Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 500/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

I, II

R. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Zgodnie z art. 62 ust. 3 w wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Nie ulega wątpliwości, że oskarżony posiadając substancję psychotropową w postaci amfetaminy o wadze 1,57 grama wypełnił znamiona w/w przepisu.

Zgodnie z art. 178 § 1 k.k. kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Swoim zachowaniem oskarżony wypełnił znamiona przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. Prowadził on bowiem samochód osobowy będąc pod wpływem amfetaminy w stężeniu nie mniejszym 660,4 ng/ml, określonym na podstawie opinii toksykologicznej Instytutu (...) w B.. Amfetamina jest środkiem działającym podobnie do alkoholu w myśl rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 16 lipca 2014 r. w sprawie wykazu środków działających podobnie do alkoholu oraz warunków i sposobu przeprowadzania badań na ich obecność w organizmie. Stwierdzone we krwi R. S. stężenie amfetaminy było wyższe aniżeli próg stanu „pod wpływem” wg wytycznych środowisk naukowych, wynoszący 50 ng/ml.

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. S.

I, II

I, II

Sąd uznał, że karami adekwatnymi do wagi popełnionych czynów i wysokiego stopnia ich społecznej szkodliwości będą odpowiednio kary:

1.  50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny z ustaleniem wysokości jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych – za czyn z art. 62 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

2.  150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny z ustaleniem wysokości jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych – za czyn z art. 178a § 1 k.k.

Przepis art. 53 k.k. stanowi, że sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu. Przy tym, okoliczności wpływające na wymiar kary uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą.

Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył przyznanie się oskarżonego do winy, wolę koncyliacyjnego zakończenia postępowania (ograniczenie przewodu sądowego) oraz jego wcześniejszą niekaralność.

Do okoliczności obciążających należało zaliczyć:

- wysoki stopień intoksykacji narkotykowej – ponad dziesięciokrotnie wyższy aniżeli próg stanu „pod wpływem” wg wytycznych środowisk naukowych, wynoszący 50 ng/ml,

- kierowanie samochodem w ciągu dnia (ok. 14:40), gdy ruch na drogach siłą rzeczy jest większy, po jednej z głównych ulic (...),

- prowadzenie pojazdu niemal bezpośrednio po zażyciu narkotyków, gdzie oskarżony musiał mieć świadomość, że narkotyk oddziałuje na jego stan psychofizyczny.

Zarówno przepis art. 178a § 1 k.k., jak i art. 62 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. przewidują trzy rodzaje kar: grzywny, ograniczenia wolności oraz pozbawienia wolności w wymiarze odpowiednio od 1 miesiąca do 2 lat (art. 178a) albo od 1 miesiąca do 1 roku (art. 62 ust. 3).

Logika nakazuje jednak przyjąć, iż R. S. nie należy do kategorii sprawców na tyle zdemoralizowanych, wobec których orzeczenie kary służącej izolacji od społeczeństwa jest jedyną zasadną formą reakcji prawnokarnej, lecz przeciwnie - dla realizacji celów kary najbardziej adekwatna będzie sankcja o charakterze finansowym. W ocenie Sądu orzeczone w przedmiotowej sprawie kary nie rażą zbytnią surowością i są sprawiedliwą odpłatą za popełnione czyny.

Brak poszanowania dla porządku prawnego, którym wykazał się oskarżony, świadczy o niezrozumieniu norm społecznych i prawnych, a nawet swojego rodzaju niedojrzałości społecznej, choć niewątpliwie popełnione przez niego czyny miały charakter incydentalny. Sąd stanął na stanowisku, że wobec takich właśnie sprawców większą dolegliwością będzie konieczność poniesienia określonej dolegliwości finansowej, niż izolacja penitencjarna.

R. S.

III

III

Czyny oskarżonego pozostają w zbiegu realnym, a więc Sąd zobowiązany był wymierzyć za nie karę łączną na podstawie art. 85 k.k. Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. mającym podstawowe znacznie dla granic i wymiaru kary łącznej Sąd mógł zastosować zasadę pełnej kumulacji i orzec wobec oskarżonego karę łączną 200 stawek dziennych grzywny, natomiast stosując zasadę asperacji karę 160 stawek dziennych grzywny. Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz.U. z 2020, poz. 1086 – dalej ustawa (...)19) – przy orzekaniu kary łącznej nie jest już możliwe zastosowanie zasady pełnej absorbcji. Sąd rozważył czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak (wyrok SN z 25 października 1983 r., IV KR 213/83, OSNKW 1984, nr 5–6, poz. 65, z glosą L. Paprzyckiego, NP 1986, nr 3, s. 112). Między przestępstwami oskarżonego, objętymi realnym zbiegiem istnieje niezbyt bliska więź przedmiotowa, są to przestępstwa różnego rodzaju, choć popełnione w bliskim związku miejscowym i czasowym, godzące w różne dobra. Stąd też Sąd zastosował zasadę częściowej kumulacji i wymierzył oskarżonemu karę łączną 160 (stu sześćdziesięciu) stawek dziennych grzywny z ustaleniem wysokości jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych.

