Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 142/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.1.USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. L.

że w dniu 13 lutego 2020 roku w J., woj. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) zbliżając się do oznakowanego i wyznaczonego przejścia dla pieszych nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa pieszej T. K., która przechodziła przez jezdnię po wyznaczonym i oznakowanym przejściu dla pieszych z lewej na prawą stronę, czym doprowadził do jej potrącenia ,w wyniku czego T. K. doznała obrażeń ciała w postaci urazu wielomiejscowego , krwiaka podskórnego okolicy oczodołowej lewej, obrzęku nosa, stłuczenia i obrzęku barku lewego, złamania awulsyjnego wyniosłości międzykłykciowej kości piszczelowej lewej z niestabilnością przednią, złamania brzeżnego kłykcia bocznego piszczeli lewej z awulsją więzadła przednio-bocznego, złamania krawędzi bocznej rzepki lewej, uszkodzenia rogu przedniego łąkotki bocznej, krwiaka podskórnego uda lewego po stronie bocznej i otarcia naskórka obu okolic przedrzepkowych, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej siedmiu dni

tj. popełnienia czynu stanowiącego występek z art. 177 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.

A. L. w dniu 13 lutego 2020 roku w godzinach porannych kierował samochodem marki P. (...) o nr rej. (...). Jechał sam, z J. do S..

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 47v-48

2.

W tym czasie T. K. szła na mszę do K. Cystersów. Szła przy pomocy kuli. A. L. zbliżając się do oznakowanego przejścia dla pieszych na ulicy (...) w J. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa pieszej T. K., która przechodziła przez jezdnię po wyznaczonym i oznakowanym przejściu dla pieszych z lewej na prawą stronę, czym doprowadził do jej potrącenia , gdy piesza przeszła ¾ szerokości drogi.

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 47v-48,85v

Zeznania T. K.

k. 19-20, 87v

Opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego A. G.

k.114-132

Opinia uzupełniająca ustna biegłego A. G.

k. 157v

Protokół oględzin pojazdu

k. 7-8

Protokół oględzin miejsca wypadku drogowego

k. 12-13

Karta zdarzenia drogowego

k. 3

3.

W wyniku zdarzenia T. K. doznała obrażeń ciała w postaci urazu wielomiejscowego, krwiaka podskórnego okolicy oczodołowej lewej, obrzęku nosa, stłuczenia i obrzęku barku lewego, złamania awulsyjnego wyniosłości międzykłykciowej kości piszczelowej lewej z niestabilnością przednią, złamania brzeżnego kłykcia bocznego piszczeli lewej z awulsją więzadła przednio-bocznego, złamania krawędzi bocznej rzepki lewej, uszkodzenia rogu przedniego łąkotki bocznej, krwiaka podskórnego uda lewego po stronie bocznej i otarcia naskórka obu okolic przedrzepkowych, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej siedmiu dni.

Opinia sądowo-lekarska biegłego L. K.

k. 24, 99-100

Opinia ustna uzupełniająca biegłego L. K.

k. 88

Dokumentacja medyczna pokrzywdzonej

k.22, 94

4.

A. L. był trzeźwy.

Protokół badania analizatorem wydechu

k.4

Świadectwo wzorcowania

k. 5

5.

A. L. ma 69 lat. Posiada wykształcenie średnie. Z zawodu jest technikiem mechanikiem samochodowym. Jest żonaty. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Miesięcznie otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 2800 zł. Według oświadczenia jest zdrowy – nie był leczony, psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. Nie był uprzednio karany.

Dane o osobie

k.47-47v, 85

Karta karna

k. 41

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. L.

