Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2020 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Romuald Kompanowski

Protokolant: st.sekr.sądowy Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 5 października 2020 r. w Kaliszu

odwołania B. Koniecznej-Bajki

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 1 czerwca 2020 r. Nr (...)

w sprawie B. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o świadczenie postojowe

Zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 1 czerwca 2020 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującej B. K. prawo do świadczenia postojowego w związku z wnioskiem opatrzonym datą 3.04.2020r.

Sygn. akt VU 810/20

UZASADNIENIE

Decyzją z 1 czerwca 2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił wnioskodawczyni B. K. prawa do świadczenia postojowego. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że we wniosku o świadczenie postojowe wnioskodawczyni wskazała wielkość przychodów osiągniętych w lutym 2020 r. i w marcu 2020 r. gdy tymczasem z uwagi na datę zgłoszenia wniosku, istotne dla przyznania wnioskowanego świadczenia były przychody z marca 2020 r. i z kwietnia 2020 r.

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła B. K. powołując się na złożenie wniosku 24 kwietnia 2020 r. co według powinna gwarantować przyznanie świadczenia. Powołując się na powyższe, odwołująca wniosła o ponowne rozpoznanie sprawy i przyznanie prawa do świadczenia postojowego.

Po tak zgłoszonych wnioskach w odwołaniu od skarżonej decyzji, organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podnosząc te same argumenty jak uzasadnieniu zaskarżonej w decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Poza sporem pozostaje, że odwołująca B. K. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i to przed dniem 1 lutego 2020 r. W lutym 2020 r. odwołująca osiągnęła z działalności przychód w kwocie 83 570,96 zł. W marcu 2020 r. odwołująca z prowadzonej działalności osiągnęła przychód w kwocie 64 138,16 zł. Wniosek o świadczenie postojowe odwołująca opatrzyła datą 3 kwietnia 2020 r.

/ bezsporne /

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie, jako zasadne, skutkowało przyznaniem wnioskodawczyni prawa do świadczenia postojowego.

Zgodnie z art. 15zq ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych – zwanej dalej jaki ustawa COVID – świadczenie postojowe przysługuje osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą, jeżeli:

1. nie podlega ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu,

2. rozpoczęła prowadzenie działalności przed dniem 1 lutego 2020 r. i nie zawiesiła jej prowadzenia,

3. Przychód z prowadzenia działalności w rozumieniu przepisów o PIT uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku o świadczenie postojowe był co najmniej 15% niższy od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc.

W związku z zagrożeniem rozprzestrzeniania się zakażeń wirusem (...)2 oraz koniecznością wprowadzenia szczególnych rozwiązań, umożliwiających podejmowanie działań minimalizujących zagrożenie dla zdrowia publicznego oraz gospodarki kraju ustawodawca ustawą z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 568) wprowadził przedmiotowy art. 15 zq.

W ten sposób ustawodawca zaproponował możliwość pomocy publicznej dla osób najbardziej dotkniętych epidemią (a więc niestabilnością gospodarczą), czyli osób wykonujących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych oraz osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą. W oczywisty sposób przepis ten miał niejako "ratować" osoby wymienione w ustawie przed bankructwem, co z jednej strony miało chronić ich zabezpieczenie socjalne, a z drugiej strony ochraniać gospodarkę przed zapaścią. Mając więc na uwadze fakt, iż podstawową regułą obowiązującą w demokratycznym państwie prawnym jest koncepcja racjonalnego ustawodawcy, a więc ustawodawcy, którego akty prawne uzupełniają się wzajemnie oraz nie wykluczają się, należy uznać, iż właściwą formą wykładni prawa w niniejszym wypadku nie będzie wykładnia literalna lecz wykładnia funkcjonalna. Ta pierwsza prowadziłaby bowiem do sprzeczności, między z jednej strony brzmieniem art. 15zq ustawy COVID, z drugiej zaś strony celem jej wprowadzenia. Przy takiej wykładni poza zakresem analizowanego przepisu pozostaną podmioty dotknięte skutkami wprowadzonych ograniczeń związanych ze zwalczaniem epidemii w postaci zmniejszenia przychodu w granicach wskazywanego w przepisie spadku o 15% w porównaniu z poprzedzającym miesiącem, tylko dlatego, że wniosek o przyznanie świadczenia złożony zostanie w kolejnym miesiącu. Biorąc pod uwagę pomocowy cel analizowanego przepisu, istotą analizowanego uregulowania było zatem wprowadzenie swoistego sytemu porównawczego dla oceny spełnienia przez wnioskujący o pomoc publiczną podmiot spadku przychodów w okresie obowiązywania ograniczeń od momentu ich wprowadzenia do upływu ostatniego dnia trzeciego miesiąca po ogłoszeniu ustania zagrożenia epidemicznego. Skoro przy wniosku zgłoszonym przez skarżącą wskazane zostały przychody z lutego i marca 2020 r. spełniające warunki z art. 15 zg ust. 4 pkt 1 ustawy COVID to ocena warunków do przyznania świadczenia postojowego przy wskazanym wyżej celu wprowadzonych uregulowań przemawia aby tak wskazane we wniosku wskaźniki decydowały o przesłankach do przyznania prawa do świadczenia postojowego i to niezależnie czy wniosek został zgłoszony w kwietniu czy też w następnym miesiącu. Termin wskazany w przywołanym wyżej przepisie nie ma materialnoprawnego skutku w postaci badania sytuacji ekonomicznej podmiotu ubiegającego się o pomoc publiczną w okresie dwóch miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia wniosku jako warunku dla uzyskania. Istotne staje się bowiem porównanie wydolności ekonomicznej podmiotu działającego w warunkach epidemii i w jakim stopniu ograniczenia wpłynęły na kondycję gospodarczą tego podmiotu. Zgłoszenie wniosku o wypłatę świadczenia w realiach niniejszej sprawy - obojętnie czy w kwietniu czy też w maju – nie miało najmniejszego znaczenia. Wniosek bowiem dotyczył sytuacji dochodowej z lutego i marca 2020 r. i to dawało podstawę do uzyskania pomocy publicznej w trybie cytowanych wyżej przepisów.

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. należało orzec o zmianie zaskarżonej decyzji i przyznanie odwołującej prawa do świadczenia postojowego.