Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2021r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Anna Ogińska-Łągiewka

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2021r.w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Skarbu Państwa - Komendanta Wojewódzkiej Straży Pożarnej w W.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa - Komendanta Wojewódzkiej Straży Pożarnej w W. kwotę 58.216,39 zł (pięćdziesiąt osiem tysięcy dwieście szesnaście złotych 39/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 28 marca 2018 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  rozstrzygnięcie końcowe o kosztach procesu pozostawia referendarzowi sądowemu wskazując, że powód Skarb Państwa - Komendant Wojewódzkiej Straży Pożarnej w W. wygrał niniejszy proces w 64,07%, zaś pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wygrał proces w 35,93%.

Sygn. akt XXV C 1721/19

UZASADNIENIE

Powód Skarb Państwa - Komendant Wojewódzkiej Straży Pożarnej w W. w pozwie z dnia 28 marca 2018 r. ( data prezentaty) skierowanym przeciwko (...) sp. z o.o. w W. wniósł o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i nakazanie, aby pozwany zapłacił powodowi kwotę 90.870,12 zł, w tym kwotę 86.465,12 zł tytułem kar umownych w związku ze zwłoką w wykonaniu napraw przedmiotu umowy nr (...) z dnia 22 grudnia 2014 r. zgodnie z zapisem § 10 ust. 6 umowy, oraz kwotę 4.404,63 zł tytułem odsetek za brak dokonanych wpłat – wraz z odsetkami za opóźnienie od licznymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. Powód wniósł również o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 22 grudnia 2014 r. pomiędzy Komendą Wojewódzką Państwowej Straży Pożarnej w O. działającą jako pełnomocnik Komendy Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w W., a pozwanym (...) sp. z o.o. w W. została zawarta umowa na dostawę 32 sztuk transportera – a. pojazdu gąsienicowego z przyczepą, w tym dwóch sztuk dla Komendy Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w W.. W umowie ustalono cenę jednostkową w wysokości 153.036 zł. Powód podał, że w przedmiotowej umowie określono również wysokość kar umownych w wysokości 0,1% wartości przedmiotu umowy w przypadku, gdy wykonawca nie dokona naprawy przedmiotu umowy w terminie określonym w § 9 ust. 3 umowy. Powód wskazał także, że podczas użytkowania zakupionych pojazdów wielokrotnie ulegały one awariom, które zgodnie z zapisami gwarancyjnymi były zgłaszane wykonawcy. Pozwany miał obowiązek naprawy przedmiotowego sprzętu w terminie 7 dni od otrzymania zgłoszenia. Powód podkreślił, że pozwany po otrzymaniu zgłoszenia gwarancyjnego w sposób powtarzający się dokonywał naprawy, w sposób znaczący przekraczając ten termin. Powód podał, że pozwany wystosował do niego korespondencję w której poinformował go o odebraniu gwarancji z powodu niewykonywania przeglądów okresowych sprzętu, jednak w ocenie powoda zapisy zawartej umowy dostawy nie wymagały dokonywania powyższych czynności, a wskazania pozwanego na konieczność ich wykonywania wynikają z jego wewnętrznych dokumentów. Powód podał również, że wielokrotnie w okresach w których pojazdy powinny przechodzić domniemane przeglądy, znajdowały się one u pozwanego w naprawie. Awaryjność dostarczonego sprzętu przez pozwanego jest na tyle duża, że należy spodziewać się konieczności kontynuowania naliczania kar umownych z tytułu opóźnienia w naprawie, a co za tym idzie zwiększania się należności względem Skarbu Państwa. Powód podał, że we wcześniejszym okresie pozwany nie podważał tytułu dochodzenia kar umownych, zaś dokonując częściowej zapłaty uznał zasadę roszczenia. Pozwany uiścił należności wynikające z wystawionych not obciążeniowych na kwotę 43.310,32 zł. ( pozew – k. 2-8)

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 12 kwietnia 2018 r. Referendarz sądowy w Sądzie Okręgowym w Warszawie w sprawie pod sygn. akt III Nc 129/18 orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. ( nakaz zapłaty z dnia 12.04.2018 r. – k. 226)

Pozwany (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w terminie wniósł sprzeciw od w/w nakazu zapłaty, w którym wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że powództwo jest bezzasadne w całości i nie zasługuje na uwzględnienie. W pierwszej kolejności wskazał, że brak jest jakichkolwiek podstaw do naliczenia kar umownych wobec pozwanego przez powoda z uwagi na to, że przywoływane przez powoda czynności w ogóle nie były naprawami gwarancyjnymi lub były dokonywane poza zakresem gwarancji. Pozwany zakwestionował również roszczenie powoda co do wysokości. Pozwany wskazał, że pojazdy będące przedmiotem umowy zostały odebrane przez powoda bez jakichkolwiek zastrzeżeń, na co wyraźnie i jednoznacznie wskazuje treść protokołów odbioru. W niniejszej sprawie brak jest podstaw do naliczania kar umownych na podstawie § 10 ust. 6 umowy. W tym przypadku nie można również mówić o zaniechaniu przez pozwanego dopełnienia obowiązków w postaci dokonania napraw pojazdów w terminie wskazanym w § 9 ust. 3 umowy tj. 7 dni, bowiem w przedmiotowym stanie faktycznym nie doszło do prowadzenia napraw w rozumieniu § 9 ust. 3 umowy, co do których kary umowne znajdują zastosowanie. W konsekwencji nie rozpoczął biegu żaden termin od którego powód byłby uprawniony do naliczenia kar umownych. Pozwany wskazał, że wbrew twierdzeniom powoda, dokonywane naprawy nie stanowiły napraw gwarancyjnych w rozumieniu umowy. Zakres oraz warunki udzielonej gwarancji szczegółowo określa dokument „Karta gwarancyjna – warunki gwarancji”. Karta gwarancyjna jest podstawowym dokumentem określającym warunki gwarancji stanowiącymi integralną częścią umowy. Pozwany wskazał, że nie jest prawdą jak twierdzi powód, że stanowi ona wewnętrzny dokument pozwanego, na podstawie którego rzekomo zostały narzucone powodowi dowolnie przyjęte przez pozwanego obowiązki. W jego ocenie logicznym jest, że to pozwany jako sprzedawca określa warunki i zakres udzielanych gwarancji. Pozwany wskazał, że z treści karty gwarancyjnej wynika, że gwarancja wygasa w przypadku zaniedbania konserwacji pojazdu (nieprzestrzeganie obowiązkowych przeglądów gwarancyjnych). Ponadto okolicznością wyłączającą gwarancję jest również powstanie usterki w wyniku niewłaściwego użytkowania pojazdu. Mając na uwadze, że powód nigdy nie wykonał przeglądów gwarancyjnych należy przyjąć, że gwarancja udzielona powodowi wygasła. Pozwany podał, że kilkukrotnie informował powoda o konsekwencjach niedopełnienia obowiązku w postaci przeprowadzenia obowiązkowych przeglądów gwarancyjnych wzywając go tym samym do przedłużenia książek serwisowych pojazdów wraz z udokumentowanymi terminowo obowiązkowymi przeglądami gwarancyjnymi. W ocenie pozwanego, całkowicie niezrozumiała jest próba przerzucenia na niego obowiązku dokonywania przeglądów gwarancyjnych. Wskazał także, że zgodnie z kartą gwarancyjną, części eksploatacyjne, w tym m.in. gąsienice oraz części wskazujące na nadmierne zużycie w wyniku niewłaściwego użytkowania Amfibii nie są objęte gwarancją udzieloną na podstawie umowy, wobec czego zgłaszane przez powoda usterki nie mogły być objęte gwarancją. Pozwany podał również, że fakt dokonywania przez niego nieodpłatnych napraw, pomimo braku takiego obowiązku umownego wynikał wyłącznie z chęci podtrzymania dobrych relacji z beneficjentami umowy, w tym z powodem, bowiem pozwany od wielu lat prowadzi sprzedaż a. pojazdów gąsienicowych. Pozwany zaprzeczył także, aby uznał kiedykolwiek noty obciążeniowe objęte pozwem, a ponadto podkreślił, że powód nie uzasadnił w pozwie sposobu naliczania kar umownych. Pozwany z ostrożności procesowej wniósł o wezwanie do udziału w sprawie (...) sp. z o.o., względem której pozwanemu, w razie niekorzystnego dla niego rozstrzygnięcia sprawy, będzie przysługiwało roszczenie o zapłatę. ( sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 231-239).

Zarządzeniem z dnia 4 stycznia 2019 r. Sąd w trybie art. 84 k.p.c. doręczył odpis sprzeciwu od nakazu zapłaty z załącznikami (...) Sp. z o.o., w celu rozważenia przystąpienia do strony jako interwenient uboczny. ( zarządzenie – k. 260)

Strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie w dalszym toku postępowania i przez zamknięciem rozprawy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 grudnia 2014 r. między (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. jako wykonawcą a Komendą Wojewódzką Państwowej Straży Pożarnej w O. jako zamawiającym, działającą jako pełnomocnik m.in. Komendy Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w W. , została zawarta umowa nr (...), na podstawie której wykonawca zobowiązał się przenieść na własność odbiorców (Komendy Wojewódzkiej Straży Pożarnej zgodnie z wykazem określonym w załączniku nr 2 do umowy) oraz dostarczyć do siedzib użytkowników (jednostek bezpośrednio eksploatujących przedmiot umowy zgodnie z wykazem określonym w załączniku nr 2 do umowy) 32 sztuk transporterów – a. pojazdów gąsienicowych z przyczepą, po dwa dla każdego z odbiorców, o parametrach technicznych i warunkach minimalnych wyszczególnionych w załączniku nr 1 do SIWZ wraz z opisem zawartym w ofercie, który jest równocześnie załącznikiem nr 1 do umowy, przy czym zastrzeżono, że przedmiot umowy musi być fabrycznie nowy, wyprodukowany nie wcześniej niż w 2014 r. (§ 1 pkt 1 i 2 oraz § 2 umowy).

W § 3 ust. 1 umowy, wartość całkowitą przedmiotu umowy określono na kwotę 4.897.152,00 zł brutto (4.534.400,00 zł netto), zaś cenę jednostkową przedmiotu umowy określono na kwotę 153.036 zł brutto (141.700 zł netto).