R. S.

VII, VIII

VII, VIII

Mając na uwadze treść art. 42­ § 2 kk orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w przedmiotowej sprawie było obligatoryjne. Najtrudniejszą kwestią był wymiar środka karnego. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 1982 roku (sygn. akt V KRN 106/82, OSNPG 82/9-9/108) ratio legis zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych polega na tym, by osoby nieprzestrzegające zasad bezpieczeństwa, zagrażające bezpieczeństwu ruchu czy to z braku wyobraźni, czy z braku poczucia odpowiedzialności – z ruchu tego wyłączyć, gdyż jest to najskuteczniejszy sposób wzmożenia bezpieczeństwa na drogach.

Problem polega na tym, iż w danej, konkretnej sprawie Sąd musi rozważyć, jaki okres zakazu jest właściwy. Trudno jednak przyjmować jakiś matematyczny wzór przeliczając stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu na lata zakazu, pomijając oczywiste różnice, dotyczące cech indywidualizujących poszczególnych sprawców tego typu przestępstw. Jedynym sposobem prawidłowego wymiaru zakazu jest prześledzenie zasad z art. 53 kk. Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony powinien był wykluczony z ruchu drogowego jako kierowca na okres 4 lat (czyli o 1 rok dłuższy od minimalnego), gdyż orzeczenie zakazu w minimalnym zakresie byłoby zdecydowanie nieuprawnionym pobłażaniem dla czynu oskarżonego i stałoby w rażącej dysproporcji wobec praktyki tutejszego Sądu orzekania zakazów dłuższych wobec sprawców w stanie upojenia alkoholowego (albo o wysokim stężeniu narkotyków we krwi, tym bardziej tzw. narkotyków „twardych”), czyli byłoby wbrew zasadom prewencji generalnej.

Za orzeczeniem zakazu na okres 4 lat przemawiały w/w okoliczności obciążające:

- wysoki stopień intoksykacji narkotykowej – ponad dziesięciokrotnie wyższy aniżeli próg stanu „pod wpływem” wg wytycznych środowisk naukowych, wynoszący 50 ng/ml,

- kierowanie samochodem w ciągu dnia (ok. 14:40), gdy ruch na drogach siłą rzeczy jest większy, po jednej z głównych ulic (...),

- prowadzenie pojazdu niemal bezpośrednio po zażyciu narkotyków, gdzie oskarżony musiał mieć świadomość, że narkotyk oddziałuje na jego stan psychofizyczny.

Sąd zważył także omówione wcześniej okoliczności łagodzące, a także fakt, że pozbawienie oskarżonego prawa jazdy wszystkich kategorii nie pozbawi go faktycznej możliwości zarobkowania, gdyż pracuje jako mechanik. Oskarżony nie jest jedynym żywicielem rodziny, nie ma nikogo na utrzymaniu.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 (czterech) lat.

Na podstawie art. 43a § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000,- zł, czyli minimalnej, mając na uwadze sytuację finansową oskarżonego i relatywnie niskie osiągane dochody oraz konieczność realizacji innych zobowiązań finansowych wynikających z wyroku.

R. S.

V, VI

V, VI

Sąd na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci amfetaminy w ilości pozostałej po badaniach 0,48 g netto i zarządził jej zniszczenie.

Sąd na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego przepadek dowodu rzeczowego w postaci woreczka strunowego jako przedmiotu służącego do popełnienia przestępstwa, wymienionego w wykazie dowodów rzeczowych nr I/222/21/P i zarządził jego zniszczenie.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

R. S.

IV

IV

Sąd na podstawie art. 63 § 1 i 5 kk na poczet wymierzonej oskarżonemu kary łącznej grzywny zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, tj. jeden dzień zatrzymania w dniu 29 sierpnia 2021 r. w godz. 14:37 – 18:00, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równy dwóm stawkom dziennym grzywny.

R. S.

IX

IX

Sąd na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 29 sierpnia 2021 r. przyjmując, iż jeden dzień zatrzymania prawa jazdy równa się jednemu dniowi zakazu prowadzenia pojazdów.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

X

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. Dlatego Sąd wymierzył oskarżonemu opłatę w kwocie 160 zł na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 roku Nr 49 poz. 223 ze zm.) i obciążył go wydatkami postępowania w kwocie 945,03 zł, na które złożyły się wydatki postępowania przygotowawczego w kwocie 925,03 zł (k. 104) i ryczałt za doręczenia w postępowaniu sądowym w kwocie 20 zł.

8. PODPIS