Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 166/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

M. O.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W pierwszej kolejności wskazać należy, że z uwagi na złożenie przez obrońcę oskarżonego wniosku o uzasadnienie wyroku wydanego w trybie art. 387 kpk, Sąd na podstawie art. 424 § 3 kpk ograniczył zakres uzasadnienia do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć (tj. do części 3-8 formularza).

W myśl art. 387 § 2 kpk, Sąd może uwzględnić wniosek o wydanie wyroku skazującego, gdy okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzania rozprawy w całości; uwzględnienie wniosku jest możliwe jedynie wówczas, gdy nie sprzeciwia się temu prokurator, a także pokrzywdzony należycie powiadomiony o terminie rozprawy oraz pouczony o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego takiego wniosku. Bezsprzecznie warunki te zostały spełnione w niniejszej sprawie.

Art. 280 § 1 kk stanowi, że karze podlega, kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności.

Przestępstwo rozboju jest najcięższym gatunkowo przestępstwem z grupy rozbójniczych przestępstw przeciwko mieniu. Przestępstwo rozboju jest kwalifikowaną postacią kradzieży, gdyż istotą tego czynu jest nadal dokonanie zaboru cudzej rzeczy ruchomej w celu jej przywłaszczenia. Jednakże środkiem, który ma sprawcy umożliwić dokonanie kradzieży, jest uprzednie użycie przez niego jednej z rozbójniczych czynności wykonawczych. Rozbój jest więc przestępstwem złożonym, obejmującym znamiona kradzieży i tzw. rozbójniczych czynności. Dlatego też rozbój jest czynem godzącym w prawo własności i posiadanie rzeczy ruchomej oraz czynem jednocześnie godzącym w inne dobra, takie jak wolność, nietykalność cielesna, zdrowie a nawet życie. Rozbój, jak wszystkie przestępstwa przeciwko mieniu, należy do przestępstw powszechnych. (Art. 280 KK red. Stefański 2019, wyd. 24/T. Oczkowski)

Występek z art. 280 § 1 kk może zostać popełniony wyłącznie z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. Ustawa wymaga bowiem, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym jest zamiar przywłaszczenia rzeczy (por. wyrok SA we Wrocławiu z 25.06.2014 r., II AKa 175/14, LEX nr 1489212).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy prowadzi do wniosku, że M. O. swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa rozboju. Wobec ujawnionych okoliczności, nie budzi wątpliwości, że działanie oskarżonego poległo na kradzieży popełnionej przy użyciu przemocy wobec pokrzywdzonego. W dniu 12 maja 2021 roku oskarżony spotkał K. O. w mieszkaniu swojej siostry. Zaciągnął go na zewnątrz budynku, na ulicę (...), gdzie uderzył go dwukrotnie pięścią w twarz, a kiedy K. O. się przewrócił kopał go przede wszystkim po plecach. Po chwili zażądał od K. O. wydania telefonu komórkowego. K. O. oddał oskarżonemu telefon komórkowy marki H.. Oskarżony dokonując zaboru telefonu komórkowego marki H. (koloru białego, w etui) spowodował szkodę w wysokości 55 zł w mieniu K. O.. Okoliczności w jakich oskarżony wszedł w posiadanie telefonu, jednoznacznie wskazują na to, że pokrzywdzony nie wydał oskarżonemu telefonu dobrowolnie. To użyta wcześniej przemoc i strach, że oskarżony ponownie użyje przemocy wobec pokrzywdzonego, spowodowały, że pokrzywdzony oddał telefon oskarżonemu.

Odnośnie zarzucanego oskarżonemu czynu z art. 157 § 2 kk, również należy uznać, że wypełnił on swoim zachowaniem wszystkie znamiona tego przestępstwa.

Zgodnie z art. 157 § 2 kk, kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Jak wynika z powyższego, przepis art. 157 kk chroni zdrowie człowieka przed jego naruszeniem, które nie stanowi ciężkiego uszczerbku, ale inne, łagodniejsze naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia człowieka, który jest mierzony czasem trwania dysfunkcji ludzkiego organizmu i określany jako lekki uszczerbek.