W myśl § 9 ust. 1 umowy, wykonawca udzielił 60 miesięcy gwarancji oraz rękojmi na każdy przedmiot umowy o parametrach technicznych i warunkach minimalnych wyszczególnionych w załączniku nr 1 do SIWZ wraz z opisem zawartym w ofercie, który jest równocześnie załącznikiem nr 1 do umowy. Zgodnie z ust. 2, w okresie gwarancji, koszty prowadzenia serwisu, w tym czynności serwisowe wraz z materiałami eksploatacyjnymi przedmiotu umowy obciążają wykonawcę. § 9 ust. 3 umowy stanowi, iż w okresie gwarancji i rękojmi wszystkie naprawy gwarancyjne przeprowadzone będą w siedzibie użytkownika przez autoryzowany serwis na koszt wykonawcy w ciągu 7 dni od dnia otrzymania pisemnego zgłoszenia usterki przez użytkownika. Do okresu naprawy nie wlicza się dni ustawowo wolnych od pracy. Przyjmuje się, że dni ustawowo wolne od pracy to dni określone w ustawie z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz.U. nr 4, poz. 28 ze zm.). Strony dopuszczają zgłoszenie usterki w formie faksu. W szczególnych warunkach, gdy wykonawca nie będzie mógł dotrzymać terminu 7 dni na naprawę, warunki szczegółowe naprawy ustali indywidulanie z właściwym użytkownikiem, sporządzając na tę okoliczność protokół z ustaleń wraz z określeniem nowego terminu wykonania naprawy, którego niedotrzymanie będzie wymagało naliczenia kar umownych zgodnie z § 10 ust. 6. Protokół zostanie sporządzony w dwóch egzemplarzach, po jednym dla każdej ze stron (ust. 4). Okres gwarancji ulega przedłużeniu o czas od momentu zgłoszenia do naprawy przedmiotu umowy do momentu odebrania sprawnego z naprawy (ust. 5). Zgodnie z ust. 7, po okresie gwarancji serwis będzie prowadzony przez wykonawcę na podstawie indywidualnych zleceń użytkowników.

W § 10 ust. 6 umowy postanowiono, że w przypadku, gdy wykonawca nie dokona naprawy przedmiotu umowy w terminie określonym w § 9 ust. 3, zapłaci odbiorcy karę umowną za każdy dzień zwłoki w wysokości 0,1% wartości przedmiotu umowy, którego naprawa dotyczy, na podstawie noty obciążeniowej wystawionej przez odbiorcę, zgodnie z informacją przekazaną przez użytkownika.

Zgodnie z § 12 ust. 2 umowy, wszystkie załączniki do umowy stanowią jej integralną część. (umowa nr (...) z dnia 22 grudnia 2014 r. – k. 10-15)

Załącznik nr 1 do umowy stanowiły „Wymagania techniczne dla fabrycznie nowego Transportera – a. pojazdu gąsienicowego z przyczepą typ A. (...), w którym określono wszystkie wymagania dotyczące przedmiotu umowy. (załącznik nr 1 – k. 16-20)

W załączniku nr 2 do umowy („Wykaz użytkowników”) wskazano, że odbiorcą i użytkownikiem dwóch sztuk transporterów jest Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej w W.. (załącznik nr 2 – k. 21-22)

Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej w W. była użytkownikiem dwóch transporterów a.: nr (...) oraz nr (...). (okoliczność bezsporna)

Dla transportera A. nr (...) oraz nr (...) w dniu 8 czerwca 2015 r. wystawione zostały karty gwarancyjne.

Zgodnie z pkt 1 karty gwarancyjnej (warunków gwarancji; dalej jako: WG), na gąsienicowy pojazd a. marki S. firma (...) udzieliła kupującemu (końcowemu użytkownikowi) 60 miesięcznej gwarancji, ale nie więcej niż 300 motogodzin (w zależności co nastąpi szybciej) na cały pojazd (bez homologacji), przy czym wskazano, że prawo do udzielenia gwarancji zanika, jeśli wada spowodowana jest przez uszkodzenie mechaniczne, nieoszczędne i niewłaściwe użytkowanie (np. przekraczanie ustalonej max prędkości, stosowanie oleju innej klasy niż zalecane), zaniedbanie konserwacji (nieprzestrzeganie obowiązkowych przeglądów gwarancyjnych). Co więcej podano przy tym, że aby zachować gwarancję, użytkownik ma obowiązek zapewnienia serwisantom przestrzeni technicznej do dokonania serwisu na swoim terenie, lub dostarczenia i odebrania na swój koszt pojazdu na przeglądy gwarancyjne przez okres trwania gwarancji, zgodnie z harmonogramem przeglądów gwarancyjnych (chyba że strony w umowie określą inaczej).

W myśl pkt 2 WG, w przypadku wystąpienia w okresie gwarancji usterki, reklamację należy zgłosić niezwłocznie do punktu zakupu pojazdu. Podstawą rozpatrzenia reklamacji jest instrukcja użytkowania z prawidłowo wypełnioną kartą gwarancyjną, faktura zakupu i reklamowany pojazd w takim stanie, w jakim ujawniła się wada.

Punkt 3 WG stanowi, że czynności regulacyjne takie jak: dociąganie śrub i nakrętek, naciąganie gąsienic, nie są traktowane jako naprawy gwarancyjne (czynności te należy wykonać w trakcie eksploatacji we własnym zakresie jako obsługa bieżąca pojazdu).

W pkt 4 WG wskazano, że gąsienicowy pojazd a. jest pojazdem specjalistycznym. Warunkiem utrzymania gwarancji przy wykorzystaniu pojazdu w tracie działań profesjonalnych (działania służb, działania firm w trudnych warunkach), jest eksploatacja pojazdu przez osoby, które odbyty stosowny kurs zakończony wydaniem certyfikatu przynajmniej w stopniu podstawowym. Posługiwanie się pojazdem przez osoby bez ukończonego kursu, powoduje utratę gwarancji oraz może narazić osoby znajdujące się w pojeździe na utratę zdrowia lub życia. Posiadanie uprawnień do obsługi, lub prowadzenia innych pojazdów nie może być stosowane zamiennie ze względu na specyficzne właściwości gąsienicowych pojazdów a.. Firma (...) Sp. z o.o. zastrzega sobie prawo do otrzymania potwierdzenia (w formie np. kserokopii certyfikatu), że usterka nastąpiła w trakcie eksploatacji pojazdu przez osobą uprawnioną do jej kierowania zgodnie z ww. informacjami.

Punkt 5 WG stanowił zaś, że gwarancja nie obejmuje części, które w trakcie eksploatacji pojazdu ulegają normalnemu eksploatacyjnemu zużyciu: wycieraczki, gąsienice, łańcuch napędowy, akumulatory świece zapłonowe, linki, bezpieczniki, kondensatory tarcze sprzęgła, płyny eksploatacyjne, narzędzia, przewody giętkie, szczotki, itp., oraz części wskazujących nadmierne zużycie w wyniku niewłaściwego użytkowania wyrobu. Ponadto, w myśl pkt 6 WG, gwarancja nie obejmuje:

- zewnętrznych skutków fizycznych lub chemicznych uszkodzeń obudów plastikowych,

- usterek powstałych na skutek używania pojazdu niezgodnie z jego przeznaczeniem np. przeciążenia, zatopienia, używania pojazdu w zawodach sportowych

- uszkodzeń spowodowanych przez osoby, które nie będąc przedstawicielami firmy (...) Sp. z o.o. lub autoryzowanego serwisu, dokonywały w pojeździe napraw lub zmian konstrukcyjnych

- uszkodzeń spowodowanych przez części i akcesoria nieoryginalne, które zostały zamontowane w pojeździe,

- uszkodzeń spowodowanych przez nieprzestrzeganie instrukcji,

- uszkodzeń i strat spowodowanych przez niedopełnienie obowiązku niezwłocznego zgłoszenia usterki powstałej w trakcie eksploatacji,

- uszkodzeń mechanicznych pojazdu i jego części,

- uszkodzeń spowodowanych gdy pojazd był użytkowany przez osobę nie przeszkoloną i nie posiadającą certyfikatu uprawniającego do prowadzenia pojazdu wystawionego przez (...) Sp. z.o.o.

- wymiany części, które ulęgają naturalnemu zużyciu eksploatacyjnemu wynikającemu z ich używania i ilości przejechanych kilometrów

W pkt 7 WG wskazano nadto, że gwarancja ulega unieważnieniu, gdy pojazd uczestniczył w wypadku lub kolizji drogowej.

W myśl pkt 8 WG, przeglądy gwarancyjne, które należy wykonać w okresie gwarancji są przeglądami płatnymi przez użytkownika pojazdu, chyba że zapisy umowy sprzedaży stanowią inaczej.

W karcie gwarancyjnej w przypadku obydwu pojazdów jako punkt serwisowy wskazano: (...) ul. (...), K..

Przeglądy okresowe w przypadku obydwu pojazdów wyznaczono co: 25 motogodzin lub 3 miesiące; 50 motogodzin lub 9 miesięcy; 75 motogodzin lub 15 miesięcy; 100 motogodzin lub 24 miesiące; 125 motogodzin lub 30 miesięcy; 150 motogodzin lub 36 miesięcy; 175 motogodzin lub 42 miesiące; 200 motogodzin lub 48 miesięcy. (karta gwarancyjna – warunki gwarancji wraz z książką serwisową dotyczące pojazdu nr (...) – k. 60-90; (karta gwarancyjna – warunki gwarancji dotyczące pojazdu nr (...) – k. 264-282)

Pojazdy amfibijne zostały zakupione przez powoda w celu zwiększenia skuteczności prowadzenia długotrwałych akcji ratowniczych. Wykorzystywane były jednak tylko w ramach doskonalenia zawodowego z jego obsługi i nie były wykorzystywane do celów, od których zostały zakupione. Liczba wyjazdów pojazdów do akcji ratowniczych wyniosła zero. Pojazd był użytkowany w okresie od 16 czerwca 2015 r. do 1 grudnia 2017 r. Po krótkim czasie użytkowania pojazd cały czas się psuł – dotyczyło to przeniesienia napędu z silnika na koło. Awarie były usuwane przez serwis producenta zarówno w siedzibie jednostki oraz w siedzibie serwisu. Za każdym razem po naprawie pojazd znowu się psuł. Usterki uniemożliwiały korzystanie z pojazdu. Przeważnie pojazdy psuły się od razu po pierwszej zmianie, która rozpoczynała ćwiczenia. Od czterech lat stoi on w garażu nieużytkowany. (zeznania świadka K. O. – k. 348-350; zeznania świadka I. P. – k. 354-356; zeznania świadka S. Z. – k. 359-361; zeznania świadka M. M. – k. 331-331v)

W użytkowaniu Komendy Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w W. znajdowały się dwa transportery A.: o numerze seryjnym (...) (nr operacyjny (...)) oraz o numerze seryjnym (...) (nr operacyjny (...)).

