Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 października 2021 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Joanna Sobczak

Protokolant: sekr. sąd. Monika Kowalczyk

w obecności oskarżyciela Komendy Miejskiej Policji w G. ------------------------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 13 maja 2021 roku, 21 czerwca 2021 roku, 19 lipca 2021 roku i 30 września 2021 roku

sprawy:

M. N. (1)

s. S. i J. z d. S., ur. (...) w Ł., zam. (...)-(...) G., ul. (...), PESEL: (...)

obwinionemu o to, że:

1. w czasie od stycznia 2020r. do dnia 17 grudnia 2020r w G. ul. (...) w celu dokuczenia swojej żonie G. N. (1) zachowywał się w stosunku do niej złośliwie utrudniając jej korzystanie ze wspólnie zajmowanej nieruchomości, ubliżał i wyzywał żonę od gnid dworskich, że jest parszywa, nienormalna, krytykował;

tj. o czyn z art. 107 kw

2. w czasie od 9-11.12.2020r. w godz. 22.50-22.00 w G. ul. (...) wykorzystując nieobecność żony G. N. (2) z niezamkniętego na klucz jej pokoju dokonał kradzieży karty pamięci m-ki S. (...) M. (...) znajdującej się w kamerze monitorującej pokój żony o wartości strat 40zł na szkodę swojego syna M. N. (2),

tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 kw

o r z e k a :

1.  obwinionego M. N. (1) w ramach czynu zarzuconego w punkcie 1 wniosku o ukaranie uznaje za winnego tego, że w czasie od stycznia 2020r. do dnia 17 grudnia 2020r w G. ul. (...) w celu dokuczenia swojej żonie G. N. (1) złośliwie ją niepokoił utrudniając jej korzystanie ze wspólnie zajmowanej nieruchomości, tj. wykroczenia z art. 107 kw;

2.  obwinionego M. N. (1) uznaje za winnego czynu zarzuconego mu w puncie 2 wniosku o ukaranie, tj. wykroczenia z art. 119 § 1 kw

3.  w myśl art. 9 § 2 kw na podstawie art. 119 § 1 kw za przypisane w punktach 1 i 2 wyroku wykroczenia wymierza obwinionemu M. N. (1) karę 200 (dwieście) złotych grzywny;

4.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 (trzydziestu) złotych opłaty oraz obciąża zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 120 (sto dwadzieścia) złotych.

Sygn. akt II W 194/21

UZASADNIENIE

M. N. (1) i G. N. (1) są małżeństwem. Mieszkają w domu jednorodzinnym przy ul. (...) w G.. Relacje między małżonkami od długiego czasu nie układały się dobrze. W związku z powyższym zaczęli oni korzystać z osobnych pomieszczeń w domu. G. N. (1) zajęła dwa pokoje na górze i górną łazienkę natomiast M. N. (1) zajął pokój, salon i łazienkę na dole oraz jeden pokój na górze. Małżonkowie wspólnie korzystali z kuchni.

Dowody: wyjaśnienia obwinionego k. 60v-61v, k.30, k.34-35, zeznania G. N. (1) k. 72v – 73v, 9-9v , zeznania M. N. (2) k. 73v – 74,13-13v;

