Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 22 października 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie - XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Anna Krawczyk

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2021 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi odwołującego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
z siedzibą w W.

w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego przez Komendę Stołeczną Policji w W.

z udziałem wykonawców M. T. , D. C. działających
w ramach spółki cywilnej pod firmą (...) s.c. M. T., D. C. zgłaszających swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego
po stronie zamawiającego

na postanowienie o kosztach postępowania odwoławczego zawarte w pkt 2 wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 15 lipca 2021 r., sygn. akt KIO 1726/21

postanawia:

I.  zmienić pkt 2.1 zaskarżonego wyroku i zasądzić od wykonawców M. T., D. C. solidarnie na rzecz odwołującego (...) spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 18.600 zł (osiemnaście tysięcy sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego;

II.  oddalić skargę w pozostałym zakresie;

III.  zasądzić od wykonawców M. T., D. C. solidarnie
na rzecz odwołującego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 2.550 zł (dwa tysiące pięćset pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania skargowego, w tym 1.800 zł kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia Anna Krawczyk

Sygn. akt XXIII Zs 112/21

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 15 lipca 2021 r. Krajowa Izba Odwoławcza w pkt 1 uwzględniła odwołanie i nakazała zamawiającemu unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, w pkt 2 kosztami postępowania obciążyła wykonawców i zaliczyła w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15.000 zł uiszczoną tytułem wpisu, a w pkt 2.1 zasądziła od wykonawców na rzecz odwołującego kwotę 3600 zł stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia o kosztach postępowania odwoławczego Izba wskazała, że o powyższych orzeczono stosownie do wyniku sprawy na podstawie art. 575 ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. 2019 r., poz. 2019 ze zm.) oraz § 7 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz.U.poz.2437).

Skargę na powyższe rozstrzygnięcie wniósł odwołujący zaskarżając je w części, tj. co do pkt 2 i zarzucając mu naruszenie art. 557 i art. 575 ustawy nPzp oraz § 7 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz.U.poz.2437).

Z uwagi na powyższe skarżący wniósł o uwzględnienie skargi oraz zmianę wyroku w pkt 2 poprzez nadanie mu treści:

,,2. Kosztami postępowania obciąża wykonawców (...) s.c. M. T., D. C. z siedzibą w W.:

2.1 zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15.000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. uiszczoną tytułem wpisu od odwołania;

2.2 zasądza od wykonawców (...) s.c. M. T., D. C. z siedzibą w W. na rzecz wykonawcy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 18.600 zł 00 gr (osiemnaście tysięcy sześćset złotych zero groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego stanowiące uzasadnione koszty strony poniesione tytułem wpisu od odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika’’.

Skarżący wniósł także o zasądzenie na jego rzecz od wykonawców (...) s.c. M. T., D. C. z siedzibą w W. kosztów sądowych, w tym zwrot wpisu od skargi oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na wstępie analizy niniejszej sprawy należy wyjaśnić kwestie formalne, dotyczące rozpoznania przedmiotowej skargi na posiedzeniu niejawnym. Biorąc bowiem pod uwagę literalne brzmienie art. 579 nPzp (w zw. z art. 373-375 k.p.c.), skarga powinna być rozpoznana na rozprawie, gdyż w postępowaniu toczącym się wskutek wniesienia skargi stosuje się odpowiednio przepisy ustawy kodeks postępowania cywilnego o apelacji. Skarga jako środek zaskarżenia o charakterze dewolutywnym (przenoszącym postępowanie do wyższej instancji) została potraktowana przez ustawodawcę, co do zasady odpowiednio jak apelacja w postępowaniu cywilnym. Skarga obejmująca jednak swoim zakresem wyłącznie koszty orzeczone wyrokiem/postanowieniem Krajowej Izby Odwoławczej nie ma charakteru apelacji lecz zażalenia. Sąd Okręgowy wskazuje, iż powyższa kwestia została przesądzona uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 2012 r., sygn. akt III CZP 23/12. W uzasadnieniu tej uchwały wyraźnie wskazał on na art. 19 ust. 3 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, jako jedynie właściwy do ustalania opłaty od takiej skargi. Nie budzi wątpliwości, iż przepis ten dotyczy zażalenia, a nie skargi na orzeczenie KIO, która ma odrębną regulację prawną dotyczącą kwestii opłat. Stanowisko Sądu Najwyższego jest niekwestionowane i uznawane przez tut. Sąd za własne. W konsekwencji, skarżący uiścił opłatę od skargi w wysokości 750 zł, zgodnie z art. 19 ust. 3 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Dlatego też, Sąd Okręgowy nie stosował w tym wypadku przepisów o apelacji jako nieadekwatnych do złożonego środka zaskarżenia, lecz wyłącznie przepisy dotyczące zażalenia, które pozwalają na rozpoznanie tej materii na posiedzeniu niejawnym. Niezależnie od powyższego, obecnie obowiązujące przepisy tj. po dniu 7 listopada 2019 r., które mają zastosowanie do niniejszej sprawy, również pozwalają na rozpoznanie skargi jako zażalenia także na posiedzeniu niejawnym (art. 374 w zw. z art. 397 § 3 k.p.c.).