że w dniu 13 lutego 2020 roku w J., woj. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) zbliżając się do oznakowanego i wyznaczonego przejścia dla pieszych nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa pieszej T. K., która przechodziła przez jezdnię po wyznaczonym i oznakowanym przejściu dla pieszych z lewej na prawą stronę, czym doprowadził do jej potrącenia ,w wyniku czego T. K. doznała obrażeń ciała w postaci urazu wielomiejscowego , krwiaka podskórnego okolicy oczodołowej lewej, obrzęku nosa, stłuczenia i obrzęku barku lewego, złamania awulsyjnego wyniosłości międzykłykciowej kości piszczelowej lewej z niestabilnością przednią, złamania brzeżnego kłykcia bocznego piszczeli lewej z awulsją więzadła przednio-bocznego, złamania krawędzi bocznej rzepki lewej, uszkodzenia rogu przedniego łąkotki bocznej, krwiaka podskórnego uda lewego po stronie bocznej i otarcia naskórka obu okolic przedrzepkowych, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej siedmiu dni

tj. popełnienia czynu stanowiącego występek z art. 177 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1a. Zachowanie pieszej T. K. i warunki atmosferyczne panujące w dniu zdarzenia mające wpływ na zaistnienie zdarzenia i jego skutki.

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 47v-48, 85v

1.2.OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1, 2

Wyjaśnienia oskarżonego

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, iż w dniu zdarzenia kierował samochodem osobowym samochodem marki P. (...) o nr rej. (...), kierunku jego jazdy, kierunku przechodzenia pieszej (z lewej strony na prawą) oraz tego, że na oznakowanym przejściu dla pieszych na ul. (...) w J. potrącił pieszą T. K.. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego stanowią okoliczności niesporne.

1,2.3

Zeznania T. K.

Sąd dał wiarę twierdzeniom pokrzywdzonej. Sąd uznał je za przekonujące, racjonalne i zgodne ze wskazaniami płynącymi z zasad doświadczenia życiowego. Zdaniem Sądu, pokrzywdzony zaprezentował w toku całego postępowania spójną wersję przebiegu zdarzenia, relacja pokrzywdzonej, co do istotnych okoliczności zdarzenia była od samego początku konsekwentna. Należy podkreślić, że zeznania pokrzywdzonej korelują z wnioskami płynącymi z opinii sądowo-lekarskiej, co do mechanizmu i rodzaju obrażeń powstałych u pokrzywdzonej w wyniku zdarzenia, oraz, co do przyczyn jego zaistnienia z opinią biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego. Kwestia, czy piesza poruszała się o jednej kuli, czy o dwóch nie ma znaczenia, bowiem już sam fakt (niekwestionowany przez oskarżonego), iż szła ona przy pomocy kuli, świadczy o tym, że nie poruszała się z taką prędkością, jak osoba w pełni sprawna.

1,2,3

Opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego A. G.

Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia w sprawie - w ocenie Sądu - miała opina pisemna i uzupełniająca ustna biegłego A. G. (2). Biegły wskazał, że kierujący pojazdem P. w warunkach zbliżonych do warunków nocnych, zbliżając się do oznakowanego przejścia dla pieszych, nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa pieszej, która wówczas przechodziła przez jezdnię po wyznaczonym i oznakowanym przejściu dla pieszych z lewej na prawą stronę w kierunku ruchu pojazdu, w wyniku czego doszło do jej potrącenia. Biegły opiniował, że gdyby kierujący pojazdem zachował szczególną ostrożność podczas zbliżania się do przejścia dla pieszych, to bez większych problemów mógłby zatrzymać pojazd przed torem ruchu pieszej i uniknąć kolizji z pieszą. Biegły wskazał, iż zagrożenie w ruchu drogowym wywołał kierujący pojazdem P. i to on ponosi bezpośrednią i jedyną odpowiedzialność za jego zaistnienie, oraz jego skutki. Dodał, że nie można wykazać, by piesza zachowała się nieprawidłowo i by jej zachowanie miało wpływ na zaistnienie zdarzenia i jego skutki. Biegły w opinii uzupełniającej ustnej podtrzymał wnioski płynące z opinii pisemnej. Dodał „ to, że był znak mogło być utrudnieniem, ale nie zwalnia to kierującego od zachowania szczególnej ostrożności”. Sąd podzielił wnioski w/w opinii i przyjął je za podstawę ustaleń czynionych w sprawie. Są jasne, rzetelne, zgodne z wymogami prawa.

