Sygnatura akt I C 568/21
Dnia 8 grudnia 2021 r.
Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:
Przewodniczący: SSR Marek Dziwiński
Protokolant: Joanna Pulkowska
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2021 r. w Kamiennej Górze
sprawy z powództwa A. M.
przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.
o zapłatę
I. zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda A. M. kwotę 5.356,40 zł (słownie złotych: pięć tysięcy trzysta pięćdziesiąt sześć i 40/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi następująco:
od kwoty 4.300,00 zł od dnia 09.04.2021 r. do dnia zapłaty;
od kwoty 1.056,40 zł od dnia 28.04.2021 r. do dnia zapłaty;
II. dalej idące powództwo oddala;
III. zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda A. M. kwotę 1.570,38 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sygn. akt I C 568/21
Powód A. M. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w S. kwoty 6 356,40 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi:
- od kwoty 5 300 zł od dnia 9 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty,
- od kwoty 1 056,40 zł od dnia 28 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty.
Powód wniósł o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.
W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 19 stycznia 2021 r. w miejscowości Sady Dolne doszło do wypadku komunikacyjnym, którego sprawca objęty był obowiązkowym ubezpieczeniem posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej. Powód podał, że wskutek wypadku doznał obrażeń ciała, a następnie podjął leczenie i rehabilitację. Powód podniósł, że Ubezpieczyciel wypłacił na jego rzecz 700 zł tytułem zadośćuczynienia, 200 zł tytułem refundacji leków i 41,79 zł zwrotu kosztów dojazdu. Powód w niniejszym procesie dochodzi dalszego zadośćuczynienia w kwocie 5 300 zł, kwoty 300 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz kwoty 756,40 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych.
W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w S. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.
Strona pozwana przyznała, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłaciła powodowi stosowne zadośćuczynienie i odszkodowanie. W ocenie strony pozwanej wypłacone kwoty w całości wyczerpują roszczenia powoda. Pozwany zakład ubezpieczeń podał, że ewentualne odsetki powinny zostać zasądzone od daty wyrokowania.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 19 stycznia 2021 r. w miejscowości Sady Dolne miał miejsce wypadek komunikacyjny, w którym uczestniczył powód A. M.. Sprawca zdarzenia w chwili wypadku objęty był obowiązkowym ubezpieczeniem posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej - (...) S.A. z siedzibą w S..
(okoliczności bezsporne)
W dniu 20 stycznia 2021 roku powód udał się na (...) im. dra A. S. w W., gdzie był konsultowany w gabinecie chirurgiczno – ortopedyczno – neurologicznym. Wykonano RTG kręgosłupa odcinka szyjnego oraz skierowano do lekarza neurologa. Zalecono powodowi noszenie miękkiego kołnierza przez 7 dni. Wystawiono zwolnienie lekarskie na okres od 20 stycznia do 5 lutego 2021 roku.
W dniu 28 stycznia 2021 r. powód był konsultowany przez lekarza neurologa, który stwierdził u niego skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa. Lekarz ten wystawił powodowi skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne: PI, solux, TENS oraz MGT.
Powód korzystał z zabiegów rehabilitacyjnych w (...) w okresie od 17 do 30 marca 2021 roku. Uzyskano nieznaczną poprawę stanu zdrowia.
Dowody: karta informacyjna k.17-18, skierowanie k. 19, 23, historia zdrowia i choroby k. 20-21, ZUS ZLA k. 22, informacja dla lekarza kierującego k. 24, zaświadczenie k.25,26.
Powód poniósł koszt zabiegów fizjoterapeutycznych w kwocie 300 zł.
Dowody: zaświadczenie k. 26, rachunek k. 30.
Najpóźniej w dniu 12 marca 2021 roku powód zgłosił Ubezpieczycielowi szkodę na osobie. Strona pozwana na podstawie decyzji z 8 kwietnia 2021 roku przyznała powodowi kwotę 500 zł tytułem zadośćuczynienia, zaś na podstawie decyzji z 27 kwietnia 2021 roku – przyznała dopłatę 200 zł tytułem zadośćuczynienia, a także przyznała kwotę 200 zł zwrotu kosztów leczenia oraz kwotę 41,79 zł zwrotu kosztów dojazdu.
Dowody: zgłoszenie szkody – płyta CD k. 81, decyzje E. (...) k. 27, 28.
