Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VII K 585/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

S. M.

w dniu 07 grudnia 2018 roku, w P., woj. (...), działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci przyznania kredytu gotówkowego nr (...) w kwocie 13 282,30 złotych, wprowadziła w błąd pracowników (...) Bank S.A. udzielających jej w/w kredytu, w ten sposób, że przedłożyła podrobione, nierzetelne pisemne zaświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego kredytu w postaci „Decyzji o waloryzacji emerytury ZUS” i osiąganych dochodach z tego tytułu w wysokości 4195,41 zł netto miesięcznie, czym doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank S.A. poprzez udzielenie w/w kredytu działając tym na szkodę (...) Bank S.A tj. czyn z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

S. M. na przestrzeni 2017 i 2018 roku zaciągnęła min. dwa kredyty na kwoty odpowiednio 60.000 złotych oraz 80.000 złotych, w/w była również obciążona z tytułu umów pożyczek gotówkowych zwartych w instytucjach takich jak np. (...) Spółka zo.o oraz (...) S.A. Oskarżona jest emerytką, głównym źródłem jej utrzymania była emerytura rolnicza w wysokości 912,86 złotych brutto, od 1 marca 2018 roku w kwocie 940,56 złotych oraz emerytura z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w kwocie 1347,05 złotych, od 1 marca 2018 roku w wysokości 1387,19 złotych.

wyjaśnienia oskarżonej S. M.

umowy pożyczek

decyzja o waloryzacji emerytury rolniczej

decyzja o waloryzacji emerytury z FUS

86v-87, 125v-127, 146-147, 30v-304v

k. 203- 205206- 208

39

40

Oskarżona została skierowana przez pracownika (...) Bank (...) SA do E. K., pracownika A. (...) w P., która miała udzielić jej pomocy w obsłudze jej zobowiązań. Oskarżona spotkała się z E. K. w oddziale A. (...) w P.. E. K. wówczas wykonała kserokopie decyzji dotyczących waloryzacji emerytur z FUS oraz waloryzacji emerytury rolniczej przyznanych oskarżonej. E. K. przygotowała dokumentację niezbędną do uzyskania przez oskarżoną kredytu. Za pośrednictwem swojej znajomej pomogła jej w uzyskaniu kredytu konsolidacyjnego.

wyjaśnienia oskarżonej S. M.

zeznania świadka E. K.

86v-87, 125v-127, 146-147, 30v-304v

27v-28, 144-147

W dniu 07 grudnia 2018 roku E. K. udała się wspólnie z oskarżoną do oddziału (...) Bank SA w P., celem zawarcia przez S. M. umowy o kredyt gotówkowy. Oskarżona w obecności E. K. przedłożyła pracownikowi Banku dokumenty w postaci min. decyzji o waloryzacji emerytury, z którego wynikało, iż S. M. uzyskuje dochód w postaci emerytury w wysokości 4.195,41 złotych. Dokument poświadczający wysokość dochodu uzyskiwanego przez oskarżoną miał kluczowe znaczenie dla zawarcia umowy o kredyt gotówkowy. S. M. podpisała umowę o kredyt gotówkowy nr (...). W związku z zawarciem umowy o kredyt gotówkowy, bank wypłacił S. M. kwotę 8.700 złotych. Zgodnie z umową, harmonogramem spłat, oskarżona zobowiązała się do spłaty na rzecz Banku wraz z odsetkami kwoty 17.925,26 złotych w 60 miesięcznych ratach (59 rat w kwocie po 298,76 złotych, a 1 rata w kwocie 298,42 złotych). Do dnia 05 września 2019 roku tytułem należności wynikających z umowy spłacone zostały trzy raty w łącznej kwocie 898,76 złotych.

zeznania świadka K. D.

umowa o kredyt gotówkowy wraz z załącznikami

zeznania świadka P. B.

dokumenty

3v-4. 143v-144, 304v-305

56-65,67, 73-78

80v, 127

38 i 66

S. M. nie była dotychczas karana.

dane o karalności

111

Rozwój umysłowy, sprawność funkcji intelektualnych S. M. mieści się w granicach normy wiekowej – na poziomie poniżej przeciętnej. Nie cierpi na chorobę psychiczną czy zaburzenia psychiczne. W chwili podpisywania umowy o kredyt gotówkowy w dniu 07 grudnia 2018 roku – z psychologicznego punktu widzenia – miała zachowaną zdolność do należytego pojmowania podejmowanego działania. Zachowanie zwykłej staranności przy podpisywaniu umów mogło ustrzec oskarżoną przed jej negatywnymi skutkami. S. M. z psychologicznego punktu widzenia jest zdolna do zachowania zwykłej staranności.

opinia sądowo-psychologiczna

koperta 227

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

częściowo wyjaśnienia oskarżonej S. M.

