Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

po rozpoznaniu 9 czerwca 2020 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) Spółdzielni Mieszkaniowej z siedzibą w G.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

z udziałem (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.

o ustalenie warunków dostępu do nieruchomości

na skutek odwołania (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w G. od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z 5 października 2017 r. Nr (...). (...).(...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od (...) Spółdzielni Mieszkaniowa w G. na rzecz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  zasądza od (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w G. na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Ewa Malinowska

XVII AmT 20/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 października 2017 r. Nr (...). (...) (...) wydaną przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej po rozpatrzeniu wniosku (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. z dnia 15 września 2015 r., o wydanie decyzji ustalającej warunki dostępu Operatora do nieruchomości gruntowych na nieruchomościach położonych w G. i do posadowionych na Nieruchomościach budynków, które stanowią części składowe Nieruchomości bądź odrębny od Nieruchomości przedmiot własności, i stanowiących własność bądź zarządzanych przez (...) Spółdzielnię Mieszkaniową z siedzibą w G., w celu zapewnienia telekomunikacji w Budynkach na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 30 ust. 1 pkt 1, 2 i pkt 3 oraz ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1537, dalej „ustawa o wspieraniu rozwoju”) w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 903, dalej „ustawa zmieniająca”) oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1257, dalej „kpa”) w związku z art. 206 ust. 1 i la ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j. Dz. U. z 2016 r„ poz. 1489, z późn. zm„ dalej „Pt”), ustalił warunki dostępu Operatora do Nieruchomości i do Budynków, w celu zapewnienia telekomunikacji w Budynkach.

(decyzja k. 5-23)

Powód (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa z siedzibą w G. wniósł odwołanie od tej decyzji zaskarżając ją w całości. Zaskarżonej decyzji zarzucił:

-naruszenie art. 15 PT

-naruszenie art. 30 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych

-sprzeczność wewnętrznych ustaleń decyzji.

Zarzucając powyższe powód wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji lub na wypadek nieuwzględnienia tego wniosku o jej zmianę w sposób wskazany w odwołaniu.

(odwołanie k. 24-28)

Pozwany Prezes UKE i zainteresowany wnieśli o oddalenie odwołania.

(odpowiedzi na odwołanie k. 45-48, 55-57)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pismem z dnia 15 września 2015 r. przedsiębiorca telekomunikacyjny (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. zwrócił się do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej o wydanie decyzji w sprawie dostępu operatora do nieruchomości i budynków, w celu zapewnienia telekomunikacji w budynkach polegającego na umożliwieniu wykonania przez operatora w technologii H. instalacji telekomunikacyjnych budynków oraz doprowadzenia do budynków przyłączy telekomunikacyjnych, a także wykorzystania przez operatora, stanowiących własność udostępniającego, instalacji telekomunikacyjnych budynków na odcinkach od ostatnich punktów rozgałęzienia, zlokalizowanych w najbliższej odległości od lokali abonentów, do gniazd abonenckich.

(wniosek k. 1-12 akt adm.)

W dniu 2 lipca 2015 r. (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa z siedzibą w G. otrzymała pismo (...) z dnia 29 czerwca 2015 r., w którego załączniku określona została lista nieruchomości, których dotyczy żądanie zapewnienia dostępu (dowód: kopie pisma (...) z dnia 29 czerwca 2015 r. oraz pisma Spółdzielni z dnia 16 lipca 2015 r. stanowiące załączniki do wniosku k. 44-73 akt adm.).

Negocjacje pomiędzy Operatorem a Udostępniającym były w prowadzone ponad 30 dni i nie doprowadziły do zawarcia umowy o dostępie do nieruchomości i do budynków (okoliczność niekwestionowana)

Ze względu na niezawarcie umowy, w dniu 16 września 2015 r. operator wystąpił do Prezesa UKE z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie dostępu do nieruchomości i do budynków (dowód: wniosek k. 1-12 akt adm.).

Operator jest przedsiębiorcą telekomunikacyjnym (dowód: rejestr przedsiębiorców telekomunikacyjnych, wpis nr 111).

Udostępniający posiada status spółdzielni mieszkaniowej (źródło: informacje z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego nr (...)) i nie jest przedsiębiorcą telekomunikacyjnym (okoliczność niekwestionowana),

(...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w G. jest współwłaścicielem 128 nieruchomości, dla których prowadzone są księgi wieczyste w Sądzie Rejonowym w Gdyni i posadowionych na nieruchomościach budynków, które stanowią części składowe nieruchomości lub odrębny od nieruchomości przedmiot własności bądź są zarządzane przez spółdzielnię (wykaz k. 99-102, informacje z KRS t. II i II, okoliczności niekwestionowane).