Opinia uzupełniająca ustna biegłego A. G.

2,3

Opinie sądowo-lekarska biegłego L. K.

Na podstawie opinii sądowo-lekarskiej L. K. (2) sąd ustalił rodzaj i mechanizm obrażeń jakich doznała T. K. w wyniku zderzenia. Z opinii wynika, że u pokrzywdzonej stwierdzono uraz wielomiejscowy, krwiaka podskórnego okolicy oczodołowej lewej, obrzęku nosa, stłuczenia i obrzęku barku lewego, złamania awulsyjnego wyniosłości międzykłykciowej kości piszczelowej lewej z niestabilnością przednią, złamania brzeżnego kłykcia bocznego piszczeli lewej z awulsją więzadła przednio-bocznego, złamania krawędzi bocznej rzepki lewej, uszkodzenia rogu przedniego łąkotki bocznej, krwiaka podskórnego uda lewego po stronie bocznej i otarcia naskórka obu okolic przedrzepkowych, a które to obrażenia powodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni. Przy czym, pełniejszą w zakresie stwierdzonych obrażeń była opinia pisemna sądowo –lekarska biegłego /k. 99-100/, bowiem dokumentacja medyczna, którą dysponował biegły została uzupełniona o kompletną historię choroby z pobytu w Szpitalu (...) w J..

Opinia ustna uzupełniająca biegłego L. K.

1,2,3

Protokół oględzin pojazdu

Dowody nie budzą wątpliwości, co do rzetelności przeprowadzenia czynności.

Co do warunków atmosferycznych sąd oparł ustalenia o protokół oględzin miejsca wypadku drogowego. Wskazano w nim, że w chwili przybycia służb na miejsce wypadku miało to miejsce w porze dziennej, było słonecznie, brak było opadów, był słaby wiatr, nie było mgły. Sąd zauważył przy tym, iż godzina rozpoczęcia czynności oględzin miejsca wypadku została wskazana jako 7.30. Jednakże, z karty wypadku drogowego /k. 3/, gdzie wskazano, że służby przybyły na miejsce o godzinie 06.11. (zdarzenie zgłoszono o godzinie 06.07.) nie wskazano, iż panowała mgła tego dnia, było jednak pochmurno, panował zmrok. Nadmienić przy tym należy, że biegły A. G. opiniował, iż warunki atmosferyczne, czy ubiór pokrzywdzonej w tym dniu nie zwalniały oskarżonego z zachowania szczególnej ostrożności, gdy ten zbliżał się do przejścia dla pieszych.

Protokół oględzin miejsca wypadku drogowego

Karta zdarzenia drogowego

4

Protokół badania analizatorem wydechu

Dowody sporządzone rzetelnie, nie kwestionowane przez strony postępowania.

Świadectwo wzorcowania

3

Dokumentacja medyczna

Dowód sporządzony rzetelnie. Dane zawarte w dokumentacji zostały zweryfikowane w oparciu o opinię sądowo-lekarską biegłego L. K. (2).

5

Karta karna

Dowód niesporny.

2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1a.

Wyjaśnienia A. L.

