Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 15 września 2021 r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy , IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący: SSR Magdalena Piątkowska

Protokolant: Justyna Wicher

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2021 r. na rozprawie

sprawy z powództwa G. K.

przeciwko (...) w J.

o wynagrodzenie za pracę

I powództwo oddala,

II zasądza od powoda G. K. na rzecz (...) w J. kwotę 2.700zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku.

UZASADNIENIE

Powód G. K. wniósł pozew przeciwko pracodawcy (...) w J. domagając się zapłaty kwoty 10.027,86 zł. netto tytułem zaległego wynagrodzenia za pracę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 czerwca 2020r. oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, iż od 1.12.2019r. łączyła go z pozwanym umowa o pracę na stanowisku kierowca samochodów ciężarowych do 3,5t. za wynagrodzeniem 2.400 zł. brutto miesięcznie, podwyższonym od dnia 2.01.20r. do 2.750 brutto. Umowa została rozwiązana przez powoda i stosunek pracy wygasł 30.05.2020r. Powód wskazał, iż w trakcie zatrudnienia pozwany nieterminowo i nierzetelnie rozliczał się z wynagrodzenia powoda, dokonując przelewów nie wskazywał z jakiego tytułu jest wynagrodzenie. Powód przedstawił w jakich dniach jakie kwoty otrzymał od pozwanego. Dokonał wyliczenia dochodzonej pozwem kwoty jako różnicy pomiędzy tym, co powinien wypłacić mu pozwany- 22.826,48 zł. a kwotą otrzymaną -12.798,62 zł.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu. Wskazano, iż pozwany wypłacił powodowi wszystkie należności. Wypłat dokonywał nie tylko przelewem, ale i na prośby powoda w gotówce. Podniesiono, iż na rachunek bankowy przelano więcej niż wskazał powód, a to kwotę 15.298,62 zł. Resztę, tj. kwotę 4777,86 zł. wypłacono powodowi w gotówce. Wypłaty w gotówce były na prośby powoda, który jak się okazało miał zajęcia komornicze. Ponadto w grudniu 2019r. powód otrzymał zaliczki wobec próśb, w których twierdził, iż wobec zalegania z wynagrodzeniem przez poprzedniego pracodawcę pozostaje bez środków do życia. Wskazano, iż łącznie wypłacono więcej niż powód wskazał w pozwie. Pozwany przyznał przy tym, iż w okresie pandemii, mimo starań, nie zawsze udało mu się płacić wynagrodzenie w terminie, jednakże część wynagrodzenia zawsze była wypłacana terminowo a pracownicy byli pytani czy kilkudniowa zwłoka nie będzie dla nich problematyczna.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony łączyła najpierw umowa o pracę zawarta dnia 1.12.2019r. Powód został zatrudniony na czas określony do 29.02.2020r. jako kierowca samochodów ciężarowych do 3,5t. za wynagrodzeniem, które w umowie wskazano jako 2.400 zł. brutto miesięcznie. Aneksem z dnia 2.01.2020r. zmieniono warunki wynagradzania na wynagrodzenie zasadnicze 2.300 zł., ryczałt za dyżur 300 zł., za pracę w godzinach nadliczbowych 100 zł., za pracę w porze nocnej 50 zł.

Dnia 28 lutego 2020r. strony zawarły nową umowę na czas określony obowiązującą od 1.03.2020r. do 30.11.2022r. ; warunki wynagrodzenia pozostały jak w aneksie do poprzedniej umowy.

Umowa została rozwiązana za wypowiedzeniem dokonanym przez pracownika.

Dowód: akta osobowe w załączeniu

W trakcie zatrudnienia na konto wskazane przez powoda, które już po ustaniu zatrudnienia powoda okazało się być kontem jego małżonki, pozwany przelał:

dnia: 9.01.2020r. kwotę 1000 zł., 15.01.2020r. kwotę 1370 zł., 5.02.2020r. kwotę 1.500 zł., 17.02.2020r. kwotę 2.500 zł., 20.03.2020r. kwotę 1500 zł., 7.04.2020r.kwotę 1000 zł., 23.04.2020r. kwotę 500 zł., 15.05.2020r. kwotę 1500 zł., 12.06.2020r. kwotę 1928,62 zł. /bezsporne/

Ponadto na konto powoda dnia 10.03.2020r. wpłynęło od pozwanego 1500 zł., a 16.03.2020r. 1000 zł.