Zachowanie M. N. (1) w stosunku do żony nacechowane było złośliwością, dochodziło z jego strony do zachowań wręcz absurdalnych. W okresie od stycznia 2020 r. do 17 grudnia 2020 r. dokuczał żonie w ten sposób, że wiedząc, że lubi ona gdy w domu jest jasno opuszczał rolety grożąc, że je zerwie, jeżeli zostaną przez nią podniesione chociaż o kilka centymetrów za wysoko. W efekcie małżonkowie ustalili, że rolety będą na zmianę jednego dnia opuszczone, a następnego dnia podniesione, jednakże M. N. (1) nie przestrzegał tych ustaleń i nadal zaciągał rolety. Podobnie było z włączaniem oświetlenia wokół domu, gdzie M. N. (1) nagminnie wyłączał je gdy żona próbowała je włączać. Ponadto wiedząc, że G. N. (1) zgubiła klucze do furtki wejściowej na posesję celowo ją zamykał, nie chcąc jednocześnie dorobić żonie kluczy pomimo, że go o to prosiła. Dopiero interwencja dzielnicowej i psychologa spowodowała, że dorobił żonie te klucze. Podobnie było z prośbami G. N. (1) o dorobienie klucza do skrzynki na listy, gdzie wiedząc że nie ma ona do niej dostępu, złośliwie przez dłuższy czas nie chciał go jej dorobić pomimo, że oferowała mu ona zwrot kosztów. M. N. (1) odłączał również od prądu należącą do G. N. (1) pralkę w trakcie prania, ponieważ nie podobało mu się, że prała ona rzeczy syna i synowej, którzy nie mieli swojej pralki. Gdy żona pilnowała aby pralka nie została wyłączona to aby jej dokuczyć wyłączał światło w pomieszczeniu i G. N. (1) musiała siedzieć po ciemku. Innym razem podczas podlewania tui rosnących na posesji przez G. N. (1) M. N. (1) wylał jej wodę z beczki przygotowaną do ich podlania. Miała też miejsce sytuacja, że M. N. (1) wyciął hodowaną przez żonę miętę w ogrodzie czy powrzucał stare słoiki w hodowane przez żonę warzywa. To wszystko w sposób istotny utrudniało G. N. (1) korzystanie ze wspólnie zajmowanego domu. Pokrzywdzona z uwagi na takie złośliwe zachowanie obwinionego połączone dodatkowo z wyzwiskami kierowanymi pod jej adresem i ciągłym krytykowaniem bała się schodzić do kuchni, nie mogła swobodnie wykonywać swoich czynności w domu czy swobodnie wchodzić na teren posesji.

Dowody: częściowo wyjaśnienia obwinionego k. 60v-61v, k.30, k.34-35, zeznania G. N. (1) k. 72v – 73v, 9-9v , zeznania M. N. (2) k. 73v – 74,13-13v, zeznania E. H. k. 77v-78, 26-26v, Niebieska Karta k. 68-71;

Od pewnego czasu G. N. (1) podejrzewała, że mąż wchodzi do zajmowanego przez nią pokoju podczas jej nieobecności. Z tego powodu syn M. założył jej w pokoju kamerę monitoringu. W kamerze umieścił swoją kartę pamięci marki S. (...) M. (...) o wartości 40 zł. M. N. (1) wykorzystując nieobecność żony w domu w okresie od 9 do 11 listopada 2020 r. wszedł do jej pokoju i zobaczywszy kamerę wyjął z niej kartę pamięci i zabrał ją sobie.

Dowody: wyjaśnienia obwinionego k. 60v-61v, k.30, k.34-35, zeznania G. N. (1) k. 72v – 73v, 9-9v , zeznania M. N. (2) k. 73v – 74,13-13v, zeznania E. H. k. 77v-78, 26-26v dokumentacja fotograficzna k. 18-22;

M. N. (1) ma (...) lat, jest żonaty, ma dorosłe dzieci. Jest emerytem, deklaruje, że miesięcznie uzyskuje emeryturę w wysokości około 1700 zł i dodatkowo jeszcze emeryturę niemiecką w wysokości około 360 euro. W przeszłości nie był karany za wykroczenia.

Dowody: dane obwinionego k. 60, 29 v;

M. N. (1) w toku czynności wyjaśniających przyznał się do zaboru karty pamięci podkreślając jednak, że nikt nie prosił go o jej zwrot. Przyznał się również do wyłączenia pralki żonie wskazując, że zrobił to dlatego, że żona prała rzeczy syna, na co on się nie godził. Wskazał również, że umówili się z żoną, że rolety będą na przemian jednego dnia zasłonięte, a drugiego dnia odsłonięte. Odnośnie zamykania bramki wyjaśnił, że robił to tylko wówczas gdy żona wyjeżdżała do rodziny a on wychodził gdzieś na dłużej. Obwiniony wyraził też przekonanie, że założenie mu przez żonę i syna niniejszej sprawy miało na celu wyłącznie wyegzekwowanie od niego pieniędzy.