Oskarżony od początku postępowania nie kwestionował, że do zdarzenia doszło, jednakże winy za jego zaistnienie nie upatrywał w swoim zachowaniu, a w zachowaniu pieszej T. K., oraz w warunkach atmosferycznych. Podnosił, iż piesza miała ona na sobie ciemne ubranie, na ubraniu ani na kijkach (kuli przy pomocy której się poruszała) nie miała odblasków. Oskarżony, wskazywał również, że panowała wówczas mgła, było ciemno, wobec czego dojeżdżając do przejścia dla pieszych nie widział pokrzywdzonej. Wersja ta jednak nie wytrzymała konfrontacji z wnioskami opinii biegłego A. G. (2). Biegły wskazał, iż warunki atmosferyczne panujące w dniu zdarzenia nie usprawiedliwiają kierowcy. Kierujący ze względu na znaki pionowe powinien mieć świadomość, że zbliża się do przejścia dla pieszych, co już wówczas obligowało go do odpowiedniego zachowania. Jak słusznie biegły podniósł strój w jaki jest ubrany pieszy stanowi tylko element rozpoznania, zaś zbliżając się do przejścia dla pieszych każdy kierujący musi przewidywać możliwość pojawienia się tam pieszego. Kierujący dojeżdżając do przejścia dla pieszych widział oznakowanie, dużo wcześniej, aniżeli pieszego, co z resztą oskarżony nie kwestionował. Także warunki atmosferyczne nie zwalniały oskarżonego z zachowania szczególnej ostrożności w obrębie przejścia dla pieszych. Zauważyć należy, że pokrzywdzona nie jest osobą młodą, porusza się o kuli, wobec tego jej wejście na przejście dla pieszych nie było dynamiczne. Ponadto, T. K. po wejściu na przejście dla pieszych pokonała już odcinek około 1,8 m, tj. około ¾ szerokości jezdni – jak wynika z opinii biegłego i zeznań pokrzywdzonej – a mając na względzie jej wiek, oraz poruszanie się przy pomocy kuli, świadczy to o tym, że przejście takiego odcinka też wymagało czasu. Wobec czego, sąd nie podzielił wyjaśnień oskarżonego w powyższym zakresie, uznając je za zmierzające do umniejszenia jego winy, a nawet ekskulpowania go od odpowiedzialności.

1.3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z definicją przedstawioną w treści art. 177 § 1 k.k. przestępstwo wypadku komunikacyjnego realizuje się poprzez dwuczłonową czynność sprawczą. Pierwszy jej człon polega na naruszeniu umyślnym bądź nieumyślnym zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym drugi zaś na spowodowaniu skutku w postaci obrażeń ciała określonych w art. 157 § 1 k.k. Podkreślić jednak należy, że dla bytu przestępstwa z art. 177 § 1 k.k. koniecznym jest wykazanie istnienia związku przyczynowego pomiędzy naruszeniem przez sprawcę zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a zaistnieniem wypadku w wyniku, którego inna osoba doznała w/w obrażeń. Z takim związkiem przyczynowym mamy niewątpliwie do czynienia w przedmiotowej sprawie. Wykazały to niezbicie wszystkie przeprowadzone w sprawie dowody. Oskarżony wiedząc, że zbliża się do przejścia dla pieszych winien był zachować szczególną ostrożność. Istniały przesłanki do tego by kierujący mógł i powinien przewidzieć napotkanie na jezdni przeszkody w postaci pieszego. W tym czasie pokrzywdzona przechodziła przez jezdnię po wyznaczonym i oznakowanym przejściu dla pieszych, posiadając pierwszeństwo przed nadjeżdżającym pojazdem. Jej wejście na pas ruchu nie było dynamiczne, tym samym nie było wtargnięciem przed nadjeżdżający pojazd.

W związku treścią opinii sądowo – lekarskiej nie ulega wątpliwości, że to właśnie w wyniku przedmiotowego wypadku pokrzywdzona doznał obrażeń ciała, które skutkowały naruszeniem czynności narządów jego ciała na czas dłuższy niż 7 dni.

Doznane przez pokrzywdzoną T. K. obrażenia ciała były wynikiem wypadku komunikacyjnego spowodowanego nieprawidłowym zachowaniem oskarżonego jako uczestnika ruchu drogowego, polegającym na tym, że zbliżając się do oznakowanego przejścia dla pieszych, nie ustąpił pierwszeństwa znajdującej się na nim pieszej T. K..

Mając przy tym na względzie treść opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego A. G. sąd zmienił opis przypisanego oskarżonemu czynu eliminując z jego opisu stwierdzenie „polegającej na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu swojego zachowania do warunków i sytuacji zmieniającej się na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie”, a dotyczące zachowania szczególnej ostrożności przez oskarżonego, bowiem biegły w opinii wskazał jedynie, że oskarżony był zobowiązany do zachowania szczególnej ostrożności.