W wyniku zdarzenia K. O. doznał obrażeń w postaci licznych otarć skóry, które naruszyły czynności narządu jego ciała na okres poniżej 7 dni. Okoliczność ta znajduje potwierdzenie w dokumentacji medycznej K. O. i opinii sądowo-lekarskiej. Biegła sądowa wskazała, że z dokumentacji medycznej wynika, że w dniu 13 maja 2021 roku u K. O. stwierdzono zmiany pourazowe określone jako ,,liczne otarcia skóry” zlokalizowane na głowie, dłoniach, kolanach i plecach. W materiale zdjęciowym otarcie naskórka na głowie zlokalizowane jest w okolicy ciemieniowej prawej a ponadto na policzku lewym widoczna jest zmiana mogąca odpowiadać zasinieniu. Biegła wskazała, że lokalizacja otarcia naskórka na głowie przeczy możliwości jego powstania w mechanizmie biernym tj. wskutek upadku i uderzenia o podłoże. Pozostałe obrażenia mogły powstać zarówno w mechanizmie czynnym jak i biernym. K. O. zeznał natomiast, że stwierdzone u niego otarcia na kolanach powstały w wyniku upadku na rowerze, zaś pozostałe – w wyniku rozboju.

W ocenie Sądu, M. O. działał umyślnie, w formie zamiaru bezpośredniego. Oskarżony chciał zabrać w celu przywłaszczenia mienie pokrzywdzonego i jednocześnie, dążąc do realizacji tego celu, chciał i użył wobec K. O. przemocy, by dokonać kradzieży. Przy tym, w niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, a zatem oskarżonemu można zasadnie można było przypisać sprawstwo w odniesieniu do dokonanych przez niego występków.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. O.

I

- w myśl art. 11 § 3 kk, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów i wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów

- w niniejszym przypadku przepisem przewidującym karę najsurowszą jest art. 280 § 1 kk – zagrożenie karą od 2 lat do 12 lat pozbawienia wolności

- wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk

- oceniając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy jest najtrafniejszym środkiem reakcji karnej, jaki można było zastosować wobec M. O.

- orzeczona kara będzie stanowiła dolegliwość adekwatną do popełnionego czynu, uświadomi oskarżonemu jego społeczną szkodliwość oraz skłoni go do przestrzegania porządku prawnego, w szczególności w zakresie związanym z przestrzeganiem cudzej własności

- Sąd wymierzając karę miał na uwadze wysoki stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem,

- oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego należy uznać za wysoki. W zakresie oceny stopnia społecznej szkodliwości podstawowe znacznie miał rodzaj chronionego dobra prawnego, które oskarżony swym zachowaniem naruszył. Jego czyn zaś godził w dwa dobra prawnie chronione - w mienie i w tak istotne dobro, jak zdrowie i życie. M. O. zarzucanego mu czynu dopuścił się z premedytacją i z niskich pobudek. Sąd miał także na uwadze wysokość wyrządzonej szkody, jak i rodzaj obrażeń doznanych przez K. M., że zdarzenie nie miała szczególnie brutalnego przebiegu, świadczy jednak o demoralizacji oskarżonego i jego poczuciu bezkarności.

- za okoliczność obciążającą Sąd uznał działanie pod wpływem alkoholu i uprzednią karalność oskarżonego, oskarżony ma zaledwie 25 lat, a był już dotychczas dwukrotnie karany za popełnienie przestępstw skierowanych przeciwko różnym dobrom prawnym. Oskarżany popełnia coraz poważniejsze przestępstwa, stwarza zagrożenie dla porządku prawnego.

- jako okoliczność łagodząca Sąd potraktował wyrażenie przez M. O. skruchy i przeproszenie pokrzywdzonego

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. O.

II

Oskarżony jest tymczasowo aresztowany do sprawy, wobec czego, na podstawie art. 63 § 1 kk okres ten należy zaliczyć mu na poczet kary.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

IV

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na postawie § 17 ust. 1 pkt 2, § 17 ust. 2 pkt 3 i § 4 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 r. (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r. poz. 18) na rzecz adw. A. D. kwotę 885,60 zł (w tym podatek VAT w wysokości 23 %) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu w śledztwie i przed Sądem.

Mając na uwadze sytuację finansową M. O. - na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów sądowych i kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

8. PODPIS