/ bezsporne po potwierdzeniu przez powoda okoliczności podniesionych w tym zakresie przez stronę pozwaną/.

Na prośbę powoda, wobec którego toczyły się postępowania egzekucyjne KM 336/16, 865/16, (...), (...),278/17,685/18, wynagrodzenie było mu wypłacane comiesięcznie w gotówce, co powód potwierdził podpisami. Za grudzień powód otrzymał 2.093 zł., za styczeń 3.289 zł., za luty 2990 zł., za marzec 598 zł.

Oprócz tego w grudniu 2019r. powód pobrał zaliczkę 1000 zł. na poczet wynagrodzenia, czego nie kwitował podpisem.

Pozwany prowadzi firmę przy pomocy żony od 2002r., nigdy nie mieli problemów z pracownikami i podstaw, aby nie obdarzać pracowników zaufaniem.

Dowód:

przelewy k.13-21

karty rozliczeniowe k.51-54

zeznania świadka A. P. k. 76v.-77, e protokół k. 79

zeznania świadka Ł. N. k. 77v. e protokół k. 79

zeznania powoda( częściowo )k. 100v-101 e-protokół k.103

zeznania pozwanego k. 101 e-protokół k.103

Ustaleń stanu faktycznego sąd dokonał w oparciu o złożone przez strony dokumenty, a także w oparciu o zeznania świadków, którzy zeznawali spontanicznie, a ich zeznania nie pozostawały w sprzeczności dając obraz stanu faktycznego potwierdzonego następnie przez pozwanego i częściowo przez powoda. Sąd do zeznań powoda podszedł z dużą ostrożnością albowiem stan sprawy przedstawiony w pozwie nie odzwierciedlał tego stanu, który w miarę ujawniania przez pozwanego dowodów przeciwnych powód potwierdzał( powód nie ujawnił wszystkich przelewów dokonanych przez pozwanego i jeszcze w początkowej fazie podtrzymywał, iż pozwany na konto przelał mu jedynie kwoty wskazane w pozwie, po zeznaniach świadków przyznał, iż otrzymał także należność gotówkową przywiezioną przez pracownika pozwanego). Co do teorii, jaką po ujawnieniu kart rozliczeń, przekazał powód jakoby podpis pod słowem „przyjąłem „ oznaczał jedynie , że powód przyjął wysokość należności do wiadomości należy uznać za co najmniej bardzo wątpliwe. Firma pozwanego prowadziła dokumentację formalną tylko w minimalnym zakresie. Trudno przyjąć, iż pozwany tworzył przed wypłatą dokument, którym powód miałby potwierdzać jedynie przyjęcie do wiadomości wysokość kwoty wypłaty i to tylko w części gotówkowej. Należy też pamiętać, iż środkowa rubryka „ wypłacono” nie była w tym szablonowym druku dla powoda, a dla osoby, która przy powierzeniu dokonywania wypłat innej osobie niż pracodawca, potwierdza dokonanie wypłaty zatwierdzonej przez pracodawcę. Słowo –wypłacono- ewidentnie odnosi się płatnika, a przyjąłem na wierzyciela. Dlatego sąd dał wiarę tym dokumentom w postaci kart rozliczeniowych. Skoro zaś zeznania powoda budziły tak duże wątpliwości, zaś zeznania pozwanego poparte zostały zeznaniami świadków, dokumentami sąd dał im wiarę także w zakresie, który nie wynikał z przelewów i kart rozliczeń.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu.

W niniejszej sprawie niesporna była wysokość wynagrodzenia, jakie powód winien był uzyskać od pozwanego zgodnie z ustaleniami stron poczynionymi w związku z charakterem pracy powoda jako kierowcy, zgodnie z wytycznymi art. 78 i nast. kodeksu pracy oraz przepisami ustawy z dnia z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców.

W niniejszej sprawie spór dotyczył niewypłacenia powodowi części z niespornej ogólnej kwoty należnej powodowi z tytułu wynagrodzenia za pracę oraz należności związanych z podróżami służbowymi. Wobec faktu, że postępowanie dowodowe wykazało, iż należności na rzecz powoda w zakresie dochodzonym pozwem zostały w całości zapłacone, powództwo oddalono.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc w zw. z par 9 pkt 2 w zw.z par.2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.