Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2013 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania J. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 7 marca 2013 r. znak (...)

w sprawie: J. L.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych

Oddziałowi w B.

o emeryturę

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu J. L. prawo do emerytury od dnia (...)roku,

II nie stwierdza odpowiedzialności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 marca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu J. L. prawa do emerytury. Organ rentowy powołał się na przepisy art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz. U z 2009 roku, nr 153, poz. 1227 ze zm./ i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43.)

W uzasadnieniu decyzji pozwany wskazał, iż ubezpieczony nie spełnia wymogów określonych w w/w przepisach, ponieważ nie udokumentował wymaganego 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Ubezpieczony złożył odwołanie od decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do emerytury.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. L. (urodzony dnia (...)), dnia 4 marca 2013 roku złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Organ rentowy uznał za udokumentowany staż ubezpieczeniowy na dzień 31 grudnia 1998 roku w wymiarze 32 lat, 5 miesięcy i 22 dni. W tym do okresów pracy w warunkach szczególnych nie uwzględniono żadnego okresu.

- okoliczności bezsporne.

Sporną pozostawała okoliczność czy ubezpieczony przez okres co najmniej 15 lat był zatrudniony w warunkach szczególnych, czy taki charakter miało zatrudnienie ubezpieczonego w spornym okresie czasu.

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe na podstawie, którego ustalił następujący stan faktyczny.

Ubezpieczony J. L. w okresie od dnia 29 maja 1972 roku do dnia 31 sierpnia 1998 r. r. roku był zatrudniony (...) Zakładach (...). W okresie od 29.05.1972 r. do 30.09.1987 r. pracował na stanowiskach: obuwnik - wykrawacz elementów wierzchowych. Była to praca w dziale manipulacji polegająca na krojeniu skór, montażu i klejeniu poszczególnych elementów. W okresie od 1.10.1987 r. do 10.03.1991 r. był zatrudniony jako operator urządzeń do produkcji elementów spodowych (operator wtryskarki). Ubezpieczony pracował wówczas przy obsłudze wtryskarki do wytwarzania spodów obuwniczych. Była to maszyna wytwarzająca spody obuwnicze z tworzyw sztucznych (granulatu). W okresie od 11.03.1991 r. do 31.11.1991 r. pracował jako obuwnik montażysta przy nakładaniu spodów i prasowaniu. W okresie od 1.12.1991 do 31.08.1998 r. ponownie wykonywał pracę wykrawacza wierzchów obuwniczych. Ubezpieczony na wszystkich wymienionych wyżej stanowiskach pracował w pełnym wymiarze czasu pracy, nie miał dłuższych przerw w pracy spowodowanych urlopem lub zwolnieniem lekarskim

dowód: zeznania świadków R. I., K. A., przesłuchanie ubezpieczonego ( e-protokół rozprawy ), dokumenty znajdujące się w aktach osobowych ubezpieczonego.

Sąd uznał zeznania świadków, jak również ubezpieczonego, za wiarygodne. Świadkowie dokładnie opisali charakter pracy oraz wykonywane przez ubezpieczonego czynności, nadto w tym samym okresie czasu byli zatrudnieni w tym samym zakładzie oraz na takich samych lub podobnych stanowiskach. Dodatkowo należy wskazać, iż zeznania świadków jak i ubezpieczonego znajdują potwierdzenie w dokumentach składających się w aktach osobowych ubezpieczonego.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dokonał oceny ustalonego wyżej stanu faktycznego w kontekście przepisów art.184 i 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz. U. z 2009 roku, nr 153,poz.1227 / oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43.)

Zgodnie z treścią art. 184. ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym

charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego ( art. 184 ust 2 ).

Zgodnie z treścią art. 32 ust 1 cytowanej wyżej ustawy ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 ( 65 lat dla mężczyzn, 60 lat dla kobiet.)

Z kolei przepisy rozporządzenia wykonawczego z dnia 7 lutego1983r, które nadal zachowały swoją moc na warunkach określonych w art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.), mają zastosowanie do wszystkich pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, a okresy te stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe, w tym zeznania ubezpieczonego, zeznania świadków będących współpracownikami powoda oraz dokumenty składające się na akta osobowe ubezpieczonego wykazało jednoznacznie, iż ubezpieczony w okresie od 29 maja 1972 r. do 31 sierpnia 1998 r. roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w szczególnych warunkach, wskazaną w załączniku do rozporządzenia Rady Minisrów z 7.02.1983 r. – wykazie A dziale VII poz. 12 ( produkcja spodów obuwniczych, ze skóry, gumy i tworzyw sztucznych…) która jest pracą o znacznej szkodliwości i uciążliwości dla zdrowia.

Dodatkowo podkreślić w tym miejscu należy, iż stanowiska pracy, na których ubezpieczony był zatrudniony w Spółdzielni Pracy (...) w B. ( a następnie przekształconej w (...) Przedsiębiorstwo (...) w B. Przedsiębiorstwo Państwowe ) – operator agregatu do produkcji elementów spodowych i kopyt oraz obuwnik – wykrawacz ( przy wykrawaniu elementów spodowych obuwia oraz wykrawaniu wielowarstwowym tekstylu ) wymienione zostały w zarządzeniu nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach resortu przemysłu chemicznego i lekkiego ( załącznik nr 1 wykaz A, dział VII – w przemyśle lekkim, poz. 12 punkty 6 i 7 ).

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że ubezpieczony posiada wymagany, co najmniej 15 letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, zatem spełnia wszystkie wymagane przesłanki do przyznania prawa do wcześniejszej emerytury na mocy cytowanego art. 32 w zw. z art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję orzekając jak w punkcie I wyroku

W punkcie II wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1a ustawy emerytalno - rentowej FUS z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy brak było podstaw do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, pomimo uwzględnienia odwołania ubezpieczonego. Ubezpieczony nie przedłożył wymaganego świadectwa wykonywania zatrudnienia w warunkach szczególnych. Mając na uwadze sformalizowany przebieg postępowania przed organem rentowym, jak również występujące ograniczenia dowodowe, do przyznania ubezpieczonemu prawa do żądanego świadczenia konieczne było przeprowadzenie postępowania dowodowego na okoliczność świadczenia przez odwołującego zatrudnienia w warunkach szczególnych.

SSO Janusz Madej