały co prawda upadek pokrzywdzonego, ale do ich zadania nie było konieczne użycie jakiejś szczególnie dużej siły, wystarczyła siła średnia. Z dużą dozą prawdopodobieństwa można przyjąć założenie, że gdyby działanie oskarżonego nie było aż tak nagłe, to pokrzywdzony miałby możliwość przygotowania się na uderzenie i przyjęcie postawy, w której mógłby zachować równowagę.

Podkreślenia wymaga też fakt, że oskarżony po zadaniu pokrzywdzonemu uderzenia, które skutkowało przewróceniem się pokrzywdzonego, zaprzestał dalszego działania. Gdyby zamiarem oskarżonego było spowodowanie u pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, to mógłby on zamiar ten bez przeszkód zrealizować – pokrzywdzony nie bronił się, był zamroczony.

W toku procesu nie potwierdzone zostało, aby pokrzywdzony w czasie zajścia został kopnięty. Biegli z zakresu medycyny sądowej zgodnie stwierdzili, że nie można tego stwierdzić na podstawie obrażeń ciała, a krwiak okolicy obojczykowej może być wynikiem zabiegów medycznych przeprowadzonych w szpitalu.

Brak jest zatem w ustalonym stanie faktycznym – sposobie działania oskarżonego, wystarczających podstaw do przyjęcia z całą stanowczością i pełną odpowiedzialnością możliwości, iż oskarżony działał w zamiarze spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowi T. C. albo co najmniej na wystąpienie takiego skutku się godził.

Niezależnie od powyższych ustaleń nie można pomijać, że oskarżony działał z zaskoczenia, co uniemożliwiło podjęcie jakiejkolwiek próby obrony przez ofiarę. Miał przy tym przewagę fizyczną nad pokrzywdzonym – obaj są podobnego wzrostu, ale oskarżony jest mocnej budowy ciała w zestawieniu z drobnej budowy ciała pokrzywdzonym.

Oskarżony uderzył nagle i z użyciem takiej siły pokrzywdzonego, że spowodowało to jego upadek i w konsekwencji złamania kości. W tej sytuacji uznać należy, że sprawca liczył się ze spowodowaniem powstałych obrażeń, za wyjątkiem ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, za jaką należy uznać powstanie krwiaka nadtwardówkowego.

Jak już wyżej wskazano - nie każdy tego typu uraz powoduje, że u ofiary dojdzie do wytworzenia się krwiaka nadtwardówkowego, a co za tym idzie – choroby realnie zagrażającej życiu. Takie następstwa zdarzają się rzadko.

Zadając uderzenia w taki sposób oskarżony zatem powinien był i mógł przewidzieć powstanie skutku w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, ale ustalone okoliczności wskazują, że go nie przewidywał - czyli ten konkretny skutek objęty był z jego strony nieumyślnością (art. 9 § 2 k.k.). Podzielić trzeba zgodne stanowisko doktryny i orzecznictwa, że nie można tylko domniemywać zgody sprawcy na powstały skutek.

Naruszenie reguł ostrożności dotyczących postępowania z drugim człowiekiem jest tu oczywiste, gdyż nie uderza się niczego nie spodziewającej się osoby z zaskoczenia w głowę. Zaznaczyć należy, że obiektywna przewidywalność skutku jest elementem właściwym zarówno dla umyślności, jak i nieumyślności, albowiem warunkuje możliwość przypisania przestępstwa (vide odnośnie zamiaru ewentualnego oraz świadomej i nieświadomej nieumyślności np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 03.07.2019 r. sygn. IV KK 143/18, LEX nr 2692099; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04.12.2018 r. sygn. II KK 104/18 LEX nr 2586256; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 09.10.2018 r. sygn. II KK 552/18 LEX nr 2561609 oraz M. Budyn-Kulik, Komentarz do art. 9 kk teza 19, LEX 2019; J. Lachowski, Komentarz do art. 9 kk tezy 8-17, Lex 2018).