(wyjaśnienia obwinionego k. 30, 34-35).

M. N. (1) na rozprawie nie przyznał się do postawionych mu zarzutów i złożył obszerne wyjaśnienia. Obwiniony podniósł, że żona go wyzywała, prowokowała, zaprzeczył aby miał jej utrudniać korzystanie ze wspólnego domu. Podał, że nie ukradł, a jedynie „zabrał” kamerkę z pokoju żony, do tego żona nie prosiła go o jej zwrot. Zaprzeczył, że zamykał żonie bramkę wejściową na posesję, twierdząc, że miała ona pilota od bramy wjazdowej i w ten sposób mogła dostać się na podwórko. Przyznał jedocześnie, że po rozmowie i za namową dzielnicowej i psychologa dorobił klucz dla żony. Podał też, że wyłączał pralkę należącą do żony, podkreślając jednak że robił to tylko w czasie gdy prała ona rzeczy syna i synowej. Twierdził też, że jest szykanowany we własnym domu przez żonę i syna.

(wyjaśnienia obwinionego k. 60-61v).

Sąd dał wiarę obwinionemu w zakresie w jakim podał on, że zabrał kartę pamięci z kamery stojącej w pokoju żony. Wyjaśnienia te były zbieżne z zeznaniami G. N. (1) i M. N. (2), korespondowały też z dokumentacją fotograficzną znajdującą się w aktach sprawy. Nie mniej jednak twierdzenia obwinionego, że nie ukradł, a jedynie „zabrał” kartę pamięci z pokoju żony budziły zdziwienie i prowadziły wyłącznie do wniosku, że umniejsza on swoją winę, próbuje usprawiedliwiać swoje zachowanie, co nie zwalnia go bynajmniej od odpowiedzialności za kradzież. Jako niewiarygodne jawiły się wyjaśnienia M. N. (1) jakoby nikt nie mówił mu, że ma zwrócić kartę pamięci. W tym zakresie wyjaśnienie te pozostawały w sprzeczności z korespondującymi ze sobą twierdzeniami G. N. (1) i M. N. (2), którym Sąd dał wiarę. Co do zasady obwiniony potwierdził też, że wyłączał pralkę żonie w czasie gdy robiła ona pranie (usprawiedliwiając to jedynie tym, że nie życzy sobie aby prała rzeczy syna), zamykał furtkę na klucz wiedząc, że żona zgubiła swój klucz od furtki (tłumacząc to tym, że miała ona pilota do bramy i w ten sposób mogła dostać się na posesję), gasił oświetlenie na posesji (twierdząc, że może się ono palić tylko do ustalonej przez niego godziny). Całokształt tych wyjaśnień prowadził w ocenie Sądu do jednoznacznych wniosków, że obwiniony próbuje się wybielać, usprawiedliwiać swoje zachowanie, dla którego każdorazowo znajduje jakieś uzasadnienie, co nie neguje jednak w ocenie sądu, że jego działanie nacechowane było złośliwością i chęcią dokuczenia żonie i nie zwalnia go bynajmniej z odpowiedzialności za popełnione wykroczenie. Tym samym sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego jedynie w zakresie w jakim znajdowały one odzwierciedlenie w zeznaniach G. N. (1), M. N. (2) czy E. H., którym to zeznaniom sąd przyznał walor wiarygodności uznając je za jasne, logiczne i korespondujące ze sobą. Sąd miał przy tym na uwadze, że pokrzywdzeni są mocno skonfliktowanie z obwinionym, nie mniej jednak w świetle całokształtu materiału dowodowego w tym zeznań bezstronnego świadka E. H. i wiarygodnej dokumentacji w postaci Niebieskiej Karty, której znaczenie tak lekceważył obwiniony, sąd dał wiarę pokrzywdzonym co do podnoszonych przez nich okoliczności.

Pozostały materiał dowodowy w postaci notatki urzędowej k. 23, k.27, k. 32 dokumentacji fotograficznej Sąd uznał za wiarygodny i nie budzący zastrzeżeń.