Zgłoszenia usterek dotyczące transportera nr (...) (nr operacyjny (...)) miały miejsce:

a)  w dniu 30 czerwca 2015 r. – zgłoszeniem tym objęto usterki w postaci:

1.  wycieku oleju z pokrywy silnika

2.  wycieku płynu chłodniczego

3.  niedziałającego światła oświetlenia z tyłu pojazdu

4.  braku możliwości naciągu łańcuchów napędowych pojazdu

5.  niesprawnego hamulca przyczepy

6.  tarcia kół przyczepy o błotniki.

Naprawa w/w usterek została zakończona 23 lipca 2015 r. (zgłoszenie z 30.06.2015 r. – k. 134; odbiór techniczny – k. 135)

b)  w dniu 31 lipca 2015 r. - zgłoszeniem tym objęto usterki w postaci:

1.  uszkodzonego sprzęgła

2.  problemu z rozrusznikiem

3.  wysokiej temperatury płynu w chłodnicy.

Naprawa w/w usterek została zakończona 4 września 2015 r. (zgłoszenie z 31.07.2015 r. – k. 136; odbiór techniczny – k. 137)

c)  W dniu 4 września 2015 r. – zgłoszeniem tym objęto usterkę w postaci uszkodzonego napinacza łańcucha z prawej strony pojazdu. Naprawa została zakończona 21 września 2015 r. (zgłoszenie z 4.09.2015 r. – k. 59; odbiór techniczny – k. 138)

d)  W dniu 28 września 2015 r. - zgłoszeniem tym objęto usterkę w postaci uszkodzenia paska przenoszącego napęd między silnikiem a sprzęgłem. Naprawa usterki została dokonana 16 października 2015 r. (zgłoszenie z 28.09.2015 r. – k. 139; odbiór techniczny – k. 140)

e)  w dniu 20 października 2015 r. - zgłoszeniem tym objęto usterkę w postaci uszkodzenia paska przenoszącego napęd między silnikiem a sprzęgłem. Naprawa usterki została dokonana 30 grudnia 2015 r. (zgłoszenie z 20.10.2015 r. – k. 141; odbiór techniczny – k. 142; korespondencja e-mail – k. 157-160)

f)  w dniu 5 lutego 2016 r. - zgłoszeniem tym objęto usterki w postaci:

1.  uszkodzonego paska przenoszącego napęd

2.  uszkodzonej pompy zenzowej

3.  uszkodzonego tylnego halogenu

4.  uszkodzonej poduszki do podnoszenia pojazdu.

Usterki te zostały naprawione 16 lutego 2016 r. (zgłoszenie z 5.02.2016 r. – k. 143; odbiór techniczny – k. 144)

g)  w dniu 25 lutego 2016 r. - zgłoszeniem tym objęto usterkę w postaci uszkodzenia paska przenoszącego napęd. Naprawa usterki została dokonana 6 kwietnia 2016 r. (zgłoszenie z 25.02.2016 r. – k. 145; odbiór techniczny – k. 146)

h)  w dniu 7 kwietnia 2016 r. - zgłoszeniem tym objęto usterkę w postaci uszkodzenia paska napędowego. Naprawa usterki została dokonana 19 kwietnia 2016 r. (zgłoszenie z 07.04.2016 r. – k. 147; protokół naprawy – k. 148)

i)  w dniu 25 kwietnia 2016 r. - zgłoszeniem tym objęto usterkę w postaci uszkodzenia napędu – łańcucha przenoszącego napęd na gąsienice z lewej strony pojazdu. Naprawa usterki została dokonana 12 maja 2016 r. (zgłoszenie z 25.04.2016 r. – k. 149; odbiór techniczny – k.150)

j)  w dniu 18 maja 2016 r. – zgłoszeniem tym objęto usterki w postaci:

1.  uszkodzonego napędu – zerwany pasek przenoszący napęd

2.  awarii chłodnicy – urządzenie nie wyłącza się

3.  uszkodzonego zamka pokrywy komory silnika

4.  uszkodzonej pompy zenzowej – uszkodzone mocowanie pompy

5.  uszkodzonej gąsienicy – duże pęknięcie na lewej gąsienicy

6.  nieprawidłowe działanie licznika przejechanego dystansu i prędkościomierza. (zgłoszenie z 18.05.2016 r. – k.110-112).

Pismem z 25 maja 2016 r. pozwany zwrócił się do powoda o prolongatę okresu potrzebnego na dokonanie serwisu do dnia 23 czerwca 2016 r. w związku z koniecznością opracowania nowej technologii naprawy gąsienic. (pismo pozwanego z 25.05.2016 r. – k. 171) Naprawa tej usterki została dokonana 30 czerwca 2016 r. (okoliczność bezsporna; zestawienie kwartalne – k. 152)

k)  w dniu 17 marca 2017 r. – zgłoszenie obejmowało obejmującego usterki w postaci:

1.  uszkodzonego napędu – zerwany pasek przenoszący napęd

2.  występujących problemów z uruchomieniem pojazdu (prawdopodobnie uszkodzony rozrusznik).

W dniu 10 kwietnia 2017 r. sporządzono protokół zdawczo-odbiorczy, w którym wskazano naprawę w/w elementów oraz podano, że pojazd jest sprawny i bezpieczny w użytkowaniu. (zgłoszenie z 17.03.2017 –k. 177; protokół odbioru – k. 178)

W piśmie z 13 lipca 2017 r. pozwany wezwał powoda do niezwłocznego przesłania skanu książki serwisowej pojazdu nr VIN (...) z udokumentowanymi terminowo obowiązkowymi przeglądami gwarancyjnymi, wskazując, że w odniesieniu do tego pojazdu pozwany nie odnotował obowiązkowych terminowych przeglądów gwarancyjnych. Jednocześnie pozwany wskazał, że brak potwierdzenia przez powoda wszystkich obowiązkowych przeglądów będzie skutkowało utratą gwarancji z terminem na dzień pierwszego nie dokonanego przeglądu gwarancyjnego. W odpowiedzi na powyższe pismo, w piśmie z 14 sierpnia 2017 r. powód wskazał, że nie odnotował zgłoszenia ze strony pozwanego o chęci przeprowadzenia przeglądu gwarancyjnego w siedzibie użytkownika, a ponadto, że obydwa pojazdy od dnia wprowadzenia do użytkowania oczekiwały na naprawę po zgłoszeniu lub przebywały w serwisie pozwanego ponad 440 dni każdy, a wielokrotnie odbywało się to w terminach, w których instrukcja przewidywała przeglądy serwisowe. (pismo pozwanego z 13.07.2017 r.; pismo powoda z14.08.2017 r. – k. 103-104)

l)  kolejnego zgłoszenia gwarancyjnego powód dokonał w dniu 13 października 2017 r. – zgłoszenie to obejmowało usterkę w postaci niedziałającego oświetlenia do jazdy uprzywilejowanej (alarmowej ) (zgłoszenie z 13.10.2017 r. – k. 181)

W piśmie z 17 października 2017 r. pozwany poinformował jednak powoda, że brak odnotowania terminowych obowiązkowych przeglądów gwarancyjnych pojazdu nr (...) skutkuje utratą gwarancji na pojazd, a w związku z tym, że pomimo wezwania powoda pismem z 13 lipca 2017r . do przesłanka skanu książki serwisowej z udokumentowanymi przeglądami gwarancyjnymi, powód takich informacji nie udzielił, pozwany ponownie zwrócił się o udostępnienie brakujących dokumentów, wskazując, że ich brak spowoduje odmowę naprawy pojazdu w ramach udzielonej gwarancji. W odpowiedzi na powyższe, w piśmie z 15 listopada 2017 r. powód zajął tożsame stanowisko jak w piśmie z 14 sierpnia 2017 r. Powód w piśmie z 20 listopada 2017 r. podtrzymał swoje stanowisko co do braku poddawania pojazdów obowiązkowym przeglądom konserwacyjnym. (pismo pozwanego z 17.10.2017 r. – k. 116; pismo powoda z 15.11.2017 r. – k. 183-184; pismo pozwanego z 20.11.2017 r. – k. 185)

Zgłoszenia usterek dotyczące transportera nr (...) (nr operacyjny (...)) miały miejsce:

a)  w dniu 5 listopada 2015 r. – zgłoszenie obejmowało awarię pojazdu A. (...) w zakresie pękniętego paska napędu. (zgłoszenie z 5.11.2015 r. – k. 123-124)

b)  w dniu 01 lutego 2016 r. – zgłoszenie obejmowało awarię paska klinowego (przeniesienie napędu). Naprawa zakończona została 18 lutego 2016 r. (zgłoszenie z 01.02.2016 r. – k 128-129; odbiór techniczny – k. 130)

c)  w dniu 13 czerwca 2016 r. – zgłoszenie obejmowało awarię układu hamulcowego transportera A. nr seryjny (...), do której doszło podczas jazdy pojazdem i co skutkowało wypadkiem w postaci zsunięcia się pojazdu ze skarpy i zatrzymaniu na boku opierając się o płot, a w konsekwencji wykrzywieniem górnych elementów konstrukcji pojazdu. Pismem z 2 marca 2017 r. pozwany zwrócił się do powoda o przedłużenie naprawy do 6 marca 2017 r. z uwagi na opóźnienie w sprowadzeniu części z zagranicy. (zgłoszenie z 13.06.2016 r. – k. 215-216; dokumentacja wypadkowa – k. 217-223; pismo z dnia 2.03.2017 r. – k. 188)

Ponadto, telefoniczne zgłoszenia niesprawności pojazdów dokonane zostały przez powoda w dniach 19 czerwca 2015 r. i 23 lutego 2016 r. (oświadczenie – k. 118)

