Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1001/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. G.

21 października 2018 r. w J. w D. D. G. uderzając O. K. w twarz spowodował u niego wstrząśnienie siatkówki lewego oka i stan po urazie twarzoczaszki, które spowodowały rozstrój zdrowia na okres poniżej 7 dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

D. G. i O. K. byli w 2018 r. studentami K. w J.. Obaj mieszkali w akademiku, w jednym pokoju.

Podczas jednego ze spotkań towarzyskich w klubie w J. O. K. z M. K. pożyczyli od D. G. telefon, a następnie, „dla żartu”, weszli na jego konto na F. i zamieścili tam wulgarny wpis stawiający D. G. w złym świetle. Wpis ten przeczytali znajomi i rodzice D. G.. W przeszłości miały miejsce jeszcze inne zdarzenia, które chłopcy robili sobie "dla żartu" - np. O. K. fotografował D. G., gdy ten był pod wpływem alkoholu, pisał po D. G. markerem, gdy ten spał. Następnego dnia po zajściu z telefonem D. G. postanowił wyprowadzić się ze wspólnie zajmowanego pokoju w akademiku. 21 października 2018 r. tuż przed wyprowadzką O. K. zapytał D. G., dlaczego się wyprowadza i stwierdził, że dobrze im się razem mieszkało. Wtedy D. G. rzucił się w stronę kolegi leżącego na łóżku i uderzył go dwa razy w twarz.

wyjaśnienia D. G.

64

zeznania O. K.

12-15 akt PR 1 Ds 2348.2018, k. 71-72

zrzut ekranu

32

zeznania R. K.

65

częściowo zeznania K. K.

72

notatka urzędowa

26 akt akt PR 1 Ds 2348.2018

W wyniku uderzeń w twarz przez D. G. O. K. doznał wstrząśnienia siatkówki lewego oka i stanu po urazie twarzoczaszki, które spowodowały rozstrój jego zdrowia na okres poniżej 7 dni.

opinia biegłego

63

O. K. od 21 do 24 października 2018 r. przebywał w szpitalu, a następnie do 31 października 2018 r. był na zwolnieniu lekarskim. Po tym czasie mógł wrócić do nauki, ale powinien był ograniczyć wysiłek fizyczny. Przed zdarzeniem O. K. nosił okulary.

Po zakończeniu tego okresu nieregularnie uczestniczył w zajęciach na uczelni. 30 stycznia 2019 r. zrezygnował ze studiów. Wrócił na uczelnię w październiku 2019 r. na inny kierunek.

O. K. poniósł wydatki na wizyty u okulisty i na zakup leku w łącznej kwocie 796,99 zł (120 zł, 180 zł, 130 zł, 150 zł i 200 zł - wizyty oraz 16,99 zł zakup leku).

D. G. przelał na konto O. K. 1100 zł.

informacja KPSW

52

karta informacyjna

61

zaświadczenie lekarskie

k. 4 akt PR 1 Ds 2348.2018

orzeczenie lekarskie

k. 5 akt PR 1 Ds 2348.2018

zalecenia pielęgniarskie

6 akt PR 1 Ds 2348.2018

kopie paragonów i faktur

6-9

częściowo zeznania O. K.

12-15 akt PR 1 Ds 2348.2018, k. 71-72

D. G. nie był karany za przestępstwa.

dane o karalności

50

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia D. G.

Sąd ocenił jego relację jako wiarygodną, szczerą. D. G. nie starał się zaprezentować w korzystnym świetle, przyznał, że poniosły go emocje, opisał swoje odczucia po tym, co zrobił, wskazał, że źle się z tym czuje. Podjął niejedną próbę przeproszenia pokrzywdzonego, która została odrzucona, podał, że jeszcze przed postępowaniem podejmował takie próby, lecz był traktowany jak powietrze. W toku postępowania dobrowolnie zapłacił pokrzywdzonemu 1100 zł. Biorąc pod uwagę "żart", jaki zrobił oskarżonemu pokrzywdzony podszywając się pod niego wulgarnym wpisem na F. oraz obserwując oskarżonego na rozprawie sąd doszedł do wniosku, że zasługują na wiarę motywy, jakimi kierował się oskarżony.