Wyjaśnienia oskarżonej należy uznać za wiarygodne co do okoliczności jej sytuacji finansowej, znacznego zadłużenia w wyniku zaciąganych zobowiązań przed grudniem 2018 roku. Nie budzą wątpliwości również zapewnienia oskarżonej odnośnie jej znajomości z E. K., charakteru tej znajomości, a także częściowo w zakresie roli E. K. w procederze uzyskania pożyczki przez oskarżoną, zwieńczonym zawarciem umowy w dniu 7 grudnia 2018 roku - m.in. w zakresie przygotowanie dokumentów (w tym przedmiocie prowadzone jest postępowanie prokuratorskie PR 2 Ds. 977.2019). W powyższym zakresie wyjaśnienia oskarżonej są spójne, konsekwentne, korelują z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym w sprawie w postaci umowy pożyczki oraz jej załączników.

częściowo wyjaśnienia E. K.

Zeznania świadka stanowiły podstawę ustaleń faktycznych co do charakteru jej znajomości z oskarżoną, tj. okoliczności w jakich się poznały oraz tego, że zawoziła oskarżoną własnym samochodem do oddziałów banku i pomagała jej w uzyskaniu kredytów. Z uwagi na możliwość ujawnienia okoliczności stawiających w/w w niekorzystnym świetle, obawie przed narażaniem się na odpowiedzialność karną, depozycja w/w świadka należy traktować z dużą ostrożnością i weryfikować innymi dowodami.

zeznania świadka K. D.

Świadek zeznawał co do okoliczności znanych w/w z tytułu pełnionych obowiązków zawodowych, jako osoba obca dla oskarżonej nie miała żadnego interesu w tym, aby zeznać nieprawdę. Jej zeznania stanowiły podstawę do ustaleń w zakresie zawartej przez oskarżoną umowy kredytu gotówkowego z dnia 7 grudnia 2018 roku, są spójne z załączonymi do akt sprawy dokumentami. Świadek przedstawiła również procedurę uzyskiwania kredytu gotówkowego oraz znaczenie w procedurze przyznania kredytu/pożyczki dokumentów o wysokości osiąganych dochodu.

zeznania świadka P. B.

Zeznania świadka stanowiły w istocie jedynie potwierdzenie okoliczności bezspornej, a mianowicie zawarcia przez oskarżoną umowy kredytu w dniu 7 grudnia 2018 roku, co potwierdza załączona do akt sprawy dokumentacja.

decyzja o waloryzacji emerytury rolniczej

decyzja o waloryzacji emerytury z FUS

umowa o kredyt gotówkowy wraz z załącznikami

Dokumenty, których wiarygodność nie budzi wątpliwości, a których treść nie była podważana przez żadną ze stron postępowania.

dokumenty

Dokumenty w postaci podrobionej decyzji o waloryzacji emerytury oraz potwierdzenia transakcji bankowej, które w świetle prawidłowej decyzji o waloryzacji emerytury z FUS oraz wyjaśnień oskarżonej uznać należało za podrobione, służące do popełnienia przedmiotowego czynu, co nie było podważane w toku postępowania.

dane o karalności

Dokument urzędowy sporządzony we właściwej formie i przez uprawniony podmiot.

opinia sądowo-psychologiczna

Opinia jako pełna, logiczna, wewnętrznie niesprzeczna, przeprowadzona stosownie do wymogów i aktualnej wiedzy medycznej, stanowi w ocenie sądu pełnowartościowy materiał dowodowy. Biegły w należyty sposób uargumentował swoje stanowisko, przedstawiając logiczny tok rozumowania prowadzący do sformułowania wniosków końcowych.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowo wyjaśnienia oskarżonej S. M.