Powód wystawił następujące noty księgowe, tytułem kary umownej z tytułu zwłoki w naprawie przedmiotu umowy w ramach kontraktu nr (...) z dnia 22 grudnia 2014 r.:

a)  w dniu 2 lutego 2016 r. powód wystawił notę księgową nr (...) na kwotę 20.813,44 zł z terminem płatności 14 dni od dnia otrzymania noty, przy czym w związku z brakiem uregulowania należności przez pozwanego, powód następnie wezwał pozwanego do zapłaty w/w kwoty wraz z odsetkami ustawowymi od dnia zapłaty w wezwaniu z dnia 25 lutego 2016 r. oraz z dnia 20 kwietnia 2016 r., każdorazowo w terminie 7 dni od otrzymania wezwania;

b)  w dniu 24 maja 2016 r. powód wystawił notę księgową nr (...) na kwotę 12.548,95 zł z terminem płatności 14 dni od dnia otrzymania noty, przy czym w związku z brakiem uregulowania należności przez pozwanego, powód wezwał pozwanego do zapłaty w/w kwoty wraz z odsetkami ustawowymi od dnia zapłaty w wezwaniu z dnia 20 września 2016 r. oraz z dnia 11 października 2016 r., każdorazowo w terminie 7 dni od otrzymania wezwania;

c)  w dniu 29 lipca 2016r. powód wystawił notę księgową nr (...) na kwotę 13.467,17 zł z terminem płatności 14 dni od dnia otrzymania noty, przy czym w związku z brakiem uregulowania należności przez pozwanego, powód wezwał pozwanego do zapłaty w/w kwoty wraz z odsetkami ustawowymi od dnia zapłaty w wezwaniu z dnia 20 września 2016 r. oraz z dnia 11 października 2016 r., każdorazowo w terminie 7 dni od otrzymania wezwania;

d)  w dniu 14 października 2016 r. powód wystawił notę księgową nr (...) na kwotę 14.079,68 zł z terminem płatności 14 dni od dnia otrzymania noty, przy czym w związku z brakiem uregulowania należności przez pozwanego, powód wezwał pozwanego do zapłaty w/w kwoty wraz z odsetkami ustawowymi od dnia zapłaty w wezwaniu z dnia 25 listopada 2016 r. oraz z dnia 1 stycznia 2017 r., każdorazowo w terminie 7 dni od otrzymania wezwania;

e)  w dniu 12 stycznia 2017 r. powód wystawił notę księgową nr (...) na kwotę 14.079,68 zł z terminem płatności 14 dni od dnia otrzymania noty, a nota ta została doręczona pozwanemu 05 kwietnia 2017 r., przy czym w związku z brakiem uregulowania należności przez pozwanego, powód wezwał pozwanego do zapłaty w/w kwoty wraz z odsetkami ustawowymi od dnia zapłaty w wezwaniu z dnia 20 lutego 2017 r., doręczonym pozwanemu 05 kwietnia 2017 r., a następnie w ostatecznym wezwaniu do zapłaty z 17 marca 2017 r., każdorazowo w terminie 7 dni od otrzymania wezwania;

f)  w dniu 20 lutego 2017 r. powód wystawił notę księgową nr (...) na kwotę 2.510,74 zł z terminem płatności 14 dni od dnia otrzymania noty, przy czym nota ta została doręczona pozwanemu w dniu 05 kwietnia 2017 r., a w związku z brakiem uregulowania należności przez pozwanego, powód wezwał pozwanego do zapłaty w/w kwoty wraz z odsetkami ustawowymi od dnia zapłaty w wezwaniu z dnia 02 maja 2017 r., a następnie w wezwaniu z dnia 31 maja 2017 r;

g)  w dniu 27 kwietnia 2017 r. powód wystawił notę księgową nr (...) na kwotę 6.121,44 zł z terminem płatności 14 dni od dnia otrzymania noty, przy czym w związku z brakiem uregulowania należności przez pozwanego, powód wezwał pozwanego do zapłaty w/w kwoty wraz z odsetkami ustawowymi od dnia zapłaty w wezwaniu z dnia31 maja 2017 r. oraz z dnia 16 października 2017 r., każdorazowo w terminie 7 dni od otrzymania wezwania;

h)  w dniu 21 sierpnia 2017 r. powód wystawił notę księgową nr (...) na kwotę 2.142,50 zł z terminem płatności 14 dni od dnia otrzymania noty, przy czym w związku z brakiem uregulowania należności przez pozwanego, powód wezwał pozwanego do zapłaty w/w kwoty wraz z odsetkami ustawowymi od dnia zapłaty w wezwaniu z dnia 16 października 2017 r. oraz z dnia 02 listopada 2017 r. każdorazowo w terminie 7 dni od otrzymania wezwania;

i)  w dniu 21 września 2017 r. powód wystawił notę księgową nr (...) na kwotę 43.768,30 zł z terminem płatności 14 dni od dnia otrzymania noty, przy czym w związku z brakiem uregulowania należności przez pozwanego, powód wezwał pozwanego do zapłaty w/w kwoty wraz z odsetkami ustawowymi od dnia zapłaty w wezwaniu z dnia 16 października 2017 r. oraz z dnia 02 listopada 2017 r. każdorazowo w terminie 7 dni od otrzymania wezwania. (nota księgowa nr (...) – k. 30; wezwanie do zapłaty z 25.02.2016 r. – k. 31; wezwanie do zapłaty z 20.04.2016 r. – k. 32; nota księgowa nr (...) – k. 33; wezwanie do zapłaty z 20.09.2016 r. – k. 35; wezwanie do zapłaty z 11.10.2016 r. – k. 35;nota księgowa nr (...) – k. 36; wezwanie do zapłaty z 20.09.2016 r. – k. 36; wezwanie do zapłaty z 11.10.2016 r. – k.37; nota księgowa nr (...) – k. 39; wezwanie do zapłaty z 25.11.2016 r. – k, 40; wezwanie do zapłaty z 12.01.2017 r. – k. 41; nota księgowa nr (...) – k. 45; wezwanie do zapłaty z 20.02.2017 r. – k. 46; wezwanie do zapłaty z 17.03.2017 r. – k. 47; nota księgowa nr (...) – k. 48; wezwanie do zapłaty z 02.05.2017 r. – k. 49; wezwanie do zapłaty z 31.05.2017 r. – k. 50;nota księgowa nr (...) – k. 51; wezwanie do zapłaty z 31.05.2017 r. – k. 52; wezwanie do zapłaty z 16.10.2017 r. – k. 53; nota księgowa nr (...) – k.; wezwanie do zapłaty z 16.10.2017 r. – k. 55; nota księgowa nr (...) – k. 56; wezwanie do zapłaty z 16.10.2017 r. – k. 57; wezwanie do zapłaty z 02.11.2017 r. – k. 58)

W pismach datowanych na 6 października 2016 r. (doręczonych powodowi 10 października 2016 r.) pozwany wezwał powoda do sprecyzowania jakiej konkretnie usterki dotyczy nota księgowa nr (...) oraz o doprecyzowanie daty zgłoszenia usterki przez użytkownika, rodzaju zgłoszonej usterki i sposobu naliczenia kary umownej, jak również o przesłanie dokumentacji związanej z w/w usterką i notą księgową, wskazując, że wystawiona przez powoda nota księgowa nie pozwala na jednoznaczne zidentyfikowanie zdarzenia, z którym powód wiąże powstanie po stronie pozwanego obowiązku zapłaty. W odpowiedzi na powyższe, powód wraz z pismem z 09 listopada 2016 r. przedłożył pozwanemu wymaganą dokumentację. W piśmie z 23 listopada 2016 r. pozwany wezwał jednak powoda do ponownego sprecyzowanie zgłoszonych przez niego żądań. W związku z tym, w załączniku do pisma z 07 grudnia 2016 r. powód sprecyzował, że:

a)  nota księgowa nr (...) obejmowała :

Data zgłoszenia	Data odebrania	Ilość dni do naliczenia	Przedmiot naprawy
19.06.2015r.	14.07.2015r.	17	Wymiana rozrusznika
05.11.2015r.	04.12.2015r.	20	Awaria napędku, pasek napędu.
30.06.2015r.	23.07.2015r.	15	Wycieki płynów, brak świateł, niesprawna przyczepa
31.07.2015r.	04.09.2015r.	27	Uszkodzone sprzęgło, rozrusznik, problemy z chłodzeniem.
04.09.2015r.	21.09.2015r.	9	Uszkodzenie napinacza.
28.09.2015r.	16.10.2015r.	10	Uszkodzenie układu napędowego
20.10.2015r.	30.12.2015r.	63	Uszkodzenie układu napędowego

b)  nota księgowa nr (...) obejmowała:

Data zgłoszenia	Data odebrania	Ilość dni do naliczenia	Przedmiot naprawy
01.02.2016r.	18.02.2016r.	8	Naprawa układu napędowego
23.02.2016	31.03.2016r.	29	Układ hamulcowy, wymiana łańcucha i napinaczy
05.02.2016r.	18.02.2016r.	5	Uszkodzenie ukladu napędowego, pompy, oświetlenia, poduszki.
25.02.2016r.	31.03.2016r.	27	Uszkodzony napęd

c)  nota księgowa nr (...) obejmowała:

Data zgłoszenia	Data odebrania	Ilość dni do naliczenia	Przedmiot naprawy
01.04.2016r.	11.05.2016r.	40	Układ hamulcowy, wymiana łańcucha i napinaczy
31.03.2016r.	06.04.2016r.	6	cd. z oprzedniej noty (naprawa w toku)
07.04.2016r.	19.04.2016r.	4	Uszkodzenie układu napędowego
25.04.2016r.	12.05.2016r.	9	Uszkodzenie układu napędowego
18.05.2016r.	30.06.2016r.	35	Uszkodzenie napędu, awaria chłodnicy, itd.

