Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Jędrzejowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2022 r. w Jędrzejowie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Ltd z siedzibą w L.

przeciwko J. D.

o zapłatę

oddala powództwo

Sygn. akt I C 161/21

UZASADNIENIE

WYROKU Z DNIA 20 stycznia 2022 ROKU

W dniu 12 września 2019 roku do Sądu Rejonowego w Lublinie wpłynął pozew w elektronicznym postepowaniu upominawczym (...) Ltd w L. przeciwko J. D. o zapłatę kwoty 4582,16 zł z umownymi odsetkami
w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 20 lutego 2019 roku do dnia zapłaty od kwoty 4251,18 zł, odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 lutego 2019 roku do dnia zapłaty od kwoty 268,92 zł i od dnia 12 września 2019 roku do dnia zapłaty od kwoty 61,96 zł oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu swego żądania strona powodowa wskazała, że wierzytelność przeciwko pozwanej wynika z umowy pożyczki jaką zawarła z (...) Sp. z o.o. w dniu 20 stycznia 2019 roku nr (...). Strona powodowa wskazała nadto, że wierzytelność przeciwko pozwanej nabyła na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności.

Nakazem zapłaty w postepowaniu upominawczym z dnia 17 października 2019 roku Sąd Rejonowy w Lublinie uwzględnił powództwo (k. 4v).

W dniu 15 czerwca 2020 roku pozwana złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty z dnia 17 października 2019 roku i wskazała, że nie zawierała umowy pożyczki ze stroną powodową (k. 8).

Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2021 roku Sąd Rejonowy w Lublinie przekazał sprawę do tut. Sądu (k. 28).

W uzupełnieniu braków formalnych pozwu złożonego w elektronicznym postępowaniu upominawczym strona powodowa w dniu 14 czerwca 2021 roku podtrzymała swe żądanie (k. 34).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 stycznia 2019 roku została sporządzona ramowa umowa pożyczki nr (...) i jako strony umowy wpisano w niej pozwaną oraz (...) Sp. z o.o. w W. działającą przez (...) Sp. z o.o. w W.. W umowie określono ogólne zasady udzielania pożyczek przez pożyczkodawcę, zasady i terminy jej spłaty.

W dniu 20 stycznia 2019 roku została sporządzone zostało potwierdzenie zawarcia umowy pożyczki refinansującej nr (...) i jako strony umowy wpisano w niej pozwaną oraz (...) Sp. z o.o. w W. działającą przez (...) Sp. z o.o.
w W.. W umowie tej wskazano, że kwota refinansowana wyniesie 4251,28 zł i zostanie ona przez pożyczkodawcę przekazana na konto (...) Sp. z o.o. na rachunek wskazany w umowie. Nadto wskazano, że prowizja wyniesie 855,33 zł, odsetki 34,86 zł, opłata przygotowawcza 250 zł, a całkowita kwota do zwrotu przez pozwaną wyniesie 5391,47 zł, przy czym kwoty 855,33 zł i 250 zł miały być uiszczone z góry, zaś (...) określono na 1700,70 %. Kwota 4251,28 zł miała być uiszczona do dnia 19 lutego 2019 roku.

W dniu 20 stycznia 2019 roku pozwana na konto (...) Sp. z o.o. przelała kwotę 1140,19 zł tytułem prowizji i opłaty przygotowawczej z umowy nr (...).

Dowód: umowy pożyczki (k. 44-54), potwierdzenie przelewu (k. 55), harmonogram (k. 57).

W dniu 2 stycznia 2018 roku (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. zawarły umowę przeniesienia ryzyka niespłacania pożyczek, na podstawie której (...) Sp. z o.o. zabezpieczyć (...) Sp. z o.o. przed ryzykiem braku spłaty pożyczek, a w zamian (...) Sp. z o.o. miał przenieść na (...) Sp. z o.o. własność wierzytelności objętych zabezpieczeniem. Wykaz umów pożyczek objętych zabezpieczeniem miał być przekazywany pomiędzy stronami cyklicznie. W jednym z wykazów wierzytelności objętych zapieczeniem wskazano umowę pożyczki z dnia 20 stycznia 2019 roku nr (...) zawartą z J. D..

Dowód: umowa z załącznikami (k. 62-65).