Powód A. M. ma 40 lat, jest zawodowym kierowcą. Po wypadku nie mógł wykonywać cięższych prac, odczuwał ból po wysiłku, zażywał leki przeciwbólowe. Po zdarzeniu zrezygnował ze swojego hobby - jazdy na motorze.
Dowody: zeznania świadka N. M. z dnia 8 grudnia 2021 r. e-protokół rozprawy od 00:06:46 do 00:23:11, zeznania powoda z dnia 8 grudnia 2021 r. e-protokół rozprawy od 00:23:27 do 00:35:41.
Sąd zważył co następuje:
Ustalenia faktyczne znajdują podstawę przede wszystkim w dokumentacji medycznej związanej z leczeniem i rehabilitacją powoda, przedłożonym rachunku, a także w oparciu o zeznania powoda i świadka N. M.. Poza sporem pozostawał fakt, że strona pozwana co do zasady ponosiła odpowiedzialność za skutki zdarzenia z 19.01.2021 r. oraz to, że dotychczas wypłaciła powodowi zadośćuczynienie w łącznej kwocie 700 zł oraz kwotę 241,79 zł odszkodowania (kosztów leczenia i dojazdów). Spór dotyczył zasadności przyznania powodowi dalszej sumy zadośćuczynienia oraz zwrotu kosztów zabiegów rehabilitacyjnych i kosztów dojazdu do placówek medycznych.
Powód wystąpił z dwoma żądaniami tj. o zadośćuczynienie za doznany uszczerbek na zdrowiu związany z czynem niedozwolonym oraz o naprawienie szkody związanej z jego leczeniem.
W zakresie dochodzonego zadośćuczynienia podstawa materialnoprawna roszczenia znajduje się w przepisie art. 445§1 k.c., który stanowi, że w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym (regulującym kwestię odszkodowania za szkodę na osobie) sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Roszczenie powoda związane jest z umową ubezpieczenia jaką łączyła sprawcę kolizji z dnia 19 stycznia 2021 r. z Ubezpieczycielem – stroną pozwaną. Przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (art. 822 § 1 k.c.). Strona pozwana – (...) S.A. z siedzibą w S. ponosi gwarancyjną odpowiedzialność za skutki zdarzenia drogowego z udziałem powoda. Granicę tej odpowiedzialności wyznacza przepis art. 361 § 1 k.c., który stanowi, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W orzecznictwie podkreśla się, że zadośćuczynienie pieniężne, o którym mowa w art. 445 § 1 kc, ma na celu naprawienie szkody niemajątkowej wyrażającej się krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych, dlatego ustalając kwotę zadośćuczynienia, należy mieć na uwadze rozmiar cierpień fizycznych związanych z zaistnieniem wypadku, jak i dolegliwości bólowe powstałe w następstwie urazu oraz długotrwałego leczenia ( por. wyr. SA w Białymstoku z 1.2.2005 r., III APa 9/04, OSA 2005, Nr 12, poz. 33; zob. także wyr. SN z 18.11.2004 r., I CK 219/04, Legalis). Jak podkreślił Sąd Najwyższy w wyroku z 11.07.2000 r. zadośćuczynienie pieniężne obejmuje zarówno cierpienia fizyczne, jak i cierpienia psychiczne ( por. wyr. SN z 11.7.2000 r., II CKN 1119/98, niepubl.). W piśmiennictwie zwraca się uwagę, że zadośćuczynienie realizować ma trzy podstawowe funkcje: kompensacyjną, represyjną i prewencyjno-wychowawczą, przy czym kompensacja krzywdy ma odmienny charakter niż kompensacja szkody majątkowej – polega na wynagrodzeniu cierpień, jakich pokrzywdzony doznał w wyniku czynu niedozwolonego, dlatego wysokość zadośćuczynienia jest w pierwszym rzędzie uwarunkowana intensywnością cierpień i czasem ich trwania ( zob. wyr. SN z 29.9.2004 r., II CK 531/03, Legalis ).