W dniu 10 listopada 2016 r. powód wystawił notę księgową korygującą nr (...), w którym dokonał korekty noty księgowej nr (...) na kwotę 24.639.34 zł, noty księgowej nr (...) na kwotę 10.559,48 zł (w związku z uznaniem przez powoda kwoty 1.989,47 zł) oraz noty księgowej nr (...) na kwotę 14.385,39 zł, z terminem płatności wynoszącym 7 dni od daty otrzymania noty. Powód wezwał pozwanego do zapłaty należności wynikających z w/w noty korygującej, wezwaniem z dnia 12 stycznia 2017 r. w terminie 7 dni od jego otrzymania, przy czym wezwanie to zostało doręczone pozwanemu 05 kwietnia 2017 r., a następnie skierował do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty z tego tytułu w terminie 7 dni , datowane na 31 maja 2017 r. (pisma z 6.10.2016 r. – k. 91, k. 92, k. 93; pismo powoda z 09.11.2016 r. – k. 94; pismo pozwanego z 23.11.2016 r. – k. 95-96; pismo powoda z 07.12.2016 r. z załącznikiem – k. 97-99; nota księgowa korygująca nr (...) – k. 100;; wezwanie do zapłaty z 12.01.2017 r. – k. 43; wezwanie do zapłaty z 31.05.2017 r. – k. 44)

W piśmie z 21 lipca 2017 r. pozwany zwrócił się do powoda o przesłanie szczegółowego rozliczenia not księgowych nr (...). W odpowiedzi na powyższe, w piśmie z 17 sierpnia 2017 r. powód przesłał pozwanemu tabelaryczne zestawienie do noty nr (...):

Data zgłoszenia do serwisu (...)	Data zakończenia naprawy	Ilość dni naprawy w danym okresie	Ilość dni ustawowo wolnych od pracy	Ilość dni do naliczenia kar
18-5-2016	3-2-2017	33	0	33
17-3-2017	10-4-2017	15	1	7
	Suma	48		40

Ponadto, powód wskazał, że nota nr 19/2017 stanowi obciążenie z tytułu odsetek od nieuregulowanych zaległości, przesyłając kalkulację obciążenia.:

nr noty	kwota noty księgowej	za okres	kwota odsetek
N- (...)	24 639,34	23.02.2016-13.02.2017	1 682,23
N- (...)	10 559,48	23.06.2016-13.02.2017	475,90
N- (...)	13 467,17	20-30.09.2016	28,41
	14 385,39	01.10-31.12.2016	255,75
	8 111,50	01.01-13.02.2017	68,45

(pismo powoda z 21.07.2017 r. – k. 102; pismo pozwanego z 17.08.2017 r. – k. 106-108)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów prywatnych złożonych przez strony do akt niniejszego postępowania, jak również na podstawie zeznań świadków M. M., K. O., I. P. i S. Z..

Sąd dał wiarę przedstawionym w niniejszej sprawie dowodom w postaci dokumentów, albowiem w ocenie Sądu brak jest podstaw do podważania ich zawartości lub autentyczności.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków M. M., K. O., I. P. i S. Z., uznając je za logiczne i spójne oraz zgodne ze zgromadzonym materiałem dowodowym w postaci dokumentów. Świadkowie będący pracownikami jednostki Państwowej Straży Pożarnej, będącej użytkownikiem przedmiotowych pojazdów – transporterów a. posiadają w ocenie Sądu wiedzę na temat sposobu użytkowania tych pojazdów oraz ich awaryjności.

Na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 4 i 6 k.p.c. Sąd pominął dowód z zeznań świadka R. D., uznając ten dowód za niemożliwy do przeprowadzenia z uwagi na niewskazanie przez pozwanego mimo wezwania adresu w/w świadka.

Na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 4 k.p.c. Sąd pominął również dowód z zeznań świadków T. G. i T. K., uznając iż po pierwsze dowód z zeznań w/w świadków na wskazane przez pozwanego okoliczności (k. 233) jest nieistotny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, a po drugie, że z uwagi na niestawiennictwo świadków na rozprawie sądowej mimo wezwania i brak podtrzymania przez pozwanego wniosku o dopuszczenie dowodu z ich zeznań, przeprowadzenie dowodu z zeznań tych świadków było niemożliwe.

W związku z brakiem przedłożenia przez (...) sp. z o.o. dokumentacji zawnioskowanej przez pozwanego w pkt 7 sprzeciwu od nakazu zapłaty pomimo dwukrotnego zobowiązania sądowego, dowód z w/w dokumentacji nie mógł zostać przeprowadzony.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

W sprawie niniejszej powód Skarb Państwa reprezentowany przez Komendanta Wojewódzkiej Straży Pożarnej w W. wystąpił przeciwko pozwanemu (...) sp. z o.o. w W. z roszczeniem o zapłatę łącznej kwoty 90.870,12 zł tytułem kar umownych w związku ze zwłoką pozwanego w wykonaniu napraw przedmiotu umowy nr (...) z dnia 22 grudnia 2014 r., tj. pojazdów transporterów a., będących z użytkowaniu jednostki powoda – Komendy Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w W., opierając swoje roszczenie na § 10 ust. 6 w/w umowy łączącej strony. Na kwotę dochodzoną pozwem składały się kwota 86.465,12 zł tytułem kar umownych oraz kwota 4.404,63 zł tytułem odsetek. Pozwana spółka w toku niniejszego postępowania kwestionowała roszczenie powoda zarówno co do zasadności naliczenia kar umownych jak i ich wysokości.

Okolicznością bezsporną, nie budzącą żadnych wątpliwości w niniejszej sprawie było to, że na podstawie umowy nr (...) z dnia 22 grudnia 2014 r., pozwany przeniósł na powoda w dniu 6 czerwca 2015 r. własność 32 sztuk transporterów – a. pojazdów gąsienicowych z przyczepą, z czego dwa pojazdy – o numerze seryjnym (...) (nr operacyjny (...)) oraz o numerze seryjnym (...) (nr operacyjny (...)) zostały przekazane do użytkowania Komendzie Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w W., przy czym pojazdy te (jak wynika z zeznań świadka K. O.), znajdowały się z użytkowaniu tej jednostki od 16 czerwca 2015 r.

Zgodnie z § 9 ust. 1 w/w umowy, pozwany udzielił 60 miesięcy gwarancji oraz rękojmi na każdy przedmiot umowy, przy czym w myśl ust. 2, w okresie gwarancji, koszty prowadzenia serwisu, w tym czynności serwisowe wraz z materiałami eksploatacyjnymi przedmiotu umowy obciążały pozwanego, zaś w okresie gwarancji i rękojmi wszystkie naprawy gwarancyjne przeprowadzane miały być w siedzibie użytkownika przez autoryzowany serwis na koszt wykonawcy w ciągu 7 dni od dnia otrzymania pisemnego zgłoszenia usterki przez użytkownika, a do okresu naprawy nie wlicza się dni ustawowo wolnych od pracy w rozumieniu ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (ust. 3). W § 9 ust. 5 umowy wskazano przy tym, że okres gwarancji ulega przedłużeniu o czas od momentu zgłoszenia do naprawy przedmiotu umowy do momentu odebrania sprawnego z naprawy (ust. 5). Zgodnie zaś z ust. 7, po okresie gwarancji serwis będzie prowadzony przez wykonawcę na podstawie indywidualnych zleceń użytkowników. Szczegółowe zasady gwarancji określone zostały ponadto w karcie gwarancyjnej – warunkach gwarancji, która została wydana powodowi.

Co także istotne, w § 10 ust. 6 umowy strony postanowiły, że w przypadku, gdy pozwany nie dokona naprawy przedmiotu umowy w terminie określonym w § 9 ust. 3, zapłaci odbiorcy karę umowną za każdy dzień zwłoki w wysokości 0,1% wartości przedmiotu umowy, którego naprawa dotyczy, na podstawie noty obciążeniowej wystawionej przez odbiorcę, zgodnie z informacją przekazaną przez użytkownika. Wartość jednostkowa przedmiotu umowy określona została natomiast w § 3 ust. 1 umowy na kwotę 153.036 zł brutto (141.700 zł netto).

W postępowaniu niniejszym powód dochodził zapłaty przez pozwanego należności wynikających z naliczonych przez niego na podstawie § 10 ust. 6 umowy kar umownych w związku ze zwłoką pozwanego w dokonywaniu napraw gwarancyjnych przedmiotowych pojazdów a.. Jak wynika z załączonego do pozwu „Zestawienia należności od firmy (...)”, roszczenie powoda objęte pozwem obejmowało należności wynikające z następujących not księgowych wystawionych przez powoda: N- (...) – w kwocie 20.813,44 zł, N- (...) – w kwocie 12.548,95 zł, N- (...) – w kwocie 13.467,17 zł, N- (...) – w kwocie 14.079,68 zł, N- (...) – w kwocie 2.754,65 zł, N- (...) – w kwocie 14.079,68 zł, N- (...) - w kwocie 6.121,44 zł, N- (...) – w kwocie 2.142,50 zł oraz N- (...) -w kwocie 43.768,30 zł, jak również odsetki w łącznej kwocie 4.404,63 zł (w tym 2.510,74 zł objęte notą księgową (...)), przy czym kwoty powyższe zostały pomniejszone przez powoda o 43.310,32 zł w związku z dokonaną przez pozwanego wpłatą. Tym samym, dochodzona przez powoda kwota roszczenia wynosiła 90.870,12 zł (zestawienie – k. 29).

Instytucja kary umownej przewidziana została w Kodeksie cywilnym jako jedno z możliwych zabezpieczeń wykonania umowy. Zgodnie z art. 483 § 1 k.c. można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna), przy czym dłużnik nie może bez zgody wierzyciela zwolnić się z zobowiązania przez zapłatę kary umownej (§ 2). W myśl art. 484 § 1 k.c. w razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania kara umowna należy się wierzycielowi w zastrzeżonej na ten wypadek wysokości bez względu na wysokość poniesionej szkody. Żądanie odszkodowania przenoszącego wysokość zastrzeżonej kary nie jest dopuszczalne, chyba że strony inaczej postanowiły. Jak stanowi § 2, jeżeli zobowiązanie zostało w znacznej części wykonane, dłużnik może żądać zmniejszenia kary umownej; to samo dotyczy wypadku, gdy kara umowna jest rażąco wygórowana.