W dniu 18 maja 2018 roku została zawarta przez stronę powodową i (...) Sp. z o.o. ramowa umowa przelewu wierzytelności na podstawie, której określono zasady nabywania pomiędzy stronami wierzytelności przyszłych. Wierzytelności miały być przelewane cyklicznie, a ich wykaz miał być zamieszczane w kolejnych porozumieniach. Na podstawie porozumienia z dnia 5 sierpnia 2019 roku strona powodowa nabyła od (...)
Sp. z o.o. wierzytelności wymienione w załączniku. W załączniku tym zawarto dane pozwanej oraz numer umowy pożyczki (...) z dnia 20 stycznia 2019 roku.

Dowód: umowa z załącznikami (k. 66 – 70).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest niezasadne.

Wobec stanowiska pozwanej, to na stronie powodowej ciążył obowiązek udowodnienia, że pozwana zawarła z (...) Sp. z o.o. umowę pożyczki refinansowanej, że została ona wykonana przez pierwotnego pożyczkodawcę, a nadto wysokość roszczenia.

Umowa pożyczki refinansowanej z dnia 20 stycznia 2019 roku nr (...) na jaką powołała się strona powodowa była umową w rozumieniu art. 5 pkt 13 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (Dz. U nr 126 z późn. zm.) i miała być zawarta w trybie przepisu art. 15 wskazanej ustawy bez jednoczesnej obecności obu stron umowy przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość (tzw. umowa o kredyt konsumencki zawierana na odległość), czyli w drodze elektronicznej.

Do ważności umowy pożyczki zawartej w drodze elektronicznej nie jest wymagana forma pisemna, co wynika z treści przepisu art. 29 ust. 1 wskazanej ustawy, zgodnie z którym umowa o kredyt konsumencki powinna być zawarta w formie pisemnej, chyba że odrębne przepisy przewidują inną szczególną formę. Z przepisu tego nie wynika zatem, aby forma pisemna została zastrzeżona pod rygorem nieważności, a zatem należało przyjąć, że zastrzeżenie formy pisemnej, zgodnie z przepisem art. 73 § 1 kc, zostało zastrzeżone jedynie pod rygorem dowodowym (wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 12 grudnia 2017 roku II Ca 2448/17 legalis 2052181).

Do przyjęcia, że doszło do zawarcia umowy pożyczki przy braku obecności obu stron, zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1997 roku Prawo bankowe, wystarczy przedłożenie umowy na innym trwałym nośniku w postaci elektronicznej (wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 14 maja 2019 roku II Ca 180/19 legalis 2159273; komentarz do art. 29 ustawy o kredycie konsumenckim pod red. Osajda) oraz dowodu doręczenia tej umowy konsumentowi stosownie do art. 29 ust. 2 wskazanej ustawy o kredycie konsumenckim. Doręczenie to może nastąpić w dowolny sposób w tym również w drodze elektronicznej, przy czym na pożyczkodawcy ciąży udowodnienie faktu doręczenia konsumentowi takiej umowy (Wyrok Sądu Rejonowego Łódź – Widzew z dnia 15 października 2020 roku II C 516/20 legalis 249501; wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 17 września 2020 roku II Ca 771/20 legalis 2494149).

Strona powodowa przedkładając umowę pożyczki z dnia 20 stycznia 2019 roku oraz pismo informujące z dnia 10 marca 2020 roku (k. 58), a także przelew kwoty 1140,19 zł dokonany przez pozwaną, wykazała w sposób nie budzący wątpliwości, że doszło do zawarcia umowy pożyczki z dnia 20 stycznia 2019 roku nr (...), a także i to, że pozwana wykonała swe zobowiązane z tej umowy.

Zdaniem Sądu natomiast strona powodowa nie wykazała, że (...)
Sp. z o.o. wykonała swoje zobowiązane ze wskazanej umowy tzn. że na konto C.
Sp. z o.o. wskazane w umowie pożyczki przekazała kwotę 4251,28 zł, które miało pokryć zadłużenie pozwanej w tej firmie. Konsekwencją braku wykazania przez stronę powodową przekazania wskazanej kwoty na konto (...) Sp. z o.o. jest przyjęcie przez Sąd tego, że pozwana nie jest zobowiązana do zwrotu kwoty 4251,28 zł stronie powodowej, która wstąpiła co do zasady w prawa pierwotnego pożyczkodawcy. Dodać należy, że samo zawarcie ważnej umowy przelewu wierzytelności i umowy o przeniesienie ryzyka niespłacania pożyczek (których Sąd nie kwestionuje) nie świadczyło jeszcze o tym, że wierzytelność objęta żądaniem pozwu istniała, a jedynie świadczy o tym, że co do zasady strona powodowa posiadała legitymację procesowa w niniejszej sprawie.

Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że strona powodowa nie wykazała zasadności swego żądania i oddalił powództwo.