W dniach 29 grudnia 2016 r. - 30 stycznia 2017 r. Prezes UKE przeprowadził postępowanie konsultacyjne projektu decyzji w postępowaniu prowadzonym na wniosek. W odpowiedzi na zawiadomienie z dnia 30 grudnia 2016 r., pismem z dnia 26 stycznia 2017 r. Prezes UOKiK przedstawił stanowisko konsultacyjne, w którym stwierdził, że nie zgłasza uwag do konsultowanego projektu. Pismem z dnia 27 stycznia 2017 r. (...) przedstawiło stanowisko, w którym zgłosiło uwagi do konsultowanego projektu decyzji. Pismem z dnia 26 stycznia 2017 r. Spółdzielnia przedstawiła stanowisko, w którym zgłosiła uwagi do konsultowanego projektu decyzji (dowód: obwieszczenie k. 210-227, stanowiska operatora k. 228-231, stanowisko k. 238-241, pismo 248 akt adm.)

Usługi telekomunikacyjne w Budynkach świadczą: M. S. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...), (...) S.A. z siedzibą w W., (...) S.A. z siedzibą w G., Ł. H. prowadzący działalność pod firmą (...), (...) sp. z o.o. z siedzibą w G., (...) S.A. z siedzibą w W., (...) S.A. z siedzibą w W., Ł. K. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) (dowód: dane ujawnione w Systemie Informacyjnym o Infrastrukturze Szerokopasmowej, pismo Spółdzielni z dnia 27 października 2015 r. k. 95-98 akt adm.).

Operator nie ma możliwości skorzystania z istniejących instalacji telekomunikacyjnych budynków, gdyż nawet jeśli te instalacje są przystosowane do dostarczenia usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s, to nie odpowiadają one zapotrzebowaniu (...) ze względu na ograniczony zakres usług, który może być przy ich pomocy świadczony (instalacje telekomunikacyjne Spółdzielni wykorzystujące kable koncentryczne, z wyjątkiem instalacji abonenckich, przy pomocy których nie są świadczone usługi telekomunikacyjne przy wykorzystaniu tej instalacji), a także ze względu na technologię świadczenia usług telekomunikacyjnych (instalacje telekomunikacyjne (...), (...), (...), (...), (...)wykorzystujące kable miedziane parowej i instalacje telekomunikacyjne (...) wykorzystujące kable światłowodowe) albo nie są dostępne dla (...) (koncentryczne instalacje telekomunikacyjne należące do (...) i (...)) (dowód: pisma k. 126, 136-151, 152, 158, 260-261, 289 akt adm.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych wyżej dokumentów znajdujących się w aktach sądowych i administracyjnych, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron niniejszego postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie podlegało oddaleniu, wobec braku podstaw do jego uwzględnienia.

Zgodnie z art. 30 ustawy o wspieraniu rozwoju:

- ustęp 1: Właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości, niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, jest obowiązany zapewnić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu dostęp do nieruchomości, w tym do budynku oraz punktu styku, polegający w szczególności na:

1) zapewnieniu możliwości wykorzystywania istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego lub istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku, jeżeli powielenie takiej infrastruktury byłoby ekonomicznie nieopłacalne lub technicznie niemożliwe,

2) umożliwieniu doprowadzenia przyłącza telekomunikacyjnego aż do punktu styku,

3) umożliwieniu wykonania instalacji telekomunikacyjnej budynku, jeżeli:

a)  nie istnieje instalacja telekomunikacyjna budynku przystosowana do dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s lub

b)  istniejąca instalacja telekomunikacyjna budynku przystosowana do dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s nie jest dostępna lub nie odpowiada zapotrzebowaniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego,

4) umożliwieniu korzystania z punktu styku,

5) umożliwieniu odtworzenia przyłącza telekomunikacyjnego lub wykonaniu instalacji telekomunikacyjnej budynku, które uległy likwidacji, zniszczeniu, uszkodzeniu lub wymagają modernizacji lub przebudowy

- w celu zapewnienia telekomunikacji w tym budynku.