Poczynione w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne jednoznacznie wskazują na to, że tak jak twierdzi powód, przedmiotowe pojazdy amfibijne znajdujące się w użytkowaniu Komendy Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w W. cechowały się istotną i powtarzającą się awaryjnością, która skutkowała koniecznością przeprowadzania licznych napraw serwisowych. Okoliczność ta wynika zarówno z przedłożonej przez powoda dokumentacji, obejmującej dokonywane zgłoszenia i protokoły odbioru pojazdów po naprawie (z których wynika częstotliwość (daty) zgłoszeń usterek jak również daty dokonania napraw), a także z zeznań świadków – pracowników w/w jednostki (...) w W., którzy wprost przyznali, że pojazdy te od początku ich użytkowania przez jednostkę bardzo często się psuły, a awarie powtarzały się praktycznie od razu po dokonaniu naprawy przez serwisanta. Usterki te uniemożliwiały wykorzystywanie pojazdów dla celów, dla których zostały zakupione – tj. zwiększenia skuteczności prowadzenia długotrwałych i utrudnionych w dostępie akcji ratowniczych i w związku z tym wykorzystywane były jedynie do ćwiczeń w ramach doskonalenia zawodowego w jednostce, przy czym pojazdy te przeważnie psuły się od razu po pierwszej zmianie, która rozpoczynała ćwiczenia. Konsekwencją takiego stanu rzeczy jest to, że jak wskazał wprost świadek M. M., od czterech lat pojazdy te stoją nieużytkowane w garażu powoda.

Powód w toku niniejszego postępowania podnosił, że wielokrotnie powtarzające się awarie pojazdów skutkowały koniecznością ich napraw serwisowych, przy czym naprawy te wielokrotnie przeprowadzane były z uchybieniem zastrzeżonego w umowie w tym celu terminu (7 dni od dnia otrzymania pisemnego zgłoszenia usterki przez użytkownika -§ 9 ust. 3 umowy), co skutkowało naliczaniem przez powoda od pozwanego kar umownych za zwłokę na podstawie § 10 ust. 6 umowy. Powód przedłożył na okoliczność naliczonych przez siebie kar umownych wystawione noty księgowe wraz z wezwaniami pozwanego do zapłaty, jak również dokumentację dotyczącą zgłoszeń usterek i dokonywanych napraw. Analizując zasadność roszczenia strony powodowej, konieczne było zbadanie i odniesienie się do zarzutów podniesionych przez pozwanego w sprzeciwie od wydanego w niniejszej sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dni 12 kwietnia 2018 r. Odnosząc się zatem kolejno do stanowiska pozwanej spółki, wskazać należy, co następuje.

Wskazać należy, że pozwany kwestionował roszczenie, podważając zasadność naliczania przez niego kar umownych z tytułu opóźnień w naprawach serwisowych. Pozwany podnosił w tym zakresie po pierwsze, że dokonywane naprawy nie stanowiły w ogóle napraw gwarancyjnych w rozumieniu umowy łączącej strony, albowiem obejmowały one usterki, które zgodnie z warunkami gwarancji nie były objęte gwarancją. Naprawy te dokonywane były zaś przez pozwanego nieodpłatnie wyłącznie w ramach dbałości o dobre relacje stron.

Odnosząc się do postanowień zawartych w karcie gwarancyjnej (warunkach gwarancji) istotnie należy przyznać rację pozwanemu co do tego, że określały one awarie niepodlegające naprawom gwarancyjnym. Punkt 3 warunków gwarancji stanowi bowiem, że czynności regulacyjne takie jak: dociąganie śrub i nakrętek, naciąganie gąsienic, nie są traktowane jako naprawy gwarancyjne i czynności te należy wykonać w trakcie eksploatacji we własnym zakresie jako obsługa bieżąca pojazdu. Ponadto, w punkcie 5 i 6 warunków gwarancji wyszczególniono, iż gwarancja nie obejmuje części, które w trakcie eksploatacji pojazdu ulegają normalnemu eksploatacyjnemu zużyciu: wycieraczki, gąsienice, łańcuch napędowy, akumulatory świece zapłonowe, linki, bezpieczniki, kondensatory tarcze sprzęgła, płyny eksploatacyjne, narzędzia, przewody giętkie, szczotki, itp., oraz części wskazujących nadmierne zużycie w wyniku niewłaściwego użytkowania wyrobu, jak również, że gwarancja nie obejmuje: zewnętrznych skutków fizycznych lub chemicznych uszkodzeń obudów plastikowych; usterek powstałych na skutek używania pojazdu niezgodnie z jego przeznaczeniem np. przeciążenia, zatopienia, używania pojazdu w zawodach sportowych; uszkodzeń spowodowanych przez osoby, które nie będąc przedstawicielami firmy (...) Sp. z o.o. lub autoryzowanego serwisu, dokonywały w pojeździe napraw lub zmian konstrukcyjnych; uszkodzeń spowodowanych przez części i akcesoria nieoryginalne, które zostały zamontowane w pojeździe; uszkodzeń spowodowanych przez nieprzestrzeganie instrukcji; uszkodzeń i strat spowodowanych przez niedopełnienie obowiązku niezwłocznego zgłoszenia usterki powstałej w trakcie eksploatacji; uszkodzeń mechanicznych pojazdu i jego części; uszkodzeń spowodowanych gdy pojazd był użytkowany przez osobę nie przeszkoloną i nie posiadającą certyfikatu uprawniającego do prowadzenia pojazdu wystawionego przez (...) Sp. z.o.o.; wymiany części, które ulegają naturalnemu zużyciu eksploatacyjnemu wynikającemu z ich używania i ilości przejechanych kilometrów.

Podkreślić przy tym jednak należy, że postawiony przez pozwanego zarzut w tym zakresie był niezwykle ogólny. Pozwany nie sprecyzował co do których napraw, jakim podlegały przedmiotowe transportery (a jak wynika z poczynionych ustaleń faktycznych - jak już wskazano powyżej - zgłoszeń usterek przez powoda oraz dokonywanych napraw było wiele), kwestionuje objęcie ich zakresem gwarancyjnym. W ocenie Sądu nie sposób zaś racjonalnie przyjąć, aby wszystkie z co najmniej piętnastu bezsprzecznie udokumentowanych zgłoszeń i napraw były nieodpłatnie dokonywane przez pozwanego pomimo ich niepodlegania gwarancji. Pozwany w żaden sposób nie wykazał czy i które usterki zgłaszane przez powoda, które zostały poddane naprawom serwisowym nie były objęte gwarancją. Nie przedłożył on żadnej dokumentacji ani innych dowodów, z których wynikałoby to, że w toku obowiązywania umowy informował on powoda o tym, że poszczególne usterki nie podlegają gwarancji lub aby naprawy serwisowe dokonywane były poza gwarancją na podstawie odrębnych ustaleń stron. Nie jest zaś rolą Sądu wyręczanie strony postępowania w ustalaniu i dochodzeniu tego, które z usterek zgłaszanych przez powoda nie były objęte gwarancją. Tym bardziej, że do poczynienia ustaleń w tym zakresie konieczne jest posiadanie wiadomości specjalnych m.in. z zakresu budowy i eksploatacji maszyn, których Sąd nie posiada. Strona pozwana na poparcie swojego stanowiska dotyczącego zgłaszania przez powoda usterek wyłączonych z gwarancji (np. wynikających z normalnego eksploatacyjnego zużycia) nie zawnioskowała natomiast o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego, posiadającego specjalistyczne wiadomości w tym zakresie, który w sposób jednoznaczny ustaliłby, które ze zgłaszanych i naprawianych usterek de facto nie były objęte gwarancją. Stąd, przedmiotowy zarzut pozwanego nie zasługiwał w ocenie Sądu na uwzględnienie z uwagi na brak jego należytego sprecyzowania i udowodnienia.

Po drugie, pozwany podnosił, że udzielona przez niego gwarancja na przedmiotowe pojazdy amfibijne wygasła w związku z brakiem dokonywania przez powoda okresowych przeglądów gwarancyjnych. Istotnie, zgodnie z pkt 1 warunków gwarancji, pozwany udzielił gwarancji 60 miesięcznej, ale nie więcej niż 300 motogodzin (w zależności co nastąpi szybciej) na cały pojazd (bez homologacji), wskazując, że prawo do udzielenia gwarancji zanika m.in. w przypadku zaniedbania konserwacji (nieprzestrzegania obowiązkowych przeglądów gwarancyjnych). Ponadto w warunkach gwarancji wskazano, że aby zachować gwarancję, użytkownik ma obowiązek zapewnienia serwisantom przestrzeni technicznej do dokonania serwisu na swoim terenie, lub dostarczenia i odebrania na swój koszt pojazdu na przeglądy gwarancyjne przez okres trwania gwarancji, zgodnie z harmonogramem przeglądów gwarancyjnych (chyba że strony w umowie określą inaczej). Jednocześnie w pkt 8 warunków gwarancji podano, że przeglądy gwarancyjne, które należy wykonać w okresie gwarancji są przeglądami płatnymi przez użytkownika pojazdu, chyba że zapisy umowy sprzedaży stanowią inaczej. Okresowe przeglądy gwarancyjne w przypadku przedmiotowych pojazdów wyznaczono przy tym co: 25 motogodzin lub 3 miesiące; 50 motogodzin lub 9 miesięcy; 75 motogodzin lub 15 miesięcy; 100 motogodzin lub 24 miesiące; 125 motogodzin lub 30 miesięcy; 150 motogodzin lub 36 miesięcy; 175 motogodzin lub 42 miesiące; 200 motogodzin lub 48 miesięcy.

W tym miejscu wskazać należy, że faktem jest, że w przedłożonych przez powoda kartach gwarancyjnych (serwisowych) brak jest adnotacji dotyczących przeprowadzanych przeglądów gwarancyjnych. Niemniej jednak, podkreślić należy, że pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty w żadnej mierze nie sprecyzował w jakiej dacie udzielona przez niego gwarancja wygasła w związku z brakiem dokonania przez powoda terminowych przeglądów gwarancyjnych. Stanowisko pozwanego w tym zakresie nie wynika również z żadnego z przedłożonego w toku niniejszego postępowania dokumentu. Podkreślić należy, że po raz pierwszy twierdzenia co do wygaśnięcia gwarancji pozwany podniósł w piśmie skierowanym do powoda, a datowanym na 13 lipca 2017 r., przy czym ani w tym piśmie ani w żadnym innym pozwany nie określił w jakim terminie jego zdaniem gwarancja wygasła. Nie jest zaś rolą Sądu wyręczanie pozwanego w ustalaniu, w jakiej konkretnie dacie winien nastąpić przegląd gwarancyjny pojazdów zgodnie z przyjętymi w warunkach gwarancji miernikami (motogodziny lub określona ilość miesięcy, w zależności co nastąpi szybciej), którego przeprowadzenia powód zaniechał i który w konsekwencji skutkowałby wygaśnięciem gwarancji. Zauważyć przy tym także należy, że uzależnienie w warunkach gwarancji konieczności przeprowadzenia przeglądów gwarancyjnych od motogodzin lub określonej liczby miesięcy (w zależności co nastąpiło szybciej) na podstawie dowodów przedłożonych przez strony w toku postępowania jest dla Sądu niemożliwa.