Sąd nie uwzględnił wyjaśnień oskarżonej w zakresie, w którym zaprzeczyła, aby miała jakąkolwiek wiedzę o przedłożeniu w banku w związku z jej staraniami o przyznanie kredytu w S. (...) dokumentów, poświadczających nieprawdę, wskazujących na niezgodną z rzeczywistością kwotę emerytury to jest 4.195,41 złotych, podczas gdy faktycznie pobierała w tym czasie 940,56 złotych miesięcznie tytułem emerytury z KRUS oraz 1387,19 złotych miesięcznie tytułem emerytury z ZUS. Trudno jest przyjąć taką wersję wydarzeń, mając chociażby na uwadze to, że oskarżona dysponowała przygotowanymi dokumentami bezpośrednio przed zawarciem umowy kredytu oraz w trakcie jej zawierania, czego ostatnim akcentem było podpisanie się przez w/w na umowie z dnia 7 grudnia 2018 roku. Natomiast w podpisanym i złożonym przez nią wniosku kredytowym zawarte były min. informacje o jej dochodach a także obciążeniach. S. M. miała świadomość nie tylko rzeczywistych, uzyskiwanych wówczas dochodów, ale także była doskonale zorientowała w swojej trudnej sytuacji finansowej związanej z obciążeniami kredytowo-pożyczkowymi. Okoliczności te były kluczowe z punktu widzenia uzyskania kolejnego kredytu. Zważywszy zaś na wcześniejsze doświadczenia kredytowo-pożyczkowe oskarżonej, w/w była osobą której procedury i zasady przyznawania kredytów/pożyczek przez banki i instytucje parabankowe nie były obce. Idąc dalej w rozważaniach, analiza historii kredytowych S. M. w pełni uprawnia do wniosku, iż była osobą dobrze obeznaną w tych kwestiach, wiedziała o zasadach jakimi kierują się banki i inne instytucje pożyczkowe przy procedowaniu wniosków o przyznanie kredytu/pożyczki, w szczególności jak ważne są informacje o sytuacji finansowej wnioskodawcy, jego możliwościach finansowych oraz dokumenty na ich potwierdzenie. Podkreślenia wymaga, że umowa o kredyt gotówkowy zawarta w dniu 7 grudnia 2018 roku z (...) S.A. Oddział w P., nie była pierwszą tego typu umową zawieraną przez S. M.. Wręcz przeciwnie, wpisuje się ona w pewien ciąg kolejnych umów kredytowych/pożyczkowych zawieranych przez oskarżoną. Podkreślenia również wymaga, iż została ona zawarta, pomimo świadomości oskarżonej, że jej sytuacja finansowa związana ze stosunkowo niskimi świadczeniami wynikającymi z emerytur z ZUS-u i KRUS-u, a także znacznymi obciążeniami finansowymi związanymi z wcześniejszego zadłużenia, nie pozwolą jej na spłatę nowego zobowiązania. Oskarżona miała również świadomość, że poinformowanie pracownika banku o swojej rzeczywistej sytuacji finansowej i złożenie dokumentów na jej poparcie, uniemożliwi ostatecznie uzyskanie kolejnego kredytu. Mając tego wszystkiego świadomość, oskarżona złożyła w Banku podrobioną wcześniej przez inną osobę decyzję o waloryzacji emerytury. Wiedząc o takim stanie rzeczy, będąc osobą doświadczoną i zorientowaną w procedurze przyznawania pożyczek/kredytów, oskarżona podpisała umowę o kredyt gotówkowy. Brak dowodów, iż to oskarżona podrobiła wskazaną wyżej decyzję waloryzacyjną emerytury wystawioną na jej nazwisko, nie ulega jednakże wątpliwości, iż wyposażona w taki podrobiony dokument posłużyła się nim w staraniach o przyznanie kredytu gotówkowego w S. C. (...) i podpisała umowę z dnia 7 grudnia 2018 roku, mając świadomość rzeczywistego stanu rzeczy. Dla powyższej oceny i wniosków, nie bez znaczenia jest opinia biegłego psychologa, z której jednoznacznie wynika, iż w/w – z psychologicznego punktu widzenia – miała zachowaną zdolność do należytego pojmowania podejmowanego działania. S. M. jest zdolna do zachowania zwykłej staranności, którą w przypadku zawierania umowy kredytowej winna się wykazać. Przechodząc dalej w rozważaniach, w realiach przedmiotowej sprawy, przy uwzględnieniu wszystkich wskazanych wyżej okoliczności, nie może się ostać forsowana przez oskarżoną wersja, iż była tylko biernym, niczego nie świadomym uczestnikiem wmanewrowanym przez E. K. w procedurę zawarcia umowy o kredyt gotówkowy z dnia 7 grudnia 2018 roku, a jedyne jej „zawinienie”, to to, że zaufała E. K., którą pozycjonowała jako profesjonalnego doradcę. Wskazane wyżej okoliczności, których wymowa i ciężar gatunkowy nie nasuwają wątpliwości, przeczą takiej argumentacji S. M..

częściowo zeznania świadka E. K.