Nie ulega wątpliwości, że D. G. uderzył dwukrotnie pokrzywdzonego w twarz, a na skutek tych uderzeń O. K. doznał urazu oka i twarzoczaszki i trafił do szpitala. Fakty te znajdują potwierdzenie zarówno w zeznaniach pokrzywdzonego, jego ojca R. K. i koleżanki K. K., jak i dowodach obiektywnych, tj. dokumentacji medycznej.

zeznania O. K.

Sąd ocenił jego zeznania jako wiarygodne z wyjątkiem jedynie tej okoliczności, że na skutek zdarzenia stracił rok studiów. Twierdzenie to nie znajduje oparcia w pozostałych dowodach, które świadczą o czymś przeciwnym - że to O. K. zrezygnował z dalszej nauki. Nie było ku temu obiektywnych przeszkód. Pokrzywdzony był na zwolnieniu lekarskim przez niecałe 2 tygodnie, a następnie mógł wrócić na studia i unikać jedynie zwiększonego wysiłku fizycznego (a więc nie całkowicie). Z pewnością powody osobiste jak odwrócenie się od pokrzywdzonego kolegów, nie mogą obciążać oskarżonego, tym bardziej że (jak wskazał sam pokrzywdzony) D. G. porozmawiał z niektórymi kolegami w sprawie lepszego traktowania O. K.. Z pisma uczelni (k. 52) wynika, że O. K. złożył rezygnację ze studiów i to było powodem skreślenia go z listy studentów, a zatem nie został wydalony przez uczelnię.

W pozostałym zakresie co do samego zajścia zeznania pokrzywdzonego sąd uznał za wiarygodne. Są zgodne z pozostałymi dowodami.

zeznania R. K.

Zeznania tego świadka sąd uznał za wiarygodne. Nie był bezpośrednim świadkiem zajścia, lecz miał kontakt z synem zaraz po nim. Sąd dał wiarę jego twierdzeniom co do stanu syna, skoro zaraz po przybyciu do akademika wezwał Policję i pogotowie. Opisał wygląd syna twierdząc, że był zakrwawiony i nie widział na jedno oko, a zatem zachodziła obawa, że stało się coś poważnego.

zeznania K. K.

Jej relację sąd uznał za wiarygodną w części. Świadek unikała wykazania zaangażowania po którejkolwiek ze stron konfliktu, zaprzeczyła, by pomagała pokrzywdzonemu się obmyć, stwierdziła, że nie wyglądał na pobitego. Takie spostrzeżenia są niezgodne z rzeczywistością, skoro stan pokrzywdzonego był na tyle poważny, że natychmiast, z miejsca zdarzenia, został zabrany do szpitala. K. K. nie przeczyła jednak, że O. K. został uderzony przez oskarżonego, z tego przecież powodu została przez niego wezwana do pokoju.

opinia sądowolekarska, dane o karalności, pismo uczelni, kopie paragonów i rachunków, notatka urzędowa, zrzut ekranu, dokumenty leczenia

Wszystkie te dokumenty sąd uznał za wiarygodne dowody. Pochodzą od uprawnionych osób, zostały sporządzone w przewidzianej formie, nie były kwestionowane przez strony.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Rachunek na kwotę 350 zł za usługę lekarską, rachunek na kwotę 337 zł za okulary.

W toku dochodzenia sporządzona została opinia lekarska dot. obrażeń odniesionych przez pokrzywdzonego, a zatem poniesiony przez O. K. prywatny wydatek na ten cel nie mógł zostać uwzględniony.

Jak wskazał O. K. już wcześniej nosił okulary, choć nie cały czas. Brak jest powodów by uznać, że po zdarzeniu musiał wymienić okulary. Na taką konieczność nie wskazuje żaden z przedstawionych dokumentów lekarskich, a więc nie można było uznać, że konieczność zakupu nowych okularów była bezpośrednio związana z doznanym urazem, tym bardziej że okulary te pokrzywdzony kupił dopiero 3 września 2019 r., czyli niemal rok po zdarzeniu.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

D. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowaniem polegającym na dwukrotnym uderzeniu O. K. w twarz D. G. spowodował u niego wstrząśnienie siatkówki lewego oka i stan po urazie twarzoczaszki, które spowodowały rozstrój zdrowia na okres poniżej 7 dni. Są to obrażenia określone w art. 157 § 2 k.k., a zatem przypisanym zachowaniem D. G. wypełnił znamiona tego występku.

