Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15.04.2021 r Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, iż M. K. podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od dnia 04.08.2020 roku. Ponadto w decyzji tej organ rentowy stwierdził, że wnioskodawczyni nie podlega wszystkim powyższym ubezpieczeniom społecznym w okresie od 07.03.2020 do 03.08.2020 roku.

/decyzja – k. 70 akt ZUS/

Wnioskodawczyni M. K. zakwestionowała zasadność powyższej decyzji w części, czyli w zakresie niepodlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 07.03.2020 do 03.08.2020 roku składając od niej odwołanie i wniosła o jej zmianę poprzez uznanie, że podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i dobrowolnemu chorobowemu w zakwestionowanym okresie oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

/odwołanie – k. 3-15/

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k.18/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny

Wnioskodawczyni z wykształcenia jest technikiem usług kosmetycznych.

Decyzją z dnia 20.09.2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że M. K. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym i dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od dnia 27 marca 2017 roku. Organ rentowy wskazał, że wnioskodawczyni, od 29.03.2017 roku wielokrotnie i długookresowo była niezdolna do wykonywania działalności gospodarczej z powodu choroby i korzystała ze świadczeń z ubezpieczenia chorobowego. Ponadto wnioskodawczyni nie udowodniła, że faktycznie wykonywała pracę w ramach działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni odwołała się od tej decyzji do sądu.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi VIII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, wydanym w sprawie VIII U 4772/19 w dniu 3 listopada 2020 roku – oddalono odwołanie M. K..

Sąd Apelacyjny w Łodzi, wyrokiem z dnia 15 września 2021 roku oddalił apelację wnioskodawczyni (III AUa 2152/20).

Okoliczność bezsporna, odpis wyroku z uzasadnieniem k 51-63

Po zakończeniu urlopu macierzyńskiego wnioskodawczyni – od dnia 11.05.2019 roku zgłosiła się do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego.

Do dnia 6 marca 2020 roku M. K. nie pracowała, gdyż była na urlopie macierzyńskim (do maja 2019 roku), a następnie – na przemian, na zwolnieniu lekarskim na siebie albo na zasiłku opiekuńczym na dzieci.

Dowód: przesłuchanie wnioskodawczyni k 41, pismo k 64

W dniu 7 marca 2020 roku (sobota) wnioskodawczyni utworzyła profil na fb dla firmy (...) mobilny salon kosmetyczny, przy czym brak jest aktywności na tej stronie, charakterystycznej dla mediów społecznościowych (brak zdjęć, brak postów, brak komentarzy, brak polubień itp.)

Rok później, czyli w dniu 09.03.2021 roku wnioskodawczyni umieściła ogłoszenie na portalu olx.

Dowód: wydruki w aktach rentowych, strona internetowa o adresie (...) C. - (...)/CleanGlamour-mobilny-salon-kosmetyczny- (...)

W książce przychodów, za marzec 2020 wnioskodawczyni wykazała zarobek 2 razy po 210 zł w dniu 07.03.2020 roku oraz 90 zł w dniu 09.03.2020 roku.

Dowód: kopia książki przychodów w aktach rentowych k 23 odwrót

A. U. zna wnioskodawczynię od 2014 roku i korzystała z wykonywanych przez nią usług kosmetycznych w tamtym czasie. Od kilku lat świadek korzysta z usług innej kosmetyczki. W 2017 roku wnioskodawczyni dzwoniła do świadka i mówiła, że będzie wykonywała usługi kosmetyczne mobilnie, w domu klienta.

Dowód: zeznania świadka A. U. k 42

A. M. korzysta z usług wnioskodawczyni, ale nieregularnie. W marcu 2020 roku wnioskodawczyni wykonała jej usługę w domu, za którą zapłaciła 90-100 złotych.

Dowód: zeznania A. M. k 42

W 2020 roku wnioskodawczyni miała obrót na kwotę 21 440 złotych.

Dowód: zaświadczenie k 71

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny dowodów i zważył co następuje

Oceniając materiał dowodowy sąd odmówił wiarygodności świadkowi A. U. co do okoliczności wykonania usługi przez wnioskodawczynię w dniu 7 marca 2020 roku. Świadek powiedziała, że zadzwoniła do wnioskodawczyni w sprawie usługi, gdyż wychodziła wieczorem na kolację, a ta przyjechała do jej domu przed południem i wykonała usługi zarówno na rzecz świadka jak i na rzecz mamy świadka.

Powyższe stwierdzenie jest o tyle dziwne, że przecież wnioskodawczyni do 6 marca 2020 roku nie pracowała (chyba, że będąc na zwolnieniu lekarskim, czy zasiłku opiekuńczym wykonywała aktywnie usługi na rzecz stałych klientów), a ponadto świadek sama przyznała, że od kilku lat korzystała i korzysta z usług innej kosmetyczki, zaś z usług wnioskodawczyni korzystała ostatnio w 2014 roku.

O tym, że wnioskodawczyni – pomimo zwolnienia lekarskiego czy zasiłku opiekuńczego mogła wykonywać usługi, świadczą dalsze zeznania świadka U., która powiedziała, że wnioskodawczyni wykonywała jej usługę także pod koniec lipca.

Należy zauważyć, że skoro świadek dokładnie pamiętała datę 7 marca 2020 roku, to równie dokładnie mogła zapamiętać usługę z „końca lipca”, kiedy to wnioskodawczyni była nadal na zwolnieniu lekarskim, a w książce przychodów brak wpisów za lipiec 2020 roku. Zresztą sama wnioskodawczyni, w końcowym przesłuchaniu również przyznała, że pracowała w lipcu 2020 roku, gdy poluzowano obostrzenia covidowe, a dzieci poszły do przedszkola.