Wnioskowany do przeprowadzenia przez stronę powodową dowód z opinii biegłego z zakresu ortopedii należało oddalić z uwagi na to, iż postępowanie toczyło się z zastosowaniem przepisów o postępowaniu uproszczonym, a zebrane w sprawie dowody pozwalały na wyrokowanie z pominięciem tego dowodu. W myśl art. 505 7 § 1 k.p.c. ilekroć ustalenie zasadności lub wysokości świadczenia powinno nastąpić przy zastosowaniu wiadomości specjalnych, od uznania sądu zależy powzięcie samodzielnej oceny opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy albo zasięgnięcie opinii biegłego. Dokumentacja medyczna z leczenia powypadkowego powoda, a także zeznania świadka oraz powoda pozwalały bowiem ustalić rozmiar cierpienia powoda spowodowanego wypadkiem oraz na ustalenie należnego powodowi zadośćuczynienia. Powód doznał skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa. Powód przebywał na kilkunastodniowym zwolnieniu lekarskim. Przez dłuższy okres nie mógł wykonywać cięższych prac fizycznych, musiał zażywać leki przeciwbólowe oraz zrezygnować ze swojego hobby – jazdy motorem. Należało wziąć pod uwagę także fakt, że powód jest osobą w średnim wieku, wykonuje zawód kierowcy, zatem doznane urazy z pewnością wpłynęły na rozmiar jego cierpień. Z drugiej strony leczenie powoda nie było intensywne. Powód przechodził krótkotrwałą rehabilitację, nie było potrzeby przeprowadzenia zabiegów inwazyjnych związanych z jego leczeniem. Biorąc pod uwagę wszystkie te okoliczności, w szczególności stopień i czas trwania cierpień psychicznych i fizycznych, Sąd doszedł do przekonania, że należne zadośćuczynienie powinno wynieść 5 000 zł. Taka suma z jednej strony nie będzie stanowiła jedynie zadośćuczynienia symbolicznego, a z drugiej – pozwoli w pełni zniwelować przykre dla powoda następstwa wypadku. Z racji dokonanej przez Ubezpieczyciela wypłaty kwoty 700 zł zadośćuczynienia należało zasądzić dopłatę na rzecz powoda w kwocie 4 300 zł.
Dalsze żądania powoda dotyczyły przyznania odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów leczenia i dojazdów. Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 444§1 in principio k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Odnośnie zwrotu kosztów leczenia w kwocie 300 zł za zabiegi rehabilitacyjne należy stwierdzić, że niewątpliwie ich zwrot należy się powodowi. A. M. udokumentował ten wydatek. Oczywistym jest, że podjęcie szybkiego leczenia służyło niwelowaniu skutków zdrowotnych doznanego urazu. Koszt prywatnej rehabilitacji nie był zarazem wygórowany. Co się tyczy kosztów dojazdów, ich zwrot również się powodowi należał. A. M. mieszka w S.. Oświadczył, że w związku z wypadkiem poniósł koszty dojazdu do placówek medycznych przedstawiając stosowne wyliczenie w formie tabeli (k. 31). Należy wskazać, że naniesione w tej tabeli poszczególne dojazdy korespondują z treścią złożonej przez powoda dokumentacji medycznej. Koszt dojazdów należy zatem wiązać z wypadkiem doznanym przez powoda. Uwzględniając wypłaconą przez E. (...) kwotę 41,79 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu należało zasądzić na rzecz powoda dodatkowo kwotę 756,40 zł z tego tytułu.
Z przytoczonych względów należało zasądzić od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 5 356,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 4 300 zł od dnia 9.04.2021 r. do dnia zapłaty, zaś od kwoty 1 056,40 zł od dnia 28.04.2021 r. do dnia zapłaty, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku. Żądanie powoda o zasądzenie zadośćuczynienia ponad przyznaną wyrokiem sumę zostało oddalone, o czym orzeczono w punkcie II sentencji.
Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zapadło o regułę zawartą w art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którą w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Powód wygrał sprawę w 84 %, zaś strona pozwana w 16 %. Do kosztów postępowania powoda należały: 400 zł opłaty sądowej, 1 800 zł kosztów zastępstwa procesowego oraz 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa; łącznie 2 217 zł. Do kosztów postępowania strony pozwanej należały koszty zastępstwa procesowego – 1 800 zł, koszty poświadczenia pełnomocnictwa – 7,38 zł oraz koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa – 17 zł. Po wzajemnym rozdzieleniu (1 862,28 zł – 291,90 zł) zasądzono od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 570,38 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzeczono w punkcie III wyroku.