Sygn. akt IC 561/21
Dnia 27 stycznia 2022 r.
Sąd Okręgowy w Świdnicy Wydział I Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Waldemar Kuś
Protokolant: Justyna Malczyk
po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2022 r. w Świdnicy
na rozprawie
sprawy z powództwa (...) Bank (...) SA w W.
przeciwko B. S. i W. S. (1)
o zapłatę
I. zasądza solidarnie od pozwanych B. S. i W. S. (1) na rzecz powoda (...) Bank (...) SA w W. kwotę 125.801,19 zł ( sto dwadzieścia pięć tysięcy osiemset jeden złotych i dziewiętnaście groszy ) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 21 listopada 2019 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 23.368,01 zł ( dwadzieścia trzy tysiące trzysta sześćdziesiąt osiem złotych i jeden grosz ), z tym, że wyrok w stosunku do W. S. (1) jest wyrokiem zaocznym;
II. zasądza solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 12.893 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;
III. wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności w części dotyczącej pozwanej B. S..
Sygn. akt IC 561/21
Strona powodowa (...) Bank (...) SA w W. wniosła w elektronicznym postępowaniu upominawczym o nakazanie zapłaty pozwanym B. S. i W. S. (1) solidarnie kwoty 125.801,19 zł (sto dwadzieścia pięć tysięcy osiemset jeden złotych i dziewiętnaście groszy) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 21 listopada 2019 r. do dnia zapłaty. Wniosła ponadto o zasądzenie kwoty 23.368,01 zł (dwadzieścia trzy tysiące trzysta sześćdziesiąt osiem złotych i jeden grosz) tytułem odsetek umownych naliczonych do dnia 20 listopada 2019 r. oraz 1.865,00 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych.
Dnia 17 grudnia 2019 r. Sąd Rejonowy (...), VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym nakazujący pozwanym B. S. i W. S. (1) zapłacić powodowi kwotę łączną 149.169,20 zł (sto czterdzieści dziewięć tysięcy sto sześćdziesiąt dziewięć złotych i 20 groszy), w tym 125.801,19 zł (sto dwadzieścia pięć tysięcy osiemset jeden złotych i dziewiętnaście groszy) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 21 listopada 2019 r. do dnia zapłaty, kwotę 23.368,01 zł (dwadzieścia trzy tysiące trzysta sześćdziesiąt osiem złotych i jeden grosz) oraz kwotę 1.865,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami.
W dniu 13 stycznia 2020 r. pozwana B. S. wniosła do Sądu Rejonowego (...) sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, w wyniku którego Sąd postanowieniem z dnia 30 marca 2020 r.:
1) stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu przez pozwaną B. S.,
2) uchylił nakaz zapłaty z dnia 17 grudnia 2019 r. w całości,
3) przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w (...).
W dniu 19 grudnia 2020 r. Sąd Rejonowy w (...) wniósł o reasumpcję postanowienia z dnia 30 marca 2020 r. w zakresie przekazania sprawy z uwagi na treść art. 17 pkt 4 k.p.c. Postanowieniem z dnia 18 stycznia 2021 r. Sądu (...) sprawa została przekazana do Sądu Okręgowego w (...).
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 30 października 2012 r. W. S. (2) oraz B. S. zawarli z (...) Bank (...) SA umowę nr (...) kredytu P. przeznaczonego na konsolidację zadłużenia w kwocie 183.563,76 zł. Kredyt był spłacany przez pozwanego przez kilka lat – 30 grudnia 2016 r. Po tym czasie pozwani nie wywiązywali się z ciążącego na nich obowiązku terminowego dokonywania spłat ustalonego w harmonogramie spłaty kredytu stanowiącego załącznik do umowy kredytowej. Wobec braku spłaty należności w wysokościach i terminach ustalonych w harmonogramie spłaty Bank w dniu 9 stycznia 2017 r. skierował do pozwanej „Zawiadomienie o wysokości rat” a następnie 25 kwietnia 2017 r. (...) informujące o wystąpieniu zadłużenia przeterminowanego oraz jego wysokości z wezwaniem do zapłaty. Następnie pismem z dnia 11 lipca 2017 r. strona powodowa powiadomiła pozwanych B. S. i W. S. (1) o wystąpieniu zadłużenia przeterminowanego oraz możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia.
W dniu 15 listopada 2017 r. powód wypowiedział umowę kredytu, stawiając całą należność w stan wymagalności. Wobec tego, że pozwani nie zapłacili żądanych kwot, 20 listopada 2019 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych banku stwierdzających zadłużenie pozwanych.
Pozwana na rozprawie uznała powództwo w całości.
Pozwany nie stawił się na rozprawie ani nie złożył odpowiedzi na pozew .
Zgodnie z art. 213 § 2 k.p.c. sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. W sprawie niniejszej żadna z wymienionych wyżej przeszkód nie zachodzi, w związku z czym sąd zasądził żądane kwoty wraz z odsetkami i kosztami postępowania.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c, który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Sąd zasądził więc solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 12.893,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
Zgodnie z art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c wyrokowi nadano rygor natychmiastowej wykonalności w części dotyczącej pozwanej B. S..