Sąd uznał zeznania świadka M. M. za nieprzydatne dla rozstrzygnięcia sprawy, bowiem świadek podała, że wnioskodawczyni przyjeżdża do niej od 2020 roku, po wakacjach. A zatem świadek zeznawał na okoliczności, które nie są objęte sporem. Na marginesie należy wskazać, że świadek zeznała, iż wnioskodawczyni po każdej usłudze pyta, czy wydać świadkowi paragon, ale świadek mówi, żeby ta paragon wyrzuciła. Jest to o tyle dziwne, że wnioskodawczyni twierdzi, że nie ma kasy fiskalnej i nie wystawia paragonów.

Sąd odmówił wiary wnioskodawczyni co do tego, że zamierzała aktywnie wrócić do pracy od 7 marca 2020 roku.

Należy zauważyć, że wnioskodawczyni od wielu lat pozorowała pracę w ramach działalności gospodarczej, by aktywnie korzystać ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Powyższe potwierdził prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi, oddalający odwołanie M. K. od decyzji z dnia 20.09.2019 roku.

Obecnie sytuacja wyglądała bardzo podobnie. Wnioskodawczyni twierdziła, że przygotowywała się do podjęcia działalności, ale tak naprawdę nie przedstawiła na tę okoliczność żadnego wiarygodnego dowodu.

Wnioskodawczyni twierdzi, że zakupy robiła bez faktur, gdyż nie wlicza nic w koszty, nie ma kasy fiskalnej, aby klientom potwierdzić zapłatę za wykonaną usługę. (...) na F. założyła w dniu 7 marca 2020 roku, ale nie jest on używany. Brak postów, brak zdjęć, czy brak polubień i opinii oraz komentarzy, czyli brak wszystkiego, co świadczy o istocie tego medium społecznościowego.

Co do O., to ze złożonych dokumentów wynikało umieszczenie ogłoszenia w dniu 9 marca 2021 roku, a sporny jest marzec 2020 roku.

Również zeznania świadków nie potwierdziły tego, że wnioskodawczyni zamierzała faktycznie podjąć działalność od 7 marca 2020 roku.

Sąd nie neguje, że wnioskodawczyni mogła wykonać jakieś usługi, bowiem z okoliczności sprawy wyjawia się obraz tego, że w okresie niezdolności do pracy czy zasiłku opiekuńczego wnioskodawczyni mogła świadczyć usługi na rzecz stałych klientów.

Poza tym należy zauważyć, że skoro wnioskodawczyni od tylu lat nie pracowała, to skąd miała specjalny kufer, lampy do utwardzania lakierów, frezarkę itp. Nie przedstawiła jakichkolwiek dowodów zakupu tych narzędzi, a są to sprzęty podlegające ewentualnej reklamacji, gdyby się popsuły.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 5 i art. 12 ust 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 53), obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym, wypadkowym - podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi.

Na mocy art. 13 pkt 4 analizowanej ustawy osoby prowadzące działalność pozarolniczą podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Z mocy art. 11 ust. 2 w/w ustawy ubezpieczeniu chorobowemu osoby prowadzące pozarolniczą działalność podlegają dobrowolnie na swój wniosek.

W rozpoznawanej sprawie spór dotyczył tego, czy ubezpieczona faktycznie wykonywała w spornym okresie działalność gospodarczą, co skutkuje obowiązkiem podlegania ubezpieczeniom społecznym z tego tytułu.

Wskazać należy, że osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą jest przedsiębiorca, czyli osoba fizyczna, która we własnym imieniu wykonuje działalność gospodarczą, czyli min. zarobkową działalność usługową.

W przedmiotowej sprawie organ rentowy podniósł, że wnioskodawczyni upozorowała podjęcie działalności gospodarczej po długim okresie pobierania świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa /zasiłek chorobowy, macierzyński, opiekuńczy/ wyłącznie w celu uzyskania kolejnych świadczeń z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych od zadeklarowanej podstawy wymiaru. Organ zakwestionował fakt prowadzenia działalności gospodarczej podnosząc, iż wnioskodawczyni nie wykazała w toku postępowania wyjaśniającego, że faktycznie rozpoczęła działalność gospodarczą po jej wznowieniu.

W ocenie Sądu Okręgowego, materiał zgromadzony w sprawie potwierdził, że brak jest przekonujących dowodów na to, że odwołująca rzeczywiście oprócz spełnienia formalnych wymagań zamierzała prowadzić działalność gospodarczą i że faktycznie od dnia 7.03.2020 r. zajmowała się świadczeniem usług czy nawet zamierzała zajmować się tymi usługami.

W świetle wskazanych okoliczności Sąd przyjął, że prowadzenie działalności gospodarczej przez odwołującą było czynnością pozorną w rozumieniu art. 83 k.c. Pozorność jej polegała na tym, że określone działania zostały podjęte wyłącznie w celu objęcia wnioskodawczyni ubezpieczeniem z tego tytułu, a w konsekwencji zapewnienia świadczeń z ubezpieczenia społecznego, bowiem z niewielkimi przerwami wnioskodawczyni od lat korzystała ze zwolnień lekarskich związanych z własną niezdolnością do pracy bądź korzystała z zasiłków opiekuńczych na dzieci.

Brak dowodu na zawodowy (a więc stały) charakter, brak dowodu na powtarzalność podejmowanych działań, brak dowodu na podporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania, brak stałego uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawczyni.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art.98 k.p.c. zasądzając od wnioskodawczyni na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika Sąd ustalił zgodnie z § 9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. , poz.265).

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. wnioskodawczyni