- ustęp 1a: Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b, uważa się za spełniony w szczególności, gdy:

1) właściciel instalacji telekomunikacyjnej budynku nie podejmuje negocjacji z przedsiębiorcą telekomunikacyjnym w sprawie dostępu do tej instalacji;

2) właściciel instalacji telekomunikacyjnej budynku odmawia przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu dostępu do tej instalacji;

3) oferowane warunki dostępu do instalacji są dyskryminujące lub uniemożliwiają przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu oferowanie użytkownikom końcowym konkurencyjnych warunków świadczenia usług, w tym cenowych i jakościowych;

4) przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczy usługi w innej technologii niż instalacja telekomunikacyjna w budynku.

- ustęp 4: Warunki dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3, określa umowa zawarta między przedsiębiorcą telekomunikacyjnym a odpowiednio właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub zarządcą nieruchomości, właścicielem kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku lub przyłącza telekomunikacyjnego. Zawarcie umowy, o którym mowa w zdaniu pierwszym, stanowi czynność zwykłego zarządu.

- ustęp 5b: W przypadku niezawarcia umowy, o której mowa w ust. 4, stroną postępowania w sprawie wydania decyzji o dostępie, o którym mowa w ust. 1 i 3, jest właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości, do którego przedsiębiorca telekomunikacyjny wystąpił z wnioskiem o zapewnienie tego dostępu.

W myśl art. 21 ust. 2 ustawy o wspieraniu rozwoju, w przypadku niepodjęcia negocjacji w sprawie zawarcia umowy o dostępie do infrastruktury technicznej przez operatora sieci, odmowy udzielenia tego dostępu lub niezawarcia umowy o dostępie do infrastruktury technicznej w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o taki dostęp każda ze stron może zwrócić się do Prezesa UKE z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 1 ustawy, Prezes UKE wydaje decyzję w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie, biorąc pod uwagę w szczególności konieczność zapewnienia niedyskryminacyjnych i proporcjonalnych warunków dostępu.

Odnosząc powyższe unormowania prawne do okoliczności niniejszej sprawy, Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, że w sprawie tej ziściły się wszystkie przesłanki, od których spełnienia zależy wydanie przez Prezesa UKE decyzji w przedmiocie ustalenia warunków dostępu operatora (tj. (...) sp. z o.o. w W.) do nieruchomości oraz budynków pozostających w zarządzie udostępniającego ( (...) Spółdzielni Mieszkaniowej z siedzibą w G.) w celu zapewnienia telekomunikacji w budynkach. Z poczynionych ustaleń faktycznych wynika bowiem, że:

- zainteresowany (...) Polska sp. s o.o. w W. jest przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, zaś powód (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w G. nie posiada takiego statusu,

- powód jest zarządcą nieruchomości, do którego zainteresowany wystąpił z wnioskiem o zapewnienie dostępu do nieruchomości i budynków w celu zapewnienia telekomunikacji w budynkach, poprzez wykonanie w technologii H. infrastruktury telekomunikacyjnej,

- strony prowadziły negocjacje w sprawie zawarcia umowy o dostępie do nieruchomości, które nie przyniosły pozytywnych efektów, bowiem powód nie wyraził zgody na wykonanie przez operatora infrastruktury telekomunikacyjnej na terenie nieruchomości pozostających w jego zarządzie we wnioskowanym zakresie,

- wobec niezawarcia umowy o dostępie, (...) sp. z o.o. w W. wystąpił do Prezesa UKE z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie dostępu do nieruchomości,

- na pozostających w zarządzie (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w G. nieruchomościach i w budynkach, których dotyczył wniosek zainteresowanego, instalację telekomunikacyjną przystosowaną do dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s w budynkach posiada kilku operatorów, ale (...) sp. z o.o. w W. nie może wykorzystać tej instalacji w celu wykonania w technologii H. infrastruktury telekomunikacyjnej w budynkach, między innymi, z uwagi na to, że instalacja istniejąca w budynku nie odpowiada zapotrzebowaniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego ze względu na technologię świadczenia usług telekomunikacyjnych.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, Prezes UKE miał podstawy do wydania zaskarżonej decyzji, albowiem wszystkie przesłanki warunkujące jej wydanie, określone w ustawie o wspieraniu rozwoju, zostały spełnione. Zdaniem Sądu, tylko zaoferowanie abonentom pełnej możliwości wyboru usług i jakości doprowadzonych do nich łączy może prowadzić do konkurencji na rynku usług telekomunikacyjnych i rozwoju jakości przesyłanych danych. Niewątpliwie, umożliwienie operatorowi świadczenia usług w planowanej technologii H. poszerzy katalog usług telekomunikacyjnych oferowany mieszkańcom (konsumentom), co w efekcie będzie miało wpływ na wzrost różnorodności i atrakcyjności usług telekomunikacyjnych, tak pod względem jakościowym, jak i cenowym.

