Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

O., dnia 25 marca 2021r.

Sąd Rejonowy (...) IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Grażyna Giżewska-Rozmus

po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2021r. (...) na posiedzeniu niejawnym ( art. 148 (1) kpc)

sprawy z powództwa A. H. (1)

przeciwko (...) w O.

o wynagrodzenie

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 675 (sześćset siedemdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSR Grażyna Giżewska-Rozmus

Sygn. Akt IV P 283/20

UZASADNIENIE

Powód A. H. (1) w pozwie skierowanym przeciwko (...) w O. wniósł o zasądzenie na jego rzecz:

- kwoty 2608,38 złotych tytułem tzw. 13 pensji za 2017r. (dofinansowanie z ZFŚS ) od wynagrodzenia nie wypłaconego w wysokości 30 686,83 zł z tytułu odprawy, o której mowa w art. 170 ust. 4 przepisów ustawy wprowadzającej ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej w zw. z art. 159 pkt 2 w zw. z art. 163 uSC przysługującej pracownikom, których stosunki pracy wygasły z dniem 31 sierpnia 2017 roku;

-kwoty 533,90 złotych tytułem odsetek za opóźnienie liczonych od kwoty 2608,38 złotych za okres od dnia 01 września 2017 roku do dnia 31 sierpnia 2020 roku

oraz o zasądzenie odsetek ustawowych od kwoty określonej w pkt 1 i 2 tj. kwoty 2608,38 złotych i 533,90 złotych z tytułu opóźnienia od dnia 31 sierpnia 2020 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż ustawodawca dla pracowników, o których mowa w art. 170 ust 1 przepisów ustawy wprowadzającej ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej określił w art. 170 ust 4 ustawy świadczenie odpowiednio w związku z likwidacją urzędu albo zniesieniem jednostki organizacyjnej w rozumienieniu ustawy uchylanej w art. 159 pkt 3 pKAS tj. USC. Pozwany wypłacił powodowi odprawę w wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia na podstawie art. 8 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w kwocie 9.589,54 złotych brutto oraz zasądzone wyrokami w sprawach o sygn. Akt(...) (...), (...) kwoty odprawy w wysokości po 100 złotych brutto oraz w sprawach o sygn. akt (...) (...)i (...) kwot po 8.000 złotych. Ponad to powód wystąpił o wypłatę kwoty 8000 zł i 6486,53 zł.

Pismem z dnia 29.12.2020r. powód wniósł o zasądzenie kwoty 1385,69 zł.

Pozwana (...) w O. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano przede wszystkim, iż do dnia 31.08.2020 roku pozwana łącznie wypłaciła powodowi z tytułu odprawy kwotę 25.789,54 złotych, który to fakt powód przyznał. Strona pozwana zaakcentowała, iż powód łącznej wysokości dochodzonej odprawy określonej na kwotę 30 686,83 zł nie wywodzi z treści przepisów w art. 170 ust. 4 przepisów ustawy wprowadzającej ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej w zw. z art. 159 pkt 2 w zw. z art. 163 uSC, lecz z treści zaświadczenia z dnia 09 listopada 2019 roku, zgodnie z którym strona pozwana określiła wysokość trzymiesięcznego wynagrodzenia powoda oraz odrębnie- wysokość odprawy, jaka należałaby się powodowi zgodnie z treścią art. 163 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o służbie celnej, którą były pracodawca określił na 540% miesięcznego wynagrodzenia powoda wynoszącą 25.891,76 złotych. W świetle przytoczonych argumentów, w ocenie pozwanej, powód może dochodzić ewentualnej różnicy pomiędzy dotychczas wypłaconą kwotą 25.789,54 złotych, a kwotą 25.891,76 złotych, tj. 102,22 złote. Pozwany wskazał, że w dodatkowym wynagrodzeniu rocznym pracowników jednostek sfery budżetowej nie uwzględnia się należności z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej. Wskazano , że przyznawane na podstawie ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych świadczenia nie mieszczą się w pojęciu stałych i periodycznych składników wynagrodzenia w rozumieniu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.

Sąd ustalił, co następuje

A. H. (1) był zatrudniony w (...) w O., następnie w (...) w O.. Powód z wykształcenia jest prawnikiem i radcą prawnym. W ramach swoich obowiązków służbowych sporządzał decyzje, postanowienia, odpowiedzi na skargi na decyzję, wnioski o wniesienie skargi kasacyjnej, odpowiedzi na skargi kasacyjne.

(bezsporne)

W maju 2017 roku poszczególnym pracownikom I. Administracji Skarbowej w O. przedkładano propozycje określające nowe warunki zatrudnienia w (...) w O..

W dniu 17 maja 2017 roku powód otrzymał pismo z którego wynikało, iż będzie świadczył pracę w (...) w O., (...)- (...) (...) C.-Skarbowym w O.. W dziale postępowania podatkowego I. (...)w O., (...)- (...) (...) C. (...) w O. pełnił obowiązki orzecznika od dnia 27 marca 2017 roku do 30 czerwca 2017 roku.

W związku z tym, iż do 30 maja 2017 roku pozwany nie zaproponował powodowi żadnego stanowiska pracy ze wskazaniem wysokości i sposobu ustalenia wynagrodzenia, powód w dniu 31 maja 2017 roku złożył stosowne oświadczenie o przyjęciu zatrudnienia w (...) w O., (...)- (...) (...) C. (...) w O., będąc przekonanym, iż pismo z dnia 17 maja 2017 roku stanowiło propozycję nowych warunków pracy.