Jednocześnie, przyznać należy rację stanowisku powoda co do tego, że z uwagi na częstotliwość napraw serwisowych, jakim były poddawane pojazdy, poddanie ich przeglądom gwarancyjnym było de facto niemożliwe. W przypadku np. transportera nr (...) wskazać bowiem należy, że zgłoszenia i naprawy usterek miały miejsce m.in. w następujących okresach: 30 czerwca 2015 r. – 23 lipca 2015 r., 31 lipca 2015 r. - 4 września 2015 r., 4 września 2015 r. –21 września 2015 r., 28 września 2015 r. - 16 października 2015 r., 20 października 2015 r. - 30 grudnia 2015 r., 5 lutego 2016 r. - 16 lutego 2016 r., 25 lutego 2016 r. - 6 kwietnia 2016 r., 7 kwietnia 2016 r. - 19 kwietnia 2016 r., 25 kwietnia 2016 r. - 12 maja 2016 r., 18 maja 2016 r.- 30 czerwca 2016 r. czy 17 marca 2017 r. – 10 kwietnia 2017 r. Analiza w/w okresów prowadzi zatem do jednoznacznego wniosku, że transportery te niemal nieustannie był zgłoszone przez powoda do naprawy serwisowej i pozostawały w tym zakresie w dyspozycji pozwanego. Stąd, przeprowadzenie okresowych przeglądów gwarancyjnych uznać należało za niemożliwe i niewykonalne, a brak ich przeprowadzenia nie był zawiniony przez powoda, lecz uzależniony był od dokonywanych przez pozwanego napraw.

W związku z powyższym, Sąd uznał przedmiotowy zarzut pozwanego dotyczący wygaśnięcia gwarancji w związku z brakiem dokonywania okresowych przeglądów gwarancyjnych za nieudowodniony i nie zasługujący na uwzględnienie.

Kolejno, pozwany upatrywał wygaśnięcia gwarancji w związku z nienależytym użytkowaniem pojazdów przez powoda, użytkowaniem ich niezgodnie z przeznaczeniem, niezgodnie z instrukcją oraz przez osoby nie posiadające stosownego certyfikatu niezbędnego do ich obsługi. Prawdą jest, że w myśl pkt 1 warunków gwarancji, prawo do udzielenia gwarancji zanika m.in. wtedy, gdy wada spowodowana jest przez nieoszczędne i niewłaściwe użytkowanie (np. przekraczanie ustalonej max prędkości, stosowanie oleju innej klasy niż zalecane), zaś zgodnie z pkt 4 warunków gwarancji, z uwagi na to że gąsienicowy pojazd a. jest pojazdem specjalistycznym, warunkiem utrzymania gwarancji przy wykorzystaniu pojazdu w tracie działań profesjonalnych (działania służb, działania firm w trudnych warunkach), jest eksploatacja pojazdu przez osoby, które odbyły stosowny kurs zakończony wydaniem certyfikatu przynajmniej w stopniu podstawowym, zaś posługiwanie się pojazdem przez osoby bez ukończonego kursu, powoduje utratę gwarancji oraz może narazić osoby znajdujące się w pojeździe na utratę zdrowia lub życia.

Odnosząc się do w/w zarzutu również wskazać jednak należy, że oparty jest on wyłącznie na twierdzeniach pozwanego, niepopartych żadnym materiałem dowodowym. Pozwany nie wykazał aby kiedykolwiek zgłaszał powodowi zastrzeżenia co do tego, że określona usterka powstała w związku z uszkodzeniem mechanicznym, nieprawidłowym użytkowaniem pojazdu lub obsługiwaniem go przez osobę nieuprawnioną. Nadmienić przy tym należy, że we wspomnianym powyżej pkt 4 warunków gwarancji wprost zastrzeżono, iż firma (...) Sp. z o.o. ma prawo do otrzymania potwierdzenia (w formie np. kserokopii certyfikatu), że usterka nastąpiła w trakcie eksploatacji pojazdu przez osobą uprawnioną do jej kierowania zgodnie z ww. informacjami. Brak dowodu na to, aby kiedykolwiek pozwany występował do powoda z żądaniem przedstawienia takiego certyfikatu. Skoro zatem taka sytuacja nie miała miejsca, brak jest obecnie podstaw do domniemywania, aby gwarancja na przedmiotowe wyjazdy wygasła z powodu wskazanych powyżej przyczyn. Pozwany nie wykazał również jakiejkolwiek inicjatywy dowodowej w kierunku wykazania czy i które z usterek zgłaszanych przez powoda powstały w skutek uszkodzenia mechanicznego powstałego w następstwie wypadku.

Co więcej, podkreślić należy, że również w tym przypadku pozwany nie wysilił się aby wskazać chociażby przybliżonej daty wygaśnięcia w jego ocenie gwarancji na powyższych podstawach, w związku z czym zarzut ten w okolicznościach niniejszej sprawy już chociażby z tej przyczyny nie mógł zostać uwzględniony przez Sąd.

W tym miejscu wskazania wymaga to, że pozwany zakwestionował również dochodzone przez powoda roszczenie co do wysokości, podważając prawidłowość wysokości naliczonych przez powoda kar umownych.

W związku z powyższym, ponownie przytoczyć należy treść § 10 ust. 6 umowy z dnia 22 grudnia 2014 r., zgodnie z którym w przypadku, gdy wykonawca nie dokona naprawy przedmiotu umowy w terminie określonym w § 9 ust. 3 (tj. w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisemnego zgłoszenia usterki przez użytkownika, przy czym do okresu naprawy nie wlicza się dni ustawowo wolnych od pracy), zapłaci odbiorcy karę umowną za każdy dzień zwłoki w wysokości 0,1% wartości przedmiotu umowy, którego naprawa dotyczy, na podstawie noty obciążeniowej wystawionej przez odbiorcę, zgodnie z informacją przekazaną przez użytkownika.

Pozwany wskazywał, że naliczone przez powoda kary umowne naliczone zostały od wartości jednostkowej brutto przedmiotu umowy, zaś liczone winny być od wartości netto. Stanowiska tego nie sposób jednak podzielić. Istotnie, w § 3 ust. 1 umowy cenę jednostkową przedmiotu umowy określono na kwotę 153.036 zł brutto (141.700 zł netto). W przytoczonym powyżej § 10 ust. 6 umowy strony nie sprecyzowały jednak, od jakiej wartości przedmiotu umowy (brutto czy netto) ma być naliczana kara umowna, ograniczając się jedynie do wskazania, że kara umowna naliczana jest „za każdy dzień zwłoki w wysokości 0,1% wartości przedmiotu umowy, którego naprawa dotyczy”. Stąd, uwzględnienie w tym zakresie przez powoda wartości brutto przedmiotu umowy uznać należy za prawidłowe i zgodne z umową. Zauważyć przy tym należy, że pozwana spółka zawierała przedmiotową umowę z 22 grudnia 2014 r. działając jako profesjonalista (przedsiębiorca) w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Pozwany w ramach dbałości o własne interesy winien zatem zadbać o jednoznaczne uregulowanie w umowie od jakiej wartości przedmiotu umowy – brutto czy netto ma być naliczana należna od niego kara umowna, a nie pozostawiać w tym zakresie swobody decyzyjnej powodowi. Jedynie na marginesie podać przy tym należy, że jak trafnie wskazał Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 16 października 2018 r., sygn. VI ACa 534/18 (Legalis): „ Zgodnie z art. 483 § 1 KC można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). Prawodawca nie ograniczył tu stron w możliwości ustalenia wysokości tak określonej sumy. Może być to sum określona procentowo, jak i kwotowo, przy czym procentowe określenie może również następować w dowolny przewidziany przez strony sposób – zarówno od wynagrodzenia brutto (tzn. uwzględniającego podatek od towarów i usług), jak i netto (nieuwzględniającego takiego podatku).”. Przedmiotowy zarzut pozwanego nie zasługiwał zatem na aprobatę.

Odnosząc się wprost do wysokości roszczenia powoda dochodzonego w niniejszym postępowaniu podkreślić należy, że jak już wskazano na wstępie niniejszych rozważań, obejmują one roszczenie o zapłatę tytułem kary umownej łącznej kwoty 90.870,12 zł, na którą składają się kwota 86.465,12 zł tytułem kar umownych i kwota 4.404,63 zł tytułem odsetek. Podkreślić należy, że w pozwie powód nie sprecyzował za jakie konkretnie uchybienia (tj. za zwłokę pozwanego w wykonaniu których konkretnie napraw) naliczył on w/w kwotę tytułem kary umownej. Niemniej jednak, z załącznika do pozwu zatytułowanego jako „Zestawienia należności od firmy (...)” (k. 29), w którym wskazane kwoty dotyczące wysokości należności powoda pokrywają się kwotowo z roszczeniami pozwu wynika, iż powód dochodzi w niniejszym postępowaniu zapłaty z tytułu kar umownych objętych następującymi wystawionymi przez niego notami księgowymi: N- (...) – w kwocie 20.813,44 zł, N- (...) – w kwocie 12.548,95 zł, N- (...) – w kwocie 13.467,17 zł, N- (...) – w kwocie 14.079,68 zł, N- (...) – w kwocie 2.754,65 zł, N- (...) – w kwocie 14.079,68 zł, N- (...) - w kwocie 6.121,44 zł, N- (...) – w kwocie 2.142,50 zł oraz N- (...) -w kwocie 43.768,30 zł, jak również odsetki w łącznej kwocie 4.404,63 zł (w tym 2.510,74 zł objęte notą księgową (...)). Jednocześnie, zarówno w pozwie jak i w w/w Zestawieniu powód uwzględnił pomniejszenie roszczeń wynikających z w/w not księgowych o kwotę 43.310,32 zł wpłaty dokonanej wg twierdzeń powoda przez pozwanego.