W ocenie sądu naruszenie zasad bezpieczeństwa przez oskarżonego było naruszeniem nieumyślnym. W sprawie nie można było dopatrzeć się jakiegokolwiek materialnego dowodu, który wskazywałby na to, że ów kierujący chciał naruszyć wskazaną zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym albo chociażby tylko godził się na jej naruszenie, a w konsekwencji na popełnienie przypisanego występku.

Oskarżony wyczerpał swoim zachowaniem znamiona występku z art. 177 §1 k.k.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.1.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.2.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.3.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.4.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. L.

I

I

Stopień zawinienia przez oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu jest pełny. Do okoliczności obciążających zaliczyć należało stopień ciążących na sprawcy obowiązków jako kierowcy, który zobowiązany jest bezwzględnie do zachowania szczególnej ostrożności, zbliżając się do oznakowanego przejścia dla pieszych. Również stopień społecznej szkodliwości należało uznać za znaczny. A. L. swoim zachowaniem godził w istotne społecznie chronione prawem dobra jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji oraz życie i zdrowie ludzkie.

Mając na względzie dyrektywy wymiaru kary oraz stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, sąd kierował się przede wszystkim koniecznością wyboru właściwego środka represji, dzięki któremu zostaną osiągnięte względem nich cele kary. Art. 37a k.k. stanowi, jeżeli ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, można zamiast tej kary orzec grzywnę albo karę ograniczenia wolności, o której mowa w art. 34 § 1a pkt 1 lub 4. k.k. Zgodnie z dominującą w literaturze karnistycznej i trafną interpretacją art. 37a k.k., przepis ten jest tzw. modyfikatorem ustawowego zagrożenia karą powodując, że przestępstwa zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat są zarazem zagrożone alternatywnie grzywną albo karą ograniczenia wolności.

W konsekwencji czyn zabroniony z art. 177 §1 k.k. zagrożony jest alternatywnie dwiema karami wolnościowymi (art. 37a k.k.) i jedną karą izolacyjną w postaci pozbawienia wolności do lat 3. Należy jednak pamiętać, że w przypadku czynów zagrożonych karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, sędziowski wymiar kary determinowany jest stanowczą normą z art. 58 § 1 k.k.:

Art. 58. § 1. k.k. stanowi ,jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, a przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 5 lat, sąd orzeka karę pozbawienia wolności tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary. A więc jeżeli przestępstwo zagrożone będzie karą nieprzekraczającą 5 lat więzienia – a w takich wypadkach, na mocy art. 37a k.k. ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary w ramach tzw. zwyczajnego wymiaru kary – sąd będzie mógł orzec karę izolacyjną tylko wtedy, gdy grzywna albo ograniczenie wolności nie spełnią celów kary. Z uwagi na całokształt ujawnionych okoliczności Sąd doszedł do przekonania, że dolegliwość stosowania wobec oskarżonego kary izolacyjnej byłaby w stosunku do niego zbyt surowa i niesłuszna. Zdaniem sądu w stosunku do oskarżonego zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna wyrażająca się w przekonaniu, że oskarżony będzie w przyszłości przestrzegać porządku prawnego i nie dopuści się ponownie popełnienia przestępstwa, pomimo orzeczenia kary wolnościowej . Należy także podkreślić iż oskarżony nie był wcześniej karany, prowadzi ustabilizowany tryb życia , nadto naruszenie zasad bezpieczeństwa było nieumyślne. Sąd uznając oskarżonego za winnego popełnienia czynu stanowiącego przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. na mocy powołanego przepisu ustawy i przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 200 stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 15 zł. Ilość stawek dziennych wymierzonych w ramach orzeczonej kary grzywny za przestępstwo jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu oraz stopnia jego zawinienia. Ustalając wysokość stawki dziennej grzywny na kwotę 15 zł, miał sąd na uwadze stosownie do treści art. 33 § 3 k.k. sytuację materialną oskarżonego, który osiąga wynagrodzenie w kwocie około 2800 zł miesięcznie, nie ma przy tym nikogo na utrzymaniu.