W dniu 03 lipca 2017 roku A. H. (1) otrzymał od Dyrektora I. (...)w O. pismo o nieprzedstawieniu propozycji pracy w (...) oraz informację, iż pismo z 17 maja 2017 roku nie stanowiło propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia, a stosunek pracy powoda wygaśnie z dniem 31 sierpnia 2017 roku.

(bezsporne, akta osobowe; nadto : zaświadczenia - k. 15-16)

Wyrokami w sprawach o sygn. akt (...) z dnia 20 marca 2018 roku oraz w sprawie o sygn. akt (...) z dnia 18 kwietnia 2019 roku Sąd Rejonowy (...)zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwoty po 100 złotych tytułem części odprawy. Natomiast wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2020 roku w sprawie o sygn. akt (...) oraz nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 02 czerwca 2020 roku w sprawie o sygn. akt IV P 149/20 Sąd Rejonowy zasądził na rzecz powoda kwoty po 8.000 złotych tytułem odprawy wraz z żądanymi odsetkami. W sprawie (...) Sąd zasądził na rzecz powoda od pozwanego kwotę 102,22 zł tytułem pozostałej należnej części odprawy oraz kwotę 20,02 zł tytułem odsetek, oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

W sprawach o sygn. akt (...) i (...) apelacje strony pozwanej zostały oddalone.

(bezsporne, potwierdzone: akta o sygn. (...), odpisy wyroków (...), (...), (...) i (...) k. 7-12)

Zgodnie z treścią art. 170 ust 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. wprowadzającej ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej pozwana wypłaciła powodowi odprawę w wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia, tj. w wysokości 9.589,54 złotych oraz zasądzone wyrokami w sprawach o sygn. akt (...), (...), (...), (...) oraz nakazem w sprawie (...) kwotę w łącznej wysokości 25.891,76 złotych.

(bezsporne)

Sąd zważył, co następuje

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że okoliczności faktyczne były pomiędzy stronami bezsporne. Spór koncentrował się wokół oceny czy powodowi przysługuje dodatkowa kwota z tytułu trzynastej pensji obliczona od otrzymanej i , na etapie wnoszenia pozwu, dochodzonej w części odprawy. Powód wyliczył dodatkowe wynagrodzenie od łącznie żądanej od pozwanego odprawy w wysokości 30 686,83 zł.

We wskazanych powyżej wyrokach Sądu Rejonowego przesądzono prawo powoda do odprawy określonej w oparciu o art. 170 ust. 4 przepisów ustawy wprowadzającej ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej w zw. z art. 159 pkt 2 w zw. z art. 163 uSC.

Art. 163 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o służbie celnej, przewiduje, iż funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości trzymiesięcznego uposażenia. Odprawa ulega zwiększeniu o 20% miesięcznego uposażenia za każdy pełny rok pełnienia służby ponad 5 lat nieprzerwanej służby, nie więcej niż do wysokości sześciomiesięcznego uposażenia, a wskazaną zasadę stosuje się także wobec funkcjonariusza służby stałej, zwolnionego ze służby w związku ze zniesieniem lub reorganizacją jednostki organizacyjnej (art. 163 ust. 4).

Przedmiot niniejszego postępowania stanowiło roszczenie powoda o wypłatę kwoty tytułem tzw 13-tej pensji za 2017r. od, jak zostało wskazane w pozwie, wynagrodzenia nie wypłaconego w wysokości 30 686,83 zł z tytułu odprawy, o której mowa w art. 170 ust. 4 przepisów ustawy wprowadzającej ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej w zw. z art. 159 pkt 2 w zw. z art. 163 uSC.

Zgodnie z art. 4 ust.1 ustawy z dnia 12.12.1997r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej wynagrodzenie roczne ustala się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia za pracę otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie, uwzględniając wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, a także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przysługujące pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy. Jednocześnie zgodnie z par. 14 w zw. z par. 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 08.01.1997r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy, z wyłączeniem:

1) jednorazowych lub nieperiodycznych wypłat za spełnienie określonego zadania bądź za określone osiągnięcie,

2) wynagrodzenia za czas gotowości do pracy oraz za czas nie zawinionego przez pracownika przestoju,

3) gratyfikacji (nagród) jubileuszowych,

4) wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego, a także za czas innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy,

5) ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy,

6) dodatkowego wynagrodzenia radcy prawnego z tytułu zastępstwa sądowego,

7) wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,

7a) ⁽⁶⁾ kwoty wyrównania do wynagrodzenia za pracę do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę,

8) ⁽⁷⁾ nagród z zakładowego funduszu nagród, dodatkowego wynagrodzenia rocznego, należności przysługujących z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej,

9) odpraw emerytalnych lub rentowych albo innych odpraw pieniężnych,

10) wynagrodzenia i odszkodowania przysługującego w razie rozwiązania stosunku pracy.

Powyższy przepis w pkt 9 wskazuje, że odprawy nie podlegają wliczeniu do ekwiwalentu za urlop. W związku z tym nie są wliczane także do podstawy dodatkowego wynagrodzenia rocznego. Natomiast powód wywodzi swoje roszczenie z faktu wypłaty na jego rzecz dodatkowej kwoty tytułem ww odprawy.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd oddalił powództwo wniesione przez powoda. Dokonując rozstrzygnięcia Sąd uwzględnił także fakt, iż powód nie złożył oświadczenia o cofnięciu pozwu będąc do tego zobowiązany przez Sąd. Nadto, A. H. jest z wykształcenia prawnikiem i radcą prawnym.

W punkcie II wyroku, w oparciu o art. 98 kpc w zw. z par. 2 pkt. 3 i par. 9 pkt. 1 podpunkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, orzeczono o kosztach sądowych uwzględniając wartość zgłoszonych przez powoda roszczeń.

SSR Grażyna Giżewska-Rozmus