Sąd miał na względzie, że świadek nie złożyła zeznań, które mogłyby skutkować poniesieniem przez świadka w przyszłości odpowiedzialności karnej, w związku z czym o wielu okolicznościach „niewygodnych”, niekorzystnych dla siebie, nie powiedziała. Z tego powodu zeznania należało ocenić jako niepełne, a także takie, do których należało podejść z dużą ostrożnością.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

S. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Artykuł 286 § 1 kk określa odpowiedzialność za oszustwo, którym według tego przepisu jest motywowane celem korzyść majątkowej doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Istota tego przestępstwa polega więc na posłużeniu się fałszem jako czynnikiem sprawczym, który ma doprowadzić pokrzywdzonego do podjęcia niekorzystnej decyzji majątkowej (por. A. Marek, Komentarz do art. 286 kodeksu karnego, Lex 2007). Sposób działania sprawcy oszustwa względem innej osoby polegać może tym samym na : wprowadzeniu jej w błąd poprzez wywołanie u niej wyobrażenia o nieistniejącej rzeczywistości, która jest w istocie inna niż przedstawia jej sprawca, wyzyskaniu błędu pokrzywdzonego to jest subiektywnego wyobrażenia o rzeczywistości, która jest w istocie odmienna i czym sprawca wie, wyzyskaniu niezdolności pokrzywdzonego do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Wprowadzenie w błąd może zostać osiągnięte przez przemilczenie, zaniechanie poinformowania o faktycznym, prawnym stanie rzeczy. Wyzyskanie błędu osoby rozporządzającej mieniem dotyczy sytuacji, w której przed podjęciem zachowania przez sprawcę, osoba ta miała już fałszywe wyobrażenie o rzeczywistości, przy czym błąd polegający na nieświadomości lub urojeniu powstał bez udziału sprawcy. Wyzyskanie błędu polega więc na wykorzystaniu przez sprawce już istniejących, niezgodnych z rzeczywistością opinii lub wyobrażeń osoby rozporządzającej mieniem (por. wyrok SN z 27. 10. 1986 rok, sygn. II KR 134/86, OSNPG 1987/7/80) przy jednoczesnym braku jakiejkolwiek aktywności sprawcy zmierzającej do skorygowania błędnego wyobrażenia o rzeczywistości przez pokrzywdzonego (postanowienie N z 12. 12. 2002 roku, sygn. IV KKN 135/00, Lex nr 74478). Innymi słowy polega na zaniechaniu takiego działania, oczekiwanego zgodnie z obowiązującymi w obrocie standardami , w wyniku którego rozporządzający mieniem mógłby ukształtować sobie prawidłowe wyobrażenie o rzeczywistości.

Niezdolność osoby rozporządzającej mieniem do należytego pojmowania przedsiębranego działania może wynikać z braku odpowiedniego rozwoju psychicznego, niedostatecznej socjalizacji osoby, młodego wieku, upośledzenia umysłowego. Przy czym podkreślić należy, że oszustwo jest przestępstwem kierunkowym , gdyż warunkiem odpowiedzialności jest działanie czy zaniechanie sprawcy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Zamiar bezpośredni o szczególnym zabarwieniu związanym z celem działania sprawcy oznacza, że elementy przedmiotowe oszustwa muszą mieścić się w świadomości sprawcy i muszą być objęte jego wolą. Sprawca nie tylko zatem musi chcieć uzyskać korzyść majątkowa, lecz musi także chcieć użyć w tym celu określonego działania czy zaniechania (por. wyrok SN z 19. 07. 2007 roku, sygn. V KK 384/06, Biul. PK 2007/14/33). O zamiarze sprawcy przesądza całokształt tak podmiotowych jak i przedmiotowych okoliczności sprawy. Dopiero bowiem na podstawie wszystkich okoliczności dotyczących danego wypadku i osoby sprawcy możliwe jest odtworzenie rzeczywistych przeżyć sprawcy i ustalenie do czego zmierzał, czego chciał. Podstawowym kryterium rozgraniczenia oszustwa od niewywiązania się z zobowiązania o charakterze cywilnoprawnym jest wykazanie, że w chwili zawierania zobowiązania(umowy)sprawca działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, to jest dążył do uzyskania świadczenia poprzez wprowadzenie w błąd lub wyzyskanie błędu co do okoliczności mających znaczenie dla zawarcia umowy, mając świadomość, że gdyby druga strona umowy znała rzeczywisty stan, nie zawarłaby umowy lub nie zawarłaby umowy na takich warunkach, na jakich została zawarta (por. wyrok SN z 06. 11. 2003 roku, sygn. II KK 9/03, Lex nr 83773).