Okolicznością łagodzącą jest dotychczasowa niekaralność oskarżonego, oraz fakt, iż prowadzi ustabilizowany tryb życia. Ponadto, jak sama pokrzywdzona wskazała, oskarżony po zdarzeniu odwiedził ją w domu, przeprosił za zaistnienie zdarzenia.

Kara pozbawienia wolności, nawet z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, w ocenie sądu byłaby karą rażąco surową.

II

I

Sąd na podstawie art. 46 § 2 k.k. zasądził od oskarżonego nawiązkę na rzecz pokrzywdzonej T. K. w wysokości 2000 zł, uznając tym samym, że kwota ta będzie rekompensatą dla pokrzywdzonej, mieszczącą się w możliwościach zarobkowych i majątkowych oskarżonego. Sąd przy wysokości zasądzonej kwoty wziął pod uwagę obrażenia ciała jakich doznała pokrzywdzona. Zgodnie zaś z art. 415 § 2 k.p.k. jeżeli zasądzone odszkodowanie, obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę albo nawiązka orzeczona na rzecz pokrzywdzonego nie pokrywają całej szkody lub nie stanowią pełnego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, pokrzywdzony może dochodzić dodatkowych roszczeń na drodze postępowania cywilnego.

1.5.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Przy rozważaniu możliwości warunkowego umorzenia postępowania w stosunku do oskarżonego sąd doszedł do wniosku, iż nie jest spełniona podstawowa przesłanka, umożliwiająca skorzystanie z tego dobrodziejstwa , albowiem ten środek probacyjny może być orzeczony tylko w sytuacji , gdy wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne. Przeprowadzone postępowanie dowodowe w sprawie wykazało ,że stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest znaczny ,czyli przekraczający tę miarę od której mowa w art. 66 k.k., regulującym warunki warunkowego umorzenia postępowania , bardzo wysoka zawartość alkoholu .Oskarżony naruszył kardynalną zasadą bezpieczeństwa tj. zachowania szczególnej ostrożności przy zbliżaniu się do przejścia dla pieszych i stworzył realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zachowanie oskarżonego nie znajduje usprawiedliwienia i wymaga odpowiedniej reakcji ze strony wymiaru sprawiedliwości .

Sąd wobec oskarżonego zastosował ustawę kodeks karny obowiązującą do dnia 23 czerwca 2020r. w zw. z art. 4 §1 kk jako względniejszą wobec popełnienia czynu przed dniem 24 czerwca 2020r. Po nowelizacji wynikającej z ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami covid-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem covid-19 ograniczony został zakres orzekania kary wolnościowej przy zast. art. 37a kk., nadto przy zastosowaniu art. 37 a kk obecnie kodeks karny wymaga nadto orzeczenia środka karnego, środka kompensacyjnego lub przepadku. Dlatego sąd zastosował ustawę kodeks karny poprzednio obowiązującą.

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd zasądził od oskarżonego wydatki w kwocie 2630,28 zł na które złożyły się:

- 30 zł – opłata za udzielenie informacji z K.;

- 40 zł – ryczałt za doręczenie pism i wezwań w postępowaniu przygotowawczym i sądowym;

- koszty opinii biegłych: L. K. (2) (65 zł +200 zł + 160 zł), biegłego A. G. (2) ( 1931 zł + 160 zł + koszty dojazdu biegłego 33,43 zł);

- 10,85 zł: koszty kopii historii choroby nadesłanej przez (...) Sp z o.o.;

oraz opłatę od wymierzonej kary grzywny w kwocie 300 zł.

Oskarżony jest zdrowym mężczyzną, pozostaje zatrudniony, toteż obowiązek poniesienia wskazanych kosztów, spowodowanych przy tym jego własnym działaniem nie będzie stanowił dla niego nadmiernej uciążliwości.

1.Podpis