Zdaniem Sądu, roszczenie powoda dochodzone pozwem zostało jednak udowodnione jedynie częściowo. Podkreślić należy, że jak już wskazano powyżej, ani w treści pozwu ani na żadnym późniejszym etapie postępowania powód de facto nie uzasadnił dokonanych przez siebie wyliczeń kar umownych ani nie podał za jakie okresy i za które naprawy dokonał naliczenia kar umownych, zaś przedłożona przez powoda dokumentacja pozwala na poczynienie ustaleń w tym zakresie jedynie częściowo. Wobec zakwestionowania przez pozwanego roszczenia pozwu tak co do zasady, jak i co do wysokości – a w tym wymiaru okresu czasu za jaki powód dochodzi kar umownych – Sąd zobligowany był do zweryfikowania prawidłowości żądań pozwu. Tym samym, należy wskazać, co następuje.

Sąd uwzględnił roszczenia pozwu w zakresie żądania zapłaty opartego na wystawionych przez powoda notach księgowych nr: (...) – w kwocie 20.813,44 zł, N- (...) – w kwocie 12.548,95 zł, N- (...) – w kwocie 13.467,17 zł, N- (...) – w kwocie 14.079,68 zł, N- (...) – w kwocie 2.754,65 zł, N- (...) – w kwocie 14.079,68 zł, N- (...) - w kwocie 6.121,44 zł oraz N- (...). W ocenie Sądu powód udowodnił zarówno zasadność jak i wysokość naliczonych w w/w należności z tytułu kar umownych.

Podnieść bowiem należy, że podczas gdy w pozwie powód nie sprecyzował za jakie uchybienia pozwanego w dokonywanych naprawach naliczył przedmiotowe kary umowne, to wyjaśnienie takie zawarte jest w przedłożonej przez niego dokumentacji. Do akt niniejszej sprawy przedłożone zostały w/w noty księgowe oraz skierowane przez powoda do pozwanego wezwania do zapłaty wynikających z nich należności. W notach tych (ani w wezwaniach) powód nie wyszczególnił jednak za jakie okresy naliczył on od pozwanego kary umowne. Wyjaśnienie takie przedstawione zostało jednak przez powoda w przypadku not księgowych nr (...) w piśmie skierowanym do pozwanego datowanym na dzień 07 grudnia 2016 r. (a które to pismo swoją drogą zostało wystosowane przez powoda w związku z wezwaniem pozwanego do sprecyzowania żądania w przedmiocie zapłaty kary umownej). W piśmie tym powód wyszczególnił za jakie okresy naprawy (z wyszczególnieniem przy tym ilości dni roboczych) dokonał naliczenia kar umownych. Okresy te pokrywają się z ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez Sąd w niniejszej sprawie na podstawie przedłożonej do akt dokumentacji, w tym zgłoszeń usterek i protokołów odbioru dokonanych napraw, obrazujących daty, w jakich czynności te zostały dokonane. Dodatkowo wskazać przy tym należy, że noty księgowe nr (...) zostały skorygowane przez powoda notą nr N-420/2016/K. Sąd nie znalazł przy tym podstaw do podważenia obliczeń wysokości kar umownych dokonanych przez powoda, uznając je za prawidłowe. W tym miejscu nadmienić jedynie należy, że na uwzględnienie nie zasługiwał przy tym zarzut pozwanego co do tego, aby powód niezgodnie z postanowieniami umownymi uwzględnił w okresach za które naliczył karę umowną dni wolne od pracy, albowiem zarzut ten nie znajduje potwierdzenia w przedłożonej dokumentacji i danych wskazanych w nich przez powoda. Jednocześnie, podkreślić należy, że powód wykazał, iż skutecznie doręczył on pozwanemu wezwanie do zapłaty w/w skorygowanej noty księgowej w dniu 05 kwietnia 2017 r., albowiem na wezwaniu do zapłaty widnieje potwierdzenie odbioru przedstawiciela pozwanego (k. 43).

Ponadto, Sąd uwzględnił również roszczenie powoda o zapłatę kary umownej objętej notą księgową nr (...). Podkreślić bowiem należy, że również w przypadku tej noty, z przedłożonego przez powoda pisma skierowanego przez niego do pozwanego, a datowanego na 17 sierpnia 2017 r. wynika za jakie okresy naliczył on przedmiotową karę umowną. Okresy wskazanych w tym piśmie napraw również znajdują potwierdzenie w przedłożonej w niniejszej sprawie dokumentacji, wobec czego Sąd uznał zasadność naliczenia kary umownej przez powoda. Również co do wskazanej wysokości kar umownych Sąd nie ma zastrzeżeń, zwłaszcza z uwagi na to, że z w/w pisma wynika, że powód uwzględnił we wskazanych okresach dni ustawowo wolne od pracy, o które pomniejszył okres naprawy.

Podobnie, w przypadku noty księgowej nr (...), obejmującej roszczenie odsetkowe, w piśmie z 17 sierpnia 2017 r. powód precyzyjnie wskazał w jaki sposób naliczył on odsetki (podał bowiem, od terminu zapłaty których not księgowych i za jakie okresy opóźnienia obliczył odsetki). Wobec braku konkretnych zastrzeżeń i zarzutów pozwanego do w/w obliczeń, Sąd również nie znalazł podstaw do ich podważenia.

Sąd uznał natomiast za nieudowodnione roszczenie powoda dotyczące zapłaty kary umownej objętej wystawionymi przez niego notami księgowymi nr (...). Nie ulega wątpliwości, iż powód przedmiotowe noty księgowe wystawił. Niemniej jednak, sam fakt wystawienia not księgowych nie dowodzi zasadności naliczenia wskazanych w nich kar umownych ani ich wysokości. Powód ani w pozwie ani w żadnym innym piśmie procesowym wniesionym w toku procesu (po złożeniu przez pozwanego sprzeciwu, w którym kwestionował on roszczenie co do zasady i co do wysokości oraz kwestionował okresy uwzględnione przez powoda przy naliczaniu kar umownych) nie pokusił się o wyjaśnienie za jakie okresy zwłoki pozwanego w wykonaniu napraw naliczył on kary umowne ujęte w w/w notach księgowych. Informacje te nie wynikają również z żadnego dokumentu przedłożonego przez stronę powodową do akt niniejszej sprawy. Stąd też, zweryfikowanie przez Sąd poprawności przedstawionych przez powoda obliczeń, nie było możliwe. Roszczenie powoda w tym zakresie pozostaje zatem nieudowodnione. Jedynie na marginesie wskazać przy tym należy, że w przypadku not księgowych nr (...) oraz wystosowanych na ich podstawie wezwań do zapłaty, powód nie wykazał nawet aby dokumenty te zostały przez niego doręczone pozwanej spółce. Na notach tych (i wezwaniach) w przeciwieństwie do not (...) i (...) brak jest bowiem potwierdzenia odbioru przez przedstawiciela pozwanego, a powód nie przedstawił także innego dowodu ich doręczenia. W związku z powyższym, roszczenie o zapłatę kar umownych obejmujące żądania objęte notami księgowymi nr (...), podlegało oddaleniu.

Sąd nie znalazł również podstaw do uwzględnienia roszczenia obejmującego odsetki we wskazanej w Zestawieniu (k. 29) kwocie 1.893,89 zł (kwota 4.404,63 zł pomniejszona o kwotę 2.510,74 zł, wynikającą z noty księgowej nr (...)). Sądowi nie jest wiadome w jaki sposób, za jakie okresy i od jakich kwot powód obliczył ww. kwotę odsetek. Sposób obliczenia tej kwoty nie został przez powoda wskazany ani wyjaśniony. Powód nie udowodnił ani zasadności ani wysokości w/w kwoty odsetek. Stąd, powództwo w tym zakresie również podlegało oddaleniu.

Podsumowując, Sąd uznał za udowodnione i uzasadnione roszczenie powoda o zapłatę łącznej kwoty 55.705,65 zł tytułem kar umownych objętych notami księgowymi nr: (...) – w kwocie 20.813,44 zł, N- (...) – w kwocie 12.548,95 zł, N- (...) – w kwocie 13.467,17 zł, N- (...) – w kwocie 2.754,65 zł oraz N- (...) - w kwocie 6.121,44 zł, jak również kwoty 2.510,74 zł tytułem odsetek objętych notą księgową nr (...), co daje łącznie 58.216,39 zł (55.705,65 zł + 2.510,74 zł). W pozostałym zakresie roszczenie powoda podlegało zaś oddaleniu jako nieudowodnione.

O odsetkach za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c., w myśl którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Powód wnosił o zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od dochodzonej pozwem kwoty od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty. W związku z tym, że powód przed zainicjowaniem niniejszego postępowania skierował do pozwanego wezwania do zapłaty należności objętych w/w notami księgowymi i przedłożył potwierdzenia doręczenia w/w wezwań pozwanemu (wezwanie do zapłaty not księgowych nr (...) zostało doręczone pozwanemu w dniu 5 kwietnia 2017 r.– k. 41; wezwanie do zapłaty noty księgowej nr (...) zostało doręczone pozwanemu w dniu 05 kwietnia 2017 r. – k. 43; nota księgowa nr (...) została doręczona pozwanemu w dniu 05 kwietnia 2017 r. – k. 48; a w przypadku noty księgowej nr (...) jej doręczenie pozwanemu przed dniem 21 lipca 2017 r. wynika z pisma pozwanego z 21 lipca 2017 r. – k. 102), zaś pozwany nie zakwestionował początkowej daty naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie, Sąd uwzględnił żądanie pozwu w tym zakresie i zasądził od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe za opóźnienie od zasądzonej kwoty od dnia wniesienia pozwu, tj. od dnia 28 marca 2018 r. do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 108 § 1 k.p.c., który stanowi, iż Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji. Sąd może jednak rozstrzygnąć jedynie o zasadach poniesienia przez strony kosztów procesu, pozostawiając szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu; w tej sytuacji, po uprawomocnieniu się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, referendarz sądowy w sądzie pierwszej instancji wydaje postanowienie, w którym dokonuje szczegółowego wyliczenia kosztów obciążających strony.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zapadłe w niniejszej sprawie Sąd ustalił, że powód wygrał niniejsze postępowanie w 64,07 %, zaś pozwany w 35,93%, pozostawiając szczegółowe wyliczenie kosztów referendarzowi sądowemu.

Biorąc pod uwagę całokształt poczynionych powyżej rozważań, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.