W ocenie Sądu Okręgowego, zarzuty i twierdzenia sformułowane w odwołaniu nie zasługiwały na uwzględnienie, gdyż stanowiły one jedynie niepopartą dowodami polemikę z rozstrzygnięciem organu regulacyjnego i nie mogły prowadzić do zmiany lub uchylenia decyzji.

Rację ma pozwany, że niezasadny jest zarzut naruszenia art. 15 PT poprzez nieprzekazanie do ponownych konsultacji projektu decyzji po wprowadzeniu zmian zgłoszonych przez strony na skutek uwag zgłoszonych w toku postępowania konsultacyjnego. Trafnie pozwany przywołuje tutaj w tej materii wyroki Sądu Najwyższego z dnia 18 stycznia 2017 r., III SK 6/14 i z 5 marca 2015 r. III SK 8/14, których Sąd Najwyższy uznał, że z art. 1 PT nie wynika konieczność przeprowadzenia ponownego postępowania konsultacyjnego jeżeli na skutek przeprowadzonych konsultacji i zgłoszonych uwag doszło do zmiany projektu rozstrzygnięcie Prezesa UKE. Stanowisko to Sąd w całości podziela. Wskazać też należy, że powód miał możliwość zapoznania się ze wszystkimi proponowanymi zmianami w toku postępowania administracyjnego, a ponadto niezastrzeżone stanowiska stron były publikowane na stronie BIP UKE w toku postępowania konsultacyjnego.

Nietrafny jest także zarzut naruszenia art. 30 ustawy o wspieraniu rozwoju poprzez zobowiązanie powoda do ponoszenia nakładów finansowych związanych z udostępnianiem nieruchomości w sytuacji gdy ustawa ponoszenia kosztów nie przewiduje. Rację ma pozwany i zainteresowany, że w § 2 ust. 12 sentencji decyzji Prezes określi, że koszty bezpośrednio związane z realizacją uprawnień operatora wynikających z decyzji pokrywa operator, a ponadto określił ogólne przesłanki ponoszenia kosztów w taki sposób, aby koszt nie stanowił opłaty za dostęp telekomunikacyjny. Spółdzielnia nie ma obowiązku sporządzania kopii dokumentacji na rzecz operatora, ma jedynie obowiązek jej udostępnienia, co może odbyć się poprzez wgląd do niej i zrobienia zdjęć.

Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut dotyczący sprzeczności wewnętrznych uregulowań w § 2 ust. 1 pkt c oraz § 4 ust. 11 z § 4 ust. 11. Zgodnie z zapisami umowy Operator jest bowiem uprawniony do budowy instalacji telekomunikacyjnej w lokalach niewyodrębnionych z zasobów spółdzielni, do których tytuł prawny posiadają inne osoby – abonenci, ale jedynie za ich zgodą. Spółdzielnia zobowiązana jest do zapewnienia dostępu (...) do wykonania instalacji telekomunikacyjnej w lokalach abonentów, które nie stanowią odrębnego przedmiotu własności. W zapisach tych nie ma sprzeczności, lecz się one wzajemnie uzupełniają.

Co do zarzutu niewzięcia przez Prezesa UKE przy podejmowaniu decyzji praktycznych możliwości wdrażania wskazanych rozwiązań, wskazać należy, że obowiązkiem Prezesa UKE jest ustalenie proporcjonalnych i niedyskryminujących warunków dostępu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o wspieraniu rozwoju. W ocenie Sądu Prezes UKE po przeprowadzeniu procedury konsultacyjnej w decyzji wyważył interesy obu stron postępowania i ustalił warunki w sposób podobny do tych, jakie są ustalane w innych postępowaniach. Strony są zobowiązane do współpracy i rację ma pozwany, że operator ma obowiązek realizować swoje uprawnienia nie nadużywając swoich praw. Spółdzielnia jest zobowiązana przekazać operatorowi tę dokumentację, która jest w jej posiadaniu, operator ma prawo w przypadku niedostarczenia stosownej dokumentacji samodzielnie pozyskać potrzebne mu informacje. Termin udostępnienia dokumentów, o którym mowa w decyzji zabezpiecza prawa operatora, aby spółdzielnia nie zwlekała z przekazaniem posiadanych dokumentów. Analogiczne rozwiązania zawarte są też w innych decyzjach. Rację ma też zainteresowany wskazując na to, że zaproponowane przez powoda terminy utrudniają pozyskiwanie operatorowi nowych abonentów, bo abonenci nie będą się godzić na czas oczekiwania 30 dniowy na montaż instalacji telekomunikacyjnej.