W ocenie Sądu okoliczności przedmiotowej sprawie pozwalają na przyjęcie, że oskarżony godząc się na spowodowanie naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na okres powyżej 7 dni uderzył co najmniej dwukrotnie pokrzywdzonego T. C. w okolice głowy, czym spowodował upadek pokrzywdzonego na twarde podłoże i doprowadził do powstania u niego obrażeń ciała w postaci stłuczenia powłok miękkich twarzy z lewostronnym krwiakiem okularowym, stłuczenia okolicy potyliczej głowy z drobną raną tłuczoną i sińcem, złamania łuski kości potylicznej i piramidy kości skroniowej po stronie lewej z powstaniem ostrego krwiaka nadtwardówkowego, niewielkiego krwawienia podtwardówkowego i podpajęczynówkowego oraz niewielkich ognisk stłuczenia tkanki mózgowej, skutkiem czego pokrzywdzony doznał ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu, który to skutek oskarżony powinien i mógł przewidzieć. Wyczerpuje to ustawowe znamiona przestępstwa z art. 157 § 1 k.k. w zakresie działania umyślnego, a nadto znamiona czynu z art. 156 § 1 pkt 2 i § 2 k.k. – co do nieumyślnego dalszego skutku w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

Kwalifikacja taka oddaje w pełni charakter działania oskarżonego (v: również podobnie wyrok SA w Warszawie z dnia 13.11.2019 r sygn. akt II AKa 160/19 portal orzeczeń sądowych SA w Warszawie)

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. M.

I

I

Wymierzając oskarżonemu kary Sąd jako okoliczności obciążające uwzględnił:

- stopień społecznej szkodliwości przestępstwa popełnionego przez oskarżonego, wyrażający się w dużym natężeniu złej woli u oskarżonego, w charakterze dobra prawnego naruszonego przestępstwami ( zdrowie ludzkie), w charakterze obrażeń ciała, jakich doznał pokrzywdzony w wyniku działania oskarżonego, w sposobie działania oskarżonego, w motywacji oskarżonego, który działał nagle z błahego powodu w miejscu publicznym niejako odreagowując złość;

- nagminność występowania tego typu przestępstw na terenie tutejszego Sądu i całego kraju;

Jako okoliczności łagodzące przy wymiarze kary Sąd uwzględnił :

- fakt niekaralności oskarżonego (k. 99, k. 432);

- pozytywną opinię środowiskową o oskarżonym (k. 231-233) oraz opinię za okres tymczasowego aresztowania (k. 294, k. 456-459);

- częściowe przyznanie się oskarżonego do winy;

- wyrażone przez oskarżonego żal i skruchę;

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego, do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego przestępstwa i winna spełnić swoje cele w zakresie prewencji tak szczególnej jak i prewencji ogólnej, co ma szczególne znaczenie w przedmiotowej sprawie ze względu na charakter przestępstwa, które popełnił oskarżony.

Nadto kara taka w przekonaniu Sądu w sposób prawidłowy wpłynie na postawę oskarżonego, wdrażając go do przestrzegania porządku prawnego, wzbudzi w nim wolę współdziałania w kształtowaniu społecznie pożądanych postaw oraz poczucia odpowiedzialności za swoje czyny.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

II

I

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz nawiązkę w kwocie 15.000 zł

Niewątpliwym jest, że pokrzywdzony doznał poważnego uszczerbku na zdrowiu i cierpienia z tego powodu. Zasądzając nawiązkę Sąd miał na uwadze, że dla wykładni pojęcia „zadośćuczynienie” miarodajne są przepisy prawa cywilnego, a zwłaszcza art. 445 § 2 k.p.c., z którego wynika, że zadośćuczynienie powinno być odpowiednie, suma odpowiednia to zaś taka, która co najmniej równoważy przeżycia związane z doznaną szkodą niematerialną. Sąd napotkał trudności w oszacowaniu dokładnej kwoty zadośćuczynienia należnego pokrzywdzonemu, albowiem ustalenie tej kwoty wymagałoby przeprowadzenia szeregu innych dowodów, a sam pokrzywdzony nie był w stanie tej kwoty skonkretyzować wskazując jedynie, że proponowane przez oskarżonego 5.000 zł to jest za niska kwota. Stąd też Sąd biorąc pod uwagę charakter obrażeń ciała, jakich pokrzywdzony doznał, zasądził na jego rzecz nawiązkę w kwocie 15.000 zł, co nie stoi na przeszkodzie, aby pokrzywdzony dochodził swoich ew. dalszych roszczeń w drodze postępowania cywilnego.

III

I

Zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od momentu zatrzymania, tj. od dnia 19 września 2020 roku godzina 21.45

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Z uwagi na sytuację materialną oskarżonego (obecnie nie pracuje, ma na utrzymaniu wielodzietną rodzinę) zwolniono go od opłat i kosztów sądowych

1.1Podpis