Sąd ocenił, że ze względu na niewielką winę i społeczną szkodliwość tego czynu, a także okoliczności jego popełnienia, dotychczasowy tryb życia oskarżonego i jego zachowanie się po popełnieniu przestępstwa zasadne jest warunkowe umorzenie postępowania i niewymierzanie mu kary.

D. G. kierował się uzasadnionym żalem do pokrzywdzonego, emocje, które się w nim zgromadziły, doprowadziły do uderzenia pokrzywdzonego przez niego w chwili, gdy pokrzywdzony te złe emocje zakwestionował. Oczywiście takie zachowanie jest naganne i niedopuszczalne, lecz nie każdy tego rodzaju czyn należy karać. Jeszcze przed wszczęciem postępowania oskarżony podejmował próby pojednania się z pokrzywdzonym, próby takie podjął także na rozprawie, lecz spotkały się z wyraźną odmową ze strony O. K.. Oskarżony naprawił także całkowicie, a nawet z nawiązką szkodę poniesioną przez pokrzywdzonego. Widać zatem, że starał się zrehabilitować za swój czyn. W powiązaniu z dotychczasową niekaralnością oskarżonego należy przyjąć, że zdarzenie będące przedmiotem tego postępowania było incydentem, a dodatkowo wywarło na tyle silny wpływ na oskarżonego, że uświadomiło mu zarówno naganność, jak i konsekwencje takiego działania.

Od zajścia upłynęły ponad 2 lata. W tym czasie D. G. nie naruszał prawa. Sąd uznał zatem, że warunkowe umorzenie postępowania na okres roku próby jest wystarczające, aby skontrolować jego zachowanie. Naruszenie prawa w tym okresie skutkować może podjęciem warunkowo umorzonego postępowania. Dalszy nienaganny tryb życia jest warunkiem niepodjęcia tego postępowania.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. G.

II

Sąd orzekł zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie znacznie mniejszej niż żądana przez pokrzywdzonego. Zadośćuczynienie ma na celu złagodzenie cierpienia, a przy jego orzekaniu sąd bierze pod uwagę rodzaj, rozległość, długość trwania negatywnych następstw wynikających z przestępstwa. W wyniku zdarzenia pokrzywdzony doznał urazu oka. Przed 4 dni przebywał w szpitalu, a następnie na zwolnieniu lekarskim. Łącznie jego niezdolność do normalnego funkcjonowania trwała 11 dni. Odniesiony uraz to lekkie uszkodzenie ciała w rozumieniu Kodeksu karnego. Nie sposób z tego wywieść, aby adekwatną kwotą zadośćuczynienia było 20.000 zł. Sąd nie zaliczył do cierpień związanych z przestępstwem rezygnacji ze studiów z powodów już wyżej wskazanych, a jedynie cierpienia fizyczne, ból, obawę o wzrok, która zresztą szybko minęła, konieczność pobytu w szpitalu. Jak wynika z oświadczenia pokrzywdzonego złożonego na ostatniej rozprawie, nie odczuwa już żadnych negatywnych następstw tego zdarzenia. Zdaniem sądu zadośćuczynienie w kwocie 1000 zł w pełni rekompensuje krzywdę przez niego doznaną.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie orzekł obowiązku naprawienia szkody w żądanej kwocie, ponieważ z dokonanych wyliczeń wynika, że szkodą została już w całości naprawiona.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd wymierzył oskarżonemu opłatę w kwocie 80 zł kierując się wskazaniami z art. 7 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

Koszty postępowania w kwocie 300 zł zostały zwrócone oskarżycielowi prywatnemu (art. 622 k.p.k.).

6.  1Podpis