Brak jest też podstaw, aby w decyzji zawrzeć wymóg przedłożenia przez (...) pełniej dokumentacji powykonawczej oraz by domniemanie zaakceptowania protokołu dotyczyło tylko sytuacji, gdyby nie doszło do jego podpisania z winy udostępniającego. Zapis taki może bowiem prowadzić do celowego opóźniania odbioru, a w konsekwencji przyłączania nowych abonentów.

W odniesieniu do zarzutu błędu w ustaleniach technicznych wskazać należy, że nie został on wykazany. Odnośnie do zarzutów naruszenia przepisów postępowania administracyjnego Sąd Okręgowy podziela utrwalone w judykaturze stanowisko, iż zasadniczo tego typu zarzuty są nieskuteczne przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ponieważ Sąd ten nie może ograniczyć sprawy wynikającej z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu tylko do funkcji sprawdzającej prawidłowość postępowania administracyjnego, które poprzedza postępowania sądowe. Celem postępowania nie jest przeprowadzenie kontroli postępowania administracyjnego, ale merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, której przedmiotem jest spór między stronami powstający dopiero po wydaniu decyzji przez Prezesa Urzędu. Postępowanie sądowe przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest postępowaniem kontradyktoryjnym, w którym uwzględnia się materiał dowodowy zebrany w postępowaniu administracyjnym, co nie pozbawia jednak stron możliwości zgłoszenia nowych twierdzeń faktycznych i nowych dowodów, według zasad obowiązujących w postępowaniu odrębnym w sprawach gospodarczych. Sąd antymonopolowy jest sądem cywilnym i prowadzi sprawę cywilną, wszczętą w wyniku wniesienia odwołania od decyzji Prezesa Urzędu, według reguł kontradyktoryjnego postępowania cywilnego, a nie sądem legalności decyzji administracyjnej, jak to czynią sądy administracyjne w postępowaniu sądowo-administracyjnym. Tylko takie odczytanie relacji pomiędzy postępowaniem administracyjnym i postępowaniem sądowym może uzasadniać dokonany przez racjonalnego ustawodawcę wybór między drogą postępowania cywilnego i drogą postępowania sądowo-administracyjnego dla wyjaśnienia istoty sprawy (por. np.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 1991 r., sygn. akt III CRN 120/91; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 października 1998 r., sygn. akt I CKN 265/98; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 1999 r., sygn. akt I CKN 351/99; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2001 r., sygn. akt I CKN 1036/98; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2005 r., sygn. akt III SZP 2/05). Sąd Okręgowy uznaje, że nawet gdyby przyjąć, że w postępowaniu administracyjnym doszło do uchybień proceduralnych, to zarzuty w tym zakresie nie mogą być skuteczne, o ile uchybienia te mogą być sanowane w toku postępowania sądowego mającego na celu merytoryczne rozstrzygnięcie sporu, bowiem tutejszy Sąd zobowiązany jest do wszechstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu zasad rozkładu ciężaru dowodu i obowiązku stron w postępowaniu dowodowym. Powód nie wskazał, na czym miałyby polegać błędne ustalenia faktyczne w tym zakresie. Decyzja uprawnia operatora do wykonania przez operatora infrastruktury oraz wykorzystania elementów kanalizacji telekomunikacyjnych i instalacji abonenckich, które nie są wykorzystywane do świadczenia usług telekomunikacyjnych przez innych przedsiębiorców telekomunikacyjnych a są technicznie zdatne do wykorzystania przez operatora na potrzeby świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz abonentów. Jednocześnie w decyzji wyposażono operatora w uprawnienia konieczne do prawidłowego wykonania decyzji i zapewniający możliwość świadczenia usług telekomunikacyjnych.

Nałożono też na niego obowiązki zmierzające do racjonalnego korzystania z nieruchomości, zminimalizowania ingerencji w prawa udostępniającego i niezwłocznego usunięcia ewentualnych szkód, a także wpłacenia kaucji na ich pokrycie.

Reasumując, zdaniem Sądu Okręgowego, odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja odpowiada prawu. Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 479 ⁶⁴ § 1 k.p.c., Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto, zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że powód - jako przegrywający sprawę – zobowiązany jest do zwrotu pozwanemu Prezesowi UKE i zainteresowanemu kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Ewa Malinowska