Zdaniem Sądu na podstawie zebranego materiału dowodowego wina obwinionego została wykazana w sposób nie budzący wątpliwości.

Wykroczenie z art. 107 kw polega na złośliwym niepokojeniu innej osoby w celu jej dokuczenia.

Sąd przyjął, że M. N. (1) wypełnił znamiona wykroczenia zarzuconego mu w punkcie pierwszym wniosku o ukaranie ponieważ w czasie od stycznia 2020 r. do dnia 17 grudnia 2020 r. w celu dokuczenia swojej żonie G. N. (1) złośliwie ją niepokoił poprzez wyłączanie pralki, wyłączanie światła gdy robiła ona pranie, wyłączanie oświetlenia budynku, opuszczanie rolet, pomimo, że umówili się co do sposobu korzystania z nich, wylewanie wody z beczki w czasie gdy pokrzywdzona podlewała tuje, wycięcie hodowanych przez nią roślin, wrzucanie słoików w hodowane przez żonę warzywa, zamykanie furtki pomimo, że wiedział, że żona zgubiła do niej klucze czy uniemożliwianie dorobienia klucza do skrzynki na listy. To wszystko w sposób istotny utrudniało G. N. (1) korzystanie ze wspólnie zajmowanego domu. Pokrzywdzona z uwagi na takie złośliwe zachowanie obwinionego bała się schodzić do kuchni, nie mogła swobodnie wykonywać swoich czynności w domu czy swobodnie wchodzić na teren posesji. W ocenie sądu takie zachowanie obwinionego było podyktowane jedynie tym aby zakłócić spokój żony i wywołać u niej uczucie przykrości czy zdenerwowania. Jego zachowanie było złośliwe i miało na celu wyłącznie dokuczenie pokrzywdzonej.

Wykroczenie z art. 119§1 kw polega na kradzieży lub przywłaszczeniu cudzej rzeczy ruchomej, której wartość nie przekracza 500 zł.

Sąd przyjął, że M. N. (1) wypełnił również znamiona wykroczenia zarzuconego mu w punkcie drugim wniosku o ukaranie ponieważ w czasie nieobecności G. N. (1) wszedł do jej pokoju i z kamery stojącej w tym pokoju wyjął kartę pamięci marki S. (...) M. (...) należącą do M. N. (2) o wartości 40 zł, a następnie ją zabrał.

Wykroczenie określone w art. 107 kw jest zagrożone karą ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karą nagany. Z kolei wykroczenie z art. 119§1 kw zagrożone jest karą aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. W ramach tego ustawowego zagrożenia w myśl art. 9§2 kw na podstawie art. 119§1 kw Sąd uznał, iż odpowiednią sankcją wobec obwinionego jest wymierzenie mu kary dwustu złotych grzywny.

Wymierzając karę we wspomnianym wymiarze sąd na korzyść obwinionego sąd uwzględnił to, że jest on osobą niekaraną (k. 32), a także niewielką wartość mienia i działanie pod wpływem impulsu i emocji odnośnie do wykroczenia z art. 119§1 kw.

Z kolei na niekorzyść obwinionego uwzględnił długi okres działania odnośnie do wykroczenia z art. 107 kw.

Wymierzona kara spełnia w ocenie Sądu wszystkie dyrektywy przewidziane w art. 33 § 1 kw. Przede wszystkim jest ona odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez obwinionego czynu zabronionego. Zdaniem Sądu wymierzona kara nie przekracza również stopnia winy obwinionego. Należy również przypuszczać, że spełni cele zapobiegawcze oraz wychowawcze w stosunku do obwinionego. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, że należy stosować się do reguł współżycia, a naruszenie tych reguł nie jest bezkarne. Z tych wszystkich względów orzeczono jak w punkcie 3-cim sentencji wyroku.

Mając na względzie, że obwiniony osiąga dochody sąd na podstawie art.118 §1 kpw oraz art. 3 w zw. z art. 21 pkt 2 lit 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od niego opłatę w kwocie 30 zł oraz obciążył go zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 120 zł.