Podstawowym kryterium rozgraniczenia oszustwa (art. 286 kk) od niewywiązania się z zobowiązania o charakterze cywilnoprawnym, jest istnienie w chwili zawierania przedmiotowej umowy wymaganego przez przepis karny zamiaru bezpośredniego o stosownym zabarwieniu (por. Wyrok SA w Łodzi z 28. 02. 2002 roku, sygn. II Aka 4/02, Prok. I Pr. 2004/5/27). Przepis art. 286 § 1 kk może pozostawać w określonych przypadkach w kumulatywnym zbiegu z przepisami określającymi odmiany oszustwa kredytowego (kapitałowego art. 297 § 1 kk). Zachodzić to będzie w sytuacji gdy sprawca, działając w celu uzyskania dla siebie lub innej osoby kredytu, pożyczki bankowej, gwarancji kredytowej, dotacji, subwencji lub zamówienia publicznego przedkłada fałszywe lub stwierdzające nieprawdę dokumenty i już w momencie złożenia wniosku o uzyskanie np. kredytu nie ma zamiaru go spłacać.

W świetle zebranego materiału dowodowego, w szczególności: zeznań świadka K. D., częściowo wyjaśnień oskarżonej, częściowo zeznań E. K., dokumentacji bankowej dotyczącej zawarcia umowy o kredyt gotówkowy z dnia 7 grudnia 2018 roku, zwłaszcza przedłożonych podrobionych dokumentów w postaci decyzji w przedmiocie waloryzacji emerytury, potwierdzenia transakcji bankowej, oraz wniosków wyciągniętych po przeprowadzeniu jego analizy, sąd uznał, że S. M. swoim zachowaniem wypełniła dyspozycję art. 297 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Oskarżona w dniu 7 grudnia 2018 roku, przedkładając w siedzibie S. C. (...) w P. przy staraniach o uzyskanie kredytu, dokumenty, poświadczające nieprawdę odnośnie uzyskiwanych przez nią dochodów w postaci emerytury w kwocie 4195,41 złotych miesięcznie, podczas gdy rzeczywiste dochody jakie wówczas uzyskiwała zamykały się w kwocie około 2000 złotych, nadto w/w była obciążona z tytułu wcześniejszych zobowiązań kredytowych, wprowadziła w/w bank w błąd co do swojej rzeczywistej kondycji i możliwości finansowych. Będąc zorientowana w procedurach bankowych związanych z zawarciem umowy kredytowej, przy pełnej świadomości co do swojej trudnej sytuacji finansowej wynikającej z niskich dochodów i znacznych obciążeń finansowych związanych z wcześniejszymi umowami kredytów/pożyczek, wprowadziła bank w błąd co do swojej sytuacji i możliwości finansowych, na potwierdzenie przedkładając podrobioną, niezgodną z rzeczywistym, znanym jej dobrze stanem rzeczy, decyzję o waloryzacji jej emerytury. Okoliczność ta była kluczowa i decydująca przy podejmowaniu przez bank decyzji w kwestii przyznania kredytu i jego wysokości. Na podstawie podrobionych przedłożonych dokumentów, oskarżona uzyskała kredyt gotówkowy , czego konsekwencją było wypłacenie jej kwoty 8.700 złotych. Działając w opisany wyżej sposób, a wynikający z uznanych za wiarygodne dowodów, ocenionych we wzajemnym kontekście i relacji, oskarżona doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pokrzywdzonego, który kierując się przedłożonymi podrobionymi dokumentami, zawarł z oskarżoną umowę o kredyt gotówkowy, mając jako punkt wyjścia błędny obraz jej sytuacji finansowej, wynikający z zabiegów poczynionych przez samą oskarżoną to jest przedłożenia podrobionych dokumentów.

Oskarżona miała możliwość zachowania się zgodnie z prawem, a mimo to nie dała posłuchu normom prawnym. Nie zachodziły przy tym okoliczności wyłączające jej winę. Mając powyższe na uwadze uznać należy, iż zachowanie S. M. jako bezprawne, karalne, karygodne i zawinione stanowi przestępstwo.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej orazzwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. M.