Skarga podlegała rozpoznaniu przez Sąd w składzie 1-osobowym – na mocy art. 15zzs1 pkt 4 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

Odnosząc się zaś merytorycznie do skargi, należało uznać ją za zasługującą na uwzględnienie.

Przedmiotowym wyrokiem Izba uwzględniła odwołanie i nakazała zamawiającemu unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej uznając za zasadne oba zarzuty odwołania (pkt 1 wyroku KIO).

Tym samym, jak słusznie wskazała KIO, orzeczenie o kosztach postępowania odwoławczego znalazło podstawę w art. 575 ustawy nPzp oraz § 7 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz.U.poz.2437).

Zgodnie z art. 575 nPzp strony oraz uczestnik postępowania odwoławczego wnoszący sprzeciw ponoszą koszty postępowania odwoławczego stosownie do jego wyniku. Stosownie zaś do treści § 7 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia w przypadku uwzględnienia odwołania przez Izbę w całości, koszty ponosi uczestnik postępowania odwoławczego wnoszący sprzeciw, który przystąpił po stronie zamawiającego, jeżeli uczestnik ten wniósł sprzeciw wobec uwzględnienia przez zamawiającego w całości zarzutów przedstawionych w odwołaniu; w takim przypadku Izba zasądza od uczestnika wnoszącego sprzeciw na rzecz odwołującego równowartość kwoty wpisu oraz koszty, o których mowa w § 5 pkt 2 (tj. uzasadnione koszty odwołującego).

W przedmiotowym postępowaniu Izba, pomimo prawidłowego ustalenia podstawy prawnej rozstrzygnięcia o kosztach postępowania odwoławczego, zasądziła na rzecz skarżącego jedynie koszty, o których mowa w § 5 pkt 2 omawianego rozporządzenia, pomijając orzeczenie o kosztach wpisu.

Powyższe rozstrzygnięcie Krajowej Izby Odwoławczej nie mogło się ostać. Na poniesione przez odwołującego koszty postępowania złożyły się bowiem uiszczony wpis w wysokości 15.000 zł oraz wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w kwocie 3.600 zł, łącznie 18.600 zł.

W konsekwencji należało zmienić pkt 2.1 zaskarżonego wyroku, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 3 k.p.c. w zw. z art. 588 ust. 2 nPzp i zasądzić od wykonawców na rzecz odwołującego kwotę stanowiącą zwrot wszystkich należnych mu kosztów przedmiotowego postępowania, a zatem obejmującą również uiszczony wpis w wysokości 15.000 zł, o czym orzeczono w pkt 1 sentencji.

W pozostałym zakresie żądanie skargi nie zasługiwało na uwzględnienie (pkt 2 - art. 385 k.p.c. w zw. z 397 § 3 k.p.c. i w zw. z art. 588 ust. 1 nPzp).

O kosztach postępowania skargowego orzeczono na podstawie art. 589 nPzp. Ponieważ postępowanie to zostało w całości przegrane przez wspólników (...) s.c. M. T., D. C. z siedzibą w W. ul. (...) lokal (...) to zasadnym było zasądzenie kosztów od nich solidarnie na rzecz skarżącego. Na koszty poniesione przez odwołującego w toku postępowania skargowego składały się opłata od skargi w kwocie 750 zł oraz koszty zastępstwa procesowego ustalone na podstawie § 2 pkt 5 w zw. z § 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015, poz. 1800 z póź. zm) na 1.800 zł, bowiem w postępowaniu skargowym stronę zastępuje inny pełnomocnik niż w postępowaniu przed KIO. Odnośnie do stawki wynagrodzenia pełnomocnika, to uzupełniająco należy wskazać, że Sąd Okręgowy w składzie orzekającym w tej niniejszej uznaje, że nie ma żadnych prawnych podstaw do stosowania stawek obowiązujących w postępowaniu odwoławczym przed KIO w sytuacji gdy tylko ww. rozporządzenie określa stawki przed organami wymiaru sprawiedliwości. Należy też podkreślić, że w kognicji tutejszego Sądu nie ma kategorii spraw podobnych do skargi na orzeczenie KIO. Z tych względów jedynym wyznacznikiem stawki wynagrodzenia musi być wartość przedmiotu zamówienia – zaskarżenia.

Sędzia Anna Krawczyk