1

2

3

4

Kara 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania w oparciu o brzmienie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 kk na okres próby wynoszący 1 rok w realiach przedmiotowej sprawy, uwzględnia okoliczności przemawiające na korzyść oskarżonej w postaci:

- dotychczasowej niekaralności oskarżonej- ocenionej w kontekście jej wieku, przedmiotowa sprawa stanowi pierwszy konflikt z prawem 65-letniej oskarżonej, poza tym brak jakichkolwiek sygnałów świadczących o naruszaniu przez nią porządku prawnego,

Wobec oskarżonej zaistniały podstawy do zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że podstawową przesłanką stosowania warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary, jest przekonanie sądu, że takie orzeczenie kary jest wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Stawiając prognozę kryminologiczną sąd bierze pod uwagę możliwość oddziaływania na skazanego w okresie próby. Przekonanie sądu o tym, że orzeczona kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania będzie wystarczająca dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, ma być oparte przede wszystkim na postawie sprawcy, jego właściwościach i warunkach osobistych, dotychczasowym sposobie życia, oraz zachowaniu się po popełnieniu przestępstwa (wyrok SA w Katowicach z 10 lutego 2000 r., II Aka 5/2000,OSA 20001/1/1). Odnosząc powyższe rozważania do realiów niniejszej sprawy, wskazać należy, iż przedmiotowa sprawa jest pierwszym konfliktem z prawem 65- letniej oskarżonej. Brak jakichkolwiek sygnałów świadczących o naruszaniu przez oskarżoną porządku prawnego. Podkreślić w tym miejscu również należy, że instytucja zawieszenia kary pozbawienia wolności nie oznacza bezkarności sprawcy, wręcz przeciwnie, bowiem obok elementu dobrodziejstwa stanowi bardzo ważny element motywujący do unikania zachowań sprzecznych z prawem, służy tym samym kształtowaniu prawidłowej postawy u oskarżonej. Oskarżona musi mieć świadomość, iż zachowania sprzeczne z prawem, w zależności od ciężaru gatunkowego, mogą skutkować obligatoryjnym bądź fakultatywnym zarządzeniem wykonania orzeczonej kary. Tylko od samej oskarżonej zależy jak wykorzysta ona okres próby i jak będzie ona przebiegała.

Na podstawie art. 72 § 1 pkt. 1 kk zobowiązano oskarżoną do pisemnego informowania sądu o przebiegu okres próby co sześć miesięcy. Wskazany obowiązek z jednej strony wzmocni motywację oskarżonej do przestrzegania porządku prawnego, a z drugiej zapewni sądową kontrolę nad jej zachowaniem i realizacją obowiązków w okresie korzystania z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności.

Wobec faktu nienaprawienia szkody pokrzywdzonemu - w oparciu o dyspozycję art. 46 § 1 kk- zobowiązano oskarżoną do naprawienia szkody (...) Bank S.A. poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 7801,24 złotych (przy uwzględnieniu kwoty przekazanej przez bank oskarżonej z tytułu udzielonego kredytu i zapłaty przez w/w trzech rat kredytowych).

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. M.

5

W przedmiocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu przez obrońcę ustanowionego z urzędu orzeczono zgodnie z regulacją § 4 ust. 1, 2, 3 oraz § 17 ust. 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (t.j. D.U. z 2019r., poz. 68).

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

O kosztach postępowania sąd orzekł w oparciu o brzmienie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U z 1983 r., Nr 49, poz. 223). W orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd może zwolnić (nie ma obowiązku) oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. Zachował swą aktualność pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z dnia 5 lipca 1983 roku, (sygn. Rw 529/83, OSNKW 1-2/1984/21) mówiący, iż zwolnienie od kosztów postępowania za którąkolwiek instancję jest fakultatywne i ocenne, co obliguje sąd do wskazania występujących w sprawie okoliczności, które stanowią podstawę ustalenia, że uiszczenie kosztów postępowania byłoby zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów. Odnosząc się do sytuacji materialnej i osobistej oskarżonej zauważyć należy, iż S. M. jest osobą w wieku emerytalnym, jedynym jej źródłem utrzymania jest emerytura, nadto w/w obciążona jest licznymi zobowiązaniami kredytowymi. Reasumując, zważywszy na sytuację materialną, osobistą oskarżonej, nałożenie obowiązku naprawienia szkody wobec pokrzywdzonego, sąd zwolnił ją od obowiązku ponoszenia kosztów procesu.

6.  1Podpis